Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "MULTICULTURALITY" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Jewish Museums In Europe: genesis and profile
Muzea żydowskie w Europie – geneza i charakterystyka
Autorzy:
Sztyma, Tamara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432998.pdf
Data publikacji:
2019-05-15
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Jewish museums
new museology
narrative exhibition
Holocaust
commemoration
multiculturality
pluralism
muzea żydowskie
nowe muzealnictwo
wystawa narracyjna
Zagłada
upamiętnianie
wielokulturowość
pluralizm
Opis:
In the last decades of the 20th c. and following 2000, a real 'boom' in founding Jewish museums throughout Europe could be observed. A lot of new institutions were established, and old ones were modernized. All this resulting from the growing urge to overcome silence over the Holocaust, to square up with the past, and to open the debate on the multiethnicity of the history of Europe. This, in turn, was favoured by the occurring phenomena: Europe’s integration, the fall of the Iron Curtain, and the development of democratic civil societies. New Jewish museums established in Europe, though inevitably making a reference to the Shoah, are not Holocaust museums as such, and they do not tell the story of the genocide. Their goal is mainly to restore the memory of the centuries of the Jewish presence in a given country, region, and town: they tell this story as part of the history of the given place, and aim at having it incorporated into the official national history. Moreover, their mission is to show the presence and importance of the Jewish heritage in today’s world, as well as to ask questions related to Jewish identity in contemporary Europe. The civilizational conflicts that arose after the relatively peaceful 1990s, outlined a new framework for the activity of Jewish museums which, interestingly, gradually go beyond the peculiar Jewish experience in order to reach a universal level. With such activities they try to promote pluralism and multicultural experience, shape inclusive attitudes, give voice to minorities, speak out against all the manifestations of discrimination and exclusion. Since these museums deal with such sensitive challenging issues, they have to well master the structure of their message on every level: that of architecture, script, exhibition layout, and accompanying programmes, thanks to which they unquestionably contribute to creating new standards and marking out new trends in today’s museology as well as in museum learning.
W ostatnich dekadach ubiegłego wieku oraz po roku 2000 nastąpił prawdziwy „boom” w tworzeniu muzeów żydowskich w Europie. Założono wiele nowych placówek, bądź przebudowano i zmodernizowano stare. Wiązało się to z rosnącą potrzebą przerwania milczenia wokół Zagłady, dokonania rozliczeń z przeszłością i otwarcia debaty na temat wieloetnicznej historii Europy. Sprzyjały temu zachodzące w tym czasie zjawiska – proces integracji europejskiej, upadek żelaznej kurtyny i rozwój demokratycznych obywatelskich społeczeństw. Nowe muzea żydowskie zakładane w Europie – choć muszą się odnosić do Zagłady – nie są muzeami Holokaustu, nie opowiadają historii ludobójstwa. Mają na celu przywrócenie pamięci o wiekach żydowskiego życia w danym państwie, regionie i mieście – opowiadają tę historię jako część dziejów danego miejsca i zabiegają o włączenie jej do oficjalnej historii narodowej. Ich misją jest również pokazanie obecności i znaczenia żydowskiego dziedzictwa w dzisiejszym świecie oraz zadawanie pytania o żydowską tożsamość we współczesnej Europie. Konflikty cywilizacyjne jakie pojawiły się po, relatywnie spokojniejszych z punktu widzenia Europy, latach 90. XX w., wyznaczyły nowe ramy dla działalności muzeów żydowskich, które coraz częściej wychodzą poza doświadczenie specyficznie żydowskie, na poziom uniwersalny. Swoimi działaniami pragną promować pluralizm i wielokulturowość, kształtować postawy inkluzyjne, dają głos mniejszościom, przemawiają przeciwko wszelkim przejawom dyskryminacji i wykluczenia. Ze względu na fakt, że poruszają drażliwe, trudne kwestie, muszą dobrze panować nad konstrukcją przekazu na każdej płaszczyźnie – architektury, scenariuszy i aranżacji wystaw, programów towarzyszących, przez co niewątpliwie przyczyniają się do tworzenia nowych standardów i wytyczania trendów w dzisiejszym muzealnictwie i muzealnej edukacji.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 55-63
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IKONY, PRZEMYT I MAKDONALDYZACJA KULTURY
ICONS, SMUGGLING AND MCDONALDIZATION OF CULTURE
Autorzy:
Joanna, Tomalska-Więcek,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433620.pdf
Data publikacji:
2017-10-02
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Muzea
przemiany w muzealnictwie
wielokulturowość
kolekcje ikon
ikony rosyjskie
museums
changes in museum professionals
multiculturality
collections of icons
Russian icons
Opis:
Culture undergoes constant changes. Although today, Poland is an almost ethnically homogenous country, ages ago, the dialogue of cultures took place not only on the borderlines of the First Polish Republic but also in the then capital city of Cracow. In 1390, Slavic Benedictine monks who used Old Church Slavic language settled in the church of the Holy Cross in Krakow. Francis Skaryna (Francysk Skaryna), a pioneer of Belarusian printing and later the founder of the first printing house in Eastern Europe in Vilnius, published the first Cyrillic prints in the world in Cracow and in the early 16th c. also studied there. Poland was a great example of a multicultural society. In the early 16th c. the Catholics and the Protestants, the Jews and the Armenians, the Tatars and the Karaims lived in Poland. After the Union of Lublin, the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania formed one of the biggest countries in Europe at the time; it was inhabited by the Poles, the Lithuanians, the Ukrainians and the Belarusians. In the mid-16th c. Poland became a shelter for multitudes of religious dissenters in Western Europe, such as the Lutherans, the Calvinists, and other Protestants. Today it is useless to seek traces of such multiculturality in many museums. In museums which collect paintings related to the Eastern Orthodox Church, places of monuments connected with Polish culture are frequently occupied by late icons of mediocre artistic value smuggled from Russia. The article attempts to explain this phenomenon in the context of the transformation of modern museology.
Kultura ulega ciągłym przemianom. Polska jest dziś etnicznie niemal jednorodna, ale przed wiekami dialog kultur odbywał się nie tylko na pograniczach, lecz także w stołecznym Krakowie. Tu w 1390 r. przy kościele św. Krzyża osiedlili się słowiańscy benedyktyni, używający języka starocerkiewnosłowiańskiego. Tu wydał pierwsze na świecie druki cyrylickie, a w pierwszych latach XVI w. studiował pionier drukarstwa białoruskiego Franciszek Skaryna (Francysk Skaryna), późniejszy założyciel pierwszej w Europie Wschodniej drukarni w Wilnie. Polska była znakomitym przykładem społeczeństwa wielokulturowego. Na początku XVI w. na ziemiach polskich i litewskich mieszkali katolicy i prawosławni, Żydzi i Ormianie, Tatarzy i Karaimi. Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po unii lubelskiej utworzyły jedno z największych państw ówczesnej Europy, zamieszkałe m.in. przez Polaków, Litwinów, Ukraińców i Białorusinów. W połowie XVI w. Rzeczpospolita stała się schronieniem dla rzeszy prześladowanych na Zachodzie innowierców: luteranów, kalwinistów i innych wyznań protestanckich. Dziś próżno by szukać śladów owej wielokulturowości w wielu muzeach. W muzeach gromadzących zbiory malarstwa cerkiewnego niejednokrotnie miejsce zabytków polskiej kultury zajmują, przemycane z Rosji, późne ikony o miernej wartości kulturowej. Artykuł jest próbą wyjaśnienia tego zjawiska w kontekście przemian współczesnego muzealnictwa.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 296-306
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydział muzeów i pomników martyrologii polskiej w latach 1945–1954 oraz kontynuacja jego zadań do czasów współczesnych
Department of museums and monuments of polish martyrology in 1945–54 and to-date continuation of its tasks
Autorzy:
Kułak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432722.pdf
Data publikacji:
2019-06-13
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej
Ministerstwo Kultury i Sztuki
pomniki
muzea
martyrologia
upamiętnienie
komemoracja
Jewish museums
new museology
narrative exhibition
Holocaust
commemoration
multiculturality
pluralism
Opis:
Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej rozpoczął działalność w kwietniu 1945 r. jako komórka organizacyjna Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków działającej w strukturach Ministerstwa Kultury i Sztuki. Jego celem nadrzędnym było udokumentowanie i plastyczne upamiętnienie miejsc związanych z męczeństwem Polaków pod okupacją niemiecką w latach 1939–1945, poprzez organizowanie muzeów i wznoszenie pomników w miejscach kaźni na terenie całego kraju. Powołanie tego typu instytucji było odpowiedzią władz na powstały – po tragicznych doświadczeniach wojny – spontaniczny ruch społeczny, który dążył do uczczenia pamięci wszystkich poległych w walce lub zamordowanych w hitlerowskich obozach zagłady. Społeczne inicjatywy zachęciły rządzących do koordynacji tych działań, ustalenia priorytetów oraz selekcji różnorodnych form komemoracji. Te, a także wiele innych zadań miał realizować Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej. Niniejszy artykuł jest próbą scharakteryzowania działalności Wydziału, jego struktury organizacyjnej, a także szczegółowych celów i zadań, jakie realizował w czasie 9 lat funkcjonowania – od powołania w 1945 r. do likwidacji w roku 1954. Działania związane z upamiętnieniem miejsc martyrologii przeprowadzane przez Wydział można podzielić na: prace nad organizacją i powołaniem muzeów na terenach obozów, więzień i w urzędach śledczych gestapo (np. muzea w Oświęcimiu, Majdanku, przy Alei Szucha 25 w Warszawie) oraz prace związane ze wznoszeniem pomników ofiar zbrodni hitlerowskich. Tekst uzupełniony został omówieniem sposobów kontynuowania idei zapoczątkowanej przez Wydział po 1954 r. aż po współczesność. Artykuł w dużej mierze oparty został na zachowanej w Archiwum Akt Nowych dokumentacji związanej z działalnością Wydziału i stanowi wstępny zarys oraz zachętę do dalszych badań nad jego historią.
The operations of the Department of Museums and Monuments of Polish Martyrology were launched in April 1945 as an organizational unit within the Head Authorities of Museums and Monument Preservation active within the structure of the Ministry of Culture and Art. The Department’s supreme goal was to document and visually commemorate sites connected with the martyrdom of Poles under the German occupation in 1939–45 by founding museums and raising monuments on execution sites throughout the whole country. The establishment of such an institution was a response of the government to the spontaneous social movement whose goal following the tragic war experience was to commemorate all the fallen in armed struggle and the executed in the Nazi death camps. The social initiatives inspired the authorities to coordinate such efforts, to identify the priorities in this respect, and to select various commemoration forms. These tasks, along with many other ones, were to be implemented by the Department of Museums and Monuments of Polish Martyrology. The paper deals with the characteristics of the Department’s activities, its organizational structure, as well as the detailed aims and tasks implemented over the 9 years of its operations: from the establishment in 1945 to its winding up in 1954. All the Department’s activities meant to commemorate martyrology sites can be divided into those related to the organization and establishment of museums on the sites of former camps, prisons, and Gestapo investigating offices (e.g. museums in Auschwitz, Majdanek, at Warsaw’s 25 Szucha Avenue), and those related to raising monuments to the Nazi regime’s victims. Furthermore, forms meant to continue the efforts initiated by the Department since 1954 are described. The paper is to a great degree based on the documentation preserved in the Central Archives of Modern Records, yet constitutes but an introductory outline as well as encouragement to further investigate the Department’s history.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 78-91
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LATO UMARŁYCH SNÓW – ROK 1945 NA ZIEMI PRUDNICKIEJ W ŚWIADOMOŚCI JEJ MIESZKAŃCÓW. DZIAŁALNOŚĆ EDUKACYJNA MUZEUM ZIEMI PRUDNICKIEJ
SUMMER OF DEAD DREAMS – 1945 PRUDNIK COUNTY IN THE AWARENESS OF ITS INHABITANTS. THE EDUCATIONAL ACTIVITY OF THE PRUDNIK COUNTY MUSEUM
Autorzy:
Wojciech, Dominiak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432945.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Śląsk
Ziemia Prudnicka 1945–1947
wielokulturowość
książka Harry’ego Thürka Lato umarłych snów
obiektywizm
Silesia
Prudnik County 1945–1947
multiculturality
Summer of dead dreams by Harry Thürk
expulsion
objectivity
Opis:
Some years have already passed since the book Summer of dead dreams by Harry Thürk (2015) was published. Some inhabitants of Prudnik County have treated the German perception as presented in its pages and interwoven in the historicists’ motifs, as a non-fiction and as a reliable source. This is why it has become essential to take some steps to present this multithreaded post-war event more honestly. One of the museums’ functions is their multi-dimensional educational activity, achieved through exhibitions and publications. Consequently, the Prudnik County Museum in Prudnik town has undertaken the task of showing the chequered history of this region from 1945 to 1947 by: a) preparing and elaborating a permanent exhibition entitled “Seen through a net curtain. The multiculturality of Upper Silesia based on Prudnik County”; b) publishing a book of the same title which brings closer the intangible heritage of Prudnik county, seen in its traditions and folk rituals of various social and cultural groups which together form its current “ethnos”; c) publishing a collection of eyewitness accounts by people who remember the years 1945–1947. The issue of changing borders and resettlements still evokes emotions for both the Polish and German communities. Although, the Polish and German tragedy of the civilian population had different origins, the tragedy itself was the same: extermination, forcing people to abandon their homes, going into the unknown, exile, illnesses and death are the common denominators of those sad events at the end of WWII. The museum’s role is to familiarise the public with a very frequently difficult and tragic history which would be free of stereotypes and subjectivity.
Od ukazania się powieści Harry’ego Thürka pt. Lato umarłych snów (2015) minęło już kilka lat. Zaprezentowana na jej łamach i wpleciona w wątki historyzujące optyka niemiecka przez część mieszkańców Ziemi Prudnickiej została potraktowana jako literatura faktu i wiarygodny przekaz źródłowy. Stąd też konieczne stało się podjęcie działań ukazujących rzetelnie wielowątkowo trudne wydarzenie powojenne. Jedną w funkcji muzeów jest działalność edukacyjna realizowana wielopłaszczyznowo, tj. poprzez wystawy oraz publikacje. Dlatego Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku podjęło się ukazania trudnej historii tego regionu z lat 1945–1947 poprzez następujące działania: a) przygotowania i opracowania ekspozycji stałej pt. „Spojrzenie przez gardinkę. Wielokulturowość Górnego Śląska na przykładzie Ziemi Prudnickiej”; b) publikację książki pod tym samym tytułem, która przybliża niematerialne dziedzictwo Ziemi Prudnickiej zawarte w zwyczajach i obrzędach ludowych różnych grup społeczno-kulturowych, tworzących jej obecne etnicum; c) publikację książki będącej zbiorem relacji świadków czasu, osób pamiętających lata 1945–1947. Kwestia zmiany granic i przesiedleń ludności wciąż wywołuje emocje po stronie polskiej i niemieckiej. Tragedia ludności cywilnej – polskiej i niemieckiej – chociaż inna była jej geneza, jest taka sama: wykorzenienie, zmuszenie do pozostawienia swoich domów, droga w nieznane, tułaczka, choroby, śmierć to wspólny mianownik smutnych wydarzeń końca II wojny światowej. Rolą muzeum jest jak najpełniejsze, wolne od stereotypów i subiektywizmu, przybliżenie tej trudnej, często tragicznej historii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 169-180
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies