Temat: Operacja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne
Autorzy:: Jabłońska, Beata
Braszczok, Łukasz
Szczęsny-Karczewska, Weronika
Dubiel-Braszczok, Beata
Lampe, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393494.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: trzustka
torbiel
guz
operacja
Opis:: Celem niniejszego badania było dokonanie oceny krótkoterminowych wyników leczenia chirurgicznego guzów torbielowatych trzustki. Materiał i metody: Dokonaliśmy retrospektywnej oceny dokumentacji medycznej 46 pacjentów (31 kobiet i 15 mężczyzn), którzy zostali poddani w naszym oddziale operacjom chirurgicznym w związku z guzami torbielowatymi trzustki. Wyniki: Guzy torbielowate trzustki zlokalizowane były w głowie trzustki (21), trzonie trzustki (11), ogonie trzustki (13), a także w całym narządzie trzustki (1). Wykonano następujące zabiegi chirurgiczne: pankreatoduodenektomię (20), pankreatektomię centralną (9), pankreatektomię dystalną (3), pankreatektomię ze splenektomią (3), pankreatektomię dystalną poszerzoną ze splenektomia (2), całkowitą pankreatektomię (1), resekcję głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy (1), lokalne wycięcie guza (4) i inne (2). Zidentyfikowano następujące histopatologiczne typy guzów: torbielakogruczolaka surowiczego (14), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego gruczolaka śluzowego (5), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego raka śluzowego (5), litego guza pseudobrodawkowatego (5), torbielakogruczolaka śluzowego (5), torbielakogruczolaka śluzowego o granicznej złośliwości (1), torbielakogruczolakoraka śluzowego (2), gruczolakoraka (4) i inne (5). Wczesne powikłania pooperacyjne stwierdzono u 14 chorych (30,43%). Reoperacje wykonano u 9 pacjentów (19,56%). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 6,52%. Wnioski: Najczęstszym guzem torbielowatym w badanej grupie pacjentów był torbielakogruczolak surowiczy trzustki. Guzy torbielowate trzustki najczęściej zlokalizowane były w głowie narządu. U większości pacjentów możliwa była resekcja trzustki, przy czym najczęściej wykonywanym rodzajem resekcji trzustki był zabieg pankreatoduodenektomii.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Wyniki operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnej u 50 pacjentów operowanych metodą Bascom 2 – badanie prospektywne
Autorzy:: Dutkiewicz, Paweł
Ciesielski, Przemysław
Kołodziejczak, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392088.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacja Bascom 2
torbiel pilonidalna
Opis:: Wstęp: Z uwagi na brak jednoznaczności w wyborze metody operacji, leczenie torbieli pilonidalnej pozostaje aktualnym tematem dyskusji w trakcie spotkań chirurgów z różnych krajów. Najnowsze metody leczenia polegają na wycięciu i jednoczasowym zamknięciu rany z przesunięciem szpary pośladkowej. Jedną z nich jest szeroko stosowana na świecie i jednocześnie mało popularna w Polsce technika operacyjna sposobem Bascom 2. Cel pracy: Ocena wyników operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnych metodą Bascom 2 przeprowadzonych przez jednego operatora. Materiał i metoda: 50 pacjentów (40 mężczyzn, 10 kobiet), śr. wieku: 30,6 lat, wszyscy zoperowani metodą Bascom 2 w jednym oddziale chirurgicznym przez jednego operatora (rezydent w trakcie szkolenia specjalizacyjnego) z zastosowaniem jednolitego protokołu operacyjnego opieki okołooperacyjnej. Oceniano: BMI, średni czas hospitalizacji, ból, powikłania pooperacyjne, czas gojenia rany, jakość życia pacjenta, odsetek nawrotów po operacji. Okres obserwacji wyniósł od 12 do 52 miesięcy. Wyniki: Średnie BMI – 27,13 kg/m2. Średni czas hospitalizacji – 2,95 dnia. Ból pooperacyjny w 1. dobie wyniósł średnio 4,55 pkt. (+/- 2,24 pkt.), w 10. dobie śr. 2,04 pkt. (+/- 1,58 pkt.), a w 30. dobie śr. 0,76 pkt. (+/- 1,1 pkt.). Ból po wygojeniu to śr. 0,14 pkt. (+/- 0,40 pkt.). Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 28,57% pacjentów [częściowe rozejście rany (16,32%), wyciek treści surowiczej (10,2%), krwiak (6,12%), całkowite rozejście rany (0%), zakażenie rany (0%)]. Średni czas pełnego wygojenia to 2,94 tygpdnie. Nawrót choroby wystąpił u jednego badanego (2,04%). Wnioski: Operacja metodą Bascom 2 charakteryzuje się niskim odsetkiem nawrotów oraz krótkim czasem gojenia rany. Jest bezpieczna, skuteczna i akceptowana przez pacjentów. Statystycznie znamiennie poprawia jakość życia chorego rok po operacji zarówno pod względem oceny zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 21-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Opinie pacjentów o polskich chirurgach i leczeniu operacyjnym
Autorzy:: Olakowski, Marek
Hładoń, Aleksandra
Seweryn, Mariusz
Ciosek, Jakub
Świątkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393922.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: chirurg
operacja
opinie o chirurgu
Opis:: W polskim społeczeństwie występują silnie zakorzenione stereotypy myślenia na temat chirurga, któ- re mogą w istotny sposób wpływać na proces leczenia. Celem pracy było zaprezentowanie wyników badania ankietowego dotyczącego opinii chorych przebywających w szpitalu na temat wizerunku chirurga i leczenia operacyjnego. Materiał i metodyka. W okresie od 1 stycznia do 30 października 2012 r. badaniem ankietowym objęto 1000 chorych. Badanie ankietowe zostało przeprowadzone przy użyciu autorskiego kwestionariusza zawierającego 25 pytań. Uzyskane wyniki zostały opracowane statystycznie z użyciem programu STATISTICA. Różnice między grupami sprawdzono przy użyciu testu chi-kwadrat z modyfikacją Yatesa, przyjmując poziom istotności α = 0,05. Wyniki. Grupa badana liczyła 1000 chorych, w tym 56% kobiet (n= 560) oraz 44% mężczyzn (n= 440). Medialny obraz polskiego chirurga jako pozytywny określiło 78% ankietowanych. Większość chorych (74%) uznała, że polscy chirurdzy dorównują poziomem kompetencji i umiejętności zagranicznym specjalistom. Największym zaufaniem ankietowanych (n=537) cieszyli się chirurdzy w średnim wieku (40‑60 r.ż.). Płeć chirurga dla większości chorych (n=649) nie miała znaczenia. Prawie wszyscy ankietowani w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia bez wahania zadeklarowali zgodę na operację (n=974). Wnioski. Współczesna wiedza polskich pacjentów na temat chirurgów i leczenia operacyjnego jest duża. Chirurg cieszy się wysokim prestiżem społecznym, szacunkiem i uznaniem, a jego obraz w opinii zdecydowanej większości ankietowanych jest pozytywny.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 420-432
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Akceptacja choroby chorych na raka płuca przed i po zakończeniu leczenia chirurgicznego
Autorzy:: Nowicki, Andrzej
Graczyk, Paulina
Lemanowicz, Marzena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393062.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak płuca
operacja
akceptacja choroby
Opis:: Wprowadzenie: Rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym na świecie, a także jednym z najgorzej rokujących. Akceptacja choroby jest najważniejszym elementem w procesie przystosowania się do życia. Im wyższa, tym mniejszy stres i większe poczucie własnej wartości, co ułatwia przystosowanie do sytuacji zdrowotnej. Cel: Celem pracy była ocena akceptacji choroby u chorych przed i po operacji raka płuca Materiały i metody: Badanie przeprowadzono w 2016 roku w Centrum Onkologii oraz Kujawsko-Pomorskim Centrum Pulmunologii w Bydgoszczy. W badaniu uczestniczyło tych samych 87 osób przed i po operacjami raka płuca. Do badania użyto autorskiego kwestionariusza ankiety oraz Skali Akceptacji Choroby. Wyniki: Mężczyźni stanowili 75% badanej grupy, 65% osób było w wieku 50–69 lat. Największa liczba pacjentów – 25 osób (28,7%) – paliło 5 paczkolat, natomiast najmniejsza – 8 osób (9,2%) – 2,5 paczkolat. Poziom akceptacji choroby przed i po operacji różnił się u 58 osób. U 29 pacjentów poziom akceptacji był taki sam, u 45 nastąpił jego spadek, natomiast u 13 wzrost. Przed operacją średnia punktowa akceptacja choroby wyniosła 26,2 punktu, po operacji 20,89 punktu. Chorzy zarówno przed, jak i po operacji mieli podobne średnie punktowe akceptacji choroby niezależnie od płci, wieku, wykształcenia miejsca zamieszkania i aktywności zawodowej. Wnioski: U ponad połowy chorych akceptacja choroby zmniejsza się po operacji i jest na przeciętnym poziomie. Zmienne socjodemograficzne w okresie zarówno przed operacją jak i w okresie pooperacyjnym takie jak, płeć, wiek, wykształcenie miejsce zamieszkania, aktywność zawodowa nie mają wpływu na akceptację choroby Z poszczególnych składowych socjodemograficznych znamiennie gorszą akceptację choroby w okresie z przed operacji do okresu pooperacyjnego wykazują mężczyźni i chorzy w wieku 50–69 lat, z wykształceniem podstawowym/zawodowym, średnim, osoby pracujące i nie zależnie od miejsca zamieszkania.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 11-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Porównanie użycia szwu ciągłego jednowarstwowego i szwu przerywanego dwuwarstwowego w operacji penkreatojejunostomii metodą Freya w leczeniu przewlekłego zapalenia trzustki: prospektywne badanie randomizowane
Autorzy:: Šileikis, Audrius
Jurevičius, Saulius
Butvila, Mykolas
Strupas, Kęstutis
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392127.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacja Freya
pankreatojejunostomia
przewlekłe zapalenie trzustki
Opis:: Wstęp: Wielu chorych z przewlekłym zapaleniem trzustki (PZT) jest kwalifikowanych do leczenia operacyjnego, gdy zabiegi endoskopowe nie dają zadowalających efektów. Najczęściej wykonywaną operacją w przypadku leczenia chirurgicznego PZT jest resekcja głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy, opracowana przez Charlesa F. Freya. Jednakże aspekty techniczne tej procedury nie zostały do tej pory obszernie przebadane. Cel: Celem niniejszego prospektywnego badania zrandomizowanego było porównanie użycia szwu pojedynczego ciągłego (grupa I) i szwu podwójnego przerywanego (grupa II) przy wykonywaniu pankreatojejunostomii po operacji Freya. Materiał i metody: W latach 2009–2016 do badania włączono 103 pacjentów z rozpoznanym PZT i wskazaniami do leczenia chirurgicznego, których podzielono losowo na 2 grupy – I (52 pacjentów) i II (51 pacjentów). Następnie porównano parametry przedoperacyjne i śródoperacyjne chorych oraz wyniki pooperacyjne w tych dwóch grupach. Wyniki: Średni czas trwania operacji był krótszy w grupie I – 210 min wobec 240 min w grupie II, p = 0,004. Czas wytwarzania zespolenia trzustkowo-czczego był krótszy w grupie I – 19 (±6) min wobec 51 (±18) min w grupie II, p < 0,001. Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami w przypadku zachorowalności pooperacyjnej [grupa I – 51,9%, grupa II – 45,1% (p = 0,177)] i śmiertelności [grupa I – 3.8%, grupa II – 2% (p = 0,636)]. Wnioski: Operacja Freya z użyciem szwu pojedynczego ciągłego w pankreatojejunostomii jest bezpieczną, szybką i mniej skomplikowaną metodą leczenia chirurgicznego w PZT.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 11-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Porównanie pilnych i planowych operacji nowotworów jelita grubego – doświadczenie jednego ośrodka
Autorzy:: Ocak, Sönmez
Bük, Ömer
Çiftci, Ahmet
Yemez, Kürşat
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391280.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: nowotwory jelita grubego
operacja pilna
węzeł chłonny
Opis:: Wprowadzenie: Około jedna trzecia operacji nowotworów jelita grubego wykonywana jest w trybie pilnym. Cel: Celem niniejszego retrospektywnego badania było porównanie operacji nowotworów jelita grubego wykonywanych w trybie pilnym z operacjami planowymi. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy danych dotyczących 160 pacjentów, u których wykonywano operację raka jelita grubego. Osoby te podzielono na dwie grupy: (1) operacji pilnych (n = 29) i (2) operacji planowych (n = 131). Porównano dane demograficzne i kliniczno-patologiczne dla obu grup. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami pod względem: wieku, konieczności przetaczania krwi czy konieczności dodatkowej interwencji chirurgicznej. Operacje nagłe wykonywano częściej u pacjentów płci męskiej. Operacje pilne charakteryzowały się wyższym odsetkiem powikłań, jednak nie zaobserwowano istotnych różnic w długości hospitalizacji. Całkowita liczba wyciętych węzłów chłonnych w obu grupach była podobna, przy czym w grupie operacji pilnych stwierdzano większą liczbę węzłów chłonnych z przerzutami nowotworu. Wnioski: Możliwe jest wykonywanie pilnych resekcji jelita grubego w związku z rakiem jelita z uwzględnieniem zasad dla zabiegów onkologicznych.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 2; 40-42
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Turyści bariatryczni. Zagraniczni pacjenci bariatryczni leczeni w Polsce – badanie ankietowe
Autorzy:: Kowalewski, Piotr
Janik, Michał
Kwiatkowski, Andrzej
Paśnik, Krzysztof
Walędziak, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391763.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: chirurgia
operacja bariatryczna
otyłość
pacjenci zagraniczni
turystyka
Opis:: Wprowadzenie: Rośnie popularność zabiegów bariatrycznych na świecie. Przedstawiamy obecną sytuację pacjentów zagranicznych leczonych przez chirurgów bariatrycznych w Polsce w 2016 roku. Materiały i metody: Rozesłaliśmy ankiety on-line do dwudziestu doświadczonych chirurgów bariatrycznych. Kwestionariusz dotyczył 2016 roku. Pytaliśmy o: (1) liczbę i rodzaj zabiegów bariatrycznych wykonanych lub nadzorowanych, (2) liczbę pacjentów zagranicznych, (3) proces kwalifikacji, (4) kraj pochodzenia, (5) rodzaj zabiegu i (6) zalecenia pooperacyjne. Wyniki: Otrzymaliśmy zwrotnie dziewięć ankiet (45%). Pięciu chirurgów wykonało lub nadzorowało od 100 do 300 zabiegów bariatrycznych rocznie, dwóch wykonało lub nadzorowało ponad 300 zabiegów, dwóch wykonało lub nadzorowało od 50 do 100 zabiegów. Wszyscy ankietowani wykonywali laparoskopową rękawową resekcję żołądka (LSG) i laparoskopowe wyłączenie żołądkowe z zespoleniem na pętli Roux-en-Y (LRYGB), czterech przeprowadzało zabiegi minizespoleń omijających żołądek (mini gastric bypass), dwóch laparoskopowe założenie regulowanej przewiązki (LAGB), jeden – SADI-S i dwóch – ominięcie dwunastnicy (DS). Sześciu ankietowanych chirurgów łącznie leczyło 64 pacjentów z zagranicy, głównie zabiegami LSG, LRYGB i minizespoleniem omijającym. Większość zagranicznych pacjentów zostało zakwalifikowanych w oparciu o znane międzynarodowe kryteria (BMI powyżej 40 kg/m2 lub BMI powyżej 35 kg/m2 z chorobami współistniejącymi). Najwięcej osób pochodziło ze Zjednoczonego Królestwa, następnie z: Niemiec, USA, Irlandii i Szwecji. Kwalifikacji dokonywano po osobistym zbadaniu chorego. Po zabiegu pięciu badanych (83,3%) wydało kartę wypisową w języku angielskim z zaleceniem długoterminowej kontroli w kraju pochodzenia. Każdy badany osobiście prowadził trzymiesięczną obserwację każdego pacjenta zagranicznego. Wnioski: Zagraniczni pacjenci bariatryczni przyjeżdżający do Polski są kwalifikowani do zabiegów zgodnie z uznanymi międzynarodowymi standardami. Większość z nich otrzymuje kartę informacyjną w języku angielskim i jest poddawanych trzymiesięcznej obserwacji przez operatora. Zaleca się dalsze leczenie bariatryczne w kraju pochodzenia.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 12-16
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Niepełny, wrodzony zwrot jelita i niezwykle rzadki przypadek niepełnego zwrotu jelita dorosłego chorego z objawami wysokiej niedrożności przewodu pokarmowego
Autorzy:: Rachel, Franciszek
Łapiński, Andrzej
Szczerba, Dariusz
Gutterch, Krystian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393672.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: niepełny wrodzony zwrot jelit
niedrożność
operacja Ladda
Opis:: Autorzy przedstawiają 21 -letniego chorego z niepełnym zwrotem jelit z objawami przewlekłej niedrożności górnego odcinka przewodu pokarmowego i trudności diagnostyczne. Rozstrzygającym badaniem była TK jamy brzusznej z kontrastem. Po operacji sposobem Ladda chory został wyleczony.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 44-47
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Zmodyfikowane cięcie Makuuchiego w dużych zabiegach w obrębie jamy brzusznej
Autorzy:: Pandit, Narendra
Awale, Laligan
Adhikary, Shailesh
Banerjee, Jayant Kumar
Ghosh, Sita
Kulkarni, Shrirang
Saranga Bharathi, Ramanathan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392123.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: cięcie J/L
operacja nadbrzusza
zmodyfikowane cięcie Makuuchiego
Opis:: Wstęp: W literaturze dostępnych jest wiele opisów cięć stosowanych w operacjach jamy brzusznej. Jednakże opinie co do wyboru prawidłowego cięcia przy dużych zabiegach w obrębie nadbrzusza są podzielone. Materiał i metody: Analizie poddano doświadczenia trzech ośrodków dotyczące zastosowania zmodyfikowanego cięcia Makuuchiego w operacjach nadbrzusza w okresie pomiędzy marcem 2014 r. i grudniem 2018 r. Wyniki: 144 chorych (76 mężczyzn i 68 kobiet) ze średnią wieku 48,25 lat zostało poddanych zabiegom z wykorzystaniem zmodyfikowanego cięcia Makuuchiego. Cięcia „J” i „L” wykonano odpowiednio u 96 i 48 chorych. Przedłużenie cięcia potrzebne było u dwóch osób. We wszystkich przypadkach uzyskano odpowiedni dostęp i poprawę ergonomii pracy operatora. Zakażenie miejsca operowanego stwierdzono u 19 chorych (13,2%). Przepukliny pooperacyjne obserwowano u 6 osób (4,2%), średnio 27,78 miesięcy po operacji. Wnioski: Zmodyfikowane cięcie Makuuchiego jest skuteczne w złożonych zabiegach operacyjnych w obrębie nadbrzusza.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 15-19
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ocena wpływu pasów brzusznych na wentylację płuc i ich zastosowanie we wczesnej fizjoterapii po dużych operacjach brzusznych – badanie prospektywne
Autorzy:: Czyżewski, Piotr
Hryciuk, Dominika
Dąbek, Aneta
Szczepkowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393906.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: pas brzuszny
fizjoterapia
duża operacja brzuszna
wentylacja płuc
Opis:: Wczesna fizjoterapia jest ważnym elementem kompleksowego leczenia chorych po dużych operacjach brzusznych (DOB). Bezpieczne uruchamianie pacjentów wymaga stosowania odpowiednich technik pionizacji. Część fizjoterapeutów i chirurgów zaleca stosowanie pasów brzusznych. Sceptycy uważają, że pasy brzuszne mają niekorzystny wpływ na wentylację płuc. Celem pracy było określenie wpływu pasów brzusznych na sprawność wentylacyjną płuc we wczesnym okresie po DOB. Materiał i metodyka. W badaniu wzięło udział 20 pacjentów po DOB, w tym 9 kobiet, 11 mężczyzn w wieku od 40 do 90 lat (xˉ 66,7). W trybie planowym operowano 7 pacjentów, 13 w trybie nagłym. Wszyscy badani byli we wczesnym okresie po operacji. Spirometrię dynamiczną wykonywano dwukrotnie w okresie pooperacyjnym. Po raz pierwszy w odpowiednio dobranym pasie, a następnie bez pasa w tej samej grupie pacjentów. Oceniano pojemność życiową płuc (FVC), objętość wydechową pierwszosekundową (FEV1) i szczytowy przepływ wydechowy (PEF). W analizie statystycznej zastosowano test kolejności par Wilcoxona dla prób niezależnych oraz analizę korelacji rang Spearmana). Przyjęto poziom istotności statystycznej p<0,05. Wyniki. Wartości wskaźników wentylacyjnych oceniane w pasie brzusznym były nieznacznie niższe od wartości ocenianych bez pasa. Wyniki przedstawiono w procentach wartości należnej dla wieku i płci, FEV w pasie 52%, bez pasa 53%; FEV1 w pasie 59%, bez pasa 61%; PEF w pasie 46%, bez pasa 51%. Różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski. Nie stwierdzono niekorzystnego wpływu pasa brzusznego na wentylację płuc we wczesnym okresie po dużej operacji brzusznej. Nie stwierdzono związku wieku i wskaźnika masy ciała ze zmianami wskaźników wentylacyjnych ocenianych w pasie i bez pasa brzusznego.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 202-208
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Zespół bólowy pachwiny. Wpływ śródoperacyjnego, miejscowego podawania 0,5% bupiwakainy na pooperacyjną kontrolę bólu w przypadku zabiegów hernioplastyki sposobem Lichtensteina. Prospektywne badanie kliniczno-kontrolne.
Autorzy:: Cybułka, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393256.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zespół bólowy pachwiny
przepuklina pachwinowa
bupiwakaina
operacja sposobem Lichtensteina
Opis:: W dobie zaawansowania technologicznego oraz dostępności syntetycznych materiałów wykorzystywanych do plastyki przepuklin pachwinowych, nawrót po pierwotnym zabiegu nie należy do najczęstszych i najistotniejszych zdarzeń niepożądanych. Z drugiej strony część chorych zgłasza różnorodne oraz przewlekłe dolegliwości bólowe zlokalizowane w miejscu wcześniejszej operacji z wykorzystaniem siatki polipropylenowej. Zmusza to wielu pacjentów do przedłużonego stosowania leków przeciwbólowych, zwiększa częstotliwość wizyt kontrolnych po zabiegu, a w konsekwencji może skutkować utratą zaufania do operatora. Każdy zabieg operacyjny związany jest z ryzykiem wystąpienia powikłań – bezpośrednio po nim lub w czasie odległym. Neuralgia płciowo-udowa, związana z zaburzeniami nerwów obwodowych przebiegających w kanale pachwinowym lub jego otoczeniu, należy do uporczywych, przewlekłych i niepożądanych następstw leczenia przepuklin pachwinowych. Możliwość zminimalizowania przewlekłego zespołu bólowego pachwiny poprzez odpowiednie postępowanie w czasie herniorafii powinno być rozważone w każdym przypadku rekonstrukcji kanału pachwinowego. Celem pracy było wykazanie, czy śródoperacyjna interwencja w czasie zabiegu przepukliny pachwinowej, mosznowej i nawrotowej sposobem Lichtensteina, polegająca na ostrzyknięciu miejsca operowanego (preemptive analghesia) środkiem znieczulającym w postaci roztworu 0,5% bupiwakainy, wpływa na pooperacyjne dolegliwości bólowe oceniane w dniu operacji oraz dzień i dwa dni po zabiegu. Ponadto w badanej populacji próbowano wyizolować czynniki wpływające na poziom bólu po leczeniu operacyjnym przepukliny pachwinowej, mosznowej oraz nawrotowej. Materiał i metody: Od grudnia 2015 roku do maja 2016 roku, 133 pacjentów z przedoperacyjnym rozpoznaniem przepukliny pachwinowej (81,95%; n=109), przepukliny mosznowej (13,53%; n =18) oraz przepukliny nawrotowej (4,51%; n=6), operowanych w trybie planowym, losowo przydzielono do grupy śródoperacyjnie otrzymującej 20 ml 0,5% bupiwakainy podawanej lokalnie w wybrane anatomiczne punkty kanału pachwinowego. W grupie z przedoperacyjnym rozpoznaniem przepukliny pachwinowej interwencję zastosowano wśród 56,88% chorych (n=62). W przypadkach rozpoznania przepukliny mosznowej i nawrotowej podobna interwencja dotyczyła 41,67% pacjentów (n=10). W okresie obserwacji szpitalnej ból oceniano czterokrotnie w ciągu doby, wykorzystując numeryczną skalę NRS. U każdego chorego przed zabiegiem stosowano profilaktykę antybiotykową, podczas obserwacji wykorzystywano leki przeciwbólowe oraz heparynę drobnocząsteczkową. W badanej grupie dodatkowo wyizolowano czynniki wpływające na nasilenie bólu związane z zabiegiem chirurgicznym przepukliny pachwiny. Wyniki: Uzyskany średni wynik nasilenia bólu ocenianego w skali NRS (0–10) dla przepuklin pachwinowych wynosił w dniu zabiegu –4,17 (odchylenie standardowe – 2,22; minimum – 0; maksimum – 10). W pierwszej dobie – 2,86 (odchylenie standardowe 1,86; minimum – 0; maksimum – 8). W dobie drugiej – 0,84 (odchylenie standardowe – 1,21; minimum – 0; maksimum – 5). Powyższe parametry dla przepukliny mosznowej oraz nawrotowej wynosiły odpowiednio w dniu zabiegu – 3,67 (odchylenie standardowe – 1,76; minimum – 0; maksimum – 6). W dobie pierwszej – 3,79 (odchylenie standardowe – 1,67; minimum – 0; maksimum – 7). W dobie drugiej – 2,25 (odchylenie standardowe – 1,54; minimum – 0; maksimum – 4). Śródoperacyjne podawanie roztworu 0,5% bupiwakainy w objętości do 20 ml nie redukowało dolegliwości bólowych ocenianych w dniu zabiegu oraz w pierwszym i drugim dniu po nim.Wśród niezależnych czynników ryzyka powodujących nasilenie bólu wyizolowano takie zmienne jak: powikłania miejscowe rany operacyjnej w postaci obrzęku, podbiegnięcia krwawego oraz krwiaka okolicy pachwinowej. Częstsze zmiany opatrunku bezpośrednio korelowały ze zwiększeniem odczuwanych dolegliwości bólowych. Konieczność pooperacyjnego cewnikowania pęcherza moczowego – wynikające z zatrzymania moczu – wiązało się ze zwiększeniem poziom bólu bezpośrednio po zabiegu. W przypadku śródoperacyjnego rozpoznania jednocześnie przepukliny skośnej oraz prostej (pantaloon hernia) stwierdzono mniejsze odczuwanie bólu w pierwszej dobie po zabiegu. Pozostałe parametry takie jak: wiek, płeć, czas trwania zabiegu, czas hospitalizacji, konieczność drenażu miejsca operowanego nie wpływały na nasilenie dolegliwości bólowych. Wnioski:Oceniana interwencja miejscowego ostrzykiwania pola operacyjnego pachwiny nie wiązała się z redukcją dolegliwości bólowych ocenianych w dniu zabiegu oraz w pierwszym i drugim dniu po operacji izolowanej przepukliny pachwinowej, przepukliny mosznowej oraz przepukliny nawrotowej. Zmiany dotyczące miejsca operowanego w postaci obrzęku, zasinienia podbiegnięcia krwawego lub krwiaka rany wiązały się z większym nasileniem bólu w okresie obserwacji. Również pooperacyjne zatrzymanie moczu oraz konieczność cewnikowania pęcherza moczowego nasilały odczuwanie bólu po operacjach przepukliny pachwinowej. Bezpowikłaniowy, miejscowy stan rany znamiennie zmniejsza odczuwane dolegliwości bólowe w bezpośrednim okresie pooperacyjnym przepuklin pachwiny.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 11-25
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Nowe techniki w chirurgii przepuklin brzusznych – ewolucja małoinwazyjnych metod leczenia
Autorzy:: Mitura, Kryspin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391766.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: component separation
eTEP
operacja naprawcza
przepuklina brzuszna
siatka
sublay
Opis:: Pooperacyjne przepukliny brzuszne powstają po niemal co czwartej laparotomii. Powszechnie stosowane metody leczenia, zarówno przez proste zeszycie, jak i z użyciem siatki syntetycznej wszczepianej z szerokiego dostępu przedniego charakteryzuje wysoki odsetek powikłań, m.in. zakażeń rany i nawrotów. W celu zmniejszenia liczby występujących powikłań w ostatnich latach obserwujemy dalszą ewolucję stosowanych technik operacyjnych. Poszukiwanie skutecznych metod naprawczych ma obecnie charakter dwukierunkowy – z jednej strony opracowuje i upowszechnia się techniki zmniejszające napięcie tkanek w linii szwów (m.in. modyfikacje tzw. techniki Ramireza), z drugiej natomiast strony wprowadza się techniki małoinwazyjne pozwalające na umieszczanie dużych siatek syntetycznych bez konieczności rozległego preparowania tkanek sposobem otwartym. W pierwszej grupie nowych technik omówiono założenia i dostęp w następujących metodach: oryginalna metoda Ramireza, zmodyfikowana metoda Ramireza, przednie uwolnienie z zachowaniem perforatorów okołopępkowych i endoskopowe oraz uwolnienie mięśnia poprzecznego brzucha. W drugiej grupie omawianych metod przedstawiono: eTEP, odwrócony TEP, MILOS/eMILOS, naprawę staplerową, TAPP, TARUP, TESLA, SCOLA, REPA, LIRA, IPOM, IPOM-plus. Dokonując wyboru optymalnej techniki należy przede wszystkim kierować się możliwościami technicznymi, dostępnością materiałów, doświadczeniem chirurga oraz charakterystyką pacjenta i występującymi obciążeniami ogólnymi. Chirurdzy podejmujący się rekonstrukcji powłok brzusznych w przypadku przepuklin powinni znać różne dostępy operacyjne oraz poszczególne przestrzenie powłok brzusznych, w których można umieścić materiał syntetyczny. Należy podkreślić, że słaba ergonomia nowych technik, złożona anatomia i skomplikowane preparowanie przestrzeni oraz konieczność szycia laparoskopowego w trudnym ułożeniu zaopatrywanych warstw w wąskiej przestrzeni bez pełnej triangulacji narzędzi powodują, że operacje te stanowią wyzwanie nawet dla doświadczonego w operacjach małoinwazyjnych chirurga.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 38-46
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Robotowa operacja naprawcza wypadania odbytnicy ze współistniejącymi rectocele i sigmoidocele z użyciem siatki
Autorzy:: Borsuk, Daniel
Studniarek, Adam
Gantt, Gerald
Kochar, Kunal
Marecik, Slawomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392091.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacja wypadania odbytnicy z zastosowaniem robota
rectocele
sigmoidocele
wypadanie odbytnicy
Opis:: Wypadanie odbytnicy (WO) jest schorzeniem występującym najczęściej u pacjentów w wieku powyżej 50 lat, szczególnie u kobiet. Z WO zazwyczaj współistnieją inne patologie, takie jak: uwypuklenie odbytnicy (rectocele), wpuklenie esicy (sigmoidocele), uwpuklenie pęcherza moczowego (cystocele), a nawet przepuklina zawierająca pętle jelita cienkiego (enterocele). Rektopeksja z użyciem siatki jest metodą o powszechnie uznawanej skuteczności w leczeniu wypadania odbytnicy. Zastosowanie robota chirurgicznego ułatwia preparowanie tkanek w obrębie miednicy mniejszej i jest szczególnie pomocne podczas zakładania szwów mocujących siatkę. W niniejszym artykule przedstawiono przypadek 77-letniej kobiety, u której stwierdzono objawy zespołu zaburzeń defekacji (ang. obstructed defecation syndrome; ODS), którego przyczyną było wypadanie odbytnicy. W trakcie postępowania przedoperacyjnego objawy pacjentki w skali ODS Score oceniono na 9/20. Podczas dalszej diagnostyki, poza wypadaniem odbytnicy, stwierdzono współistniejące rectocele i sigmoidocele. Pacjentka została zakwalifikowana do robotowej rektopeksji z użyciem siatki. W pierwszym etapie operacji wykonano uwolnienie tylnej części mezorektum z zaoszczędzeniem nerwów układu autonomicznego. Następnie wypreparowano przegrodę odbytniczo-pochwową, oddzielając pochwę od przedniej części odbytnicy do poziomu mięśni dźwigaczy odbytu (mięśni dna miednicy) i rozworu moczowo-płciowego, co umożliwiło przymocowanie siatki polipropylenowej do przedniej ściany odbytnicy. Podwieszenie przedniej ściany odbytnicy przy użyciu siatki rozwiązało problem trzech współistniejących patologii. U pacjentki w trakcie dwuletniej obserwacji nie odnotowano nawrotu ani istotnych powikłań pooperacyjnych, a wynik ODS Score uległ obniżeniu do 1/20.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 34-37
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Metoda Stoppy – zapomniana operacja
Autorzy:: Ratajczak, Andrzej
Lange-Ratajczak, Małgorzata
Zastawna, Kinga
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393395.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: nawrotowa przepuklina pachwinowa
operacja Stoppy
siatka przepuklinowa
dostęp przedotrzewnowy
herniologia
Opis:: Wstęp: Leczenie chorych z nawrotowymi przepuklinami pachwinowymi niewątpliwie sprawia trudności. Przyczyniają się do tego utrudnione warunki anatomiczne po nierzadko wielokrotnych już interwencjach chirurgicznych, niepełna dokumentacja oraz utrata wiary we własne siły po uprzednich niepowodzeniach w leczeniu chorego. U pacjentów, którzy operowani byli z dostępu przedniego, tak jak w Polsce, gdzie jest to najczęstsza metoda wobec wciąż małej popularności metod laparoskopowych, European Hernia Society zaleca zaopatrzenie przepukliny nawrotowej z dostępu tylnego. Bywa to nie lada wyzwaniem nawet dla chirurga o dużym doświadczeniu i wyjątkowym zacięciu herniologicznym. Bazując na doświadczeniu własnym pragniemy przypomnieć zapomnianą w Polsce operację Rene Stoppy, po której, wg autora metody, nawrotowość wynosi poniżej 1%. Materiały i metody: Nasz skromny materiał, którego dotyczy niniejsza praca obejmuje siedmiu mężczyzn operowanych wiernie według opisywanej techniki w ciągu ostatnich trzech lat w Klinice Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Onkologii Gastroenterologicznej. Jedynymi odstępstwami było zastosowanie siatki polipropylenowej zamiast poliestru oraz dodatkowe użycie kleju histoacrylowego dla zamocowania siatki u trzech chorych. Dbając o dokładną hemostazę, zrezygnowaliśmy z zakładania drenu Redona nad siatką. Wyniki: U operowanych powyższą metodą chorych nie zaobserwowano nawrotu przepukliny. Powikłania, które opisujemy dotychczas nie wymagały interwencji chirurgicznej, ani nie wpłynęły na komfort życia chorego. Wnioski: Wieloletnia praktyka w stosowaniu metody Stoppy na świecie dowiodła, że jest bezpieczną dla chorego operacją zapobiegającą nawrotom i według autorów, powinna być w Polsce spopularyzowana
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 43-47
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Porównanie podejścia oszczędzającego i strippingu wielkiej żyły odpiszczelowej w operacji Trendelenburga żylaków pierwotnych: badanie prospektywne
Autorzy:: Kundal, Ashikesh
Kumar, Navin
Rajput, Deepak
Chauhan, Udit
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391529.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacja Trendelenburga
oszczędzenie WŻO
stripping WŻO
zmodyfikowana skala ciężkości klinicznej chorób układu żylnego (rVCSS)
żylaki
Opis:: Cel: Celem niniejszego badania było porównanie wyników podejścia oszczędzającego i strippingu wielkich żył odpiszcze- lowych (WŻO) w ramach operacji Trendelenburga w leczeniu żylaków. Metody: Niniejsze badanie było prospektywnym, randomizowanym badaniem z udziałem pacjentów z pierwotnymi żylakami poddawanych leczeniu operacyjnemu metodą Trendelenburga. Na przestrzeni 16 miesięcy badania gromadzono dane pacjentów poddawanych leczeniu operacyjnemu, w tym pomiary średnicy WŻO poniżej kolana z wykorzystaniem ultrasonografii dupleksowej oraz ocenę w zmodyfikowanej skali ciężkości chorób układu żylnego (rVCSS) przed operacją oraz 2, 4 i 8 tygodni po operacji. Wyniki: Do badania włączono 36 pacjentów poddanych operacji metodą Trendelenburga. U 19 pacjentów oszczędzono WŻO, natomiast u 17 wykonano stripping WŻO tuż poniżej kolana po podwiązaniu wielkiej żyły odpiszczelowej przy żyle udowej. W grupie leczenia oszczędzającego odnotowano znaczny spadek średnicy WŻO poniżej kolana (19% po 2 miesiącach) i wyniku w skali rVCSS (60,8%). W grupie pacjentów poddanych zabiegowi strippingu obserwowano niemal takie samo obniżenie średnicy WŻO poniżej kolana (19,6% po 2 miesiącach) i wyniku w skali rVCSS (66,3%). Nie stwierdzono jednak istotnych różnic między obiema grupami w zakresie zmian w średnicy WŻO (p = 0,467) i wyniku w skali rVCSS (p = 0,781). Wnioski: Zabieg Trendelenburga z oszczędzeniem WŻO może być elementem rutynowego leczenia żylaków w przypadkach, gdy wymagana jest operacja chirurgiczna.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 34-39
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Operacja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język