Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "adolescents" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Loneliness and Internet addiction of Polish adolescents
Samotność a uzależnienie od internetu polskiej młodzieży
Autorzy:
Tabak, Izabela
Zawadzka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941274.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Internet addiction
adolescents
loneliness
Opis:
Background and aims: Internet addiction in adolescents has been a growing problem over the recent years. The aim of the study was to assess the relationships between Internet addiction, loneliness (social and emotional) and adolescents’ lower quality of life. Methods: An anonymous survey was conducted in Poland in lower and upper secondary schools on a sample of  376 students, aged 14–19. The  Young’s Diagnostic Questionnaire, the De Jong Gierveld Loneliness Scale and KIDSCREEN-10 index were used. The statistical analysis of the data included χ2 test, partial correlations (SPSS v. 23) and path analysis (AMOS v. 19). Results: Of the participants, 11.6% were identified as addicted to Internet, and 8.2% – as being at risk of addiction; 37.8% of the participants were moderately lonely, and 2.5% – severely lonely. Partial correlations with age and gender as controlled variables revealed relationships between Internet addiction and overall and emotional loneliness, but not social loneliness nor quality of life. Path analysis confirmed significant associations between Internet addiction and emotional loneliness, and between emotional loneliness and quality of life. Emotional loneliness was a statistically significant mediator between Internet addiction and quality of life. Conclusions: Internet addiction is a predictor of adolescents’ loneliness, and excessive use of the Internet indirectly lowers the quality of life of young people, causing emotional loneliness. Our study indicates a correlation, not a causal relation. Lonely individuals may use the Internet compensatively.
Tło i cele: Uzależnienie od internetu w wieku dorastania jest rosnącym problemem ostatnich lat. Celem zaprezentowanej pracy jest określenie związku pomiędzy uzależnieniem od internetu, samotnością (społeczną oraz emocjonalną) a niską jakością życia młodzieży. Metody: Anonimowa ankieta została przeprowadzona w Polsce w szkołach średnich na próbie 376 uczniów w wieku 14–19 lat. W badaniu zostały użyte: The Young’s Diagnostic Questionnaire, the De Jong Gierveld Loneliness Scale oraz 10-czynnikowy kwestionariusz KIDSCREEN. Analiza statystyczna danych obejmowała test χ2 , częściową korelację (SPSS v. 23) oraz analizę torową (AMOS v. 19). Wyniki: Spośród badanych 11,6% młodzieży zostało określonych jako uzależnieni od internetu, 8,2% – jako na granicy uzależnienia, 37,8% – jako przeciętnie samotni, 2,5% – bardzo samotni. Okazało się, że częściowa korelacja pomiędzy wiekiem i płcią, jako jedna ze zmiennych, jest powiązana z uzależnieniem od internetu oraz emocjonalną samotnością, jednak nie ma związku z obniżeniem jakości życia oraz społeczną samotnością. Analiza torowa potwierdziła znaczący związek pomiędzy uzależnieniem od internetu a samotnością emocjonalną oraz pomiędzy emocjonalną samotnością a obniżeniem jakości życia. Samotność emocjonalna była statystycznie ważnym mediatorem pomiędzy uzależnieniem od internetu a obniżeniem jakości życia. Wnioski: Uzależnienie od internetu jest czynnikiem rokującym samotność dorastającej młodzieży, a nadmierne używanie internetu pośrednio obniża jakość życia młodych ludzi, powodując samotność emocjonalną. Badanie określa korelację, nie związek przyczynowo-skutkowy. Być może osoby samotne kompensacyjnie używają internetu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 2; 104-110
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcjonowanie emocjonalne młodzieży dokonującej samouszkodzeń
Emotional functioning of auto-aggressive adolescents
Autorzy:
Kostyła, Magdalena
Szczepaniak, Anna
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945402.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
deliberate self-harm
ekspresja emocji
emocje
emotional control
emotional expression
emotions
kontrola emocjonalna
młodzież
zamierzone samouszkodzenia
Opis:
The primary aim of this study was to find a correlation between emotional functioning of hospitalised adolescents and acts of deliberate self-harm. Study of emotional functioning included such aspects as emotional expression and emotional control. Analysis of the phenomenon of auto-aggression was based on quantitative and qualitative classification, i.e. number and methods of auto-aggression. The secondary aim of the present study was to assess correlations between gender, age, type of underlying mental disorder, current familial situation (patient’s family status), relations with parents/caregivers and suicidal attempts and their correlation with acts of auto-aggression. Study population consisted of 40 patients treated at the Department of Adolescent Psychiatry of Medical University in Łódź, Poland. Their age ranged from 14 to 18 years, and all had a documented history of at least one act of deliberate self-harm. In this study we used a custom-devised questionnaire, enabling collection of basic sociodemographic data and determination of number, methods and emotional background for acts of auto-aggression in adolescents. Their underlying psychiatric diagnosis was also accounted for. The following instruments were used: the Courtauld Emotional Control Scale (measuring subjective control of feelings of anger, depression and anxiety), and the Color Pyramid Test (projection-based instrument, based on assumed correlation between preference for certain colours and emotional status of an individual). We partly succeeded in confirming the thesis about correlation between emotions (their type and control mechanisms) and undertaken autodestructive behaviours (principal aim). We could not confirm in a statistically meaningful way premises defined as secondary aims of the paper.
Podstawowym celem przeprowadzonych badań była próba wykazania związku między funkcjonowaniem emocjonalnym hospitalizowanych adolescentów a dokonywaniem przez nich zamierzonych samouszkodzeń. Funkcjonowanie emocjonalne rozpatrywano m.in. w takich aspektach, jak ekspresja emocji, kontrola emocjonalna. W analizach zjawiska autoagresji uwzględniono podział na liczbę i metody samouszkodzeń. Celem dodatkowym prezentowanych badań była ocena zależności między płcią, wiekiem, rodzajem zdiagnozowanego zaburzenia psychicznego, aktualną sytuacją rodzinną (z kim zamieszkuje osoba badana), oceną relacji z rodzicami/opiekunami oraz występowaniem tendencji samobójczych a dokonywaniem samouszkodzeń. Grupę badanych stanowiło 40 pacjentów Kliniki Psychiatrii Młodzieżowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Były to osoby w wieku 14-18 lat, u których stwierdzono (i odnotowano w historii choroby) co najmniej jednorazowe zamierzone uszkodzenie ciała. W badaniach zastosowano specjalnie przygotowany kwestionariusz pozwalający na zebranie podstawowych danych socjodemograficznych oraz ustalenie liczby, metod i emocjonalnych przyczyn podejmowania samouszkodzeń przez młodzież. Uwzględniono w nim również diagnozę osoby badanej. Ponadto wykorzystano Skalę Kontroli Emocjonalnej, będącą narzędziem samoopisu służącym do pomiaru subiektywnej kontroli uczuć gniewu, depresji i lęku, oraz projekcyjny Test Piramid Barwnych, bazujący na założeniu, iż istnieje zależność między preferencją barw a stanem afektywnym jednostki. Częściowo udało się potwierdzić założenie o istnieniu zależności między emocjami (ich rodzajem oraz sposobami kontroli) a podejmowaniem zachowań autodestruktywnych (cel główny badań). Nie udało się potwierdzić na poziomie istotnym statystycznie założeń określonych w celu dodatkowym prezentowanych badań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 4; 249-261
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie zaburzeń snu u dzieci i młodzieży
Diagnosis and treatment of sleep disorders in children and adolescents
Autorzy:
Urban, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945599.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescenci
adolescents
children
diagnosis
diagnostyka
dzieci
higiena snu
sen
sleep
sleep hygiene
terapia
therapy
Opis:
The paper is an attempt at presenting most common sleep disorders among children and adolescents. Sleep disorders constitute a common problem in everyday clinical practice, also in the paediatric setting. These are not only benign, easily corrigible problems, e.g. associated with incorrect sleep hygiene, but also disorders having serious clinical implications. A careful diagnostic work-up and a precise determination of cause(s) of the disorders enable undertaking correct therapeutic decisions. Furthermore, in general opinion, several mental disorders, including mainly mood disturbances, may result in sleep disorders. It was demonstrated that adolescents with mood disorders, particularly with severe depression, more frequently complain of sleep disorders. There is a large group of drugs, which may produce sleep disorders. These include psychostimulants used in the treatment of ADHD. Also some OTC drugs (over-the-counter; prescription-free) used to treat common cold and antiallergic preparations may have a psychostimulating (e.g. pseudoephedrine) or sedative effect (e.g. diphenhydramine). Also SPA procedures may significantly increase the risk of development of sleep disorders. As the basis of sleep disorders may be often serious somatic problems, pharmacotherapy should be instituted only in selected cases, after a precise determination of cause(s) of sleep disorders. Our knowledge of sleep disorders is often inadequate for an effective diagnosis of sleep disorders in children and adolescents. Some cases may have to be referred to specialized centres treating sleep disorders.
Praca stanowi próbę przedstawienia najczęściej występujących zaburzeń snu w populacji dzieci i młodzieży. Zaburzenia snu to częsty problem w codziennej praktyce lekarskiej, także pediatrycznej – są to nie tylko łagodne, łatwo poddające się korekcie nieprawidłowości związane np. z niewłaściwą higieną snu, ale także schorzenia mające poważne implikacje kliniczne. Staranna diagnostyka i dokładne ustalenie przyczyny zaburzeń umożliwiają podjęcie właściwych decyzji terapeutycznych. Ponadto powszechnie wiadomo, że wiele zaburzeń psychicznych, w tym przede wszystkim zaburzenia nastroju, może powodować zaburzenia snu. Wykazano, że adolescenci z zaburzeniami nastroju, szczególnie z dużą depresją, częściej skarżą się na zaburzenia snu. Istnieje duża grupa leków mogących wywoływać zaburzenia snu. Należą do nich m.in. leki stymulujące stosowane w leczeniu ADHD. Również część leków OTC stosowanych na „przeziębienie” oraz leki przeciwalergiczne mogą działać stymulująco (np. pseudoefedryna) lub sedująco (np. difenhydramina). Stosowanie SPA także znacząco zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń snu. Ponieważ u podłoża zaburzeń snu mogą leżeć poważne problemy somatyczne, farmakoterapię należy rozpocząć tylko w wyselekcjonowanych przypadkach, po dokładnym ustaleniu przyczyny problemów ze snem. Wiedza na temat zaburzeń snu często jest niedostatecznie duża, aby skutecznie rozpoznawać zaburzenia snu u dzieci i młodzieży. W niektórych przypadkach konieczne jest skierowanie pacjenta do specjalistycznej poradni zaburzeń snu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 36-41
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ja idealne u młodzieży z nadwagą i otyłością
Ideal self in adolescents with overweight and obesity
Autorzy:
Knop, Konrad
Zawodniak-Szałapska, Małgorzata
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944741.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
obesity
overweight
self-evaluation
the ideal self
ja idealne
młodzież
nadwaga
otyłość
samoocena
Opis:
This study was aimed at evaluation of the ideal self and social functioning of children and adolescents with overweight and obesity. Qualified for the study were 69 patients (40 girls and 29 boys) from the Specialist Dispensary of Prevention and Treatment of Obesity with diagnosed overweight and simple obesity (oversize body weight – o.b.w.), outpatients with z-score higher than 2, aged from 9 to 17 years (average age 13 years and 10 months ±2 years and 4 months). The group was differentiated in respect of the dwelling place (urban, rural). The studies were carried out using a questionnaire with sociometric variables related to school and social functioning (age, gender, dwelling place, weight, existing treatment methods, familial obesity) and the Adjective Checklist ACL by H. Gough and A. Heilbrun in the version “what do you want to be like”. Besides, the subjects’ attitude to school, their declared scholastic performance, social contacts, level of their own body acceptance and applied methods of reducing the oversize body weight were examined. The statistical analysis indicated differences between the subgroup of boys and the subgroup of girls in 2 ACL scales, scale 22 Pn. and 24 Gp. estimating the sense of inferiority and counselling readiness, and in z-score index for BMI. It was also found out that the declaration of having a close person (girlfriend or boyfriend) statistically significantly differentiated the subjects within 9 of 24 ACL scales. Furthermore, a correlation was found between z-score for BMI and ACL scale 4 Pn. (number of selected adjectives of negative meaning) and the declared acceptance of one’s own body. Besides a correlation was found between ACL scale 6 Sk. (self-control) and the dwelling place. The scholastic performance correlated with the frequency of weighing and ACL scale 22 estimating the sense of inferiority and ACL 23 – submission.
Celem pracy była ocena ja idealnego i funkcjonowania społecznego u dzieci i młodzieży z nadwagą i otyłością. Do udziału w badaniu zakwalifikowano 69 pacjentów (40 dziewcząt i 29 chłopców) Specjalistycznej Poradni Zapobiegania i Leczenia Otyłości ze zdiagnozowaną nadwagą i otyłością prostą (nadmierną masą ciała – n.m.c.) pozostających pod opieką ambulatoryjną z wynikiem z-score większym od 2, w wieku od 9 do 17 lat (średnia wieku 13 lat i 10 miesięcy ±2 lata i 4 miesiące). Grupa była zróżnicowana co do miejsca zamieszkania (miasto, wieś). Badania przeprowadzono przy użyciu ankiety ze zmiennymi socjometrycznymi dotyczącymi funkcjonowania szkolnego i społecznego (wiek, płeć, zamieszkanie, waga, dotychczasowe sposoby leczenia, obecność otyłości w rodzinie) oraz Testu Przymiotnikowego ACL H. Gougha, A. Heilbruna w wersji „Jaki chciałbyś być”. Ponadto ustalono stosunek badanych do szkoły, ich deklarowane wyniki szkolne, rozległość kontaktów społecznych, poziom akceptacji własnego ciała, stosowane metody redukcji nadmiernej masy ciała. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała różnice między podgrupą chłopców i podgrupą dziewcząt w 2 skalach ACL, skali 22 Pn. i 24 Gp. oceniających poczucie niższości i gotowość do poradnictwa oraz we wskaźniku z-score dla BMI. Ponadto stwierdzono, że deklaracja posiadania bliskiej osoby (sympatii) różnicowała istotnie statystycznie badanych w zakresie 9 z 24 skal ACL. Stwierdzono także zależność między z-score dla BMI a skalą 4 ACL Pn. (liczba wybranych przymiotników o znaczeniu negatywnym) oraz deklarowaną akceptacją własnego ciała. Poza tym potwierdzono zależność pomiędzy skalą 6 ACL Sk. (samokontrolą) a miejscem zamieszkania. Wyniki szkolne korelowały z częstością ważenia oraz skalą 22 ACL oceniającą poczucie niższości i 23 ACL – submisją.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 154-164
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku
Diagnostic function of art therapy in the psychiatric ward for adolescents – a case report
Autorzy:
Gmitrowicz, Agnieszka
Kozińska-Lipińska, Marta
Grancow-Grabka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943365.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
art therapy
case report
psychiatric diagnosis
arteterapia
diagnoza psychiatryczna
młodzież
opis przypadku
Opis:
The description of the clinical case refers to analysis of the dynamics of psychopathological picture in a patient hospitalized in the Department of Adolescence Psychiatry in the context of spontaneous creation and also creation inspired during individual art therapy classes. The process of re-diagnosis – from bipolar affective disorder to schizoaffective disorders – was initiated within the discussion about the patient’s artistic works. Her artistic works during a consecutive depressive phase without psychotic symptoms exhibited: considerable disorganization features, symbols, figure deformation, contaminations, space divisions unjustified by the contents, and unstable perspectives, which for a few months preceded the development of full-symptom psychosis exhibiting all criteria of schizophrenia. The 18-year-old patient, ill for a year, was first treated for mania in the course of bipolar affective disease. She exhibited raised spirits and drive, fast train of thought; she uttered delusions of grandeur and missionary delusions; she shortened the distance, reported “enhanced sensual perception” and “increased awareness”, and wanted to “bring beauty to the world”. She said that she had experienced swinging mood for a long time – from “depression” with sadness, exhaustion, anhedonia, hypersomnia, considerably decreased activity, suicidal thoughts to states of “euphoria” and “hyperactivity”. Soon after being discharged from hospital the patient discontinued medication and several months later was admitted to the ward again, with symptoms of depression episode and suicidal tendencies. During this hospitalization the patientjawas offered to participate in individual art therapy classes because of her spontaneous artistic creativity (including painting on walls) and to refuse to take part in group classes. The therapeutic team to which the art therapist belonged determined the following objectives of art therapy: diagnostic, communicative, integrative and cathartic. An additional role of the art therapist was to initiate changes in the patient’s functioning and individual creative process.
Opis przypadku klinicznego dotyczy analizy dynamiki obrazu psychopatologicznego u pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej, w kontekście twórczości spontanicznej oraz inspirowanej w trakcie indywidualnych zajęć arteterapii. Proces rediagnozy – z choroby afektywnej dwubiegunowej na zaburzenia schizoafektywne – został zapoczątkowany w toku omawiania prac plastycznych pacjentki. W jej twórczości podczas kolejnej fazy depresyjnej bez objawów psychotycznych zaczęły występować: cechy znacznej dezorganizacji, symbole, deformacja postaci, kontaminacje, nieuzasadnione treścią podziały przestrzeni, zachwiania perspektywy, o kilka miesięcy wyprzedzające rozwój pełnoobjawowej psychozy o obrazie schizofrenii. Osiemnastoletnia pacjentka, chorująca od roku, początkowo była leczona z powodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Prezentowała podwyższony nastrój i napęd, przyspieszony tok myślenia, wypowiadała urojenia wielkościowe, posłannicze, skracała dystans, relacjonowała „wyostrzenie zmysłów”, „poszerzenie świadomości”, chciała „nieść światu piękno”. Relacjonowała, że od dawna obserwuje u siebie wahania nastroju – od stanów „depresji” z uczuciem smutku, wyczerpania, anhedonii, nadmierną sennością, znacznym spadkiem aktywności, myślami samobójczymi do stanów „euforii”, „hiperaktywności”. Krótko po wypisie pacjentka odstawiła leki i po kilku miesiącach trafiła ponownie na oddział z objawami epizodu depresji i tendencjami samobójczymi. W trakcie tej hospitalizacji pacjentce zaproponowano udział w indywidualnych zajęciach arteterapeutycznych z uwagi na jej spontaniczną twórczość plastyczną (w tym malowanie na ścianach) oraz odmowę udziału w zajęciach grupowych. Zespół terapeutyczny, w skład którego wchodziła arteterapeutka, określił następujące cele arteterapii: diagnostyczny, komunikacyjny, integracyjny i katartyczny. Dodatkową rolą arteterapeutki było inicjowanie zmian w funkcjonowaniu pacjentki oraz indywidualnego procesu twórczego.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 199-202
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie zachowań seksualnych dzieci i młodzieży – problemy etyczne i metodologiczne
Exploring sexual behaviour of children and adolescents – some ethical and methodological aspects
Autorzy:
Dąbkowski, Mirosław
Dąbkowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944651.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children and adolescents
ethics
methodology of studies
research procedures
sexual behaviour
dzieci i młodzież
etyka
metodologia badań
procedury badawcze
zachowania seksualne
Opis:
In the already existing resources of original Polish studies concerning the sexuality of children and adolescents as well as in planning similar studies there are important methodological shortcomings and ethical controversies. Beginning with the “sensitivity” of the topic, having diversified social assessment, through the difficulties in comparative studies (most of the literature comes from English-speaking cultural area) as well as the specifics of the selection of the studied populations (narrowed almost entirely to victims of sexual abuse), ending with the difficulties in formulating research objectives and ways of their implementation without compromising the subjects with possible damage. Significant limitations, strictly connected with the above ethical issues are the methodological aspects of sexual behaviour studies among children and adolescents – both the healthy and the ones from clinical groups. This article discusses the advantages and shortcomings of the ways of collecting data and research methodology – case studies; interviews with children and adolescents concerning their sexual behaviour; retrospective descriptions made by young adults, their sexual behaviour from childhood and adolescence time; observations of sexual behaviours of younger children made by parents and carers; standardized behaviour rating scales; direct observation and self-monitoring and neuroimaging studies. The values and limitations of these methods are presented in the axiological optics on the basis of own studies on children from the clinical population.
W oryginalnych polskich opracowaniach dotyczących seksualności dzieci i młodzieży, a także w planowaniu badań z tego zakresu można zaobserwować istotne niedoskonałości metodologiczne i kwestie budzące kontrowersje etyczne, począwszy od „wrażliwości” tematyki, spotykającej się ze zróżnicowaną oceną społeczną, poprzez trudności w badaniach porównawczych (większość literatury pochodzi z anglojęzycznego obszaru kulturowego), specyfikę doboru populacji badanych (zawężonej nieomal zupełnie do ofiar molestowania seksualnego), na trudnościach w formułowaniu celów badawczych i sposobów ich realizacji bez narażania osób badanych na możliwe szkody skończywszy. Istotnymi ograniczeniami, ściśle związanymi z wymienionymi problemami etycznymi, są aspekty metodologiczne badań zachowań seksualnych dzieci i młodzieży – zarówno zdrowej, jak i z grup klinicznych. W pracy omówiono niedoskonałości różnych sposobów zbierania danych i metod badawczych (opisy przypadków – case studies, wywiady zbierane od dzieci i młodzieży dotyczące ich zachowań seksualnych, retrospektywne opisy własnych zachowań seksualnych z czasu dzieciństwa i adolescencji dokonywane przez młodych dorosłych, obserwacje zachowań seksualnych młodszych dzieci dokonywane przez rodziców i opiekunów, standaryzowane skale oceny zachowań, obserwacja bezpośrednia oraz samomonitorowanie i badania neuroobrazowe), a także związane z nimi korzyści. Wartości i ograniczenia tych metod przedstawione są w optyce aksjologicznej, na podstawie badań własnych dzieci z populacji klinicznej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 2; 106-111
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie
The relation of parental alcoholism to the prevalence of suicide attempts among hospitalized psychiatric adolescents
Autorzy:
Krajewska, Katarzyna
Florkowski, Antoni
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944333.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
alcoholism
family
parents
suicide
młodzież
rodzice
rodzina
samobójstwo
zespół zależności alkoholowej
Opis:
Suicide is the third cause of death at the age group 10–19 in the world. There are inter multiple risk factors of suicidal behaviours. In the case of children of alcoholics the increased number of suicide attempts is explained by genetic predisposition and accumulation of environmental risk factors. The aim of this study is to check whether parental alcoholism is associated with the number and repetition of suicide attempts and the age at which the first suicide attempt occurred among hospitalized psychiatric adolescents. Material and methods: A retrospective analysis – based on medical documentation – of 119 patients aged 13–18, treated during 2013–2014 at the Department of Adolescent Psychiatry in Łódź for: schizophrenia, schizotypal and delusional disorders, mood disorders, neurotic, stress-related and somatoform disorders, behavioural and emotional disorders according to ICD-10. The exclusion criteria were other psychiatric diagnoses, incomplete family history and lack of information about intended self-harm behaviours. The patients were selected at random. The number and repetition of suicide attempts, the age at which the first suicide attempt occurred, parental alcoholism and family history of suicidal behaviours were examined. Analyses were carried out using Statistica 9.1. Results: Parental alcoholism did not statistically significantly affect (p > 0.05) the prevalence or repetition of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents. The first suicide attempts were not made by adolescents – also considering the gender, diagnosis, and familial suicidal behaviours. Conclusions: In almost half of the examined psychiatrically hospitalized adolescents at least one parent met the parental alcoholism criteria. Suicide attempts occurred in over 50% of the examined patients, with somewhat higher incidence in girls whose parents met the parental alcoholism criteria, as compared to those without parental alcoholism history. No significant correlation was found between parental alcoholism and the incidence of offspring’s suicide attempts, repetition of suicide attempts, and the age at which suicide attempt is made. The research on the correlation between the prevalence of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents and parental alcoholism should also involve appraisal of the family functioning.
Samobójstwo stanowi na świecie trzecią przyczynę śmierci w grupie wiekowej 10–19 lat. Istnieją liczne czynniki ryzyka zachowań suicydalnych; w przypadku dzieci alkoholików zwiększoną liczbę prób samobójczych tłumaczy się genetyczną predyspozycją i nagromadzeniem niekorzystnych czynników środowiskowych. Cel badania: Ocena związku między występowaniem zespołu zależności alkoholowej (ZZA) u rodziców a częstością prób samobójczych (PS) u nastolatków hospitalizowanych psychiatrycznie, ponawianiem PS i wiekiem dziecka w chwili podjęcia pierwszej próby. Materiał i metody: Analiza retrospektywna na podstawie dokumentacji medycznej 119 pacjentów w wieku 13–18 lat hospitalizowanych w latach 2013–2014 w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej – z diagnozą schizofrenii, zaburzeń schizotypowych i urojeniowych, zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną, zaburzeń zachowania i emocji według ICD-10. Kryteriami wykluczenia były pozostałe diagnozy psychiatryczne, niekompletne informacje dotyczące rodziny i brak danych na temat intencji samouszkodzeń. U losowo wybranych pacjentów oceniano: rozpowszechnienie i liczbę PS, wiek w chwili podjęcia pierwszej próby, obciążenie ZZA rodzica oraz przypadkami PS i samobójstw w rodzinie. Analizy przeprowadzono za pomocą programu Statistica 9.1. Wyniki: Alkoholizm rodziców nie wpływał w sposób istotny statystycznie (p > 0,05) na rozpowszechnienie i ponawianie PS wśród nastolatków leczonych psychiatrycznie. Pierwsze PS nie były podejmowane przez osoby młodsze – także po uwzględnieniu płci, diagnozy i rodzinnego występowania zachowań suicydalnych. Wnioski: W przypadku blisko połowy badanych nieletnich hospitalizowanych psychiatrycznie co najmniej jeden rodzic spełniał kryteria ZZA. PS występowały u ponad 50% badanych, przy czym nieco częściej wśród dziewcząt, których rodzice spełniali kryteria ZZA, niż wśród dziewcząt bez wywiadu alkoholowego dotyczącego rodziców. Nie wykazano istotnego związku między alkoholizmem rodziców a częstością PS u dzieci, ponawianiem PS ani wiekiem w chwili podjęcia pierwszej PS. Podczas badań zależności między występowaniem PS u młodzieży leczonej psychiatrycznie a ZZA rodziców należy uwzględniać ocenę funkcjonowania rodziny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 196-201
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Style radzenia sobie w sytuacjach stresowych prezentowane przez młodzież dokonującą samouszkodzeń
Coping styles adopted in stressful situations by self-harming adolescents
Autorzy:
Jabłkowska, Karolina
Szczepaniak, Anna
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945279.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
avoidance
coping styles with stress
deliberate self-harm
emocje
emotions
młodzież
samouszkodzenia
style radzenia sobie ze stresem
unikanie
Opis:
The state of stress and styles of coping with stress constitute an important component of life of every human being, particularly during adolescence. Effective coping mechanisms enable reduction of severity of stress experienced, while inability to manage stressful situations results in alterations in emotional and physiological domains, disturbances of mental well-being, somatic health and social functioning. Since a few years, we are witnessing a significant aggravation of the phenomenon of auto-aggression among children and adolescents, particularly in populations already undergoing psychiatric treatment. Such behaviours fulfil several functions: they may represent a way to express emotions, a means of adaptation or a style of coping with difficulties encountered in everyday life and emotional tension associated therewith. The aim of this study was to analyse predominating styles of coping with stressful situations, adopted by adolescent patients performing self-harm. The study population encompassed 35 patients, aged 16.60±0.18 years, there of 27 girls and 8 boys, hospitalised at the Department of Adolescent Psychiatry of the Medical University in Łódź, who had a history of deliberate self-harm (DSH). Control group included 32 healthy volunteers aged 16.91±0.16 years, thereof 23 girls and 9 boys. In view of the size of study population, it was subdivided into subgroups depending on whether episodes of DSH were sporadic or repetitive. Data were collected using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). This questionnaire was designed specifically to explore styles of coping with stress. Self-harming adolescents, both girls and boys, significantly more often adopted emotion-oriented style. Patients with repetitive DSH (over 4 episodes) significantly more often adopted emotion-oriented style and/or avoidance-oriented style, particularly in the form of seeking social contacts – social diversion, as compared with those committing episodic DSH.
Stres i radzenie sobie ze stresem to stany, które odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Skuteczne radzenie sobie z sytuacjami trudnymi powoduje zmniejszenie stanu odczuwanego stresu, natomiast niemożność radzenia sobie w takich sytuacjach wiąże się ze zmianami w sferze emocjonalnej lub fizjologicznej, a także zaburzeniami dotyczącymi dobrostanu psychicznego, zdrowia somatycznego oraz funkcjonowania społecznego. Z perspektywy ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u dzieci i młodzieży, szczególnie w populacjach leczonych psychiatrycznie. Zachowania te pełnią różne funkcje, mogą być sposobem ekspresji emocji, obronno-adaptacyjnym środkiem bądź sposobem radzenia sobie z trudnościami i towarzyszącym napięciem emocjonalnym. Celem podjętych badań była ocena dominujących stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych stosowanych przez młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń. Do badania zakwalifikowano 35 pacjentów (16,60±0,18 roku) – 27 dziewcząt i 8 chłopców, hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej UM w Łodzi, u których stwierdzono samouszkodzenia (SU). Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych ochotników (16,91±0,16 roku) – 23 dziewcząt i 9 chłopców. Ze względu na liczbę SU grupa badana została podzielona na dwie podgrupy z epizodycznymi SU oraz z powtarzającymi się SU. W badaniu zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Kwestionariusz ten służy do diagnozowania stylów radzenia sobie ze stresem. Młodzież dokonująca samouszkodzeń, zarówno dziewczęta, jak i chłopcy, istotnie częściej stosują w sytuacjach trudnych styl radzenia sobie skoncentrowany na emocjach. Pacjenci z powtarzającymi się samouszkodzeniami (SU>4) znacząco częściej w porównaniu z pacjentami z epizodycznymi samouszkodzeniami (SU≤4) wykorzystują w sytuacjach stresogennych styl skoncentrowany na emocjach oraz styl skoncentrowany na unikaniu, zwłaszcza w formie poszukiwania kontaktów towarzyskich.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 15-24
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie poziomu agresywności ogólnej i poszczególnych jej podskal u młodzieży z zachowaniami autoagresywnymi
The level of general hostility and its subscales in adolescents exhibiting autoaggressive behaviour
Autorzy:
Fałek, Olga
Pawełczyk, Tomasz
Pawełczyk, Agnieszka
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944925.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Buss-Durkee Inventory
adolescents
autoaggressive behaviour
hostility
self-injuring
agresywność
kwestionariusz bussa-durkee
młodzież
samookaleczanie
zachowania autoagresywne
Opis:
Assumptions and aims: In recent years we have been observing an increasing number of adolescent patients exhibiting autoaggressive behaviour. These are often direct self-mutilations, defined as deliberate body injuries. The intention of such behaviours is physical self-injuring to reduce mental pain, relieve emotional tension and anxiety. This is accompanied by the sense of being “rewarded”. The study is aimed at analysing the correlation between the severity of general hostility and its respective subscales assessed by the Buss-Durkee Inventory on Moods and humours and the occurrence of selfmutilations in a group of adolescents with superficial self-mutilations. Material and methods: The examined population consisted of 67 persons aged 14-18 years, of both genders. Qualified to the examined group were 42 adolescent patients exhibiting autoaggressive behaviour. The control group consisted of 25 persons selected according to age and gender who did not exhibit such behaviours. Excluded from the study were subjects with depressive, psychotic disorders as wellas significant somatic disorders, and those who used psychotropic drugs and psychoactive substances. The respondents completed the Buss-Durkee Inventory assessing the level of general hostility and its seven subscales: direct aggressiveness consisting of physical and verbal aggressiveness, indirect aggressiveness, resentment, negativism, suspiciousness and irritability. A separate scale assessed the sense of guilt. Conclusions: 1) Self-mutilations in the examined group were associated with severity of aggressiveness directed outwards (measured both by its general level and in respective subscales). 2) Self-mutilating patients require therapeutic measures (psychotherapeutic and pharmacological) aimed at reduction not only of autoaggression but also aggression directed outwards.
Założenia i cele pracy: W ostatnich latach obserwujemy wzrastającą liczbę młodocianych pacjentów zachowujących się autoagresywne, często mamy do czynienia np. z poważnymi samouszkodzeniami bezpośrednimi – definiowanymi jako zamierzone okaleczenia ciała. Intencją takich zachowań jest zranienie się fizyczne w celu zmniejszenia bólu psychicznego, złagodzenia napięcia emocjonalnego, niepokoju. Towarzyszy temu poczucie doznania „nagrody”. Celem niniejszej pracy było zbadanie korelacji pomiędzy nasileniem agresywności ogólnej i poszczególnych jej podskal ocenianych za pomocą westionariusza Nastroje i humory Bussa-Durkee a występowaniem samouszkodzeń w grupie adolescentów dokonujących powierzchownych samouszkodzeń. Materiały i metody: Populację badaną stanowiło 67 osób w wieku 14-18 lat obojga płci. Do grupy badanej zakwalifikowano 42 młodocianych pacjentów wykazujących zachowania autoagresywne. Grupę kontrolną stanowiło odpowiednio dobranych pod względem wieku i płci 25 osób bez takich zachowań. Z udziału w badaniu wykluczono osoby z zaburzeniami depresyjnymi, psychotycznymi oraz istotnymi zaburzeniami somatycznymi, osoby przyjmujące leki psychotropowe oraz zażywające substancje psychoaktywne. Respondenci badania wypełnili kwestionariusz Bussa-Durkee, oceniający poziom agresywności ogólnej i siedmiu jej podskal: agresywności bezpośredniej, w której skład wchodzi agresywność fizyczna i słowna, agresywności pośredniej, urazy, negatywizmu, podejrzliwości, drażliwości. Osobna skala oceniała poziom poczucia winy. Wnioski: 1) Dokonywanie samouszkodzeń w badanej grupie wiązało się z nasileniem agresywności kierowanej na otoczenie (mierzonej zarówno jej poziomem ogólnym, jak i w poszczególnych podskalach). 2) Osoby dokonujące samouszkodzeń wymagają działań terapeutycznych (psychoterapeutycznych i farmakologicznych) nakierowanych na zmniejszenie nie tylko autoagresji, ale także agresji skierowanej na otoczenie.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 6-14
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adolescents self-esteem and its role in the anger expression
Poczucie własnej wartości u młodzieży i jego rola w ekspresji gniewu
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Grzankowska, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941615.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescence
anger
self-esteem
Opis:
Purpose of the study: Main purposes of conducted studies were to assess adolescents self-esteem and to recognise the selfesteem role in the expression of anger. Material and method: The study involved 221 people (including 95 girls and 126 boys) aged 15–18 years. There have been applied a Polish adaptation of Coopersmith Self-Esteem Inventory (CSEI) by Z. Juczyński and N. Ogińska-Bulik and Z. Juczyński Anger Expression Scale (SEG) and our own survey. Results: The analysis has revealed that adolescents, who had lower self-esteem in a scholastic me perspective, more often directed their anger inward, were able to control or repress it more efficiently. On the other hand, those with higher self-esteem in a scholastic me perspective and overall higher level of their self-esteem more often directed their anger outward, both in an indirect and a direct manner. Discussion: Although the higher self-esteem is usually associated with a socially acceptable behaviour, some study results indicate stronger tendency to take an aggressive behaviour among people with the higher self-esteem. Probably, this is due to the fact that people with the higher self-esteem, seeing themselves as being worth of acceptance and respect, partially “exempt” themselves from their self-control. A satisfaction of their own behaviour might limit the readiness for self-correction of their reactions. Conclusions: Adolescents with higher self-esteem are more disposed to manifest their anger, and those with lower more frequently suppress this kind of emotions and control them more thoroughly. Overall self-esteem and one of its aspects – the scholastic me seem to be particularly important. Conviction of your own value and belief in your school success reduce the barrier to express the anger, as if they protect you from losing social attractiveness.
Cel pracy: Głównymi celami przeprowadzonych badań były ocena poczucia własnej wartości wśród młodzieży i poznanie roli poczucia własnej wartości w ekspresji gniewu. Materiał i metoda: Badaniami objęto 221 osób (95 dziewcząt i 126 chłopców) w wieku 15–18 lat. W badaniach wykorzystano Inwentarz Poczucia Własnej Wartości (CSEI) S. Coopersmitha w polskiej adaptacji Z. Juczyńskiego, Skalę Ekspresji Gniewu (SEG) autorstwa N. Ogińskiej-Bulik i Z. Juczyńskiego oraz ankietę własną. Wyniki: Analizy wykazały, że adolescenci, którzy mieli niższe poczucie własnej wartości w aspekcie ja szkolnego, częściej kierowali gniew do wewnątrz, bardziej efektywnie kontrolowali go i tłumili. Natomiast ci, którzy mieli wyższe poczucie własnej wartości w aspekcie ja szkolnego i ogólnie wyższy poziom poczucia własnej wartości, częściej kierowali gniew na zewnątrz – w sposób pośredni i bezpośredni. Omówienie: Choć wyższe poczucie własnej wartości wiąże się zazwyczaj z zachowaniem społecznie akceptowanym, niektóre doniesienia z badań wskazują na silniejszą tendencję do podejmowania zachowań agresywnych u osób z wyższą samooceną. Przypuszczalnie jest to spowodowane faktem, że ludzie z wyższym poczuciem własnej wartości, postrzegający siebie jako wartych akceptacji i szacunku, „zwalniają się” częściowo z samokontroli. Zadowolenie z własnych zachowań może ograniczać ich gotowość do autokorekty reakcji. Wnioski: Adolescenci z wyższym poczuciem własnej wartości są w większym stopniu skłonni do uzewnętrzniania gniewu, natomiast ci z niższym częściej tłumią emocje tego rodzaju i silniej je kontrolują. Szczególnie istotne dla regulacji emocjonalnej w adolescencji wydają się ogólne poczucie własnej wartości oraz jeden z jego aspektów – ja szkolne. Przekonanie o własnej wartości i sukcesie szkolnym zmniejsza barierę uzewnętrzniania gniewu, jakby chroniły one przed utratą atrakcyjności społecznej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 4; 325-333
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Światowe inicjatywy w zakresie profilaktyki samobójstw
Worldwide initiatives in suicide prevention
Autorzy:
Kropiwnicki, Paweł
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942714.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
deliberate self-harm
prevention
risk factors
suicide
zamierzone samouszkodzenia
zapobieganie
samobójstwo
młodzież
czynniki ryzyka
Opis:
Suicide belongs to the most prevalent causes of young people’s deaths all over the world, therefore effective preventive programmes are extremely important. This article presents information about suicide risk factors, applied therapeutic techniques and conducted suicide prevention programmes and their efficacy. Apart from literature, the study used materials presented during the five-days’ training course on Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, organized by Karolinska Institutet in May 2012 in Stockholm. The results of the studies show a significant role of enhanced affective states in the development of suicide crisis and their early diagnosis aimed at prevention of suicide attempts. In addition the specificity of work with suicidal patients with personality disorders was discussed. The results of studies on the effectiveness of suicide prevention programmes based on limited access to methods were presented. Attention was paid to advantageous and disadvantageous role of the media, including electronic media, emphasizing their special impact on young people. Furthermore, two European studies were compared: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) and Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), describing the incidence and method of deliberate self-harm among young hospitalized patients and in general population. Various methods of providing the care for deliberately self-harming patients were evaluated. It was found out that different attitudes of medical staff towards such patients depend on various psychosocial factors. Besides, the results of the research evaluating the efficacy of various therapeutic methods, such as behavioural-cognitive therapy, psychological support, emergency cards and pharmacotherapy with selective serotonin reuptake inhibitors were presented.
Samobójstwo należy do najczęstszych przyczyn zgonów młodych ludzi na całym świecie, stąd niezwykle istotne jest tworzenie skutecznych programów zapobiegawczych. W niniejszym artykule przedstawione zostały informacje na temat czynników ryzyka samobójstwa, stosowanych technik terapeutycznych oraz prowadzonych programów prewencji samobójstw i ich skuteczności. Poza piśmiennictwem w opracowaniu wykorzystano materiały przedstawione podczas pięciodniowego szkolenia Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, zorganizowanego przez Karolinska Institutet w maju 2012 roku w Sztokholmie. Wyniki badań wskazują na istotną rolę nasilonych stanów afektywnych w powstawaniu kryzysu samobójczego oraz ich wczesnego rozpoznawania w celu zapobiegania próbom samobójczym. Omówiono również specyfikę pracy z pacjentami samobójczymi z zaburzeniami osobowości. Przedstawiono wyniki badań skuteczności programów prewencji samobójstw opartych na ograniczeniu dostępu do metod. Zwrócono uwagę na korzystną i niekorzystną rolę mediów, w tym elektronicznych, podkreślając ich szczególny wpływ na młodego odbiorcę. Ponadto porównano dwa badania europejskie: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) oraz Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), opisujące częstość i sposób dokonywania zamierzonych samouszkodzeń wśród młodych pacjentów hospitalizowanych i w populacji ogólnej. Poddano także ocenie różne sposoby zapewnienia opieki osobom dokonującym celowych samouszkodzeń. Ustalono, że odmienne postawy personelu medycznego wobec tych osób zależą od różnych czynników psychospołecznych. Przedstawiono też wyniki prac oceniających skuteczność różnych metod terapeutycznych, takich jak terapia behawioralno- poznawcza, wsparcie psychologiczne, karty kryzysowe (emergency card) i farmakoterapia lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 202-206
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie psychoterapii poznawczo-behawioralnej zespołu obsesyjno-kompulsyjnego u dzieci i młodzieży. Prowadzenie psychoterapii poza gabinetem
The use of the cognitive-behavioural therapy methods in the treatment of children and adolescents with obsessive-compulsive disorder. Leading therapy in the real life circumstances
Autorzy:
Sulej, Justyna
Kołakowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944874.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
children
cognitive-behavioural therapy
exposure plus response prevention
in vivo therapy
parents
dzieci
ekspozycja/powstrzymanie reakcji
młodzież
rodzice
terapia in vivo
terapia poznawczo-behawioralna
Opis:
Epidemiological research shows that most probably 0.5% of children and adolescents suffer from obsessive-compulsive disorder (OCD) and, among adults, about half of the patients claim that they have been experiencing the OCD symptoms since their childhood. In case of OCD treatment, the cognitive-behavioural therapy is considered a well-documented and effective method of choice. One of the basic behavioural interventions for OCD is exposure plus response prevention (E/PR). Applying solely this therapy method often turns out to be insufficient and unsuccessful in children’s and adolescents’ OCD treatment. Clinical data show that, on the one hand, engaging in compulsive behaviour is extremely difficult and stressful for children or adolescents, though, on the other hand, the OCD symptoms constitute a part of their social, school and family environment. They become an important element of family functioning and some of them may be associated with the exposure or supporting of the OCD symptoms. In the article we are presenting how the OCD symptoms, which are a part of the family environment, may influence the clinical picture of the disorder and force the modification of standard behavioural therapy methods used in the OCD treatment. In the cases described herein such a way of leading therapy turned out to be ineffective and made psychotherapists transfer the sessions into the patient’s domestic environment. The sessions at the patients’ home enabled us to notice and modify those actions (of both parents and children) which reinforced the symptoms. Such actions included e.g.: helping out with the tasks that could trigger the symptoms; helping the patient avoid situations which are likely to induce the symptoms; parents’ attitude towards the disorder that supports the symptoms. Helping out with the activities that may trigger the symptoms – often practised by parents – actually provided the patient with additional benefit from suffering from the disorder. In vivo sessions often helped identify the causes of persisting symptoms (e.g. difficult family situation of the patient, disorder as an escape). In the article below we describe in detail a number of cases where the behavioural method has been applied in the real life circumstances and has turned out to be successful as a result of collected observations and implemented modifications.
Badania epidemiologiczne wskazują, że najprawdopodobniej 0,5% dzieci i młodzieży cierpi z powodu zespołu obsesyjno- kompulsyjnego (OCD), z kolei wśród dorosłych około połowy pacjentów podaje, że objawy OCD towarzyszą im od dzieciństwa. W przypadku leczenia OCD terapia poznawczo-behawioralna jest uważana za leczenie z wyboru, którego skuteczność potwierdziło wiele badań. Jedną z podstawowych behawioralnych procedur leczenia OCD jest ekspozycja na bodziec wywołujący myśl natrętną wraz z powstrzymaniem reakcji (E/PR). W leczeniu OCD u dzieci i młodzieży stosowanie wyłącznie tej metody często okazuje się niewystarczające, aby praca terapeutyczna zakończyła się sukcesem. Doświadczenie kliniczne pokazuje, że z jednej strony przymus wykonywania kompulsji jest dla dzieci czy nastolatków niezwykle uciążliwy i stresujący, z drugiej zaś objawy OCD często wpisują się w ich społeczne, szkolne i rodzinne funkcjonowanie, stając się ważnym elementem funkcjonowania całej rodziny, a niektóre czynniki rodzinne mogą wiązać się z ujawnieniem lub podtrzymywaniem objawów OCD. W niniejszym artykule przedstawiamy, jak wpisywanie się objawów OCD w system rodzinny może w różny sposób wpływać na obraz kliniczny zaburzenia i zmuszać do modyfikacji standardowej terapii behawioralnej OCD. W opisywanych w artykule przypadkach taki sposób prowadzenia terapii okazywał się nieskuteczny i wymagał zaangażowania się psychoterapeutów w sesje w naturalnym środowisku pacjenta. W wyniku sesji w domu pacjentów mogliśmy zauważyć i zmodyfikować te działania (zarówno rodziców, jak i dzieci), które podtrzymywały objawy. Przykładowe działania to: wyręczanie pacjenta w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się objawy; pomoc w unikaniu sytuacji, w których mogą pojawiać się objawy; wspierający utrzymywanie się objawów stosunek rodziców do choroby. Często stosowane przez rodziców wyręczanie w wykonywaniu czynności, przy których mogą pojawić się natręctwa, przynosiło pacjentowi wtórne korzyści z choroby. Sesje in vivo pozwalały odpowiedzieć na pytanie, co jest powodem utrzymywania się objawów (np. trudna sytuacja rodzinna pacjenta, choroba jako ucieczka). W artykule opisujemy szczegółowo kilka przypadków zastosowania terapii behawioralnej poza gabinetem, w których dzięki zaobserwowanym wnioskom i wprowadzonym modyfikacjom terapia mogła zakończyć się sukcesem.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 92-99
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne
Use of electroconvulsive therapy in children and adolescents – review of current literature and description of effects of electrotherapy in 5 adolescents with diagnosed treatment resistant schizophrenia
Autorzy:
Smug, Cecylia
Melcer, Paweł
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945608.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
skuteczność
adolescence
adolescencja
bezpieczeństwo
efficacy
electroconvulsion
elektrowstrząsy
indications
safety
schizofrenia lekooporna
treatment resistant schizophrenia
wskazania
Opis:
Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.
Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 4; 174-183
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży
Risperidone in the treatment of children and adolescents
Autorzy:
Namysłowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945594.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autism
autyzm
behaviour disorders
developmental age psychiatry
psychiatria dzieci i młodzieży
risperidone
rysperydon
schizofrenia
schizophrenia
zaburzenia zachowania
Opis:
The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.
W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 6-17
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The analysis of selected parameters of sleep in the population of adolescents in school-age
Analiza wybranych parametrów snu w populacji młodzieży szkolnej
Autorzy:
Andrzejczak, Bogna
Śmigielski, Janusz
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941596.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescence
problems with sleep
sex
sleep
students
Opis:
Aim: The study attempted to analyse selected parameters of sleep among students of secondary schools with taking into consideration the age and sex of the participants. Material: The study enrolled 125 students aged 12–18 from randomly selected secondary schools; 56% of the studied subjects were boys (n = 70), and 44% – girls (n = 55). Method: The students answered 18 questions included in the Sleep Disorders Assessment Questionnaire thus performing an independent, subjective assessment of sleep parameters and of their own behaviours which may affect sleep. Next, certain sleep parameters were compared between the group of girls and boys and between the group of early (12–14 years old) and late (15–18 years old) adolescents. Results: One in three surveyed persons reported the current or past occurrence of sleep disorders; over a half of these persons reported that these problems lasted for over a month. Over 50% of those surveyed declared that they sleep for less than 8 hours during one night. Nearly half of the students did not go to sleep at regular times and had prolonged sleep latency. The studied persons had the biggest problem with waking up in the morning. Nearly half of the study participants claimed that they wake up during the night, most frequently once or twice. Two third of those surveyed had the feeling that they sleep too short and over a half of them felt tired or sleepy during the day. More than 1/3 of the studied subjects had the feeling of too shallow sleep. Statistically significant differences were noted between girls and boys in terms of the feeling of too short sleep, the feeling of tiredness during the day and the feeling of sleepiness during the day – in case of each of these parameters girls more frequently reported the occurrence of unfavourable phenomena. Only one statistically significant difference was found among the compared age groups – it referred to using psychoactive substances which were much more frequently taken by older adolescents. Conclusions: Problems with sleep are noticeable already among school-age adolescents and they are frequently of chronic nature. They were more frequently observed among the group of girls, no differences in sleep parameters were noted between the groups of younger and older adolescents.
Cel: W badaniu podjęto próbę analizy wybranych parametrów snu wśród uczniów szkół ponadpodstawowych z uwzględnieniem wieku i płci uczestników. Materiał: Przebadano 125 uczniów w wieku 12–18 lat z losowo dobranych szkół ponadpodstawowych; 56% osób stanowili chłopcy (n  =  70), a 44%  – dziewczęta (n  =  55). Metoda: Uczniowie odpowiadali na  18 pytań zawartych w Kwestionariuszu Oceny Zaburzeń Snu, dokonując samodzielnej, subiektywnej oceny parametrów snu i własnych zachowań mogących wpływać na sen. Następnie porównano określone parametry snu między grupą dziewcząt i chłopców oraz między grupą wczesnych (12–14 lat) i późnych adolescentów (15–18 lat). Wyniki: Co trzeci z ankietowanych zgłosił występowanie problemów ze snem; ponad połowa z tych osób podała, że problemy utrzymują się dłużej niż miesiąc. Ponad 50% ankietowanych zadeklarowało, iż sypia krócej niż 8 godzin w ciągu jednej nocy. Blisko połowa uczniów nie kładła się spać o regularnych porach i miała wydłużoną latencję snu. Największą trudność sprawiało badanym poranne budzenie się. Blisko połowa uczestników stwierdziła, że wybudza się w nocy, przeważnie raz bądź dwa razy. Dwie trzecie ankietowanych miało poczucie zbyt krótkiego snu, a ponad połowa z nich czuła się zmęczona bądź senna w ciągu dnia. Więcej niż 1/3 badanych miało poczucie zbyt płytkiego snu. Między dziewczętami i chłopcami odnotowano istotne statystycznie różnice w zakresie poczucia zbyt krótkiego snu, poczucia zmęczenia w ciągu dnia oraz poczucia senności w ciągu dnia – w przypadku każdego z tych parametrów dziewczęta częściej zgłaszały występowanie niekorzystnych zjawisk. W porównywanych grupach wiekowych wykazano tylko jedną różnicę istotną statystycznie – dotyczyła ona używania substancji psychoaktywnych, po które znacznie częściej sięgali starsi adolescenci. Wnioski: Problemy ze snem są zauważalne już wśród młodzieży szkolnej i niejednokrotnie mają charakter przewlekły. Częściej obserwowano je w grupie dziewcząt, nie odnotowano różnic w parametrach snu między grupami młodzieży młodszej i starszej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 4; 279-288
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies