Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Therapy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 39
Tytuł:
Report from the 17 th World Confederation for Physical Therapy (WCPT) 2015 Congress in Singapore
Autorzy:
Opara, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956544.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Physical Therapy Congress
Opis:
Between 1 and 4 May 2015, I participated in the World Confederation for Physical Therapy Congress (WCPT) 2015 in Singapore. The Congress took place at the Suntec Singapore Convention and Exhibition Centre, and attracted 3500 attendants. In total, 572 oral reports were given and 1578 posters were presented. Furthermore, 25 focused symposia, 11 panel discussions, 18 seminars and 36 networking session were organised. The level of discussions varied. I found the reports concerning the application of new post-stroke rehabilitation methods to be the most interesting, and especially the session entitled ‘Best practice for arm recovery post-stroke: an international application’, presented by Professors Steven Wolf from Atlanta, Gert Kwakkel from Amsterdam, Mark Bayley from Toronto and Michelle McDonnell from Adelaide. At the poster session, I presented a study entitled ‘Effects of gait training with partial body-weight support (PBWS) in the early stage after a stroke – a preliminary report’ (by Jarosław Szczygieł and Józef Opara). The World Confederation for Physical Therapy brings together approximately 23 thousand physical therapists from all over the world. It was announced that the outgoing WCPT President, Marilyn Moffat, has been succeeded by Emma Stokes from Dublin. The next congress will be held between 2 and 4 July 2017 in Cape Town.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2015, 19(1); 38-38
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Optimization of early rehabilitation of patients undergoing cardio-surgical interventions – first-hand experiences
Optymalizacja wczesnej rehabilitacji pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym – doświadczenia własne
Autorzy:
Piwoda, Agnieszka
Jastrzębska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934268.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
physical therapy
Respiratory Therapy
Exercise
Education
fizjoterapia
kinezyterapia
terapia oddechowa
edukacja
Opis:
In this article, authors wish to share their experiences in work with the patients after cardio-thoracic surgery. Consecutive stages of early hospital rehabilitation and applied methods of therapeutic conduct have been described in detail. There are two main stages in cardio-surgical physiotherapy. Stage I – pre-operation preparation, stage II – early rehabilitation consisting of two periods: the first one run in an intensive care unit (ICU), the second one in a surgical unit. Along with the description of physiotherapeutic techniques, the most frequently occurring problems a therapist can face as well as the ways of managing them have been presented. The authors present certain dissimilarities in surgical rehabilitation of persons with different kinds of interventions on heart: CABG, plasty or the exchange of heart valve (aortic, mitral, more seldom tricuspid), the heart transplantation, operations of chest aortic aneurysm and abdominal aortic aneurysm, plasty of cervical arteries and corrective operations of cardiac defects. In the first stage the significance of patient’s complex preparation for the operation highlighting the importance of the patient’s education, which guarantees better postsurgical rehabilitation, is emphasized. In the second stage standard physiotherapeutic methods need to be aided by modern equipment: BIPAP Vision or Cough Assist. It has been observed that education, life quality assessment and support groups for patients after cardio-surgery have positively contibuted to rehabilitation process.
W niniejszym artykule autorzy dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi poddawanymi operacjom kardiochirurgicznym. W szczegółowy sposób przedstawione są stosowane metody postępowania na poszczególnych etapach wczesnej rehabilitacji szpitalnej. Wyróżniono, w ramach fizjoterapii kardiochirurgicznej, dwa główne etapy. Etap I, to przygotowanie przedoperacyjne, etap II – rehabilitacja wczesna, składająca się z dwóch okresów: pierwszego prowadzonego na oddziale intensywnej terapii, oraz drugiego – na oddziale pooperacyjnym. Wraz z opisem stosowanych technik fizjoterapeutycznych wskazano najczęściej występujące problemy, z którymi terapeuta może się spotkać oraz przedstawiono sposoby radzenia sobie z nimi. Zaprezentowano również pewne odmienności w rehabilitacji pooperacyjnej u osób z różnymi rodzajami zabiegów kardiochirurgicznych, tj: zabiegów pomostowania tętnic wieńcowych, plastyki lub wymiany zastawek serca (aortalnej, mitralnej, rzadziej trójdzielnej), transplantacji serca, operacji tętniaków aorty piersiowej i brzusznej, plastyki tętnic szyjnych i korekcji wad wrodzonych serca. W ramach etapu I wskazano znaczenie kompleksowego przygotowania pacjentów przed operacją, podkreślając ważne miejsce edukacji chorego, która gwarantuje lepsze pooperacyjne usprawnianie, szczególnie ważne w trudnych pierwszych dobach po zabiegu. W drugim etapie rehabilitacji zaznaczono potrzebę wspomagania standardowych metod fizjoterapii stosowaniem nowoczesnej aparatury: BIPAP Vision oraz Cough Assist. Zwrócono uwagę na pozytywne efekty włączenia w proces rehabilitacyjny – edukacji, pomiaru jakości życia i tworzenia grup wsparcia dla chorych po operacjach na sercu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 26-34
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The pathomechanism of visuo-spatial neglect within the context of therapies
Patomechanizm zaniedbywania wzrokowo-przestrzennego w kontekście metod terapii
Autorzy:
Polanowska, Katarzyna E
Seniów, Joanna B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963070.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
visual neglect
pathomechanism
therapy
zaniedbywanie wzrokowe
patomechanizm
terapia
Opis:
This article reviews the most wide-spread theoretical underpinnings of the pathomechanism of hemineglect syndrome and their therapeutic implications. The most frequent and disabling form of the syndrome, left visuo-spatial neglect, arises usually as a consequence of damage to the temporo-parietal regions of the right hemisphere of the brain. It manifests itself with difficulties in detecting or even imagining visual stimuli coming from the left side of space, that cannot be explained by primary sensory loss such as hemianopia. Visual neglect is most often associated with pathologies of spatial attention and of other attentional components, but also with distortion of the mental representation of space. The different views on the causes of this disorder have contributed to the development of various therapeutic approaches: ranging from the use of typical behavioral interventions to the application of specific neuro-modulation, and stimulation techniques as well as drug treatment attempts. Despite this, only the training of visual scanning has been so far recognized as “good practice standard”. Other interventions are recommended as a therapeutic option or are experimental and require further research on their effectiveness. Combined treatments which include various therapy approaches, are also being analyzed. It seems that for the further development of the treatment methods of hemineglect the most important is consideration of its pathomechanism not as a single entity, but as a set of interrelated cognitive dysfunctions which can directly cause or indirectly exacerbate the asymmetry in the visual scanning of space.
W artykule dokonano przeglądu najbardziej znanych koncepcji teoretycznych dotyczących patomechanizmu zespołu zaniedbywania i ich implikacji terapeutycznych. Najczęstszym i najbardziej inwalidyzującym wariantem tego zespołu jest lewostronne zaniedbywanie wzrokowo-przestrzenne, wynikające zwykle z uszkodzenia okolic skroniowo-ciemieniowych prawej półkuli mózgu. Przejawia się ono trudnościami w wykrywaniu, a nawet wyobrażaniu sobie przez chorych bodźców wzrokowych pochodzących z lewej części przestrzeni, czego nie można wytłumaczyć podstawowymi ubytkami sensorycznymi, jak np. niedowidzeniem połowiczym. Zaniedbywanie wzrokowe wiązane jest najczęściej z patologią uwagi przestrzennej oraz innymi dysfunkcjami uwagowymi, a także ze zniekształceniem tzw. wewnętrznej (mózgowej) reprezentacji przestrzeni. Odmienność poglądów, co do przyczyn tego zaburzenia przyczyniła się do rozwoju różnych metod terapii: począwszy od stosowania interwencji typowo behawioralnych aż po wprowadzanie technik neuromodulacji i stymulacji mózgu oraz próby leczenia farmakologicznego. Mimo to, jedynie trening przeszukiwania wzrokowego uzyskał dotąd status „praktycznego standardu” w postępowaniu terapeutycznym. Pozostałe interwencje są zalecane jako opcja terapeutyczna bądź mają charakter eksperymentalny i wymagają dalszych badań nad ich skutecznością. Analizie poddaje się też metody kombinowane, powstałe z połączenia różnych podejść terapeutycznych. Wydaje się, że dla dalszego rozwoju metod terapii chorych z zaniedbywaniem wzrokowo-przestrzennym ważne jest wiązanie patomechanizmu tego zaburzenia nie z jednostkową dysfunkcją, lecz zbiorem współzależnych dysfunkcji poznawczych mogących bezpośrednio powodować lub pośrednio nasilać asymetrię we wzrokowym przeszukiwaniu przestrzeni.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(3); 21-28
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Current knowledge on selected rehabilitative methods used in post-stroke recovery
Aktualny stan wiedzy o wybranych metodach rehabilitacji chorych po udarach mózgu
Autorzy:
Kiper, Pawel
Pirowska, Aneta
Stożek, Joanna
Baba, Alfonc
Agostini, Michela
Turolla, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798597.pdf
Data publikacji:
2018-03-26
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
motor imagery
constraint induced movement therapy
mirror therapy
stroke
wyobrażeniowy trening planowania ruchu
terapia ograniczania i wymuszania ruchu
terapia lustrzana
Opis:
Understanding brain plasticity after stroke is important in developing rehabilitation strategies. Active movement therapies show considerable promise but their individual application is still not fully implemented. Among the analysed, available therapeutic modalities, some became widely used in therapeutic practice. Thus, we selected three relatively new methods, i.e. mirror therapy, motor imagery and constraint-induced movement therapy (CIMT). Mirror therapy was initially used in the treatment of phantom pain in patients with amputated limbs and later, in stroke patients. Motor imagery is widely used in sport to improve performance, which raises the possibility of applying it both as a rehabilitative method and in accessing the motor network independently of recovery. Whereas CIMT is based on the paradigm that impairment of arm function is exacerbated by learned non-use and that this, in turn, leads to loss of cortical representation in the upper limb.
Zrozumienie zmian określanych mianem plastyczności mózgu jest ważne w celu opracowania odpowiednich strategii rehabilitacji. Terapie oparte na ruchach czynnych wykazały obiecujące znaczenie lecz indywidualne ich zastosowanie nie zostało w pełni wdrożone. Pośród dostępnych metod terapeutycznych, które zostały poddane analizie, niektóre stały się powszechnie stosowane w praktyce klinicznej. W celu realizacji tego artykułu wybrano zatem trzy metody, które są stosunkowo nowe, tj. terapię lustrzaną, wyobrażeniowy trening planowania ruchu i terapię ograniczania i wymuszania ruchu. Terapia lustrzana była początkowo wykorzystywana do leczenia bólów fantomowych u osób po amputacjach kończyn, dopiero później wypróbowano jej działanie u chorych po udarach mózgu. Wyobrażeniowy trening planowania ruchu jest często stosowany w sporcie w celu poprawy osiągnięć co pozwala również na jego zastosowanie jako metody rehabilitacyjnej. Terapia ograniczania i wymuszania ruchu opiera się natomiast na teorii, która mówi, że zaburzenia funkcji kończyny górnej u osób po udarze mózgu są spotęgowane przez wyuczone nieużywanie kończyny górnej, prowadzące do fizycznych zmian w korowej reprezentacji kończyny w pierwotnej korze czuciowej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(3); 51-57
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effectiveness of complex physical therapy of lymphoedema - evaluation in clinical practice
Ocena efektów leczenia fizjoterapeutycznego obrzęku chłonnego w praktyce
Autorzy:
Ochałek, Katarzyna
Grądalski, Tomasz
Dziura, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935840.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
lymphoedema
lymphedema
combined physical therapy
manual lymph drainage
compression therapy
lymphoscintigraphy
Obrzęk chłonny
obrzęk limfatyczny
kompleksowa fizjoterapia obrzęku
drenaż limfatyczny
kompresjoterapia
limfoscyntygrafia.
Opis:
Combined Physical Therapy (CPT) is an effective method in the therapy of developed limb lymphoedema. It results in marked clinical effects including: oedema volume reduction, limb function improvement, decreasing physical symptoms. There are numerous assessment methods available, which creates difficulties in relative evaluation / meta-analyses (eg. among different therapeutical schools). Basic method of evaluation involves comparing affected limb volume or oedema volume (i.e. the difference in limb volumes between the affected and unaffected side) calculated from circumference measurements, before and after physical treatment. Relating limb volume or edema volume to normal limb volume allows us to compare patients with lymphoedema who are constitutionally different. Apart from limb volumes assessment, evaluation of oedema consistency is also important (pitting edema vs. non-pitting edema on palpation), which provides an information about disease progression. Other methods of assessment involve comparison of limb function – joint mobility defect, gripping force and evaluation of disturbances of hand manipulation and walking. Yet, another method of evaluation involves comparison of physical disorders associated with lymphoedema (usually limb pain, heaviness and weakness) and the healthrelated quality of life. Lymphoscintigraphy seems to be an objective method of evaluating lymphatic transport and the morphology of lymph distribution. Both dynamic and static scintigraphy are useful for assessing spontaneous lymph outflow from the affected limb before and after physiotherapy. In this article, methods of evaluating the efficiency of lymphoedema treatment are discussed, and a practical approach to lymphoedema management is proposed.
Kompleksowa fizjoterapia (Combined Physical Therapy, CPT) jest znaną od dawna i skuteczną metodą postępowania leczniczego z wyboru w rozwiniętym obrzęku chłonnym - limfatycznym kończyn. Przynosi ona wymierny efekt kliniczny polegający na zmniejszeniu się wielkości obrzęku, ogólnej poprawie sprawności, zmniejszeniu się dolegliwości towarzyszących chorobie. W ocenie skuteczności terapii stosuje się różne metody, co stwarza trudności porównawcze (np. pomiędzy różnymi ośrodkami fizjoterapeutycznymi). Podstawowym sposobem ewaluacji jest porównanie objętości kończyn lub obrzęku (rozumianego jako różnica pomiędzy kończyną chorą i zdrową) obliczonych w oparciu o zmierzone obwody, przed rozpoczęciem i po zakończeniu leczenia. Odniesienie objętości kończyny lub obrzęku do objętości kończyny pozwala na porównanie zaawansowania u chorych różnych konstytucjonalnie. Istotna jest też ocena konsystencji obrzęku (tj. charakter plastyczny, elastyczny lub twardy) świadcząca o stopniu zaawansowania choroby. Kolejnym sposobem oceny jest porównanie sprawności kończyny, w oparciu o ograniczenie zakresu ruchów w stawach, ubytek siły mięśniowej oraz o ocenę zaburzeń funkcji manipulacyjnej ręki lub patologii chodu. Inną wykorzystywaną metodą oceny jest porównanie wybranych dolegliwości fizycznych towarzyszących obrzękowi i często zgłaszanych przez chorych (zwykle są to ból kończyny, nadmierny ciężar lub osłabienie, rzadziej rozpieranie skóry, drętwienie i mrowienie) oraz ocena jakości życia związanej ze zdrowiem (HRQoL). Obiektywną metodą oceny szybkości przemieszczenia się płynu tkankowego oraz morfologii jego rozmieszczenia w zajętych obrzękiem tkankach jest limfoscyntygrafia. Zarówno badanie dynamiczne (w pierwszych minutach) jak i statyczne (po kilku godzinach) można wykorzystać do oceny niewymuszonego odpływu chłonki przed i po leczeniu. W pracy szczegółowo omówiono poszczególne sposoby oceny kompleksowego leczenia obrzęku i zaproponowano jej modelowy system możliwy do zastosowania w praktyce.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 37-41
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in the somatagnosis of children with developmental disharmony who have undergone psychomotor therapy by means of the Procus and Block method
Zmiany w zakresie somatognozji u dzieci z dysharmonią rozwojową poddanych terapii psychomotorycznej metodą Procus i Block
Autorzy:
Kułakowska, Zofia
Szamotulska, Katarzyna
Zychowicz, Bożena
Gnitecka, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957148.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
somatagnosis
body scheme
Psychomotor Therapy
somatognozja
schemat ciała
terapia psychomotoryczna
Opis:
Introduction: For many years somatagnosis has been a subject of interest for researchers as well as the topic of numerous academic reports. Somatagnostic disturbances have their permanent consequences in a child’s development, hence the question as to the correct neuro-paediatric diagnosis and effective therapy in the eradication of problems of developmental disharmony within the scheme and image of the body, temporal-spatial organisation and lateralization. Initially used in Belgium and subsequently in Poland, psychomotor therapy according to the model of Procus and Block bases itself on neurophysiological knowledge and psycho-pedagogy. The results of the research conducted from 2002 to 2004 presented in this article are the first analysis of the therapeutic process which the children participating in the described therapy underwent. Aim: The checking of what changes within the scope of somatagnosis occur in children with developmental disharmony who have undergone psychomotor therapy according to Procus and Block, in which age and within which range of symptoms the greatest changes are affirmed. Materials and methods: Observational study on a series of cases were conducted on a group of 109 children aged from 3 to 12 years. Diagnosis of developmental disharmony as well as the changes in the scope of somatagnosis were assessed on the basis of original neuropediatric tests according to Kułakowska. Therapy according to Procus and Block was applied during the course of 30 task sessions. Results: Improvement was observed in all the test groups and in all the aspects of somatagnosis tested.Conclusion: Psychomotor therapy according to Procus and Block may, even in a short period of application, have a significant influence on the treatment of somatagnosis disturbances in children with developmental disharmony. For the verification of this claim it is imperative for tests to be conducted with a control group.
Wstęp: Od wielu lat somatognozja jest tematem zainteresowań badaczy oraz licznych doniesień naukowych. Zaburzenia somatognozji mają swoje trwałe konsekwencje w rozwoju dziecka, stąd nasuwa się pytanie o prawidłową diagnozę neuropediatryczną i skuteczną terapię likwidującą problemy dysharmonii rozwojowej w zakresie schematu i obrazu ciała, organizacji czasoprzestrzennej i lateralizacji. Zastosowana początkowo w Belgii, a następnie w Polsce, terapia psychomotoryczna według modelu Procus i Block bazuje na wiedzy neurofizjologicznej i psychopedagogice. Przedstawione w artykule wyniki badania przeprowadzonego w latach 2002-2004 są pierwszą analizą procesu terapeutycznego, który jest udziałem dzieci uczestniczących w opisywanej terapii. Cel: Sprawdzenie, jakie zmiany w zakresie somatognozji występują u dzieci z dysharmonią rozwojową poddanych terapii psychomotorycznej według Procus i Block, w jakim okresie wieku i w zakresie jakich objawów stwierdza się największe zmiany.Materiał i metoda: Badanie obserwacyjne serii przypadków przeprowadzono na grupie 109 dzieci w wieku od 3 do 12 lat. Rozpoznanie dysharmonii rozwojowej oraz zmiany w zakresie somatognozji określano w oparciu o autorskie badanie neuropediatryczne według Kułakowskiej. Terapię według Procus i Block stosowano w trakcie 30 zajęć.Wyniki: Poprawę obserwowano we wszystkich badanych grupach i we wszystkich badanych aspektach somatognozji. Wniosek: Terapia psychomotoryczna według Procus i Block może, już w krótkim okresie jej stosowania, mieć istotny wpływ na leczenie zaburzeń somatognozji u dzieci z dysharmonią rozwojową. Dla weryfikacji tego stwierdzenia konieczne jest przeprowadzenie badań z grupą kontrolną.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2010, 14(4); 9-17
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Singultus as a sequelae of lateral medullary infarction: Rehabilitation perspective. A case report
Czkawka jako następstwo zawału w bocznej części rdzenia przedłużonego – odniesienie do rehabilitacji. Opis przypadku
Autorzy:
Kim, Eric
Bhatt, Jaydeep
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963031.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Singultus
Hiccups
Stroke
physical therapy
Rehabilitation
Czkawka
udar
fizjoterapia
rehabilitacja
Opis:
Hiccups are a rare manifestation of Lateral Medullary Infarction (LMI). Strokes produce numerous complications, hiccup manifestations are limited in reviewing literatures. Diagnoses of LMIs have been documented predominately by use of MRIs. There have been attempts to make clinical with MRI correlations in patients with LMI, studies with a large number of patients are uncommon among subjects with this etiology. Previous literatures have attempted to investigate anatomical lesions in patients with LMI suffering from hiccups by using imaging. Initial signs are usually headache, vertigo, dizziness or gait ataxia, whereas sensory symptoms consisting of dysphagia, hoarseness and hiccups usually occurred in the latter aspect. Hiccups in LMI are not fully understood and has been insufficiently studied. We describe a case of a man in his sixties with a constant occipital headache lasting 12 days associated with nausea and vomiting prior to admission to acute hospital. There was no history of exposure to any prescription or recreational drugs prior to presentation. The day after admission, he presented with intractable hiccups. Treatment with chlorpromazine (Thorazine) was unsuccessful, hiccups improved after initiation of baclofen and physical therapy. This case suggests that physical therapy may be a valuable aspect for refractory hiccups in conjunction with pharmacological management.
Czkawka jest rzadko występującym objawem w przypadku zawałów bocznych rdzenia przedłużonego (LMI). W literaturze znajdujemy jedynie ograniczone opisy występowania czkawki. Rozpoznanie LMI stawia się głównie w oparciu o badanie MRI. U pacjentów z LMI podejmowano próby korelowania objawów klinicznych z obrazami MRI, jednak rzadko spotyka się badania obejmujące większe grupy badanych. W dostępnej literaturze znajdujemy obrazowe badania anatomicznych uszkodzeń u pacjentów z LMI cierpiących z powodu czkawki. Początkowymi objawami udaru są zazwyczaj bóle i zawroty głowy oraz ataksja chodu, natomiast takie objawy jak: zaburzenia połykania, chrypka i czkawka występują w późniejszym okresie. Niejasne są przyczyny czkawki w przypadki LMI i problem ten nie był badany w wystarczającym stopniu. W pracy opisujemy przypadek pacjenta, u którego w okresie 12 dni przed przyjęciem do szpitala występował ból głowy w okolicy potylicznej, połączony z nudnościami i wymiotami. W wywiadzie nie stwierdzono narażenia na leki lub inne środki mogące wywołać występujące objawy. Na drugi dzień po przyjęciu u chorego wystąpiła czkawka. Leczenie chloropromazyną było nieskuteczne, natomiast stan chorego poprawił się po zastosowaniu baclofenu i fizjoterapii. Przypadek ten sugeruje, że fizjoterapia stosowana w połączeniu z farmakoterapią może być wartościowym sposobem postępowania w przypadku opornej na leczenie czkawki.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(1); 34-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stroke rehabilitation conducted by PNF method, with and without the application of botulinum toxin – case reports
Rehabilitacja poudarowa metodą PNF, z zastosowaniem i bez zastosowania toksyny botulinowej – opisy przypadków
Autorzy:
Pasiut, Szymon
Banach, Marta
Longawa, Krystyna
Windak, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934224.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
spasticity
therapy
Locomotion
Amplitude
Gait
spastyczność
terapia
lokomocja
amplituda
chód
Opis:
One of the most common diseases of the nervous system is stroke. Its most frequently occuring kinetic symptoms are paresis or paralysis accompanied by an increase in muscular tension called spasticity. For patients and their carers these disturbances become a problem in many aspects of their everyday life, especially in locomotion. New ways need to be looked for to create therapies that could decrease or remove spasticity and restore the function which was disrupted. Therapy by botulinum toxin has been used as a method of decreasing spasticity to treat children with cerebral palsy having equines-varus foot, and it proves to be a breakthrough in the treatment of diseases with increased muscular tension. Owing to it, a range of mobility increases, for example in an ankle and knee joints, which facilitates locomotion. This improvement is caused by both pharmacological action, and assisted kinesitherapy. Proproceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) is considered to be especially effective rehabilitation method based on neuro-physiological mechanisms. This method in the therapy of adults, along with the application of botulinum toxin, seems to facilitate physical activity of the patient after stroke, which may be very important for secondary stroke prevention. The aim of the research was to assess the influence of the therapy by PNF method associated with a botulinum toxin application on the patients after stroke with spasticity in lower limbs. During gait the patients had the flexion of ankle and knee joints measured by means of VICON system with the special focus on the amplitude of angular values. All patients presented in this description of cases showed an improvement in most of the measured parameters, in both a four-week and a three-month period after the therapy. The results show a necessity to carry out further randomized control studies of larger groups.
Jedną z częściej spotykanych chorób układu nerwowego jest udar mózgu. Do najczęstszych objawów ruchowych należą niedowłady bądź porażenia kończyn, z towarzyszącym wzrostem napięcia mięśniowego, zwanym spastycznością. Dla pacjentów oraz ich opiekunów zaburzenia te stają się problemem w wielu aspektach życia codziennego, między innymi w lokomocji. Wymaga to poszukiwania nowych dróg w tworzeniu terapii mogących zmniejszyć bądź znieść spastyczność i przywrócić zaburzoną funkcję. Terapia toksyną botulinową jako metoda obniżająca spastyczność, jest stosowana do tej pory w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ze stopą końsko-szpotawą i przynosi przełom w leczeniu schorzeń przebiegających z nadmiernym napięciem mięśniowym. Uzyskuje się poprawę zakresu ruchomości, miedzy innymi w stawie skokowym, a poprzez to ułatwia lokomocję. Poprawa ta uzyskiwana jest zarówno poprzez oddziaływanie farmakologiczne, jak i prowadzoną równolegle kinezyterapię. Szczególnie skuteczne wydają się metody rehabilitacyjne oparte na mechanizmach neurofizjologicznych. Jedną z takich metod jest PNF. Zastosowanie terapii metodą PNF połączone z zastosowaniem toksyny botulinowej u dorosłych wydaje się ułatwiać aktywność ruchową pacjenta po udarze mózgu, co może być bardzo ważne w profilaktyce wtórnej udarzu mózgu. Celem pracy było przedstawienie możliwości połączenia i wpływu terapii metodą PNF skojarzoną z podaniem toksyny botulinowej u pacjentów po udarze mózgu ze spastyczną kończyna dolną. Dokonano w trakcie chodu pomiaru kąta ugięcia w stawie skokowym i kolanowym biorąc pod uwagę amplitudę ruchu, wykorzystując system VICON. U wszystkich przebadanych w niniejszym doniesieniu pacjentów odnotowano poprawę większości analizowanych parametrów, zarówno w okresie czterotygodniowym, jak i czteromiesięcznym. Przeprowadzone pomiary wskazują na konieczność wykonania randomizowanych, kontrolowanych badań na dużych grupach.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(1); 15-24
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Improvement of eating activity by patients after ischemic stroke – use of adaptation in occupational therapy
Usprawnianie czynności spożywania posiłków przez pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu – zastosowanie adaptacji w terapii zajęciowej
Autorzy:
Kasprzyk, Paulina
Kruk, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790729.pdf
Data publikacji:
2020-11-10
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
occupational therapy
ischemic stroke
adaptation
terapia zajęciowa
udar niedokrwienny mózgu
adaptacja
Opis:
Introduction: Beginning the occupational therapy intervention, an occupational therapist determines what occupational difficulties a patient has during observation and interview. Patients after ischemic stroke belong to one of the groups of recipients of occupational therapy. These people have various difficulties, also in term of Activities of Daily Living and one of these activities may be eating. In this publication, the results are shown of the authors’ pilot study on training in the independent consumption of meals by patients who have undergone ischemic stroke. Materials and methods: As part of the applied intervention, adaptation consisted of using a special wristband in 10 patients, to which cutlery can be attached. The use of the wristband was aimed at enabling patients to eat independently. The following study inclusion criteria were adopted: ischemic stroke no later than six months prior to beginning the study, constraint of the dominant upper limb, preserved mobility of the shoulder and elbow joints in moderate degree and no possibility to hold cutlery. Results: Assessment regarding the significance of eating meals increased after therapy and the p-value reached 0.03. Final assessment concerning the satisfaction of performing the activity was better than initial evaluation, the level of statistical significance reaching 0.005. The duration of performing the activity significantly decreased after applying the proposed adaptation. The results were statistically significant at the level of (p=0.005). Conclusions: The results of the pilot study allow to conclude that the use of the wristband facilitates patients in eating meals themselves. The examined sample pointed to the greater convenience of using cutlery, which as an effect, leads to an increase in satisfaction with performing activities during the final assessment.
Wstęp: Rozpoczynając interwencję terapeutyczną terapeuta zajęciowy na drodze obserwacji i wywiadu z pacjentem ustala jakie trudności zajęciowe posiada jego podopieczny. Pacjenci po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu należą do jednej z grup odbiorców terapii zajęciowej. Osoby te na co dzień mierzą się z różnymi trudnościami, również w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego, a jedną z takich aktywności może być samodzielne spożywanie posiłków. W publikacji przedstawiono wyniki autorskich badań pilotażowych dotyczących treningu samodzielnego spożywania posiłków przez pacjentów u których wystąpił udar niedokrwienny mózgu. Materiał i metoda: W ramach interwencji zastosowano u 10 pacjentów adaptację składającą się ze specjalnej opaski na rękę, do której można było przymocować sztuciec. Zastosowanie opaski miało na celu umożliwienie samodzielnego spożywania posiłków przez pacjentów. Kryteriami włączenia do badań były: wystąpienie udaru niedokrwiennego mózgu nie później niż 6 miesięcy od momentu rozpoczęcia badań, zajęcie dominującej kończyny górnej, zachowanie ruchomości stawu ramiennego i stawu łokciowego w stopniu umiarkowanym oraz brak możliwości chwytu sztućców. Wyniki: Ocena ważności wykonania czynności spożywania posiłków wzrosła po terapii, a wartość p osiągnęła poziom 0,03. Ocena końcowa satysfakcji z wykonywania czynności była wyższa niż ocena początkowa, poziom istotności statystycznej wynosił 0,005. Czas wykonywania czynności znacząco zmniejszył się po zastosowaniu zaproponowanej adaptacji. Wyniki były istotne statystycznie (p = 0,005). Wnioski: Badania pilotażowe wykazały, iż zastosowanie opaski może umożliwić pacjentom samodzielne spożywanie posiłków. Badana próbka zwróciła uwagę na większą wygodę korzystania ze sztućców co w efekcie przełożyło się na zwiększenie satysfakcji z wykonywania aktywności podczas oceny końcowej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(3); 4-8
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The efficacy of mud pack treatment on ailments related to gonarthrosis
Wpływ terapii z zastosowaniem okładów borowinowych na dolegliwości związane z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego
Autorzy:
Mika, Anna
Dąbal, Ewa
Mika, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935833.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
osteoarthrosis
Knee
mud-pack
therapy
choroba zwyrodnieniowa
Staw kolanowy
borowina
leczenie
Opis:
Background: The aim of this study was to evaluate whether mud pack application as a supplementary treatment to physiotherapy and therapy with physical agents allow to achieve better outcome than physiotherapy and therapy with physical agents alone in patients suffering from gonarthrosis.Methods: Twenty patients aged 49 to 70 at II and III stage of gonarthrosis were divided into experimental and control groups each comprising 10 patients. The experimental group was treated by mud pack, exercises and therapy with physical agents, whereas the control group only by exercises and therapy with physical agents. The following parameters were evaluated in all patients before and two weeks after the therapy: range of motion in the knee, leg circumference, self-assessment of disease severity (using WOMAC questionnaire), and pain level (using VAS scale).Results: We observed that joint stiffness (assessed using WOMAC questionnaire) decreased significantly only in the experimental group (p<0.05). Significant decrease in pain level assessed by means of VAS scale was noticed in both groups (p<0.05). After the therapy, a significant improvement in knee flexion (p<0.05) was observed only in the control group.Conclusion: Both treatment modalities had similar effects on pain severity. Reduction of joints stiffness observed 2 weeks following the treatment may suggest that mud pack may be used as a supplementary component in the therapy of osteoarthrosis.
Cel: Celem niniejszej pracy było ustalenie czy zastosowanie okładów borowinowych jako elementu uzupełniającego kinezyterapię i fizykoterapię pozwoli uzyskać lepszy efekt terapeutyczny u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych niż zastosowanie leczenia opartego tylko na kinezyterapii i fizykoterapii. Materiał i metoda: Badaniami objęto 20 kobiet w wieku 49-70 lat, u których stwierdzono II° i III° (wg klasyfikacji Seyfrieda) choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Wszystkich badanych losowo podzielono na dwie grupy: badaną (n=10) i kontrolną (n=10). W grupie badanej zastosowano: okłady borowinowe, kinezyterapię i fizykoterapię, a w kontrolnej tylko kinezyterapię i fizykoterapię. Pacjentów badano dwukrotnie: bezpośrednio przed rozpoczęciem leczenia i po 2 tygodniach w ostatnim dniu zabiegów. U każdego z badanych przeprowadzono pomiar: zakresu ruchomości w stawie kolanowym i obwodu kończyny, ocenę stopnia dolegliwości wynikających z choroby zwyrodnieniowej przy użyciu kwestionariusza WOMAC, oraz pomiar stopnia intensywności odczuwania bólu za pomocą skali VAS. Wyniki: Stwierdzono, iż odczuwana przez pacjentów sztywność w stawie (badana przy pomocy kwestionariusza WOMAC) statystycznie istotnie zmniejszyła się tylko w grupie badanej (p<0.05). Zauważono, iż w obu grupach po zastosowanej terapii nastąpiło statystycznie istotne zmniejszenie poziomu bólu (p<0.05), ocenianego za pomocą skali VAS. Po 2 tygodniach terapii statystycznie istotny przyrost w zakresie zgięcia (p<0.05) zaobserwowano tylko w grupie kontrolnej. Wnioski: Zarówno leczenie oparte tylko na kinezyterapii i fizykoterapii jak i model uzupełniony o okłady borowinowe wykazuje zbliżone działanie przeciwbólowe. Obserwowane po 2 tygodniach zabiegów obniżenie sztywności stawowej pozwala sugerować, że borowina może być włączona jako element uzupełniający terapię choroby zwyrodnieniowej stawów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(1); 57-66
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of dance therapy on patients with mental and somatic disorders – a review of research
Oddziaływanie terapii tańcem na pacjentów chorych psychicznie i somatycznie − przegląd badań
Autorzy:
Grudzińska, Aleksandra
Izdebski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790891.pdf
Data publikacji:
2018-06-08
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
dance therapy
mental disorders
psychosomatic medicine
terapia tańcem
zaburzenia psychiczne
medycyna psychosomatyczna
Opis:
Introduction: The aim of the study is the evaluation of the effectiveness of dance therapy in patients with mental and somatic disorders, based on a review of current research, and indication of the importance of dance therapy in the treatment of psychophysical disorders, and the presentation of scientific and historical basis of this method and also of therapeutic techniques which are used. Method: The review of literature included 13 selected clinical studies on the effects of dance and movement therapy in patients with mental disorders such as depression (4), autism spectrum disorders (1) and somatic disorders (4): obesity (2) hearing impairment (1) and dementia (1), conducted in the years 2002-2015 around the whole world. Search strategy: Medline and PsycArticles databases were searched and presented research was extracted from the titles, abstracts and full texts of the publications. The primary selection criterion was the finding of dominant mental and somatic disorders, which were treated using dance therapy. As a result, a list of the most common diseases was created, and randomly selected publications on the use of dance therapy in the treatment of patients with psychophysical disorders were presented. The study was based on titles and abstracts, and then on full texts, original papers with control groups as well as other forms of research. Results: All studies have shown the positive effect of dance therapy on patients with mental and somatic disorders, as evidenced by measurements taken during and after treatment (this is discussed in detail regarding each study). Conclusion: From the presented research results, we may conclude that dance therapy is adjuvant to traditional forms of treatment in the case of mental and somatic disorders. However, there are not enough clinical trials and reports to provide clear and reliable assessment of the effectiveness of dance therapy.
Wprowadzenie: Celem pracy jest prezentacja wybranych badań i efektów terapii tańcem u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi, dokonana na podstawie przeglądu aktualnych badań, oraz wskazanie na kluczowe znaczenie terapii tańcem w leczeniu zaburzeń psychofizycznych, przedstawienie jej naukowych i historycznych uwarunkowań oraz wykorzystywanych technik terapeutycznych. Metody: Do przeglądu włączono 13 wyselekcjonowanych (z internetowych baz danych) badań klinicznych dotyczących wpływu terapii tańcem i ruchem na pacjentów z zaburzeniami psychicznymi takimi jak: depresja (4), zaburzenia ze spektrum autyzmu (1) oraz somatycznymi: nowotwory (4), otyłość (2), wady słuchu (1) oraz choroby otępienne (1), przeprowadzonych w latach 2002-2015 na obszarze całego świata. Wybór badań: Przeszukano bazę danych Medline oraz PsycArticles, a zaprezentowane badania zostały wyodrębnione na podstawie tytułów, streszczeń i pełnych tekstów publikacji. Podstawowym kryterium selekcji było wyłonienie dominujących chorób somatycznych i psychicznych, na które oddziaływano dotychczas terapią tańcem. Uzyskując w ten sposób bazę najczęściej powtarzających się chorób, przedstawiono losowo wybrane publikacje, które prezentowały zastosowanie terapii tańcem w leczeniu pacjentów z określonymi zaburzeniami psychofizycznymi. Do analizy włączano prace oryginalne z grupą kontrolną oraz inne formy przeglądowe. Wyniki: Wszystkie badania wykazały pozytywny wpływ terapii tańcem na pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi, o czym świadczą pomiary prowadzone w trakcie i po zakończeniu terapii (omówione szczegółowo przy każdym badaniu). Wnioski: Z danych wynika, że terapia tańcem jest uzupełnieniem tradycyjnych form leczenia w przypadku zaburzeń psychicznych i somatycznych. Brak jest jednak wystarczającej liczby badań klinicznych oraz raportów umożliwiających jednoznaczną i rzetelną ocenę efektywności terapii tańcem.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2018, 22(1); 32-37
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-surgical Treatment of Coccygodynia with Manual Therapy - Case Report
Nieoperacyjne leczenie coccygodynii z zastosowaniem terapii manualnej – opis przypadku
Autorzy:
Dampc, Bogumiła
Słowiński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790620.pdf
Data publikacji:
2021-05-09
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
coccygodynia
conservative treatment of coccygodynia
manual therapy
leczenie zachowawcze coccygodynii
terapia manualna
Opis:
Introduction: Coccygodynia – pain in the coccyx and tissues lying in its immediate vicinity is a known problem, however, little examined and assessed. The problem affects only 1% of people with spinal problems. This may be for many reasons – from organic to functional, to a number of extra-local causes. Study aim: The aim of the study is to present the diagnostic process and course of non-surgical – physiotherapeutic treatment – of a 12-year-old boy with idiopathic coccyx pain syndrome using the methodology of manual therapy proposed by Rakowski, with an assessment of immediate and final treatment points. Materials and methods: Research was carried out among a group of 13.793 subjects at the Centre of Manual Therapy in Sierosław near Poznań. From this group, individuals with tailbone pain were extracted, which accounts for 1.15% of the remaining participants. The following case report is a representative example selected from the above group. Diagnostics were based on subjective assessment and medical examination (performed at a children's hospital), including medical examination with access through the anus and physiotherapeutic manual examination. Results and conclusions: Coccygodynia requires detailed imaging and functional diagnostics, with particular attention being paid to the structures directly related to the sacro-coccygeal region, as well as to the place lying outside the area of the experienced ailments. The solution to idiopathic pain syndrome in the coccygeal region is targeted manual therapy, taking selected elements of the musculoskeletal structures into account. The described procedure is in line with the methods created by Rakowski, along with local and non-local therapeutic interventions. In the described case, total alleviation of the ailments was achieved, both in short-term assessment and 3 years after completion of treatment.
Wstęp: Coccygodynia – ból kości ogonowej i tkanek leżących w jej najbliższym otoczeniu to problem znany, choć jeszcze mało zbadany i poznany. Problem dotyczy tylko 1% osób skarżących się na dolegliwości odkręgosłupowe. U jej podłoża może leżeć wiele przyczyn – od organicznych do czynnościowych, uwzględniając szereg przyczyn pozamiejscowych. Cel: Przedstawienie procesu diagnostycznego i przebiegu leczenia nieoperacyjnego – fizjoterapeutycznego – dwunastoletniego chłopca z idiopatycznym zespołem bólowym kości ogonowej z zastosowaniem metodyki terapii manualnej według Rakowskiego z oceną doraźnego i odległego efektu leczenia. Materiał imetody: Badania prowadzone w Centrum Terapii Manualnej w Sierosławiu pod Poznaniem na grupie 13 793 osób wyłoniły grupę z bólem kości ogonowej, która stanowiła 1,15% spośród badanych. Poniższy opis przypadku jest przykładem reprezentacyjnym wyodrębnionym z powyższej grupy. Diagnostykę oparto na badaniu podmiotowym, przedmiotowym badaniu lekarskim (wykonanym w szpitalu dziecięcym), w tym lekarskim badaniu z dostępu przez odbyt oraz fizjoterapeutycznym badaniu manualnym. Wyniki i wnioski: Coccygodynia wymaga szczegółowej diagnostyki zarówno obrazowej jak i czynnościowej ze szczególnym zwróceniem uwagi na struktury bezpośrednio związane z rejonem krzyżowo-guzicznym, jak również tkanki leżące poza miejscem odczuwanych dolegliwości. Rozwiązaniem dla idiopatycznego zespołu bólowego okolicy guzicznej jest celowana terapia manualna biorąca pod uwagę zaburzenia czynności wybranych struktur narządu ruchu. Opisywane postępowanie zgodne z metodyką opracowaną przez Rakowskiego obejmuje zarówno miejscowe jak i pozamiejscowe interwencje terapeutyczne. W opisywanym przypadku osiągnięto całkowite ustąpienie dolegliwości zarówno w ocenie krótkoterminowej jak i po 3 latach od zakończenia leczenia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(1); 37-43
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of combination therapy in the treatment of lower limb spasticity among patients after stroke - a review of literature
Zastosowanie terapii skojarzonej w leczeniu spastyczności kończyny dolnej u pacjentów po przebytym udarze mózgu – przegląd literatury
Autorzy:
Opoka, Kinga
Filip, Magdalena
Mirek, Elżbieta
Mazurek, Beata
Pasiut, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790830.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
Botulinum toxin
physical therapy
spasticity
udar mózgu
toksyna botulinowa
fizjoterapia
spastyczność
Opis:
Stroke is not only a medical problem, but also, due to the permanent disability of patients, a significant social issue. Therefore, gait disturbances resulting from lower limb muscle spastici-ty are a common subject of research. The ambiguities in the scientific literature have become justification for the creation of this systematic review, the aim of which is to collect and ana-lyse works describing the efficacy of combination therapy - including Botulinum toxin type A injections and physiotherapy following stroke. The following databases were searched: Pub-Med, EBSCO, Springer Link (date of access: 24 Jan. 2019). It was assumed that analysis will include scientific works published in English from 2000 to date (in accordance with search date). For the entry "combination therapy" (Botulinum toxin injections and physiotherapy), the search was conducted using the following keywords: physical therapy, Botulinum toxin type A, Botox A, lower limb, gait, brain, stroke, hemiparesis. Out of all the elaborate articles, 7 concerning combination therapy were ultimately evaluated. Analysis of the collected works indicates the effectiveness of combination therapy in the area of improving structural parame-ters. Some of the works prove that this type of therapy also improves functional indices and leads to increased activity of patients. We could not collect satisfactory evidence confirming its effectiveness in terms of increasing social participation and improving the quality of life of patients. This review indicates the need to develop specific therapeutic protocols accurately describing both Botulinum toxin injections and physiotherapy - taking the intensity, duration and type of therapy into account. Opoka K., Filip M., Mirek E., Pasiut S. The use of combination therapy in the treatment of lower limb spasticity among patients after stroke − a review of literature. Med Rehabil 2019; 23(2): 36-41. DOI: 10.5604/01.3001.0013.0875 This article is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/) null
Udar mózgu stanowi nie tylko problem medyczny, lecz także, ze względu na trwałą niepełnosprawność poszkodowanych, znaczny problem społeczny. Dlatego też, zaburzenia chodu powstałe w wyniku spastyczności mięśni kończyny dolnej stanowią częstą tematykę badań. Istniejące w piśmiennictwie naukowym niejednoznaczności stały się uzasadnieniem dla powstania niniejszego przeglądu systematycznego, którego celem jest zebranie i analiza prac opisujących skuteczność terapii skojarzonej − obejmującej iniekcje toksyny botulinowej typu A i fizjoterapię po udarze mózgu. Przeprowadzono wyszukiwanie w bazach: PubMed, EBSCO, Springer Link w dniu 24.01.2019. Założono, że do analizy włączone zostaną prace badawcze opublikowane w języku angielskim od 2000 roku do najnowszych (odpowiednio do daty wyszukiwania). Dla hasła „terapia skojarzona” (iniekcje toksyny botulinowej i fizjoterapia) publikacji wyszukiwano poprzez słowa kluczowe: physiotherapy, Botulinum Toxin Type A. BotoxA, Lower limb, gait, walk, brain, stroke, hemiparesis. Spośród wyszukanych artykułów ostatecznie ocenie poddano 7, które dotyczyły terapii skojarzonej. Analiza zebranych prac wskazuje na skuteczność terapii skojarzonej w zakresie poprawy parametrów strukturalnych. Część prac udowadnia, że ten rodzaj terapii poprawia również wskaźniki funkcjonalne oraz prowadzi do zwiększenia aktywności pacjentów. Nie udało się zebrać zadowalających dowodów potwierdzających jej skuteczność w zakresie zwiększenia partycypacji społecznej i poprawy jakości życia chorych. Przeprowadzony przegląd wskazuje potrzebę opracowania specyficznych protokołów terapeutycznych precyzyjnie opisujących zarówno iniekcję toksyny botulinowej jak i fizjoterapię – biorąc pod uwagę intensywność, czas trwania oraz rodzaj terapii.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2019, 23(2); 36-41
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of robot therapy assisted by surface EMG on hand recovery in post-stroke patients. A pilot study
Wpływ rehabilitacji z zastosowaniem robota wspomaganej przez powierzchowne EMG na poprawę sprawności ręki u chorych po udarze mózgu − badanie pilotażowe
Autorzy:
Dziemian, Katarzyna
Kiper, Aleksandra
Baba, Alfonc
Baldan, Francesca
Alhelou, Mahmoud
Agostini, Michela
Turolla, Andrea
Kiper, Pawel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790970.pdf
Data publikacji:
2018-04-09
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
sEMG
robot-aided therapy
rehabilitation
udar mózgu
terapia wspomagana robotem
rehabilitacja
Opis:
Background: Hemiparesis caused by a stroke negatively limits a patient’s motor function. Nowadays, innovative technologies such as robots are commonly used in upper limb rehabilitation. The main goal of robot-aided therapy is to provide a maximum number of stimuli in order to stimulate brain neuroplasticity. Treatment applied in this study via the AMADEO robot aimed to improve finger flexion and extension. Aim: To assess the effect of rehabilitation assisted by a robot and enhanced by surface EMG. Research project: Before-after study design. Materials and methods: The study group consisted of 10 post-stroke patients enrolled for therapy with the AMADEO robot for at least 15 sessions. At the beginning and at the end of treatment, the following tests were used for clinical assessment: Fugl-Meyer scale, Box and Block test and Nine Hole Peg test. In the present study, we used surface electromyography (sEMG) to maintain optimal kinematics of hand motion. Whereas sensorial feedback, provided by the robot, was vital in obtaining closed-loop control. Thus, muscle contraction was transmitted to the amplifier through sEMG, activating the mechanism of the robot. Consequentially, sensorial feedback was provided to the patient. Results: Statistically significant improvement of upper limb function was observed in: Fugl-Meyer (p = 0.38) and Box and Block (p = 0.27). The Nine Hole Peg Test did not show statistically significant changes in motor skills of the hand. However, the functional improvement was observed at the level of 6% in the Fugl-Meyer, 15% in the Box and Block, and 2% in the Nine Hole Peg test. Conclusions: Results showed improvement in hand grasp and overall function of the upper limb. Due to sEMG, it was possible to implement robot therapy in the treatment of patients with severe hand impairment.
Background: Hemiparesis caused by a stroke negatively limits a patient’s motor function. Nowadays, innovative technologies such as robots are commonly used in upper limb rehabilitation. The main goal of robot-aided therapy is to provide a maximum number of stimuli in order to stimulate brain neuroplasticity. Treatment applied in this study via the AMADEO robot aimed to improve finger flexion and extension. Aim: To assess the effect of rehabilitation assisted by a robot and enhanced by surface EMG. Research project: Before-after study design. Materials and methods: The study group consisted of 10 post-stroke patients enrolled for therapy with the AMADEO robot for at least 15 sessions. At the beginning and at the end of treatment, the following tests were used for clinical assessment: Fugl-Meyer scale, Box and Block test and Nine Hole Peg test. In the present study, we used surface electromyography (sEMG) to maintain optimal kinematics of hand motion. Whereas sensorial feedback, provided by the robot, was vital in obtaining closed-loop control. Thus, muscle contraction was transmitted to the amplifier through sEMG, activating the mechanism of the robot. Consequentially, sensorial feedback was provided to the patient. Results: Statistically significant improvement of upper limb function was observed in: Fugl-Meyer (p = 0.38) and Box and Block (p = 0.27). The Nine Hole Peg Test did not show statistically significant changes in motor skills of the hand. However, the functional improvement was observed at the level of 6% in the Fugl-Meyer, 15% in the Box and Block, and 2% in the Nine Hole Peg test. Conclusions: Results showed improvement in hand grasp and overall function of the upper limb. Due to sEMG, it was possible to implement robot therapy in the treatment of patients with severe hand impairment.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(4); 4-10
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The usefulness of lymphoscintigraphy in the assessment of physiotherapeutic methods in the management of lymphoedema
Przydatność limfoscyntygrafii w ocenie rehabilitacji chorych z obrzękiem limfatycznym
Autorzy:
Tomczak, Hanna
Nyka, Wiesława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1937269.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
lymphoedema
diagnosic imaging
ymphoscintigraphy
complex physical therapy
obrzęk limfatyczny
badania obrazowe
kompleksowa fizjoterapia
Opis:
Lymphoedema is the progressive accumulation of protein-rich fluid in the tissue, resulting froman anatomic or functional obstruction of the lymphatic system. Worldwide about 10 million people have lymphoedema secondary to breast and pelvic cancer therapy, recurrent infections, injuries or vascular surgery. The disease is frequently misdiagnosed treated too late or not treated at all. At the initial medical evaluation of patients with suspected extremity lymphoedema, it is highly desirable for physicians to define the abnormality; to determine whether the suspected abnormality is, in fact, a lymphatic one. The disease is often possible to be diagnosed by its characteristic clinical presentation, yet, in some cases, ancillary tests might be necessary to establish the diagnosis. The presentation overviews the problem of clinical basis, diagnosis and therapy of lymphoedema. Regarding diagnostics the measurement of circumference and volume of the limb are presented, as well as diagnostic imaging modalities. These include direct and indirect lymphography, MRI, CT, ultrasound imaging and lymphoscintigraphy, which are currently considered to be a leading technique in the primary diagnosis of lymphoedema and its follow-up. The paper presents the usefulness of lymphoscintigraphy in: - diagnosis of lymphatic oedema; - assessment of the efficacy of therapeutic methods; - prediction of the outcome of therapy; - assessment of the risk of development of lymphoedema. The role of lymphoscintigraphy in the management of lymphoedema will be probably growing for a few reasons: - the higher incidence of breast cancer and longer survival of patients; - the need of early diagnostic methods, evaluation of lymphoedema over a period of time, development of new therapeutic techniques and finding methods to assess objectively the effect of therapy.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(4); 25-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies