Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Juliusz Słowacki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Agon i arcydzieło. [„Pan Baron”] Adama Mickiewicza wobec „pokusy poetyckiej á la Słowacki”
    Agon and a Masterpiece. Adam Mickiewicz’s Poem [“Pan Baron”] [“Mr Baron”] as an Example of a “Poetic Temptation à la Słowacki”
    Autorzy:
    Szczeglacka-Pawłowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014034.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    [Pan Baron]
    Juliusz Słowacki
    antagonizm wieszczów
    [“Pan Baron”] [“Mr Baron”] poem
    antagonism between Adam Mickiewicz and Juliusz Słowacki
    Opis:
    W artykule podjęte są kwestie dotyczące możliwych interpretacji niedokończonego poematu Adama Mickiewicza [Pan Baron] w świetle głównego motywu (tematu) tej pracy, tj. agonu jako sytuacji współzawodnictwa artystów. Drugim tropem badawczym są ujawnione w korespondencji Adama Mickiewicza z Józefem Bogdanem Zaleskim słowa, które mogłyby świadczyć o zainteresowaniu autora Dziadów sztuką poetycką Juliusza Słowackiego. Studium jest próbą interpretacji [Pana Barona] jako utworu opartego na wyrafinowanym koncepcie artystycznym, który sytuuje się w pewnej bliskości do kategorii ironii romantycznej.
    The paper presents the possibilities of interpreting an unfinished poem of Adam Mickiewicz, [“Pan Baron”] [“Mr Baron”], in the light of the main theme of this work, which is the agon as a struggle and contest between artists. An important evidence of this competition is a passage from Mickiewicz’s letter to Józef Bogdan Zaleski testifying to Mickiewicz’s interest in the poetic art of Juliusz Słowacki. Consequently, the study is an attempt to interpret [“Mr Baron”] as a piece based on a sophisticated artistic concept that situates itself close to the category of romantic irony.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 107-121
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizja mistyczna − wizja poetycka. Sploty późnej poezji Mickiewicza i Słowackiego
    Mystical Vision − Poetical Vision. Entanglements of the Late Poetry of Mickiewicz and Słowacki
    Autorzy:
    Zwierzyński, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014042.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    Juliusz Słowacki
    mistyka
    wyobraźnia
    epifania
    mysticism
    imagination
    epiphany
    Opis:
    Szkic opisuje model mistycznej poezji polskiego romantyzmu. Analizy rozpoczęto od obrazu wizji mistycznej w Widzeniu Mickiewicza. Ukazano dalej znaczenie Liryków lozańskich, w których zostały stworzone transcendentne formy poetyckie oddające inność Bytu mistycznego. Następnie opisano, jak Słowacki rozwija te formy w poezji genezyjskiej, tworząc zespół technik poetyckich ujmujących różne aspekty świata transcendentnego. Zbadano w szkicu także najbardziej niezwykłe, apofatyczne zjawiska poezji Słowackiego wyprowadzające poetyckie poznanie poza Byt, w przestrzeń Boskiego Pra-gruntu bliskiego mistyce Böhmego i Mistrza Eckharta.
    The article is an attempt to describe a model of mystical poetry in Polish Romanticism. The analysis begins with a look at the image of the mystical vision in Adam Mickiewicz’s poem − “Widzenie” [“The Vision”]. Next, the importance of the Lausanne poems, with their transcendent poetic forms that show the otherness of the mystical being, is presented. Afterwards, a description of how Słowacki develops these poetic forms in the genesis poetry is provided. Słowacki created a set of exceptional poetic techniques that present many aspects of the transcendent world. The most unusual, apophatic phenomena of Słowacki’s poetry were also examined. It has been shown how these late poetic forms lead poetic cognition outside of Being and into the space of the Divine Pre-Ground. These turn out to be close to the mysticism of Böhme and Eckhart
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 17-34
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bo wajdelotom powiem − że na ciele jesteś kosmaty”. Dekonstrukcja mitów Mickiewiczowskich w [„Wallenrodzie”] Słowackiego
    “Or I will tell the wajdelots − of your shag-haired body”. Deconstruction of Mickiewiczian Myths in Słowacki’s [“Wallenrod”] [“Wallenrod”]
    Autorzy:
    Samsel, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013985.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    antagonizm wieszczów
    Juliusz Słowacki
    Adam Mickiewicz
    Konrad Wallenrod
    antagonism between the bards
    Opis:
    Autor artykułu stawia sobie za zadanie ukazanie skomplikowanej intertekstualności niedokończonego dramatu [Wallenrod] Juliusza Słowackiego. Po pierwsze, wskazuje na anty-marivaux’owską linię czytania utworu, a także uwypukla grę Słowackiego z Dekameronem Boccaccia. Po drugie, przesuwa datę powstania tekstu z 1841 roku na lata późniejsze − ze względu na obecną w [Wallenrodzie] symbolikę genezyjską. Po trzecie wreszcie, rozlicza się z dotychczasowym stanem badań sytuującym utwór przede wszystkim w świetle młodzieńczej twórczości Słowackiego oraz intertekstualności szekspirowskiej. Nowy typ − multiintertekstualnego – odczytywania [Wallenroda] ma tymczasem unaocznić, że nawet tekstowość utworu jest dla Słowackiego instrumentem wspomagającym dekonstrukcję Mickiewiczowskiego pierwowzoru.
    Author of the article aims to show the sophisticated intertextuality of Juliusz Słowacki’s unfinished drama [“Wallenrod”] [“Wallenrod”]. Firstly, he exposes the anti-Marivauvian line of [“Wallenrod”]’s reading as well as emphasises Słowacki’s game with Boccaccio’s Decameron. Secondly, he changes the supposed date of writing the drama − from 1841 to the later years − because of the genesian symbols present in [“Wallenrod”]. Thirdly, at last, he confronts the previous research locating the text primarily in the context of Słowacki’s juvenile works and Shakespearean intertextuality. Meanwhile − a new type of multi-intertextual rereading of [“Wallenrod”] should illustrate that for Słowacki even the textuality of the drama happened to be an instrument supporting the deconstruction of Mickiewicz’s original.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 137-150
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nienawidzę i kocham. Miejsce Mickiewicza i rola autorytetu w korespondencji Słowackiego
    I Hate and I Love. The Place of Mickiewicz and the Role of Authority in Słowacki’s Letters
    Autorzy:
    Bąk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014035.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    Juliusz Słowacki
    lęk przed wpływem
    autorytet
    korespondencja
    anxiety of influence
    authority
    letters
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza wzmianek na temat Adama Mickiewicza pojawiających się w korespondencji Juliusza Słowackiego. Ich ambiwalentny charakter potwierdzać może przypuszczenie, że skomplikowana relacja pomiędzy poetami da się analizować za pomocą teorii „lęku przed wpływem” Harolda Blooma. W niniejszym szkicu fragmenty korespondencji dotyczące Mickiewicza analizowane są jednak w szerszym kontekście zmagań Słowackiego z problemem autorytetów w dziedzinie literatury.
    The aim of the article is to analyse references to Adam Mickiewicz that appear in Juliusz Słowacki’s letters. Ambivalent character of these references proves that complicated relationship between the two poets can be analysed through Harold Bloom’s “anxiety of influence” theory. In this article, however, letters referring to Mickiewicz are being analysed in a broader context − as an example of how Słowacki struggled with literary authority as such.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 95-106
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nil Słowackiego
    Słowacki’s Nile
    Autorzy:
    Krysowski, Olaf
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012589.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Juliusz Słowacki
    Nil
    Egipt
    mit
    historia
    wyobraźnia akwatyczna
    the Nile
    Egypt
    myth
    history
    aquatic imagination
    Opis:
    The ways of presenting the Nile, as well as its roles in the works of Słowacki are to a large extent related to types of literary entity’s creation. Sometimes the river improves the cognitive opportunities, but sometimes it limits them. At times it appears to be the axis of the world, a place from which one can see the reality with a divine eye. Sometimes, however, it narrows down the perspective, blurs one’s sensitivity and leads one to a tanatic space like the mythological Styx does. The diversity of the river’s images and functions is driven mainly by the romantic subjectivity. It is variable, sometimes growing to the size of the absolute and full of almost cosmic energy, and sometimes shrinking, escaping from the world’s din, looking for the calm in a closed, isolated land of deadly dreams. The poet never follows the traditionally-established pattern of showing the Nile as a source of life and water which provides Egypt with economic welfare. Geography, economics and politics give way to a peculiar romantic humanism in Słowacki’s works. What truly matters is discovering and establishing the relationship between man and the nature, history and transcendence
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 357-375
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzeki w „Królu-Duchu”
    Rivers in “The Spirit King”
    Autorzy:
    Samsel, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012568.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Juliusz Słowacki
    wyobraźnia akwatyczna
    Wisła
    Niemen
    Nil
    Lete
    aquatic imagination
    the Vistula
    the Neman
    the Nile
    the Lethe
    Opis:
    The river theme is one of the most outstandingly presented aquatic themes of The Spirit King. It is accumulated in four scenes of the poem. In the first rhapsody: in the symptomatic descent of Her-Armenian to the Styx, Lethe or Neman; next, in Popiel’s civil war at the Vistula. In the third rhapsody (as in Juliusz Kleiner’s edition), the theme is situated in Dobravna’s dream depicting her journey by the subterranean river to sunlit Jerusalem; and also in Bolesław Śmiały’s passages across the Bug and Dnieper. Rivers in genesian landscapes become mainly conceptualised as a part of genesian psychomachia, a battle of spirits included in the realistic/historic domain of conquests, passages, massacres and attacks. As the essentials of a prewar scenery in The Spirit King, they rarely happen to be an aspect of domestic life or Slavic hierophanies. In Slavic genesian calendar, water appears to be only a companion of the mystic fire ceremonies, like the rite of St. John’s Eve or the wedding of Mieczysław and Dobrawna (L. Nawarecka). That is also the reason why the interpretation of aquatic context of The Spirit King as yet another immanent context of the ‘great Slavic epic’ seems to be a form of reductionism, as it does not consider the ‘mystic structure of Słowacki’s imagination’ (M. Cieśla-Korytowska). The Vistula is a Polish Nile, the Neman becomes a Polish Lethe and the scene of cleaning the wounds by Her-Armenian on the banks of the Neman inherits somehow (right after the poem Beniowski) the dimension of the bards’ antagonism (Mickiewicz against Słowacki). The mythical hero of the poem may be seen, in a deeply intermediary manner, as the surpassing and overcoming of Mickiewicz’s Konrad from Dziady, Part III.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 479-505
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adam Mickiewicz − domniemany czytelnik dramatu „Ksiądz Marek” Słowackiego
    Adam Mickiewicz − The Presumed Reader of Słowacki’s Drama “Ksiądz Marek” [“Father Marek”]
    Autorzy:
    Hoffmann-Piotrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014040.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Adam Mickiewicz
    Juliusz Słowacki
    towianizm
    dramat romantyczny
    estetyka romantyczna
    agon poetów
    Towianism
    romantic drama
    romantic aesthetics
    poets' agon
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na problematyce koncepcji estetycznych i ich twórczych realizacji w latach czterdziestych XIX wieku, po tzw. przełomie towianistycznym, w dramatach autora Balladyny. Z tej perspektywy intrygująca wydaje się figura Mickiewicza − domniemanego odbiorcy późnej twórczości Słowackiego, w tym dramatu pt. Ksiądz Marek, uznawanego za najbardziej towianistyczne dzieło poety. Wychodząc od próby odtworzenia domniemanej lektury tekstu Słowackiego przez Mickiewicza, ponawiam w tekście pytanie o milczenie profesora w Collège de France na temat twórczości Słowackiego − zwłaszcza tej późnej, z lat czterdziestych, która powinna być bliska Mickiewiczowi. Zadaję je w kontekście intrygującego faktu przemilczenia przez autora Dziadów własnej twórczości w prelekcjach paryskich.
    The article focuses on the issues of aesthetic concepts and their creative realisations in the forties, after the so-called Towian breakthrough, in the dramas of the author of Balladyna [Balladyna]. From this perspective, the figure of Mickiewicz seems to be intriguing − he appears as a supposed recipient of Słowacki’s late work, including the drama “Ksiądz Marek” [“Father Marek”], which is considered to be the work most influenced by Towianist ideas. Starting from attempts to reconstruct the alleged reading of Słowacki’s text by Mickiewicz, I repeat the question about the professor’s silence at the Collège de France about the work of Słowacki − especially that written in the late forties, which should be well-known to Mickiewicz. I ask this question in the context of an intriguing fact of Mickiewicz’s silence about his own work during his Paris lectures.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 35-50
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Anhelli” Słowackiego − efekt lektury mickiewiczo-logicznej
    Słowacki’s “Anhelli” [“Anhelli”] – The Effect of Mickiewicz-Inspired Readings
    Autorzy:
    Kuziak, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014038.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Juliusz Słowacki
    Adam Mickiewicz
    romantyzm
    hermeneutyka
    historia literatury
    antagonizm wieszczów
    romanticism
    hermeneutics
    history of literature
    antagonism between the bards
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony lekturze Anhellego Juliusza Słowackiego w perspektywie „antagonizmu wieszczów”. Ukazany zostaje wpływ interpretacji mesjanistycznego dzieła Mickiewicza na odczytanie poematu młodszego poety.
    The article is devoted to reading Juliusz Słowacki’s Anhelli [Anhelli] in the perspective of the “antagonism between the bards”. It illustrates the influence of the interpretation of Mickiewicz’s messianic work on the reading of the poem written by the younger poet.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 51-66
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ananas vs jabłko, czyli sława popularna wieszczów
    Pineapple vs Apple, or the Popular Fame of the Bards
    Autorzy:
    Makowska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013982.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    antagonizm wieszczów
    Adam Mickiewicz
    Juliusz Słowacki
    kultura popularna
    romantyzm w kulturze popularnej
    antagonism between the bards
    popular culture
    Romanticism in popular culture
    Opis:
    Artykuł prezentuje różne przejawy obecności „antagonizmu wieszczów” − Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego − w kulturze popularnej. Uwzględnione zostały wybrane przykłady z XIX, XX i XXI wieku, między innymi dawne pocztówki, pamiątki związane z jubileuszami obu twórców, współczesne gadżety, nazewnictwo produktów przemysłowych, obrazkowe memy internetowe i inne rodzaje twórczości dotyczącej romantycznych poetów pojawiające się w mediach społecznościowych. Autorka odwołuje się do sporów prowadzonych dawniej i obecnie w publikacjach prasowych i w Internecie. Pokazuje w ten sposób trwałość pojęcia „antagonizm wieszczów” jako stereotypu kształtującego wizerunki Mickiewicza i Słowackiego w masowym odbiorze.
    The article presents various representations of the antagonism between Adam Mickiewicz and Juliusz Słowacki in popular culture. It considers selected examples taken from the nineteenth, twentieth, and twenty-first centuries, including vintage postcards, anniversary memorabilia, contemporary novelty items, product names, as well as internet memes and other types of usergenerated content on social media. Both historical and modern debates concerning the relative status of the two poets are discussed. The notion of the “antagonism between the bards” is shown to be a persistent stereotype that shapes the image of Mickiewicz and Słowacki in popular perception.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 171-189
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mickiewicz ukryty za Słowackim? Nota o trój-antagonizmie wieszczów w Psalmie żalu Krasińskiego
    Krasińskiego Mickiewicz Hidden behind Słowacki? A Note about Tri-Antagonism between the Bards in Krasiński’s “Psalm żalu” [“Psalm of Sorrow”]
    Autorzy:
    Fiećko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013981.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    antagonizm wieszczów
    romantycy i rewolucja
    Wiosna Ludów
    Adam Mickiewicz
    Zygmunt Krasiński
    Juliusz Słowacki
    antagonism between the bards
    romantics and revolution
    Spring of Nations
    Opis:
    Autor, opisując polemiki ideowe prowadzone przez trzech najważniejszych polskich poetów romantycznych, modyfikuje pojęcie „antagonizmu wieszczów” (zarezerwowane zasadniczo dla sporu Słowackiego z Mickiewiczem), proponując koncepcję „trój-antagonizmu”. Rzecz objaśniona jest na przykładzie analizy sensów myślowych (polityczno-religijno-historiozoficznych) wpisanych w Psalm żalu, utwór Krasińskiego z okresu Wiosny Ludów (1848), który powszechnie i słusznie interpretowano jako ostatnie słowo Krasińskiego (przeciwnika rewolucji) w sporze ze Słowackim (głoszącym ideę „Ducha − Wiecznego rewolucjonisty”). Autor stawia tezę, że ukrytym bohaterem negatywnym utworu jest także Mickiewicz, z którym Krasiński wiódł w Rzymie w 1848 roku dramatyczny spór o Wiosnę Ludów i kierunek działania polskiej wspólnoty. Spór ten Krasiński referował szczegółowo i w sposób bardzo subiektywny w listach do bliskich mu osób (m.in. kochanki Delfiny Potockiej i filozofa Augusta Cieszkowskiego). Autor dowodzi, że argumenty użyte przez Krasińskiego w tej polemice powtórzone zostały w Psalmie żalu oraz że w negatywny portret rewolucyjnego „my” włączył cechy i myśli przypisane w tychże listach Mickiewiczowi. Tym samym, dowodzi autor, spór Mickiewicza i Krasińskiego z 1848 roku uznać należy za kluczowy element genezy tego utworu.
    The author, describing ideological polemics conducted between three most important Polish Romantic poets, modifies the notion of the “antagonism between the bards” (typically reserved for the dispute between Słowacki and Mickiewicz) by proposing the concept of “tri-antagonism”. The matter is explained on the example of an analysis of conceptual senses (political, religious, historiosophical) inscribed in “Psalm żalu” [“Psalm of Sorrow”], a work by Krasiński from the period of the Spring of Nations (1848), which was commonly and rightly interpreted as Krasiński’s (an opponent of revolution) last word in a dispute with Słowacki (who proclaimed the idea of the “Spirit − the Eternal Revolutionary”). The author puts forward a thesis that Mickiewicz − with whom Krasiński led a dramatic dispute in Rome in 1848 over the Spring of Nations and the direction of the actions of the Polish community − is also the hidden negative hero of the work. Krasiński referred to this dispute in detail and in a very subjective way in letters to people close to him (including his lover, Delfina Potocka, and the philosopher August Cieszkowski). The author of this article shows that the arguments used by Krasiński in his polemic have been repeated in the “Psalm of Sorrow” and that in the negative portrait of the revolutionary “we” he included the features and thoughts attributed in those letters to Mickiewicz. Thus, the author argues, the dispute between Mickiewicz and Krasiński in 1848 should be regarded as a key element in the genesis of the analysed work.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 191-211
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Juliusz Słowacki − konstruktor przełomów we własnej twórczości. Znaki cezurowania w wierszu „Ostatnie wspomnienie. Do Laury”
    Juliusz Słowacki − an Engineer of Turning Points in His Literary Creation. Turning Points Traces in the Poem „Ostatnie wspomnienie. Do Laury”
    Autorzy:
    Rzepniewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1193928.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Juliusz Słowacki
    Ostatnie wspomnienie. Do Laury
    kryzys
    przemiana mistyczna
    cezura
    przełom
    Ostatnie wspomnienie. Do Laury [The Last Memory. To Laura]
    crisis
    mystical transformation
    turning point
    breakthrough moment
    Opis:
    Artykuł jest interpretacją wiersza Ostatnie wspomnienie. Do Laury Juliusza Słowackiego jako utworu o kryzysie twórczym. Punkt wyjścia do rozważań stanowi obserwacja, że poeta przez całe życie przejawiał silną potrzebę periodyzacji swojej biografii. W świetle tych tendencji interpretowany utwór można uznać za świadectwo jednego z takich zaprojektowanych punktów zwrotnych w jego twórczości. Jest ono subtelniejsze niż bezpośrednie deklaracje innych przełomów zapisywane w dziennikach czy korespondencji, niemniej wymowa wiersza pozwala na wyznaczenie w biografii poety kolejnej cezury. Byłaby to cezura odmienna od tych obecnych w „oficjalnych” biogramach i skłaniająca do poszukiwań początków przemiany mistycznej Słowackiego znacznie wcześniej niż w latach 1842−1843.
    The article is an interpretation of a poem Ostatnie wspomnienie. Do Laury [The Last Memory. To Laura] by Juliusz Słowacki as a literary work referring to creative crisis. What makes this discussion well-grounded is the observation that throughout his life, Słowacki revealed this strong urge to periodise his own biography. In the light of these inclinations the literary piece in question can be assumed as one of the examples of Słowacki’s turning points he engineered himself. It is far subtler, as opposed to previous straightforward declarations of Słowackic’s breakthrough moments, a record of which can be noticed in his diaries and letters. Yet, the undertones of the poem suggest one more turning point in Słowacki’s course of life − a turning point that would be different from the well-established mainstream biographical profiles and at the same time a turning point that would make scholars search for the origins of Słowacki’s mystical transformation in a period much earlier than 1842−1843.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 125-139
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strona Słowackiego? − Norwid wobec tradycji wieszczów
    On the Side of Słowacki? Norwid’s Attitude to the Tradition of the Bards
    Autorzy:
    Halkiewicz-Sojak, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013974.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    odczyty O Juliuszu Słowackim
    Anhelli
    Adam Mickiewicz
    Zygmunt Krasiński
    romantyczne koncepcje poezji i poety
    prawda i kłamstwo w poezji romantycznej
    historiozofia
    lectures O Juliuszu Słowackim [About Juliusz Słowacki]
    romantic concepts of poet and poetry
    truth and lies in polish romantic poetry
    philosophy of history
    Opis:
    Tematem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy i dlaczego spośród wzorów postaw romantycznych poetów Norwid wybrał wariant Juliusza Słowackiego. Dlaczego Mickiewiczowi i Krasińskiemu zarzucił historiozoficzne kłamstwo, a u Słowackiego odnalazł prawdę? Takie opinie zostały sformułowane w Norwidowskich odczytach O Juliuszu Słowackim, przede wszystkim w zawartej tam interpretacji Anhellego. Semantyczna analiza fragmentów lekcji o Słowackim pozwoliła wskazać w konkluzji estetyczne, egzystencjalne i historiozoficzne powody takiego wyboru.
    The subject of the article is an attempt to answer the question whether and why Cyprian Norwid chose Juliusz Słowacki’s variant from among the attitudes of Romantic poets. Why did he accuse Mickiewicz and Krasiński of a historiosophical lie, while finding the truth in Słowacki’s work? Such opinions were formulated in Norwid’s series of lectures titled “O Juliuszu Słowackim” [“About Juliusz Słowacki”], especially in his interpretation of Anhelli [Anhelli] included there. Semantic analysis of fragments of the lectures about Słowacki allow us to indicate in conclusion the aesthetic, existential, and historiosophical reasons for such a choice.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 213-224
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies