Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sztuka" wg kryterium: Temat


Tytuł:
JAK NADAWAĆ ZNACZENIE? WYSTAWA „STAN ŻYCIA. POLSKA SZTUKA WSPÓŁCZESNA W KONTEKŚCIE GLOBALNYM” W NATIONAL ART MUSEUM OF CHINA W PEKINIE
HOW TO GIVE MEANING? “STATE OF LIFE. POLISH CONTEMPORARY ART WITHIN A GLOBAL CONTEXT”. AN EXHIBITION IN THE NATIONAL ART MUSEUM OF CHINA IN BEIJING
Autorzy:
Jarosław, Lubiak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433512.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
sztuka współczesna
sztuka globalna
narratologia
muzeum
ekspozycja narracyjna
tożsamość narodowa
konstelacja doświadczeń.
Opis:
In 2015, the National Art Museum of China in Beijing hosted an exhibition entitled “State of Life. Polish Contemporary Art within a Global Context”. It was a comprehensive and diversified presentation of Polish culture in China, and both its content and professional intent drew upon three main challenges. The first consisted in incorporating the experiences dispersed and offered by contemporary art in a story which would at some point correspond to the format of a national presentation. The core difficulty was the complexity and ambiguity of the relationship between contemporary art and national identity, and more precisely the form of the nation. The second challenge was translating those experiences into a story which would be understood by the audience from a different and remote culture. The obstacle was not only the translation itself, but also the very subtle aspect of the differences in the importance of similar experiences in diverse cultural contexts. The third challenge was to arrange cooperation between two countries whose cultural policies differ completely and whose cultural infrastructure is organised quite differently. Those challenges resulted in the methodology of the exhibition which, contrary to narrative exhibitions and typical expositions of contemporary art, implied the creation of a story through experiences materialised in works of art.
W 2015 r. odbyła się w National Art Museum of China w Pekinie wystawa „Stan życia. Polska sztuka współczesna w kontekście globalnym”. Była elementem szerokiej i zróżnicowanej prezentacji kultury polskiej w Chinach, jednocześnie na poziomie merytorycznym oraz profesjonalnym stanowiła odpowiedź na trzy zasadnicze wyzwania. Pierwsze z nich polegało na wpisaniu rozproszonych doświadczeń oferowanych przez sztukę współczesną w opowieść, spotykającą się w jakikolwiek sposób z formatem prezentacji narodowej. Podstawowa trudność wynikała tu ze złożonej i niejednoznacznej relacji sztuki współczesnej do narodowej tożsamości, a ściślej do formy narodu. Drugim wyzwaniem było przełożenie tych doświadczeń na opowieść, która byłaby czytelna dla odbiorców z odmiennej i odległej kultury. Trudnością nie była tu wyłącznie sama translacja, lecz również subtelna kwestia różnic w ważko- ści podobnych doświadczeń w odmiennych kontekstach kulturowych. I wreszcie trzecim wyzwaniem było ułożenie współpracy w sytuacji, gdy w obu krajach prowadzone są zupełnie odmienne polityki kulturalne oraz zupełnie inaczej zorganizowana jest kulturalna infrastruktura. W odpowiedzi na te wyzwania opracowana została metodologia wystawy, która w przeciwieństwie do ekspozycji narracyjnych oraz typowych pokazów sztuki współczesnej, zakładała stworzenie opowieści przez ustanawianie konstelacj
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 154-165
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
Autorzy:
Lubiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324068.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo
Opis:
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Więzy i więzi tożsamości. Edukacja muzealna i konserwatyzm poznawczy
Autorzy:
Karczewski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27710922.pdf
Data publikacji:
2023-10-17
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
tożsamość
muzeum
konserwatyzm
edukacja muzealna
sztuka relacyjna
Opis:
Artykuł omawia złożoność tożsamości, zależność tożsamości społecznej i kulturowej oraz ich związek z edukacją muzealną. Autor podkreśla, że tożsamość jednostki jest kształtowana zarówno przez przynależność do grupy społecznej, jak i internalizację jej wartości kulturowych. W kontekście muzeum tożsamość wynika z faktu instytucjonalnego zatrudnienia, tożsamość kulturowa – z narracji muzealnej. Autor analizuje tożsamość jednostki jako przejaw konserwatyzmu poznawczego konstytuowanego przez mechanizmy neurofizjologiczne. Autor argumentuje, że edukacja muzealna może odgrywać istotną rolę w transformacji tożsamości jednostki, zwłaszcza poprzez eksponowanie jej na różnorodne perspektywy i wartości. Przytacza badania wskazujące na możliwość trwałej zmiany preferencji w wyniku działalności edukacyjnej. Autor podkreśla znaczenie więzi społecznych tworzonych w muzeum i proponuje rozszerzenie perspektywy sztuki relacyjnej na doświadczenia edukacji muzealnej. Zaznacza też, że działania edukacji muzealnej nie powinny być traktowane jako narzędzie do analizy instytucji muzealnej, ale jako sposobność dla uczestników do wyrażenia siebie i budowania więzi z innymi.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 154-158
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323412.pdf
Data publikacji:
2021-02-10
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Eli Broad
kolekcjonerstwo
filantropia
sztuka nowoczesna
architektura muzeów
Opis:
W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 180-190
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum. Historia światowa: Krzysztofa Pomiana opowieść o świecie ludzi i przedmiotów (1)
Autorzy:
de Rosset, Tomasz F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27723756.pdf
Data publikacji:
2023-08-30
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzeum
muzealnictwo
skarbiec
kolekcja
sztuka
antyk
historia naturalna
Opis:
Wiosną tego roku w gdańskim wydawnictwie słowo/obraz terytoria ukazał się pierwszy tom książki Krzysztofa Pomiana Muzeum. Historia światowa. Jest to inauguracja polskiej edycji monumentalnego trzytomowego dzieła opublikowanego przez Éditions Gallimard w Paryżu, pierwszego opracowania powszechnej historii muzeum. To więcej niż książka, to pomnik! (Plus qu’un livre, un monument!) – napisał Fabien Simode w miesięczniku „l’OEil” (marzec 2021). Dziś tak szeroko zakrojone prace historyczne istotnie nie są częste, być może z obawy autorów przed postmodernistyczną metanarracją. W tym wypadku pod względem chronologicznym, geograficznym, a także problemowym ma ona charakter całościowej syntezy. Omawiany tu tom Od skarbca do muzeum, oddany właśnie do rąk polskiego czytelnika, dotyczy procesu krystalizacji europejskiego kolekcjonerstwa i będących jego konsekwencją pierwszych muzeów, głównie włoskich i kilku północnych, od Muzeum Kapitolińskiego w Rzymie (1471) po British Museum w Londynie (1753). W przygotowaniu są już jednak następne tomy. Drugi z tytułem L’ancrage européen, 1789–1850 omawia historię budowania się muzeum jako trwałego i ważnego elementu kultury europejskiej, bliskiego instytucjom, które znamy obecnie – historię tę rozpoczyna rewolucyjny Luwr (1793), a składa się na nią większość najgłośniejszych dziś muzeów Europy Zachodniej. Tom trzeci wreszcie, A la conquête du monde, 1850–2020, jest najobszerniejszy tak pod względem zakresu chronologicznego i terytorialnego, jak i omawianych w jego ramach instytucji i ich działalności. Rozważania autora obejmują tu ekspansję muzeum na Europę Środkową wraz z Rosją, a potem na resztę świata, Azję, Afrykę, obie Ameryki, w tym głównie obszary powiązane z Zachodem więzami kolonialnymi, a także osobno ujęte Stany Zjednoczone, gdzie uformowało się dominujące w dzisiejszym świecie centrum muzealne. W tym momencie tytuł książki – historia światowa – staje się niejako pełny, a odnosi się on tu i do lat międzywojennych w świecie demokratycznym oraz totalitarnym, i II wojny światowej, i długiej epoki współczesności.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 86-91
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urszula Czartoryska – działalność pisarska i muzealnicza
Autorzy:
Lechowicz, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27750400.pdf
Data publikacji:
2022-08-30
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
fotografia
film
wideo
krytyka artystyczna
sztuka nowoczesna
multimedia
intermedia
Opis:
Urszula Czartoryska (1934–1998) w pierwszym okresie aktywności zawodowej zajmowała się krytyką. Jej głównym przedmiotem była fotografia oraz jej relacje z innymi zjawiskami artystycznymi, szczególnie z twórczością pogranicza gatunków artystycznych, obejmujących również film i wideo. Podsumowanie tej fazy twórczości pisarskiej stanowiły dwie książki: Przygody plastyczne fotografii (1965) i Od pop-artu do sztuki konceptualnej (1973). Obszar aktywności zawodowych Czartoryskiej poszerzył się w 1977 r. o nową sferę, kiedy zaczęła pracę jako kierownik i kustosz nowo powstałego Działu Fotografii i Technik Wizualnych Muzeum Sztuki w Łodzi, jednego z pierwszych w muzealnictwie światowym działu multimedialnego (fotografia, film, wideo, instalacje multimedialne), stanowiącego część Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej (udostępnionej publiczności w 1931 r.). Praca w Muzeum Sztuki wiązała się nie tylko z budową kolekcji Działu, lecz także z zaangażowaniem w działalność całego Muzeum, w jego aktywność wystawienniczą i wydawniczą. Wpłynęło to także na jej twórczość pisarską, która poszerzyła się o pracę o charakterze badawczym, skoncentrowaną głównie na problemach wielowątkowej sztuki interczy multidyscyplinarnej. Obok pracy pisarskiej i muzealniczej w latach 1978–1993 prowadziła także działalność dydaktyczną w Uniwersytecie Łódzkim (1978–1986), Wyższym Studium Fotografii w Warszawie (1985–1993) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu (1989–1993). Urszula Czartoryska reprezentowała typ krytyka, muzeologa i badacza otwartego na wielość relacji występujących w sztuce współczesnej oraz inspirującego się wieloma metodami ich analizy i opisu.
Źródło:
Muzealnictwo; 2022, 63; 120-127
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEUM SZTUKI DZIŚ. SZTUKA * NAUKA * POLITYKA
ART MUSEUM TODAY. ART * SCIENCE * POLITICS
Autorzy:
Beata, Lejman,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432740.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzeum
sztuka
nauka
polityka
dystynkcja
rywalizacja
władza sądzenia
habitus
Opis:
Due to the scientific paradigm of art history, this article was intended to be of interdisciplinary character. I used selected tools of the following related fields of science: philosophy, social psychology, political science, cultural anthropology that I adopted either when visiting numerous museums in Poland and abroad or when analyzing the institution where I have been working since 2000 (with 4 years break). I tried though to maintain an independent status of a theoretician and practician at the same time. Beginning with the new distinction between sociotechnical and social museums, I present the biggest challenges of our time. I point out the notions, which are constantly changing due to the dynamics of the culture: art, science and politics, which are being deformed in practice and – notwithstanding the theory – are present in popular opinion. In the description I deliberately use the language of metaphors of culture, as this refers to certain areas of our collective self-consciousness with moderate exposition of scientific apparatus. In particular, reference has been made to scientific authority of Hannah Arendt and Pierre Bourdieu. As far as the area of social life is concerned, I analyzed both museums and behavior of museum experts – which in my opinion are all museum employees. Final remarks highlight the importance of responsibility for a picture and a word in the culture, the power of thinking, imagination and sensitivity constituting the credo of violence-free museums idea that I have created.
Artykuł ma charakter z założenia interdyscyplinarny, co jest związane z naukowym paradygmatem historii sztuki. Wykorzystuję w nim wybrane narzędzia zaprzyjaźnionych nauk: filozofii, socjolopsychologii, politologii, antropologii kulturowej, które przyswajałam sobie przyglądając się setkom muzeów odwiedzanych w kraju i za granicą, a jednocześnie od środka własnej instytucji, w której pracuję od 2000 (z 4 letnią przerwą), starając się, na ile to możliwe, zachować niezależny status teoretyka i praktyka zarazem. Zaczynając od nowego kryterium podziału muzeów na socjotechniczne i społeczne szkicuję najtrudniejsze wyzwania współczesności. Wskazuję na podlegające dynamice kultury, zmienne w czasie znaczenia tytułowych pojęć: sztuka, nauka i polityka, które ulegając deformacji w praktyce niezależnie od teorii funkcjonują w opinii potocznej. W opisie celowo używam języka metafor naszej kultury, który pozwala odesłać do określonych obszarów naszej zbiorowej samoświadomości, z zachowaniem umiaru w zakresie eksponowania aparatury naukowej; odwołuję się głównie do autorytetu naukowego Hannah Arendt i Pierre’a Bourdieu. Od polityki przechodzę do życia społecznego, lokalizując w nim muzea oraz przyglądając się zasadom funkcjonowania społeczności muzealników, czyli w moim odczuciu wszystkich zatrudnionych w muzeach pracowników. Uwagi końcowe podkreślają znaczenie odpowiedzialności za obraz i słowo w kulturze, wagę myślenia, wyobraźni i wrażliwości jako credo sformułowanej przeze mnie idei muzeum bez przemocy.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 60-68
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia dla lokalnego dziedzictwa kulturowego. Głos w dyskusji nad koncepcją Muzeum Prądnika
Autorzy:
Ozaist-Zgodzińska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27751824.pdf
Data publikacji:
2022-06-20
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Maria Pinińska-Bereś
Jerzy Bereś
nowa muzeologia
partycypacja
performans
ekomuzeum
rzeźba społeczna
Joseph Beuys
Yayoi Kusama
Matsumoto
Grupa Krakowska
sztuka feministyczna
sztuka ekologiczna
Kraków
Prądnik
Opis:
Studium Programowe Muzeum Prądnika z 2021 r. podsumowuje dyskusje o ukazywaniu dziedzictwa północy Krakowa. Uznani na świecie artyści Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, którzy mieszkali i tworzyli w tej części miasta, nie są zaznaczeni w przestrzeni publicznej i zapewne z tego powodu nie zostali wyeksponowani w Studium. Jednocześnie mieszkańcy bez pośrednictwa instytucji podejmują akcje artystyczne bliskie performansom Beresiów. Protest saneczkowy przeprowadzony latem przypomina Aneksję krajobrazu i Transparent Pinińskiej-Bereś, społeczne zakładanie ogrodów – Żywy róż, przenoszenie wód rzeki Prądnik – Modlitwę o deszcz, a sąsiedzkość – Latawiec-List i Listy wysyłane siłami natury. Ze względu na te nieuświadomione podobieństwa twórczość artystki wydaje się warta wzięcia pod uwagę w postulowanym muzeum. W artykule omówiono trzy dodatkowe propozycje Muzeum Prądnika, uwzględniające twórczość Beresiów, społeczno-artystyczną działalność mieszkańców oraz postulaty nowej muzeologii (osadzenie w społeczności lokalnej oraz nastawienie na edukację i partycypację). Muzeum performansu może być odpowiedzią na problem braku kolekcji, pozwala wykorzystać twórczość społeczności i artystów żyjących współcześnie w Krakowie, w tym reenactment Bettiny Bereś. Muzeum biograficzne może służyć do snucia opowieści oraz badania tożsamości i kształtowania więzi. Inspirację może stanowić muzeum Yayoi Kusamy, której dzieło zostało wykorzystane w identyfikacji wizualnej w jej rodzinnym mieście Matsumoto. Ekomuzeum pozwala włączyć zachowaną pracownię Beresiów, rzekę Prądnik oraz dziedzictwo poprzemysłowe. Dodając ten potencjał do wniosków płynących ze Studium, w północnej części Krakowa rzeczywiście można stworzyć nową wizytówkę miasta.
Źródło:
Muzealnictwo; 2022, 63; 36-46
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
Autorzy:
F, de Rosset, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
kolekcjonerstwo
zbiory
malarstwo
sztuka nowoczesna
sztuka polska
sztuka japońska
drzeworyt japoński
Kraków
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Muzeum Narodowe w Krakowie
collecting
collections
painting
modern art
Polish art
Japanese art
Japanese woodcut
European engraving
Cracow
Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
National Museum in Cracow
Opis:
These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf
Data publikacji:
2021-02-10
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Eli Broad
collecting
charity
modern art
museum architecture
kolekcjonerstwo
filantropia
sztuka nowoczesna
architektura muzeów
Opis:
In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
Autorzy:
Lubiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Avant-garde
museum
modern art
museology
art of exhibition
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo
Opis:
The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zauroczony Karkonoszami – Przemysław Wiater (1958–2020)
Autorzy:
Danielska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323330.pdf
Data publikacji:
2021-05-13
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Przemysław Wiater (1958–2020)
kultura
region
Karkonosze
Góry Izerskie
sztuka
muzeum
Szklarska Poręba
kolonie artystyczne
Opis:
Dr Przemysław Wiater był historykiem, historykiem sztuki, muzealnikiem i regionalistą. W latach 1994–2020 pracował jako kustosz dyplomowany w Domu Carla i Gerharta Hauptmannów w Szklarskiej Porębie. W lutym 2020 r. został dyrektorem Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze. Równocześnie w latach 2008–2017 był wykładowcą w Wyższej Szkole Menedżerskiej w Legnicy. Angażował się w sprawy rewindykacji dolnośląskich zabytków, w Szklarskiej Porębie – gdzie mieszkał – przez kilka kadencji piastował funkcję radnego. P. Wiater – wybitny regionalista – skupiał się na badaniu historii Dolnego Śląska, szczególnie Karkonoszy i Gór Izerskich. Jako pierwszy podjął prace badawcze nad tutejszym materialnym i niematerialnym dziedzictwem kulturowym i przybliżył je w publikacjach opisujących dzieje Szklarskiej Poręby, walońskich poszukiwaczy minerałów i kamieni szlachetnych, dawnych zielarzy-laborantów, dzieje hutnictwa szkła czy postać i legendę Ducha Gór. Odkrywszy fenomen kolonii artystycznych, spopularyzował go i przeniósł na grunt współczesny. Jego ideą była integracja kulturowa regionu bazująca na historycznych treściach kulturowych i dziedzictwie przywiezionym przez powojennych osadników. Wiedzę przekazywał w formie popularnej, zarażał pasją, zwłaszcza młodych ludzi, dla których był oparciem i inspiracją. Zainicjował powstanie Gildii Przewodników Sudeckich im. W.E. Peuckerta, był członkiem Kapituły Sudeckiego Bractwa Walońskiego i rycerzem nieformalnego Towarzystwa Zamku Wieczornego, współpracował z Towarzystwem Izerskim. Był pomysłodawcą Izerskiego Biegu Retro i Rajdu Flanela, inicjatorem kilku szlaków turystycznych, między innymi „Szlaku Walońskiego im. Juliusza Naumowicza”. Jest współautorem przygotowanego „Szlaku im. W.E. Peuckerta” oraz polsko-czeskiego „Szlaku laborantów”.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 289-293
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZEŁOMY. PROPOZYCJA INNEGO MUZEUM HISTORYCZNEGO
UPHEAVALS. SUGGESTION FOR A NEW HISTORICAL MUSEUM
Autorzy:
Piotr, Kosiewski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432899.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Centrum Dialogu Przełomy
muzeum historyczne
muzeum narracyjne
sztuka współczesna w muzeum historycznym
upamiętnienie Grudnia’70
Opis:
The Dialogue Centre Upheavals (later CDP or Upheavals) in Szczecin, which opened in January 2016, may be an example of the dilemmas faced today by the creators of historical narrative museums. Devoted to the fate of Szczecin in the period 1939–1989, it is intended to construct the inhabitants’ identity and at the same time tell the history of this city in a broader Polish perspective. It is also supposed to commemorate the victims of the December’70 protests. Building the CDP re-defined the character of this part of the city and introduced a new urban order. The design of the building managed to blend the idea of a public square and city buildings. However, the creators of the permanent exhibition at Upheavals departed from the scenographic solutions which dominate Polish art museums. Instead, they chose modern art to be an integral part of it, a solution which is a novelty in historical museology. Works by among others Hubert Czerepok, Robert Kiśmirowski and Kobasa Laksy complement the exhibition, and also illustrate or comment upon the past.
Na przykładzie otwartego w styczniu 2016 r. szczecińskiego Centrum Dialogu Przełomy (dalej CDP lub Przełomy) można pokazać dylematy, przed jakimi stają dzisiaj twórcy historycznych muzeów narracyjnych. Poświecone dziejom Szczecina w latach 1939–1989 CDP ma budować poczucie tożsamości mieszkańców, a jednocześnie pokazać historię tego miasta w ogólnopolskiej perspektywie. Ma także upamiętniać ofiary Grudnia’70. Budowa gmachu CDP na nowo zdefiniowała charakter tej części miasta i wprowadziła nowy, urbanistyczny ład. W projekcie budynku udało się połączyć w jednym idee placu publicznego i miejskiej zabudowy. Natomiast twórcy wystawy stałej Przełomów odeszli od scenograficznych rozwiązań dominujących w polskich muzeach sztuki. Jej integralną częścią stała się – co jest nowością w muzealnictwie historycznym – sztuka współczesna. Prace, m.in. Huberta Czerepoka, Roberta Kuśmirowskiego i Kobasa Laksy dopełniają ekspozycję, ilustrują przeszłość lub są do niej komentarzem.
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 228-235
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exposing Wyspiański
Eksponowanie wyspiańskiego
Autorzy:
Haduch, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432785.pdf
Data publikacji:
2020-08-04
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Stanisław Wyspiański
National Museum in Cracow
display
architecture
art
Muzeum Narodowe w Krakowie
ekspozycja
architektura
sztuka
Opis:
The purpose of the paper is to show the designer’s perspective on the story and a broader context of the creation of a monograph exhibition dedicated to the oeuvre of Stanisław Wyspiański at the National Museum in Cracow. Composed of two parts: ‘Wyspiański’ and ‘Wyspiański. Unknown’, the Exhibition held between 28 November 2017 and 5 May 2019 was the largest to-date presentation of the works of the versatile artist, while from the point of view of its arrangement, it served as an attempt at finding adequate contemporary expression means to show the multiple and varied character of his oeuvre. A wide range of inspirations are presented: beginning with carefully selected motifs derived from Wyspiański’s art, up to indirect echoing of the activity of some selected artists, mainly affiliated with minimal art. That temporary implementation is thus not analyzed merely in the local context, but also a broader, global one, taking into account carefully selected pieces of world art and architecture, while the paper itself can be regarded as a completion and perpetuation of the no longer existing Exhibition.
Celem artykułu jest ukazanie – z perspektywy projektanta – historii i szerszego kontekstu powstania wystawy monograficznej twórczości Stanisława Wyspiańskiego w Muzeum Narodowym w Krakowie. Ekspozycja złożona z dwóch głównych części: „Wyspiański” oraz „Wyspiański. Nieznany”, trwająca między 28.11.2017 a 05.05.2019 r., była największą dotychczasową prezentacją prac tego wszechstronnego artysty, a od strony aranżacyjnej była próbą znalezienia współczesnych środków wyrazu, adekwatnych do ukazania wielości i różnorodności jego twórczości. Artykuł prezentuje szerokie spektrum inspiracji – począwszy od starannie wyselekcjonowanych wątków zaczerpniętych ze sztuki Wyspiańskiego, aż po pośrednie nawiązania do działań wybranych artystów, głównie związanych z nurtem minimal art. Ta tymczasowa realizacja jest zatem analizowana nie tylko w kontekście lokalnym, ale też szerszym – globalnym, z uwzględnieniem precyzyjnie dobranych dzieł sztuki i architektury światowej. Prezentowany materiał może stać się punktem wyjścia dla dalszych opracowań dotyczących kształtowania przestrzeni ekspozycyjnych, a sam artykuł może być traktowany jako uzupełnienie i utrwalenie nieistniejącej już wystawy.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 154-163
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KRZYSZTOF ZAŁĘSKI (1939–2016)
Autorzy:
Anna, Grochala,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432887.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Krzysztof Załęski (1939–2016)
wspomnienie
Muzeum Narodowe w Warszawie
historycy sztuki
muzealnictwo
masoneria
klasycyzm
rysunek polski
sztuka polska
jazz
Opis:
Art historian Krzysztof Załęski was professionally linked with the National Museum in Warsaw (MNW) for over 40 years. He was an expert on the Stanisław August period, the history of modern drawing and Polish painting, Freemasonry and jazz. In 1959–1964, he studied history of art at the University of Warsaw, from which he graduated in 1968 with his thesis entitled The White House in the Łazienki Park written under the supervision of Prof. Stanisław Lorentz. In 1964–1965 he worked for the State Studios for the Conservation of Cultural Property (Warsaw branch). In 1968– 2004 he was employed at MNW, from 1974 as Head of Polish Drawing Cabinet in the Collections of Early Modern Polish Art, from 1977 as Curator and from 1995 as Senior Curator. He was a member of the Association of Art Historians. He was awarded the Gold Cross of Merit in 1989 and in 2002 the Knight‘s Cross of the Order of Polonia Restituta for his services to Polish museology. He wrote numerous articles and entries in exhibition catalogues, and prepared many museum collections related to drawing and Polish painting (including works by Franciszek Smuglewicz, Bernardo Bellotto known as Canaletto, Marcello Bacciarelli, Jan Piotr Norblin, Zygmunt Vogl and Stanisław Noakowski). He also curated and co-organised a number of exhibitions at the MNW and other cultural institutions in Poland and abroad (in the Polish Cultural Institute in London and the Polish Museum in Rapperswil among others). He was a noted Polish expert in Freemasonry who was invited to cooperate on analysing Masonic collections and organising exhibitions devoted to them (“Masonry. Pro publico bono” at the MNW 2014 being one of the last). He was devoted to the history of jazz and its links to the visual arts. He was a museum professional with extended knowledge and experience in the issues of property and provenience of works of art. He paid great importance to the history of collecting, especially to shaping the MNW’s collections. This was also seen in the last exhibition he co-prepared in the National Museum, “Bronisław Krystall. Testament” (19 November 2015 – 6 March 2016) devoted to a generous donor.
Krzysztof Załęski, historyk sztuki, przez ponad 40 lat związany zawodowo z Muzeum Narodowym w Warszawie (MNW), był znawcą epoki stanisławowskiej, dziejów nowożytnego rysunku i malarstwa polskiego, wolnomularstwa i jazzu. W latach 1959–1964 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 1968 r. obronił, napisaną pod kierunkiem prof. Stanisława Lorentza, pracę magisterską zatytułowaną Biały Domek w Łazienkach. W latach 1964–1965 był zatrudniony w PP Pracownie Konserwacji Zabytków (Oddział w Warszawie). W latach 1968–2004 pracował w MNW, od 1974 r. jako kierownik Gabinetu Rysunków Polskich w Zbiorach Sztuki Polskiej Nowożytnej, od 1977 r. na stanowisku kustosza, a od 1995 – starszego kustosza. Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Za zasługi dla polskiego muzealnictwa odznaczony został w 1989 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2002 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był autorem licznych artykułów oraz haseł w katalogach wystaw i zbiorów muzealnych dotyczących rysunku i malarstwa polskiego (m.in. twórczości Franciszka Smuglewicza, Bernarda Bellota zw. Canaletto, Marcella Bacciarellego, Jana Piotra Norblina, Zygmunta Vogla, Stanisława Noakowskiego), a także kuratorem i współorganizatorem wielu ekspozycji w MNW oraz innych instytucjach kultury w Polsce i za granicą (m.in. w Polish Cultural Institute w Londynie, Muzeum Polskim w Rapperswilu). Był uznanym polskim znawcą problematyki masońskiej, zapraszanym do współpracy przy opracowywaniu zbiorów masoników i organizowaniu wystaw im poświęconych (jedna z ostatnich to „Masoneria. Pro publico bono”, MNW 2014). Zajmował się historią jazzu i jego związkami ze sztukami wizualnymi. Był muzealnikiem o szerokiej wiedzy i doświadczeniu w zakresie problemów własnościowych i proweniencyjnych dzieł sztuki, przywiązywałdużą wagę do historii kolekcjonerstwa, w szczególności kształtowania się zbiorów MNW. Wyrazem tego była również ostatnia współtworzona przez niego wystawa w warszawskim Muzeum Narodowym „Bronisław Krystall. Testament” (19.11.2015 – 6.03.2016), poświęcona zasłużonemu darczyńcy.
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 149-153
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies