Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pojęcie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ontologia i semiotyka pojęcia w sensie logicznym i treści nazw
Autorzy:
Kaczmarek, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705780.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
treść nazwy
znaczenie
konotacja
pojęcie
cecha
przedmiot w ontologii
Opis:
W artykule omawiam koncepcję pojęcia podaną przez Kazimierza Ajdukie-wicza w Logice pragmatycznej. Polski filozof i logik ujął pojęcie jako zbiór własności, które są posiadane przez desygnaty nazwy, dla której konstruujemy pojęcie (przy tym zbiór własności powinien stanowić konotacje). Można je podać w postaci: pojęcie T to zbiór własności typu „bycie P1, i … i bycie Pn”. Okazuje się jednak, że ontologiczna analiza pokazuje poprawność takiego podejścia jedynie w przypadku pojęć, których desygnaty są przedmiotami prostymi. Pewne przykłady pojęc, które Ajdukiewicz wprowadził oryginalnie w swych pracach (np. pojęcie definicji, pojęcie matrycy języka), oraz wspo-mniana analiza ontologiczna wskazuj% że w pracach Ajdukiewicza spotykamy inna, ukrytą koncepcję pojęcia. To nowe podejście bierze pod uwagę strukturę przedmiotów, które są potencjalnymi desygnatami odpowiednich nazw. Tego typu pojęcia budowal i stosował Ajdukiewicz.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 4; 331-340
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refleksja wobec pojęcia w systemie Hegla
Autorzy:
Jochlik, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2099215.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
G.W.F. Hegel
istota
pojęcie
refleksja postulująca
refleksja
zewnętrzna
refleksja określająca
Opis:
Artykuł przedstawia Heglowską koncepcję refleksji w nawiązaniu do jego Logiki Subiektywnej, zawartej w Nauce logiki. Tłumaczy on trzy momenty refleksji: refleksję postulującą, zewnętrzną i określającą. Następnie przedstawia abstrakcyjny schemat Heglowskiego pojęcia, uchwycony w jego trzech aspektach: uniwersalności, partykularności i jednostkowości. Wreszcie poruszony zostaje wątek negacji w pojęciu refleksji, oraz moment ukazywania się, poprzez negację, absolutu.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 3; 163-180
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórca współczesnej semiotyki polskiej. Rzecz o Profesorze Jerzym Pelcu
Autorzy:
Jadacki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097876.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
fikcja
pojęcie funkcjonalne znaku
Pelc Jerzy
semiotyka logiczna
Szkoła Lwowsko-Warszawska
tryby nieistnienia
godny zaufania opiekun
Opis:
Tekst jest poświęcony osobie i działalności naukowej profesora Jerzego Pelca (autor był jego uczniem i wieloletnim współpracownikiem). Osobowość Profesora Pelca determinują następujące cechy: autokrytycyzm, systematyczność i konsekwencja w działaniu, oszczędność, radykalny racjonalizm, antykomunizm, nonkonformizm, patriotyzm (ale nie nacjonalizm czy szowinizm) i zamiłowanie do podróży. Był świadomym kontynuatorem tradycji Szkoły Lwowsko-Warszawskiej. Podobnie jak większość przedstawicieli Szkoły był zwolennikiem teoretycznego minimalizmu. Zgodnie ze jej duchem cenił on w filozofii – a ogólniej w humanistyce – precyzję języka naukowego (oraz prostotę i jasność z nim związaną), a także krytycyzm: w odniesieniu do problemów, metod i rezultatów badań. Głównym obszarem zainteresowania Profesora Pelca była semiotyka logiczna (szerzej: semiotyka teoretyczna). Opowiadał się za funkcjonalną koncepcją stawiał rozumieniu poczucie rozumienia. W metodologii wprowadził pojęcie treści poznawczej pytań. Analizował koncepcję prawa naukowego i interdyscyplinarności. W ontologii próbował zidentyfikować i wyeliminować problemy pozorne. Przeprowadził analizę pojęcia przedmiotu, sposobów nieistnienia i związku przyczynowego. W estetyce usiłował zdefiniować parę „forma”- -„treść”, ideologię dzieła literackiego, temat i motyw literacki, a także metaforę. Odróżniał fikcję od fikcjonalności. Badał asertywność zdań i zagadnienie intensjonalności. W etyce opowiadał się za koncepcją spolegliwego opiekuna – a przeciw nakazowi miłości do wszystkich ludzi, uważając ten ostatni za nierealny. Postulował relatywizację moralnej wartości kłamstwa. Traktował skromność jako najwyższą cnotę. Był prawdziwym humanistą – w tym sensie, który sam poddał mistrzowskiej analizie.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 2; 41-92
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O pojęciu Boga. Po lekturze Feuerbacha
Autorzy:
Chwedeńczuk, Bohdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098237.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
absolutne pojęcie Boga
anachroniczny spór
argument bolzanowski
Bóg Abrahama
Bóg filozofów
Bóg mistyka
Bóg sam
Bóg z tezy teizmu
dualizm fizyki i metafizyki
dualizm możliwości
dualizm nieskonstruowania i niekonstruowalności (pojęcia)
iluzja oczekiwania (na absolutne pojęcie Boga)
konieczność nieprzyrodnicza
konieczność przyrodnicza
metaparuzja
pochodzenie przedstawień religijnych
pogląd Feuerbacha jako teoria
pojęcie Boga
pojęcie samo w sobie (wg Bolzana)
przygodność
religijny pogląd na religię
rozsądne idee antynaturalizmu
tabu jako ośrodek religii
teologia jako antropologia
twierdzenie o jedyności
twierdzenie o jedyności koniecznej
uprzedniość pytania o sens – następczość pytania o istnienie
właściwości człowieka jako właściwości boskie
zależność przyczynowa między genealogią a semantyką religii
znaczenie wyrażeń religijnych
Opis:
Stanowisko Feuerbacha nazywam antropomorfizmem co do pojęcia Boga, krócej – antropomorfizmem teologicznym. Uznaję je za teorię, i akceptuję. Teza główna tej teorii głosi (w sformułowaniu semantycznym): w każdej deskrypcji „Bóg” (takiej, że jej skrótem jest nazwa „Bóg”) występują wyłącznie wyrażenia dotyczące człowieka. W języku mentalistycznym natomiast (endemicznym Feuerbachowi): nie ma w pojęciu Boga niczego, co wykraczałoby treściowo poza pojęcia dotyczące człowieka. Antropomorfizm Feuerbacha ma wersję słabą oraz wersję mocną. Słaba – pojęcie Boga ma faktycznie feuerbachowską charakterystykę. Mocna – feuerbachowska charakterystyka pojęcia Boga jest konieczna na sposób konieczności przyrodniczej. Wersje te można zespolić, korzystając z dictum znalezionego dla opisu analogicznej sytuacji – ignoramus et ignorabimus. Antropomorfizm Feuerbacha konfrontuję z najmocniejszym argumentem, jaki potrafię sobie wyobrazić – z argumentem wymierzonym w naturalizm, rezerwuar przesłanek Feuerbacha. Argument ten dozbrajam obiecującą ontologią pojęć, zaczerpniętą od Bernarda Bolzano. Pokazuję na koniec, że maszyneria ta nie pracuje, a (niefeuerbachowskie) absolutne pojęcie Boga jest (uwaga: zależność o kontrintuicyjnym przebiegu!) niekonstruowalne, bo nieskonstruowane. W tym położeniu, mając antropomorfizm teologiczny za hipotezę przyrodniczą, czekam cierpliwie (zgodnie skądinąd z postulatem Stratona) na jej obalenie.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 1; 7-23
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies