Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "job stress" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Job stress, occupational position and gender as factors differentiating workplace bullying experience
Stres zawodowy, stanowisko pracy i płeć jako czynniki różnicujące narażenie na mobbing pracowniczy
Autorzy:
Drabek, Marcin
Merecz, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166762.pdf
Data publikacji:
2014-11-03
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
mobbing
stres zawodowy
stanowisko pracy
płeć
transport
bullying
job stress
occupational position
gender
transportation
Opis:
Background: The results of our research broaden the knowledge concerning the correlates of mobbing. The study is aimed at finding out whether an employee's gender, his/her occupational position and level of occupational stress are related to bullying experience. Material and Methods: 1313 employees of a transport company participated in the study. The relationships between gender, occupational position, the level of stress and bullying were analysed. Bullying was measured by the use of the MDM Questionnaire, while work environment was assessed using the Subjective Assessment of Work Questionnaire. Results: It was found that women were generally more exposed to bullying than men (Z = –1.999; p < 0.05). Women experienced more bullying by their colleagues than men did (Z = –2.712; p < 0.01), in particular: bullying by colleagues that destroys the worker's image (Z = –2.922; p < 0.01) and bullying by colleagues that destroys social relations (Z = –3.004; p < 0.01). Individuals with managerial jobs experienced overall bullying (Z = –2.762; p < 0.01), bullying by colleagues (Z = –0.014; p < 0.05) and bullying by colleagues that destroys social relations (Z = –2.260; p < 0.05) more often than the individuals with non-management positions. The results of the study also indicated that employees with higher level of stress in comparison with less stressed co-workers reported more incidents of bullying behaviour (overall bullying – Z = –8.171; p < 0.001, bullying by colleagues – Z = –7.114; p < 0.001, bullying by supervisors – Z = –6.716; p < 0.001, all types of behaviour – p < 0.001). Conclusions: Comparing the results of our study to the previous research, it seems that the pattern of relationships between individual characteristics and bullying is rooted in the wider cultural context, the specificity of the company, its organisational culture as well as its situation. Therefore it's difficult to talk about irrefutable individual correlates of bullying at work. Med Pr 2013;64(3):283–296
Wstęp: Wyniki referowanych badań wpisują się w szeroki nurt dyskusji nad korelatami mobbingu. Głównym celem badań było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy płeć pracownika, jego pozycja zawodowa w firmie oraz stresogenność środowiska pracy różnicują narażenie na mobbing pracowniczy. Materiał i metody: Badania przeprowadzono z udziałem 1313 pracowników spółki transportowej. Analizowano relacje między płcią, zajmowanym stanowiskiem oraz poziomem stresu a narażeniem na mobbing (w tym na różne rodzaje działań mobbingowych, z uwzględnieniem ich sprawców). Oceny poziomu narażenia na mobbing dokonano na podstawie wyników Kwestionariusza MDM, a oceny stresu w pracy z użyciem Kwestionariusza do Subiektywnej Oceny Pracy. Wyniki: Z przeprowadzonych analiz wynika, że kobiety były bardziej narażone na mobbing (Z = –1,999; p < 0,05). Częściej od mężczyzn doświadczały też zachowań mobbingowych ze strony kolegów (Z = –2,712; p < 0,01), w tym działań godzących w wizerunek (Z = –2,922; p < 0,01) oraz relacje społeczne (Z = –3,004; p < 0,01). Kierownicy częściej od swoich podwładnych doświadczali mobbingu ogólnie (Z = ‑2,762; p < 0,01), mobbingu ze strony współpracowników (Z = –0,014; p < 0,05) oraz działań kolegów, które negatywnie wpływały na relacje społeczne w pracy (Z = –2,260; p < 0,05). Ponadto okazało się, że osoby bardziej zestresowane częściej doświadczały zarówno mobbingu ogólnie (Z = –8,171; p < 0,001), jak i mobbingu ze strony kolegów (Z = –7,114; p < 0,001) i szefów (Z = –6,716; p < 0,001) oraz wszystkich poszczególnych rodzajów zachowań (p < 0,001). Wnioski: Porównując otrzymane wyniki z danymi literaturowymi wydaje się, że konstelacja stwierdzanych związków i zależności odzwierciedla zarówno kontekst kulturowy, jak i specyficzną sytuację firmy oraz że trudno mówić o pewnych indywidualnych predyktorach mobbingu. Med. Pr. 2013;64(3):283–296
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 3; 283-296
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa typy elastyczności – w radzeniu sobie i poznawcza – oraz ich relacja z odczuwanym stresem wśród funkcjonariuszy straży pożarnej
Two types of flexibility: in coping and cognitive, and their relationship with stress among firefighters
Autorzy:
Borzyszkowska, Agata
Basińska, Małgorzata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085623.pdf
Data publikacji:
2020-07-24
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres zawodowy
strażacy
elastyczność
elastyczność w radzeniu sobie ze stresem
elastyczność poznawcza
radzenie sobie
job stress
firefighters
flexibility
flexibility in coping with stress
cognitive flexibility
coping
Opis:
WstępElastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza to konstrukty nowe na gruncie polskich i europejskich nauk psychologicznych. Osoba elastyczna w radzeniu sobie posiada szeroki repertuar poddawanych refleksji strategii zaradczych, zmienianych w zależności od ich skuteczności lub specyfiki sytuacji. Osoba elastyczna poznawczo jest gotowa do poszukiwania nowych sposobów radzenia sobie. Zawód strażaka wiąże się z narażeniem na różne stresory, a stres zawodowy może wpływać nie tylko na zdrowie psychiczne, lecz również na jakość wykonywanej pracy. Dlatego elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza wydają się tak ważne. Celem badania była empiryczna weryfikacja związku pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie i elastycznością poznawczą oraz określenie ich relacji z odczuwanym przez badanych stresem.Materiał i metodyDo badania zakwalifikowano 104 strażaków – tylko mężczyzn. Średni wiek badanych to 34 lata (SD = 7,81). Wykorzystano Kwestionariusz elastyczności w radzeniu sobie (KERS-14), Kwestionariusz elastyczności poznawczej (KEP) oraz Skalę odczuwanego stresu (Perceived Stress Scale – PSS-10).WynikiU badanych strażaków występował istotny statystycznie związek między elastycznością w radzeniu sobie ze stresem i jej wymiarami a elastycznością poznawczą i jej wymiarami. Najsilniejszy pozytywny związek zaobserwowano pomiędzy elastycznością poznawczą i repertuarem strategii (r = 0,639, p < 0,001), najsłabszy – pomiędzy kontrolą poznawczą a refleksyjnością (r = 0,257, p = 0,009). Dowiedziono, że występuje istotny statystycznie negatywny związek pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie ze stresem (r = –0,339, p = 0,001) i elastycznością poznawczą (r = –0,359, p < 0,001) a odczuwanym przez badanych stresem. Nie odnotowano istotnego statystycznie związku pomiędzy refleksyjnością stanowiącą wymiar elastyczności w radzeniu sobie a odczuwanym przez strażaków stresem.WnioskiNależy rozważyć możliwość uwzględnienia w programach profilaktycznych skierowanych do strażaków potrzeby wspierania zasobów podmiotowych, do których zaliczyć można elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawczą. Wyniki wskazują również na konieczność pogłębienia badań w celu lepszego zrozumienia obu konstruktów.
BackgroundFlexibility in coping with stress and cognitive flexibility are new constructs both in Polish and European psychological sciences. A person displaying flexibility in coping has a wide repertoire of remedial strategies, which he or she is able to change if the situation so requires, and which reflect on the strategies used, while a person displaying cognitive flexibility is ready to look for new ways to cope. The profession of a firefighter involves exposure to various stressors, and occupational stress can affect not only mental health, but also the quality of work performed. That is why flexibility in coping with stress and cognitive flexibility seem so important. The aim of the study was to perform empirical verification of the relationship between flexibility in coping and cognitive flexibility, as well as to determine their relationship with the stress perceived by the respondents.Material and MethodsOverall, 104 firefighters (males only) were qualified for the examination. The average age of the respondents was 34 years (SD = 7.81). The Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14), the Cognitive Flexibility Inventory (CFI) and the Perceived Stress Scale (PSS-10) were used.ResultsThere is a statistically significant relationship between flexibility in coping with stress and its dimensions, and cognitive flexibility and its dimensions, in the examined group of firefighters. The strongest positive relationship was observed between cognitive flexibility and repertoire (r = 0.639, p < 0.001), and the weakest between cognitive control and reflectivity (r = 0.257, p = 0.009). A statistically significant negative relationship was found between flexibility in coping with stress (r = –0.339, p = 0.001) and cognitive flexibility (r = –0.359, p < 0.001), and stress experienced by the respondents. There was no statistically significant relationship between reflectivity, which is a dimension of flexibility in coping with stress, and perceived stress.ConclusionsThere is a need to consider the possibility of including in the prevention programs addressed to firefighters the need to support subjective resources, which include flexibility in coping with stress and cognitive flexibility. The results also indicate the need to deepen research in order to better understand the constructs of flexibility in coping with stress and cognitive flexibility.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 441-450
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humor nauczycieli i jego związki z przewlekłym zmęczeniem – mediacyjna rola poczucia stresu w pracy
Teachers’ humor and its relationships with chronic fatigue − the mediating role of the sense of stress at work
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162686.pdf
Data publikacji:
2019-06-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nauczyciele
stres zawodowy
przewlekłe zmęczenie
radzenie sobie ze stresem przez humor
style humoru
stres nauczycieli
teachers
job stress
chronic fatigue
coping humor
humor styles
teachers’ stress
Opis:
Wstęp W ostatnich latach wiele badań naukowych zarówno w Polsce, jak i na świecie dowiodło, że zawód nauczycielski jest związany z wysokim poziomem stresu. Doświadczanie długotrwałego stresu oraz niewielka umiejętność sprostania wyzwaniom mogą doprowadzić do wystąpienia przewlekłego zmęczenia. Kluczowe znaczenie w radzeniu sobie ze stresem mają zasoby osobiste, do których zaliczono humor opisywany za pomocą stylów i radzenie sobie przez humor. Materiał i metody W badaniach wzięło udział 166 nauczycieli (145 kobiet i 21 mężczyzn) w wieku 23–67 lat (M = 43,02, SD = 9,98). Zastosowano następujące narzędzia: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humour Scale – CHS), Kwestionariusz stylów humoru (Humor Style Questionnaire – HSQ), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10P, polska modyfikacja 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), Kwestionariusz oceny samopoczucia (Checklist Individual Strength – CIS20R) oraz ankietę własną. Wyniki Wartości nasilenia poczucia stresu w pracy, radzenia sobie przez humor i przewlekłego zmęczenia u nauczycieli były średnie. W tej grupie zawodowej dominowały 2 style humoru: afiliacyjny i w służbie ego. Im częściej nauczyciele radzili sobie za pomocą tych 2 stylów, tym rzadziej byli narażeni na przewlekłe zmęczenie. Poczucie stresu w pracy mediowało związek między pozytywnymi wymiarami humoru a przewlekłym zmęczeniem i jego wymiarami. Natomiast humor agresywny i samodeprecjonujący nie był związany z przewlekłym zmęczeniem. Wnioski Można postawić hipotezę, że humor pozytywny chroni przed przewlekłym zmęczeniem. W wyjaśnianiu tego związku istotną rolę odgrywa poczucie stresu w pracy. Med. Pr. 2019;70(3):343–361
Background In recent years, many scientific studies, both in Poland and in the world, have proven that teaching is considered a profession with a high level of stress. The experience of prolonged stress and a lack of abilities to meet challenges can lead to the occurrence of chronic fatigue in teachers. Of key importance in coping with stress are personal resources, which include humor described by humor styles and coping humor. Material and Methods The study involved 166 teachers (145 women and 21 men) aged 23–67 (M = 43.02, SD = 9.98). The following tools were used in the research: the Coping Humor Scale (CHS), the Humor Style Questionnaire (HSQ), the Sense of Stress at Work (PSS-10P) (the Polish modification of the 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), the Checklist Individual Strength (CIS20R) and a personal questionnaire. Results In the light of the research, teachers were characterized by a medium level of the sense of stress at work, coping humor and chronic fatigue. Affiliative and self-enhancing styles dominated in this group. The more often teachers used the affiliative and self-enhancing styles, the less likely they were to experience chronic fatigue. The sense of stress at work mediated the relationship between the positive dimensions of humor and chronic fatigue and its dimensions. In contrast, aggressive and self-deprecating humor styles were not associated with chronic fatigue. Conclusions It can be hypothesized that positive humor protects against chronic fatigue. The sense of stress at work plays an important role in explaining this relationship. Med Pr. 2019;70(3):343–61
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 343-361
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjawiska stresu i wypalenia zawodowego w opiece paliatywnej
The phenomenon of job stress and burnout syndrome in palliative care
Autorzy:
Stelcer, Bogusław
Bilski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085424.pdf
Data publikacji:
2020-01-20
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
wypalenie zawodowe
psychologia pracy
personel medyczny
opieka paliatywna
cierpienie
stres w pracy
burnout syndrome
occupational psychology
medical staff
palliative care
suffering
job stress
Opis:
W pracy przeanalizowano zjawisko wypalenia zawodowego, zwracając uwagę na perspektywy chorego, jego rodziny i pomagającego. Wskazano również praktyczne zasady efektywnej opieki nad umierającymi i ich rodzinami, prowadzonej tak, aby zespół terapeutyczny był wolny od zjawiska wypalenia zawodowego.
This paper is focused on the analysis of the phenomenon of occupational burnout from the perspectives of the sick person, his/her family and the helper. Practical principles of effective care for dying people and their families were also indicated in order to make the therapeutic team free from the symptoms of occupational burnout.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 1; 69-78
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Work with visual display units and musculoskeletal disorders: A cross-sectional study
Praca przy monitorze ekranowym a zaburzenia mięśniowo-szkieletowe – badanie przekrojowe
Autorzy:
Riccò, Matteo
Cattani, Silvia
Gualerzi, Giovanni
Signorelli, Carlo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164238.pdf
Data publikacji:
2016-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres w pracy
ergonomia
zaburzenia mięśniowo-szkieletowe związane z pracą
zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
pracownicy biurowi
monitor ekranowy
job stress
ergonomics
work-related musculoskeletal disorders
musculoskeletal disorders
office workers
visual display unit
Opis:
Background Epidemiological studies have shown that employees working with visual display units (VDU) are more likely to complain about musculoskeletal disorders (MSDs). The aim of this study has been to evaluate associations among MSDs and individuals and work-related factors. Material and Methods A total of 1032 VDU workers were assessed about their personal (i.e., age, working history, smoking history, physical activity) and work-related factors (i.e., predominant job tasks performed, work posture). Work environment was evaluated regarding fulfillment of the standard ISO 9241-5:1998. The investigation required a direct observation of participants (in order to accurately assess the prevalence of MSDs) and workstations. Adjusted odds ratios (ORa) were calculated by means of the logistic regression model. Results Prevalence of MSDs was relatively high (53%). In general, MSDs were significantly associated with female sex (OR = 2.832, 95% confidence interval (CI): 2.178–3.683), age ≥ 50 years old (OR = 2.231, 95% CI: 1.236–4.026), longer exposure to VDU, both as working history (10–14 years: OR = 1.934, 95% CI: 1.301–2.875; ≥ 15 years: OR = 2.223, 95% CI: 1.510–3.271) and working time (30–39 h/week: OR = 1.537, 95% CI: 1.087–2.273). Inappropriate workstation design was confirmed by the multivariate analysis as a risk factor for MSDs (ORa = 2.375, 95% CI: 1.124–5.018). Conclusions Musculoskeletal disorders were significantly associated with individual factors as well as characteristics of work environment. An appropriate design of workstations may significantly reduce their prevalence amongst VDU workers. Med Pr 2016;67(6):707–719
Wstęp Badania epidemiologiczne wykazały, że osoby pracujące przy monitorach ekranowych (visual display units – VDU) częściej skarżą się na zaburzenia mięśniowo-szkieletowe (musculoskeletal disorders – MSDs). Celem badania była ocena związku między MSDs a cechami indywidualnymi pracowników i czynnikami związanymi z pracą. Materiał i metody Badanie przeprowadzono wśród 1032 osób używających VDU w pracy. Zebrano dane dotyczące cech indywidualnych badanych (wiek, staż pracy, historia palenia, aktywność fizyczna) i czynników związanych z wykonywaną pracą (najczęstsze czynności, pozycja ciała). Oceniono też zgodność środowiska pracy z normą ISO 9241-5:1998. W celu dokładnej analizy występowania MSDs przeprowadzono bezpośrednią obserwację osób badanych i ich stanowisk pracy. Skorygowane ilorazy szans (adjusted odds ratios – ORa) obliczono z zastosowaniem modelu regresji logistycznej. Wyniki Częstość występowania MSDs była stosunkowo wysoka (53%). Zaobserwowano statystycznie istotną zależność między MSDs a płcią żeńską (OR = 2,832, 95% przedział ufności (confidence interval – CI): 2,178–3,683), wiekiem powyżej 50 lat (OR = 2,231, 95% CI: 1,236–4,026) i dłuższym narażeniem na VDU – zarówno w wyniku dłuższego stażu pracy (10–14 lat: OR = 1,934, 95% CI: 1,301–2,875; ≥ 15 lat: OR = 2,223, 95% CI: 1,510–3,271), jak i większego wymiaru czasu pracy (30–39 godz./tydzień: OR = 1,537, 95% CI: 1,087–2,273). Analiza wieloczynnikowa potwierdziła, że nieodpowiednio zorganizowane stanowisko pracy jest czynnikiem ryzyka MSDs (ORa = 2,375, 95% CI: 1,124–5,018). Wnioski Występowanie zaburzeń mięśniowo-szkieletowych jest istotnie związane z indywidualnymi cechami pracownika i właściwościami środowiska pracy. Odpowiednio zorganizowane stanowiska pracy mogą znacznie zmniejszyć częstość występowania MSDs u osób pracujących przy VDU. Med. Pr. 2016;67(6):707–719
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 6; 707-719
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Job insecurity and emotional disturbance of Polish employees during pandemic COVID-19
Autorzy:
Chirkowska-Smolak, Teresa
Chumak, Mykola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108199.pdf
Data publikacji:
2021-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
depression
anxiety
stress
employability
job insecurity
COVID-19
Opis:
BackgroundThe pandemic, as an event that is new and dangerous to the health and life of the population, has put employees at risk of losing their job and experiencing deteriorating working and employment conditions. In this situation, authors were particularly concerned with the extent to which job insecurity (both quantitative and qualitative) contributed to the deterioration of workers’ well-being.Material and MethodsThe study was carried out on 382 Polish employees in April and May 2020. The following research tools were used: the Job Insecurity in Pandemic Scale by Chirkowska-Smolak and Czumak and the Depression, Anxiety, Stress Scale (DASS-21) by Levibond and Levibond.ResultsThe quantitative and qualitative job insecurity were significant predictors of depression and stress, but they did not explain anxiety symptoms. The scope of the explained variance of these negative emotional states by concerns related to work and employment was not large (from 11% to 17.6%). The moderating role of perceived employability was confirmed only in the case of the relationship between qualitative job insecurity and depression, as well as quantitative job insecurity and stress. However, the increase in the explained variance was very small.ConclusionsUncertainty related to the maintenance of employment and concerns about the deterioration of working conditions due to the COVID-19 pandemic had an impact on emotional disturbances of employees, but they only explained some of the variance of depression and stress and did not affect the perceived level of anxiety. The smaller role of economic stress in the emergence of negative emotional states could be associated with the occurrence of much more serious threats to the health and life of the population in this period. The very low level of unemployment in Poland, which remained at a similar level throughout the pandemic despite the catastrophic forecasts of economists, could also have played an important role.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 6; 645-652
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Workload, job satisfaction and occupational stress in Polish midwives before and during the COVID-19 pandemic
Autorzy:
Jasiński, Arkadiusz M.
Derbis, Romuald
Walczak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108188.pdf
Data publikacji:
2021-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
job satisfaction
midwives
occupational stress
COVID-19
mediation
JD-R model
Opis:
BackgroundThe aim of this study was to describe, explain, and compare the correlations between workload, job satisfaction, and occupational stress levels in Polish midwives working before and during the COVID-19 pandemic.Material and MethodsThis study was cross-lagged in nature and conducted in 2 phases at public health facilities. The first phase took place between March and August 2018 before the current pandemic, and the second in February 2021. In total, 133 midwives working before the COVID-19 pandemic and 92 midwives working during the pandemic were surveyed.ResultsAnalysis revealed that working during the pandemic, personal SARS-CoV-2 infection and workload were positive predictors of occupational stress. Midwives working during the pandemic experienced significantly higher levels of occupational stress compared to the period before the pandemic. Job satisfaction was found to be a negative predictor of stress in both groups, and to mediate the correlation between workload and occupational stress. The positive influence of job satisfaction on coping with stress was stronger in the group working during the pandemic.ConclusionsWorkload increased, and job satisfaction decreased, occupational stress levels in both groups of midwives. The COVID-19 pandemic, directly and indirectly, increased midwives’ occupational stress levels, and reinforced the negative correlation between workload and job satisfaction. The results confirm the important role of working conditions in shaping occupational stress levels.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 6; 623-632
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie modelu „Wymagania Pracy - Zasoby” do badania związku między satysfakcją zawodową, zasobami pracy, zasobami osobistymi pracowników i wymaganiami pracy
Application of Job Demands-Resources model in research on relationships between job satisfaction, job resources, individual resources and job demands
Autorzy:
Potocka, Adrianna
Waszkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168419.pdf
Data publikacji:
2014-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres
pracownicy socjalni
satysfakcja zawodowa
model Wymagania Pracy-Zasoby
stress
social workers
job satisfaction
the Job Demands-Resources model
Opis:
Wstęp: Celem prezentowanych badań było określenie związków między wymaganiami pracy, zasobami pracy, zasobami osobistymi a satysfakcją zawodową oraz określenie użyteczności modelu Wymagania Pracy - Zasoby w wyjaśnianiu stwierdzonych związków. Materiał i metody: Badaniami objęto 500 pracowników socjalnych z całej Polski. Do testowania hipotez zastosowano kwestionariusz „Czynniki psychospołeczne" oraz skalę „Satysfakcja zawodowa". Wyniki: Wykazano, że wraz ze wzrostem dostępnych zasobów pracy oraz wzrostem dostępnych zasobów osobistych wzrasta satysfakcja z pracy (r = 0,44; p < 0,05; r = 0,31; p < 0,05). Analiza wariancji (ANOVA) wykazała, że zasoby pracy [F(1,474) = 4,004; p < 0,05] oraz wymagania pracy [F(1,474) = 4,166; p < 0,05] są istotnymi źródłami zmienności satysfakcji zawodowej. Ponadto interakcja wymagań pracy i zasobów pracy [F(3,474) = 2,748; p < 0,05] oraz wymagań pracy i zasobów osobistych [F(3,474) = 3,021; p < 0,05] ma statystycznie istotny wpływ na poziom zadowolenia z pracy. Porównania post hoc wykazały, że: 1) w warunkach niskich wymagań pracy, ale przy dużych zasobach pracy pracownicy odczuwają istotnie wyższy poziom satysfakcji zawodowej w porównaniu z osobami oceniającymi zasoby pracy jako średnie (p = 0,0001) lub niskie (p = 0,0157); 2) przy średnim poziomie wymagań pracy osoby szacujące swoje zasoby osobiste jako duże deklarowały istotnie wyższą satysfakcję z pracy niż osoby oceniające swoje zasoby osobiste jako małe (p = 0,0001). Wnioski: Wykazano użyteczność modelu Wymagania Pracy - Zasoby do badania satysfakcji zawodowej. Uwzględniając w zarządzaniu organizacją składowe modelu, tj. wymagania pracy oraz zasoby (pracy i osobiste), można wpływać na poziom satysfakcji zawodowej. Med. Pr. 2013;64(2):217–225
Background: The aim of this study was to explore the relationships between job demands, job resourses, personal resourses and job satisfaction and to assess the usefulness of the Job Demands-Resources (JD-R) model in the explanation of these phenomena. Materials and Methods: The research was based on a sample of 500 social workers. The "Psychosocial Factors" and "Job satisfaction" questionnaires were used to test the hypothesis. Results: The results showed that job satisfaction increased with increasing job accessibility and personal resources (r = 0.44; r = 0.31; p < 0.05). The analysis of variance (ANOVA) indicated that job resources and job demands [F(1.474) = 4.004; F(1.474) = 4.166; p < 0.05] were statistically significant sources of variation in job satisfaction. Moreover, interactions between job demands and job resources [F(3,474) = 2.748; p < 0.05], as well as between job demands and personal resources [F(3.474) = 3.021; p < 0.05] had a significant impact on job satisfaction. The post hoc tests showed that 1) in low job demands, but high job resources employees declared higher job satisfaction, than those who perceived them as medium (p = 0.0001) or low (p = 0.0157); 2) when the level of job demands was perceived as medium, employees with high personal resources declared significantly higher job satisfaction than those with low personal resources (p = 0.0001). Conclusion: The JD-R model can be used to investigate job satisfaction. Taking into account fundamental factors of this model, in organizational management there are possibilities of shaping job satisfaction among employees. Med Pr 2013;64(2):217–225
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 2; 217-225
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobre praktyki w opiece profilaktycznej nad pracującymi – kwalifikacja udaru mózgu jako wypadku przy pracy. Potrzeba prowadzenia prewencji wtórnej u osób powracających do pracy po ostrych incydentach mózgowo-naczyniowych
Good practice in occupational health services – Certification of stroke as an accident at work. Need for secondary prevention in people returning to work after acute cerebrovascular events
Autorzy:
Marcinkiewicz, Andrzej
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164435.pdf
Data publikacji:
2015-07-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
udar mózgu
wypadek przy pracy
czynniki psychospołeczne
stres
praca
obciążenie pracą
stroke
work-related accident
psychosocial risk factors
stress
work
job strain
Opis:
Zakwalifikowanie ostrego incydentu naczyniowego, zarówno zawału serca, jak i udaru mózgu, jako wypadku przy pracy, stwarza trudności nie tylko zespołom powypadkowym, ale także konsultującym zdarzenie lekarzom sprawującym opiekę profilaktyczną nad pracownikami, biegłym wydającym opinie sądowo-lekarskie czy w końcu sądom pracy i ubezpieczeń społecznych. W artykule przedstawiono przypadek 41-letniej pracownicy administracyjno-biurowej, która w zakresie czynności zawodowych miała obsługę klientów i przyjmując agresywnego interesanta, doznała silnego stresu. W jego konsekwencji pojawiły się objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (ból głowy, zaburzenia mowy), a w trakcie hospitalizacji rozpoznano niedokrwienny udar mózgu z ustępującą afazją mieszaną. W badaniu rezonansu magnetycznego głowy uwidoczniono podostre zmiany niedokrwienne. Zespół powypadkowy pracodawcy ustalił okoliczności wypadku przy pracy i w konsekwencji uznał, że zawał mózgu wywołany przez zator tętnic mózgowych był wypadkiem przy pracy, ponieważ było to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodującą uraz (udar), które miało związek z pracą. Jako jego przyczynę wskazano silny stres i napięcie nerwowe spowodowane zaistniałą sytuacją podczas obsługi klienta. Po 5 miesiącach, podczas badań kontrolnych pacjentka uzyskała orzeczenie o braku przeciwwskazań do pracy na swoim stanowisku, dzięki czemu mogła wrócić do pracy. Należy zwrócić uwagę, że badania kontrolne u osób powracających do pracy po udarze mózgu powinny obejmować: po pierwsze, holistyczną ocenę predyspozycji zdrowotnych do wykonywania dotychczasowych obowiązków zawodowych, a po drugie, edukację zdrowotną w miejscu pracy, ukierunkowaną na prewencję wtórną dotyczącą ograniczania czynników ryzyka powikłań chorób sercowo-naczyniowych. Med. Pr. 2015;66(4):595–599
The classification of an acute vascular episode, both heart infarct and stroke, as an accident at work poses difficulties not only for post accidental teams, but also to occupational health professionals, experts and judges at labor and social insurance courts. This article presents the case of a 41-year-old office worker, whose job involved client services. While attending a very aggressive customer she developed solid stress that resulted in symptoms of the central nervous system (headache, speech disturbances). During her hospitalisation at the neurological unit ischemic stroke with transient mixed type aphasia was diagnosed. Magnetic resonance imaging (MRI) scan of the head revealed subacute ischemia. After an analysis of the accident circumstances, the employer’s post accidental team decided that ischemic stroke had been an accident at work, because it was a sudden incident due to an external cause inducing work-related traumatic stroke. As a primary cause tough stress and emotional strain due to the situation developed while attending the customer were acknowledged. During control medical check up after 5 months the patient was found to be fit for work, so she could return to work. However, it should be noted that such a check up examination of subjects returning to work after stroke must be holistic, including the evaluation of job predispositions and health education aimed at secondary prevention of heart and vascular diseases with special reference to their risk factors. Med Pr 2015;66(4):595–599
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 4; 595-599
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Satysfakcja z pracy a stres zawodowy – wyniki badań ilościowych w 3 jednostkach organizacyjnych urzędu
Job satisfaction vs. occupational stress – Quantitative analysis of 3 organizational units of a public sector institution
Autorzy:
Rogozińska-Pawełczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162477.pdf
Data publikacji:
2018-05-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres zawodowy
satysfakcja z pracy
stresor
jednostki sektora publicznego
stanowisko kierownicze
stanowisko niekierownicze
occupational stress
job satisfaction
stressor
public sector units
managerial positions
non-managerial positions
Opis:
Wstęp Analizie poddano wpływ subiektywnego odczuwania nasilenia stresu zawodowego i jego czynników na poziom ogólnej satysfakcji z pracy. Poszukiwano także odpowiedzi na pytanie o możliwość występowania potencjalnych różnic pod względem wymienionych zmiennych u osób zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i niekierowniczych oraz ze względu na czynniki demograficzne. Materiał i metody W artykule zaprezentowano wyniki badań przeprowadzonych wśród 5930 osób zatrudnionych w 3 jednostkach organizacyjnych urzędu za pomocą metody wywiadu bezpośredniego za pośrednictwem Internetu. W celu dokonania analizy wpływu odczuwanego stresu w pracy na poziom ogólnej satysfakcji z pracy dokonano estymacji parametrów modelu wielomianowego kategorii uporządkowanych. Wyniki Analiza poziomu odczuwanego stresu i satysfakcji z pracy wykazała istnienie nieznacznych różnic w zakresie omawianego czynnika między kobietami a mężczyznami. Do pracowników najrzadziej narażonych na sytuacje stresujące i deklarujących wysoką satysfakcję z pracy należą osoby najstarsze, ponad 55-letnie, i zatrudnione na stanowiskach kierowniczych. Niski poziom stresu i niska satysfakcja z pracy wystąpiły u pracowników młodych w wieku do 35 lat o najkrótszym stażu pracy (do 5 lat). Wśród najmniej usatysfakcjonowanych z pracy i odczuwających wysoki poziom stresu znalazły się osoby mające za sobą 6–15 lat pracy, zatrudnione na stanowiskach niekierowniczych. Natomiast najwyższy poziom odczuwanego stresu i wysoka satysfakcja występuje u osób w wieku 46–55 lat, mających ponad 20-letni staż pracy. Wnioski Wyniki estymacji parametrów modelu wielomianowego kategorii uporządkowanych wskazują, że poziom odczuwanego stresu wiąże się z poziomem odczuwanej satysfakcji z pracy. Im niższy jest poziom odczuwanego stresu i czynników stresogennych na stanowisku pracy, tym większa jest satysfakcja ogólna pracownika z pracy w badanym urzędzie. Med. Pr. 2018;69(3):301–315
Background The influence of subjective perception of occupational stress and its individual factors on the overall level of job satisfaction was analyzed. The respondents were also asked to answer the question of the potential differences in terms of variables in managers and non-managers, and in various demographic factors. Material and Methods This article presents the results of a study conducted among 5930 people employed in 3 units of the examined public sector institution. The research was conducted using computer-assisted web interview method. The parameters of the polynomial model of ordered categories were estimated. Results The results showed a statistically significant effect between the variables and the differences between the groups of subjects. Analyzes showed slight differences between men and women. Employees with a low level of stress and high job satisfaction were noted in the oldest group, aged over 55 years, and in managers. Low levels of stress and job satisfaction were observed in young employees with the shortest period of employment. Among those least satisfied with the work and experiencing high levels of stress there were respondents with 6–15 years of employment in non-managerial positions. While the highest levels of stress and high satisfaction were found in people aged 46–55 years, with more than 20 years of work experience. Conclusions The results of the estimation of the polynomial model parameters of ordered categories indicate that the level of perceived stress is related to the level of job satisfaction. The lower the level of stress and stressors in the workplace, the greater the job satisfaction in the surveyed unit. Med Pr 2018;69(3):301–315
Źródło:
Medycyna Pracy; 2018, 69, 3; 301-315
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of selected sociodemographic factors on psychosocial workload of nurses and association of this burden with absenteeism at work
Wpływ wybranych czynników społeczno-demograficznych na obciążenia psychospołeczne w pracy pielęgniarek i związek tych obciążeń z absencją w pracy
Autorzy:
Kowalczuk, Krystyna
Krajewska-Kułak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164374.pdf
Data publikacji:
2015-09-29
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
satysfakcja z pracy
medycyna pracy
jakość opieki
psychologia pracy
zarządzanie zasobami ludzkimi
stres
job satisfaction
occupational medicine
quality of care
psychology of work
human resources management
stress
Opis:
Background The aim of this study has been to determine if sociodemographic factors: age, sex and duration of employment as well as the presence of chronic comorbidities exert significant effect on subjective assessment of psychosocial working conditions of nurses. Moreover, we analyzed whether the abovementioned variables influenced the level of absenteeism at work during a year preceding the study. Material and Methods The study, conducted between December 2012 and January 2013, included 789 nurses employed at public and private healthcare institutions in Białystok. The participants were surveyed by means of the “Psychosocial Working Conditions” questionnaire. Results Women accounted for significantly higher scores of the Desired Changes Scale and significantly lower values of the Well-being Scale as compared to men. Respondents’ age and duration of employment correlated significantly with the scores of the Demands and Desired Changes Scales. Moreover, we documented significant inverse correlations between the age and tenure and the scores of the Social Support and Well-being Scales. Furthermore, duration of employment was inversely correlated with the results of the Control Scale. The respondents with chronic conditions showed significantly higher scores of the Desired Changes Scale and significantly lower values of the Control and Well-being Scales. We found an inverse correlation between the number of sick leave days and the value of the Well-being Scale, which was also the case with a subset of nurses without chronic conditions. Conclusions Similar to other professional groups, a nursing team management requires the use of human resources management techniques and identification of a person being responsible for coordination of the group and diagnosis of its psychosocial needs. Med. Pr. 2015;66(5):615–624
Wstęp Celem niniejszego badania było ustalenie, czy czynniki społeczno-demograficzne – wiek, płeć i staż pracy – oraz współistniejące schorzenia przewlekłe istotnie wpływają na subiektywną ocenę psychospołecznych warunków pracy przez pielęgniarki oraz czy wszystkie wyżej wymienione zmienne wpłynęły na długość absencji chorobowej w roku poprzedzającym badanie. Materiał i metody Badaniem, prowadzonym od grudnia 2012 r. do stycznia 2013 r., objęto 789 pielęgniarek i pielęgniarzy zatrudnionych w publicznych i niepublicznych placówkach opieki zdrowotnej na terenie Białegostoku. Wszyscy respondenci wypełniali kwestionariusz Psychospołeczne Warunki Pracy. Wyniki Kobiety uzyskiwały znamiennie wyższe wartości na skali pożądanych zmian oraz istotnie niższe wartości na skali dobrostanu niż mężczyźni. Wiek i staż pracy ankietowanych były znamiennie dodatnio skorelowane z wartościami skali wymagań i pożądanych zmian. Stwierdzono też istotne odwrotne korelacje między wiekiem i stażem pracy a wartościami na skali wparcia społecznego i dobrostanu. Ponadto staż pracy korelował odwrotnie z wartościami na skali kontroli. Respondenci chorujący przewlekle uzyskiwali znamiennie wyższe wartości skali pożądanych zmian oraz istotnie niższe skali kontroli i dobrostanu. Liczba dni absencji chorobowej była odwrotnie skorelowana z wartościami skali dobrostanu, także wśród pielęgniarek wolnych od schorzeń przewlekłych. Wnioski Zarządzanie pracą pielęgniarek, podobnie jak w przypadku innych grup zawodowych, wymaga wprowadzenia technik z zakresu zarządzania zasobami ludzkimi oraz identyfikowania osoby odpowiedzialnej za koordynację pracy zespołu i diagnozę potrzeb psychospołecznych jego członków. Med Pr 2015;66(5):615–624
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 5; 615-624
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzenie sobie przez humor dla relacji między stresem w pracy a satysfakcją zawodową
Coping humor for the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Basińska, Małgorzata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162573.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
satysfakcja z pracy
satysfakcja zawodowa
radzenie sobie przez humor
stres w pracy
Skala radzenia sobie przez humor
style humoru
job satisfaction
professional satisfaction
coping humor
sense of stress at work
Coping Humor Scale
humor styles
Opis:
Wstęp Humor jako zasób podmiotowy jednostki pozwala jej redukować napięcia i spostrzegać sytuacje jako mniej zagrażające. Poprzez takie działania wpływa na efektywne radzenie sobie m.in. ze stresem zawodowym oraz zwiększa satysfakcję z wykonywanej pracy. Materiał i metody Do badań zakwalifikowano 201 osób pracujących zawodowo (113 kobiet i 88 mężczyzn) w wieku 19–60 lat – średnia wieku w tej grupie wyniosła 37,76 roku (SD = 12,04). Badania były prowadzone przez miesiąc (przełom lutego i marca 2017 r.). Zastosowano w nich: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humor Scale – CHS), Skalę satysfakcji z pracy (SSP), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10-P) oraz ankietę własną. Wyniki Radzenie sobie ze stresem przez humor częściowo mediuje związek między poczuciem stresu w pracy a satysfakcją zawodową. Zmniejszając napięcie nerwowe wywołane różnymi sytuacjami związanymi z wykonywanymi obowiązkami pracowniczymi, pozytywnie wpływa na poczucie satysfakcji z pracy. Wnioski Radzenie sobie przez humor zwiększa zdolności adaptacyjne jednostki w obliczu stresu w pracy m.in. poprzez przesunięcie perspektywy i zdystansowanie się do problemów zawodowych. Pozwala także na ponowną analizę i w rezultacie ocenę stresora jako mniej zagrażającego. Med. Pr. 2018;69(6):621–631
Background Humor is considered as a personal resource that allows individuals to effectively deal with stressful situations at work by reducing tension and perceiving the situation as less threatening. By reducing stress, humor contributes to increased job satisfaction. Material and Methods A total of 201 professionally active participants (113 women and 88 men) aged 19–60 years old were qualified for the study – the average age in the study group was 37.76 years (SD = 12.04). The study was conducted for 1 month (at the turn of February and March 2017). The following methods were used in the research: Coping Humor Scale (CHS), Satisfaction with Job Scale (SSP), Sense of Stress at Work Scale (PSS-10-P) and own survey. Results Humor coping with stress partially mediates the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction. It is associated with less tension at work and greater job satisfaction. Conclusions Coping humor with stress increases the individual adaptation capacity in the face of stress at work, by shifting the perspective, distancing from problems at work and changing stressors appraisal as less threatening. Med Pr 2018;69(6):621–631
Źródło:
Medycyna Pracy; 2018, 69, 6; 621-631
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postrzegane wsparcie otrzymywane od przełożonego jako istotny czynnik dla satysfakcji z pracy podległych pracowników – weryfikacja modelu
Perceived supervisor support as a relevant factor for subordinates’ job satisfaction – model verification
Autorzy:
Wnuk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162813.pdf
Data publikacji:
2019-07-16
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
satysfakcja z pracy
równowaga praca–życie
postrzegane wsparcie przełożonego
wdzięczność wobec organizacji
lojalność organizacyjna
stres w pracy
job satisfaction
work-life balance
perceived supervisor support
gratitude towards the organization
organizational loyalty
sense of stress at work
Opis:
Wstęp Postrzegane wsparcie otrzymywane od przełożonego istotnie wpływa na dobrostan pracowników. Celem przeprowadzonych badań było zweryfikowanie mechanizmów wpływu zarówno bezpośredniego, jak i pośredniego postrzeganego wsparcia otrzymywanego od przełożonego (perceived supervisor support − PSS) na satysfakcję z pracy pracowników i sprawdzenie moderacyjnej roli tej zmiennej dla relacji między stresem a równowagą praca−życie, lojalnością oraz wdzięcznością wobec organizacji i satysfakcją z pracy. Materiał i metody W badaniach wzięło udział 455 pracowników 1 organizacji. Zastosowano następujące narzędzia badawcze: Skalę postrzeganego wsparcia przełożonego, Skalę wdzięczności wobec organizacji, Skalę lojalności organizacyjnej, Kwestionariusz postrzeganego stresu w pracy, Skalę satysfakcji z równowagi praca−życie oraz 1-pytaniową miarę dotyczącą satysfakcji z pracy. Wyniki Wdzięczność wobec organizacji, równowaga praca−życie i poziom odczuwanego stresu pośredniczyły częściowo między PSS a satysfakcją z pracy. Stres wpływał na satysfakcję z pracy zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio (poprzez wdzięczność organizacyjną oraz równowagę praca−życie). Dodatkowo PSS było moderatorem relacji między stresem a wdzięcznością wobec organizacji, lojalnością organizacyjną, równowagą praca−życie i satysfakcją z pracy. Wnioski Potwierdzono rolę wymiany przełożony−podwładny w satysfakcji z pracy pracowników badanej organizacji. Zidentyfikowano mechanizmy zarówno bezpośredniego, jak i pośredniego wpływu PSS na satysfakcję z pracy. Potwierdzono moderacyjną rolę PSS w relacji między stresem a wdzięcznością i lojalnością organizacyjną, równowagą praca–życie oraz satysfakcją z pracy. Med. Pr. 2019;70(4):475–486
Background Perceived supervisor support has a significant impact on employee job satisfaction. The aim of the study was to verify both direct and indirect mechanisms of perceived supervisor support (PSS) positively influencing job satisfaction, and to verify the moderating role of PSS in the relationships between stress and work-life balance, organizational loyalty, as well as gratitude towards the organization and job satisfaction. Material and Methods Four hundred and fifty-five employees from 1 organization were the subjects of the conducted research. The following measures were used: Perceived Supervisor Support Scale, Gratitude Towards the Organization Scale, Loyalty Towards the Organization Scale, Perceived Stress at Work Questionnaire, Satisfaction with Work-Life Balance Scale and 1-item measure regarding job satisfaction. Results Gratitude towards the organization, work-life balance and stress partially mediated between PSS and job satisfaction. Stress influenced job satisfaction both directly and indirectly (through gratitude towards the organization and work-life balance). Additionally, PSS moderated the relationships between stress and gratitude towards the organization, organizational loyalty, work-life balance, as well as job satisfaction. Conclusions The important role of leader-member exchange for employee job satisfaction was confirmed. Both direct and indirect mechanisms responsible for the influence of PSS on job satisfaction were recognized. Additionally, the moderating role of PSS for the relationships between stress and organizational loyalty, gratitude towards the organization, work-life balance, as well as job satisfaction was confirmed. Med Pr. 2019; 70(4):475–86
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 4; 475-486
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies