Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kozubel, Marek Bogdan" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)
    A Profile of the Ukranian Warlord Ołeksandr Kozyr-Zirka and his Activities during the Rule of the Directorate of the Ukrainian People’s Republic (1918–1919)
    Олесь Козырь-Зирка – профиль недисциплинированного атамана во время правления Директории Украинской Народной Республики (1918–1919)
    Autorzy:
    Kozubel, Marek Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857065.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-23
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Ukraińska Republika Ludowa
    ukraińska wojna o niepodległość
    rosyjska wojna domowa
    antysemityzm
    pogromy
    zbrodnie wojenne
    Ukrainian People’s Republic
    Ukrainian War of Independence
    Russian Civil War
    anti-Semitism
    pogroms
    war crimes
    Украинская Народная Республика
    Украинская война за независимость
    гражданская война в России
    антисемитизм
    погромы
    военные преступления
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony Ołeksandrowi Kozyrowi-Zirce, jednemu z najsłynniejszych ukraińskich atamanów okresu ukraińskiej rewolucji narodowej 1917–1921. Jego kariera jako dowódcy oddziału obejmowała okres od listopada 1918 r. do grudnia 1919 r. W tym czasie walczył po stronie Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej przeciwko władzy hetmana Pawła Skoropadskiego, Armii Czerwonej i Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Zasłynął głównie z rozbojów na tyłach wojsk ukraińskich oraz pogromów dokonanych w Owruczu na przełomie 1918 i 1919 r. Jego losy zainspirowały Michaiła Bułhakowa do stworzenia postaci krwawego atamana Kozyra-Laszki, jednego z pobocznych bohaterów powieści Biała gwardia.
    The article concerns Oleksandr Kozyr-Zirka, who was one of the most famous Ukrainian warlords associated with the 1917–1921 Ukrainian War of Independence. Kozyr-Zirka served as a military unit commander for the Directorate of the Ukrainian People’s Republic from November 1918 to December 1919. During this period, he challenged the authority of the recently installed Hetman of Ukraine Paweł Skoropadski and fought against both the Red Army and military factions from the South of Russia. He was famous mainly for conducting robberies in the areas behind the advancing Ukrainian troops and participating in the 1918 and 1919 pogroms carried out in Owrucz. His fate inspired Mikhail Bulgakov to create the bloody warlord Kozyr-Laszka, who appeared as a character in his novel „The White Guard”.
    Статья посвящена Олесю Козырь-Зирке, одному из самых известных украинских атаманов периода украинской национальной революции 1917–1921 годов. Его карьера командира подразделения пришлась на период с ноября 1918 г. по декабрь 1919 г. В это время он воевал на стороне Директории Украинской Народной Республики против власти гетмана Павла Скоропадского, Красной Армии и Вооруженных Сил Юга России. Он прославился в основном грабежами в тылу украинских войск и погромами, совершенными в Овруче на рубеже 1918–1919 годов. Его судьба вдохновила Михаила Булгакова на создание персонажа кровавого атамана Козыря-Лешко, одного из второстепенных героев романа „Белая гвардия”.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 172-205
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska wojskowa służba sanitarna i szpitale podczas walk polsko-ukraińskich o Lwów 1–22 listopada 1918 roku
    The Polish Military Sanitary Service and Hospitals during the Polish-Ukrainian Battle of Lwów on 1–22 November 1918
    Polnische Militärsanitätsdienst und Militärkrankenhäuser während der polnisch-ukrainischen Kämpfe um Lemberg 1. bis 22. November 1918
    Autorzy:
    Kozubel, Marek Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158893.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-28
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    służba sanitarna
    Wojsko Polskie
    walki o Lwów
    Lwów 1918
    sanitary service
    Polish Army
    fighting for Lwów
    Sanitätsdienst
    Polnische Armee
    Kämpfe um Lemberg
    Lemberg 1918
    Opis:
    Niemal natychmiast po rozpoczęciu walk polsko-ukraińskich o Lwów w listopadzie 1918 r. po stronie polskiej zaczęto formować pomoc dla rannych żołnierzy i cywilów. Historię służby sanitarnej Wojska Polskiego w mieście „zawsze wiernym” można podzielić na dwa okresy – przed i po 7 listopada 1918 r., gdy przeprowadzono reorganizację po stronie polskiej, tworząc odcinki mające za zadanie utrzymać lub zdobyć poszczególne części Lwowa. Przy każdym z nich powstała grupa sanitariuszy, a także obecny był przy nich przynajmniej jeden lekarz. Opiekę medyczną ciężko rannym zapewniały dwa szpitale zorganizowane na zapleczu sił polskich. Polscy lekarze i sanitariusze udzielili pomocy ponad tysiącu rannych i chorych żołnierzy i cywilów. Sami ponieśli jednak pewne straty. W trakcie walk miejskich rannych zostało co najmniej 27 sanitariuszy i sanitariuszek, 7 poległo, 1 osoba zaginęła, a 2 członków personelu znalazło się w niewoli.
    Fast unmittelbar nach Beginn der polnisch-ukrainischen Kämpfe um Lemberg im November 1918 begann man auf polnischer Seite, Hilfe für verwundete Soldaten und Zivilisten zu leisten. Die Geschichte des Sanitätsdienstes der Polnischen Armee in der „ewig treuen” Stadt lässt sich in zwei Perioden unterteilen – vor und nach dem 7. November 1918, als auf polnischer Seite eine Umstrukturierung durchgeführt wurde und im Stadtgebiet einzelne Bereiche entstanden, die den Zweck hatten bestimmte Teile von Lemberg zu halten oder zu erobern. An jedem dieser Orte wurden Gruppen von Sanitätern gebildet, denen mindestens ein Arzt zugewiesen wurde. Die medizinische Versorgung der Schwerverwundeten erfolgte in zwei Krankenhäusern, die im Rücken der polnischen Streitkräft e organisiert waren. Polnische Ärzte und Sanitäter versorgten fast tausend verwundete und kranke Soldaten und Zivilisten. Allerdings mussten sie selbst einige Verluste hinnehmen. Mindestens 27 Sanitäter und Krankenschwestern wurden bei den Kämpfen in den Städten verwundet, 7 wurden getötet, 1 wurde vermisst und zwei Mitarbeiter wurden gefangen genommen.
    Almost immediately after commencement of the Polish-Ukrainian battle for Lwów in November 1918, aid for wounded soldiers and civilians began on the Polish side. The history of the sanitary service of the Polish Army in Lwów, the city motto of which was „always faithful”, can be divided into two periods – before and after 7 November 1918. On this date the Polish military reorganized its forces, creating units aimed at maintaining or capturing individual parts of Lwów. A group of orderlies were assigned to each of these units, and at least one doctor was present. Medical care for the seriously wounded was provided by two hospitals that were located at the rear of the Polish forces. Polish doctors and paramedics helped almost one thousand wounded and sick soldiers and civilians. However, the orderlies themselves suffered casualties during the conflict, which included 7 dead and at least 27 wounded, whilst one orderly went missing and a further 2 were taken prisoner.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 3(281); 65-92
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    3 Żelazna Dywizja Strzelecka Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 r. Zarys szlaku bojowego w wojnie polsko-bolszewickiej
    3rd Iron Rifle Division of the Ukrainian People’s Republic Army in 1920. Outline of the Battle Route in the Polish-Bolshevik War
    Третья Железная стрелковая дивизия армии Украинской Народной Республики в 1920 году. Очерк боевого пути в польско-большевистской войне
    Autorzy:
    Kozubel, Marek Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916296.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-11
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    3 Żelazna Dywizja Strzelecka
    wojna polsko-bolszewicka
    wyprawa kijowska
    Armia Czynna
    Galicja
    3rd Iron Rifle Division
    Polish-Bolshevik war
    Kiev expedition
    Ukrainian People’s Army
    Galicia
    3-я Стрелковая дивизия
    Польско-большевистская война
    Киевская операция
    Армия УНР
    Галиция
    Opis:
    Tematem artykułu jest szlak bojowy 3 Żelaznej Dywizji Strzeleckiej Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej w ostatnim roku wojny polsko-bolszewickiej. Wspomniana formacja była najsilniejszą i najliczniejszą w ukraińskich siłach zbrojnych w 1920 r. Dowodził nią Ołeksander Udowyczenko, słynny i bardzo utalentowany oficer. Należy dodać, że 3 Żelazna Dywizja Strzelecka została początkowo sformowana u boku Wojska Polskiego jako 2 Dywizja Strzelecka, ale z uwagi na obecność w jej szeregach wielu weteranów 3 Dywizji Żelaznej z 1919 r., którą również dowodził Udowyczenko, zdecydowano się na zmianę nazwy formacji. 3 Żelazna Dywizja Strzelecka wzięła aktywny udział w wyprawie kijowskiej wiosną 1920 r. Walczyła wtedy na południowym odcinku frontu w rejonie Mohylewa Podolskiego. Później, latem 1920 r., brała udział w obronie Galicji Wschodniej przed Armią Czerwoną. Odniosła tam szereg sukcesów w walce z bolszewikami, m.in. pod Sidorowem i Horodenką. Następnie uczestniczyła w dalszych działaniach bojowych na Podolu. Po 18 października 1920 r. Armia URL musiała kontynuować walkę samodzielnie z uwagi na podpisanie zawieszenia broni pomiędzy Polską a Rosją bolszewicką. Prowadzone do drugiej połowy listopada 1920 r. działania wojenne zakończyły się porażką Ukraińców, których siły zbrojne wycofały się na terytorium państwa polskiego, gdzie zostały internowane. W tej grupie znaleźli się również żołnierze 3 Żelaznej Dywizji Strzeleckiej.
    The subject of the article is the battle route of the 3rd Iron Rifle Division of the Ukrainian People’s Republic Army in the last year of the Polish-Soviet war. This formation was the strongest and most numerous in the Ukrainian armed forces in 1920. It was commanded by Oleksandr Udovychenko, a famous and very talented officer. It should be noted that the 3rd Iron Rifle Division was initially formed at the Polish Army as the 2nd Rifle Division, but due to the presence of many veterans of the 3rd Iron Division of 1919 in its ranks, which was also commanded by Udovychenko, it was decided to rename the formation. The 3rd Iron Rifle Division took an active part in the Kiev expedition in the spring of 1920. It fought on the southern section of the front in the Mohyliv-Podilskyi area. Later, in the summer of 1920, it took part in the defense of Eastern Galicia against the Red Army. It succeeded in several fights against the Bolsheviks there, among others at Sydoriv and Horodenka. Then it participated in further combat activities in Podolia. After 18 October 1920, the Ukrainian People’s Republic Army had to continue fighting on its own due to the signing of a ceasefire between Poland and Soviet Russia. The warfare conducted until the second half of November 1920 ended in defeat for the Ukrainians, whose armed forces withdrew to the Polish territory, where they were interned. In this group there were also soldiers of the 3rd Iron Rifle Division.
    Предметом статьи является боевой путь 3-й стрелковой дивизии Украинской Народной Республики в последний год польско-большевистской войны. Данное подразделение было самым сильным и многочисленным в украинских вооруженных силах в 1920 году. Командовал им Олександр Удовиченко, известный и очень талантливый офицер. Следует добавить, что 3-я железная стрелковая дивизия изначально была сформирована при польской армии как 2-я стрелковая дивизия, но из-за присутствия в ней многих ветеранов 3-й железной дивизии с 1919 года, которой также руководил Удовиченко, было решено изменить название подразделения. Весной 1920 года 3-я стрелковая дивизия принимала активное участие в Киевской операции. В то время она воевала на южном участке фронта в районе Могилева-Подольского. Позже, летом 1920 года, она участвовала в обороне Восточной Галиции от Красной Армии. Там она добилась ряда успехов в борьбе с большевиками, в т.ч. под Сидоровым и Городенкой. После этого дивизия участвовала в дальнейших боевых действиях на Подолье. После 18 октября 1920 года Армия УНР была вынуждена продолжать борьбу самостоятельно из-за подписания соглашения о прекращении огня между Польшей и большевистской Россией. Боевые действия, которые велись до второй половины ноября 1920 г., закончились поражением украинцев, вооруженные силы которых отошли на территорию Польского государства, где и были интернированы. В их число входили также солдаты 3-й Железной стрелковой дивизии.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 3 (273); 120-162
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żydowscy żołnierze Symona Petlury i Jewhena Petruszewycza. Rzecz o ciekawym opracowaniu Jarosława Tynczenki
    Jewish Soldiers of Symon Petliura and Yevhen Petrushevych. A Thing about an Interesting Study by Jarosław Tynczenka
    Еврейские солдаты Симона Петлюры и Евгения Петрушевича. Немного об интересном этюде Ярослава Тынченко
    Autorzy:
    Kozubel, Marek Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916449.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-11
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Jarosław Tynczenko
    URL
    Symon Petlura
    Jewhen Petruszewycz
    Żydzi
    Opis:
    Marek Bogdan Kozubel dokonał recenzji publikacji: Jarosław Tynczenko, Pid zirkoju Dawyda. Jewrejśki nacjonalni formuwannja w Ukrajini w 1917–1920 rokach, Kyjiw 2014 („Militaria Ucrainica”) (zapis oryginalny: Ярослав Тинченко, Під зіркою Давида. Єврейські національні формування в Україні в 1917–1920 роках, Київ 2014, ss. 168.).
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 3 (273); 208-213
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies