Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "German Cinema" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kult przywódcy w III Rzeszy w filmie propagandowym Triumf Woli
The Cult of the Leader in the Third Reich in the Propagandist Film the Triumph of the Will
Autorzy:
Wichert, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591898.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the Third Reich
propaganda
German cinema
III Rzesza
kino niemieckie
Opis:
Propaganda stanowiła jedną z najważniejszych sfer aktywności narodowych socjalistów w okresie Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Centralnymi zagadnieniami nazistowskiej propagandy były szczególnie takie kwestie, jak rasizm i antysemityzm, ideologia egalitarnej wspólnoty narodowej, militaryzm oraz pseudoreligijny kult Adolfa Hitlera. Charakterystyczne dla indoktrynacji narodowego socjalizmu było jej ścisłe powiązanie z nowymi środkami masowego przekazu, przede wszystkim z filmem i radiem. Klasycznymi dziełami propagandy filmowej spod znaku swastyki były zwłaszcza audiowizualne dokumenty ze zjazdów NSDAP, które odbywały się w Norymberdze. Triumf woli autorstwa Leni Riefenstahl prezentuje kongres partii w roku 1934, czyli w momencie, kiedy konsolidowały się już totalitarne zręby reżimu hitlerowskiego. W obrazie tym, który służyć miał propagandowym celom nowych władców Niemiec, reżyserka przy pomocy odpowiednich technik montażu, organizacji ujęć oraz symboliki światła przedstawiła sugestywnie kult Hitlera jako charyzmatycznego przywódcy i politycznego zbawiciela narodu niemieckiego. Filmowanie dyktatora z ,,żabiej perspektywy”,czyli od dołu powodowało, że wydawał się on potężniejszym, zaś ukazywanie zebranych na zjeździe ludzi w swej masie stwarzało wrażenie ich nikłości wobec wszechobecnego Führera. Celem autorki Triumfu woli było również ukazanie emocjonalnego związku pomiędzy Führerem i jego ludem oraz podkreślenie bezgranicznej miłości Niemców do Hitlera. Film Leni Riefenstahl do dziś budzi kontrowersje wśród badaczy kina i historyków, którzy nieprzerwanie prowadzą dyskusje na temat jego dokumentalnych walorów estetycznych oraz propagandowego przesłania w duchu nazistowskiego mesjanizmu.
Propaganda was one of the most important spheres of activity for the national socialists in the Weimar Republic and the Third Reich. The central questions of the Nazi propaganda were racism, anti-Semitism, the ideology of an egalitarian national community, militarism and a pseudo-religious cult of Adolf Hitler. The specific feature of the Nazi indoctrination was its close connection with the new mass media, first of all with the film and the radio. The classical cinematographic productions under the sign of the ‘Hakenkreuz’ were the audio-visual documents from the NSDAP conventions, which took place in Nuremberg. The Triumph of the Will directed by Leni Riefenstahl depicts the party congress in 1934, i.e. when the totalitarian foundations of the Nazi regime were being built. The film – meant to be a propagandist instrument of the new rulers of Germany – presents the cult of Hitler as a charismatic leader and a political saviour of the German nation in a convincing way thanks to an appropriate film editing, the organisation of takes and the symbolism of light. The dictator filmed from below (a worm’s eye view) appeared much bigger, and the mass of the people gathered at the convention gave the impression of their smallness compared to the omnipresent Führer. The director of The Triumph of the Will also sought to show an emotional link between the Führer and his people and to underline the unconditional love for Hitler felt by the Germans. The film is still giving rise to controversy among researchers and historians, who even today are engaged in a discussion on its documentary and aesthetic values and the propagandist message in the spirit of the Nazi messianism.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 79-106
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mabuse – Żyd czy nazista?
Mabuse – a Jew or a Nazi?
Autorzy:
Kłys, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591890.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Caligari
Goebbels
Fritz Lang
dr Mabuse
the German cinema
kino niemieckie
Opis:
Ostatni weimarski film Fritza Langa, Testament doktora Mabuse (Das Testament des Dr. Mabuse / Le Testament du Dr. Mabuse, 1933), dość powszechnie uchodzi za film antynazistowski. Ta renoma jest rezultatem m.in. niedopuszczenia filmu na niemieckie ekrany przez cenzurę Trzeciej Rzeszy oraz wielokrotnie przytaczanej w rozmaitych wariantach opowieści reżysera o jego jakoby natychmiastowej ucieczce z Niemiec w kwietniu 1933 roku po rzekomym spotkaniu z ministrem propagandy, Goebbelsem. W świetle dostępnych po śmierci reżysera dokumentów i znanych dziś faktów wiadomo już, że historia ta jest wymysłem Langa, jego „wyobrażonym filmem”. Na emigracji w USA Lang wzmocnił przekonanie opinii publicznej o antynazistowskim charakterze swego filmu poprzez manipulacje przekładem napisów przy okazji amerykańskiej premieryfrancuskojęzycznej wersji Testamentu doktora Mabuse w roku 1943. Jeszcze większych manipulacji na oryginalnym materiale filmowym reżyser dokonał, gdy na ekrany amerykańskie, pod tytułem The Crimes of Dr. Mabuse, wchodziła w roku 1952niemiecka wersja filmu: antynazistowską wymowę sugerowały bynajmniej nieliteralny przekład niemieckich dialogów w angielskim dubbingu i dokrętka expressis verbis objaśniająca, że akcja filmu toczy się między rokiem 1932 a 1939, gdy Niemcami rządzili „hitlerowscy przestępcy”. To właśnie tych ostatnich, wedle tej interpretacji, uosabia gang Mabusego/Bauma. Wprost przeciwną wymowę sugerowała wersja filmu na krótko dopuszczona przez Goebbelsa na ekrany Trzeciej Rzeszy – dokrętka o charakterze ramy narracyjnej (Rahmenhandlung) sugerowała osadzenie akcji w niedawnych, „mrocznych”czasach Republiki Weimarskiej, gdy krajem rządzili Żydzi…Analiza oryginalnej, pozbawionej manipulacyjnych zabiegów, wersji filmu dowodzi, że Mabuse to „puste miejsce”, które można „wypełnić” odmiennymi politycznymi i kulturowymi sensami, zawsze jednak związanymi z władzą, przemocą, zbrodnią, finansowymi matactwami i zakulisową manipulacją. Może jednak zamiast na siłę znajdować polityczną wymowę filmu, lepiej przyjrzeć się jego afiliacjom estetycznym: fabułą Testament doktora Mabuse dość zastanawiająco przypomina słynny film Roberta Wiene Gabinet doktora Caligari (Das Cabinet des Dr. Caligari, 1919), a próg i kres kina weimarskiego wyznaczają zatem dwa filmy o zbrodniczych psychiatrach, którzy sami popadają w szaleństwo i ostatecznie zostają pacjentami kierowanych przez siebie „domów wariatów”.
The last Weimar film by Fritz Lang, Das Testament des Dr. Mabuse / Le Testament du Dr. Mabuse (1933), is commonly regarded as anti-Nazi. Such an opinion results, inter alia, from the fact that the film was not authorised to go on general release in the Third Reich and from the story according to which the director must have escaped from Germany in April 1933 after an alleged meeting with Goebbels, minister of propaganda. In the light of the documents revealed after the death of the director and the facts commonly known now it has turned out that the whole story had been Lang’s fabrication, it is a ‘conjured-up film’. Being an expatriate in the USA Lang strengthened the widespread conviction of the anti-Nazi character of his film by manipulating the translation of the subtitles while the French version of his film was being released in the USA in 1943. The director made further manipulations on the original material of the film when its German version was being released in the USA in 1952 under the title of The Crimes of Dr Mabuse; its anti-Nazi character was suggested by the dialogues in the English-language dubbingtranslated from the German language; the translation was not literal (word-for-word) in the least. Some additional fragments of the film were shot later in order to explain that the plot took place between 1932 and 1939 when Germany was ruled by ‘Hitler’s criminal gang’. It was just ‘Hilter’s criminal gang’ – according to this interpretation – that is synonymous with the gang of Mabuse/Baum. Just the reverse interpretation was suggested by the version of the film released by Goebbels in the Third Reich – some extra scenes (Rahmenhandlung) shot then suggested placing the action in the ‘gloomy’ times of the Weimar Republic ruled by the Jews.The analysis of the original, devoid of any manipulations, version of the film proves that Mabuse is an ‘empty space’ that may be ‘filled’ with various political and cultural meanings, but always connected with the authorities, with violence, crime, financial chicaneryand behind-the-scenes manipulation.Yet, instead of looking for a political interpretation of the film, it might be interesting to have a look at its aesthetic affiliations: the plot of The Last Will of Dr Mabuse surprisingly resembles the famous film by Robert Wiene Das Cabinet des Dr. Caligari(1919), the last production of the Weimar Cinema. The two films describe criminal psychiatrists that became mad and eventually were locked in a mental hospital, which had been headed by them before.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 43-58
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies