Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sad" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń za 2014 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393909.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
decision
question of law
Supreme Court
appeal court
resolution
legal
matter/issue
postanowienie
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
zagadnienie prawne
Opis:
Przedmiotem artykułu są uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego zapadłe w wyniku rozstrzygnięcia zagadnień prawnych z prawa karnego materialnego i prawa wykroczeń w 2014 r. Przedmiotem analizy są: zakres przedmiotowy zakazu prowadzenia pojazdów (art. 42 k.k.), zarządzenie wykonania kary, której wykonanie było warunkowo zawieszone (art. 75 § 1 k.k.), odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia kary pozbawienia wolności (art.82 § 1 k.k.), kara w wyroku łącznym przy ciągu przestępstw (art. 91 § 3 k.k.), pojęcie groźby bezprawnej w art. 245 § 1 k.k., pokrzywdzony przestępstwem paserstwa (art. 291 § 1 k.k.), idealny zbieg przestępstwa z art. 177 § 1 lub 2 k.k. i wykroczenia z art. 86 Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego... – 187 – 3/2015 I US NOVUM § 1 k.w., zamiana kary orzeczonej za przestępstwo prowadzenia pojazdu innego niż mechaniczny w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego po przekwalifikowaniu go w wykroczenie (art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. z 2013 r., poz. 1247). Powyższe problemy zostały przedstawione na szerokim tle teoretycznym i praktycznym.
The article discusses the resolutions and decisions of the Criminal Chamber of the Supreme Court resulting from the adjudication of legal matters of criminal substantive law and law on petty offences in 2014. The analysis covers the subjective scope of the ban on driving vehicles (Article 42 of the CC), an order to execute penalty that was conditionally suspended (Article 75 § 1 of the CC), revocation of parole (Article 82 § 1 of the CC), penalty in a sentence for a series of crimes (Article 91 § 3 0f the CC), a concept of illegal threat in Article 245 § 1 of the CC, a victim of the crime of receiving of stolen property (Article 291 § 1 of the CC), concurrence of a crime under Article 177 § 1 or 2 of the CC and an offence under Article 86 § 1 of the Petty Offences Code, the change of a penalty for a crime of driving a nonmotor vehicle in a state of insobriety or under the influence of another intoxicating substance after its re-classification into an offence (Article 50 item 2 of the Act of 27 September 2013 amending the Act – Criminal Procedure Code and some other acts, Journal of Laws of 2013, item 1247). The above-mentioned issues are presented from a broad theoretical and practical perspective.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 3; 153-189
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZEGLĄD UCHWAŁ IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO W ZAKRESIE POSTĘPOWANIA KARNEGO I POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA ZA 2014 R.
REVIEW OF THE RESOLUTIONS OF THE CRIMINAL CHAMBER OF THE SUPREME COURT ON CRIMINAL PROCEDURE ISSUED IN 2014
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393237.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
: ruling
juridical question
Supreme Court
appeal court
resolution
question of law
postanowienie
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
zagadnienie prawne
Opis:
The article analyses resolutions and rulings of the Criminal Chamber of the Supreme Court issued with regard to questions of law in the field of criminal procedure law. The article discusses the following issues: parties’ participation in court sessions (Article 339 § 5 of the CPC), participation of an unauthorised person in decision making (Article 439 § 1 point 1 of the CPC), types of appeal court’s decisions (Article 437 § 1 of the CPC), juridical questions (Article 441 of the CPC), re-opening of a trial resulting from a ruling of the European Court of Human Rights (Article 540 § 3 of the CPC), court bench composition at a trial to render a cumulative judgement (Article 573 PRZEGLĄD UCHWAŁ IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO… 167 Ius Novum 1/2016 § 1 of the CPC), temporary arrest of a person wanted for the purposes of prosecution under the EAW (Article 607 § 3 of the CPC), costs of services provided electronically (Article 619 § 1 of the CPC), costs of defence counsel ex officio (§ 19 point 2 of the ordinance of the Minister of Justice of 28 September 2002 on costs of attorneys’ services and costs of free of charge legal assistance ex officio that are incurred by the State Treasury), appeals against decisions changing penalty (Article 50 item 1 and 2 of the Act of 27 September 2013 amending the Criminal Procedure Code and some other laws), municipal police powers to act as public prosecution in petty offences cases (Article 17 § 3 of the Code of Procedure in Petty Offences) and questions of law (Article 60 § 1 and 2 of the Act on the Supreme Court).
Przedmiotem artykułu jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego wydawanych w związku z przedstawianymi zagadnieniami prawnymi w zakresie prawa karnego procesowego. Zostały omówione takie kwestie jak: udział stron w posiedzeniu sądu (art. 339 § 5 k.p.k.), udział osoby nieuprawnionej w wydaniu orzeczenia (art. 439 §1 pkt 1 k.p.k.), rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego (art. 437 § 1 k.p.k.), pytania prawne (art.441 k.p.k.), wznowienie postępowania z powodu rozstrzygnięcia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (art. 540 § 3 k.p.k.), skład sądu na rozprawie w przedmiocie wydania wyroku łącznego (art. 573 § 1 k.p.k.), tymczasowe aresztowanie osoby ściganej ENA (art. 607k § 3 k.p.k.), koszty usługi świadczonej drogą elektroniczną (art. 619 § 1 k.p.k.), koszty obrony z urzędu (§ 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu), zażalenia na postanowienia o zamianie kary (art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw), uprawnienia straży gminnej do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia (art. 17 § 3 k.p.w.), pytania abstrakcyjne (art. 60 § 1 i 2 ustawa o Sądzie Najwyższym).
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 1; 132-167
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2015 r., IV KK 8/15
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393246.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
court
judicial decision
cassation
charges
sąd
orzeczenie sądowe
kasacja
zarzuty
Opis:
W glosie autor akceptuje trafność tezy, iż kasacja wnoszona przez strony może dotyczyć tylko orzeczenia sądu odwoławczego, a nie orzeczenia sądu pierwszej instancji. To w konsekwencji oznacza, iż można podnieść w niej, wobec orzeczenia sądu ad quem, zarzuty obrazy art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa (art. 523 § 1 k.p.k.), jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Autor polemizuje natomiast ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r., V KK 360/14, iż sformułowany w kasacji zarzut obrazy art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. i art. 6 k.p.k. mógł spowodować uchylenie wyroków sądów ad quem i a quo, skoro dotyczy on wadliwie sporządzonego uzasadnienia wyroku sądu meriti, a nie sądu odwoławczego, i nie był podnoszony w apelacji, wobec tego sąd odwoławczy nie był obowiązany zająć stanowiska w kwestii dotyczącej wadliwości uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji, gdyż nie miała ona wpływu na treść orzeczenia.
The author of the gloss approves of the aptness of the thesis that cassation appeal may be filed by parties only against the decision of an appellate court and not the decision of a court of the first instance. As a result, it means that it can be filed against the ruling of a court ad quem on the grounds of the contempt of Article 439 of the CPC or any other flagrant breach of law (Article 523 § 1 of the CPC) if it might have a significant effect on the contents of judgement. However, the author argues with the Supreme Court about its stand expressed in the justification of a sentence of 9 April 2015, V KK 360/14, that the charge of contempt of Article 424 § 1 and 2 of the CPC in connection with Article 457 § 3 of the CPC and Article 6 of the CPC formulated in the cassation appeal might result in waiving sentences rendered by the courts ad quem and a quo as it concerns a defective justification of a sentence rendered by a court meriti and not an appellate court, and was not appealed against, thus an appellate court was not obliged to adjudicate on the defectiveness of the sentence justification of the court of the first instance because this had no influence on the contents of the judgement.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 1; 167-175
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evidentiary proceedings before an appellate court in the Polish criminal trial
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392808.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
appellate court
appellate proceeding
evidentiary proceeding
sąd odwoławczy
postępowanie odwoławcze
postępowanie dowodowe
Opis:
The article presents the evidentiary proceeding before the appellate court. The analysis of the issue shows that the model of the appellate proceeding determines the scope of the evidentiary proceeding conducted before the court ad quem. In the appeal model of the appellate proceeding, the examination of the decision appealed against covers the default as to the scope of the law and the erroneous assessment of facts as well as an inappropriate judgement. Within this model the appellate court re-examines evidence and renders a new judgement, with no possibility of reversing the judgement appealed against and remanding the case to the first-instance court for re-hearing. The review model of the appellate proceeding is a two-instance proceeding process. In this model, the court ad quem does not conduct the evidentiary proceeding as to the case matter but finds the truth based on the examination of the case files. The mixed model of appellate proceeding contains the elements of appeal, cassation and review. This allows for broader amend judgements by the appellate court and limits cassation decisions by the court ad quem
W artykule przedstawiono postępowanie dowodowe przed sądem odwoławczym. Analizując tę problematykę wskazano, iż zakres postępowania dowodowego prowadzonego przed sądem ad quem determinuje model postępowania odwoławczego. W apelacyjnym modelu postępowania odwoławczego kontrola zaskarżonego orzeczenia obejmuje uchybienia zarówno w zakresie prawa, jak i błędną ocenę ustaleń faktycznych oraz błędy przy wymiarze kary. W tym modelu sąd apelacyjny ponownie przeprowadza dowody i wydaje zupełnie nowy wyrok, bez możliwości uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Rewizyjny model postępowania odwoławczego charakteryzuje się dwuinstancyjnością postępowania. W tym modelu sąd ad quem nie przeprowadza postępowania dowodowego co do istoty sprawy, lecz poznaje prawdę na podstawie akt sprawy. Mieszany model postępowania odwoławczego zawiera w sobie elementy apelacyjności, kasatoryjności i rewizyjności. To sprawia, iż umożliwia on szersze orzekanie reformatoryjne przez sąd odwoławczy oraz ogranicza orzekanie kasatoryjne przez sąd ad quem.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 2; 112-125
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On interaction of the Constitutional Court and the Supreme Court of the Russian Federation to ensure case law integrity
O RELACJACH SĄDU KONSTYTUCYJNEGO I SĄDU NAJWYŻSZEGO W FEDERACJI ROSYJSKIEJ W ZAKRESIE UJEDNOLICANIA PRAKTYKI SĄDOWEJ
Autorzy:
Ostapovič, Igor'
Zaleśny, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391052.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej
Sąd Najwyższy Federacji Rosyjskiej
kontrola sądowa
jednolitość orzecznictwa
the Constitutional Court of the Russian Federation
the Supreme Court of the
Russian Federation
judicial control
uniform case law
Opis:
The article discusses the problem of interaction of the Constitutional Court and the Supreme Court of the Russian Federation with respect to case law integrity. The authors present a hypothesis that the merge of the Supreme Arbitration Court and the Supreme Court in the single Supreme Court will improve the interaction between the Constitutional Court and the other courts, including in the field of achieving case law integrity. The uniform case law is considered to be either an essential component and the result of judicial activity or the result of identical qualification of similar cases, and a form of judicial control. The uniform case law should be aimed at promoting the rule of law.
W artykule poddano analizie kwestie interakcji zachodzących między Sądem Konstytucyjnym i Sądem Najwyższym Federacji Rosyjskiej, w kontekście jednolitości orzecznictwa sądów. Autorzy stawiają hipotezę, że ujednoliceniu orzecznictwa sądowego i poprawie współpracy między Sądem Konstytucyjnym i innymi sądami służyłoby połączenie Naczelnego Sądu Arbitrażowego oraz Sądu Najwyższego w Sąd Najwyższy. Dzięki tej zmianie organizacyjnej można byłoby realizować wartość ustrojową w postaci poprawy efektywności działalności sądowej i spójnego rozstrzygania przez sądy w podobnych sprawach. Z kolei jednolitość orzecznictwa sądowego powinna służyć promowaniu rządów prawa.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 6-16
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedopuszczalność dowodu z prowokacji policyjnej w procesie amerykańskim i niemieckim w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego USA i ETPCz
Inadmissibility of Police Entrapment Evidence in the Us and German Trials in the Light of the Case-law of the US Supreme Court and the European Court of Human Rights
Autorzy:
Kulesza, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167465.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
prowokacja
prawo do sądu
Niemcy
USA
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Sąd Najwyższy USA
Opis:
Celem artykułu jest dokonanie próby porównania standardu amerykańskiego i standardu europejskiego w zakresie niedopuszczalności dowodów z nielegalnej prowokacji policyjnej. Mimo jakościowych różnic pomiędzy systemem common law i systemem civil law (opisywanym tu na przykładzie Niemiec) w obu systemach uznano prowokację policyjną za efektywną metodę zwalczania przestępczości, jednakże przyjęto różne standardy jej stosowania. W procesie amerykańskim, który dopuszcza aktywne formy prowokacji, Sąd Najwyższy USA i większość sądów federalnych przy ocenie zarzutu obrony stosują subiektywny test obrony opartej na zarzucie prowokacji, koncentrujący się na predyspozycjach prowokowanej osoby do popełnienia przestępstwa. Z kolei wypracowany przez orzecznictwo ETPCz (w tym w sprawach niemieckich) standard oceny dopuszczalności dowodów z nielegalnej (przede wszystkim aktywnej) prowokacji opiera się na stosowaniu dwóch testów: materialnego (badającego zarówno predyspozycje prowokowanej osoby, jak i legalność skierowanej wobec niej działań policji) oraz procesowego, polegającego na weryfikacji rzetelności rozpoznawania przez sądy krajowe zarzutu podżegania przez policję do przestępstwa. Podstawowej różnicy między analizowanymi standardami należy szukać w skutkach nielegalnej prowokacji. W systemie amerykańskim stanowi ona kontratyp odpowiedzialności sprawcy za przestępstwo popełnione wskutek prowokacji, zaś standard strasburski dopuszcza sanowanie negatywnych skutków takiego nielegalnego dowodu w postępowaniu sądowym wtedy, gdy Trybunał uznaje, że „proces sądowy oceniany jako całość był rzetelny”, zaś dowód z nielegalnej prowokacji nie był istotny dla skazania oskarżonego.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 2; 39-56
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w postępowaniu cywilnym
Submission of the point of law which raises serious doubts in civil proceedings for the resolution by the Supreme Court
Autorzy:
Sekuła-Leleno, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200533.pdf
Data publikacji:
2023-05-24
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zagadnienie prawne
Sąd Najwyższy
jednolitość orzecznictwa
points of law
Supreme Court
uniformity of the case-law
Opis:
Instytucja pytań prawnych, prowadząca do związania sądu orzekającego w danej sprawie poglądem Sądu Najwyższego, zawartym w podjętej uchwale, jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady podległości sędziów tylko Konstytucji oraz ustawom (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP). Przedstawienie zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w sytuacji występujących w orzecznictwie różnych wykładni tego samego przepisu będzie uzasadnione wtedy, gdy w ocenie sądu odwoławczego za przyjęciem każdej z tych wykładni przemawiają doniosłe, przedstawione przez ten sąd argumenty prawne, a wyboru właściwej wykładni nie wyjaśnia ani dotychczasowe stanowisko judykatury, ani doktryna prawa. Zagadnienie przedstawione do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu w trybie art. 390 § 1 k.p.c. musi odpowiadać trzem podstawowym wymaganiom. Po pierwsze, zagadnienie to musi mieć charakter abstrakcyjny i dotyczyć wykładni przepisów prawa, niedopuszczalne jest bowiem przedstawienie Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego sprowadzającego się jedynie do pytania o sposób rozstrzygnięcia sprawy. Po drugie, zagadnienie to musi obejmować wątpliwość prawną, której wyjaśnienie jest niezbędne do rozpoznania środka odwoławczego, co oznacza, że dla skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 390 § 1 k.p.c. konieczny jest związek między przedstawionym zagadnieniem prawnym a podjęciem decyzji co do istoty sprawy, na istnienie którego musi wskazywać jurydyczna spójność sformułowanego zagadnienia i jego uzasadnienia, a także nawiązanie w ogólnie postawionym pytaniu do stanu faktycznego sprawy. Po trzecie wreszcie, przedmiotem zagadnienia przedstawionego do rozstrzygnięcia musi być kwestia prawna budząca rzeczywiście poważne wątpliwości; w razie powstania zwykłych wątpliwości sąd drugiej instancji obowiązany jest rozwiązywać je we własnym zakresie. Samoistnej przesłanki wystąpienia z pytaniem prawnym nie stanowią natomiast ani waga zawierającego się w nim problemu, ani też rozbieżności w orzecznictwie i piśmiennictwie co do sposobu jego rozwiązania.
The institution of questions of law, as a result of which the court ruling in the case is bound by the view of the Supreme Court expressed in its resolution, is an exception to the constitutional principle of subordination of judges solely to the Constitution and statues (Article 178, paragraph 1 of the Constitution of the Republic of Poland). The point of law which raises serious doubts because divergent interpretation of the same provision exist in the case-law could be submitted when in the opinion of the appellate court each of these interpretations can be adopted in view of its significant legal arguments, and neither the position of the jurisprudence nor the doctrine of law explains which interpretation should be chosen. The point of law submitted to the Supreme Court for resolution under Article 390(1) of the Code of Civil Procedure must meet three basic requirements. Firstly, the point of law must be of an abstract nature and concern the interpretation of legal provisions, as it is unacceptable to present to the Supreme Court a question of law simply to get an answer on how to settle the case. Secondly, the point of law needs to concern a legal doubt which needs to be clarified in order to examine the legal remedy; in other words, in order to use the right set forth in Article 390(1) of the CCP, a link must exist between the presented point of law and a decision to be made on the merits of the case, and such link needs to be demonstrated through the juridical consistency of the point of law formulated at the outset and the reasons thereto, and through the proper reference to the facts of the case in such generally defined question of law. Thirdly, the point of law to be resolved needs to concern a legal issue which raises serious doubts; if ordinary doubts arise, the court of second instance needs to settle them on its own. The significance of the issue or the discrepancies in the jurisprudence and literature regarding the ways of its resolutions are not per se independent premises for raising a question of law.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 2; 140-157
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grand Jury (Wielka Ława Przysięgłych) a udział czynnika społecznego w postępowaniu karnym na tle sprawy U.S. v. P. Manfort and R. Gates
Autorzy:
Kremens, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361887.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Wielka Ława Przysięgłych
Sąd Najwyższy
ławnik
czynnik społeczny
common law
Grand Jury
the Supreme Court
juror
the participation of citizens
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie instytucji Grand Jury (Wielkiej Ławy Przysięgłych) szeroko wykorzystywanej w amerykańskiej procedurze karnej i nieznanej poza tym krajem. W opracowaniu zaprezentowano jej podwójną funkcję, która obejmuje decydowanie o dopuszczalności skargi kierowanej przez prokuratora do sądu oraz podejmowanie działań o charakterze śled- 234 KAROLINA KREMENS IUS NOVUM 1/2019 czym. Przedstawiono argumenty wskazujące, iż pomimo tego, że w swoim założeniu miała pełnić rolę ochronną, przeciwdziałając nadużywaniu władzy przez prokuratora, stała się narzędziem w jego rękach. Do powstania tego artykułu bezpośrednio przyczyniło się skierowanie w dniu 27 października 2017 roku przez grand jury aktu oskarżenia do sądu federalnego przeciwko byłym współpracownikom Donalda Trumpa – Paulowi Manafortowi oraz Richardowi Gatesowi. Jednocześnie jednak celem opracowania jest włączenie się do dyskusji o roli czynnika społecznego w procesie karnym w kontekście procedowanych w chwili obecnej projektów uprawniających ławników do orzekania w postępowaniach przed Sądem Najwyższym.
The article aims at presenting the Grand Jury – a body widely used in American criminal procedure and not known outside of US. The dual function of the grand jury has been described – it’s role to indict the individual when the prosecutor seeks such decision and the investigative powers vested with grand jury. It is argued that the initial role associated with the grand jury, which is protection of suspects from wrongful accusations, has vanished and nowadays the grand jury became a tool in prosecutor’s hands. The recent grand jury indictment issued on 27th of October 2017 to federal court against Paul Manafort and Richard Gates – Donald Trump’s former associates, became a direct reason to write this piece. Nonetheless, this article aims at joining the discussion on the participation of citizens in criminal process. This remains important in the light of proposals introducing adjudication of citizens in cases before the Supreme Court.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 1; 212-234
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd Uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2014 r.
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392476.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
decision
fraud
intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange
for a material or personal benefit
money laundering
legal questions
Supreme Court
appellate
court
resolution
mistreatment
felony
postanowienie
oszustwo
płatna protekcja
pranie pieniędzy
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
znęcanie się
zbrodnia
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego, podejmowanych w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych z zakresu prawa karnego materialnego w 2015 r. Zostały omówione: obowiązek naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.), zbrodnia przeciwko ludzkości w kontekście przedawnienia karalności (art. 105 § 1 k.k.), znęcanie się nad członkami rodziny (art. 207 k.k.), przedmiot ochrony płatnej protekcji (art. 230 § 1 k.k.), znaczenie znamiona przestępstwa oszustwa „niekorzystne rozporządzenie mieniem” (art. 286 § 1 k.k.), zaniechanie pobrania podatku należnego w kontekście oszustwa oraz znamiona „które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie oraz orzeczenie przepadku” przestępstwa prania pieniędzy (art. 299 § 1 k.k.).
The article presents an analysis of resolutions and decisions of the Supreme Court Criminal Chamber made in the course of solving legal issues within the scope of substantive criminal law in 2015. It discusses: obligation to redress damage (Article 46 § 1 CC), homicide in the context of limitation (Article 105 § 1 CC), mistreatment of family members (Article 207 CC), the issue of intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange for a material or personal benefit (Article 230 § 1 CC), the importance of the features of the crime of fraud consisting in “disadvantageously disposing of someone else’s property” (Article 286 § 1 CC), tax waiver in the context of fraud and features “that can prevent or make significantly more difficult determination of the criminal origin or place of deposition, detection or forfeiture” of profits from money laundering (Article 299 § 1 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 3; 357-378
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal nature of the Supreme Court resolutions
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338777.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Najwyższy
nadzór judykacyjny
nadzór pozainstancyjny
orzeczenie
wyrok
postanowienie
uchwała
Supreme Court
judicial supervision
non-instance-related supervision
judgment
sentence
decision
resolution
Opis:
The article presents the issue of the legal nature of the Supreme Court resolutions. The nature is a matter of argument in the doctrine. There are three diverse viewpoints on this issue. According to one of them, ‘the Supreme Court resolutions are judgments’. Another stance is that ‘the Supreme Court resolutions constitute a separate group; however, they are not court judgments that concern the subject matter of a trial because they do not adjudicate directly on its subject matter’. The third opinion is that ‘the Supreme Court resolutions passed in accordance with Article 441 § 1 CPC and resolving legal issues do not belong to the category of judgments’. The analysis conducted in the article results in a conclusion that the Supreme Court resolutions do not constitute judgments in the precise sense, that are imperative in nature, that adjudicate on the subject matter of a particular trial with regard to both procedural and incidental issues, but they are the Supreme Court’s procedural decisions that resolve a legal issue requiring fundamental interpretation of a statute or resolve a legal issue in a situation when doubts have been raised concerning the interpretation of provisions of law being grounds for issued judgments.
Przedmiotem opracowania jest charakter prawny uchwał Sądu Najwyższego. Charakter ten jest sporny w doktrynie. W tym zakresie występują trzy odmienne stanowiska. Według jednego z nich „uchwały Sądu Najwyższego są orzeczeniami”. Drugie stanowisko przyjmuje, iż „uchwały Sądu Najwyższego stanowią odrębną grupę orzeczeń, nie są jednak orzeczeniami sądu, które dotyczą przedmiotu procesu, ponieważ nie rozstrzygają wprost o jego przedmiocie”. Trzeci kierunek głosi, że „uchwały Sądu Najwyższego, wydawane na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., rozstrzygające zagadnienia prawne, nie należą do kategorii orzeczeń”. Przeprowadzone rozważania w niniejszym artykule prowadzą zatem do konkluzji, że uchwały Sądu Najwyższego nie stanowią orzeczeń sensu stricto o charakterze imperatywnym, rozstrzygającym o przedmiocie konkretnego procesu, zarówno co do kwestii procesowej, jak i w kwestii incydentalnej, lecz są decyzją procesową Sądu Najwyższego, rozstrzygającą zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy lub rozstrzygają zagadnienia prawne w sytuacji, gdy zostały powzięte wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 105-119
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inadmissibility of police entrapment evidence in the US and German trials in the light of the case-law of the US Supreme Court and the ECTHR
Niedopuszczalność dowodu z prowokacji policyjnej w procesie amerykańskim i niemieckim w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego USA i ETPCz
Autorzy:
Kulesza, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2199783.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
entrapment
fair trial
Germany
USA
European Court of Human Rights
US Supreme Court
prowokacja
prawo do sądu
Niemcy
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Sąd Najwyższy USA
Opis:
Celem artykułu jest dokonanie próby porównania standardu amerykańskiego i standardu europejskiego w zakresie niedopuszczalności dowodów z nielegalnej prowokacji policyjnej. Mimo jakościowych różnic pomiędzy systemem common law i systemem civil law (opisywanym tu na przykładzie Niemiec) w obu systemach uznano prowokację policyjną za efektywną metodę zwalczania przestępczości, jednakże przyjęto różne standardy jej stosowania. W procesie amerykańskim, który dopuszcza aktywne formy prowokacji, Sąd Najwyższy USA i większość sądów federalnych przy ocenie zarzutu obrony stosują subiektywny test obrony opartej na zarzucie prowokacji, koncentrujący się na predyspozycjach prowokowanej osoby do popełnienia przestępstwa. Z kolei wypracowany przez orzecznictwo ETPCz (w tym w sprawach niemieckich) standard oceny dopuszczalności dowodów z nielegalnej (przede wszystkim aktywnej) prowokacji opiera się na stosowaniu dwóch testów: materialnego (badającego zarówno predyspozycje prowokowanej osoby, jak i legalność skierowanej wobec niej działań policji) oraz procesowego, polegającego na weryfikacji rzetelności rozpoznawania przez sądy krajowe zarzutu podżegania przez policję do przestępstwa. Podstawowej różnicy między analizowanymi standardami należy szukać w skutkach nielegalnej prowokacji. W systemie amerykańskim stanowi ona kontratyp odpowiedzialności sprawcy za przestępstwo popełnione wskutek prowokacji, zaś standard strasburski dopuszcza sanowanie negatywnych skutków takiego nielegalnego dowodu w postępowaniu sądowym wtedy, gdy Trybunał uznaje, że „proces sądowy oceniany jako całość był rzetelny”, zaś dowód z nielegalnej prowokacji nie był istotny dla skazania oskarżonego.
The aim of this paper is to compare the American and European standards of the inadmissibilityof evidence of unlawful police entrapment. In US criminal procedure, which permits activeforms of entrapment, the US Supreme Court and most federal courts apply a subjective test forthe entrapment defence, focusing on the predisposition of the person provoked to commit thecrime and, less often, an objective test examining the legality of government agents’ actions.The Strasbourg standard (including German cases) is based on two tests: a substantive one(examining both the predisposition of the person being provoked and the legality of the policeactions) and a procedural one, which consists in verifying the reliability of the national courts’recognition of the charge of incitement to commit a crime by the police The basic differencebetween the analysed standards is to be found in the effects of illegal entrapment. In the USsystem, it is a justification to the perpetrator’s responsibility for a crime committed as a resultof entrapment, and the Strasbourg standard allows for sanctioning the negative effects of suchillegal evidence to be convalidated in criminal trial when the Court considers that “the trialas a whole was fair”.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 2; 39-56
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Right to a court in a democratic state ruled by law
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360656.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Constitution
democratic state ruled by law
administration of justice
courts
autonomous
independent and impartial court
Konstytucja
demokratyczne państwo prawne
wymiar sprawiedliwości
sądy
niezawisły
niezależny i bezstronny sąd
Opis:
The article discusses the issue of the right to a court in a democratic state ruled by law, which constitutes a guarantee of judicial protection of a person’s rights against their infringement by public authorities. It plays two functions: firstly, it protects a person’s subjective right and binds all public authorities to act in compliance with the Constitution; secondly, it creates a characteristic system of relations between a person’s individual status and an objective legal order, and thus it is at present treated as a component of a democratic state ruled by law. The constitutional approach to the right to a court may be analysed within two meanings: (1) as a principle of constitutional law; (2) as a person’s subjective right. Within the former, the principle constitutes a directive on enacting law and an interpretational directive, and within the latter, it means that the right to a court is shaped as an individual subjective right constituting an elementary component of the constitutional status of a person. It functions as one of personal rights, as a human right guaranteeing a person’s dignity and free status, the sense of security and the typical feeling of being protected by law, which is safeguarded by courts. The right to a court, within the substantive meaning, is regulated in Article 45 para. 1 of the Constitution of the Republic of Poland, in accordance with which “Everyone shall have the right to a fair and public hearing of his case, without undue delay, before a competent, impartial and independent court”. The quoted provision is supplemented by the content of Article 77 para. 2 of the Constitution, which is a guarantee stipulating that: “Statutes shall not bar the recourse by any person to the courts in pursuit of claims alleging infringement of freedoms or rights”. The right to a court constituting one of the most important means of safeguarding human rights and freedoms, laid down de lege lata in Article 77 para. 2 and Article 78 of the Constitution of the Republic of Poland, meets the requirements for a democratic state ruled by law and international standards laid down in Article 6 para. 1 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and in Article 14 paras. 1 and 3(c) of the International Covenant on Civil and Political Rights.
W artykule omówiono prawo do sądu w demokratycznym państwie prawnym, które stanowi gwarancję sądowej ochrony praw człowieka przed ich naruszeniem przez organy władzy publicznej. Spełnia ono dwie funkcje: po pierwsze, chroni podmiotowe prawo jednostki i wiąże wszystkie władze publiczne w zakresie ich działania w podporządkowaniu Konstytucji; po drugie, tworzy charakterystyczny system powiązania indywidualnego statusu jednostki i obiektywnego porządku prawnego, wobec tego jest współcześnie traktowane jako składnik demokratycznego państwa prawnego. Konstytucyjne ujęcie prawa do sądu może być rozpatrywane w dwóch znaczeniach: 1) jako zasada prawa konstytucyjnego; 2) jako prawo podmiotowe jednostki. W pierwszym znaczeniu zasada ta stanowi dyrektywę tworzenia prawa i dyrektywę interpretacyjną, zaś w drugim znaczeniu oznacza, iż prawo do sądu zostało ukształtowane jako indywidualne prawo podmiotowe, stanowiące elementarny składnik konstytucyjnego statusu jednostki. Występuje jako jedno z praw osobistych, jako prawo człowieka, gwarantujące jego godność, wolnościowy status, poczucie bezpieczeństwa i stwarzające swoiste odczucie przebywania pod opieką prawa, na straży którego stoją sądy. Prawo do sądu, w znaczeniu materialnym, jest uregulowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, według którego „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd”. Dopełnienie regulacji ujętej w cytowanym przepisie zawiera przepis art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, mający charakter gwarancyjny, który stanowi, że: „Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw”. Prawo do sądu stanowiące jedno z najważniejszych środków ochrony praw i wolności człowieka, ujęte de lege lata w art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji RP odpowiada wymogom demokratycznego państwa prawnego i standardom międzynarodowym, przewidzianym w art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz w art. 14 ust. 1 i 3c Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 33-50
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydanie europejskiego nakazu ochrony
The issuance of the European protection order
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407832.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
europejski nakaz ochrony
dyrektywa
prokurator
sąd
środek ochrony
środek karny
środek zapobiegawczy
Unia Europejska
European protection order
Directive
prosecutor
court
protective measure
penal measure
preventive measure
European Union
Opis:
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest wydanie europejskiego nakazu ochrony przez polski sąd lub polskiego prokuratora, obejmującego wykonanie przez właściwy sąd lub inny organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej środka zapobiegawczego, karnego i probacyjnego w zakresie powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami lub zbliżania się do określonych osób. Pominięta została regulacja wykonania takiego nakazu przez właściwy organ państwa członkowskiego. Celem głównych tez badawczych było wykazanie, że środek ten spełnia istotną rolę, umożliwiając kontynuowanie ochrony pokrzywdzonego w innym państwie członkowskim. Wyniki badania mają oryginalny charakter. Mają one przede wszystkim zasięg krajowy, ale mogą być przydatne również w innych państwach ze względu na to, że dotyczą instrumentu unijnego. Analizie zostały poddane: istota europejskiego nakazu ochrony, przesłanki jego wydania, w tym orzeczenie środka ochrony pokrzywdzonego, niezbędność wydania europejskiego nakazu dla ochrony praw pokrzywdzonego, wniosek pokrzywdzonego, postępowanie w przedmiocie wydania europejskiego nakazu ochrony, w szczególności organy uprawnione do jego wydania, forma orzeczenia, forum jego wydania, tryb wydania, zaskarżalność, przekazanie europejskiego nakazu oraz obowiązki informacyjne. Opracowanie ma istotne znaczenie dla nauki, gdyż zawiera pogłębioną analizę dogmatyczną i duży ładunek myśli teoretycznej, a także dla praktyki, wskazuje bowiem kierunki interpretacji przesłanek stosowania tego środka oraz postępowania w przedmiocie jego wydania.
The article is of scientific nature and undertakes research into the procedure of issuance of the European protection order by a Polish court or a public prosecutor, resulting in the execution of a protective, penal or probation measure by a competent judicial or equivalent authority in a Member State of the European Union, which requires refraining from staying in certain environments or places, and contacting or approaching certain people. The regulation concerning the execution of such an order by the competent authority of a Member State has been omitted herein. The aim of the main research theses is to show that this measure plays an important role as makes it possible to continue the protection of the aggrieved in another Member State. The research findings are original in character. They have primarily national range but can also be useful in other countries due to the fact that they relate to the EU instrument. The article analyses the essence of the European protection order, the requirements for its issuance, including the ruling on the measure of protection of the aggrieved, the necessity of the issuance of the European protection order to protect the rights of the aggrieved, the motion of the aggrieved, the European protection order issuance proceeding, in particular the authorities authorised to issue it, the form of the ruling, the forum for its issuance, the issuance mode, entitlement to appeal, the transmission of the European protection order, and information obligations. The paper is important for science because it contains an in-depth dogmatic analysis and a large load of theoretical thought, as well as for practice, as it indicates the direction of interpretation of the requirements for the application of this measure and the issuance procedure.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 4; 61-78
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia SN z 23 lipca 2020 r., II KO 42/20
Autorzy:
Dąbrowski, Jacek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338409.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
postępowanie sądowe
sąd
dobro wymiaru sprawiedliwości
stan zdrowia strony postępowania
właściwość miejscowa
właściwość z delegacji
judicial proceedings
court
the good of administration of justice
state of health of a party to proceedings
territorial jurisdiction
delegated competence
Opis:
Glosowane postanowienie dotyczy zakresu obowiązków sądu zwracającego się w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu i podnoszącego, że zagrożenie dla dobra wymiaru sprawiedliwości wynika z braku możliwości prowadzenia procesu przed sądem miejscowo właściwym z uwagi na zły stan zdrowia strony postępowania. Autor – rozbudowując argumentację przedstawioną przez Sąd Najwyższy o kryteria przekazania sprawy na tej podstawie w trybie art. 37 k.p.k. – wykazuje zasadność poglądu, że omawiana przesłanka musi pozostawać aktualna w dacie wystąpienia ze stosownym wnioskiem.
The ruling that is analysed in the gloss concerns the scope of obligations of a court that lodges a motion with the Supreme Court in accordance with Article 37 CPC to refer a case for hearing to another court of the same instance, and states that the risk to the good of the administration of justice results from the lack of possibilities of conducting a trial before a court having territorial jurisdiction, due to the bad state of health of a party to the proceedings. Providing the justification of the Supreme Court extended by the criteria for referring a case in accordance with Article 37 CPC, the author proves the grounds for the opinion that the discussed requirement must be up-to-date on the date of lodging the motion concerned.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 207-219
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of resolutions of the Supreme Court Criminal Chamber concerning criminal procedure law for 2016
PRZEGLĄD UCHWAŁ IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO W ZAKRESIE PRAWA KARNEGO PROCESOWEGO ZA 2016 R.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389834.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kontrola operacyjna
obrońca
oświadczenie lustracyjne
pokrzywdzony
prawo łowieckie
przepisy intertemporalne
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
skład sądu
tajemnica bankowa
zażalenie
surveillance
defence counsel
lustration declaration
the accused
hunting law
transitional provisions
legal question
Supreme Court
court bench
bank secrecy
complaint
Opis:
Przedmiotem opracowania jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego podejmowanych w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych z zakresu postępowania karnego w 2016 r. Omówione zostały takie zagadnienia jak: pojęcie pokrzywdzonego (art. 59 § 1 k.p.k.), wyznaczenie obrońcy z urzędu na wniosek (art. 80a § 2 k.p.k.), zażalenie na czynność zatrzymania rzeczy a bieg postępowania przygotowawczego (art. 236 § 1 k.p.k.), warunkowe tymczasowe aresztowanie (art. 257 § 2 k.p.k.), zażalenie na postanowienie prokuratora zawierające żądanie udzielenia przez bank informacji stanowiących tajemnicę bankową (art. 301 § 2 k.p.k.), pytania prawne sądów odwoławczych (art. 441 § 1 k.p.k.), prawomocne orzeczenie sądu kończącym postępowanie (art. 521 § 1 k.p.k.), częściowe zasądzenie kosztów w sprawach z oskarżenia publicznego (art. 630 k.p.k.), skarga strony, której prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub bezczynności prokuratora nadzorującego postępowanie przygotowawcze (art. 1 ust. 1 ustawy ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki), wystąpienia z pisemnym wnioskiem do sądu okręgowego o zarządzenie kontroli operacyjnej (art. 19 ust. 1 lub 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji), przepisy właściwe w sprawach dotyczących żądania uchylenia uchwał wykluczających powoda z grona członków koła łowieckiego (art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – prawo łowieckie), przepisy intertemporalne (ustawa z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw), skład sądu (art. 30 ustawy z dnia 11 marca 2016 r.), skład sądu sprawach zgodności z prawdą oświadczeń lustracyjnych (art. 17 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów), pytania konkretne Sądu Najwyższego (art. 59 ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym), pytania abstrakcyjne (art. 60 § 1 i 2 ustawy o SN).
The review presents the analysis of resolutions and rulings of the Criminal Chamber of the Supreme Court adopted in the course of solving legal issues concerning criminal procedure in 2016. The following issues are discussed: the concept of the aggrieved (Article 59 §1 CPC), the appointment of a defence counsel on request (Article 80a §2 CPC), a compliant about the seizure of things versus the course of preparatory proceedings (Article 236 §1 CPC), conditional temporary detention (Article 257 §2 CPC), a complaint about a prosecutor’s decision containing a request that a bank provide information constituting bank secrecy (Article 301 §2 CPC), legal questions asked by appellate courts (Article 441 §1 CPC), valid court ruling concluding proceedings (Article 521 §1 CPC), awarding partial costs in cases initiated by public prosecution (Article 630 CPC), a complaint of a party whose right to a hearing without undue delay has been infringed as a result of action or inaction of a prosecutor supervising preparatory proceedings (Article 1(1) Act of 17 June 2004 on complaints about the violation of a party’s right to a hearing in preparatory proceedings conducted or supervised by a prosecutor and in judicial proceedings without undue delay), filing a written motion to a district court to order surveillance (Article 19(1) or (3) Act of 6 April 1990 on the Police), provisions binding in cases concerning requests that a resolution excluding a plaintiff from membership in a hunting organisation be quashed (Article 33(6) Act of 13 October 1995: Hunting law), transitional provisions (Act of 11 March 2016 amending the Act: Criminal Procedure Code and some other acts), a court bench (Article 30 Act of 11 March 2016), a court bench composition in cases concerning truthfulness of lustration declarations (Article 17 Act of 18 October 2006 on revealing information about documents of the state security bodies of 1944–1990 and the content of those documents), specific questions of the Supreme Court (Article 59 Act of 23 November 2002 on the Supreme Court), abstract questions (Article 60 §1 and §2 Act on the Supreme Court).
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 1; 127-160
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies