Temat: museums - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: GALERIA UFFIZI W ŚWIETLE RELACJI PODRÓŻNIKÓW Z RZECZPOSPOLITEJ XVIII WIEKU
THE UFFIZI GALLERY IN THE LIGHT OF MEMOIRS OF TRAVELLERS IN THE POLISH REPUBLIC IN THE 18TH CENTURY
Autorzy:: Małgorzata, Wrześniak,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433530.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: historia muzeów
organizacja zbiorów muzealnych
Galeria Uffizi
pamiętnik z podróży
Stanisław Kostka Potocki
Medyceusze
Joseph-Jérôme Lalande
history of museums
organising museum collections
Uffizi Gallery
traveller’s diary
Medicis
Opis:: The article briefly studies the way of perceiving of the Uffizi Gallery in Florence by Polish travellers during the period when the museum was subject to the so-called Enlightenment order. The analysis of memoirs from diaries of the Polish Grand Tour indicates that they were considerably influenced by Italian guidebooks and texts by French travellers, among which the most popular was Voyage d’un français en Italie fait dans années 1765–1766 by Joseph-Jérôme Lalande, who was eagerly referred to and his passages quoted. Realising the scheme of the Uffizi Gallery’s descriptions by Polish travellers, one should not hastily assume they lacked the sense of observation, taste or aesthetic sensitivity, and finally the ability to assess a work of art. An in-depth analysis of Polish notes indicated that enlightened arrivals from the Vistula River could critically relate not only to the text of the guide or the French description mentioned, directly ascertaining: You were not right, Mr Lalande!, but also that they came to Florence prepared for the reception of an artwork and the museum itself. They were primarily interested in newly acquired objects or changes in the exhibition. The picture of a Polish traveller, as it is seen through Polish 18th-century accounts, who notes – frequently remotely – fleeting impressions, but without a doubt, they are perfectly aware of what they are looking at.
Artykuł jest krótkim studium na temat postrzegania florenckiej Galerii Uffizi przez polskich podróżników w czasie gdy muzeum podlegało tzw. oświeceniowym porządkom. Analiza relacji zawartych w pamiętnikach polskiego Grand Tour wskazuje, iż niemały wpływ na ich kształt miały włoskie przewodniki oraz teksty francuskich podróżników, wśród których najbardziej popularnym był Voyage d’un français en Italie fait dans années 1765–1766 Josepha-Jérôme’a Lalande’a, do którego chętnie odwoływano się, cytując wybrane passusy. Dostrzegając schematyzm opisów Galerii Uffizi pozostawiony na kartach relacji polskich podróżników nie należy jednak przyjmować pochopnie tezy o braku u nich zmysłu obserwacji, gustu czy estetycznej wrażliwości, w końcu braku umiejętności oceny dzieła sztuki. Dokładniejszy ogląd polskich notatek wskazuje, iż oświeceni przybysze znad Wisły potrafili odnieść się krytycznie nie tylko do tekstu przewodnika czy wspominanego francuskiego opisu, konstatując wprost: Nie miał racji Pan Lalande!, lecz także, iż przybywali do Florencji przygotowani do odbioru dzieła sztuki, jak i samego muzeum, w którym w pierwszym rzędzie interesowali się nowo pozyskanymi obiektami lub zmianami dokonanymi w ich ekspozycji. Z kart polskich relacji z XVIII w. wyłania się obraz polskiego podróżnika, który notuje – często zdawkowo – przelotne wrażenia, lecz bez wątpienia ma doskonałą świadomość wartości tego, na co patrzy.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 74-83
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: IKONY, PRZEMYT I MAKDONALDYZACJA KULTURY
ICONS, SMUGGLING AND MCDONALDIZATION OF CULTURE
Autorzy:: Joanna, Tomalska-Więcek,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433620.pdf
Data publikacji:: 2017-10-02
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Muzea
przemiany w muzealnictwie
wielokulturowość
kolekcje ikon
ikony rosyjskie
museums
changes in museum professionals
multiculturality
collections of icons
Russian icons
Opis:: Culture undergoes constant changes. Although today, Poland is an almost ethnically homogenous country, ages ago, the dialogue of cultures took place not only on the borderlines of the First Polish Republic but also in the then capital city of Cracow. In 1390, Slavic Benedictine monks who used Old Church Slavic language settled in the church of the Holy Cross in Krakow. Francis Skaryna (Francysk Skaryna), a pioneer of Belarusian printing and later the founder of the first printing house in Eastern Europe in Vilnius, published the first Cyrillic prints in the world in Cracow and in the early 16th c. also studied there. Poland was a great example of a multicultural society. In the early 16th c. the Catholics and the Protestants, the Jews and the Armenians, the Tatars and the Karaims lived in Poland. After the Union of Lublin, the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania formed one of the biggest countries in Europe at the time; it was inhabited by the Poles, the Lithuanians, the Ukrainians and the Belarusians. In the mid-16th c. Poland became a shelter for multitudes of religious dissenters in Western Europe, such as the Lutherans, the Calvinists, and other Protestants. Today it is useless to seek traces of such multiculturality in many museums. In museums which collect paintings related to the Eastern Orthodox Church, places of monuments connected with Polish culture are frequently occupied by late icons of mediocre artistic value smuggled from Russia. The article attempts to explain this phenomenon in the context of the transformation of modern museology.
Kultura ulega ciągłym przemianom. Polska jest dziś etnicznie niemal jednorodna, ale przed wiekami dialog kultur odbywał się nie tylko na pograniczach, lecz także w stołecznym Krakowie. Tu w 1390 r. przy kościele św. Krzyża osiedlili się słowiańscy benedyktyni, używający języka starocerkiewnosłowiańskiego. Tu wydał pierwsze na świecie druki cyrylickie, a w pierwszych latach XVI w. studiował pionier drukarstwa białoruskiego Franciszek Skaryna (Francysk Skaryna), późniejszy założyciel pierwszej w Europie Wschodniej drukarni w Wilnie. Polska była znakomitym przykładem społeczeństwa wielokulturowego. Na początku XVI w. na ziemiach polskich i litewskich mieszkali katolicy i prawosławni, Żydzi i Ormianie, Tatarzy i Karaimi. Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po unii lubelskiej utworzyły jedno z największych państw ówczesnej Europy, zamieszkałe m.in. przez Polaków, Litwinów, Ukraińców i Białorusinów. W połowie XVI w. Rzeczpospolita stała się schronieniem dla rzeszy prześladowanych na Zachodzie innowierców: luteranów, kalwinistów i innych wyznań protestanckich. Dziś próżno by szukać śladów owej wielokulturowości w wielu muzeach. W muzeach gromadzących zbiory malarstwa cerkiewnego niejednokrotnie miejsce zabytków polskiej kultury zajmują, przemycane z Rosji, późne ikony o miernej wartości kulturowej. Artykuł jest próbą wyjaśnienia tego zjawiska w kontekście przemian współczesnego muzealnictwa.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 296-306
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: IMMUNITET MUZEALNY – PRÓBA OCENY REGULACJI PO 18 MIESIĄCACH OBOWIĄZYWANIA
MUSEUM IMMUNITY – ATTEMPT TO EVALUATE THE REGULATION 18 MONTHS AFTER IT CAME INTO FORCE
Autorzy:: Adam, Barbasiewicz,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433069.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: immunitet jurysdykcyjny
ochrona prawna
zabezpieczenie przed konfiskatą
wypożyczenie obiektów na wystawę zza granicy
Ustawa o muzeach
prace legislacyjne
jurisdictional immunity
legal protection
protection from seizure
loans for exhibitions from abroad
Act on Museums
legislative work
Opis:: The article attempts to evaluate the introduction of legal security of historic, artistic or scientific movables loaned from abroad for temporary exhibitions organised in Poland (the so-called museum immunity); the regulation came into force on 30 November 2015 as the new addendum 4a to the Act on Museums. The author presents the rules which govern the new legal institution and, from a perspective of one year’s operation, presents their evaluation with regard to the achievement of the goals set and their legislative precision, including suggestions of changes. He observes that as far as the terms of protection are concerned, the regulation copies the solutions proposed by the Expert Team of the National Institute for Museums and Public Collections which prepared a report on museum immunity in 2012, it introduces different solutions in terms of procedures for granting protection. In his conclusion, the author emphasises that the new regulation includes many doubtful provisions, including those on the key issue of the moment when the protection ceases.
Tematem artykułu jest ocena wprowadzenia do polskiego systemu prawnego ochrony prawnej rzeczy ruchomych o wartości historycznej, artystycznej lub naukowej wypożyczonych z zagranicy na wystawę czasową organizowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. immunitet muzealny), która to regulacja weszła w życie 30 listopada 2015 r. jako nowododany rozdział 4.a Ustawy o muzeach. Autor przedstawia zasady rządzące nową instytucją prawną i – z perspektywy ponad rocznego już obowiązywania przepisów o immunitecie – przedstawia ich ocenę z punktu widzenia osiągania założonych celów, jak i precyzji legislacyjnej, włącznie z przedstawieniem postulatów zmian. Zauważa, że o ile w zakresie przesłanek ochrony regulacja powiela rozwiązania zaproponowane przez Zespół Ekspertów Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, który w 2012 r. przygotował raport na temat immunitetu muzealnego, to w odniesieniu do procedury przyznawania ochrony wprowadza odmienne rozwiązania. W konkluzji autor podkreśla, że nowa regulacja zawiera sporo przepisów budzących wątpliwości, w tym również w kluczowej kwestii momentu stwierdzenia ustania ochrony.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 240-244
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: MUZEA – SPOJRZENIE OD WEWNĄTRZ
MUSEUMS – VIEW FROM THE INSIDE
Autorzy:: Piotr, Kosiewski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433390.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: muzea w PRL
muzea po 1989
muzea w przyszłości
muzealium
muzealnik
museums in the Communist period
museums after 1989
museums in the future
musealium
museum professional
Opis:: The publication Museums, exhibits, museum professionals complements our knowledge of how museums functioned in the Communist period and their situation after 1989. The book includes discussions or memoirs by eleven people vital to Polish museology, who were connected with National Museums (in Cracow, Poznań and Wrocław), museum-residences (the Wawel Museum, the Royal Castle in Warsaw), specialised museums (the National Maritime Museum in Gdańsk, the Museum of Literature in Warsaw, the Jagiellonian University Museum), ethnographic museums (in Cracow and Toruń) and the Tatra Museum, which is an example of an important regional museum in Poland. Among the people are Zofia Gołubiew, Mariusz Hermansdofer, Jerzy Litwin, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Jan Ostrowski, Andrzej Rottermund and Stanisław Waltoś. The book presents the image of Polish museology in a scattershot but interesting way. It also mentions more detailed aspects, such as how particular museums were founded or developed in the Communist period, and the individual role of museum professionals in founding and developing the establishments they managed. However, the most attention is paid to issues regarding the state of museums after 1989. The most important of these include the contemporary functions and tasks of those establishments and the challenges they will face in the future, and the role of a musealium and its place in a contemporary museum. The observations regarding internal changes in museum institutions, in the “master-disciple” relation in the past and today, the appearance of new specialities, and the change of their status and role in institutions (for example, of people responsible for education) are also noteworthy. Another significant thread is the discussion on the definition of a “museum professional” and which museum employees may use this title.
Publikacja Muzea, muzealia, muzealnicy uzupełnia naszą wiedzę o funkcjonowaniu muzeów w czasach PRL-u oraz o ich sytuacji po 1989 roku. W książce zamieszczono rozmowy lub relacje 11 osób istotnych dla polskiego muzealnictwa, związanych zarówno z Muzeami Narodowymi (Kraków, Poznań i Wrocław), muzeami-rezydencjami (Wawel, Zamek Królewski w Warszawie), muzeami specjalistycznymi (Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku, Muzeum Literatury w Warszawie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego), etnograficznymi (w Krakowie i Toruniu) oraz Muzeum Tatrzańskim, będącym przykładem ważnych w Polsce muzeów regionalnych. Są wśród nich m.in. Zofia Gołubiew, Mariusz Hermansdorfer, Jerzy Litwin, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Jan Ostrowski, Andrzej Rottermund i Stanisław Waltoś. Książka przestawia wyrywkowo, ale w interesującym ujęciu obraz polskiego muzealnictwa. Są w niej poruszone także kwestie bardziej szczegółowe, jak tworzenie i rozwój poszczególnych typów muzeów w czasach PRL, czy indywidualna rola muzealników w tworzeniu i rozwoju kierowanych przez nich placówek. Największą uwagę przykuwają jednak kwestie dotyczące stanu muzeów po 1989 roku. Najważniejsze dotyczą obecnych funkcji i zadań tych instytucji i wyzwań stojących przed nimi w przyszłości oraz roli muzealium i jego miejsca we współczesnym muzeum. Istotną kwestią są też obserwacje dotyczące zmian wewnątrz instytucji muzealnych, w relacji „mistrz-uczeń” dawniej i obecnie, pojawianie się nowych specjalności lub zmiany ich statusu oraz rola w instytucjach (np. osób zajmujących się edukacją). Ważnym wątkiem jest również dyskusja na temat definicji „muzealnika” i tego, kto z pracowników muzeów może być określany tym mianem.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 221-226
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: MUZEA, MIGRACJE I ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE – ZALECENIA DLA MUZEÓW
MUSEUMS, MIGRATION AND CULTURAL DIVERSITY – RECOMMENDATIONS FOR MUSEUM WORK
Autorzy:: Margherita, Sani,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433618.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: muzea
migracje
zróżnicowanie kulturowe
mniejszości narodowe
mniejszości etniczne
mniejszości religijne
museums
migrations
cultural diversity
national minorities
ethnical minorities
religious minorities
Opis:: The role of museums in society has expanded significantly in the last decades: from temples of knowledge to forums for debate and discussion, from repositories of objects to people-centred institutions with social responsibilities and functions. This shift reflects an ongoing trend to democratise museums and make them more accessible to wider audiences and responsive to the public’s changing needs, in particular the interests of local communities, whose composition has changed in recent years to include migrants and people of different ethnic backgrounds. With annual migration flows to the EU as a whole projected to increase from about 1 043 000 people in 2010 to 1 332 500 by 2020, the question of how cultural institutions can contribute to effective integration and dialogue has become more relevant than ever. Funders and society at large expect museums to play their part in facilitating the integration and peaceful coexistence of newcomers, with financial resources being made available, also at the EU level, to support them in this effort. Many questions can be raised as to whether it is right and appropriate to charge museums with these responsibilities and whether this would push the boundaries of their work too far and give the social function an exceedingly prominent role over the traditional conservation and educational tasks museums already fulfil. But this discussion seems to be already obsolete in the light of the growing body of evidence on good practices available at the European level. This essay aims to illustrate some of them, as well as to discuss some underpinning theoretical issues and methodological approaches.
W ostatnich dekadach nastąpił znaczący wzrost roli muzeów w społeczeństwie – od świątyń wiedzy do forum debat i dyskusji, od repozytorium obiektów do społecznie odpowiedzialnej instytucji skoncentrowanej na ludziach. Zmiana ta odzwierciedla utrzymujący się trend demokratyzacji muzeów i chęć sprawienia by były bardziej dostępne dla szerszej grupy odbiorców oraz by odpowiadały zmieniającym się potrzebom i zainteresowaniom ich publiczności, w szczególności tej lokalnej, której struktura zmieniła się w ostatnich latach ze względu na imigrantów i osoby różnego pochodzenia etnicznego. Z rocznymi przepływami migracyjnymi do Unii Europejskiej (UE) i ich szacowanym wzrostem z ok. 1 043 000 osób w 2010 r. do 1 332 500 w 2020 r., kwestia sposobu w jaki instytucje kulturalne mogą wpłynąć na efektywną integrację i dialog stała się problematyczna. Instytucje finansujące i w dużej mierze również społeczeństwo oczekują od muzeów pełnienia roli wspierającej integrację i pokojowe współistnienie nowych przybyszów. W tym celu udostępnia się im, również na poziomie finansowania z UE, odpowiednie fundusze by wspomóc ich w tych wysiłkach. Można postawić wiele pytań odnośnie słuszności obciążania muzeów taką odpowiedzialnością. Można zastanowić się nad tym, czy takie działanie znacznie przekracza granice zakresu ich funkcjonowania a przyznanie funkcji społecznej nadaje zbyt znaczącą rolę w porównaniu z tradycyjnymi zadaniami jakie wypełniają muzea, takimi jak konserwacja obiektów czy funkcja edukacyjna. Dyskusja ta wydaje się jednak być już zdezaktualizowana w świetle rosnącej liczby przykładów na stosowanie dobrych praktyk, dostępnych na poziomie europejskim. Niniejszy artykuł dokonuje próby przedstawienia niektórych z nich oraz omówienia niektórych podstawowych kwestii teoretycznych i podejść metodologicznych.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 84-92
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Nasze było dla nas bezcenne… OCHRONA DÓBR KULTURY W DZIAŁALNOŚCI POLSKIEGO PAŃSTWA PODZIEMNEGO 1939–1945
What was ours was invaluable to us… PRESERVING CULTURAL HERITAGE AS PART OF THE POLISH UNDERGROUND STATE’S (PPP) OPERATIONS 1939–1945
Autorzy:: Piotr, Majewski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433362.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: wojna
okupacja
kultura
muzea
zbiory
war
occupation
culture
museums
collections
Opis:: The paper presents various forms of Polish underground structures, known as the Polish Underground State, during WWII. Their activities were connected with the preservation of Polish tangible cultural heritage and within the context of intangible values associated with it. The paper describes the underground structures whose activity was focused on securing Polish archival, museum and library collections, public and private, against the restrictive politicies of the German occupying forces (the so-called Kulturpolitik, the system of occupational law which was violated the rules of international law). It also describes circles and individuals who were involved in this activity. The final part of the article draws specific attention to the destruction of the capital city, Warsaw, while mentioning the activities undertaken by the Polish underground against this background with a view to the future, as they worked to save the nation’s tangible heritage (which was being quite literally destroyed) with the intention of reconstructing it after the war’s end. The Royal Castle in Warsaw is presented as a symbolic example of this motivation.
Artykuł prezentuje różne formy działalności polskich struktur konspiracyjnych w okresie II wojny światowej, określanych mianem Polskiego Państwa Podziemnego. Działania te dotyczyły problemów ochrony dóbr kultury materialnej a zarazem związanego z nią kontekstu wartości niematerialnych. Artykuł charakteryzuje struktury konspiracyjne, których aktywność była skoncentrowana na zabezpieczaniu przed restrykcyjną polityką niemieckiego okupanta (tzw. Kulturpolitik, system okupacyjnego prawa, sprzeczny z normami prawa międzynarodowego) polskich zbiorów archiwalnych, muzealnych i bibliotecznych, kolekcji prywatnych, opisując również zaangażowane w nią środowiska i indywidualności. W części finalnej artykuł zwraca szczególną uwagę na doświadczenie destrukcji stołecznego miasta Warszawy, wskazując zarazem na podejmowane w jej tle przez polskie środowiska konspiracyjne działania o charakterze perspektywicznym, służące ratowaniu niszczonego, w najdosłowniejszym rozumieniu, dziedzictwa materialnego, z intencją jego odbudowy po zakończeniu wojny. Jako symboliczny przykład tej motywacji zaprezentowany zostaje Zamek Królewski w Warszawie.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 14-18
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: STARA KOLEKCJA – NOWA ARCHITEKTURA DULWICH PICTURE GALLERY W LONDYNIE
Autorzy:: Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433287.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Dulwich Picture Gallery
Private Collections of Art
John Soane
The Architecture of Museums
Opis:: The article presents the history of the Dulwich Picture Collection in London. The gallery building, erected in 1813 and designed by the prominent British architect Sir John Soane, is regarded as an archetype of a picture gallery building. The many additions and extensions to the structure of the building have not spoiled the original edifice; on the contrary, they have boosted its attractiveness and provided it with new functions required in modern museums.
Źródło:: Muzealnictwo; 2016, 57; 3-16
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: BADANIA PROWENIENCYJNE W EUROPIE I STANACH ZJEDNOCZONYCH
PROVENANCE STUDIES IN EUROPE AND THE USA
Autorzy:: Maria, Romanowska-Zadrożna,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433326.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: provenance studies
provenance
museums
databases
war losses
ownership title
Opis:: The term „provenance” which describes the history of the ownership of works of art, etymologically originated from Latin, and in Polish meant „origin” or „income”. When it comes to art objects, both terms have a certain correlation – the better-documented the origin, the higher the value of the object, which influences its market price and academic significance. The deliberate falsification of provenance was the result of the desire to make a profit, interest potential buyers in the subject for sale, raise prices or disguise the true fate of the object. Misreading ownership titles led to its unconscious falsification. Provenance studies gained great importance in cases related to war confiscations, plunder, thefts and interiors, as a result of which works were deprived of their origin. Painstaking research is often required in order to restore their history to them. Partially unresolved cases as a consequence of World War II of cultural goods returned in the 1990s under pressure from the Jewish lobby. During conferences in Washington (1998), Vilnius (2000) and Prague (2009), declarations urging museums to review their collections for exhibits of unknown origin or which had gaps in their histories between 1933-1945 were adopted. In 2000, the American Association of Museums [now the American Alliance of Museums - translator’s note] published a handbook of provenance studies, and since 2003 the website The NaziEra Provenance enables American museums to publish the results of such studies. Centres for registering, analysing and seeking war losses and carrying out provenance studies have been founded in Europe, including in Poland. The complicated fate of Polish collections during and after World War II impinge on the scope and need of such studies. Objects transported from German repositories which remained unidentified lost their provenance. Works lent to decorate governmental offices and relocated without the consent of the proprietor were also covered. Recently published catalogues of museum and private collections are examples of reliable provenance studies.
Słowo „proweniencja” określające dzieje własności dzieł artystycznych, etymologicznie wywodziło się z łaciny i przyswojone w języku polskim oznaczało „pochodzenie” lub „dochód”. W kontekście dzieła sztuki oba te znaczenia wykazują swoistą korelację – im lepiej udokumentowane pochodzenie, tym większa wartość dzieła, wpływająca na jego cenę rynkową i znaczenie naukowe. Celowe fałszowanie proweniencji wypływało z chęci zysku, zainteresowania potencjalnego nabywcy przedmiotem sprzedaży, podbicia ceny, lub ukrycia prawdziwych losów dzieła. Błędne odczytanie znaków własnościowych zafałszowywało ją nieświadomie. Badania proweniencyjne zyskały ogromne znaczenie w przypadkach dotyczących wojennych konfiskat, grabieży, kradzieży i przemieszczeń, w wyniku których dzieła zatraciły swoje pochodzenie. Potrzeba często żmudnych badań, by przywrócić im ich historię. Nierozwiązane w pełni sprawy likwidacji skutków II wojny światowej w zakresie dóbr kulturalnych powróciły w latach 90. XX w., pod wpływem nacisków lobby żydowskiego. Podczas konferencji w Waszyngtonie (1998), Wilnie (2000) i Pradze (2009) uchwalono deklaracje wzywające muzea do przejrzenia zbiorów pod kątem muzealiów o niejasnym pochodzeniu lub mające lukę w swojej historii w latach 1933–1945. W 2000 r. Stowarzyszenie Muzeów Amerykańskich wydało podręcznik badań proweniencyjnych, a od 2003 r. na portalu internetowym The Nazi-Era Provenance muzea amerykańskie mogły zamieszczać wyniki tych badań. W Europie, w tym także w Polsce, powstały ośrodki rejestrujące, opracowujące i poszukujące straty wojenne oraz prowadzące w tym kontekście badania proweniencyjne. Skomplikowane losy polskich zbiorów w czasie II wojny światowej i po niej rzutują na zakres i potrzebę takich badań. Przywożone z niemieckich składnic rewindykowane przedmioty, nierozpoznane, zatracały swoją proweniencję. Dotykało to również dzieł wypożyczanych do dekoracji urzędów i przemieszczanych bez zgody właściciela. Przykładami rzetelnych badań proweniencyjnych są ostatnio wydawane katalogi zbiorów muzealnych i kolekcji prywatnych.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 230-243
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: BEATA PAWŁOWSKA-WILDE MUZEALNIK, REDAKTOR, SZEFOWA, PRZYJACIEL
BEATA PAWŁOWSKA-WILDE A MUSEUM PROFESSIONAL, AN EDITOR, A BOSS, A FRIEND
Autorzy:: Maria, Sołtysiak,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433626.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Museology
managing editor
museums’ register
museum professional
muzealnictwo
muzealnik
ewidencja muzeów
bibliografia wydawnictw
Opis:: Beata Pawłowska-Wilde passed away on Easter Saturday 2015. She graduated from the Department of Conservation and Historic Monuments Studies specialising in museology at the Copernicus University in Toruń. She was Head of the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments (ODZ) for many years, as well as the co-author of publications on museums, including „Muzealnictwo”, „Museum Events”, the „Bibliography of information contained in publications by museums in Poland” and others. She was born on 13th April 1932 into a family of scientists researching history and art history. Both her private and professional life were greatly influenced by her family home and her surroundings, imbued with a scientific approach towards all and any activities, humanities, patriotism and honour.Her childhood was marked by the war. At the beginning of the Warsaw Rising, at the age of 12, she and her younger brother Christopher were deported to forced labour in Germany. Her moving accounts from those tragic days may be found in the Oral History Archives of the Museum of the Warsaw Rising.She graduated from the Faculty of Fine Arts of Copernicus University in Toruń in 1954. She was engaged by Prof. Kazimierz Malinowski to work at ODZ in 1963. Her first task was to assemble and classify a bibliography of museology from Polish and foreign writings, as well as to edit subsequent volumes of the „Library of Museology and Monument Protection” Series. In 1976 she became Head of the Museology Department. While in that position she directed her own projects related to the history of museology; for example, she devised a comprehensive survey for the Index of Museum Registry in Poland and subsequent editions of the Inventory of Museums in Poland. From 1982 she worked as Managing Editor of „Muzealnictwo”, from 2000-2010 as Associate Editor, and from 1991 as editor-in-chief of the periodical „Museum Events”. She also co-authored successive volumes of the „Bibliography of information contained in publications issued by the museums in Poland. Non-serial and serial publications”. During 40 years in the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments, Beata Pawłowska-Wilde made an invaluable contribution to the systematisation of activities relating to Polish museums, recording them and promoting knowledge about Polish and international museology. She established a relationship with Polish museum professionals which resulted in close contacts between „Muzealnictwo’s” Editorial Board with this circle to this day. She co-operated conceptually with the Editorial Board, offering her advice and support when preparing each issue of the periodical. The editorial archives include: a film about „Muzealnictwo” made in 2012 on the occasion of the 60th anniversary of the annual, and footage shot by her son, Tomasz Wilde, which consists of priceless memories of Beata Pawłowska-Wilde, as well as of the long-time editor-in-chief of the „Muzealnictwo” Annual, Janusz Odrowąż-Pieniążek, in which both of them tell interesting and touching stories about the editors’ history, their associates and the fate of the periodical in the 1980s and 1990s.
W Wielką Sobotę poprzedzającą Wielkanoc 2015 r. zmarła Beata Pawłowska-Wilde – absolwentka konserwatorstwa i zabytkoznawstwa ze specjalizacją w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, wieloletnia szefowa Działu Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków (ODZ), współtwórczyni wydawnictw dotyczących muzeów, m.in. „Muzealnictwa”, „Zdarzeń Muzealnych”, „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce” i innych. Urodziła się 13 kwietnia1932 r. w Warszawie w rodzinie naukowców badających dzieje historii i sztuki. Dom rodzinny i otoczenie przepojone atmosferą naukowego podejścia do wszelkich działań, humanizmem, patriotyzmem i honorem – to wszystko wpłynęło na Jej życie prywatne i postawę zawodową. Jej dzieciństwo naznaczyła wojna – na początku Powstania Warszawskiego, w wieku 12 lat została wywieziona razem ze swoim młodszym bratem Krzysztofem na roboty do Niemiec. W Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się przejmująca relacja Beaty Pawłowskiej-Wilde z tamtych tragicznych dni. W 1954 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na UM K w Toruniu. W 1963 r. została zaangażowana przez prof. Kazimierza Malinowskiego do pracy w ODZ i jej pierwszym zadaniem było gromadzenie i klasyfikowanie bibliografii muzealnictwa z piśmiennictwa polskiego i obcego oraz redagowanie poszczególnych tomów serii „Biblioteki Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”. W 1967 r. została kierownikiem Działu Muzealnictwa – wykonując zadania związane z pełnieniem tej funkcji prowadziła jednocześnie projekty autorskie dotyczące historii muzealnictwa: opracowała obszerną ankietę do Kartoteki Ewidencji Muzeów w Polsce i kolejnych wydań Wykazu Muzeów w Polsce. Od 1982 r. pełniła obowiązki sekretarza redakcji „Muzealnictwa”, w l. 2000–2010 zastępcy red. naczelnego, od 1991 r. red. naczelnego biuletynu „Zdarzenia Muzealne”, współtworzyła również kolejne tomy „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce. Druki zwarte i ciągłe”. Przez 40 lat pracy w Dziale Muzealnictwa ODZ Beata Pawłowska-Wilde wniosła nieoceniony wkład w usystematyzowanie działań dotyczących polskich muzeów, zewidencjonowania ich, a także w propagowanie wiedzy o muzealnictwie polskim i światowym. Zbudowała więź ze środowiskiem muzealników polskich, która do dziś owocuje bliskimi kontaktami redakcji „Muzealnictwa” z tym środowiskiem. Do ostatniej chwili życia współpracowała z redakcją koncepcyjnie, służąc jej radą i wsparciem merytorycznym przy tworzeniu każdego numeru periodyku. W archiwum redakcyjnym znajdują się: film o piśmie „Muzealnictwo” zrealizowany w 2012 r., w związku z jubileuszem 60-lecia jego istnienia oraz, nakręcony przez syna, Tomasza Wilde, materiał filmowy, który zawiera bezcenne wspomnienia Beaty Pawłowskiej-Wilde, a także wieloletniego redaktora naczelnego, Janusza Odrowąża-Pieniążka – obydwoje snują interesującą i wzruszającą opowieść o dziejach redakcji, jej współpracownikach i losach pisma w latach 80. i 90. XX wieku.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 98-103
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: DZIAŁALNOŚĆ EDUKACYJNA MUZEUM W WERSALU I WYBRANYCH MUZEÓW FRANCUSKICH. METODY PRACY
EDUCATIONAL ACTIVITY AT THE VERSAILLES MUSEUM AND SELECTED FRENCH MUSEUMS. WORKING METHODS
Autorzy:: Maria, Brodzka-Bestry,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433546.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: educational activity
French residential museums
offers for adults
scenarios of lessons
działalność oświatowa
rezydencjonalne muzea francuskie
scenariusze lekcji muzealnych
książeczki dla dzieci do wystaw
Opis:: The article is devoted to educational activity at the Palace of Versailles. The author has completed an internship as part of the EU programme Leonardo da Vinci. Mobility in the Centre of Educational Activities of the museum in question. During her internship she also visited other residential museums, such as Fontainebleau, Chantilly, Vaux-Le-Vicomte and Malmaison, as well as Paris museums like the Musée Bourdelle, the Musée d’Orsay, the Musée de l’Orangerie, Les Arts Decoratifs and the Musée de Monuments Français. The author starts by presenting the visual information system and the museum’s first contact with their public via website, newsletter, printed materials; she also describes the Ticket Office, the Entrance and the Waiting Hall. The museum in Versailles is visited by a huge number of tourists every day, 7.28 million in 2012. One important factor differentiating France from Poland is the close cooperation between the French Ministries of Culture and Education, as a result of which several teachers spend one day a week at the Centre of Educational Activities and work at schools on other days. The Centre is responsible for training teachers to guide their students around the Palace of Versailles independently; entrance to the Palace is free of charge for them, whereas lessons and workshops prepared by museum employees or their associates are payable. The article describes the basic educational offer for adults, students, families with young children, and also mentions the offer for disabled visitors. It also presents the guides’ work as well as the topics they present. Moreover, examples of free children’s booklets and main working methods, such as the use of models, props, drama and the latest technology applied in museums are presented. The author’s experience of educational work at the Royal Castle in Warsaw and other Polish, Central- and Eastern-European museums forms a backdrop to these considerations. There are also some proposals for changes which should take place at the Royal Castle in Warsaw.
Artykuł poświęcony jest działalności edukacyjnej pałacu w Wersalu. Autorka odbyła miesięczny staż w Biurze Działań Edukacyjnych tego muzeum, w ramach programu unijnego Leonardo da Vinci. Mobilność. Podczas stażu zwiedziała też inne muzea rezydencjonalne, takie jak Fontainebleau, Chantilly, Vaux-Le-Vicomte, Malmaison oraz paryskie muzea Musée Bourdelle, Musée d’Orsay, Musée de l’Orangerie, Les Arts Decoratifs, Musée de Monuments Français. Na początku autorka przedstawia system informacji wizualnej oraz pierwszy kontakt muzeów z publicznością za pomocą strony internetowej, newslettera, informatorów drukowanych, opisuje także kasy, wejście i poczekalnie. Muzeum w Wersalu odwiedza co dzień ogromna rzesza turystów. W 2012 r. frekwencja w Wersalu wynosiła7,28 mln zwiedzających. Ważnym elementem różniącym Francję od Polski jest ścisła współpraca resortu kultury i edukacji, której przejawem jest np. fakt, że w Biurze Działań Edukacyjnych jeden dzień w tygodniu pracuje kilku nauczycieli, którzy w pozostałe dni pracują w szkole. Biuro jest odpowiedzialne za kształcenie nauczycieli tak, aby mogli sami poprowadzić uczniów po pałacu wersalskim – wstęp dla nich do pałacu jest bezpłatny, natomiast lekcje i warsztaty prowadzone przez pracowników i współpracowników pałacu są odpłatne. W artykule omówiono podstawową ofertę edukacyjną dla dorosłych, uczniów, rodzin z małymi dziećmi oraz wspominano ofertę dla osób niepełnosprawnych. Przedstawiono pracę przewodników i tematy przez nich prowadzone. Zaprezentowane także zostały przykładowe, darmowe książeczki dla dzieci oraz podstawowe metody pracy, jak np. wykorzystanie modeli, rekwizytów, dramy oraz najnowsze osiągnięcia techniki stosowane w muzeach. Tłem do tych rozważań są doświadczenia z pracy oświatowej w Zamku Królewskim w Warszawie i innych, polskich oraz środkowo i wschodnio-europejskich muzeów. Sformułowano także postulaty w kierunku pewnych zmian, jakie powinny nastąpić w Zamku Królewskim w Warszawie.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 104-114
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: KATARZYNA JAGODZIŃSKA, CZAS MUZEÓW W EUROPIE ŚRODKOWEJ. MUZEA I CENTRA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ (1989–2014), KRAKÓW 2014
KATARZYNA JAGODZIŃSKA, THE TIME OF MUSEUMS IN CENTRAL EUROPE. MUSEUMS AND CONTEMPORARY ART CENTRES (1989 –2014), CRACOW 2014
Autorzy:: Andrzej, Zugaj,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433548.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Eastern Europe
museums
modern art
The Time of Museums in Eastern Europe
Opis:: The value of Katarzyna Jagodzińska’s book is enhanced by the fact that there are still not enough such studies. She guides her readers through the theoretical discourse on museums in an accessible and knowledgeable way. She describes the presentation of contemporary/modern art in the former East-Bloc countries while introducing and describing their most important institutions. The value of this publication is unquestionable. It may be recommended without hesitation to people with various interests: museum professionals and museologists, art historians (in particular those dealing with contemporary art), architects, anyone interested in European art issues, the history and culture of the Visegrád Group as a whole or of each particular country forming it. It is also an excellent read for tourists planning their visits to Hungary, Czech Republic, Slovakia or those travelling in Poland; apart from the commonly-known monuments and museums already described in every guidebook, here one may find those places which are not so well-known but equally interesting.
Książka Katarzyny Jagodzińskiej jest pozycją ważną, między innymi dlatego, że tego typu opracowań bardzo brakuje. W kompetentny i przystępny sposób wprowadza czytelnika w teoretyczny dyskurs o muzeum, na jego tle przedstawia specyfikę prezentowania sztuki współczesnej/nowoczesnej w krajach zrzeszonych niegdyś w Bloku Wschodnim, a jednocześnie prezentuje i opisuje najważniejsze instytucje w tych krajach. Jest to publikacja bardzo użyteczna. Można ją bez wahania polecić odbiorcom o bardzo różnych zainteresowaniach: muzealnikom i muzeologom, historykom sztuki (szczególnie współczesnej), architektom, wszystkim zainteresowanym zagadnieniami sztuki europejskiej, historią i kulturą Grupy Wyszehradzkiej jako całości, jak również poszczególnych państw wchodzących w jej skład. To także świetne uzupełnienie dla turystów wybierających się na Węgry, do Czech, Słowacji, podróżujących po Polsce; oprócz zabytków i muzeów powszechnie znanych i opisywanych w każdym przewodniku, znaleźć tu można te mniej znane, a równie ciekawe.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 180-182
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: O UDOSTĘPNIANIU INFORMACJI W MUZEACH DO „PONOWNEGO WYKORZYSTYWANIA”, TAKŻE W CELACH KOMERCYJNYCH
ABOUT SHARING INFORMATION IN MUSEUMS TO BE „REUSED”, INCLUDING COMMERCIAL PURPOSES
Autorzy:: Piotr, Szpanowski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432808.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: public information
goals and tasks of museums
commercialisation
Opis:: The article discusses the consequences of the imminent implementation of the so-called re-use directive in Polish museums. Following the amendment in 2013, this directive extended the duty of sharing the broadly-defined public information which is gathered in these institutions, i.e. all content irrespective of its medium, to museums, libraries and archives (the so-called LAM sector).
Artykuł wprowadza do problematyki dotyczącej konsekwencji, jakie poniosą muzea w wyniku rychłego wdrożenia w Polsce tzw. dyrektywy re-use. Dyrektywa ta, po nowelizacji w 2013 r., rozszerzyła na muzea, biblioteki i archiwa (tzw. sektor „BAM”) obowiązek udostępniania – także podmiotom działającym w celach komercyjnych – zgromadzonej w tych instytucjach, szeroko rozumianej informacji publicznej, czyli każdej treści, niezależnie od sposobu jej utrwalenia.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 196-200
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: OGRODY MUZEÓW W MIASTACH W ROLI PARKÓW MIEJSKICH. KONTEKST SPOŁECZNY
MUSEUM GARDENS IN CITIES AS URBAN PARKS. SOCIAL CONTEXT
Autorzy:: Joanna, Grzonkowska,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433435.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: muzea
ogrody muzeów
ogrody rezydencji
ogrody tematyczne
parki miejskie
museums
museum gardens
gardens of residences
thematic gardens
urban parks
Opis:: Museum gardens or gardens accompanying museums may be divided into three basic types: historical gardens of museum-residences in cities (or historically suburban, but nowadays within the city limits), thematic gardens designed today as an extension or an opening of the museum into the city, as well as the most common ones, gardens or rather green areas beside museums, typically green squares or just lawns. It is worth reminding the people responsible for the surroundings of museum institutions how important it is to consciously design spaces around museum buildings in order to establish the institution’s position, both with respect to its immediate neighbours, i.e. the local community, and the other inhabitants of the city or tourists. The aim of this article is also to highlight the social function of museum gardens in cities, which is just as important as their roles as decoration and as close adjuncts to the museums themselves. For the inhabitants of the city, a museum garden is primarily a local public park, a place for everyday walks, for socialising, whose state and appearance is of keen interest. Museums cannot neglect this sense of affection and interest. A museum which treats its garden as another exhibition should also adapt its offer to the needs and expectations of its immediate neighbours.
Ogrody muzeów lub też ogrody towarzyszące muzeom można podzielić na trzy podstawowe typy: zabytkowe ogrody muzeów rezydencji w miastach (lub podmiejskie historycznie, a dziś znajdujące się w obrębie tkanki miejskiej), ogrody tematyczne projektowane współcześnie jako przedłużenie lub otwarcie muzeów na miasto oraz najczęstsze – ogrody czy raczej tereny zielone towarzyszące muzeom, a na ogół zieleńce lub po prostu trawniki. Warto zwrócić uwagę osób odpowiedzialnych za otoczenie instytucji muzealnych na to, jak ważną rolę dla budowania pozycji instytucji mogą spełniać świadomie zaprojektowane przestrzenie wokół budynków muzealnych – zarówno wobec najbliższych sąsiadów czyli społeczności lokalnej, jak i innych mieszkańców miasta, ale także wobec turystów. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi także na społeczną funkcję ogrodów muzeów w miastach – równie istotną, co role: dekoracyjna i ściśle muzealna. Dla mieszkańców miasta ogród muzeum jest przede wszystkim lokalnym parkiem publicznym, miejscem codziennych spacerów, życia towarzyskiego, przedmiotem żywego zainteresowania jego kondycją i urodą. Muzeum nie może tego przywiązania i zainteresowania ignorować. Muzeum traktując ogród jako kolejną ekspozycję powinno dostosować swoją ofertę także do potrzeb i oczekiwań najbliższych sąsiadów.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 244-252
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: PO CO NAM DIGITALIZACJA? KATALOGI INTERNETOWE I WIRTUALNE MUZEA. NOWE METODOLOGIE
WHY DO WE NEED DIGITISATION? INTERNET CATALOGUES AND VIRTUAL MUSEUMS. NEW METHODOLOGIES
Autorzy:: Marcin, Mondzelewski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433258.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: digitalizacja
katalogi internetowe
muzea
nowe technologie
społeczeństwo informacyjne
digitisation
internet catalogues
museums
new technologies
information society
Opis:: The presence of Polish museums on the internet is increasing, and not only in the form of websites. Thanks to external funds, among others the Culture+ Programme, electronic versions of catalogues of Polish collections have appeared online; however, they are still limited when it comes to access to information on museum exhibits. In this field, Polish museums are far behind museums from Western Europe; they tend to mainly focus on sharing basic descriptions with virtual documentation. Realisations such as presenting objects in the form of 3D visualisations or 360° degree photographs are still rare. Ironically, such delays are an advantage for our museums, as they allow them to learn from the mistakes of others, and implement the policy of creating and sharing digital collections in a more thoughtful way. Nevertheless, there are the questions: why and for whom? Apart from museum professionals and scientists who use collections for professional purposes, there is also a new group of recipients/users: educators, commercial companies, social media users. Each of these groups has distinct needs, and museums should decide how to respond to them. Examples of attitudes towards sharing should be drawn from experienced and recognised museums. The vision of the Rijksmuseum’s digital collections can be briefly defined: popularisation and interaction with contemporary culture. The catalogues of the Louvre, the Victoria & Albert Museum and the Germanisches Nationalmuseum are serious elaborations of collections, very often extended with knowledge on the state of the objects’ preservation and the state of research, or a deeper virtual trip through the exhibits. There are also extraordinary realisations which entirely revalue the way of thinking about sharing collections, such as Closer to Van Eyck, a comprehensive research and preservation project in the form of an interactive presentation accessible to a broad audience, but also realising the art historian’s dream of full access to knowledge of an object and access to tools for comparative studies. The article, written from the perspective of an art historian, is an overview of selected internet realisations of ways to share museum collections and their information. It also tries to answer the question: What should the aim of digitising museums be, and what forms should this take in the immediate future? How should the methodology of work in the humanities change in the context of the internet, and hence, how should the educational system be adapted? Those are questions which Polish museums ought to answer right now, so that the activities planned for the near future yield satisfactory results for future users in the next few years.
Polskie muzea coraz liczniej obecne są w internecie i nie tylko w formie stron internetowych. Dzięki funduszom zewnętrznym, m.in. programowi Kultura+, w sieci pojawiły się elektroniczne katalogi polskich zbiorów, które jednak tylko w ograniczonym stopniu dają dostęp do informacji o muzealiach. W tej sferze polskie muzea są opóźnione względem muzeów zachodniej Europy, i ich działania skupiają się głównie na udostępnianiu podstawowych danych opisowych i dokumentacji wizualnej. Realizacje takie, jak prezentacje obiektów w formie wizualizacji 3D czy fotografii obrotowej 360° należą do wyjątków. Paradoksalnie te opóźnienie daje pewną przewagę naszym muzeom – pozwalają uczyć się na błędach sąsiadów i realizować bardziej przemyślaną politykę tworzenia i udostępniania cyfrowej dokumentacji zbiorów. Powstaje jednak pytanie: Po co i dla jakich odbiorców? Oprócz samych muzealników i naukowców, wykorzystujących katalogi do celów zawodowych, mamy też nowy typ odbiorców/ użytkowników: edukatorów, firmy komercyjne, użytkowników mediów społecznościowych. Każda z tych grup ma odmienne potrzeby i muzea powinny zdecydować, w jaki sposób na nie odpowiedzieć. Wzorów podejścia do udostępnienia najlepiej szukać wśród doświadczonych i uznanych muzeów. Wizja cyfrowych zbiorów Rijksmuseum mogłaby być określona krótko: popularyzacja i interakcja ze współczesną kulturą. Katalogi Musee du Louvre, Victoria&Albert Museum czy Germanisches Nationalmuseum to poważne naukowe opracowania zbiorów, często poszerzone o wiedzę nt. stanu zachowania dzieł i stanu badań, pogłębioną wirtualną wycieczką po ekspozycjach. Pojawiają się też wyjątkowe realizacje przewartościowujące o 180° myślenie o udostępnieniu zbiorów, jak Closer to Van Eyck – potężny projekt badawczo-konserwatorski opakowany w interaktywną formę prezentacji przystępną dla szerokiego grona odbiorców, ale też urzeczywistniający marzenie historyka sztuki o pełnym dostępie do wiedzy o obiekcie i posiadaniu narzędzia do badań porównawczych. Artykuł, pisany z pozycji historyka sztuki i muzealnika, wychodzi od przeglądu wybranych realizacji internetowych form udostępnienia zbiorów muzealnych i informacji o nich, stara się też odpowiedzieć na pytanie: Do czego powinna służyć digitalizacja muzealiów i jakie formy przybrać w nadchodzącej przyszłości. Jak powinna zmienić się metodologia pracy nauk humanistycznych w kontekście internetu, a co za tym idzie, jak dostosować do zmian system kształcenia. Są to pytania, na które polskie muzea powinny odpowiedzieć już teraz, tak aby planowane na najbliższy czas działania dały zadowalające efekty dla przyszłych użytkowników za kilka lat.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 253-262
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: STARA KOLEKCJA – NOWA ARCHITEKTURA. MUZEUM ISABELLI STEWART GARDNER W BOSTONIE
OLD COLLECTIONS - NEW ARCHITECTURE. THE ISABELLA STEWART GARDNER MUSEUM IN BOSTON
Autorzy:: Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433520.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: museum architecture
collector’s museums
Isabella Steward Gardner
muzea kolekcjonerskie
Opis:: The cycle of articles entitled ”Old Collections – New Architecture” focuses on contemporary extensions, conversions and modernisations of famous collectors’ museums that were established in the United States at the turn of the 20th century. This article presents the history of Isabella Stewart Gardner’s collection, for which she built a special, private museum on the outskirts of Boston, which was modelled on the Renaissance palaces of Venice. In 2005-2012 the New Wing was added, designed by the well-known Italian architect Renzo Piano. Although the project has been controversial from the very beginning, the final result has been received favourably, and is seen as a respectful complement to the historical Museum building, which may serve as an example for similar ventures.
Cykl artykułów „Stare kolekcje – nowa architektura” poświęcony jest współczesnym dobudowom, rozbudowom i modernizacjom słynnych kolekcjonerskich muzeów, które powstały w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku. Niniejszy artykuł przedstawia historię kolekcji Isabelli Stewart Gardner, która dla zebranych dzieł sztuki zbudowała na przedmieściach Bostonu specjalne muzeum, o architekturze wzorowanej na renesansowych pałacach weneckich. Muzeum to zostało w latach 2005-2012 rozbudowane na podstawie projektu znanego włoskiego architekta – Renzo Piano. Projekt ten na początku budził liczne kontrowersje, lecz w rezultacie oceniany jest przychylnie, jako właściwe i pełne umiaru uzupełnienie starego historycznego budynku Muzeum, mogące stanowić wzór dla podobnych przedsięwzięć.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 20-31
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "museums" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język