Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ustnej" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Obwodowy włókniak kostniejący przypominający owrzodzenie dziąsła – opis przypadku
Autorzy:
da Silva, Bruna Machado
Willig, Débora Hautsch
Brown, Michelle Antonette
Machado, Maria Ângela Naval
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401742.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
diagnostyka
różnicowa
hiperplazja
owrzodzenie jamy ustnej
włókniak
kostniejący
Opis:
Obwodowy włókniak kostniejący (ang. peripheral ossifying fibroma – POF) jest zmianą nienowotworową, o niepewnej wciąż etiologii, rozwijającą się w obrębie dziąseł i brodawek międzyzębowych w okolicy przedniej szczęki. Najczęściej powstaje w odcinku przednim szczęki u pacjentek pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. Zmiana jest dobrze odgraniczona, nieuszypułowana, a barwa jej powierzchni jest podobna do błony śluzowej lub zaczerwieniona. Powierzchnia zmiany może być nieuszkodzona, jednak niekiedy może występować owrzodzenie. Obraz kliniczny nie jest wystarczający do postawienia rozpoznania, konieczne jest przeprowadzenie badania histopatologicznego. Pacjentka B.M.S., lat 23, zgłosiła się do Kliniki Symptomatologii Instytutu Stomatologii Uniwersytetu Federalnego w Paranie z powodu „afty na dziąsłach”, która rozwinęła się mniej więcej miesiąc wcześniej i utrzymywała przez ten czas. W badaniu klinicznym stwierdzono rumieniowaty obszar z centralnie umiejscowionym owrzodzeniem w obrębie brzegu dziąsłowego na policzkowej powierzchni zęba 22. W badaniu periodontologicznym nie stwierdzono krwawienia kieszonki przyzębnej, na zdjęciach radiologicznych nie uwidoczniono utraty kości. W badaniach dodatkowych nie stwierdzono istotnych odchyleń. Przeprowadzono biopsję wycinkową, a badanie histopatologiczne wykazało obecność gęstego podścieliska składającego się z włókien kolagenowych. W jego obrębie zaobserwowano również fibroblasty, kość gąbczastą i kilka komórek olbrzymich, co potwierdziło rozelimipoznanie. Wykonano zabieg chirurgicznego wycięcia zmiany, który obejmował usunięcie okostnej i ozębnej, jak również usunięcie złogów nazębnych. Stwierdzono, że przy podejrzeniu POF należy przeprowadzić diagnostykę różnicową, w której zawrzeć powinno się jednostki chorobowe o obrazie klinicznym podobnym do POF, takie jak przerost włóknisty, obwodowy ziarniniak olbrzymiokomórkowy i ziarniniak ropotwórczy. Zmiany te mogą przypominać owrzodzenia, tak więc konieczne jest wykonanie badania histopatologicznego w celu postawienia rozpoznania. Ponadto – w celu ograniczenia do minimum tendencji do wznowy, konieczne jest usunięcie okostnej i ozębnej, jak również biofilmu bakteryjnego i kamienia nazębnego
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 49-54
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Sjögrena – przegląd najnowszych wytycznych diagnostycznych istotnych w praktyce otolaryngologa
Autorzy:
Kruk, Karolina
Rzepakowska, Anna
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399473.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
autoimmunologiczne zapalenie ślinianek
suchość jamy ustnej
zespół Sjögrena
zespół suchości
Opis:
Zespół Sjögrena (ZS) jest złożoną chorobą tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym i dużej heterogeniczności klinicznej, radiologicznej i molekularnej. Charakterystycznym jej obrazem jest tzw. zespół suchości (sicca, dryness syndrome), w którym suchość oczu i błon śluzowych jamy ustnej spowodowane są naciekami limfocytarnymi gruczołów ślinowych i łzowych. Wtórnie do zespołu suchości rozwijają się: próchnica zębów, zakażenia grzybicze, zaburzenie lub utrata węchu i smaku, problemy z mową i żuciem. ZS może współwystępować z innymi schorzeniami o etiologii reumatoidalnej i autoimmunologicznej. Ze względu na zróżnicowany przebieg choroby, jej rozpoznanie może stwarzać trudności. W 2016 roku American-European Consensus Group (AECG) i European League Against Rheumatism (EULAR) opracowały nowe kryteria rozpoznania ZS. Narzędziami diagnostycznymi stosowanymi w jej identyfikowaniu są: testy serologiczne, ultrasonografia ślinianek, test Schirmera, badanie niestymulowanego przepływu śliny, metoda Ocular Staining Score. Brakuje jednak jednego tzw. „złotego standardu”. Całkowite wyleczenie ZS nie jest obecnie możliwe. Opisywana choroba ma charakter wieloukładowy, jej leczenie wymaga współpracy wielodyscyplinarnej oraz indywidualnego podejścia diagnostycznoterapeutycznego u chorych. Terapia jest ukierunkowana na leczenie objawów i profilaktykę powikłań. Leczenie objawów ZS w zakresie jamy ustnej polega na wdrożeniu odpowiednich nawyków w zakresie higieny jamy ustnej oraz przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów. W monitorowaniu postępu i efektów leczenia choroby wykorzystuje się skalę ESSDAI (The EULAR Sjögren’s syndrome disease activity index) oraz CODS (Clinical Oral Dryness Score).
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 1-6
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebarwienia błony śluzowej jamy ustnej indukowane przez lek antyretrowirusowy – opis przypadku
Hyperpigmentation of the oral mucosa induced by an antiretroviral drug – a case report
Autorzy:
Cavalcanti, Laura Grein
de Souza, Rafael Boscheti
de Almeida, Claudyane
de Lima, Antonio Adilson Soares
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401896.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
pigmentacja
przebarwienie
błona śluzowa jamy ustnej
pigmentation
hyperpigmentation
oral mucosa
Opis:
Zmiany barwnikowe spotyka się w jamie ustnej stosunkowo często. Mogą być objawem zarówno chorób ogólnoustrojowych, jak i stanowić zmiany miejscowe. Nadmierna pigmentacja jest skutkiem akumulacji barwnika w obrębie tkanek. Przebarwienia błony śluzowej jamy ustnej mogą być spowodowane nagromadzeniem melaniny lub soli srebra. Celem niniejszej pracy jest opis przypadku zmian barwnikowych w jamie ustnej u pacjenta z HIV leczonego azydotymidyną. Pacjent był osobą palącą, HIV-pozytywną(usunąć), nieregularnie stosującą leki antyretrowirusowe. W  badaniu fizykalnym zaobserwowano u  niego liczne brązowe plamy w  obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Przeprowadzono biopsję, a  w  badaniu histopatologicznym potwierdzono przebarwienie błony śluzowej jamy ustnej spowodowane nagromadzeniem melaniny. Niniejszy przypadek ukazuje istotność prawidłowej diagnozy i  planowania leczenia w obliczu zmian barwnikowych jamy ustnej.
Pigmented lesions of the oral cavity are relatively common. They represent a group of clinical entities ranging from physiological changes to manifestations of local or systemic disease. Hyperpigmentation is the result of accumulation of pigment within the tissue. In general, pigmentation of oral tissues may occur due to accumulation of melanin or silver salts. The objective of this paper is to report a case of pigmented oral lesions in a HIV-positive patient treated with zidovudine. The patient is a HIV positive, smoked and took antiretroviral drugs irregularly. Physical examination revealed multiple brown macules in the oral cavity. Biopsy was performed and histopathological examination confirmed the diagnosis of oral melanin hyperpigmentation. This case demonstrates the importance of proper diagnosis and planning for oral pigmented lesions
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 39-43
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane zagadnienia z diagnostyki i leczenia chorób błony śluzowej jamy ustnej
Autorzy:
Górska, Renata
Nowak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
błona śluzowa
jama ustna
choroby ogóloustrojowe
wykwity
objawy w jamie ustnej
Opis:
Autorzy – na podstawie bieżącego piśmiennictwa oraz własnej praktyki klinicznej – przedstawili najczęściej występujące zmiany błony śluzowej jamy ustnej, ze szczególnym uwzględnieniem ich obrazu klinicznego, diagnostyki oraz leczenia.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 15-24
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie objawowego liszaja płaskiego jamy ustnej: przegląd literatury
Autorzy:
Borba Filla, Jessica
Fontanelli, Andressa Fontanelli
Brown, Michelle Antonette
Naval Machado, Maria Angela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401783.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
stosowanie miejscowe
liszaj płaski
błona śluzowa jamy ustnej
hormony kory nadnerczy
Opis:
Liszaj płaski (ang. lichen planus, LP) jest stosunkowo częstą, przewlekłą chorobą zapalną skóry i błon śluzowych. Jego etiologia pozostaje nieznana, ale może mieć związek z funkcjonowaniem układu immunologicznego. Czynniki emocjonalne, takie jak stres i niepokój, odgrywają rolę w liszaju płaskim jamy ustnej (ang. oral lichen planus, OLP) i wpływają na większy odsetek występowania tej choroby wśród kobiet w wieku średnim. Zmianom erozyjnym/wrzodziejącym towarzyszą objawy silnego bólu i pieczenia, które różnią się w zależności od stopnia nasilenia stanu zapalnego. Stosowanie kortykosteroidów miejscowych jest podstawowym leczeniem objawowego OLP. Alternatywne metody stanowią leki immunosupresyjne, retinoidy, laseroterapia, terapia fotodynamiczna, preparaty aloesu i zielona herbata. Celem niniejszego przeglądu literatury było określenie skutecznych metod leczenia objawowego OLP. Stwierdzono, że najpowszechniejszym sposobem postępowania w objawowym OLP jest leczenie miejscowe. Najczęściej stosowanym leczeniem przeciwzapalnym jest płukanie jamy ustnej propionianem klobetazolu, mimo takiej samej skuteczności innych leków. Czas leczenia miejscowego propionianem klobetazolu nie jest określony i powinien trwać aż do całkowitego ustąpienia objawów.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 30-35
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Value of exfoliative cytology in diagnosis of oral paracoccidioidomycosis - case report
Wartość cytologii eksfoliatywnej w rozpoznawaniu parakokcydioidomikozy jamy ustnej - opis przypadku
Autorzy:
Moraes, Juliana K.
Batista, Thiago B. D.
Leonart, Maria S. S.
Lima, Antonio A. S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401522.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
mouth mucosa
Paracoccidioidomycosis
Cytodiagnosis
Dermatomycoses
błona śluzowa jamy ustnej
parakokcydioidomikoza
cytodiagnostyka
grzybice skóry
Opis:
Paracoccidioidomycosis is a systemic mycosis caused by inhalation of the fungus P. brasiliensis. The primary infection involves the lungs and can spread to other organs and systems resulting in secondary lesions in the mucosa, lymph nodes, skin and adrenal glands. Oral lesions are insidious in progression and can be multifocal. The aim of this study was to report a case of paracoccidioidomycosis in a patient who was misdiagnosed with pulmonary tuberculosis. A 40-year-old male, HIV-positive, was admitted with complaints of weight loss, asthenia, diarrhea, coughing and dyspnea. Physical examination revealed the presence of caries, coated tongue, residual roots, oral candidiasis and ulcerated, granulomatous lesions in the hard palate and alveolar ridge. Laboratory tests revealed anemia, neutrophilia and an increased erythrocyte sedimentation rate. Cytology and incisional biopsy were performed. The cytological examination revealed the presence of fungus and the pathological examination confirmed the diagnosis of paracoccidioidomycosis. The doctors who previously made the diagnosis of tuberculosis were informed of the new diagnosis, as the patient was being treated for tuberculosis. The treatment for paracoccidioidomycosis was initiated and the patient is under clinical monitoring.
Parakokcydioidomikoza jest grzybicą układową, wywołaną przez inhalację grzyba z gatunku P. brasiliensis. Zakażenie pierwotne obejmuje płuca i może rozprzestrzeniać się do innych narządów i układów w wyniku wtórnych zmian obejmujących błony śluzowye, węzły chłonne, skórę i nadnercza. Zmiany w obrębie jamy ustnej są podstępne w progresji, wieloogniskowe i mogą dotyczyć różnych obszarów anatomicznych. Celem niniejszego badania było opisanie przypadku parakokcydioidomikozy u pacjenta, u którego błędnie rozpoznano gruźlicę płuc. Czterdziestoletni mężczyzna, murarz, zakażony wirusem HIV, został przyjęty do szpitala Oswaldo Cruz (Curitiba) z powodu zgłaszanej utraty masy ciała, osłabienia, biegunki, kaszlu i duszności. Badanie przedmiotowe wykazało obecność próchnicy, nalotu na języku, pozostałości korzeni zębów, kandydozy jamy ustnej oraz zmian owrzodzeniowych o charakterze ziarniniakowym w obrębie podniebienia twardego i wyrostka zębodołowego. Badania laboratoryjne wykazały niedokrwistość, neutrofilię i podwyższony odczyn OB (szybkość opadania krwinek czerwonych). Wykonano cytologię oraz biopsję wycinkową. Badanie cytologiczne wykazało obecność grzyba, a badanie patologiczne potwierdziło rozpoznanie parakokcydioidomikozy. Lekarze zostali poinformowani o diagnozie u pacjenta, który był leczony z powodu gruźlicy. Ustalono sposób leczenia parakokcydioidomikozy, a chory pozostaje pod kontrolą kliniczną.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 4; 40-44
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Manifestacje kliniczne ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń w dermatologii i otolaryngologii
Autorzy:
Ziuzia, Laura
Dobrzyński, Paweł
Sobolewski, Piotr
Walecka-Herniczek, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400382.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń
otolaryngologia
głowa i szyja
zapalenie zatok przymusowych
zapalenie ucha środkowego
niedosluch czuciowo-nerwowy
zwężenie podglosniowe
zmiany skórne
zmiany oczne
zmiany jamy ustnej
Opis:
Choroby powodowane zapaleniem naczyń występują rzadko. Trudności rozpoznawania wynikają z rzadkości występowania, raczej powolnego ich rozwoju oraz różnorodnych objawów i lokalizacji zmian chorobowych. Rozpoznanie zapalenia naczyń musi polegać na uwzględnieniu i rozważeniu wszystkich cech klinicznych, wśród których mogą się znaleźć kryteria klasyfikacyjne dla rożnych jednostek chorobowych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 8-14
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies