Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Polskie Siły Zbrojne"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Dzieje wojska Polskich Sił Zbrojnych w latach 1940– 1947. Stan badań i perspektywy rozwoju (część 1)
The History of the Polish Armed Forces in 1940–1947. State of Research and Prospects for Development (Part 1)
История армии Польских Вооруженных Сил в 1940–1947 гг. Состояние исследований и перспективы развития (часть 1)
Autorzy:
Tym, Juliusz S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918614.pdf
Data publikacji:
2019-12-24
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
historiografia
Polish Armed Forces in the West
historiography
польские вооруженные силы на западе
историография
Opis:
Artykuł ukazuje aktualny stan badań nad wycinkiem historii oręża polskiego – dziejami wojska, czyli jednostek lądowych Polskich Sił Zbrojnych istniejących w latach 1940–1947 i podporządkowanych legalnym władzom Rzeczypospolitej funkcjonującym w Londynie, a także perspektywy rozwoju tych badań. Autor skupił swą uwagę przede wszystkim na publikacjach zwartych, które ukazały się od 1945 r. poczynając, aż do dziś. Omawiając stan badań, przedstawił dokonania zarówno historiografii emigracyjnej, jak i krajowej. W tej ostatniej wyróżnił dwa okresy – przed i po 1990 r. Omówił również dokonania historiografii zachodniej na tym polu. Autor skoncentrował swą uwagę na najważniejszych nurtach dotychczasowej historiografii oraz dominujących trendach dotyczących edycji źródeł, wspomnień, biografistyki oraz monografii, które pogrupował tematycznie. Co do czasopism naukowych wymienił jedynie kilka najważniejszych wychodzących na uchodźstwie oraz dwa czołowe tytuły historyczno-wojskowe wydawane w kraju. Wskazał również na najważniejsze archiwa polskie i zagraniczne, w których znajdują się źródła dokumentujące dzieje wojska Polskich Sił Zbrojnych. Dokonał również ogólnej charakterystyki potencjału poszczególnych środowisk naukowych, które prowadzą profesjonalne badania nad historią Polskich Sił Zbrojnych. Omawiając perspektywy rozwoju tych badań, wskazał postulowane ich kierunki oraz tematykę, która czeka na swoich odkrywców. Zaakcentował, że nadal istnieje wiele obszarów oczekujących naukowej eksploracji. Naświetlenie wyników badań, w tym nowych ustaleń, otwiera możliwość opracowania wielu artykułów, w tym również mających charakter referatów materiałowych, ponieważ wiele aspektów funkcjonowania wojska Polskich Sił Zbrojnych pozostaje cały czas niezbadanych. To również pole dla wielu monografii, ale także ujęć syntetyzujących.
The article presents the current state of research on a fragment of the history of the Polish military – the history of the army, i.e. land army units of the Polish Armed Forces existing in the years 1940–1947 in the West and subordinated to the legal authorities of the Republic of Poland in London, as well as prospects for the development of this research. The author focused primarily on non-serial publications which have appeared since 1945 until today. Discussing the state of research, he presented the achievements of both emigration and national historiography. In the latter, he distinguished two periods: before and after 1990. He also discussed the achievements of Western historiography in this field. The author concentrated on the most important trends in historiography so far and on the predominant trends in editing sources, memoirs, biographies and monographs, which he grouped thematically. Author also mentioned the most important archives, both Polish and foreign, in which sources necessary for the reconstruction of the history of the military of the Polish Armed Forces can be found. As far as scientific journals are concerned, the author just mentioned a few of the most important ones published in exile and two leading historical and military ones published in Poland. He also pointed to the most important Polish and foreign archives, which contain sources necessary for the reconstruction of the history of the Polish Armed Forces. The author also characterized briefly the potential of the particular scientific circles that conduct professional research on the history of the Polish Armed Forces. Discussing the prospects for the development of this research, he pointed out the suggested directions and topics that remain undiscovered. He stressed that there are still many areas awaiting scientific exploration. Casting light on the results of the investigations, including new findings, opens up the possibility of writing many articles, including source papers, because many aspects of the functioning of the Polish Armed Forces are still unexplored. It is also a field for many monographs and syntheses.
В статье анализируется современное состояние исследований определенного отрезка истории сухопутных войск Польских вооруженных сил, существовавших в 1940–1947 годах и подчиненных законным органам власти Польской Республики, действовавшим в Лондоне, а также перспективы развития этих исследований. Автор обратился в первую очередь к книжным публикациям, изданным в период с 1945 года до наших дней. Анализируя состояние исследований, он представил достижения как эмигрантской, так и национальной историографии, в которой он различал два периода – до и после 1990 года, но также отметил и достижения западной историографии в этой области. Автор сосредоточил свое внимание на наиболее важных ее направлениях и доминирующих тенденциях в работе с источниками, воспоминаниями, биографиями и монографиями, которые он сгруппировал по темам. Что касается научных журналов, то он упомянул лишь несколько наиболее важных, издаваемых в изгнании, и два ведущих военно-исторических издания, опубликованных в стране. Кроме того, автор указал на наиболее важные польские и зарубежные архивы, содержащие документальные источники, необходимые для осмысления истории армии Вооруженных сил Польши. Он также сделал общее описание потенциала отдельных научных сообществ, которые проводят профессиональные исследования по истории Польских вооруженных сил. Анализируя перспективы развития исследований данной тематики, автор подчеркнул наиболее постулируемые направления, а также темы, которые все еще ждут своих первооткрывателей, и отметил их существенное количество. Обнародование результатов исследований, в том числе недавних открытий, создает условие для появления различных научных статей, поскольку до сих пор многие аспекты функционирования армии Польских вооруженных сил остаются неисследованными. Этот материал может послужить основой как для монографий, так и для синтезирующих работ.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 4 (270); 80-107
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje wojska Polskich Sił Zbrojnych w latach 1940–1947. Stan badań i perspektywy rozwoju (część 2)
The history of the Polish Armed Forces in 1940–1947. State of Research and Prospects for Development (Part 2)
История армии Польских Вооруженных Сил в 1940–1947 гг. Состояние исследований и перспективы развития (часть 2)
Autorzy:
Tym, Juliusz S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925645.pdf
Data publikacji:
2020-10-20
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
historiografia
Polish Armed Forces in the West
historiography
польские вооруженные силы на западе
историография
Opis:
Artykuł ukazuje aktualny stan badań nad wycinkiem historii oręża polskiego – dziejami wojska, czyli jednostek lądowych Polskich Sił Zbrojnych istniejących w latach 1940–1947 i podporządkowanych legalnym władzom Rzeczypospolitej funkcjonującym w Londynie, a także perspektywy rozwoju tych badań. Autor skupił swą uwagę przede wszystkim na publikacjach zwartych, które ukazały się od 1945 r. poczynając aż do dnia dzisiejszego. Omawiając stan badań, przedstawił dokonania zarówno historiografii emigracyjnej, jak i krajowej. W tej ostatniej wyróżnił dwa okresy – przed i po 1990 r. Omówił również dokonania historiografii zachodniej na tym polu. Autor skoncentrował swą uwagę na najważniejszych nurtach dotychczasowej historiografii oraz dominujących trendach dotyczących edycji źródeł, wspomnień, biografistyki oraz monografii, które pogrupował tematycznie. W odniesieniu do czasopism naukowych jedynie wymienił kilka najważniejszych wychodzących na Uchodźstwie oraz dwa czołowe tytuły historyczno-wojskowe wydawane w Kraju. Wskazał również na najważniejsze archiwa polskie i zagraniczne, w których zasobach znajdują się źródła niezbędne w odtwarzaniu dziejów wojska Polskich Sił Zbrojnych. Dokonał również ogólnej charakterystyki potencjału poszczególnych środowisk naukowych, które prowadzą profesjonalne badania nad historią Polskich Sił Zbrojnych. Omawiając perspektywy rozwoju tych badań, wskazał postulowane ich kierunki oraz tematykę, która czeka na swoich odkrywców. Zaakcentował, że nadal istnieje wiele obszarów oczekujących na naukową eksplorację. Naświetlenie dotychczasowego dorobku, w tym nowych ustaleń, pozwala dostrzec perspektywy dalszego rozwoju badań, ponieważ wiele aspektów funkcjonowania wojska Polskich Sił Zbrojnych pozostaje cały czas niezbadanych. Swe rozważania autor zamknął krótkim podsumowaniem odnoszącym się do wyzwań i szans oraz ewentualnego ryzyka i zagrożeń dla przyszłych badań.
The article presents the current state of research on a fragment of the history of the Polish military – the history of the army, i.e. land forces of the Polish Armed Forces existing in the years 1940–1947 and subordinated to the legal authorities of the Republic of Poland in London, as well as prospects for the development of this research. The author focused primarily on non-serial publications which have appeared since 1945 until today. Discussing the state of research, he presented the achievements of both emigration and national historiography. In the latter, he distinguished two periods: before and after 1990. He also discussed the achievements of Western historiography in this field. The author concentrated on the most important trends in historiography so far and on the predominant trends in editing sources, memoirs, biographies and monographs, which he grouped thematically. As far as scientific journals are concerned, the author just mentioned a few of the most important ones published in exile and two leading historical-military ones published in Poland. He also pointed to the most important Polish and foreign archives, which contain sources necessary for the reconstruction of the history of the Polish Armed Forces. The author also characterized briefly the potential of the particular scientific circles that conduct professional research on the history of the Polish Armed Forces. Discussing the prospects for the development of this research, he pointed out the suggested directions and topics that remain undiscovered. He stressed that there are still many areas awaiting scientific exploration. Casting light on the results of the investigations, including new findings, opens up the possibility of writing many articles, including source papers, because many aspects of the functioning of the Polish Armed Forces are still unexplored. It is also a field for many monographs and syntheses. The author concluded his deliberations with a short summary referring to the challenges and opportunities as well as possible risks and threats to future research.
В статье анализируется современное состояние исследований определенного отрезка истории сухопутных подразделений Польских вооруженных сил, существовавших в 1940–1947 годах и подчиненных законным органам власти Польской Республики, действовавшим в Лондоне, а также перспективы развития этих исследований. Автор обратился в первую очередь к книжным публикациям, изданным в период с 1945 года до наших дней. Анализируя состояние исследований, он представил достижения как эмигрантской, так и национальной историографии, в которой он различал два периода – до и после 1990 года, но также отметил и достижения западной историографии в этой области. Автор сосредоточил свое внимание на наиболее важных ее направлениях и доминирующих тенденциях в работе с источниками, воспоминаниями, биографиями и монографиями, которые он сгруппировал по темам. Что касается научных журналов, то он упомянул лишь несколько наиболее важных документов, издаваемых Польшей в изгнании, и два ведущих военно-исторических издания, опубликованных в стране. Кроме того, автор указал на наиболее важные польские и зарубежные архивы, содержащие документальные источники, необходимые для осмысления истории армии Вооруженных сил Польши. Он также сделал общее описание потенциала отдельных научных сообществ, которые проводят профессиональные исследования по истории Польских вооруженных сил. Анализируя перспективы развития исследований данной тематики, автор подчеркнул наиболее постулируемые направления, а также темы, которые все еще ждут своих первооткрывателей, и отметил их существенное количество. Обнародование результатов исследований, в том числе недавних открытий, создает условие для появления различных научных статей, поскольку до сих пор многие аспекты функционирования армии Польских вооруженных сил остаются неисследованными. Этот материал может послужить основой как для монографий, так и для синтезирующих работ. Статья резюмируется кратким изложением проблемных моментов и возможностей, а также возможных рисков и угроз для будущих исследований.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 2 (272); 42-77
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powojenne losy generała Nikodema Sulika
Post-war fates of general Nikodem Sulik
Послевоенная судьба генерала Никодема Сулика
Autorzy:
Roman, Wanda Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921548.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
generał Nikodem Sulik
5 Kresowa Dywizja Piechoty
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
polska emigracja powojenna
działalność polityczna emigracji
general Nikodem Sulik
5th Kresy Infantry Division
Polish Armed Forces in the West
Polish post-war emigration
political activity of the emigrants
генерал Никодем Сулик
5-я Кресовая Пехотная Девизия
Польские Вооружённые Силы на западе
польская послевоенная эмиграция
политическая деятельность эмиграции
Opis:
Nikodem Sulik przeszedł do historii jako dowódca Wileńskiego Okręgu Służby Zwycięstwu Polski/Związku Walki Zbrojnej, uczestnik bitwy o Monte Cassino, dowódca 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Po zakończeniu wojny wraz z innymi żołnierzami 2 Korpusu Polskiego dowodzonego przez gen. Władysława Andersa znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji rozpoczął cywilne życie, włączając się w działalność polityczną i społeczną emigracji, a jednocześnie borykając się z problemami finansowymi rodziny. Należał do wielu emigracyjnych organizacji polityczno-społecznych i struktur polskich władz uchodźczych, reprezentując środowisko żołnierskie. Zmarł nagle 14 stycznia 1954 r., zostawiając żywą do dzisiaj legendę „kresowego generała”.
Nikodem Sulik went down in history as commander of the Vilnius District of Polish Victory Service/Union of Armed Struggle and commander of the 5th Kresy Infantry Division, participating in the Battle of Monte Cassino. After the war has ended, Sulik along with other soldiers of the Polish 2nd Corps, commanded by general Władysław Anders, found himself in Great Britain, where he joined the Polish Resettlement Corps. After the demobilization he began civilian life, joining the political and social activity of the emigrants and struggling with his family’s financial problems at the same time. He belonged to many political and social organizations of the emigrants and structures of the Polish refugee authorities, representing the military circle. He died suddenly on the 14th of January 1954, leaving behind the legend of the „general from Kresy”, which lives to this day.
Никодем Сулик вошёл в историю как командир Виленского округа Службы Победы Польши/Союза вооружённой борьбы, участник битвы за Монте-Кассино в качестве командира 5-й Кресовой Пехотной Дивизии. По окончанию войны вместе с другими солдатами 2-го Польского Корпуса во главе с генералом Владиславом Андерсом оказался в Великобритании, где вступил в Польский Корпус Адаптации и Размещения. После демобилизации он начинает гражданскую жизнь, включается в политическую и общественную деятельность эмиграции, одновременно борясь с финансовыми трудностями семьи. Он участвовал в работе многих польских общественно-политических организаций и структур, представлявших интересы польских солдатбеженцев. 14 января 1954 года он внезапно умер, оставшись в истории легендарным „генералом-пограничником”.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2016, XVII (LXVIII), 4 (258); 115-139
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cóż będzie dalej? Nieznany list gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego z roku 1945 o sytuacji międzynarodowej i perspektywach sprawy polskiej
What lies ahead? General Kazimierz Sosnkowski’s unknown Letter from 1945 on the International Situation and Prospects for the Polish Cause
Что будет дальше? Неизвестное письмо с 1945 г. ген. брони Казимежа Соснковского о международной ситуации и перспективах польского вопроса
Autorzy:
Kirszak, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857325.pdf
Data publikacji:
2020-08-05
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
II wojna światowa
Kazimierz Sosnkowski
Władysław Raczkiewicz
Władysław Anders
Franciszek Demel
Polskie Siły Zbrojne
Naczelny Wódz
emigracja niepodległościowa
World War II
Polish Armed Forces
Commander-in-Chief
independence emigration
Вторая мировая война
Казимеж Соснковский
Владислав Рачкевич
Владислав Андерс
Франчишек Демель
Польские вооруженные силы на Западе
Верховный главнокомандующий
независимая эмиграция
Opis:
Po udzieleniu dymisji ze stanowiska Naczelnego Wodza gen. Kazimierz Sosnkowski otrzymał urlop i via Nowy Jork udał się do Kanady odwiedzić ewakuowanych tam małoletnich synów. Niezamierzenie Kanada stała się miejscem jego półinternowania. Zza oceanu śledził rozwój sytuacji międzynarodowej, której ocenę przedstawił m.in. w liście do byłego zaufanego podkomendnego płk. Franciszka Demela. Sosnkowski trafnie przewidział szereg wydarzeń i procesów społeczno-politycznych bliższej i dalszej przyszłości. Przykładowo wieszczył rychłe rozwiązanie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, finisz akcji Stanisława Mikołajczyka w podporządkowanej Stalinowi Polsce czy stałą ekspansję imperializmu rosyjskiego. Ukazał też kulisy i skutki usunięcia go ze stanowiska NW, przez co proces likwidacji wojska na obczyźnie znacznie przyśpieszył, a także przepadła możliwość lepszego zabezpieczenia bytu żołnierzy na emigracji oraz funduszy na zorganizowaną robotę niepodległościową w wolnym świecie. Wypowiedź generała cechuje trzeźwość oceny działalności politycznej najwyższych polskich władz państwowych i wojskowych w ostatnich miesiącach II wojny światowej, drobiazgowo analizuje zakulisowe rozgrywki personalne, które doprowadziły np. do odwołania gen. Władysława Andersa z funkcji p.o. Naczelnego Wodza na rzecz gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Dokument ten stanowi ciekawy materiał dla badaczy początków powojennej emigracji, procesu likwidacji Polskich Sił Zbrojnych, jest wreszcie cennym przyczynkiem dla biografów Kazimierza Sosnkowskiego.
After his dismissal from the post of Commander-in-Chief, General Kazimierz Sosnkowski was given a leave of absence and via New York he went to Canada to visit his juvenile sons, who were evacuated there. Unintentionally, Canada became a place of his half-internment. From across the ocean he followed the development of the international situation, the assessment of which he presented, among others, in a letter to a former trusted subordinate, Colonel Franciszek Demel. Sosnkowski aptly predicted a number of events and socio-political processes of the near and far future. For example, he forecast the imminent disbanding of the Polish Armed Forces in the West, the end of Stanisław Mikołajczyk’s activity in Stalin-controlled Poland, or the constant expansion of Russian imperialism. He also showed the backstage and effects of his removal from the post of Commander-in-Chief, which made the process of dismantling the army in exile much quicker, and due to which the opportunities for securing a better existence of soldiers in exile and funds for organized independence activity in the free world were lost. The General’s statement presents a clear-headed assessment of the political activity of the highest Polish state and military authorities in the last months of the World War II, and carefully analyzes the behind-the-scenes personal games which led, for example, to the dismissal of General Władysław Anders from the post of Acting Commander-in-Chief in favor of General Tadeusz Bór-Komorowski. This document is an interesting material for researchers of the beginnings of post-war emigration, the process of dismantling the Polish Armed Forces, and finally makes a valuable contribution to the biographers of Kazimierz Sosnkowski.
После отставки с поста главнокомандующего польскими вооруженными силами на Западе генерал Казимеж Соснковский получил отпуск и через Нью-Йорк отправился в Канаду, чтобы навестить эвакуированных туда своих несовершеннолетних сыновей. Непреднамеренно Канада стала местом его „полинтернирования”. Он из-за океана следил за международной ситуацией, оценка которой была изложена в том числе и в письме бывшему доверенному подчиненному, полковнику Франчишку Демелю. Соснковский правильно предсказал ряд событий и общественно-политических процессов в ближайшем и отдаленном будущем. Например, он предвидел скорый роспуск ПВС на Западе, окончание действий Станислава Миколайчика в подчиненной Сталину Польше или постоянную экспансию российского империализма. Он также показал закулисье и результаты снятия его с должности главнокомандующего, что значительно ускорило процесс ликвидации войск на Западе, и, кроме того, была потеряна возможность лучшего обеспечения быта солдат в эмиграции и получения средств для организованной работы независимой эмиграции в свободном мире. Высказывания генерала характеризуются трезвостью оценки политической деятельности высших польских государственных и военных властей в последние месяцы Второй мировой войны, он тщательно анализирует персональные закулисные игры, которые привели, например, к отстранению генерала Владислава Андерса от исполнения обязанностей Главнокомандующего в пользу генерала Тадеуша Бор-Коморовского. Это письмо является интересным материалом для исследователей начала послевоенной эмиграции, процесса ликвидации Польских вооруженных сил на Западе, и, кроме того, это ценный материал для биографов Казимежа Соснковского.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 188-222
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ważne uzupełnienie dotychczasowych badań nad dziejami wywiadu wojskowego II Rzeczypospolitej oraz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Czterotomowy słownik biograficzny oficerów polskiego wywiadu wojskowego
An important Addition to the Current State of Research regarding the History of the Second Polish Republic and the Polish Armed Forces in the West’s Military Intelligence Services. A four-volume Biographical Dictionary of Polish Military Intelligence Officers
Важное дополнение к существуюзим исследованиям по истории военной разведки Второй Речи Посполитой и Польских вооруженных сил на Западе. Четырехтомный биографический словарь польских офицеров военной разведки
Autorzy:
Smoliński, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857038.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
wywiad
Wojsko Polskie
II Rzeczpospolita
Wywiad II RP
słownik biograficzny
oficerowie
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
Opis:
Aleksander Smoliński dokonał recenzji czterotomowej publikacji: Tadeusz Dubicki, Andrzej Suchcitz, Oficerowie wywiadu WP i PSZ w latach 1939–1945. Słownik biograficzny, t. 1–4 (Łomianki: Wyd. LTW, 2009–2019).
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 270-286
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formowanie 1 Dywizji Pancernej w składzie Polskich Sił Zbrojnych. W osiemdziesiątą rocznicę wydania rozkazu Naczelnego Wodza o formowaniu 1 Dywizji Pancernej
Forming the 1st Polish Armoured Division of the Polish Armed Forces. On the 80th Anniversary of the Order of the Commander-in-Chief concerning the Formation of the 1st Armoured Division
Die Bildung der 1. Panzerdivision in den Polnischen Streitkräften. Zum 80. Jahrestag des Befehls des Oberbefehlshabers zur Aufstellung der 1. Panzerdivision
Autorzy:
Tym, Juliusz Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057148.pdf
Data publikacji:
2022-07-05
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Polskie Siły Zbrojne
Polska 1 Dywizja Pancerna
organizacja wojsk
gen. Stanisław Maczek
gen. Władysław Sikorski
brytyjskie władze wojskowe
Polish Armed Forces
1st Polish Armoured Division
Gen. Władysław Sikorski
British military authorities
Polnische Streitkräfte
1. polnische Panzerdivision
Truppenorganisation
General Stanisław Maczek
General Władysław Sikorski
britische Militärbehörden
Opis:
Mija 80 lat od dnia 25 lutego 1942 r., gdy Naczelny Wódz gen. broni Władysław Sikorski wydał rozkaz zapoczątkowujący proces formowania 1 Dywizji Pancernej. Oddziały polskie ewakuowane w czerwcu 1940 r. z Francji do Wielkiej Brytanii stanowiły solidny fundament pozwalający myśleć o formowaniu pierwszej w dziejach Wojska Polskiego dywizji pancernej. W latach 1940–1941 oficerowie polscy wypracowali własny pogląd na model organizacyjny wojsk pancernych, jednak zmuszeni byli przyjąć brytyjskie rozwiązania. Dla formowania dywizji pancernej decydującym okresem była jesień 1941 r., kiedy zakończono prace studyjne nad możliwościami sformowania takiego związku taktycznego, a jednocześnie zapoczątkowano rozmowy na ten temat ze stroną brytyjską. Efektem tych działań był rozkaz gen. Sikorskiego z 25 lutego 1942 r. Naczelny Wódz podjął decyzję w tej sprawie bez aprobaty strony brytyjskiej, którą postawiono przed faktem dokonanym, ale i bez sprzeciwu najwyższych brytyjskich władz wojskowych. Brytyjski sojusznik wskazywał na nierealność niektórych polskich założeń dotyczących formowania dywizji pancernej, w tym na niewystarczające zasoby osobowe. Brytyjczycy byli przeciwni przerzuceniu ze Środkowego Wschodu na Wyspy Brytyjskie żołnierzy polskich ewakuowanych ze Związku Sowieckiego. Pomimo różnorodnych ograniczeń i wyzwań proces formowania 1 Dywizji Pancernej oraz proces szkolenia jej oddziałów należy ocenić wysoko. Kluczową rolę w opisywanych wydarzeniach odegrał gen. Stanisław Maczek.
It has been eighty years since the order that initiated the process of forming the 1st Armoured Division was issued by the then Commander-in-Chief of the Polish Armed Forces, Gen. Władysław Sikorski. The Polish troops that had been evacuated from France to Great Britain in June 1940 constituted a solid foundation that allowed the first armoured division in the history of the Polish Army to be contemplated. During 1940–1941 Polish officers developed their own views on the organizational model of their armoured forces, but they were forced to adopt plans that were put forward by the British. The decisive period regarding the formation of the armoured division was the fall of 1941, when studies concerning the possibility of forming such a tactical association were completed and talks on the subject were initiated with the British. The result of these actions was the order issued by General Sikorski on 25 February 1942. The Commander-in-Chief went ahead with his plans without the approval of the British side, which was faced with a fait accompli, however, the higher British military authorities did not object. The British did however point out that some of the Polish ideas regarding the formation of an armoured division were unrealistic, having insufficient manpower being one such example. The British were also against the idea of transferring the Polish forces, who had escaped via the Soviet Union and were at the time stationed in the Middle East, to the British Isles. Despite the various limitations and challenges, the process of forming the 1st Armoured Division and the process of training its units should be assessed favourably. The key role played by General Stanisław Maczek in the described events should also be noted.
Am 25. Februar 1942 sind 80 Jahre vergangen, seit der Oberbefehlshaber, General Władysław Sikorski, den Befehl zur Bildung der ersten Panzerdivision gab. Die polnischen Einheiten, die im Juni 1940 aus Frankreich nach Großbritannien evakuiert wurden, bildeten eine solide Grundlage für die Aufstellung der ersten Panzerdivision in der Geschichte der polnischen Armee. In den Jahren 1940–1941 entwickelten polnische Offiziere ihre eigenen Vorstellungen vom Organisationsmodell der Panzertruppen, waren aber gezwungen, britische Lösungen zu übernehmen. Der entscheidende Zeitraum für die Bildung einer Panzerdivision war der Herbst 1941, als die Studien zu Möglichkeiten der Bildung einer solchen taktischen Einheit abgeschlossen und gleichzeitig Gespräche mit der britischen Seite aufgenommen wurden. Das Ergebnis dieser Maßnahmen war ein Befehl General Sikorskis vom 25. Februar 1942. Der Oberbefehlshaber traf seine Entscheidung in dieser Angelegenheit ohne die Zustimmung der Briten, die vor vollendete Tatsachen gestellt worden sind, jedoch ebenfalls ohne Widerstand der höchsten britischen Militärbehörden. Die britischen Verbündeten wiesen darauf hin, dass einige polnische Annahmen über die Bildung einer Panzerdivision unrealistisch seien, unter anderem wegen unzureichender personeller Ressourcen. Die Briten waren gegen die Verlegung von aus der Sowjetunion evakuierten polnischen Soldaten aus dem Nahen Osten auf die britischen Inseln. Trotz verschiedener Einschränkungen und Herausforderungen sollten die Prozesse der Bildung der 1. Panzerdivision und der Ausbildung ihrer Einheiten hoch bewertet werden. Eine Schlüsselrolle spielte bei den beschriebenen Ereignissen General Stanisław Maczek.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 1 (279); 81-113
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U źródeł afery TUN. Generał Stanisław Tatar, rozpad Komitetu Trzech i przekazanie komunistycznemu wywiadowi wojskowemu funduszu „Drawa” 1947–1949
At the Source of the TUN Scandal – General Stanisław Tatar, the Dissolution of the Committee of Three and the Transfer of the „Drawa” Fund to the communist Military Intelligence Services (1947–1949)
У источников аферы ТУН. Генерал Станислав Татар, роспуск Комитета Трех и передача фонда „Драва” коммунистической военной разведке в 1947–1949 гг.
Autorzy:
Koreś, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857127.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
afera TUN
Stanisław Tatar
Marian Utnik
Stanisław Nowicki
Wacław Komar
Drawa
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
ludowe Wojsko Polskie
TUN affair
Polish Armed Forces in the West
Polish People’s Army
афера ТУН
Станислав Татар
Мариан Утник
Станислав Новицки
Вацлав Комар
Драва
Польские вооруженные силы на западе
народное Войско Польское
Opis:
W końcu maja 1947 r. gen. bryg. Stanisław Tatar i jego wspólnicy – płk dypl. Stanisław Nowicki oraz ppłk dypl. Marian Utnik – zdecydowali się jawnie na współpracę z komunistycznym wywiadem wojskowym. Kontakty z szefem sztabu Misji Wojskowej rządu warszawskiego (następnie attaché wojskowym w Londynie) płk. dypl. Józefem Kuropieską podjęli już w 1945 r. Następne dwa lata poświęcili na przekonanie komunistycznych włodarzy Polski, przez kanał wywiadu wojskowego kierowanego przez gen. bryg. Wacława Komara, że są atrakcyjnym partnerem do współpracy. Pod płaszczykiem szczytnych celów, za zdefraudowane pieniądze znajdujące się w dyspozycji Sztabu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych, które ukryli w tzw. funduszu „Drawa” oraz za złoto z Funduszu Obrony Narodowej, należące do polskiego rządu na emigracji, kupowali sobie faktycznie lepszą przyszłość w Polsce Ludowej. Tak przynajmniej sądzili, gdyż nieodległa przyszłość brutalnie zweryfikowała ich przypuszczenia. Niniejsza synteza działalności członków samozwańczego Komitetu Trzech z lat 1947–1949 – do momentu ich aresztowania przez komunistyczną służbę bezpieczeństwa – jest zapisem nie tylko upadku moralnego trzech wysokich stopniem i stanowiskiem oficerów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, lecz także o wiele bardziej bolesnym studium ich wzajemnego delatorstwa na rzecz Oddziału II Sztabu Generalnego ludowego Wojska Polskiego.
Towards the end of May 1947, Brig. Gen. Stanisław Tatar and his associates – Col. Dipl. Stanisław Nowicki and Lt. Col. Dipl. Marian Utnik – openly decided to cooperate with the communist military intelligence services. Contact with Col. Józef Kuropieska, the Chief of Staff of the Warsaw government’s Military Mission, began in 1945 when Kuropieska was a military attaché stationed in London. The next two years were devoted to persuading the communist authorities of Poland, through the military intelligence channel headed by Brig. Gen. Wacław Komar, that they were attractive partners with regards to cooperation. Under the guise of noble goals, they fraudulently transferred vast amounts of cash and gold (which represented the treasury of the National Defense Fund and belonged to the Polish Government in Exile) that was held in the so-called „Drawa” fund to the new communist regime in Warsaw. In doing so they thought they could buy themselves a better future in Poland, however their assumptions were soon to be brutally curtailed. This synthesis of the activities of the self-proclaimed Committee of Three from 1947–1949 – until their arrest by the communist security service – represents not only the moral decline of three high ranking Polish Army officers and the Polish Armed Forces, but also a much more painful study of their mutual deliberations for the benefit of II Department of the General Staff of the Polish People’s Army.
Мариан Утник – открыто решили сотрудничать с коммунистической военной разведкой. Контактировать с начальником штаба Военной миссии варшавского правительства (впоследствии военным атташе в Лондоне), полковником дипл. Юзефом Куропеской, они начали уже в 1945 году. Следующие два года были посвящены убеждению коммунистических властей Польши через канал военной разведки, возглавляемый бригадным генералом Вацлавом Комаром, что они являются привлекательным партнером для сотрудничества. Под прикрытием благородных целей, за деньги, находящиеся в распоряжении штаба Верховного главнокомандующего Польскими вооруженными силами, которые они спрятали в т. н. фонде „Драва”, а также за золото из Фонда национальной обороны, принадлежащего польскому правительству визгнании, они фактически купили себе лучшее будущее в Польской Народной Республике. По крайней мере, они так думали, потому что ближайшее будущее жестоким образом проверило их предположения. Этот синтез деятельности членов самопровозглашенного Комитета Трех в 1947–1949 гг. – до их ареста коммунистической службой безопасности – свидетельствует не только о моральном упадке трех высокопоставленных чиновников польской армии и польских вооруженных сил, но также и о гораздо более болезненном явлении их взаимных обвинений в интересах II Отряда Генерального штаба народного Войска Польского.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 66-106
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem wypadków drogowych w wojsku Polskich Sił Zbrojnych podczas kampanii wojennych we Włoszech i Europie Zachodniej oraz w pierwszych miesiącach powojennych
The Problem of Road Accidents Involving the army of the Polish Armed Forces during Military Campaigns in Italy and Western Europe and in the Immediate Aftermath of World War II
Das Problem der militärischen Verkehrsunfälle in dem Heer den Polnischen Streitkräften während der Kriegseinsätze in Italien und Westeuropa sowie in den ersten Nachkriegsmonaten
Autorzy:
Rutkiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32898220.pdf
Data publikacji:
2024-06-25
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
wypadki drogowe
Polskie Siły Zbrojne
2 Korpus Polski
1 Dywizja Pancerna
road accidents
Polish Armed Forces
2nd Polish Corps
1st Armored Division
Verkehrsunfälle
Polnische Streitkräfte
2. Polnisches Korps
1. Panzerdivision
Opis:
Powszechna motoryzacja wojska Polskich Sił Zbrojnych, która dokonała się w latach 1940–1944 była źródłem licznych problemów. Jednym z nich, który ujawnił się jeszcze podczas szkolenia motorowego, były wypadki komunikacyjne. Ich skala znacznie przekraczała to, z czym dotychczas mierzono się w Wojsku Polskim. Podczas działań wojennych 2 Korpusu Polskiego oraz 1 Dywizji Pancernej wypadki drogowe były źródłem istotnych strat w ludziach i sprzęcie. W dużym odsetku powodowane były nieprzestrzeganiem obowiązujących przepisów ruchu drogowego, ignorowaniem zaleceń służb regulacji ruchu, brawurą i nadużywaniem alkoholu. Wypadki stanowiły dodatkowe obciążenie dla służby zdrowia, służby warsztatowej i żandarmerii. Do nasilenia tego niepokojącego zjawiska doszło pod koniec wojny oraz w pierwszych miesiącach po jej zakończeniu. Świadome sytuacji dowództwa polskich jednostek próbowały temu przeciwdziałać, jednak efekty tych działań były niezadowalające.
The widespread motorization of the Polish Armed Forces, which took place between 1940–1944, was the source of numerous problems. One such problem, which became apparent during the training of motorized units, concerned traffic accidents. The scale of which far exceeded the previous number of accidents faced by the Polish Army. During operations conducted by the 2nd Polish Corps and the 1st Armored Division, road accidents were responsible for significant losses in both people and equipment. A large percentage of these incidents were caused by the failure to comply with the applicable road traffic regulations, ignorance towards the recommendations of traffic control services, recklessness, and alcohol abuse. These accidents placed an additional burden on the health service, workshops, and the gendarmerie. This disturbing phenomenon intensified at the end of the war and continued into its immediate aftermath. The commands of Polish units, aware of the situation, tried to counteract the problem, albeit unsatisfactorily.
Die allgemeine Motorisierung der Polnischen Streitkräfte in den Jahren 1940 bis 1944 war die Ursache zahlreicher Probleme. Eines dieser Probleme, das noch während der Motorisierungsausbildung auftrat, waren Verkehrsunfälle. Ihr Ausmaß überstieg bei weitem das, womit die polnische Armee zuvor konfrontiert gewesen war. Während der Kriegseinsätze des 2. Polnischen Korps und der 1. Panzerdivision führten Verkehrsunfälle zu erheblichen Verlusten an Menschenleben und Ausrüstung. Ein hoher Prozentsatz der Unfälle wurde durch die Missachtung der geltenden Verkehrsregeln, die Missachtung der Empfehlungen der Verkehrsregelungsdienste, Leichtsinn und Alkoholmissbrauch verursacht. Die Unfälle führten zu einer zusätzlichen Belastung des Gesundheitsdienstes, der Werkstätten und der Gendarmerie. Dieses besorgniserregende Phänomen verstärkte sich gegen Ende des Krieges und in den ersten Monaten nach Kriegsende. Die Kommandanten der polnischen Einheiten waren sich der Situation bewusst und versuchten, ihr entgegenzuwirken, doch die Wirkung dieser Maßnahmen war nicht zufriedenstellend.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2024, XXV(LXXVI), 1(287); 195-221
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies