Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Georges Didi-Huberman" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    (Bez)ruch i cisza obrazu-myśli według JLG
    (No)Motion and Silence of a Picture-Thought According to JLG
    Autorzy:
    Budzik, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409024.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Barbara Kita
    Jean-Luc Godard
    Georges Didi-Huberman
    Gilles Deleuze
    Opis:
    Recenzja książki Barbary Kity Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda (2013). Justyna Budzik przedstawia strukturę wywodu naukowego Barbary Kity, komentując i opisując metodologię przyjętą przez autorkę. Recenzentka omawia problematykę refleksji podjętej przez badaczkę oraz wyjaśnia trzy główne kategorie, które stosuje ona w interpretacji późnej twórczości Jean-Luca Godarda: obraz zwolniony/zatrzymany, obraz malarski (kadr) oraz fotografię. Recenzentka zwraca również uwagę na kontekst współczesnej teorii obrazu (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze), w który wpisują się rozważania podjęte przez Barbarę Kitę.
    A review of Barbara Kita’s book Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda [Freeze Frame: Practice and Theory of Late Godard] (2013). Justyna Budzik presents the structure of Barbara Kita’s scientific argument, and describes and comments on the methodology adopted by the author. The reviewer discusses the problem of reflection taken up by the author and explains three main categories which she applies in her interpretation of the late work of Jean-Luc Godard: slow motion/stop motion image, art painting (film frame), and photography. The reviewer also gives some attention to the context of contemporary theory of image (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze) which inform Barbara Kita’s work.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 213-216
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niewyrażalność a obrazowanie cierpienia w „Brakującym zdjęciu” Rithy’ego Panha
    The Ineffability of Suffering and Its Images in Rithy Panh’s “The Missing Picture”
    Autorzy:
    Sitek, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341605.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Rithy Panh
    Georges Didi-Huberman
    Kambodża
    fotografia
    reprezentacja
    Cambodia
    photography
    representation
    Opis:
    Tekst jest próbą przybliżenia problemu niewyrażalności cierpienia przedstawionego w dokumentalnym filmie autobiograficznym Brakujące zdjęcie (L’Image manquante, 2013) Rithy’ego Panha. Reżyser wobec braku zdjęć zbrodni popełnionych w latach 1975-1979 przez Czerwonych Khmerów w Kambodży, uchwyconych z perspektywy ofiar, zainscenizował kadry, które mogłyby pełnić rolę zastępczych reprezentacji wizualnych. Autorka analizuje i interpretuje to, jak reżyser charakteryzuje tytułowe brakujące zdjęcie, odwołując się do rozważań Georges’a Didi-Hubermana dotyczących Zagłady, przedstawionych w klasycznej pozycji Obrazy mimo wszystko. W artykule został przedstawiony sposób wykorzystania archiwalnych propagandowych materiałów filmowych jako świadectw historycznych, w świetle rozważań Petera Burke. Autorka posługuje się literaturą dotyczącą fotograficznego przedstawienia cierpienia w ujęciu Susan Sontag, Judith Butler i omówieniem zdjęć wojennych zaproponowanym przez André Rouillé jako kontekstem historycznym.
    The text approaches the problem of ineffability of suffering presented in the documentary autobiographical film The Missing Picture (L’Image manquante, 2013) by Rithy Panh. The director, in the absence of photographs of atrocities committed in the period of 1975-1979 by Khmer Rouge in Cambodia, from the perspective of the victims, staged shots that could act as a substitute visual representation. The author analyses and interprets the character given to the missing picture by the director, using the ideas of Georges Didi-Huberman on the Holocaust, presented in Images malgre tout. The article, in the light of John Burke’s work, shows how archival propaganda material can be used as a historical evidence. The author relies on Susan Sontag’s and Judith Butler’s work on photographic representation of suffering, and Andre Rouille’s approach to war photographs as a historical context.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 189-201
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pasażerka”. Obraz wyrwany z błota
    “The Passenger”: An Image Extracted from Mud
    Autorzy:
    Cichoń, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520544.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Munk
    Jean-Luc Godard
    Georges Didi-Huberman
    trauma
    niewyobrażalne
    kino polskie
    unimaginable
    Polish cinema
    Opis:
    W 50. rocznicę premiery Pasażerki Andrzeja Munka Tadeusz Lubelski stwierdził, że dla Jeana-Luca Godarda był to najlepszy film o wojnie jaki kiedykolwiek nakręcono. Mimo że trudno znaleźć potwierdzenie tych słów w źródłach, autor postanawia podjąć ową tezę i odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Pasażerka mogłaby zyskać taki status. Tym samym stara się wykonać pracę wyobraźni, którą Georges Didi-Huberman zalecał jako metodę pozwalającą „mimo wszystko” mierzyć się z „niewyobrażalnym”. Jej założenia, a także te właściwe Benjaminowskiemu materializmowi historycznemu zostają w niniejszym artykule użyte do przemyślenia metod montażowych, które zastosowano w Pasażerce. Jest to bowiem wyjątkowy przykład filmu dokończonego po śmierci reżysera. Sposób zmontowania pozwala podjąć namysł nad traumą, a jednocześnie daje niezwykłe świadectwo obrazu wydobytego z błota „niewyobrażalnego”.
    At the fiftieth anniversary of the premiere of Andrzej Munk’s The Passenger, Tadeusz Lubelski said that for Jean-Luc Godard, this was the best war film ever directed. Although it would be difficult to find documents confirming these words, the author of the article decided to rethink this statement and answer the question why The Passenger could be considered as the best war film. In so doing, the author attempts to perform the “work of imagination” which Didi-Huberman proposed as a method of fight against “the unimaginable”, a fight which is always undertaken “in spite of all”. In this article, the premises of Didi-Huberman’s method and Benjamin’s historical materialism are used to rethink montage in The Passenger. This work is a unique example of a film finished after the death of its author. The unusual montage used in The Passenger invites reflection about the trauma of image. At the same time, it is an exceptional testimony of image extracted from the mud of “the unimaginable”, an image saved from oblivion.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2021, 114; 88-103
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies