Temat: rosyjska - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Przegląd Rusycystyczny cały numer
Autorzy:: Red., Red.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/603708.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: literatura rosyjska język rosyjski
Opis:: kolejny numer kwartalnika - dział główny poświęcony zagadnieniu "Codzienność w literaturze rosyjskiej XX wieku"
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Локализация дейктического центра нарратива в русских переводах англоязычной прозы (XIX-XXI вв.)
Localization of deictic narrative centre in Russian translations of prose in English (XIX-XXI centuries)
Lokalizacja narracyjnego centrum deiktycznego w rosyjskich przekładach prozy anglojęzycznej XIX–XX wieku
Autorzy:: Уржа, Анастасия Викторовна
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1181860.pdf
Data publikacji:: 2021-01-02
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: дейксис, дейктический центр, фокализация,
русский переводной нарратив
deixis
centrum deiktyczne
fokalizacja
rosyjska
rosyjska narracja przekładu
deictic center
focalisation
Russian translated narrative
Opis:: В фокусе исследования – использование языковых средств, локализующих дейктический центр нарратива, в русских переводах англоязычной прозы. Сопоставительный анализ вариантов перевода относительно оригинальных текстов позволяет выявить факторы, влияющие на приближение дейктического центра к читателю в рамках внутренней фокализации (эта тенденция в русских переводных нарративах является распространенной, но не универсальной). Маркерами приближения становятся замены форм прошедшего времени на формы настоящего исторического и введение дополнительных дейктиков (‘сегодня’, ‘здесь’, ‘теперь’) в рассказах о прошлом. Среди выявленных факторов – различия языковых систем (отсутствие правила согласования времен и конструкций типа Complex Object в русском языке), расхождения нарративных традиций (различная стилистическая маркированность настоящего исторического), а также особенности перспективы произведений с авторскими приемами актуализации внутренней точки зрения, которые переводчики стремятся акцентировать.
Przedmiotem badań jest zastosowanie środków językowych lokalizujących deiktyczne centrum narracji w rosyjskich przekładach prozy anglojęzycznej. Analiza porównawcza wersji przekładowych w stosunku do tekstów oryginalnych pozwala zidentyfikować czynniki, które wpływają na bliskość centrum deiktycznego w stosunku do czytelnika w ramach ogniskowania wewnętrznego (tendencja ta w rosyjskich narracjach tłumaczonych jest powszechna, ale nie uniwersalna). Wyznacznikiem bliskości jest zastąpienie czasu przeszłego przez czas teraźniejszy historyczny oraz wprowadzenie dodatkowych deiktyków ('dzisiaj', 'tutaj', 'teraz') w opowieściach o przeszłości. Zidentyfikowane czynniki to różnice w systemach językowych (brak zasady uzgadniania czasów i konstrukcji typu obiekt złożony w języku rosyjskim), różnice w tradycjach narracyjnych (odmienne oznaczenie stylistyczne teraźniejszości historycznej), a także specyfika perspektywy utworów z autorskimi technikami aktualizacji wewnętrznego punktu widzenia, które tłumacze starają się uwypuklić.
The research is focused on the means of localizing the deictic center of a narrative in Russian translations of prose in English. Comparative analysis of translated variants and originals shows the approximating trend (widespread, but not universal) in Russian texts, marked by inserting proximal deictic words like ‘today’, ‘here’, ‘now’ in the passages concerning past events, employing historic present instead of past tense forms. These changes are usually made within the segments of narrative with internal focalization. The approximation is influenced by specific features of Russian grammar system (there are no strict rules for sequence of tenses, no constructions with Complex Object etc.) and by different narrative tradition (historic present is not so marked stylistically, and more widespread). Making the deictic center closer to the readers in Russian translations is often connected with translator’s strategy highlighting author’s devices for internal focalization in a narrative.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 2 (174); 127-143
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Emigracyjna filozofia podróżowania Gizelli Lachman (cykl poetycki "Zeszyt podróżny")
The Emigration Philosophy of Travelling by Gizella Lakhman (poetic cycle "Travel Notebook")
Эмиграционная философия путешествия Гизеллы Лахман (поэтический цикл "Путевая тетрадь")
Autorzy:: Brzykcy, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085334.pdf
Data publikacji:: 2022-05-30
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская эмиграция
русская эмиграционная поэзия
лирический цикл путешествий
путешествие
русская женская поэзия
emigracja rosyjska
emigracyjna poezja rosyjska
liryczny cykl podróżny
podróż
rosyjska poezja kobieca
Russian emigration
Russian emgiree poetry
lyrical poem of
Opis:: W artykule podjęto próbę analizy cyklu poetyckiego pt. Zeszyt podróżny Gizelli Lachman (1890?–1969), mało znanej i dziś właściwie zapomnianej poetki reprezentującej „pierwszą falę” emigracji rosyjskiej. Cykl omawiany jest w kontekście genologicznym (przynależność do gatunku lirycznego cyklu podróżnego) i biograficznym (emigracyjna tułaczka Lachman jako impuls dla twórczości literackiej). W analizie uwzględniono także inne wiersze poetki, oparte na motywie podróżowania. Podróżowanie nosi w artystycznym światopoglądzie poetki znamiona filozofii, rozumianej, za Platonem, jako zdobywanie mądrości przez poznawanie czegoś, jako praktyka poznawcza polegająca na nieustannym poszukiwaniu prawdy. Za zróżnicowanymi artystycznie formami mobilności podmiotu lirycznego (spacer, przejażdżka, wycieczka, wędrówka, podróż, wyprawa, rzadziej – tułaczka) kryje się zmetaforyzowany obraz ludzkiego życia, ujmowanego w perspektywie ontologicznej, epistemologicznej i aksjologicznej. W wierszach Lachman droga i przebywanie w drodze są alegorią ludzkiego życia (motyw peregrinatio vitae), figurą przemijania, metaforą samotności i relacji interpersonalnych, odwzorowaniem Platońskiego mitu o duszy. W analizowanym cyklu wierszy podróż po Europie posłużyła jako ilustracja dla refleksji poetki o przemijaniu ludzkości oraz dla krytyki kondycji świata II połowy XX wieku, zdominowanego przez masową turystykę i komercjalizm.
В статье дается анализ Путевой тетради – поэтического цикла Гизеллы Лахман (1890?–1969), малоизвестной, сегодня в принципе забытой поэтессы первой волны русского зарубежья. Цикл рассматривается в генологическом (принадлежность к жанру поэтического путешествия) и биографическом (эмиграционное скитальчество Лахман как импульс к творчеству) контекстах. В ходе анализа учитываются и другие стихотворения поэтессы, объединенные мотивом путешествия. В художественном мировоззрении Лахман путешествие превращается в философское действие, вслед за Платоном оно толкуется поэтессой как познавательная практика, цель которой – искать правду о мире, о жизни, о самом себе. За разнообразными изображениями мобильности лирического субъекта (прогулка, экскурсия, рейс, реже – скитание) всегда скрывается метафорический образ человеческого существования, данного в онтологическом, эпистемологическом или аксиологическом ракурсе. В стихотворениях Лахман путь и пребывание в пути становятся аллегорией человеческой жизни (мотив peregrinatio vitae), фигурой протекания времени, метафорой одиночества и межличностных «путей сообщения», иллюстрацией Платонского мифа о бессмертной души. Изображенное в Путевой тетради путешествие по Европе сопряжено с размышлениями лирического «я» над кратковременностью человека, а также с критикой массовой туристики и комерциализма – явлений, типичных для второй половины ХХ века.
The article is an attempt at analysis of a poetic cycle entitled Travel Notebook (Путевая тетрадь), written by Gizella Lakhman (1890?-1969), a little-known and nowadays practically forgotten poet representing the “first wave” of Russian emigration. The cycle is discussed in the genological (belonging to the genre of the poetic travel cycle) and biographical context (emigration mobility as an impulse to literary activity). Other poems by Lakhman based on the theme of travel has also been taken into account. In the poet’s artistic worldview, travel bears the traits of philosophy, understood like Plato did, as acquiring wisdom through learning something, as a cognitive practice consisting in a constant search for truth. Behind the artistically diverse forms of mobility of the lyrical subject of Lakhman’s poetry (walk, ride, excursion, hike, journey, expedition, less frequent – wandering) there is a metaphorized image of human life, presented in an ontological, epistemological or axiological perspective. The road and being on the road are, among others, an allegory of human life (the motif of peregrinatio vitae), a figure of passing, loneliness and interpersonal relations, a reflection of the Platonic myth of the soul. In the analyzed series of poems, the journey around Europe served as an illustration for the poet’s reflections on the passing of mankind and for criticism of the condition of the world in the second half of the 20th century, dominated by mass tourism and commercialism.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 137-156
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Krew rosyjskiej geografii. "Granica zapomnienia" Siergieja Lebiediewa
The blood of Russian geography. “Oblivion” by Sergei Lebedev
Кровь русской географии. «Предел забвения» Сергея Лебедева
Autorzy:: Milczarek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311925.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Сергей Лебедев
русская литература
травма
горе
Крайний Север России
Siergiej Lebiediew
literatura rosyjska
trauma
żałoba
rosyjska Daleka Północ
Sergei Lebedev
Russian literature
mourning
Russian Far North
Opis:: The text contains an interpretation of Sergei Lebedev's “Oblivion” (2010). The main problem of the book is the intergenerational trauma from the Stalinist era. Its mechanisms have been described in reference to the psychoanalytic tradition. The post-catastrophic image of the Russian Far North presented in the novel was also interpreted. It has been compared to descriptions of radical evil and juxtaposed with Giorgio Agamben's homo sacer. The writings of Jacques Derrida were also used, which turned out to be helpful in describing the phenomenon of splitting traumatic "Self", the present and death, as well as the politics of memory and living with the specters of dead people.
Текст содержит интерпретацию романа Сергея Лебедева «Граница забвения» (2010). Основная проблема книги – межпоколенческая травма происходящая из сталинской эпохи. Ее механизмы были описаны со ссылкой на психоаналитическую традицию. Был представлен также посткатастрофический образ российского Крайнего Севера. Он был сравнен с описаниями радикального зла и homo sacer Джорджио Агамбена. Кроме того, в интерпретации были использованы труды Жака Деррида, оказавшиеся полезными при описании феномена расщепления наследственной травмы «Я», настоящего и смерти, а также политики памяти и жизни с призраками умерших.
Tekst zawiera interpretację Granicy zapomnienia Siergieja Lebiediewa (2010). Głównym problemem książki jest międzypokoleniowa trauma pochodząca z epoki stalinowskiej. Jej mechanizmy zostały opisane w odwołaniu do tradycji psychoanalitycznej. Interpretacji został poddany także przedstawiony w powieści postkatastroficzny obraz rosyjskiej Dalekiej Północy. Porównano go do opisów radykalnego zła i zestawiono z homo sacer Giorgio Agambena. Sięgnięto także po pisma Jacquesa Derridy, które okazały się pomoce w opisie fenomenu rozszczepienia dziedziczącego traumę „ja”, teraźniejszości oraz śmierci, a także polityki pamięci i życia z widmami zmarłych.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 97-113
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Utopie nieśmiertelności. Nikołaj Fiodorow i Wasilij Rozanow
UTOPIAS OF IMMORTALITY. NIKOLAI FEDOROV AND VASILY ROZANOV
УТОПИИ БЕССМЕРТИЯ. НИКОЛАЙ ФЕДОРОВ И ВАСИЛИЙ РОЗАНОВ
Autorzy:: Milczarek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604631.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Федоров
Розанов
русская философия
русская литература
смерть
бессмертие
воскрешение
пол
Fiodorow
Rozanow
filozofia rosyjska
literatura rosyjska
śmierć
nieśmiertelność
wskrzeszenie
płeć
Fedorov
Rozanov
Russian philosophy
Russian literature
death
immoratlity
resurrection
sex
Opis:: УТОПИИ БЕССМЕРТИЯ. НИКОЛАЙ ФЕДОРОВ И ВАСИЛИЙ РОЗАНОВ Целью настоящей статьи является анализ идеи бессмертия у двух русских мыслителей: Николая Федорова и Василия Розанова. Сначала представлена философия Федорова, который утверждал, что смерть нужно победить, а всех умерших воскресить. Эту задачу Федоров рассматривал как продолжение дела Христа и осуществление основной цели христианства - спасения человека. Дальше анализируется идея бессмертия у Розанова. Он не принимал христианский вариант бессмертия и попытался заменить его собственным проектом, который предполагал слияние со сверхиндивидуальным потоком жизни. Из этого вытекало согласие на уничтожение личности. В заключении сказано, что хотя идеи Федорова и Розанова направлены в противоположные стороны, их объединяет утверждение жизни и стремление преодолеть смерть.
UTOPIE NIEŚMIERTELNOŚCI. NIKOŁAJ FIODOROW I WASILIJ ROZANOW Celem artykułu jest analiza idei nieśmiertelności u dwóch rosyjskich myślicieli: Nikołaja Fiodorowa i Wasilija Rozanowa. Wpierw przedstawiona została filozofia Fiodorowa, który twierdził, że śmierć należy pokonać, a wszystkich zmarłych wskrzesić do życia. Zadanie to Fiodorow pojmował jako kontynuację dzieła Chrystusa i realizację fundamentalnego postulatu chrześcijaństwa - zbawienia człowieka. Następnie omówiona zostaje idea nieśmiertelności u Rozanowa. Odrzucał on chrześcijański wariant nieśmiertelności, próbując zastąpić go własnym projektem, który zakładał zjednoczenie z ponadindywidualnym potokiem życia. Konsekwencją była zgoda na zagładę jednostki. W zakończeniu stwierdzam, że chociaż idee Fiodorowa i Rozanowa wydają się sprzeczne, to w istocie łączy ich uwielbienie życia i pragnienie przezwyciężenia śmierci.
UTOPIAS OF IMMORTALITY. NIKOLAI FEDOROV AND VASILY ROZANOV The purpose of this work is to analyze idea of immoratlity by two Russian thinkers: Nikolai Fedorov and Vasily Rozanov. At the beginning, Fedorov’s philosophy is presented, who claimed that death needs to be defeated and all the dead people should be resurrected. Fedorov understood this task as a continuation of the mission of Christ and the realization of the fundamental postulate of Christianity - the salvation of a man. Then, the text deals with the Rozanov’s idea of immortality. He did not accept Christian version of immortality and tried to replace it with his own project, which involved a merger with the super-individual flow of life. This implied an agree for the destruction of the individual human. In conclusion, it is said that although Fedorov’s and Rozanov’s ideas seem to be opposite, in fact, glorification of life and desire to defeat death connect them.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Творческая стратегия Гизеллы Лахман в контексте литературнo-социологических механизмов русского зарубежья
Gisella Lakhman’s creative strategy in the context of literary and social mechanisms of Russian emigration
ТStrategia twórcza Gizelli Lachman w kontekście społeczno-literackich mechanizmów rosyjskiej emigracji
Autorzy:: Brzykcy, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311883.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская эмигрантская поэзия
русская женская поэзия
литературная жизнь русской диаспоры
rosyjska poezja emigracyjna
rosyjska poezja kobieca
życie literackie rosyjskiej diaspory
Russian emigre poetry
Russian female poetry
Russian diaspora literary life
Opis:: The article concerns Gisella Lakhman (1895-1969), forgotten poet of the first wave of Russian emigration. Its aim is to discuss Lakhman’s creative strategy in the context of main mechanisms and processes for the literary life of Russian interwar and post-Second World War diaspora, such as: extremely difficult living conditions, deprofessionalization of the writer’s profession, a sharp reduction in the reading market, loss of ties with the native culture and language, and geographical fragmentation of the literary community. The new conditions of Russian literature abroad influenced Lakhman’s creative strategy, above all her late debut in the 1940s. Reasons and results of her decision are presented, as well as her position on the literary scene of the Russian diaspora, and reception of her work.
Статья посвящена Гизелле Лахман (1895-1969), забытой поэтессе первой волны русской эмиграции. Ее цель – рассмотреть творческую стратегию Лахман в контексте основных механизмов и процессов литературной жизни русской межвоенной и послевоенной диаспоры, таких как крайне тяжелые условия жизни, депрофессионализация писательской профессии, резкое сокращение читательского рынка, потеря связи с родной культурой и языком, географическая раздробленность литературной среды. Новые условия функционирования русской литературы за рубежом повлияли на художественную деятельность Лахман, прежде всего на ее поздний дебют, состоявшийся в 1940-х годах. Представлены причины и результаты ее решения, а также положение поэтессы на литературной сцене русского зарубежья и рецепция ее творчества.
Celem artykułu jest omówienie strategii twórczej Gizelli Lachman (1895-1969), zapomnianej poetki pierwszej fali rosyjskiej emigracji, w kontekście głównych mechanizmów i procesów zachodzących w życiu literackim rosyjskiej diaspory międzywojennej i powojennej. Przedstawiono wpływ nowych uwarunkowań, w jakich funkcjonowała emigracyjna literatura rosyjska (takich jak: skrajnie trudne warunki bytowe, deprofesjonalizacja zawodu pisarza, gwałtowna redukcja rynku czytelniczego, utrata więzi z rodzimą kulturą i językiem oraz geograficzna fragmentacja środowiska literackiego) na twórcze wybory poetki, przede wszystkim na jej późny debiut, mający miejsce w latach 40. XX wieku. Podjęto próbę wyjaśnienia przyczyn i skutków tej decyzji Lachman, jej pozycję na scenie literackiej diaspory rosyjskiej oraz recepcję jej twórczości.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 3 (183); 197-210
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Słowo wstępne
Autorzy:: Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
Pavlenko, Svetlana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605003.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: предисловие, русская литература повседневность
słowo wstępne
literatura rosyjska
codzienność
introduction
Russian literatury
daily life
Opis:: Предисловие к циклу статьей, посвященных теме повседневности в современной русской литературе.
The Intoduction to the series of articles about the theme of daily life in contemporary Russian literatury.
Słowo wstępne do cyklu artykułów, poświęconych tematowi codzinności w najnowszej literaturze rosyjskiej.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Remake w najnowszej dramaturgii rosyjskiej (próba syntezy)
The remake in new Russian dramaturgy (an attempt at synthesis)
Римейк в новейшей русской драматургии (попытка синтеза)
Autorzy:: Tyka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604409.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская драматургия
римейк
постмодернизм
новая драма
dramaturgia rosyjska
remake
postmodernizm
nowy dramat
Russian dramaturgy
postmodern
new dramaturgy
Opis:: Целью статьи является обсуждение популярного в постмодернистской культуре приема римейка, который все чаще используется авторами новейшей русской драматургии. Автор пытается охарактеризовать и классифицировать этого явления, ссылаясь на работы русских и зарубежных исследователей. Выводы обосновываются примерами реинтерпретации классических произведений (Антона Чехова, Николая Гоголя, Федора Достоевского, Ивана Гончарова, Льва Толстого и др.) современными русскими драматургами.
The purpose of this paper is to discuss the remake tool, popular in postmodern culture, which is increasingly used by the authors of the new Russian dramaturgy. The author attempts to characterize and classify this phenomenon, citing the work of Russian and foreign academics. The author supports her conclusions with examples of reinterpretation of classical works (Anton Chekhov, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Goncharov, Leo Tolstoy and others) by contemporary playwrights.
Celem artykułu jest omówienie popularnego w kulturze postmodernistycznej chwytu remake’u, który jest coraz częściej wykorzystywany przez autorów najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Autorka podejmuje próbę scharakteryzowania i sklasyfikowania tego zjawiska, powołując się na prace rosyjskich oraz zagranicznych badaczy. Swoje wnioski autorka podpiera przykładami reinterpretacji utworów klasycznych (Antona Czechowa, Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Gonczarowa, Lwa Tołstoja i in.) przez współczesnych dramaturgów.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Motywy tanatyczne i audialne w opowieści Diny Rubiny Высокая вода венецианцев
Thanatic and phonic motifs in the work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev)
Танатические и аудиальные мотивы в повести Дины Рубины Высокая вода венецианцев
Autorzy:: Siemońska, Olga Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179715.pdf
Data publikacji:: 2020-10-07
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: русская литература
Венеция
венецианский текст
literatura rosyjska
Wenecja
krajobraz dźwiękowy
tekst wenecki
Russian literature
Venice
soundscape
Venetian text
Opis:: Utwór Diny Rubiny Высокая вода венецианцев (1999) wyróżnia na tle tekstu weneckiego literatury rosyjskiej dzięki szczegółowym opisom krajobrazu dźwiękowego miasta. Celem artykułu jest analiza fonosfery weneckiej w opowiadaniu Rubiny z wykorzystaniem sensorycznej geografii literackiej, a także sound studies (badań nad dźwiękiem). Analiza poszczególnych opisów zjawisk dźwiękowych ujawnia, że przyczyną, dla której Rubina zwraca szczególną uwagę na audiosferę miasta, jest przede wszystkim muzyczne wykształcenie pisarki. Okazuje się również, że obraz Wenecji, w tym jej audiosfery, ukazany jest w tekście przez pryzmat tradycji literackiej, zgodnie z którą Wenecja jest przedstawiana jako „miasto śmierci”, „miasto umierające”, „miasto umierających”.
Произведение Дины Рубины Высока вода венецианцев (1999) выделяется среди других текстов литературной «венецианы» благодаря подробным описаниям звукового пейзажа города. Целью статьи является анализ венецианской фоносферы в повести Рубины. В исследовании используется сенсорная литературная география, а также soundstudies. В ходе анализа отдельных описаний звуковых явлений выясняется, что причиной выделения Рубиной звуковых элементов образа города стало, прежде всего, музыкальное образование писательницы. Также выясняется, что образ Венеции, в том числе и ее фоносфера, показан в тексте через призму литературной традиции, согласно которой Венеция изображается как «город смерти», «умирающий город», «город умирающих».
The work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev 1999) stands out among other texts of Venetian themes thanks to more detailed descriptions of the soundscape of the city. The article aims to analyze the Venetian phonosphere in the work of Rubina, using the potential of sensory literary geography, as well as soundstudies. In the course of the analysis of individual descriptions of sounds, it turns out that the reason for distinguishing the sound elements in the image of the city was, first of all, the musical education of the author. It is also explained that the image of Venice, including its phonosphere, is shown in the text through the prism of the literary tradition, according to which Venice is portrayed as the “city of death”, “the dying city”, “the city of the dying”.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 116-131
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Дача как метафора советского быта: «дачный габитус» в романе Елены Чижовой Плнета грибов
Dacha as a metaphor of soviet life: "habitus of dacha" in Elena Chizhovas novel the Mushroom planet
Dacza jako metafora sowieckiego bytu: „habitus daczy” w powieści Jeleny Czyżowej „Grzybnia”
Autorzy:: Tyszkowska-Kasprzak, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311607.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Елена Чижова
русская проза
дача
габитус
гетеротопия
Jelena Czyżowa
proza rosyjska
dacza
habitus
heterotopia
Elena Chizhova
Russian prose
dacha
Opis:: The article deals with the "habitus of dacha" in Elena Chizhova's novel The Mushroom Planet. Its bearers are characters whose personality was formed at a certain time under the influence of culture and actions associated with the Soviet dacha. "Habitus of dacha" in the work refers to two different historical periods: Soviet and post-Soviet. Its versions are used by Chizhova to reflect the most important problems and transformations in modern Russia. The image of the Soviet dacha, being a metaphor for life in the USSR, is gloomy and pessimistic, which is not typical of memories of childhood and youth. The post-Soviet dacha is a phenomenon that represents the economic and social processes of the transition to capitalism and the rejection of the legacy of socialism. An analysis of the novel The Mushroom Planet leads to the conclusion, that Chizhova's characters represent different ways of adapting to new economic and social conditions. The author gives her forecast for the future, leaving alive the character who is unable to get out of the "Sovietness".
Artykuł traktuje o „habitusie daczy” w powieści Eleny Czyżowej Planeta grzybów. Jego nosicielami są bohaterowie, których osobowość ukształtowała się w określonym czasie pod wpływem kultury i działań związanych z sowiecką daczą. „Habitus daczy” w utworze odnosi się do dwóch różnych okresów historycznych (sowieckiego i postsowieckiego) i jednocześnie do dwóch pokoleń. Jego warianty i modyfikacje służą Czyżowej do odzwierciedlenia najważniejszych problemów i przemian we współczesnej Rosji. Obraz sowieckiej daczy, będący metaforą życia w ZSRR, jest ponury i pesymistyczny, co nie jest typowe dla wspomnień z dzieciństwa i młodości. Z kolei postsowiecka dacza to zjawisko reprezentujące procesy gospodarcze i społeczne w okresie przejścia do kapitalizmu i odrzucenie spuścizny socjalizmu. Analiza powieści Planeta grzybów prowadzi do wniosku, że bohaterowie Czyżowej reprezentują różne formy przystosowania się do nowych warunków ekonomicznych i społecznych, ale przy życiu pozostaje tylko człowiek, który nie jest w stanie wydostać się z „sowieckości”.
В статье рассматривается «дачный габитус» в романе Елены Чижовой Планета грибов. Его носителями являются герои, личность которых сформировалась в определенное время под влиянием культуры и действий, связанных с советской дачей. «Дачный габитус» относится в произведении к двум разным историческим периодам: советскому и постсоветскому. Его изменения используются Чижовой для отражения важнейших проблем и трансформаций в современной России. Образ советской дачи, будучи метафорой жизни в СССР, мрачен и пессимистичен, что не свойственно воспоминаниям о детстве и юношестве. В свою очередь постсоветская дача – это явление, представляющее экономические и социальные процессы перехода к капитализму и отказ от наследия социализма. Анализ романа Планета грибов приводит к выводу, что герои Чижовой представляют разные способы приспособления к новым экономическим и социальным условиям. Автор дает свой прогноз на будущее, оставляя в живых героя, не способоного выйти из «советскости».
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 134-150
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии
The issue of dehumanization in the virtual text of the latest Russian dram
Problematyka dehumanizacji w wirtualnym tekście najnowszej dramaturgii rosyjskiej
Autorzy:: Pieczyński, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311805.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Русская драматургия
дегуманизация
виртуальный мир
постмодернизм
симулякры
Dramaturgia rosyjska
dehumanizacja
świat wirtualny
postmodernizm
symulakry
Russian drama
dehumanization
virtual world
postmodernism
simulacra
Opis:: Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.
Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.
Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 99-123
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Классическая русская драматургия на сцене украинского народного театра Общества «Руська Бесіда» 1864–1914 годов
Klasyczny dramat rosyjski na scenie Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo „Ruska Besida” w latach 1864–1914
Classical russian drama on the stage of the Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» circle in 1864–1914
Autorzy:: Мyroslava, Tsyhanyk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085341.pdf
Data publikacji:: 2022-05-30
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: театр
драматургия
русская классика
перевод
режиссер
спектакль
teatr
dramat
klasyka rosyjska
przekład
reżyseria
inscenizacja
theater
drama
Russian classics
translation
director
staging
Opis:: В статье впервые всесторонне изучено русское классическое искусство на сцене профессионального украинского национального театра "Русская Бесида" с момента его основания до Первой мировой войны (1864–1914). В статье рассказывается о переводчиках драматургии М. Гоголя, О. Островского, Л. Толстого, М. Горького, А. Чехова, датах премьеров, режиссеров и актерской труппы. На основании тогдашних обзоров в статье проанализировано значение иностранной драмы для развития украинского театрального искусства в Галиции.
It the article is comprehensively explored for the first time the Russian classical plays on the stage of the professional Ukrainian National Theater of «The Ruska Besida» Circle from the moment of its foundation to the First World War (1864–1914). It tells about the translators of the dramaturgy of M. Gogol, O. Ostrovsky, L. Tolstoy, M. Gorky, A. Chekhov, dates of premieres, directors, and acting troupe. Based on the reviews of that time in the article is analyzed the significance of foreign drama for the development of Ukrainian theatrical art in Galicia.
W artykule po raz pierwszy wszechstronnie zgłębiono rosyjskie sztuki klasyczne na scenie profesjonalnego Ukraińskiego Teatru Narodowego Towarzystwo «Ruska Besida» od momentu jego powstania do I wojny światowej (1864–1914). Opowiada o tłumaczach dramaturgii M. Gogola, O. Ostrowskiego, L. Tołstoja, M. Gorkiego, A. Czechowa, datach premier, reżyserów i trupy aktorskiej. Na podstawie ówczesnych recenzji w artykule przeanalizowano znaczenie dramatu obcego dla rozwoju ukraińskiej sztuki teatralnej w Galicji.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 196-214
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Pamięć, mnemonic turn, literatura. Uwagi wstępne
MEMORY, MNEMONIC TURN, LITERATURE. INTRODUCTORY REMARKS
ПАМЯТЬ, MNEMONIC TURN, ЛИТЕРАТУРА. ВСТУПИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ
Autorzy:: Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605346.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: память, литература, литературоведение, русская литература, memory studies
pamięć
literatura
literaturoznawstwo
literatura rosyjska
memory studies
memory, literature, literature studies, russian literature, memory studies
Opis:: В статье называются главные проблемы, рассматриваемые в настоящее время в рамках так называемых memory studies, а также указываются те ведущие темы и публикации, которые активно используются в литературоведческих исследованиях, посвященных проблематике памяти.
The article is an attempt of synthetic look about the most important problems raised as part of the so-called memory studies, the author highlights those topics and presents lectures that are used in literary studies that are present in the framework of memory turn.
Artykuł jest próbą syntetycznego spojrzenia na najważniejsze problemy podejmowane w ramach memory studies oraz określenia i wskazania tych tematów i publikacji, które wykorzystywane są przez wpisujące się w zakres mnemonic turn literaturoznawstwo.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: POETYCKI ŚWIAT LIDII SIENICKIEJ
THE POETICAL WORLD OF LIDYA SENITSKAYA
ПОЭТИЧЕСКИЙ МИР ЛИДИИ СЕНИЦКОЙ
Autorzy:: Brzykcy, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604067.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: поэзия русской эмиграции «первой волны», русская диаспора в Польше, русская женская поэзия XX века, Лидия Сеницкая
poezja
rosyjska diaspora w Warszawie
rosyjska poezja kobieca XX wieku
Lidia Sienicka
Russian poetry of the „first wave” of Russian emigration, Russian diaspora in Warsaw, Russian women's poetry of the 20th century, Lidya Senitskaya
Opis:: Настоящая статья посвящена Лидии Сеницкой (Волынцевой, 1890?-1975), поэтессе, писательнице, переводчику и литературному критику, представительнице «первой волны» русской эмиграции, которая до 1939 года жила в городе Ровно на Волыни, затем в Варшаве (1939-1964) и в США. Воспринимаемая и своими ровесниками, и современными исследователями как одна из самых интересных фигур литературы русской эмиграции в межвоенной Польше, Сеницкая в принципе забыта, а ее творчество неизвестно сегодняшним читателям. В статье предпринята попытка приблизить поэзию Сеницкой, определить ее тематику и основные свойства поэтики.
This article concerns Lidya Senitskaya (Volyntseva, 1890?-1975), poet, writer, playwright, translator and literary critic, representative of the „first wave” of the Russian emigration, living until 1939 in Równe, then (1939-1964) in Warsaw, and later on in the USA. Considered by her contemporaries as one of the most interesting creators of the Russian diaspora in pre-war Poland, she is now regarded by contemporary researchers as an unquestionable poetic individuality. Today Senitskaya is a completely forgotten figure, and her work is unknown to the contemporary readers. The article is an attempt to present the poet’s creative silhouette, determine and discuss the subject matter and poetics of her poems.
Artykuł poświęcono Lidii Sienickiej (Wołyncewej, 1890?-1975), poetce, pisarce, tłumaczce i krytykowi literackiemu, przedstawicielce "pierwszej fali" emigracji rosyjskiej, mieszkającej do 1939 roku w Równem na Wołyniu, natępnie w Warszawie (1939-1964) i USA. Postrzegana przez sobie współczesnych i dzisiejszych badaczy jako jedna z najciekawszych postaci rosysjkiej emigracji w międzywojennej Polsce, Sienicka jest twórczynią niemal zupełnie zapomnianą, a jej dorobek artystyczny nieznany polskim czytelnikom. W artykule podjęto próbę przybliżenia poezji Sienickiej, omówienia jej tematyki i poetyki.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Pierwiastek ironiczny w dramaturgii Oli Muchiny
The ironic component in the dramatic works of Olga Mukhina
Ироническое начало в драматургии Оли Мухиной
Autorzy:: Charko-Klekot, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20311806.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Оля Мухина
современная русская драматургия
новая драма
ирония
Ola Muchina
współczesna dramaturgia rosyjska
nowy dramat
ironia
Olga Mukhina
contemporary Russian drama
new drama
irony
Opis:: This article looks into the presence of irony in the artistic output of Olga Mukhina. This notion is not only a literary device in the playwright's plays but above all a way of thinking of the postmodern man. The ironic component and the accompanying categories of carnivalization and play are used by Mukhina to highlight the impression of the instability of the postmodern world, for instance through illogical, seemingly incoherent, and ironic dialogues of the characters. The following works were analyzed: Tanya-Tanya, You, and Flying.
В настоящей статье анализу подвергается существование иронии в творчестве Оли Мухиной. Понятие это выступает в пьесах драматурга не только как литературный прием, но и прежде всего как способ мышления человека эпохи постмодерна. Применяя ироническое начало, а также сопутствующие ему категории карнавализации и игры, Мухина подчеркивает отсутствие стабилизации постсовременного мира. Делает это, между прочим, путем использования алогичных, кажущихся непоследовательными и ироничных диалогов своих героев. В статье анализируются такие произведения как: Таня-Таня, Ю и Летит.
Artykuł poddaje namysłowi obecność ironii w twórczości Oli Muchiny. Pojęcie to jest w sztukach dramatopisarki nie tylko chwytem literackim, ale przede wszystkim sposobem myślenia człowieka doby postmodernizmu. Wykorzystanie pierwiastka ironicznego i towarzyszących mu kategorii karnawalizacji czy gry służą Muchinie do uwypuklenia wrażenia braku stabilizacji ponowoczesnego świata, między innymi poprzez nielogiczne, pozornie niespójne i ironiczne dialogi bohaterów. Analizie poddane zostały następujące utwory: Tania-Tania, Ju oraz Leci.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 124-142
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "rosyjska" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język