Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "standaryzacja" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    State Register of Geographical Names of Ukraine
    Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych Ukrainy
    Autorzy:
    Drohushevska, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204154.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geograficzne
    Tematy:
    standaryzacja
    nazwy geograficzne
    ustawa
    badania toponimiczne
    standardization
    geographical names
    law
    Ukraine
    toponymic investigations
    toponymic guidelines
    Opis:
    The author deals with creation of the State Register of Geographical Names of Ukraine. The article consists of two parts: names of geographical features on the territory of Ukraine and names of geographical features outside Ukraine. Unified accounting forms of geographical names have been developed, the order of their filling-out was determined. Geographical names of Ukraine covered by topographic map at the scale of 1:100,000 (about 65,000 names) are entered into the database of the State Register. Works on the standardized rendering of geographical names outside Ukraine into Ukrainian are going on.
    Grupa Ekspertów ONZ ds. Nazw Geograficznych Autorka przedstawia główne zasady i procedury opracowania bazy danych Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych Ukrainy, zasady standaryzacji, sposoby zapisu i rejestracji nazw. Poprawne i konsekwentne używanie nazw geograficznych jest niezwykle ważne na poziomie lokalnym, regionalnym i na poziomie krajowym. Mapy, bazy danych zawierające odniesienia geograficzne oraz systemy informacji geograficznej zawierające zestandaryzowane nazwy geograficzne są niezbędne dla dzisiejszego rozwoju gospodarczego kraju. Ustanowienie standaryzowanych nazw geograficznych oraz ich poprawnej pisowni jest jednym z zadań kartografii. Rada Najwyższa Ukrainy uchwaliła 31 maja 2005 roku ustawę Nr 2604-IV „O nazwach geograficznych”. Celem ustawy jest uporządkowanie i ujednolicenie form nazw geograficznych biorąc pod uwagę elementy historyczne, etniczne, językowe i inne. Zgodnie z artykułem dziewiątym ustawy „O nazwach geograficznych” Gabinet Ministrów Ukrainy rozporządzeniem nr 622 z dnia 11 maja 2006 roku powołał Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych. Państwowy Rejestr ma za zadanie sprostanie zapotrzebowaniu władz państwowych i miejscowych organizacji, środków masowego przekazu oraz obywateli na oficjalną informację dotyczącą nazw geograficznych. Państwowy Rejestr został utworzony jako baza elektroniczna zestandaryzowanych nazw geograficznych z systemem automatycznego wyszukiwania danych. Rejestr jest aktualizowany na podstawie oficjalnych danych zaakceptowanych przez krajowy organ ds. nazw geograficznych. Państwowy rejestr jest prowadzony jako usystematyzowana lista standaryzowanych nazw geograficznych z ich atrybutami. Państwowy Rejestr składa się z dwóch części: część pierwsza to nazwy geograficzne Ukrainy wraz z ich atrybutami, część druga to nazwy spoza terytorium Ukrainy w brzmieniu ukraińskim, a trzecia dotyczy nazw geograficznych obszarów nie podlegających jurysdykcji żadnego kraju. Baza danych Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych Ukrainy oraz nazw spoza jej terytorium zawiera nazwy miejscowości i jednostek podziału administracyjnego, atrybuty fizjograficzne, społeczno-gospodarcze oraz atrybuty dotyczące rezerwatów przyrody. Baza form przymiotnikowych od nazw geograficznych odnoszących się do terytorium Ukrainy jest w trakcie przygotowania, ponieważ zasady ich opracowania nie zostały dotychczas ujednolicone. Ukraińskie nazwy geograficzne są zgodne z normami i regułami wymowy i ortografii ukraińskiej. Nazwy geograficzne obszarów poza Ukrainą są zgodne z przyjętymi instrukcjami. Procedura standaryzacji nazw geograficznych wiąże się z badaniami toponimicznymi oraz stosowaniem różnych metod analizy i syntezy: geograficznej, kartograficznej, historycznej i lingwistycznej. Baza zestandaryzowanych nazw geograficznych Ukrainy została ukończona i zawiera około 65 000 haseł. Obecnie prowadzone są prace nad standaryzacją nazw geograficznych w języku ukraińskim spoza terytorium Ukrainy.
    Źródło:
    Polski Przegląd Kartograficzny; 2014, T. 46, nr 4, 4; 443-453
    0324-8321
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Kartograficzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyspy Nawietrzne i Wyspy Zawietrzne – problemy nazewnicze
    Windward and Leeward Islands – Problems with Names
    Autorzy:
    Czerny, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204121.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geograficzne
    Tematy:
    standaryzacja nazw geograficznych
    polskie nazewnictwo geograficzne
    egzonimy
    Wyspy Nawietrzne
    Wyspy Zawietrzne
    standardization of geographical names
    Polish geographical nomenclature
    exonyms
    Windward Islands
    Leeward Islands
    Opis:
    Standaryzacja nazw geograficznych polega na regulowaniu procesu spontanicznego tworzenia nazw, a także innych zmian zachodzących w zbiorze toponimów: niektóre nazwy wychodzą z obiegu, inne zmieniają formę (np. Wyspy nad Wiatrem > Wyspy na Wietrze > Wyspy Nawietrzne), a nawet odniesienie przedmiotowe. Standaryzację prowadzą kompetentne organy państwowe, w Polsce – Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski. W trakcie prac nad czwartym wydaniem wykazu polskich egzonimów ustalono nazwy: Wyspy Nawietrzne (‘Windward Islands’) i Wyspy Zawietrzne (‘Leeward Islands’), zmieniając rozstrzygnięcie zawarte w pierwszym wykazie nazw z 1959 r. W artykule przeprowadzono analizę różnych aspektów tej decyzji: językowego, geograficznego, historycznego i filozoficznego. Skuteczne funkcjonowanie toponimów w procesie komunikacji językowej wymaga, żeby nazywany obiekt miał w danym języku tylko jedną, niepowtarzalną i niezmienną nazwę. Umożliwia to jednoznaczną identyfikację obiektów i odróżnianie ich od innych, czyli podstawowe funkcje toponimów. Polskie nazwy Wyspy Nawietrzne i Wyspy Zawietrzne odnoszą się do archipelagów będących częściami Małych Antyli. Źródła historyczne świadczą o tym, że nazwy tych archipelagów (nie tylko w języku polskim, lecz także w innych językach) zmieniały się i nie spełniały wyżej wymienionych warunków. Na przykład w XIX w. Windward Islands, Lesser Antilles i Caribbean Islands były nazwami wariantywnymi, dziś oznaczają inne grupy wysp. Polskie nazwy nawiązują do nazw Islas de Barlovento i Islas de Sotavento, które nadali hiszpańscy żeglarze. Są to nazwy opisowe, charakteryzujące położenie wysp względem wiejących ze wschodu pasatów: Barlovento ‘windward’ leżą bardziej na wschód, a Sotavento ‘leeward’ – bardziej na zachód. Inaczej mówiąc, te przeciwstawne nazwy mają realną motywację. Oba archipelagi różnią się pod względem geograficznym: pierwszy jest łukiem wulkanicznym (między Portoryko a Trynidadem) i charakteryzuje się wilgotnym klimatem, drugi jest łańcuchem niskich wysp koralowych (ciągnących się wzdłuż wybrzeża Wenezueli) i ma suchy klimat. Dawne mapy ilustrują zmiany formy oraz odniesienia nazw. Hiszpańskie nazwy wysp zostały zapożyczone przez Holendrów, Francuzów i Anglików, a następnie (w XVIII w.) przetłumaczone. Anglicy z czasem przenieśli przyswojone nazwy Windward Islands i Leeward Islands na inne grupy wysp: południową i północną część łuku wyspowego Małych Antyli. Zmiana była związana z potrzebami brytyjskiej administracji kolonialnej, a w jej wyniku obie nazwy utraciły motywację i stały się czysto konwencjonalne. Świadczy o tym mapa H. Molla przedstawiająca kierunki wiatrów. Obie nazwy zostały przetłumaczone i trafiły do języka polskiego w XIX w. Były to nazwy przyimkowe utworzone na wzór francuskich i niemieckich. Przed II wojną światową obie nazwy miały różne warianty, a ich odniesienie nie było wyraźnie ustalone (wydawnictwa encyklopedyczne podawały, że Anglicy inaczej dzielą Małe Antyle niż Hiszpanie), czasem używano także nazw angielskich. W latach 1930. pojawiły się współczesne nazwy przymiotnikowe: Wyspy Nawietrzne i Wyspy Podwietrzne, które odnosiły się do kolonii brytyjskich. Po wojnie przystąpiono do standaryzacji polskiego nazewnictwa. Brytyjskie kolonie przestały istnieć, ale ustalono, że polskie nazwy nie odnoszą się do Islas de Barlovento i Islas de Sotavento, lecz do Windward Islands i Leeward Islands. Zgodnie z przedwojennym uzusem przyjęto, że Leeward Islands to Wyspy Podwietrzne (pol. pod ‘under, against’ + wiatr ‘wind’). Ustalono także, że Windward Islands to Wyspy Zawietrzne (pol. zawietrzny ‘leeward’). Był to oczywisty błąd, jednak ta omyłkowa nazwa przyjęła się w polskich publikacjach. Przytoczone cytaty pokazują jednak, że użycie tej omyłkowej nazwy w tekstach geograficznych powodowało trudności komunikacyjne. Niektóre teksty nie dawały się sensownie przetłumaczyć na język polski z użyciem nietrafnie standaryzowanych nazw. Komisja postanowiła naprawić dawny błąd i przywrócić nazwę Wyspy Nawietrzne. Ponadto zniesiono tradycyjną nazwę Wyspy Podwietrzne i ustalono nazwę Wyspy Zawietrzne (od zawietrzny ‘leeward’). Ta nazwa zrywa z tradycją, ale odwołuje się do jednoznacznej terminologii żeglarskiej. Jednocześnie ustalono, że obu nazw należy używać zgodnie z hiszpańskim podziałem Małych Antyli. Z tego wynika, że dla archipelagów Windward Islands i Leeward Islands w języku polskim należy używać oryginalnych nazw angielskich.
    Standardization of geographical names consists in regulating the process of spontaneous name formation, and other changes taking place in the set of toponyms: some names cease being used, others change in form (e.g. Wyspy nad Wiatrem > Wyspy na Wietrze > Wyspy Nawietrzne) or even their reference to an object. Standardization is conducted by competent state organs. In Poland it is the Commission on Standardization of Geographical Names Outside the Republic of Poland. In the course of works on the fourth edition of the list of Polish exonyms the following names were agreed upon: Wyspy Nawietrzne (Windward Islands) and Wyspy Zawietrzne (Leeward Islands), thus changing the solution contained in the first list of names from 1959. The article analyzes the various aspects of this decision: linguistic, geographical, historical and philosophical. Efficient functioning of toponyms in the process of linguistic communication requires the named feature to have only one unique and unchangeable name in a given language. It allows for unequivocal feature identification and its differentiation from other features, which is one of the basic functions of toponyms. The Polish names Wyspy Nawietrzne and Wyspy Zawietrzne refer to island groups of the Lesser Antilles. Historic sources prove that the names (not only in Polish, but also in other languages) changed and did not fulfill the above mentioned conditions. For instance, in the 19th century, Windward Islands, Lesser Antilles and the Caribbean Islands were alternate names, while today they refer to different island groups. Polish names draw on the names Islas de Barlovento and Islas de Sotavento, which were given to the islands by Spanish sailors. They are descriptive and characterize the islands’ position with reference to easterly trade winds: Barlovento (Windward) lie more to the east, while Sotavento (Leeward) – more to the west. In other words, there is real motivation behind the contrasting names. Both groups differ geographically: the former is a volcanic arc (between Puerto Rico and Trinidad) and is characterized by a moist climate, while the latter is a chain of low coral islands (stretching along the Venezuelan coast) with a dry climate. Early maps illustrate changes in name form and reference. Spanish island names were adopted by the Dutch, the French and the English and consequently translated. After some time, the English transferred the assimilated names of Windward and Leeward Islands to other groups of islands – the southern and the northern part of the Lesser Antilles arc. The change was linked to the needs of British colonial administration. As a result, both names lost their motivation and became purely conventional. H. Moll’s map depicting wind directions is a proof of this. Both names were translated and entered the Polish language in the 19th century. They were prepositional and were formed after French and German names. Before World War II both had different variant names and their reference was not clearly stated (encyclopedic publications stated that the English divided Lesser Antilles differently than the Spaniards), sometimes English names were used. In 1930s modern adjective names appeared: Wyspy Nawietrzne and Wyspy Podwietrzne and referred to British colonies. After the War, Polish names began to be standardized. British colonies ceased to exist, but it was established that the Polish names do not refer to Islas de Barlovento and Islas de Sotavento, but to Windward Islands and Leeward Islands. According to pre-war usage of the names, it was agreed upon that Leeward Islands are Wyspy Podwietrzne (Polish pod ‘under, against’ + wiatr ‘wind’). It was also established that Windward Islands are Wyspy Zawietrzne (Polish zawietrzny ‘leeward’). This was an evident mistake, but the name was accepted in Polish publications. The quotations show, however, that its usage in geographical texts caused communication problems. Some texts containing the wrongly standardized name were impossible to be translated into Polish. The Commission decided to correct the early mistake and revert to the name Wyspy Nawietrzne. In addition, the traditional name Wyspy Podwietrzne was cancelled and the name Wyspy Zawietrzne (from zawietrzny ‘leeward’) was accepted instead. The name breaks away from tradition, but appeals to unequivocal sailing terminology. At the same time, it was established that both names are to be used according to the Spanish division of Lesser Antilles. This further lead to the conclusion that for the archipelagoes of Windward Islands and Leeward Islands, original English names should be used in the Polish language.
    Źródło:
    Polski Przegląd Kartograficzny; 2011, T. 43, nr 4, 4; 377-390
    0324-8321
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Kartograficzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowy wykaz polskich nazw geograficznych świata i zasady jego opracowania na tle dotychczasowych publikacji
    The new list of Polish geographical names of the World - the rules of its eleboration in comparison to previous publications
    Autorzy:
    Zych, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204321.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geograficzne
    Tematy:
    nazwa geograficzna
    wykaz
    standaryzacja
    egzonim
    endonim
    geographical name
    standardization
    list
    Polska
    Opis:
    W artykule omówiono nowo wydany Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Przybliżono zakres jego treści, zawartość i układ poszczególnych części oraz samych haseł, a także sposób doboru nazw. Przybliżono również historię opracowania wykazów zawierających polskie nazwy geograficzne świata oraz zasady ustalania tych nazw.
    Official list of Polish geographical names of the world, prepared by the Commission on Standardization of Geographical Names Outside the Republic of Poland, was published at the end of the year 2013. It is the second publication comprising Polish names of all the world. The previous one, titled Polskie nazwy geograficzne świata (Polish geographical names of the world) was published in 1994-1996. The list has the official status, and the Polish names it in-cludes should be used by public institutions performing their activities within the borders of Poland. Its elaboration results also from the recommendation of the United Nations Group of Experts on Geographical Names. The list includes the names of geographical features from all continents as well as undersea features. It does not, however, include the objects which are entirely located within the borders of Poland. The list refers only to the features for which the Polish geographical names are recommended, i.e. names spelled differently than the original ones. The list contains the Polish names of 13,358 geographical features (principal names). Most of them are placed in the chapter with European countries -9646; the most represented countries are Ukraine (2222 features) and Belarus (2020). Since some names are repeated in lists for several countries (names of transboundary features), the total number of names is 14,975. In addition, 238 Polish variant names are also included as well as 254 long forms of names, used mostly in official relations. Compared to the previous publication, the Commission has significantly extended the number of recommended Polish names for geographical features (mostly towns and cities) that lay on areas which belonged to Poland before the second world war. Therefore, the lists of Polish names from Lithuania, Belarus and Ukraine have been enlarged. The list is divided into 8 parts (chapters). Seven of them refer to the parts of the world and the last one comprises undersea features. Each chapter begins with a list of recommended Polish names of the great regional units and oceans. Next, the names are posted according to alphabetically arranged countries and non-self-governing territories. Names of geographical features within the countries and territories are divided into 59 categories which appear specifically for each particular country or territory. In the eighth chapter, which comprises undersea features, the names are placed according to their location within 5 oceans, with those located in the Baltic and in the Mediterranean Sea listed separately. Undersea features in chapter 8 are divided into 14 categories. Localities are most numerous of all the categories (5238 features), followed by administrative units (1669) and rivers (667). Each entity referring to a particular object includes its Polish name, the original names (in Romanized form if necessary) and geographical coordinates. Entities are occasionally supplemented with additional information. An index of Polish names completes the publication.
    Źródło:
    Polski Przegląd Kartograficzny; 2014, T. 46, nr 2, 2; 140-161
    0324-8321
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Kartograficzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies