Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "interreligious dialogue" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Maciej Musa Konopacki i jego korespondencja
Maciej Musa Konopacki and his correspondence
Autorzy:
Berger, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480613.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Maciej Musa Konopacki
Tatarzy
korespondencja
dialog międzyreligijny
orientalistyka
Tatars
correspondence
interreligious dialogue
Orientalism
Opis:
Maciej Musa Konopacki, polski Tatar, muzułmanin, publicysta, działacz społeczny, orędownik zbliżenia chrześcijaństwa i islamu, w swojej działalności popularyzującej historię polskich Tatarów prowadził bogatą korespondencję z ludźmi Kościoła, nauki i sztuki, a także wieloma swoimi pobratymcami, ze zwykłymi ludźmi zainteresowanymi historią Tatarów na ziemiach polskich, szukającymi swoich tatarskich korzeni. Zapytany, dlaczego pisał tyle listów, dlaczego poświęcał im tak wiele czasu i uwagi, Konopacki odpowiada, że chciał w ten sposób uwiarygodnić Tatarów w polskim społeczeństwie, a zarazem przywrócić im tożsamość, którą według niego zatracali. Starał się zainteresować historią Tatarów na ziemiach polskich ludzi różnych dziedzin nauki i kultury.
Maciej Musa Konopacki was Polish Tatar, Muslim, writer, social activist and campaigner for the Christian and Muslim rapprochement. In his popularization of the history of the Polish Tatars he led extensive correspondence with representatives of the Church, scholars and artists, as well as his co-religionists and ordinary people, interested in the Polish-Tatar history, or searching for their Tatar roots. Asked for reasons for his letter writing activities, Konopacki would reply he wanted to validate Tatars in the Polish society and restore their lost identity. He seeked people acknowledging their Tatar descend, and worked to attract interest in Tatars’ history among scholars and artists.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 2; 26-42
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afrykańskie twarze Jezusa
Faces of Jesus in Africa
Autorzy:
Obirek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480575.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Chrześcijaństwo w Afryce
inkulturacja
Jezus
teologia
dialog międzyreligijny
Christianity in Africa
inculturation
Jesus
theology
interreligious dialogue
Opis:
Tytuł artykułu zapożyczony został ze zbioru esejów, opatrzonych tym właśnie tytułem, autorstwa afrykańskich teologów. Redaktor tej książki napisał: „Inkulturacja Ewangelii jest dzisiaj najważniejszą sprawą w Afryce”. Dociekania autora artykułu potwierdzają to stwierdzenie. Teologia wypracowana przez afrykańskich teologów w ostatnich dziesięcioleciach jest dobrą ilustracją pojęcia inkulturacji zaprezentowanego przez Nicolasa Standaerta w książce Inculturation. The Gospel and Cultures: „Inkulturacja w sensie teologicznym polega na wcieleniu ewangelicznego życia i przesłania w szczególny kontekst kultury poprzez członków tej kultury”. Tak pojęta inkulturacja jest żywym i fascynującym przykładem dynamicznego rozwoju afrykańskiego chrześcijaństwa w XXI wieku.
The title of the article is taken from the collection of essays by African theologians exactly entitled Faces of Jesus in Africa. The editor of this book wrote: “Inculturation of the Gospel remains a prime, if not the prime, item on Africa’s agenda”. The research of the author confirms this assumption. The theology elaborated in the last decades by African theologians is a good illustration of the concept of inculturation elaborated by Nicolas Standaert in his book Inculturation. The Gospel and Cultures: “The Inculturation of the evangelical life and message in a particular cultural context and through the members of that culture”. It is a vivid and fascinating example of dynamic development of Christianity in XXI century in Africa.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 1; 104-118
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unity in Diversity. The “Prophets” Muḥammad, Abraham and Jesus and the Islamo-Christian Dialogue
Jedność w różnorodności. „Prorocy” Mahomet, Abraham i Jezus a islamsko-chrześcijański dialog
Autorzy:
Mooren, Thomas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480559.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Muḥammad
Abraham
Jesus
Islamology
Missiology
Islamo-Christian Dialogue
Interreligious Dialogue
Mahomet
Jezus
Islamologia
Misjologia
dialog islamo-chrześcijański
dialog międzyreligijny
Opis:
The author argues that dialogue between Islam and Christianity is necessary to avoid intolerance and politicization of both religions. However, a real dialogue must be based not only on achieving easy approval resulting from the real similarities, but also – and perhaps primarily – on becoming aware of the differences. Such a dialogue can lead to unity in diversity, in which there will be no place for domination of a party, but rather a competition in faith and investigation towards achieving holiness. The article discusses three problems that largely divide Christians and Muslims: Muhammad as a prophet, the role of Abraham in the Islamic revelation and the question of divine filiation of Jesus. The author, relying on the Qur’an, presents mainly the standpoint of Islam (supplemented for comparison with relevant excerpts from the book of Genesis and the New Testament) that sees Mohammed and his revelation as the crowning of a long series of prophets. Although Jesus also is considered a prophet and is one of the most important ones, but suras of the Qur’an strongly emphasize that he cannot be God’s son, because it would impair the perfection and self-sufficiency of the one God, and thus would deny His divinity. The Koran also performs the “Islamization” of Abraham, seeing him as a fully conscious follower of the monotheistic, universalistic religion and a kind of prefiguration of Muhammad – the only just one struggling with pagan (and even more broadly – un-Islamic) environment.
Autor dowodzi, że dialog pomiędzy islamem a chrześcijaństwem jest warunkiem uniknięcia nietolerancji i polityzacji tych religii. Jednak rzeczywisty dialog musi opierać się nie tylko na osiągnięciu łatwej zgody wynikającej z realnych podobieństw, lecz również – a może przede wszystkim – na uświadomieniu sobie różnic. Taki dialog może doprowadzić do jedności w różnorodności, w której nie będzie miejsca na dominację którejś ze stron, lecz raczej na współzawodnictwo w wierze i w dochodzeniu do świętości. W artykule zostały omówione trzy problemy, które w znacznym stopniu dzielą chrześcijan i muzułmanów: Mahomet jako prorok, rola Abrahama w muzułmańskim objawieniu i kwestia Bożego synostwa Jezusa. Autor, opierając się na Koranie, przedstawia głównie stanowisko islamu (uzupełnione dla porównania odpowiednimi fragmentami z księgi Rodzaju i Nowego Testamentu), które widzi w Mahomecie i jego objawieniu ukoronowanie długiego szeregu proroków. Chociaż Jezus również uznany został za proroka i to jednego z najważniejszych, jednak sury Koranu mocno podkreślają, że nie może on być Bożym synem, ponieważ umniejszałoby to doskonałość i samowystarczalność jedynego Boga, a tym samym zaprzeczałoby Jego boskości. Koran dokonuje również „islamizacji” Abrahama, widząc w nim w pełni świadomego wyznawcę monoteistycznej, uniwersalistycznej religii i swego rodzaju prefigurację Mahometa – jedynego sprawiedliwego zmagającego się z pogańskim (a nawet szerzej – nieislamskim) otoczeniem.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 294-324
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog czy przepowiadanie? Działalność misyjna Kościoła w kontekście dialogu międzyreligijnego
Dialogue or Preaching? Missionary Activity of the Church in the Context of Interreligious Dialogue
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52158620.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
religie niechrześcijańskie
dialog międzyreligijny
misje
przepowiadanie
Kościół
zbawieni
non-Christian religions
interreligious dialogue
missions
preaching
Church
salvation
Opis:
Celem artykułu jest próba określenia relacji między działalnością misyjną Kościoła a dialogiem międzyreligijnym w świetle dokumentów Magisterium Ecclesiae oraz teologii katolickiej. Na początku omówiono pojęcie i cel misji oraz ukazano nowe spojrzenie na religie niechrześcijańskie, jakie przyniósł Sobór Watykański II. Ponieważ zgodnie z nauczaniem tegoż Soboru Kościół jest powszechnym sakramentem zbawienia (KK, nr 48), w kolejnym kroku ukazano relację między Kościołem a zbawieniem. W dwóch ostatnich punktach omówiono teologiczne podstawy dialogu międzyreligijnego oraz określono relację dialogu do przepowiadania. Autor dochodzi do wniosku, że nie ma sprzeczności między dialogiem a przepowiadaniem, zaś dokumenty kościelne sytuują dialog wewnątrz misji chrześcijańskiej. Dokumenty te podkreślają jednocześnie, że dialog ma wartość samą w sobie. Dialog i przepowiadanie, choć stykają się ze sobą i przecinają się nawzajem, nie są identyczne. W efekcie Kościół nie widzi sprzeczności między głoszeniem Jezusa Chrystusa a dialogiem międzyreligijnym i pragnie, aby „oba te elementy zachowały swą ścisłą więź i zarazem swą odrębność” (RM, nr 55).
The article attempts to define the relationship between the Church’s missionary activity and interreligious dialogue in the light of the documents of the Magisterium Ecclesiae and Catholic theology. At the beginning it discusses the concept and purpose of mission and shows the new perspective on non-Christian religions brought by the Second Vatican Council. According to the Council’s teaching, the Church is the universal sacrament of salvation (LG 48), then the relationship between the Church and salvation is shown. The last two sections discuss the theological basis of interreligious dialogue and define the relationship of dialogue to preaching. The author concludes that there is no contradiction between dialogue and preaching, and that Church documents situate dialogue within Christian mission. At the same time these documents emphasise that dialogue has a value in itself. Although dialogue and preaching meet and intersect each other, they are not identical. As a result the Church does not see a contradiction between the proclamation of Jesus Christ and interreligious dialogue and wishes that “the two retain their close relationship and at the same time their distinctiveness” (RMis, no. 55).
Źródło:
Nurt SVD; 2023, 1; 132-157
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Une Église au service de l’autre est une Église en mission. Présence chrétienne parmi les musulmans
Kościół służący bliźniemu jest Kościołem misyjnym. Obecność chrześcijan wśród muzułmanów
Missionary Church in the service of the neighbour. Christians among Muslims
Autorzy:
Manhaeghe, Eric
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480084.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
mission chrétienne
dialogue interreligieux
musulmans
témoignage
solidarité
misja chrześcijańska
dialog międzyreligijny
muzułmanie
świadectwo
solidarność
Christian mission
interreligious dialogue
Muslims
witness
solidarity
Opis:
De nos jours, la présence chrétienne en milieu musulman est délicate et, à certains endroits, carrément dangereuse. L’auteur montre que plusieurs communautés chrétiennes de l’Antiquité ont cherché à témoigner de leur foi dans des milieux semblables. Comme Pierre dans les Actes des Apôtres nous aussi, nous avons besoin d’une «conversion vocationnelle» pour comprendre ce que Dieu attend de nous quand nous rencontrons des gens qui entendent rester fidèles à leur propre tradition religieuse. Une telle conversion nous permet de discerner leur rôle dans le plan de Dieu et d’entrer en dialogue avec eux. Ouverts aux richesses religieuses qu’ils désirent partager avec nous, nous pouvons à notre tour témoigner de la foi en Jésus-Christ et en Dieu qui s’est manifesté en lui. Ce témoignage des uns et des autres, prenant le plus souvent la forme d’une vie commune faite de services réciproques, est une authentique forme de mission, même s’il ne convient pas de l’appeler ainsi. La thèse central de cet article peut être formulé comme suit: la mission s’adresse à tous, y compris aux personnes qui ne manifestent pas le moindre désir de devenir chrétiens. En les accueillant tels qu’ils sont et en cheminant avec eux, l’Église accomplit sa mission d’être au service de tous. Une telle mission est plus que nécessaire à une époque où les malentendus entre croyants de différentes religions semblent l’emporter.
Dzisiaj obecność chrześcijan w środowisku muzułmańskim staje się kontrowersyjna, a czasem nawet niebezpieczna. Autor wykazuje, że poszczególne pierwotne wspólnoty chrześcijańskie żyjąc w podobnym środowisku – dawały świadectwo wiary. Podobnie jak Piotr w Dziejach Apostolskich, tak i my potrzebujemy „nawrócenia naszego powołania” byśmy zrozumieli czego Bóg oczekuje od nas, kiedy spotykamy ludzi, którzy pragną pozostać wierni własnej tradycji religijnej. Takie nawrócenie pozwoli nam rozeznać ich miejsce w planie Bożym i nawiązać z nimi dialog. Otwarci na bogactwo religijne, którym chcą się z nami dzielić, z naszej strony możemy dać świadectwo wiary w Jezusa Chrystusa. Świadectwo wiary jednych i drugich, które najczęściej przybiera formę życia wspólnotowego i wzajemnej pomocy jest autentyczną misją – nawet jeśli określenie to wydaje się nieadekwatne. Zasadniczą tezę artykułu można sformułować następująco: misja skierowana jest do wszystkich, również do tych, którzy nie wykazują żadnej woli stania się chrześcijanami. Akceptując ich jako takich i egzystując pośród nich, Kościół wypełnia swoją misję służenia wszystkim ludziom. Misja ta ma szczególną wymowę w czasach, kiedy nieporozumienia pomiędzy wyznawcami różnych religii przybierają na sile.
Christians living among Muslims find themselves in controversial, at times even dangerous, situations. The author of this article shows that early Christian communities in similar circumstances were able to give witness to their faith. Like St Peter (in the Acts of the Apostles), we too need a ”conversion of our vocation” if we are to understand what God expects of us whenever we encounter people who want to remain faithful to their own religious tradition. If we undergo such conversion, we shall be able to recognise their part in God’s plan and enter into dialogue with them. While open to the treasures of their religion they want to share with us, we can reciprocate with the witness of our faith in Jesus Christ. Witness on both sides, often assuming a concrete shape in the communal life and mutual assistance, is the authentic mission – even if the term seems out of place here. The author’s main thesis may be formulated as follows: Mission is directed towards all people; also to those who do not indicate any desire to become Christian. By accepting them as they are and staying among them, the Church fulfills her mission to serve all people. It is especially telling at times when misunderstandings between followers of different religions lead to increased tension among them.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 256-274
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary Liberal Catholicism in the USA
Współczesny katolicyzm liberalny w USA
Autorzy:
Obirek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480597.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Catholic University
interreligious dialogue
Liberal Catholicism
postmodernism
Vatican II
uniwersytet katolicki
dialog międzyreligijny
liberalny katolicyzm
postmodernizm
Vaticanum II
Opis:
American liberal Catholics are able to show that they overcome the traditional catholic authoritarianism. We can find many reasons for the particular situation of the Catholic Church in the USA. One of them is the Catholic High Education in the USA and the second is II Vatican Council. Both are closely related, or even one can say that catholic universities in the USA go further with the ideas of II Vatican Council. The two most important declarations of this event were produced by American theologians: Dignitatis humanae and Nostra aetate. The problem of human sexuality was one of the most discussed in Catholic theology in the post II Vatican period, and particularly, when the pope Paul VI issued Humanae vitae, a document dedicated to this topic. The main theologian who criticized the Vatican doctrine was Charles Curran, at that time a professor at Catholic University of America. One of the first theologian who included a feminist perspective in her theological reflection was Mary Daly, after her and less radical are Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza particularly known for her biblical hermeneutic with feminist perspective, and Elizabeth A. Johnson who proposed an concrete solution for patriarchal concept of God. Very important is a contribution of American liberal Catholics in Jewish-Christian relations, interreligious dialogue, and even with postmodernism.
Amerykańscy liberalni katolicy są w stanie pokazać, że pokonują tradycyjny katolicki autorytaryzm. Możemy odnaleźć wiele przyczyn, które legły u podstaw szczególnej sytuacji, w jakiej znalazł się Kościół katolicki w USA. Pierwszą z nich jest katolickie szkolnictwo wyższe w USA, kolejną stanowi Sobór Watykański II. Obie są ze sobą ściśle powiązane, a nawet można powiedzieć, że uniwersytety katolickie w Stanach Zjednoczonych kontynuują idee Soboru Watykańskiego II. Jego dwie najważniejsze deklaracje: Dignitatis humanae i Nostra aetate zostały wykreowane (odpowiednio) przez amerykańskiego teologa oraz amerykańskiego rabina. W okresie posoborowym jednym z najbardziej dyskutowanych problemów w teologii katolickiej była kwestia ludzkiej seksualności, szczególnie gdy papież Paweł VI wydał poświęconą temu zagadnieniu encyklikę Humanae vitae. Głównym teologiem, który krytykował nauczanie Watykanu, był Charles Curran, wówczas profesor na Katolickim Uniwersytecie Ameryki. Z kolei jedną z pierwszych teolożek, które w swojej refleksji teologicznej uwzględniły perspektywę feministyczną, była Mary Daly. Następnie warto wymienić (mniej radykalne) Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza (szczególnie znaną ze swej hermeneutyki biblijnej, uprawianej z perspektywy feministycznej) oraz Elizabeth A. Johnson, która zaproponowała specyficzne rozwiązanie patriarchalnej koncepcji Boga. Niezwykle istotny jest wkład amerykańskich liberalnych katolików w relacje żydowsko-chrześcijańskie, dialog międzyreligijny, a nawet w postmodernizm.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 1; 285-296
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich
Islamic God in Polish Catholic publications
Autorzy:
Rzym, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480212.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
islam
Bóg
dialog międzyreligijny
nauczanie Kościoła
krytyka islamu
Islam
God
interreligious dialogue
teaching of the Church
criticism of Islam
Opis:
Niniejszy artykuł poddaje analizie obraz Boga islamu dominujący w polskiej literaturze i prasie katolickiej. Stanowisko Kościoła, wyrażone poprzez Sobór Watykański II i nauczanie papieży, ukazuje islam jako religię Jedynego Boga, odwołującą się do objawienia danego Abrahamowi i respektującą podobne zasady moralne. Jednakże obecny w polskich publikacjach katolickich obraz islamu i Boga, któremu cześć oddają muzułmanie, zdominowany jest przez negatywne stereotypy. Allah przedstawiany jest jako Bóg nieracjonalny, absolutnie transcendentny, niedostępny, odległy i pozbawiony miłości do człowieka. Obecne są opinie, według których jest to bóg pogański, niemający nic wspólnego z Bogiem chrześcijan, pojawiają się także publikacje przypisujące objawieniu koranicznemu charakter satanistyczny. Zdania te, wyrażane przez znanych katolickich autorów, publikowane w poczytnych czasopismach katolickich oraz na portalach internetowych, pełnią rolę opiniotwórczą, gdyż trafiają do szerokiej grupy odbiorców i często stanowią dla nich jedyne źródło wiedzy o islamie. W artykule opinie polemistów zestawione zostają ze zdaniami religioznawców, islamologów i teologów oraz tekstem Koranu i tradycją muzułmańską.
The position of the Catholic Church on Islam, endorsed by the Second Vatican Council and the popes, shows Islam as the religion of the One God, invoking the support of the revelation received by Abraham and adhering to similar moral codes. However, the picture of Islam and its God, painted in Polish Catholic publications, is dominated by negative stereotypes. They show Allah as irrational, utterly transcendental, inaccessible, remote and unloving God. Some authors maintain that he is a pagan god, having nothing in common with the God of the Christians, and charge Koran as a devilish revelation. Such beliefs, published by popular Catholic authors in widely read Catholic papers and websites, are often the only source of information about Islam for many people and shape their perception of it. This article presents some of the opinions of the polemicists and contrasts them with the views of the scholars specialising in religious studies, Islam and theology, as well as with Islamic tradition and the Koranic texts.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 195-215
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
Chrześcijański prorok w Indiach: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
Autorzy:
Steffen, Paul B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480742.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
interreligious dialogue
Duraiswami Simon Amalorpavadass
inclusivism
inculturation
Catholic Church in India
dialog międzyreligijny
inkluzywizm
inkulturacja
Kościół katolicki w Indiach
Opis:
Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.
Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 1; 209-225
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naukowe pasje misyjne. Odchodzący nestorzy misjologii z kręgu księży werbistów
Academic Missionary Passions. The Departed Seniors of Missiology from the Circle of the Divine Word Society
Autorzy:
Pawlik, Jacek Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52158075.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog międzyreligijny
historia Kościoła
komunikacja społeczna
misjologia
werbiści
missiology
Church history
interreligious dialogue
social communication
Society of the Divine Word
Opis:
Artykuł przedstawia sylwetki trzech (zmarłych w 2021 roku) werbistów, którzy wsławili się w dziedzinie szeroko pojmowanej misjologii. Są to: ks. Lawrence Nemer SVD – historyk Kościoła i ekumenista, wykładowca w Catholic Theological Union w Chicago oraz Yarra Theological Union w Melbourne, rektor Londyńskiego Instytutu Misyjnego; ks. Andreas Bsteh SVD – promotor dialogu międzyreligijnego w Austrii, wykładowca w Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem, organizator konferencji z wyznawcami religii niechrześcijańskich i redaktor kilkunastu monografii związanych z dialogiem; ks. Franz-Josef Eilers SVD – specjalista w zakresie komunikacji, założyciel i redaktor czasopisma Communicatio Socialis, wykładowca w Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Tagaytay koło Manili i innych instytucjach akademickich Filipin, sekretarz ds. komunikacji w FABC, autor kilku podręczników. Zaprezentowani werbiści rozpoczęli działalność naukową po Soborze Watykańskim II, włączając się w odnowę misyjnej działalności Kościoła.
This article presents the profiles of SVD missionaries who died in 2021 and became famous in the field of missiology in its broadest sense. They are: Fr Lawrence Nemer SVD – Church historian and ecumenist, lecturer at the Catholic Theological Union in Chicago and at the Yarra Theological Union in Melbourne, rector of the London Missionary Institute, Fr. Andreas Bsteh SVD – a tireless propagator of interreligious dialogue in Austria, long-time lecturer at the Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel in Mödling near Vienna, organizer of numerous conferences with non-Christian believers and editor of several monographies on dialogue, and Fr. Franz-Josef Eilers SVD – a specialist in communication, founder and editor of the journal “Communicatio Socialis”, lecturer at the SVD Theological Seminary in Tagaytay near Manila and at several other academic institutions in the Philippines, secretary for communication at the FABC, and author of numerous textbooks. These figures began their scholarly activities immediately after the Second Vatican Council and were actively involved in the work of renewing the missionary activities of the Church.
Źródło:
Nurt SVD; 2022, 1; 20-35
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’islam au Brésil. Des cases d’esclaves au coeur des grands centres urbains
Islam in Brazil. Slave huts in the center of large cities
Islam w Brazylii. Chaty niewolników w centrum wielkich miast
Autorzy:
Arenz, Karl-Heinz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480304.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Islam
Brésil
esclaves malês
syro-libanais
dialogue interreligieux
islam
Brazylia
niewolnicy mâles
syro-libańczycy
dialog międzyreligijny
Brazil
slaves mâles
Syrian-Lebanese
interreligious dialogue
Opis:
Le présent article vise à analyser la situation de l’islam au Brésil, dans le passé comme aujourd’hui. Religion largement minoritaire dans ce pays de tradition chrétienne, la foi musulmane y connaît une présence, quand même, séculaire. Ayant servi de soutien à la révolte d’esclaves originaires de l’Afrique occidentale, au XIXe siècle, elle est devenue plus visible en raison des itinérances de commerçants d’origine syro-libanaise. Sans perdre complètement l’aspect de «religion ethnique», arabe, l’islam s’est ensuite diversifié par l’arrivée de nouveaux immigrés en provenance du Moyen-Orient et de l’Afrique. Actuellement, les grandes associations musulmanes réclament un islam pacifique et ouvert au dialogue contre des stéréotypes véhiculés par les médias qui tendent à l’associer à la violence et au terrorisme.
Autor podejmuje próbę określenia sytuacji islamu w Brazylii – dziś jak i w przeszłości. Mimo, że stanowi ona religijną mniejszość w kraju o wielkiej tradycji chrześcijańskiej, wiara muzułmańska obecna jest w Brazylii od ponad stu lat. Poszczególne wydarzenia historyczne to potwierdzają. W XIX wieku muzułmańscy niewolnicy pochodzący z Afryki Zachodniej wzniecili powstanie przeciw ciemiężycielom. Odnotowano również aktywność wędrownych kupców syryjsko-libańskich w poszczególnych regionach Brazylii. Nie zatracając całkowicie charakteru religii etnicznej (arabskiej), islam w Brazylii uległ zróżnicowaniu pod wpływem nowej imigracji ze Środkowego Wschodu i z Afryki. Zarejestrowane aktualnie w Brazylii wielkie związki muzułmańskie deklarują, że wyznają islam pokojowy i otwarty na dialog; odcinają się od utrwalonych przez media stereotypów utożsamiających islam z różnymi formami przemocy i terroryzmem.
The author attempts to determine the situation of Islam in Brazil - today as in the past. Although it is a religious minority in a country with a great tradition of Christian, Muslim faith has been present in Brazil for over a hundred years. Various historical events confirm that. In the nineteenth century, Muslim slaves coming from West Africa fomented the first revolt against the oppressors. There have also been activities of Syrian-Lebanese itinerant traders in different regions of Brazil. Not losing completely the nature of “ethnic religion” (Arabic), Islam in Brazil has diversified under the influence of new immigration from the Middle East and Africa. Sizeable Muslim associations currently registered in Brazil declare that they profess a peaceful and open to dialogue Islam; dissociate themselves from the established media stereotypes identifying Islam with various forms of violence and terrorism.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 338-356
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interreligious Dialogue in Practice. Letter to a New Bishop
Chrześcijańskie świadectwo w dialogu międzyreligijnym. List do Nowego Biskupa
Autorzy:
Körner, Felix
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480190.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Interreligious dialogue
theology of religions
Christian-Muslim encounter
pastoral programme
dialog międzyreligijny
teologia religii
relacje między chrześcijanami i muzułmanami
program duszpasterski
Opis:
How can a local Church be, at the same time, a credible, convincing witness to Christ’s Kingdom and pro-active in the attitude of openness, reconciliation, understanding and collaboration? In other words, how to be God’s people in mission and in dialogue? Letter to a New Bishop offers theological grounds and provides some suggestions and material for a truly Catholic encounter with other believers. It begins with a brief overview of the relevant terminology: mission, evangelisation, interreligious dialogue and proclamation. It then proposes several concrete propositions of how to set up and run a diocesan office, or an organisation, charged with interreligious dialogue and related matters. The Letter addresses also some common misconceptions about the idea of interreligious dialogue, and encourages its advocates to carry on this difficult, but so desperately needed, work.
W jaki sposób Kościół może praktykować postawę otwartości, pojednania, zrozumienia i współpracy, niosąc zarazem wiarygodne i przekonujące świadectwo o Królestwie Bożym? Innymi słowy, w jaki sposób winniśmy być chrześcijanami, a przy tym ludźmi misji i dialogu? List do Nowego Biskupa, teologicznie spójny, stanowi zaproszenie do skorzystania z kilku propozycji w tym względzie. Po krótkim przeglądzie terminologii tematu jak misja, ewangelizacja, dialog międzyreligijny i proklamacja, jego autor przechodzi do konkretnych sugestii dotyczących ustanowienia i prowadzenia specjalnej komórki, lub organizacji diecezjalnej, obarczonej zadaniem prowadzenia dialogu międzyreligijnego i zajmowania się wszelkimi innymi związanymi z nim tematami. W dalszym ciągu Listu jego autor zmierza się z kilkoma najbardziej rozpowszechnionymi błędnymi mniemaniami na temat dialogu międzyreligijnego, oraz zachęca jego zwolenników do kontynuowania tego trudnego, ale jakże potrzebnego, dzieła.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 325-337
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les fils d’Abraham à la croisée des chemins de paix
Sons of Abraham – at the crossroads of peace
Synowie Abrahama – skrzyżowanie dróg pokoju
Autorzy:
Poucouta, Paulin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480270.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
christianisme
islam
judaïsme
religions abrahamiques
Isaac
Ismaël
dialogue interreligieux
Christianity
Islam
Judaism
Abrahamic religions
Ishmael
interreligious dialogue
chrześcijaństwo
judaizm
religie Abrahamowe
Izaak
Izrael
dialog międzyreligijny
Opis:
Le dialogue interreligieux est aujourd’hui un véritable défi, particulièrement entre chrétiens et musulmans. Les événements récents semblent donner raison à ceux qui estiment que les religions sont plus sources de violence que d’unité et de paix. Pourtant, chrétiens et musulmans ne cessent de rappeler qu’ils sont tous fils d’Abraham, avec leurs frères les juifs. Sans être une solution miracle, revisiter ensemble notre héritage commun peut nous contraindre ne fût-ce qu’à nous interroger sur les raisons d’intolérances de plus en plus meurtrières. Puissent les figures d’Abraham et de ses deux fils, Ismaël et Isaac, aux destinées différentes mais complémentaires, aider juifs, chrétiens et musulmans à devenir des artisans de réconciliation. Témoins de vérité, de justice et de paix, ils nous feront oublier ces images horribles de massacres qui obscurcissent aujourd’hui nos univers. Alors, ils pourront former ces communautés abrahamiques qui tractent le monde vers la paix.
Interreligious dialogue is fast becoming quite a bit of a challenge, especially for Christians and Muslims. Recent events seem to be confirming the view that religions give rise to violence rather than peace. Nonetheless, Christians and Muslims insist that they - along with their Jewish brothers - are sons of Abraham. Perhaps, yet another analysis of our common heritage will not bring about any miraculous solutions to the existing problems; but it may dispose us to examine the reasons behind ever more bloody intolerance. Perhaps, Abraham and his two sons, Isaac and Ishmael, with their differing though complementary fates, may teach Jews, Christians and Muslims how to be messengers of peace. Those witnesses to the truth, justice and peace will help us to erase from our memories the images of massacres, which so obscure our vision of the world today; they will help the Abrahamic communities to direct the world onto the path of peace.
Dialog międzyreligijny staje się dzisiaj prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza dla chrześcijan i muzułmanów. Ostatnie wydarzenia wydają się potwierdzać tezę tych analityków, którzy uważają, że religie są raczej źródłem przemocy niż pokoju. Tymczasem chrześcijanie i muzułmanie konsekwentnie deklarują, że są - razem z ich braćmi żydami - synami Abrahama. Ponowna analiza naszego wspólnego dziedzictwa być może nie przyniesie cudownego rozwiązania zaistniałych problemów, ale z pewnością skłoni nas do rozpatrzenia przyczyn coraz bardziej krwawej nietolerancji. Być może figury Abrahama i jego dwóch synów, Izmaela i Izaaka (różne, ale dopełniające się przeznaczenia) wskażą żydom, chrześcijanom i muzułmanom, jak stać się zwiastunem pokoju. Owi świadkowie prawdy, sprawiedliwości i pokoju dopomogą nam wymazać z pamięci obraz strasznej masakry, który przyciemnia dzisiaj naszą wizję świata; dopomogą wspólnotom pochodzenia abrahamowego skierować świat na drogę pokoju.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 299-317
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrystus i Kościół a Inne religie
Christ and His Church and other religions
Autorzy:
Maciak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480394.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog międzyreligijny
misje ad gentes
„zarodki Słowa”
inkulturacja
pluralizm religijny
interreligious dialogue
mission ad gentes
”the seeds of the Word”
inculturation
religious pluralism
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.
Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnoty chrześcijan Smyrny, Efezu i Laodycei żyjące pośród muzułmanów
Christians of Smyrna, Ephesus and Laodicea living among Muslims
Autorzy:
Sokołowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480340.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
chrześcijaństwo w Turcji
dialog międzyreligijny
ekumenizm
islam i chrześcijaństwo
wspólnoty religijne
Apocalypse of St John
Christianity in Turkey
Islam and Christianity
religious communities
interreligious dialogue
ecumenism
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę życia chrześcijan w Turcji na obszarze starożytnych Siedmiu Kościołów opisanych w Apokalipsie św. Jana, tzn. Kościołów funkcjonujących w Smyrnie, Efezie i Laodycei. Zawężenie do tych trzech Kościołów wynika z faktu, że obecnie tylko tam mieszkają chrześcijanie żyjący w formalnych wspólnotach. Miejscowości Sardes, Filadelfia, Pergamon, Tiatyra nie przetrwały próby czasu. Artykuł traktuje o wspólnotach katolickich, protestanckich, a także prawosławnych. Na wstępie ukazano krótką historię relacji chrześcijańsko-muzułmańskich w Turcji oraz kontekst społeczno-religijny. Następnie zaprezentowano Kościoły: ich liderów, specyfikę formacji wiary, aktualne problemy w środowisku muzułmańskim. Materiał źródłowy stanowi owoc rozmów i spotkań z liderami oraz członkami Kościołów.
Apocalypse of St John mentions Seven Churches of Asia as seven major churches of early Christianity. The present article is concerned with the only extant formal Christian (Catholic, Protestant and Orthodox) communities in Smyrna, Ephesus and Laodicea (now in Turkey). The other four (in Sardis, Philadelphia, Pergamum and Thyatira) did not survive. The article opens with a brief overview of the Christian-Muslim relationships in Turkey and its social and religious contexts. After that there is a more detailed presentation of the community leaders, religious formation of members and their present situation among the Muslim majority. The source material is based on the author’s interviews with the leaders and members of the churches.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 175-194
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regard sur les relations entre chrétiens et musulmans 50 ans après Nostra aetate
Kościół służący bliźniemu jest Kościołem misyjnym. Obecność chrześcijan wśród muzułmanów
Missionary Church in the service of the neighbour. Christians among Muslims
Autorzy:
de La Hougue, Henri
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480706.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
déclaration Nostra aetate
Église
Islam
Musulmans
dialogue interreligieux
relations entre chrétiens et musulmans
fondamentalisme
deklaracja Nostra aetate
Kościół
Muzułmanie
dialog międzyreligijny
relacje chrześcijańsko-muzułmańskie
fundamentalizm
declaration Nostra aetate
Church
Muslims
interreligious dialogue
relations between Christians and Muslims
fundamentalism
Opis:
L’ouverture au dialogue et à la rencontre des religions encouragée par la déclaration conciliaire Nostra aetate a véritablement ouvert une nouvelle ère dans les relations entre l’Église et les musulmans. Cinquante ans après il est intéressant de relire de manière critique la déclaration pour mesurer, à l’épreuve des relations effectives qui se sont construites entre croyants de nos deux religions, le dynamisme et les limites de ce texte. Après avoir rappelé ce que le texte dit des relations entre l’Église catholique et les musulmans, je propose de repérer quelques apories de ce texte au regard des réflexions actuelles, puis, du coup, de mettre en valeur les apports récents des textes officiels de l’Église catholique. Finalement, à la lumière de l’émergence du fondamentalisme islamique, je regarde à quelles conditions la posture de dialogue prônée par la déclaration est encore pertinente aujourd’hui.
Otwarcie się na spotkanie i dialog z religiami świata zainicjowane przez soborową deklarację Nostra aetate stanowi bezprecedensowe wydarzenie i rozpoczyna nową erę w relacjach pomiędzy Kościołem i muzułmanami. Wielce pożyteczna okazuje się krytyczna lektura deklaracji 50 lat po jej promulgacji. Poddając analizie pół wieku relacji pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami, autor usiłuje odpowiedzieć na pytanie w jakiej mierze Nostra aetate stanowi dzisiaj inspirację do dialogicznej relacji międzyreligijnej. Deklaracja zachowuje teologiczny dynamizm swej epoki. Autor porównuje aporia chrześcijańsko-muzułmańskie epoki soborowej z dzisiejszymi – najpierw według kryteriów Nostra aetate, następnie w świetle późniejszych tekstów Magisterium. W końcu, biorąc pod uwagę narastający fundamentalizm islamski, autor zastanawia się czy dialog promowany przez deklarację stanowi dzisiaj faktyczne wyzwanie
Openness to dialogue with religions of the world initiated by the conciliar declaration Nostra aetate presents an unprecedented event and begins a new era in relations between the Church and Muslims. Very useful turns out to be a critical reading of the declaration 50 years after its promulgation. Analyzing half a century of relations between Christians and Muslims, the author tries to answer the question to what extent Nostra aetate is today an inspiration for inter-dialogic relationship. The declaration retains theological dynamism of its age. The author compares the aporia of the Christian-Muslim conciliar era to today – first by the criteria of Nostra aetate, then in the light of later texts of the Magisterium. Finally, given the growing Islamic fundamentalism, the author wonders how to make it that the dialogue promoted by the declaration would become the actual challenge today.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 242-255
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies