Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "współczynnik beta," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
WPŁYW INTERWAŁU CZASOWEGO STÓP ZWROTU WYKORZYSTYWANYCH W WYZNACZANIU PARAMETRÓW MODELU SHARPE’A NA WIELKOŚĆ BŁĘDU PROGNOZ OTRZYMANYCH ZA POMOCĄ MODELU
The Influence of the Time Interval of Return Rates Used in Determining the Parameters of the Sharpe Model on the Magnitude of Error Predictions Obtained Using the Model
Autorzy:
Podgórski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/439726.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
model Sharpe’a
współczynnik beta
inwestycje
akcje
interwał czasowy stopy zwrotu
Sharpe model
beta factor
investments
shares
time interval of return
Opis:
Kluczowe zagadnienie dotyczące modelu Sharpe’a, który jest wykorzystywany zarówno przez praktyków, jak i teoretyków tworzących portfele inwestycyjne, stanowi dobór interwału czasowego stóp zwrotu służących do wyznaczania jego parametrów. Prezentowany artykuł ma charakter badawczy, a jego celem jest określenie, w jaki sposób zmienia się średni błąd prognozy stopy zwrotu oszacowanej za pomocą modelu Sharpe’a w zależności od interwału czasowego stóp zwrotu przyjętych do prognozy. Aby zrealizować cel badawczy wykorzystano metody ilościowe. Badanie przeprowadzono na podstawie danych z lat 2010-2014 dotyczących stóp zwrotu z akcji dziesięciu spółek giełdowych wchodzących w skład indeksu WIG. Prognozy stóp zwrotu z poszczególnych spółek wyznaczono za pomocą uzyskanych modeli Sharpe’a na podstawie rzeczywistych stóp zwrotu z indeksu WIG z lat 2015-2017. Do badania przyjęto pięć interwałów czasowych stóp zwrotu: dzienny, tygodniowy, miesięczny, kwartalny oraz roczny. Wyniki badań pozwoliły na wyciągnięcie dwóch zasadniczych wniosków: (1) Średni błąd prognozy przyszłej stopy zwrotu dla losowo wybranej spółki wchodzącej w skład indeksu WIG obliczony na podstawie modelu Sharpe’a maleje wraz ze spadkiem długości interwału przyjętego do badania; (2) Średnia wartość współczynnika determinacji dla wyznaczonych modeli Sharpe’a rośnie wraz z wydłużaniem się interwału czasowego przyjętego do analizy, co wskazuje na lepsze dopasowanie modeli uzyskanych dla stóp zwrotu z dłuższych czasookresów.
The key issue regarding the Sharpe model, which is used by both practitioners and theoreticians making investment portfolios, is the selection of the time interval of return rates used to determine its parameters. The presented article is of research nature and its aim is to determine how the average error of the rate of return forecast estimated using the Sharpe model changes depending on the time interval of the return rates adopted for the forecast. To realize the research goal, quantitative methods were used. The survey was based on data from the years 2010-2014 regarding the return rates on shares of ten listed companies included in the WIG index. Forecasts of return rates from individual companies were determined using the Shape models obtained on the basis of the actual rates of return from the WIG index from 2015-2017. Five intervals of temporary return rates were adopted for the study: daily, weekly, monthly, quarterly and annual. The results of the research allowed to draw two basic conclusions. (1) The average forecast error of the future rate of return for a randomly selected company included in the WIG index calculated on the basis of the Sharpe model decreases with the decrease in the length of the interval accepted for the study. (2) The average value of the determination coefficient for the designated Sharpe models increases with the extension of the time interval adopted for the analysis, which indicates a better adjustment of the models obtained for rates of return from longer time periods.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2019, 4(62); 5-16
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Risk Level of Vietnam Listed Hotel, Tourism and Entertainment Industry Firms After The Global Crisis 2009-2011
Poziom ryzyka notowanych na giełdzie wietnamskich podmiotów z branży hotelarskiej, turystycznej i przemysłu rozrywkowego po globalnym kryzysie lat 2009-2011
Autorzy:
Huy, Dinh Tran Ngoc
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/439703.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
equity beta
financial structure
financial crisis
risk
external financing
tourism industry
współczynnik beta kapitału własnego
struktura finansowa
kryzys finansowy
ryzyko
finansowanie zewnętrzne
przemysł turystyczny
Opis:
This article gives some quantitative results based on evaluating the market risk of the listed firms in the Viet Nam tourism industry (also including tourism, hotel and entertainment groups), especially after the financial crisis 2009-2011. First, by using quantitative and analytical methods to estimate asset and equity beta of total 22 listed companies in Viet Nam tourism industry with a proper traditional model, we found out that the beta values, in general, for many institutions are acceptable. Second, we recognised that the risk level, measured by equity and asset beta mean, decreases when using leverage (asset beta mean value of 0.403 decreasing from equity beta mean of 0.588). Third, by changing leverage in 3 scenarios, we recognised the dispersion of the risk level, measured by equity beta var of 0.892, in the entertainment industry is the highest, compared to the rest 2 industries. Finally, this paper provides some outcomes that could provide companies and the government more evidence in establishing their policies in governance.
W artykule przedstawiono niektóre wyniki badań ilościowych oparte na ocenie ryzyka rynkowego notowanych na giełdzie firm w przemyśle turystycznym Wietnamu (włączając również grupy z branży turystycznej, hotelarskiej i rozrywkowej), szczególnie po kryzysie finansowym lat 2009-2011. Po pierwsze, używając metod ilościowych i analitycznych do oszacowania współczynnika beta aktywów i kapitału własnego ogółu 22 notowanych na giełdzie spółek wietnamskiego przemysłu turystycznego wraz z właściwym modelem tradycyjnym, ustaliliśmy, że wartości współczynnika beta generalnie dla wielu instytucji są do przyjęcia. Po drugie, uznaliśmy, że poziom ryzyka, mierzony średnią współczynnika beta kapitału własnego i aktywów, obniża się wraz z zastosowaniem dźwigni finansowej (wartość średniej współczynnika beta w wysokości 0,403 zmniejsza się w porównaniu ze średnią współczynnika beta kapitału własnego w wysokości 0,588). Po trzecie, poprzez zmianę dźwigni finansowej w 3 scenariuszach, uznaliśmy, że dyspersja poziomu ryzyka, mierzona współczynnikiem beta zmienności kapitału własnego w wysokości 0,892, jest najwyższa w branży rozrywkowej w porównaniu z pozostałymi dwiema branżami. Na koniec przedstawiono pewne wyniki, które mogą dać firmom i rządowi więcej argumentów na kształtowanie ich polityk w sferze zarządzania.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2018, 3(57); 136-149
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies