Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Homoseksualizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Motywy zabójstw homoseksualnych. Część 1 Ogólna struktura motywów zabójstw homoseksualnych
    Autorzy:
    Lisiecki, Mirosław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1921458.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    morderstwa
    motywy
    modus operandi
    homoseksualizm
    kryminologia
    socjologia
    dewiacje
    subkultury
    Opis:
    W artykule została przedstawiona ogólna struktura osobowościowego i sytuacyjnego tła motywacyjnego sprawców zabójstw homoseksualnych, m.in. na podstawie ustalonych lub hipotetycznych motywów wiodących i ubocznych popełnienia tych czynów, przy czym zastosowano tutaj podział motywów w aspekcie psychologicznym J. K. Gierowskiego. W prowadzonych dotychczas badaniach podział motywów zabójstw jest zróżnicowany w zależności od: metodologicznego podejścia badaczy, przyjętego nazewnictwa i od występującego tła motywacyjnego. Należy więc zaznaczyć, iż wyróżnienie trzech głównych motywów wiodących w wymienionym aspekcie psychologicznym można w zasadzie odnieść do wszystkich dotychczasowych podziałów i kategorii zabójstw, bez szkody dla przyjętej metodologii badań. Jednakże niejednokrotnie wskazanie głównego motywu działania sprawcy może być znacznie utrudnione, nawet w sytuacji gdy pozostawione ślady zdają się na taki motyw wskazywać. Poza tym należy pamiętać o możliwości pozorowania motywu przez sprawcę zabójstwa, czym jest np. podpalenie mieszkania ofiary. Takie wypadki notowano w zabójstwach homoseksualnych, gdzie sprawcy podpalali mieszkania ofiar lub chcieli spowodować wybuch gazu dla zatarcia śladów i upozorowania innego motywu albo nieszczęśliwego wypadku. Z przeprowadzonych badań wynika, iż sprawcy zabójstw homoseksualnych nie stanowią jednolitej grupy, dlatego nie można określić ich typowej sylwetki psychospołecznej. Nie występuje też jedna kategoria motywów popełnienia tych czynów. W ogóle problematyka motywów tego rodzaju zbrodni nie jest dostatecznie opracowana w polskiej literaturze kryminologicznej. Duża grupa sprawców to również młodociani a wiele zabójstw popełnionych należałoby zaliczyć do grupy retorsyjno-odwetowych, podobnie jak w innych kategoriach tych zbrodni. Łącznie można określić, iż na 111 badanych zabójstw homoseksualnych 45 (39 wykrytych i 6 niewykrytych), tj. 40,5% zostało popełnionych z motywów emocjonalnych, gdzie poczucie krzywdy, chęć zemsty i inne zachowania emocjonalno-afektywne były dominujące, zaś wśród zabójstw z motywów racjonalnych 33 (23 wykryte i 10 niewykrytych), tj. 29,7% zostało popełnionych na tle ekonomicznym; 8, tj. 7,2% na tle seksualno-ekonomicznym i 5, tj. 4,5% na tle seksualnym, w tym trzy mordy z lubieżności na małoletnich chłopcach (jeden niewykryty). W sumie 41,4 % zabójstw zostało popełnionych z motywów racjonalnych. Ponadto 20, tj. 18% zabójstw (1 wykryte i 19 niewykrytych) zostało popełnionych z motywów nieustalonych. Wśród wykrytych sprawców zabójstw stwierdzono, że 34 (41,5%) z nich uprawiało prostytucję homoseksualną. Dokonali oni 31 zabójstw homoseksualnych, których ofiarami padły 34 osoby. Przy czym 17 (tj. 50%) sprawców uprawiających prostytucję dokonało 15 zabójstw na tle ekonomicznym (motywy racjonalne). W kategorii motywów racjonalnych nie zanotowano sprawców uprawiających prostytucję, którzy dokonaliby zabójstw na tle seksualno-ekonomicznym lub tylko na tle seksualnym. Jeden ze sprawców uprawiających prostytucję dokonał zabójstwa z motywów nieustalonych. Pozostałych 16 (tj. 47,1 %) sprawców popełniło zabójstwa z motywów emocjonalnych.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2016, 3(123); 99-111
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motywy zabójstw homoseksualnych. Część II — motywy racjonalne
    Autorzy:
    Lisiecki, Mirosław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1921543.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-18
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    zabójstwa
    motywy
    kryminogeneza
    wiktymogeneza
    modus operandii
    homoseksualizm
    kryminologia
    socjologia
    dewiacja
    subkultura
    Opis:
    Niniejsze opracowanie prezentuje motywy racjonalne zabójstw homoseksualnych. W ogólnej strukturze tych motywów, tylko 35 wykrytych sprawców, tj. 42,2 % (z tego 15 uprawiało prostytucję homoseksualną) popełniło 23 (tj. 30,7 %) zabójstwa z motywów racjonalnych na tle ekonomicznym. Ofiarami tych zabójstw padło 25 osób, w tym 23 mężczyzn o homo- lub biseksualnej orientacji płciowej oraz jeden heteroseksualista i jedna kobieta. Ponad połowa tych zabójstw (tj. 13) była uprzednio zaplanowana przez sprawców. Pozostałe zostały popełnione pod wpływem nagłych impulsów po zorientowaniu się sprawcy w sytuacji materialnej ofiary. W badanych sprawach zabójstw homoseksualnych z motywów racjonalnych zanotowano 8 (tj. 10,7 %) zabójstw popełnionych na tle seksualno-ekonomicznym (w tym jedno usiłowanie). Żaden ze sprawców nie uprawiał prostytucji homoseksualnej. Ofiarami dwóch sprawców padło 8 osób płci męskiej. Na podstawie analizy ekonomicznych motywów racjonalnych można wyodrębnić czynniki sprzyjające popełnianiu zabójstw homoseksualnych, takich jak: — sprowadzanie przez homoseksualistów do swych mieszkań nieznanych sobie mężczyzn, często o przeszłości kryminalnej, — utrzymywanie kontaktów z elementem kryminalnym, — korzystanie z usług prostytutek homoseksualnych, — chwalenie się swoją zamożnością, — pozostawanie pod działaniem alkoholu i narkotyków, — prowadzenie tzw. „otwartego domu”, urządzanie gay party z niesprawdzonymi partnerami. Te czynniki pozwalają potencjalnym sprawcom rozpoznać się w zamożności poszczególnych homoseksualistów, a następnie zaplanować napad lub zabójstwo w celu przywłaszczenia mienia. Z przeprowadzonych badań wynika też, że odnotowano 4 (tj. 5,3 %) zabójstwa homoseksualne popełnione z motywów seksualnych, tj. na tle seksualnym. Zabójstw tych dopuściło się trzech sprawców, w tym jeden zabójca seryjny dokonujący mordów z lubieżności na małoletnich chłopcach w wieku 11 do 13 lat. Ofiary to 5 młodych chłopców i jeden dorosły heteroseksualny mężczyzna. Żaden ze sprawców nie uprawiał prostytucji homoseksualnej.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2016, 4(124); 110-126
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motywy zabójstw homoseksualnych. Część III — motywy emocjonalne
    Autorzy:
    Lisiecki, Mirosław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1921707.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-27
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    zabójstwa
    motywy
    kryminogeneza
    wiktymogeneza
    modus operandi
    homoseksualizm
    kryminologia
    socjologia
    dewiacja
    subkultura
    Opis:
    Niniejsze opracowanie charakteryzuje motywy zabójstw homoseksualnych uwarunkowanych emocjonalnie, które należą do tej szczególnej grupy czynów, gdzie w zachowaniu sprawcy przeważają zmienne emocjonalno-afektywne, a nie poznawcze, jak w przypadku grupy zabójstw uwarunkowanych motywami racjonalnymi. Treść różnorodnych motywów emocjonalnych, ich kierunek i nasilenie są przede wszystkim zależne od właściwości osobowościowych sprawców, m.in. ich potrzeb, nastawień i oczekiwań, a także czynników zewnętrznych kumulujących się w sytuacji kryminogennej. Zazwyczaj tego rodzaju czyny mają niezwykle burzliwy przebieg, włącznie z wyładowaniem psychoruchowym i zaburzeniami świadomości. Jest to związane z działaniem sprawcy w poczuciu krzywdy, zagrożenia, zazdrości, lęku, nienawiści, chęci zemsty i wszelkiego rodzaju zachowaniami emocjonalno-afektywnymi, będącymi odpowiedzią na sytuacje trudne. W tej grupie zabójstw najbardziej uzewnętrznia się rola ofiar, ich predestynacja i przyczynienie się. Najczęściej bowiem zabójstwa te noszą zespół cech retorsyjno-odwetowych, gdyż sprawca z reguły doznaje krzywdy moralnej bądź fizycznej ze strony ofiary albo jego dobra stają się zagrożone. W większości tych zabójstw można przyjąć, iż zostały one popełnione w obronie subiektywnie pojmowanej godności osobistej (np. utrata męskości w związku z napastowaniem lub zgwałceniem homoseksualnym) oraz z poczucia zagrożenia własnych dóbr i wolności osobistej, tj. wolności od przymusu w sferze stosunków seksualnych. Ma to miejsce wówczas, gdy ofiara sama popełnia przestępstwo, zanim dozna wiktymizacji. Samo jej zachowanie staje się więc czynnikiem wiktymogennym, który niejednokrotnie natychmiast rodzi sytuację kryminogenną, inicjując proces motywacyjny sprawcy zabójstwa, przy czym niezależnie od motywów pierwotnych pod wpływem wzrastających procesów emocjonalnych mogą występować również motywy wtórne, np. chęć ukarania ofiary za jej postawę. Motywy emocjonalne wystąpiły w 39 (tj. 52%) zabójstwach homoseksualnych dokonanych przez 41 (tj. 49,4%) sprawców wobec 41 (tj. 50,6%) ofiar. Motywy nieustalone wystąpiły w jednej sprawie zabójstwa (dwóch sprawców, jedna ofiara). Nieznaczna większość sprawców dopuściła się więc zabójstw z motywów emocjonalnych, przy czym ich tło motywacyjne w zakresie osobowościowo-sytuacyjnym było zróżnicowane. Na tym tle wyodrębniono więc 11 stanów emocjonalnych związanych z określoną reakcją w sytuacji kryminogennej, związanej z interakcją sprawcy i ofiary. Stanowiły one motywy wiodące zabójstw homoseksualnych. Natomiast często motywami ubocznymi w tej grupie zbrodni była kradzież mienia, gdy sprawca po ochłonięciu emocjonalnym związanym z dokonanym zabójstwem przywłaszczał sobie dobra materialne ofiary. Na podstawie analizy motywów emocjonalnych można wyodrębnić czynniki sprzyjające popełnianiu zabójstw wśród stałych lub przygodnych partnerów homoseksualnych. Do czynników tych należy zaliczyć: — pozostawanie sprawcy i ofiary pod wpływem alkoholu, narkotyków lub leków psychotropowych, — silna presja kulturowa i obyczajowa na zachowanie honoru, męskości i godności, — stan depresji związany z kłótniami na tle zazdrości i posądzeń o zdradę, — doznany zawód miłosny, — molestowanie i napastowanie seksualne partnera, kolegi lub osoby dopiero poznanej, — groźby i szantaż wobec partnera, — chęć nadmiernego uzależnienia partnera i niepozwalanie na zerwanie związku, — znęcanie się fizyczne i moralne nad partnerem, jego poniżanie, — dążenie do realizacji własnych po - trzeb seksualnych bez zgody lub z pokrzywdzeniem partnera, — niedotrzymanie obietnicy i odmowa zapłaty za usługę homoseksualną, — uprzednie zgwałcenie albo uwiedzenie seksualne w dzieciństwie przez homo- lub biseksualnych mężczyzn, które wpłynęło negatywnie na dalszą drogę życiową i orientację płciową uwiedzionego, — zgwałcenie i wykorzystanie seksualne partnera lub innej osoby w stanie bezradności oraz przy nadużyciu stosunku zależności albo wyzyskaniu krytycznego położenia.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2017, 1(125); 77-99
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motywy zabójstw homoseksualnych. Część IV — motywacja sprawców zabójstw a odpowiedzialność karna
    Autorzy:
    Lisiecki, Mirosław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1921969.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-02
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    zabójstwa
    motywy
    kryminogeneza
    wiktymogeneza
    modus operandii
    homoseksualizm
    kryminologia
    polityka karna
    odpowiedzialność karna
    Opis:
    W niniejszym opracowaniu przedstawiono wpływ procesu motywacyjnego sprawców zabójstw na ich odpowiedzialność karną. Na podstawie badanych spraw można stwierdzić, iż zabójstwa homoseksualne dokonywane są przede wszystkim na skutek określonej sytuacji faktycznej, w której niepoślednią rolę odgrywa ofiara, dążąc do zaspokojenia popędu seksualnego wbrew woli sprawcy lub posiada dobra materialne pożądane przez sprawcę. Z reguły są to zabójstwa nieplanowane popełnione pod wpływem nagle powstałego zamiaru, w wyniku pewnej zaskakującej sytuacji kryzysowej, wyzwalającej gwałtowane reakcje emocjonalne. Najczęściej swoje wyjaśnienia zmieniali sprawcy zabójstw na tle ekonomicznym. Natomiast większość sprawców zabójstw z motywów emocjonalnych podtrzymywała swoje wyjaśnienia do końca. W wielu wypadkach pojawiło się u nich głębokie poczucie winy i żal z powodu zaistniałej zbrodni, co niewątpliwie mogło ułatwić i ukierunkować proces przyszłych oddziaływań resocjalizacyjnych. Niejednokrotnie podawane w wyjaśnieniach elementy procesu motywacyjnego były brane pod uwagę jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary. Przykładowo: ustalenie faktu znęcania się nad przyszłym sprawcą (partnerem homoseksualnym), szantażu lub jego zgwałcenia przez ofiarę, z reguły wpływało na złagodzenie wymiaru kary. Dowodem tego może być różnica średniej wysokości wymiaru kary pozbawienia wolności dla sprawców zabójstw z motywów emocjonalnych (10,3 lata) w stosunku do sprawców zabójstw z motywów racjonalnych, w większości ekonomicznych (17,1 lat). Na podstawie prowadzonych badań można uznać, iż polimotywacyjność jest w zasadzie cechą dystynktywną zabójstw homoseksualnych. Oprócz motywów wiodących (pierwotnych i wtórnych), które spowodowały u sprawcy powstanie i realizację zamiaru dokonania zabójstwa, można było wyróżnić również motywy uboczne, tj. zachowania następcze związane integralnie z motywem wiodącym bądź mające charakter dodatkowego bodźca, któremu sprawca uległ w chwili popełnienia lub bezpośrednio po popełnieniu czynu, np. sprawca korzystając z okazji dokonuje kradzieży mienia. Sprawcy zabójstw popełnionych z motywów emocjonalnych tłumaczyli swoje zachowanie przede wszystkim zawinioną postawą ofiary i związanym z tym własnym zdenerwowaniem, szokiem, wściekłością, furią, wzburzeniem, które wywołały agresję o podłożu fizjologicznym. Następowało więc znane wiktymologii typowe „odrzucenie ofiary”, gdyż, mimo że przyznali się do popełnienia czynu, a nawet żałowali swego postępku, to jednak przeważało zapatrywanie, iż ofiara zasłużyła sobie na takie potraktowanie, z uwagi na swoje karygodne zachowanie. Było to typowe usprawiedliwianie swego czynu opierające się na deprecjacji i dewaloryzacji ofiary oraz poczuciu krzywdy jako aktu sprawiedliwości pozwalającego uniknąć winy w aspekcie moralnym. W literaturze zagranicznej podkreśla się, iż w obronie sprawców zabójstw homoseksualnych wykorzystuje się argumenty tzw. paniki homoseksualnej. Jest to forma obrony opierająca się na przesłance obrony koniecznej, polegająca na przerzuceniu winy na ofiarę. Jeżeli się powiedzie, wówczas ogranicza odpowiedzialność karną oskarżonego do zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci. Wydaje się, że nie ma powodów, aby przyjmować, iż w Polskim systemie prawnym w nadmierny sposób jest wykorzystywana obrona oparta na tzw. panice homoseksualnej, a jej uwzględnienie jest związane z homofobią występującą w wymiarze sprawiedliwości. Dowodem tego mogą być zabójstwa, gdzie sąd nie uznał wyjaśnień oskarżonego i przyjął ekonomiczny motyw popełnienia czynu, względnie uznał polimotywacyjność, przyjmując motywy racjonalne za wiodące lub równorzędne. Orzeczone w tych sprawach wysokie kary pozbawienia wolności dowodzą, iż sąd nie wziął pod uwagę powoływania się sprawcy na motywy emocjonalne oraz m.in. na tzw. panikę homoseksualną.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2017, 2(126); 123-137
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homoseksualizm w aspekcie wybranych teorii kryminologiczno-socjologicznych
    Autorzy:
    Lisiecki, Mirosław Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920574.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    homoseksualizm
    kryminologia
    socjologia
    dewiacja
    subkultura
    kultura dominująca
    konfl ikt kultur
    homosexuality
    criminology
    sociology
    deviation
    subculture
    the dominant culture
    the confl ict of cultures
    Opis:
    Artykuł przedstawia problematykę homoseksualizmu na tle wybranych teorii kryminologiczno-socjologicznych. W pierwszej części ukazano funkcjonowanie mniejszości seksualnych na tle teorii zachowań dewiacyjnych. Realizacja popędu homoseksualnego może czasami naruszać zarówno przyjęte normy moralne, jak i prawne w danej społeczności. Są to tzw. zachowania dewiacyjne uznane za szkodliwe w aspekcie moralnym i obyczajowym. W ocenie opinii społecznej kultury dominującej takim zachowaniem może być właśnie homoseksualizm. Fenomenologię i etiologię tego rodzaju zachowań próbują zgłębić i wyjaśnić różne teorie socjologiczno-kryminologiczne, m.in. teoria naznaczenia społecznego. U homoseksualistów poddanych procesowi stygmatyzacji może wytworzyć się negatywny obraz samego siebie (ang. negative self-image), mający duży wpływ na ich przyszłe aspołeczne zachowanie. Źródłem dewiacji mogą być więc determinanty sytuacyjne lub kulturowe oraz dążenie do ukształtowania własnej tożsamości i stres psychiczny, ale również uleganie normom subkultury uważanej za dewiacyjną. W drugiej części scharakteryzowano homoseksualizm w aspekcie tzw. dewiacji pozytywnej, czyli aprobowanej przez grupę społeczną, której teoria naznaczenia społecznego nie określa. W kategoriach dewiacji pozytywnej można rozpatrywać obecną działalność organizacji gejowskich w Polsce stawiających sobie m.in. za cel szerzenie tolerancji wobec mniejszości seksualnych, kreowanie pozytywnego wizerunku geja i lesbijki w społeczeństwie oraz konsolidację środowiska homoseksualnego, a także prowadzenie w szerokim zakresie działalności prewencyjnej, informacyjnej i populizatorskiej. Cechą dewiacji pozytywnej powinien być jednak nieegoistyczny charakter motywacji działań nonkonformistycznych wykraczających poza granice tolerancji lub obojętności społecznej oraz dążenie do prospołecznie ukierunkowanego przezwyciężenia sytuacji anomii społecznej. W przeciwieństwie do konformizmu nonkonformizm nie cieszy się popularnością w sytuacji tego rodzaju zachowań. Obecnie homoseksualizm jest traktowany jako normalna orientacja płciowa w tzw. kulturze zachodniej i nie jest uznawany za dewiację społeczną. Wiele środowisk traktuje jednak homoseksualizm jako aberrację z biologicznego punktu widzenia. Trzecia część artykułu omawia problem funkcjonowania mniejszości seksualnej na tle teorii konfl iktu kultur. Społeczeństwo stanowi konglomerat różnych kultur, grup i stylów życia oraz uznawanych wartości nadrzędnych, przy czym jedna z tych podkultur może być dominująca lub nie. Implikuje to traktowanie określonych zachowań jako dewiacyjnych albo nakazanych, względnie tolerowanych w zależności od rodzaju kultury i grupy społecznej. Podkultura homoseksualna domagająca się pewnych praw, a przede wszystkim równego we wszystkim traktowania zgodnie z zasadą konstytucyjną określoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wnosi do kultury dominującej sprzeczne z nią normy zachowania, wzory i wartości, które nie są pożądane, ale mogą być tolerowane, o ile nie naruszają dóbr chronionych przez prawo. Domaganie się przez homoseksualistów akceptacji i tolerancji jest obecnie odbierane jako słuszne wobec norm konstytucyjnych, jednak bardzo kontrowersyjne wydają się żądania uznania instytucji małżeństwa i adopcji dzieci, bowiem uderza to w istniejący dotychczas porządek moralny i społeczny, co nie jest jeszcze w Polsce i w większości państw na świecie akceptowane.
    The article presents the problematic aspects of the homosexuality arising in connection with chosen criminological and sociological theories. In the fi rst part one showed the functioning of sexual minorities against the background of the theory of deviation behaviour. The realization of the homosexual urge can sometimes violate accepted moral norms as well as legal norms existing in the community. This is called deviation behaviour and is harmful in the moral aspect. The homosexuality can be perceived as such behaviour in the evaluation of the dominant social culture opinion. Some sociological and criminological theories, for example the theory of social marking, try to deepen the phenomenology and the etiology of this kind of behaviour. These homosexuals who are socially marked may form the negative self-image which has a large impact on their future social behaviour. Thus the source of the deviation can be situational or cultural determinants as well as the aspiration to form their own identity and the psychical stress but also the compliance to standards of the subculture considered that is deviation. In the second part one characterized the homosexuality in the aspect so-called the positive deviation that is approved by the social group whose theory of social marking does not determine. The present activity of gay organizations in Poland which purpose is the propagation of the tolerance towards sexual minorities, creating of the positive image of gays and lesbians in the society and the unifi cation of homosexuals and also conducting the preventive and informational activities, may be considered as positive deviation.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2016, 1(121); 88-105
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies