Temat: muscle - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Assessment of the strength and endurance of the trunk muscle in patients with low back pain
Ocena siły i wytrzymałości mięśni tułowia pacjentów z zespołem dolnego odcinka kręgosłupa
Autorzy:: Głodzik, Jacek
Chwała, Wiesław
Marchewka, Anna
Ruchlewicz, Tadeusz
Skura, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1939058.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: Low Back Pain
muscle strength
muscle endurance
zespół bólowy dolnego odcinka kregosłupa
siła i wytrzymałosc miesni
Opis:: Introduction: In this study, strength and endurance of the trunk muscles were assessed in patients with spondyloarthrosis of the lower spine. Material and methods: 52 women and 49 men with low back pain syndrome (LBPS) were enrolled into the study. The muscle strength of the flexors and extensors of the trunk was determined by calculation of the maximum (MT) and relative torque (RT) during an isometric contraction. Evaluation of endurance of the extensors used calculation of the regression coefficient of the strength reduction during the testing of maximum strength capability. The obtained results were compared to results obtained in healthy persons. Moreover, the relation of those parameters to age, body-mass index – BMI (describing somatic habitus) and the Oswestry Disability Index – ODI (describing pain intensity during activities of daily living) was assessed. Separate analyses were conducted for the groups of males and females.Results: Based on the conducted study and the performed analyses, it can be stated that in patients with chronic low back pain syndrome there is a marked reduction in trunk muscle strength as compared to healthy persons. For females, the reduction ranged from 45% (flexors) to 48% (extensors) for absolute maximum torque values, while for relative values (RT) – from 51% (flexors) to 56% (extensors). In men, the strength reduction of abdominal and back muscles was smaller and was approximately 40% (for MT and RT). Because of such differences in the strength of the back muscles and methodological reasons, endurance variables were not compared. Reduction in trunk muscle strength is primarily due to the pain syndrome and does not depend on patients’ age or habitus. Lower muscle strength can affect the intensity of spinal pain during every-day activities.Conclusions: Precise determination of strength and endurance of the trunk muscles and the appropriate selection of methods of their reinforcement should constitute one of the principal aims of rehabilitation treatment in patients with low back pain.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2008, 12(3); 15-23
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age
Ocena ultasonografi czna grubości mięśnia poprzecznego brzucha oraz jakości życia u chorych z chorobą zwyrodnieniową dużych stawów w zależności od ich wieku
Autorzy:: Golec, Joanna
Mazur, Justyna
Turzański, Damian
Golec, Justyna
Masłoń, Agata
Szczygieł, Elżbieta
Czechowska, Dorota
Kuzaj, Artur
Golec, Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790829.pdf
Data publikacji:: 2019-03-08
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: eldery people
quality of life
TrA muscle
deep muscle training
osoby starsze
jakość życia
USG m. TrA
trening mięśni głębokich
Opis:: Introduction: The aim of the study was to evaluate quality of life and changes in transverse abdominal muscle thickness depending on the age of patients’ subjected to physiotherapy with elements of central stabilisation. Material and methods: The study involved 35 persons divided into 2 groups: under the age of 60 (n=16, mean age 43 ± 12) and above 60 (n=19, mean age 68 ± 5 years) treated at the Whole-body Rehabilitation Unit. The aim of hospitalisation was to rehabilitate large joints in the course of osteoarthritis. All those involved in the study assessed the quality of life subjectively using the SF-36 questionnaire; ultrasound evaluation of transverse abdominal muscle thickness (TrA) was performed, and additionally, activation ratio and percentage changes in muscle thickness were determined. Results and conclusions: In the group of patients above the age of 60, the average difference in thickness of the muscle (TrA) measured between rest and contraction was 0.07±0.06 mm in exam 1, and 0.06 ±0.05 mm in exam 2. In the assessment of quality of life, the patients obtained the mean score of 103.5 ± 16.08 points and after the physiotherapy, the mean score was 93.4 ± 17.2 points. In the group of people below the age of 60, in exam 1, the average difference in the thickness of the TrA muscle measured between rest and contraction was 0.08 ± 0.06 mm and in exam 2, 0.09 ± 0.06 mm. In the assessment of quality of life, patients received an average score of 91.8 ±26.7 points in exam 1, and 86.1 ± 28.19 points in the second one. After the application of the physiotherapy programme with elements of deep muscle training, quality of life improved significantly in both groups. The TrA muscle thickness changed positively, especially in the group of people age 60 and above.
Wstep: Celem pracy była ocena jakości życia oraz zmian grubości mięśnia poprzecznego brzucha w zależności od wieku u osób poddanych fizjoterapii z elementami stabilizacji centralnej. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 osób podzielonych na dwie grupy: poniżej 60 roku życia (r.ż.) (n=16, średnia 43 ±12 lat) oraz powyżej 60 r.ż. (n=19, średnia 68 ±5 lata) leczonych na Oddziale Rehabilitacji Ogólnoustrojowej. Celem hospitalizacji była rehabilitacja w przebiegu choroby zwyrodnieniowej dużych stawów. Wszyscy włączeni do badania oceniali subiektywnie jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36, dokonano ultrasonograficznej oceny grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA), dodatkowo wyznaczono współczynnik aktywacji oraz procentowe zmiany grubości mięśnia. Wyniki i wnioski: W grupie chorych powyżej 60 r.ż. w badaniu I średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem, a skurczem wyniosła 0,07 ±0,06 mm., w II badaniu 0,06 ±0,05 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wyniki 103,5 ±16,08 pkt. a po zastosowanej fizjoterapii średni wynik wyniósł 93,4 ±17,2 pkt. W grupie osób poniżej 60 r. ż. w I badaniu średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem a skurczem wyniosła 0,08 ±0,06 mm a badaniu II 0,09 ±0,06 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wynik 91,8 ±26,7 pkt. w I badaniu a w kolejnym 86,1 ±28,19 pkt. Po zastosowaniu programu fizjoterapii z elementami treningu mięśni głębokich w obydwu grupach badanych jakość życia uległa wyraźnej poprawie. Korzystnie zmieniła się grubość mięśnia TrA, szczególnie w grupie osób powyżej 60 r.ż.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2019, 23(2); 10-16
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Methodologies of inspiratory muscle training techniques in obstructive lung diseases
Metodologie treningu mięśni wdechowych w chorobach obturacyjnych układu oddechowego
Autorzy:: Kaszuba, Marek
Śliwka, Agnieszka
Piliński, Rafał
Nowobilski, Roman
Wloch, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790967.pdf
Data publikacji:: 2019-03-29
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: inspiratory muscle training
respiratory muscle training
pulmonary rehabilitation
pulmonary disease
chronic obstructive
asthma
trening mięśni wdechowych
trening mięśni oddechowych
rehabilitacja pulmonologiczna
przewlekła obturacyjna choroba
płuc
astma
Opis:: Background: Inspiratory muscle training (IMT) is a non-pharmacological, non-invasive therapeutic method that can improve the quality of life in patients with obstructive lung diseases. The effectiveness of IMT may depends on the type of the device used in the training and the parameters of the training programme. Objectives: The aim of the review was to present different techniques and protocols of IMT used in patients with obstructive lung diseases. Methods: The MEDLINE and EMBASE were searched to identify the potentially eligible publications from the previous 5 years. The various protocols of IMT used in different studies were analysed and described in detail. Results: A database search identified 333 records, of which 22 were included into the final analysis. All of the finally analysed studies were conducted in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). The protocols of IMT used in the studies differed in the type of the device used, the duration of the training programme, the number and the duration of training sessions, the initial load, and the rate at which the load was changed during the training. Conclusions: IMT is used mainly in studies on patients with COPD and not with asthma. There is no one approved training programme for IMT. The most predominant type of IMT is a training with threshold loading. The most frequently used devices for IMT are POWERbreath and Threshold IMT. The protocols of IMT used in the studies are very diverse.
WSTĘP: Trening mięśni oddechowych (IMT) należy do niefarmakologicznych, nieinwazyjnych metod terapeutycznych, które mogą prowadzić do poprawy jakości życia pacjentów z chorobami układu oddechowego. Skuteczność IMT może zależeć od rodzaju urządzenia użytego do treningu oraz parametrów programu treningowego. CELE: Celem przeglądu było przedstawienie różnych technik i protokołów IMT stosowanych u pacjentów z obturacyjnymi chorobami płuc. METODY: W celu zidentyfikowania publikacji z ostatnich 5 lat potencjalnie kwalifikujących się do analizy przeszukano elektroniczne bazy MEDLINE i EMBASE. Szczegółowo przeanalizowano i opisano protokoły IMT stosowane w różnych pracach badawczych. WYNIKI: W efekcie wyszukiwania w bazie danych zidentyfikowano 333 rekordy, z których 23 zostały włączone do ostatecznej analizy. Wszystkie finalnie przeanalizowane badania zrealizowano u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Protokoły IMT stosowane w badaniach różniły się rodzajem stosowanego urządzenia, czasem trwania programu treningowego, liczbą i czasem trwania sesji treningowych, początkowym obciążeniem oraz szybkością zmiany obciążenia podczas treningu. WNIOSKI: IMT jest ostatnio stosowany głównie w badaniach nad pacjentami z POChP, a nie z astmą. Nie istnieje jeden zatwierdzony program treningowy dla IMT. Najczęściej stosowanym rodzajem IMT jest trening z obciążeniem progowym. Najbardziej rozpowszechnionymi urządzeniami do IMT są POWERbreath i Threshold IMT. Protokoły IMT wykorzystywane w badaniach naukowych są bardzo zróżnicowane.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2018, 22(4); 49-57
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Diastasis of the rectus abdominis muscle in early postpartum women
Rozejście mięśni prostych brzucha u kobiet we wczesnym połogu
Autorzy:: Matloch, Dominika
Opala-Berdzik, Agnieszka
Stanula, Arkadiusz
Ciszek, Marian
Kucio, Cezary
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790811.pdf
Data publikacji:: 2019-03-08
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: rectus abdominis muscle
linea alba
pregnancy
postpartum
mięśnie proste brzucha
kresa biała
ciąża
połóg
Opis:: Aim of study: Diastasis recti abdominis is a widening of the linea alba leading to separation of the recti muscles. This abnormality concerns mainly women during their perinatal period. The objective of this study is to determine the incidence of diastasis recti abdominis in women during their early postpartum period. We also attempted to verify the relationship between the women’s linea alba width and the number of their deliveries. Methods: In this study, data from medical interviews as well as the results of a diastasis recti test among 52 women between their 3rd and 5th day after delivery were analysed. Pearson’s Chi2 and Spearman’s correlation tests were used to search for relationships between variables. Results: Among the 52 women, 33 (63%) demonstrated increased separation of recti muscles (a positive diastasis recti test at the level of the umbilicus). Statistical analysis indicated a moderate positive correlation between the width of linea alba and the number of deliveries (r = 0.4; p < 0.05). Diastasis recti abdominis occurred in 14 of the 28 primigravidas (50%) and in 19 of the 24 multigravidas (79%; p < 0.05). Conclusions: The results of this study indicate that over half of the women in the early postpartum period had diastasis of the recti abdominis muscles. In multiparous women, there may be a higher risk of diastasis recti abdominis occurrence.
Cel pracy: Rozejście mięśni prostych brzucha to poszerzenie kresy białej i rozsunięcie brzuśców mięśni prostych na boki. Problem ten najczęściej dotyczy kobiet w ciąży i po porodzie. Celem pracy było sprawdzenie częstości występowania rozstępu mięśni prostych brzucha u kobiet we wczesnym połogu oraz odpowiedź na pytanie, czy istnieje zależność pomiędzy szerokością kresy białej a liczbą przebytych porodów. Metody: W pracy wykorzystano dane z wywiadu oraz wyniki testu na rozpoznanie rozejścia mięśni prostych brzucha wykonanego u 52 kobiet będących między trzecią a piątą dobą po porodzie. Do zbadania zależności między zmiennymi wykorzystano test niezależności chi2 Pearsona. Do określenia siły związku pomiędzy cechami zastosowano współczynnik korelacji rangowej Spearmana. Wyniki: U 33 z 52 kobiet (63%) stwierdzono rozejście mięśni prostych brzucha na wysokości pępka. Analiza statystyczna wykazała umiarkowaną dodatnią zależność pomiędzy szerokością kresy białej a liczbą przebytych porodów (r = 0,4; p < 0,05). Rozejście mięśni prostych brzucha dotyczyło 14 z 28 pierworódek (50%) oraz 19 z 24 wieloródek (79%; p < 0,05). Wnioski: Wyniki niniejszej pracy wskazują, że problem rozejścia mięśni prostych brzucha dotyczył ponad połowy kobiet we wczesnym połogu. U wieloródek może istnieć większe ryzyko wystąpienia rozejścia mięśni prostych niż u pierworódek.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2019, 23(1); 11-15
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Physiotherapy in diastasis of the rectus abdominis muscle for woman during pregnancy and postpartum – a review paper
Postępowanie fi zjoterapeutyczne u kobiet w ciąży i w połogu z rozstępem mięśnia prostego brzucha
Autorzy:: Gruszczyńska, Dominika
Truszczyńska-Baszak, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790818.pdf
Data publikacji:: 2019-09-26
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: pregnancy
puerperium
physical therapy
rectus abdominis
muscle dehiscence
ciąża
połóg
fizjoterapia
mięsień prosty brzucha
rozejście mięśni
Opis:: Introduction: Diastasis recti abdominis (DRA) is defined as the increase between two abdominal rectal muscles located on both sides of the linea alba at the height of the navel. It occurs in pregnant and postpartum women due to the loosening of the linea alba during pregnancy under the influence of hormones and the developing foetus. The most common risk factors for dehiscence are: large foetus, large volume of foetal waters, multiple pregnancy, excessive abdominal muscle overload during the third trimester, obesity and too intense pressure during delivery. Study aim: The aim of the study was to present diagnostics and surgical as well as non-operative treatment for women with abdominal muscle diastasis due to pregnancy and during the puerperium period. Diagnosis of dehiscence primarily includes palpation, calliper measurements, ultrasound and CT scan. Materials and methods: Scientific bases such as Pubmed, Sciencedirect, Google Scholar and Ebsco were searched. Results: A total of 48 scientific reports from Pubmed, Sciencedirect and Google Scholar were collected. Conclusions: Diastasis of the rectus abdominis muscle can be treated preventively by introducing appropriate prophylaxis, which aims to strengthen the transverse and the rectus abdominis muscles, as well as learning the right posture and principles of proper performance of activities such as lifting heavy objects. In the event of diastasis occurring in the puerperium period, its size can be reduced in a non-invasive manner or even completely eliminated after introducing appropriate exercises, being supported with orthopaedic equipment if necessary. Exercises should be individually selected by a therapist and performed under his/her supervision at the initial stage of training to teach the patient to properly activate the transverse abdominal muscle. Pregnant women who do not have contraindications to physical activity can reduce the risk of the DRA by performing appropriate exercises.
Wstęp: Rozstęp mięśni prostych brzucha definiowany jest jako zwiększenie odległości na wysokości pępka pomiędzy dwoma mięśniami prostymi brzucha położonymi po obu stronach kresy białej. Dochodzi do niego u kobiet w ciąży i po porodzie z powodu rozluźnienia kresy białej w przebiegu ciąży pod wpływem hormonów i rozwijającego się płodu. Najczęstsze czynniki ryzyka wystąpienia rozstępu to: duży płód, duża objętość wód płodowych, ciąża mnoga, nadmierna praca mięśni brzucha w trzecim trymestrze ciąży, otyłość oraz zbyt intensywne parcie podczas porodu. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie diagnostyki oraz leczenia operacyjnego i nieoperacyjnego kobiet z rozstępem mięśni prostych brzucha z powodu ciąży i w okresie połogu. Diagnostyka rozstępu obejmuje przede wszystkim badanie palpacyjne, suwmiarką, USG i TK. Materiał i metoda: Prześledzono bazy naukowe takie jak Pubmed, Sciencedirect i Google Scholar, Ebsco. Wyniki: Łącznie zgromadzono 48 doniesień naukowych z baz Pubmed, Sciencedirect i Google Scholar. Wnioski: Rozejście mięśnia prostego brzucha może być leczone zapobiegawczo przez wprowadzenie odpowiedniej profilaktyki, która ma na celu wzmocnienie mięśnia poprzecznego i mięśnia prostego brzucha oraz naukę odpowiedniej postawy i zasad prawidłowego wykonywania czynności takich jak np. podnoszenie ciężkich przedmiotów. W przypadku wystąpienia rozejścia w połogu, można w sposób nieinwazyjny zmniejszyć jego rozmiar lub nawet całkowicie zlikwidować po wprowadzeniu odpowiednich ćwiczeń, wspomagając się w razie konieczności zaopatrzeniem ortopedycznym. Ćwiczenia powinny być indywidualnie dobierane przez terapeutę oraz wykonywane pod jego kontrolą w początkowym etapie treningu aby nauczyć pacjenta prawidłowej aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha. Kobiety w ciąży, które nie mają przeciwwskazań do aktywności fizycznej, wykonując odpowiednie ćwiczenia mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia RMPB.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2019, 23(3); 31-38
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Is there any relationship between decrease in bone mineral density in women, and deterioration in quality of life?
Czy istnieje związek pomiędzy zmniejszeniem gęstości masy kostnej u kobiet a pogorszeniem jakości życia?
Autorzy:: Mika, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1934241.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: Osteoporosis
Physical activity
muscle strength
Spine
range of motion
osteoporoza
aktywność fizyczna
siła mięśni
kręgosłup
zakres ruchomości
Opis:: Background: Osteoporosis is a chronic metabolic bone disease leading to progressive destruction of bone microarchitecture and loss of function. Osteoporosis as a chronic disease can contribute to psychosocial disorders like changes in quality of life. The aim of our study was to assess if quality of life, especially such factors like pain, emotional status, physical fitness, are related to functional state of the spine of evaluated patients?Methods:189 female subjects aged 50 to 80 years were evaluated in this study. All were evaluated for: bone mineral density (BMD), the thoracic kyphosis, range of spinal thoracic motion in sagittal plane, strength of the back extensors and the physical activity level. Quality of life was assessed by SF–36 questionnaire.Results: Physically active subjects assessed their quality of life significantly better in all evaluated categories than sedentary subjects (p<0.01). When the cohort was divided according to their back extensor strength value there were significant differences in 5 from among 8 categories of quality of life (p<0.001), where stronger subjects assessed their quality of life better than sedentary. Subjects with a greater range of sagittal spinal motion assessed better their quality of life in 2 categories (p<0.001). There were no significant differences in quality of life both when the cohort were divided according to their BMD (p>0.05) and to thoracic kyphosis (p>0.05).Conclusion: The decrease in quality of life is influenced by pain, restriction in spinal range of motion, and decrease in back muscle strength. It was also observed that sedentary subjects assessed their quality of life worse in comparison to people who were physically active.
Cel: Osteoporoza jako uogólniona choroba szkieletu skutkuje wystąpieniem złamań, którym często towarzyszy ból i utrata sprawności. Efektem tych często przewlekłych dolegliwości są zaburzenia natury psycho-społecznej wpływające na jakość życia. Celem pracy jest stwierdzenie czy samoocena jakości życia, czyli czynniki takie jak ból, stan emocjonalny, sprawność fizyczna wykazują związek ze stwierdzonym u pacjentów stanem funkcjonalnym kręgosłupa oraz gęstością mineralną kości? Materiał i Metoda: Badaniami objęto 189 kobiet w wieku 50–80 lat. U każdego pacjenta wykonano następujące pomiary, na podstawie których podzielono badaną populację na podgrupy: pomiar gęstości tkanki kostnej (BMD), pomiar kąta kifozy piersiowej, pomiar zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej odcinka piersiowego kręgosłupa, pomiar siły mięśni prostowników kręgosłupa oraz ocena poziomu aktywności fizycznej. Do oceny jakości życia pacjentów zastosowano kwestionariusz samooceny SF–36. Wyniki: Osoby aktywne fizycznie wykazywały statystycznie istotnie lepszą samoocenę jakości życia w zakresie wszystkich analizowanych kategorii w porównaniu z pacjentami prowadzącymi siedzący tryb życia (p<0,01). W przypadku, gdy siła mięśni stanowiła kryterium grupujące stwierdzono statystycznie istotne różnice w 5 z 8 analizowanych kategorii samooceny jakości życia (p<0,001) – osoby silniejsze oceniały jakość swojego życia lepiej niż słabsze. Osoby, u których zakres ruchomości kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej był większy wykazywały lepszą samoocenę w 2 kategoriach (p<0,001). Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic zarówno, gdy analizowano zmienność w samoocenie jakości życia w zależności od stwierdzonej u pacjentów gęstości masy kostnej (p>0,05), jak i w zależności od wielkości kąta kifozy piersiowej (p>0,05). Wnioski: Na pogorszenie jakości życia wpływa ograniczenie ruchomości kręgosłupa i spadek siły mięśniowej. Zaobserwowano też gorszą samoocenę u osób prowadzących siedzący tryb życia w porównaniu z osobami aktywnymi fizycznie.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 15-19
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Assessment of shoulder mobility in women over 60 years of age after one-sided mastectomy
Ocena funkcji barku u kobiet po 60. roku życia leczonych z powodu raka piersi
Autorzy:: Włoch, Anna
Żak, Marek
Opuchlik, Anna
Biskup, Małgorzata
Fabiś, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1798677.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: mastectomy
shoulder
muscle strength
Range of Motion (ROM)
aged
mastektomia
bark
siła mięśniowa
zakres ruchomości
osoby starsze
Opis:: The overall risk of contracting various diseases, including breast cancer, increases with age. An on-going process of population ageing challenges modern physiotherapy with the need to have functional capacity in older people appreciably enhanced. The issue of anthropometric assessment of the range of motion and shoulder muscle strength is presently much underrated in the physical rehabilitation management of women patients after radical one-sided mastectomy. The study aimed to assess the functional mobility of a shoulder expressed as a range of motion, in conjunction with the assessment of shoulder muscle strength, in women patients over 60 years of age after radical one-sided mastectomy. The study comprised 24 patients (mean age 65 years) recruited from the Department of Rehabilitation, Holy Cross Cancer Centre, Kielce. All patients had undergone modifi ed radical mastectomy using the Madden technique, and an adjuvant therapy. The shoulder range of motion, i.e. flexion, abduction, internal and external rotation, was evaluated by a goniometer. Elevation, protraction and retraction movements were evaluated using an anthropometric device. A dynamometer was applied to assess the strength of select muscle groups within the shoulder during elevation, protraction and retraction motions. Statistical analysis was made with the aid of STATISTICA 12.0 software, having adopted a 0.05 alpha level as statistically signifi cant. The movements of fl exion, abduction and external rotation of the upper extremity were signifi cantly reduced on the mastectomy side. The range of motion and muscle strength during shoulder elevation, protraction and retraction were significantly diminished on the operated side (12% - 14%), compared to the non-operated one. 1. Functional mobility of the shoulder was signifi cantly reduced on the mastectomy side. 2. Results of the present study highlight the need to extend the scope of rehabilitation regimens offered to older women after radical one-sided mastectomy.
Wstęp: Z wiekiem wzrasta ryzyko zachorowania na różne choroby, w tym raka piersi. Postępujący proces starzenia się społeczeństw wymaga od współczesnej fizjoterapii zwiększenia sprawności funkcjonalnej osób starszych. Problem antropometrycznego pomiaru zakresu ruchu oraz siły mięśni barku jest słabo dostrzegany w procesie usprawniania pacjentek po mastektomii. Cel pracy: Celem badania była ocena funkcji barku wyrażonej w zakresie ruchu i siły mięśniowej u pacjentek po 60. r.ż., po mastektomii. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 24 pacjentki (średnia wieku: 65 lat) w Zakładzie Rehabilitacji Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w Kielcach. Wszystkie pacjentki były poddane zmodyfikowanej radykalnej mastektomii metodą Maddena oraz odpowiedniemu leczeniu uzupełniającemu. W Zakładzie Rehabilitacji zbadano zakres ruchomości stawów ramienno-łopatkowych podczas zgięcia, odwiedzenia, rotacji wewnętrznej oraz rotacji zewnętrznej za pomocą goniometru. Ruchy unoszenia, wysuwania do przodu (protrakcja) oraz cofania (retrakcja) barku oceniano za pomocą antropometru. Dynamometrem zbadano siłę wybranych grup mięśni barku podczas unoszenia, wysuwania do przodu oraz cofania. Analizę statystyczną wykonano za pomocą pakietu STATISTICA 12.0, przyjęto poziom alfa = 0,05. Wyniki: Ruchy zgięcia, odwodzenia i rotacji zewnętrznej kończyny górnej były istotnie statystycznie ograniczone po stronie operowanej piersi. Zakres ruchu oraz siła mięśni barku podczas unoszenia, wysuwania do przodu i cofania były istotnie statystycznie mniejsze po stronie wykonanej mastektomii (12%-14%) w stosunku do strony zdrowej. Wnioski: 1. Funkcja barku u kobiet po 60. roku życia, po stronie operowanej piersi jest znacząco ograniczona. 2. Przedstawione badania wskazują na konieczność poszerzenia zakresu rehabilitacji chorych w starszym wieku po leczeniu raka piersi.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2016, 20(4); 13-16
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients
Autorzy:: Chojak-Fijałka, Katarzyna
Smoleński, Olgierd
Miłkowski, Andrzej
Piotrowski, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1935839.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: haemodialysis
ESRD
muscle strength
Physical training
physical capacity
hemodializa
schyłkowa niewydolność nerek
siła mięśniowa
trening fizyczny
wydolność fizyczna
Opis:: Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.
Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 25-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Physical therapy in stress urinary incontinence among women – a review of the literature and a suggested treatment protocol
Fizjoterapia w wysiłkowym nietrzymaniu moczu u kobiet – przegląd piśmiennictwa oraz propozycja protokołu postępowania
Autorzy:: Krzysztoszek, Katarzyna
Truszczyńska-Baszak, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790978.pdf
Data publikacji:: 2018-04-25
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: stress urinary incontinence
urogynaecological physiotherapy
pelvic floor muscle exercises
wysiłkowe nietrzymanie moczu
fizjoterapia uroginekologiczna
ćwiczenia mięśni dna miednicy
Opis:: Introduction: Stress urinary incontinence is an increasingly common problem among women. The disorder affects every third woman, regardless of age. To make treatment of these women more effective, the therapeutic treatment path should be regulated. Important elements are cooperation between specialists, prevention and conservative treatment. This paper is a systematic review of current literature concerning physiotherapy in the treatment of stress urinary incontinence in women. Aim of the study: The main aim of the study was to develop a physiotherapy protocol for this particular group of patients. Material and methods: The following databases: Pubmed, Google Scholar, Cochrane Library, Scopus were searched using the following keywords: stress urinary incontinence therapy/ physiotherapy/manual therapy, pelvic floor muscle training/ diagnostic/ investigation, pelvic floor dysfunction, diaphragm. The information available on the websites of the Polish Urogynecological Association, Przegląd Urologiczny (Urological Review) and the UroConti Association was also used. Results: On the basis of the collected literature, the Polish medical care system for patients with stress urinary incontinence in Poland was presented, the effectiveness of physiotherapeutic methods was determined and elements of therapy worthy of further attention were marked. On the basis of the collected information, a physiotherapeutic protocol was proposed in stress urinary incontinence. Conclusions: 1. Physiotherapy as a form of treatment of stress urinary incontinence should always constitute a part of the therapeutic process. Used as the first in some cases, it helps avoid surgical intervention. It can also reduce the risk of complications after surgical intervention. 2. The therapeutic treatment path should also include diagnostics and physiotherapeutic treatment. 3. In the treatment of a patient with stress urinary incontinence, the following elements should be taken into account: body posture, breathing method, patient’s habits, pelvic floor muscle work. 4. For physiotherapy in stress urinary incontinence to be more accessible and widespread, it should be refunded. 5. Physiotherapy in stress urinary incontinence requires further systematic research. Article received: 04.01.2018; Accepted: 15.04.2018 null
Wprowadzenie: Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest coraz częściej występującym problemem wśród kobiet. Dolegliwość ta dotyka co trzecią kobietę w różnym wieku. Aby leczenie tych kobiet było skuteczniejsze, należałoby uregulować ścieżkę postępowania terapeutycznego. Ważnym elementem jest współpraca między specjalistami, profilaktyka oraz leczenie zachowawcze. Niniejsza praca jest przeglądem systematycznym aktualnej literatury dotyczącej fizjoterapii w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Cel pracy: Celem głównym pracy było opracowanie protokołu postępowania fizjoterapeutycznego w tej grupie pacjentek. Materiał i metody: Przeszukano następujące bazy: Pubmed, Google Scholar, Cochrane Library, Scopus, stosując następujące słowa kluczowe: stress urinary incontinence therapy/physiotherapy/manual therapy, pelvic floor muscles training/diagnostic/investigation, pelvic floor dysfunction, diaphragm. Wykorzystano również informacje dostępne na stronach internetowych Polskiego Towarzystwa Uroginekologicznego, Przeglądu Urologicznego i Stowarzyszenia UroCon-ti. Wyniki: Na podstawie zebranego piśmiennictwa przedstawiono system opieki pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu w Polsce, określono skuteczność metod fizjoterapeutycznych oraz zaznaczono elementy terapii, na które warto zwrócić uwagę. Na podstawie zebranych informacji zaproponowano protokół postępowania fizjoterapeutycznego w wysiłkowym nietrzymaniu moczu. Wnioski: 1. Fizjoterapia jako forma leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu powinna być zawsze częścią procesu terapeutycznego. Stosowana w pierwszej kolejności w niektórych przypadkach po-zwala uniknąć zabiegu operacyjnego. Może również zmniejszyć ryzyko powikłań po interwencji chirurgicznej. 2. Ścieżka postępowania terapeutycznego powinna uwzględniać również diagnostykę oraz leczenie fizjoterapeutyczne. 3. W terapii pacjentki z wysiłkowym nietrzymaniem moczu należy wziąć pod uwagę następujące elementy: postawę ciała, sposób oddychania, nawyki pacjenta, pracę mięśni dna miednicy. 4. Aby fizjoterapia w wysiłkowym nietrzymaniu moczu była bardziej dostęp-na i powszechna należy ją refundować. 5. Postępowanie fizjoterapeutyczne w wysiłkowym nie-trzymaniu moczu wymaga dalszych, systematycznych badań.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2017, 21(4); 60-67
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Evaluation of transverse abdominal muscle thickness and the quality of life in patients undergoing rehabilitation due to disc-root conflict in the lumbo-sacral spine treated surgically using the spinal disc resection method
Ocena grubości mięśnia poprzecznego brzucha oraz jakości życia u usprawnianych z powodu konfl iktu korzeniowo-dyskowego kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego leczonych operacyjnie metodą resekcji krążka kręgowego
Autorzy:: Golec, Joanna
Turzański, Damian
Golec, Justyna J
Tomaszewski, Krzysztof
Szczygieł, Elżbieta
Masłoń, Agata
Czechowska, Dorota
Golec, Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790794.pdf
Data publikacji:: 2019-02-12
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: Quality of life
ultrasound
TrA muscle thickness
discectomy
central stability
jakość życia
USG
grubość m TrA
discektomia
stabilizacja centralna
Opis:: Purpose: The aim of the study was to determine the relationship between the changes in abdominal transverse muscle thickness (TrA) after therapy that included elements of reeducation of central stabilisation, and pain reduction as well as quality of patients’ life after intervertebral disc resection of lumbar spine. Material and methods: The study group consisted of 30 patients (17 women and 13 men) aged 28-87 (58 ± 15) participating in a rehabilitation stay. All subjects underwent intervertebral disc resection (LS level) within the years 2012-2016. All subjects included in the study underwent ultrasound evaluation of the thickness of the TrA muscle, evaluation of activation ratio, percentage change in muscle thickness, evaluation of the quality of life with SF-36, assessment of pain components on the VAS scale and level of disability using the Barthel index. All the subjects were referred to a 3-week therapy programme combined with motor control re-education including deep muscle training. The tests were performed before and after the physiotherapy on the basis of the original exercise programme. Results and conclusions: The percentage of TrA muscle thickness change in the first exam was 15.84 ±0.1%, and 16.09 ±0.13% after treatment. There were no statistically significant differences between the measurements. In the assessment of quality of life, patients in the first exam reached the score of 113.23 ±28.07 points, whereas in the second one - 85.1 ±27.05 points. The difference between the results was statistically significant (p<0.001). Pain components on the VAS scale were assessed at 4.3 ±0.83 points on average in the former exam, and 2.83 ±1.04 points in the latter one. The difference in measurements was statistically significant (p<0.001). The assessment of the level of disability using the Barthel scale with an average score of 93.66 ±8.4 points, conducted in the first exam, indicated that the studied persons were characterised by full efficiency. The original therapy, carried out among subjects operated on due to disc-root conflict of the LS spine, has a positive effect on the thickness of the TrA muscle both in contraction and at rest, and also reduces the level of pain while improving quality of life.
Wstęp: Celem pracy było określenie zależności pomiędzy zmianą grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) po przeprowadzonej terapii z elementami reedukacji stabilizacji centralnej, a zmniejszeniem dolegliwości bólowych i jakością życia u chorych po przebytej resekcji krążka międzykręgowego kręgosłupa LS. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 chorych (17 kobiet i 13 mężczyzn) w wieku 28-87 lat (58 ±15 lat) przebywających na turnusie rehabilitacyjnym. Wszyscy badani przebyli resekcję krążka międzykręgowego na poziomie LS w latach od 2012 do 2016 roku. U wszystkich włączonych do badania dokonano oceny ultrasonograficznej grubości mięśnia TrA, współczynnika aktywacji, procentowej zmiany grubości mięśnia, oceny jakości życia SF-36, oceny komponenty bólowej w skali VAS oraz do oceny sprawności wykorzystano skalę Barthel. Wszyscy badani zostali skierowani na 3-tygodniową terapię połączoną z reedukacją kontroli motorycznej uwzględniającą trening mięśni głębokich. Badania wykonano przed i po przeprowadzonej fizjoterapii w oparciu o autorski program ćwiczeń. Wyniki i wnioski: Procent zmiany grubości mięśnia TrA w pierwszym badaniu wynosił 15,84 ±0,1 %, natomiast po leczeniu 16,09 ±0,13 %. Między pomiarami nie odnotowano istotnie statystycznie różnic. W ocenie jakości życia pacjenci w pierwszym badaniu uzyskiwali średni wynik 113,23 ±28,07 pkt., natomiast w drugim 85,1 ±27,05 pkt. Różnica między wynikami była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena komponenty bólowej w skali VAS wynosiła średnio w pierwszym badaniu 4,3 ±0,83 pkt., z kolei po interwencji 2,83 ±1,04 pkt. Różnica w pomiarach była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena poziomu niepełnosprawności za pomocą skali Barthel ze średnim wynikiem 93,66 ±8,4 pkt. wykonana w badaniu pierwszym świadczyła o pełnej sprawności badanych osób. Przeprowadzona u chorych operowanych z powodu konfliktu korzeniowo-dyskowego kręgosłupa LS autorska terapia, wpływa korzystnie na zmianę grubości mięśnia TrA zarówno w skurczu jak i w spoczynku, wpływa również na obniżenie poziomu dolegliwości bólowych i poprawia jakość życia.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2019, 23(1); 4-10
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Electrical bioimpedance analysis application in clinical and population trials
Zastosowanie analizy bioimpedancji elektrycznej w badaniach klinicznych i populacyjnych
Autorzy:: Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Marlena M
Andryśkiewicz, Przemysław K
Czernicki, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1963128.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: electrical bioimpedance
muscle mass
FAT MASS
fat free mass
bioimpedancja elektryczna
masa mięśniowa
masa tłuszczowa
masa beztłuszczowa
skład ciała
Opis:: The study of body composition is a method to determine the content of fat mass, lean mass, muscular and cellular and extracellular water in humans. It plays an important role in the assessment of body composition in states such as improper nutrition: obesity, starvation, cachexia, and in many diseases in which there are invalid content ranges for the individual components of the body, especially when accompanied by changes in the content of muscle tissue and fat and body water. In this paper the theoretical assumptions, techniques, and selected examples of clinical and population trails using the analysis electrical bioimpedance are presented. The authors present the possibility of taking electrical bioimpedance measurements in everyday clinical practice, both by doctors and physiotherapists.
Badanie składu ciała jest metodą umożliwiającą oszacowanie zawartości masy tkanki tłuszczowej, beztłuszczowej, mięśniowej oraz wody komórkowej i pozakomórkowej u człowieka. Odgrywa istotną rolę w ocenie składu ciała w stanach nieprawidłowego odżywienia np.: otyłość, głodzenie, wyniszczenie, a także w wielu chorobach, podczas których dochodzi do nieprawidłowych zakresów zawartości poszczególnych składników ciała, zwłaszcza gdy towarzyszą im zmiany w zakresie zawartości tkanki mięśniowej i tłuszczowej oraz wody w organizmie. W pracy przedstawiono założenia teoretyczne, techniki oraz wybrane przykłady badań klinicznych i populacyjnych z zastosowaniem metody analizy bioimpedancji elektrycznej. Autorzy przedstawiają możliwości wykonywania pomiarów bioimpedancji elektrycznej w codziennej praktyce klinicznej, zarówno przez lekarzy, jak i fizjoterapeutów.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2012, 16(2); 29-33
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Attempt of evaluation of infliximab therapy effects on the motor function of rheumatoid arthritis patients. Preliminary studies
Próba oceny wpływu leczenia infliximabem na sprawność ruchową chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Badania wstępne
Autorzy:: Jaworek, Jolanta
Jasiak-Tyrkalska, Bożena
Matejak, Magdalena
Jaworek, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1934637.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: rheumatoid arthritis (RA)
TNF alfa
infliximab
joint mobility
muscle strength
reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
TNFa
ruchomość stawów
siła mięśniowa.
Opis:: Introduction: Tumour necrosis factor alpha (TNFa) plays an important role in the pathogenesis of rheumatoid arthritis (RA). Infliximab (Remicade) is an agent with neutralising effects on the TNFa biological activity. The aim of the study was to assess the dynamics of changes in motor function of patients with RA during infliximab treatment.Methods: Infliximab was administered at doses of 3 mg/kg in a 2-hour intravenous infusion for 14 weeks; initially, the infusions were given every 2 weeks, subsequently every 4 weeks. Eight women at moderately advanced or advanced stages of RA (stages IIş and IIIş according to Steinbrocker Staging System) hospitalised in the Rheumatology Ward of the Józef Dietl Hospital in Cracow were enrolled in the study. Mean serum CRP level in these patients was 3.15 mg%, and the 1-hour sedimentation rate was 55.5. The range of motion was evaluated using the Mechanical Joint Score (MJS) via mobility assessment in the joints of the hands, wrists, and in the elbow, shoulder, hip, knee and ankle joints. Grasp force of the hands was assessed by means of a sphygmomanometer cuff, and the intensity of the inflammatory process, pain and joint stiffness using the questionnaires Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) and Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI).Results: Statistically significant improvement in the motor function of the joints assessed using MJS and in the quality of life measured by means of RADAI and WOMAC occurred as early as after 2 weeks of the therapy. Pain was markedly alleviated and the grasp force of the hands significantly improved. Normalisation of the CRP concentration and the sedimentaion rate was observed. The most pronounced improvement of all parameters was demonstrated after the first infliximab infusion. During the subsequent weeks, the improvement was significantly slower. In the 14th week of treatment, a marked exacerbation of the disease, yet not exceeding the pre-treatment intensity, was noted, likely due to the increased interval between the successive doses of the preparation.Conclusions: Administration of infliximab in patients with RA induces a quick and significant improvement in patients’ motor function; however, beneficial effects of this agent were attenuated during the subsequent phases of infliximab therapy. This effect may have been caused by the reduction of administration frequency of the preparation (initially every 2 weeks, then every 4 weeks). Therapy- associated occurrence of infliximab-neutralising antibodies resulting in a reduced efficacy of the treatment with this agent cannot be excluded either.
Wstęp: W patogenezie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) ważną rolę odgrywa czynnik martwicy guzów alfa (TNFa). Lekiem neutralizującym biologiczną aktywność TNFa jest infliximab (Remicade) Celem pracy było określenie dynamiki zmian sprawności ruchowej pacjentów chorych na RZS w trakcie leczenia infliximabem. Metodyka: Infliximab podawano w dawkach 3 mg/kg w postaci 2 godzinnego wlewu dożylnego przez 14 tygodni; początkowo stosowano infuzje co 2 tygodnie, następnie co 4 tygodnie. Grupę badawczą stanowiło 8 kobiet ze średnio zaawansowanym, lub zaawansowanym RZS (IIo i IIIo gr wg Steinbrockera) leczonych na Oddziale Reumatologii Szpitala im J Dietla w Krakowie. Średnia wartość CRP w surowicy tych chorych wynosiła 3,15 mg%, a OB 55,5 po 1 godz. Zakres ruchów badano za pomocą Mechanical Joint Score (MJS), oceniając ruchomość w stawach rąk, nadgarstkowych, oraz w stawach łokciowych, barkowych, biodrowych, kolanowych i skokowych. Oceniano siłę chwytu rąk przy pomocy mankietu do pomiaru ciśnień, oraz nasilenie procesu zapalnego, ból i sztywność stawów używając kwestionariuszy Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) oraz Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI). Wyniki: Już po pierwszych 2 tygodniach leczenia nastąpiła istotna statystycznie poprawa sprawności ruchowej w stawach mierzona za pomocą MJS, oraz jakości życia mierzona kwestionariuszami RADAI i WOMAC. Wyraźnie zmniejszyły się dolegliwości bólowe i znaczącej poprawie uległa siła chwytu rąk. Zaobserwowano normalizację wartości CRP i OB. Największą poprawę wszystkich parametrów zaobserwowano po pierwszym wlewie infliximabu. W ciągu kolejnych tygodni poprawa postępowała znacznie wolniej. W 14 tygodniu leczenia stwierdzono wyraźne zaostrzenie procesu chorobowego, związane prawdopodobnie z dłuższym odstępem pomiędzy kolejnymi dawkami leku, nie osiągające jednak nasilenia takiego jak przed rozpoczęciem leczenia. Zastosowanie infliximabu u chorych na RZS powoduje szybką i znaczącą poprawę sprawności ruchowej tych chorych, jednak korzystne efekty tego leku uległy zmniejszeniu w następnych etapach leczenia infliximabem. Przyczyn tego zjawiska można upatrywać w zmniejszeniu częstości podawania leku (w początkowym okresie co 2 tygodnie, potem co 4 tygodnie). Niewykluczone jest również, że w trakcie stosowanego leczenia pojawiły się przeciwciała neutralizujące infliximab i na tej drodze doszło do zmniejszenia skuteczności działania tego leku.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2005, 9(4); 3-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Patellofemoral Conflict – pathobiomechanical conditions and their consequences for therapy
Konflikt rzepkowo-udowy – uwarunkowania patobiomechaniczne i ich konsekwencje dla terapii
Autorzy:: Lesiak, Andrzej
Sapuła, Rafał
Szpunar, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1963063.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:: patellofemoral conflict
hypomochlion
Knee Joint
Muscles
overloading tests
therapy
muscle strengthening
konflikt rzepkowo-udowy
staw kolanowy
mięśnie
terapia
wzmacnianie mięśni
testy przeciążeniowe
Opis:: Paellofemoral pain syndrome is one of the most widespread muscular-skeletal disorders. The pain results from an overloading of thepaellofemoral joint. Amongst the causes of overloading are changes in the articular cartilage, in the bone, alterations around and outside the joint as well as systematic changes. The ease with which the knee joint may be subjected to overloading is a result of its construction, mobility, and lack of stability. The knee joint as the biggest joint of the human organism is comprised of two joints: the tibiofemoral and the paellofemoral. Both of these joints are not mutually matched by their curvature. Their compactness depends chiefly on the ligament system. The muscle system equally stabilises the knee joint, while guaranteeing to a lesser degree the safety of the joint surfaces. On the other hand, muscles operating in conditions of equilibrium and dynamics, can, sometimes, overload the joint surface, even given conditions of totally healthy joint workings, this leading to earlier degenerative-disfiguring changes. The essence of this detrimental effect of muscle action on the paellofemoral joint is interactive disturbance in the development of the force and speed of contraction for the individual heads of the quadriceps (particularly the medial and lateral), as equally disruption in the size proportions of shin extensor and flexor participation within the knee joint, of adductors and abductors as well as of the thigh external and internal rotators in the hip joint. Paellofemoral pain syndrome is also subject to significant strain in daily conditions e.g. walking up stairs, wearing high heels, a lot of physical activity particularly when running. In individuals with a painful paellofemoral joint uncritically are employed exercises strengthening the quadriceps thigh muscle, additionally jeopardising the joint in question to being over burdened and consequent damage. On the basis of an analysis of the magnitude of burden of the surface of the paellofemoral and tibiofemoral joint as well as the mechanical conditions for the muscles acting on these joints, taking into consideration the magnitude of the arm forces employed in the functioning of the joint angle, as well as the hypomochlion role that is the knee cap, the degree of threat for the knee joint was evaluated. The means of conducting oneself within daily activities are presented, the use of orthopaedic insoles, the choice of appropriate footwear. Examples of suitable exercises for the strengthening of individual muscles in conditions ensuring the safeguarding of the paellofemoral joint are given with the activating in this aim of elements of external compensation, within the open or closed system of the biokinematic chain of the lower limb.
Zespół bólowy rzepkowo-udowy jest jedną z najbardziej powszechnych dolegliwości mięśniowo-szkieletowych. Ból wynika z przeciążenia stawu rzepkowo-udowego. Wśród przyczyn przeciążenia wyróżnia się zmiany w chrząstce stawowej, w kości, zmiany okołostawowe, pozastawowe i ogólnoustrojowe. Łatwość, z jaką ulega przeciążeniom staw kolanowy wynika z jego budowy, ruchomości i braku stabilności. Staw kolanowy jako największy staw ustroju ludzkiego, jest zbudowany z dwóch stawów: udowo-piszczelowego i rzepkowo-udowego. Oba te stawy nie są dopasowane wzajemnie swoimi krzywiznami. Ich zwartość zależy głównie od systemu więzadłowego. Układ mięśniowy również stabilizuje staw kolanowy, chociaż w mniejszym stopniu zapewnia bezpieczeństwo powierzchniom stawowym. Z drugiej strony, mięśnie działając w warunkach statyki i dynamiki, mogą czasem przeciążać powierzchnie stawowe, nawet w warunkach pełnej wydolności zdrowego stawu, doprowadzając do wczesnych zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających. Istotą niekorzystnego działania mięśni na staw rzepkowo-udowy jest zaburzenie współdziałania w rozwijaniu siły i szybkości skurczu poszczególnych głów mięśnia czworogłowego (zwłaszcza przyśrodkowej i bocznej), jak równieŜ zakłócenia proporcji wielkości udziału prostowników i zginaczy goleni w stawie kolanowym, przywodzicieli i odwodzicieli oraz rotatorów zewnętrznych i wewnętrznych uda w stawie biodrowym. Zespół rzepkowo-udowy jest poddawany także znacznym obciążeniom w codziennych warunkach, np.: schodzenie schodami, używanie obuwia z wysokimi obcasami, duża aktywność ruchowa, szczególnie podczas biegania. U osób chorych z bolesnym stawem rzepkowo-udowym często bezkrytycznie stosowane są ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda, dodatkowo naraŜając wspomniany staw na jego przeciążenie i uszkodzenie. Na podstawie analizy wielkości obciążenia powierzchni stawu rzepkowo-udowego i udowo-piszczelowego oraz warunków mechanicznych dla mięśni działających na te stawy, z uwzględnieniem wielkości ramion siły w funkcji kąta stawowego, oraz roli hypomochlionu jakim jest rzepka, oceniono stopień zagrożenia stawu kolanowego. Przedstawiono sposoby postępowania w codziennych czynnościach, używania wkładek ortopedycznych, wyboru właściwego obuwia. Podano przykłady właściwych ćwiczeń wzmacniających poszczególne mięśnie w warunkach zachowania bezpieczeństwa dla stawu rzepkowo-udowego i uczynnienia w tym celu elementów kompensacji wewnętrznej, w układzie otwartego lub zamkniętego łańcucha biokinematycznego kończyny dolnej.
Źródło:: Medical Rehabilitation; 2011, 15(2); 28-37
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:: Medical Rehabilitation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "muscle" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język