Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "resolution" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Kontrola prawidłowości uchwał właścicieli lokali
Autorzy:
Borow, Andy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1340512.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kluczowe: własność lokali
uchwała właścicieli
zaskarżenie
uchylenie
unieważnienie
nieistnienie uchwały
apartment ownership
owners’ resolution
appeal
overruling
annulment
inexistence of the resolution
Opis:
W artykule przedstawiono problematykę kontroli prawidłowości uchwał właścicieli lokali. Zdaniem autora obecnie obowiązujące uregulowania prawne gwarantują właścicielom lokali pewne, stabilne, legalne i racjonalne zarządzanie nieruchomością wspólną. W najważniejszych sprawach wspólnot mieszkaniowych, stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu, obowiązuje ustawowy obowiązek podjęcia uchwały większością głosów właścicieli lokali. Każdy z właścicieli jest uprawniony do jej zaskarżenia ze względu na niezgodność z przepisami prawa lub z umową właścicieli, albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza interesy każdego. Te ustawowe gwarancje stanowią dostateczne zabezpieczenie przed podjęciem przez zarząd wspólnoty czynności sprzecznych z interesem większości właścicieli lub z pokrzywdzeniem któregokolwiek z właścicieli.
The article presents the issue of control of apartment owners’ resolutions in terms of their correctness. In the author’s opinion, the presently binding legal regulations guarantee apartment owners reliable, stable, legal and rational management of their common real property. In the most important matters that are beyond the standard management, there is a statutory obligation to adopt a resolution by the majority vote of apartment owners. Each owner is entitled to appeal against such resolution due to its non-compliance with the provisions of law or the owners’ agreement, or if it breaches the principles of appropriate common real property management, or infringes the owners’ interests. These statutory safeguards constitute sufficient protection against activities undertaken by the managing body that are in conflict with the interests of most owners or to the detriment of any of the owners.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 1; 115-130
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal nature of the Supreme Court resolutions
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338777.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Najwyższy
nadzór judykacyjny
nadzór pozainstancyjny
orzeczenie
wyrok
postanowienie
uchwała
Supreme Court
judicial supervision
non-instance-related supervision
judgment
sentence
decision
resolution
Opis:
The article presents the issue of the legal nature of the Supreme Court resolutions. The nature is a matter of argument in the doctrine. There are three diverse viewpoints on this issue. According to one of them, ‘the Supreme Court resolutions are judgments’. Another stance is that ‘the Supreme Court resolutions constitute a separate group; however, they are not court judgments that concern the subject matter of a trial because they do not adjudicate directly on its subject matter’. The third opinion is that ‘the Supreme Court resolutions passed in accordance with Article 441 § 1 CPC and resolving legal issues do not belong to the category of judgments’. The analysis conducted in the article results in a conclusion that the Supreme Court resolutions do not constitute judgments in the precise sense, that are imperative in nature, that adjudicate on the subject matter of a particular trial with regard to both procedural and incidental issues, but they are the Supreme Court’s procedural decisions that resolve a legal issue requiring fundamental interpretation of a statute or resolve a legal issue in a situation when doubts have been raised concerning the interpretation of provisions of law being grounds for issued judgments.
Przedmiotem opracowania jest charakter prawny uchwał Sądu Najwyższego. Charakter ten jest sporny w doktrynie. W tym zakresie występują trzy odmienne stanowiska. Według jednego z nich „uchwały Sądu Najwyższego są orzeczeniami”. Drugie stanowisko przyjmuje, iż „uchwały Sądu Najwyższego stanowią odrębną grupę orzeczeń, nie są jednak orzeczeniami sądu, które dotyczą przedmiotu procesu, ponieważ nie rozstrzygają wprost o jego przedmiocie”. Trzeci kierunek głosi, że „uchwały Sądu Najwyższego, wydawane na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., rozstrzygające zagadnienia prawne, nie należą do kategorii orzeczeń”. Przeprowadzone rozważania w niniejszym artykule prowadzą zatem do konkluzji, że uchwały Sądu Najwyższego nie stanowią orzeczeń sensu stricto o charakterze imperatywnym, rozstrzygającym o przedmiocie konkretnego procesu, zarówno co do kwestii procesowej, jak i w kwestii incydentalnej, lecz są decyzją procesową Sądu Najwyższego, rozstrzygającą zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy lub rozstrzygają zagadnienia prawne w sytuacji, gdy zostały powzięte wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 105-119
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Submission of the point of law which raises serious doubts in civil proceedings for the resolution by the Supreme Court
Autorzy:
Sekuła-Leleno, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2206897.pdf
Data publikacji:
2023-06-15
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
points of law
Supreme Court
uniformity of the case-law
Opis:
The institution of questions of law, as a result of which the court ruling in the case is bound by the view of the Supreme Court expressed in its resolution, is an exception to the constitutional principle of subordination of judges solely to the Constitution and statues (Article 178(1) of the Constitution of the Republic of Poland). The point of law which raises serious doubts because divergent interpretation of the same provision exist in the case-law could be submitted when in the opinion of the appellate court each of these interpretations can be adopted in view of its significant legal arguments, and neither the position of the jurisprudence nor the doctrine of law explains which interpretation should be chosen. The point of law submitted to the Supreme Court for resolution under Article 390(1) of the Code of Civil Procedure must meet three basic requirements. Firstly, the point of law must be of an abstract nature and concern the interpretation of legal provisions, as it is unacceptable to present to the Supreme Court a question of law simply to get an answer on how to settle the case. Secondly, the point of law needs to concern a legal doubt which needs to be clarified in order to examine the legal remedy; in other words, in order to use the right set forth in Article 390(1) of the CCP, a link must exist between the presented point of law and a decision to be made on the merits of the case, and such link needs to be demonstrated through the juridical consistency of the point of law formulated at the outset and the reasons thereto, and through the proper reference to the facts of the case in such generally defined question of law. Thirdly, the point of law to be resolved needs to concern a legal issue which raises serious doubts; if ordinary doubts arise, the court of second instance needs to settle them on its own. The significance of the issue or the discrepancies in the jurisprudence and literature regarding the ways of its resolutions are not per se independent premises for raising a question of law.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 2 ENG; 135-151
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń za 2014 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393909.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
decision
question of law
Supreme Court
appeal court
resolution
legal
matter/issue
postanowienie
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
zagadnienie prawne
Opis:
Przedmiotem artykułu są uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego zapadłe w wyniku rozstrzygnięcia zagadnień prawnych z prawa karnego materialnego i prawa wykroczeń w 2014 r. Przedmiotem analizy są: zakres przedmiotowy zakazu prowadzenia pojazdów (art. 42 k.k.), zarządzenie wykonania kary, której wykonanie było warunkowo zawieszone (art. 75 § 1 k.k.), odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia kary pozbawienia wolności (art.82 § 1 k.k.), kara w wyroku łącznym przy ciągu przestępstw (art. 91 § 3 k.k.), pojęcie groźby bezprawnej w art. 245 § 1 k.k., pokrzywdzony przestępstwem paserstwa (art. 291 § 1 k.k.), idealny zbieg przestępstwa z art. 177 § 1 lub 2 k.k. i wykroczenia z art. 86 Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego... – 187 – 3/2015 I US NOVUM § 1 k.w., zamiana kary orzeczonej za przestępstwo prowadzenia pojazdu innego niż mechaniczny w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego po przekwalifikowaniu go w wykroczenie (art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. z 2013 r., poz. 1247). Powyższe problemy zostały przedstawione na szerokim tle teoretycznym i praktycznym.
The article discusses the resolutions and decisions of the Criminal Chamber of the Supreme Court resulting from the adjudication of legal matters of criminal substantive law and law on petty offences in 2014. The analysis covers the subjective scope of the ban on driving vehicles (Article 42 of the CC), an order to execute penalty that was conditionally suspended (Article 75 § 1 of the CC), revocation of parole (Article 82 § 1 of the CC), penalty in a sentence for a series of crimes (Article 91 § 3 0f the CC), a concept of illegal threat in Article 245 § 1 of the CC, a victim of the crime of receiving of stolen property (Article 291 § 1 of the CC), concurrence of a crime under Article 177 § 1 or 2 of the CC and an offence under Article 86 § 1 of the Petty Offences Code, the change of a penalty for a crime of driving a nonmotor vehicle in a state of insobriety or under the influence of another intoxicating substance after its re-classification into an offence (Article 50 item 2 of the Act of 27 September 2013 amending the Act – Criminal Procedure Code and some other acts, Journal of Laws of 2013, item 1247). The above-mentioned issues are presented from a broad theoretical and practical perspective.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 3; 153-189
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comments in relation to the resolution of the Supreme Court of 19 Octo-ber 2018, III CZP 45/18
Autorzy:
Sekuła - Leleno, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1341333.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
wspólność majątkowa małżeńska
zasada surogacji
przynależność przedmiotów majątkowych
rozliczenia majątkowe
majątek wspólny
majątki odrębne
joint matrimonial property
principle of substitution
allocation of assets
financial settlement
joint property
separate properties
Opis:
The analysis of the resolution was to determine which property will cover an asset acquired by a matrimony as a result of a legal transaction in exchange for funds in part coming from matrimonial property and in part for funds coming from one of the spouses’ personal property (spouses’ personal properties) that are subject to the principle of substitution. Sharing the arguments of the Supreme Court, in dogmatic terms, the first standpoint approved by the representatives of the legal doctrine seems most appropriate: it provides that if an asset is acquired with funds contributed from two funds, the asset is assigned to personal property or joint property as a result of a comparison of the volume of funds coming from both properties – the major part of the spending would be the decisive criterion.
Przedmiotem analizy objętej glosowaną uchwałą było ustalenie, w skład jakiego majątku wchodzi przedmiot majątkowy nabyty przez małżonków w drodze czynności prawnej, częściowo w zamian za składniki majątkowe prowadzące do nabycia do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, częściowo zaś w zamian za składniki majątkowe pochodzące z majątku osobistego małżonka (majątków osobistych małżonków), co do których ma zastosowanie zasada surogacji. Podzielając argumentację SN, pod względem dogmatycznym najbardziej prawidłowy wydaje się przyjmowany w doktrynie pogląd, który zakłada, że w przypadku nabycia przedmiotu ze środków mieszanych, o zaliczeniu przedmiotu majątkowego do majątku osobistego lub wspólnego decyduje porównanie wartości przeznaczonych na jego nabycie środków pochodzących z tych majątków – decydujące miałoby być w tym ujęciu kryterium przeważającej części wydatku.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 4; 210-232
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w postępowaniu cywilnym
Submission of the point of law which raises serious doubts in civil proceedings for the resolution by the Supreme Court
Autorzy:
Sekuła-Leleno, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200533.pdf
Data publikacji:
2023-05-24
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zagadnienie prawne
Sąd Najwyższy
jednolitość orzecznictwa
points of law
Supreme Court
uniformity of the case-law
Opis:
Instytucja pytań prawnych, prowadząca do związania sądu orzekającego w danej sprawie poglądem Sądu Najwyższego, zawartym w podjętej uchwale, jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady podległości sędziów tylko Konstytucji oraz ustawom (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP). Przedstawienie zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w sytuacji występujących w orzecznictwie różnych wykładni tego samego przepisu będzie uzasadnione wtedy, gdy w ocenie sądu odwoławczego za przyjęciem każdej z tych wykładni przemawiają doniosłe, przedstawione przez ten sąd argumenty prawne, a wyboru właściwej wykładni nie wyjaśnia ani dotychczasowe stanowisko judykatury, ani doktryna prawa. Zagadnienie przedstawione do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu w trybie art. 390 § 1 k.p.c. musi odpowiadać trzem podstawowym wymaganiom. Po pierwsze, zagadnienie to musi mieć charakter abstrakcyjny i dotyczyć wykładni przepisów prawa, niedopuszczalne jest bowiem przedstawienie Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego sprowadzającego się jedynie do pytania o sposób rozstrzygnięcia sprawy. Po drugie, zagadnienie to musi obejmować wątpliwość prawną, której wyjaśnienie jest niezbędne do rozpoznania środka odwoławczego, co oznacza, że dla skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 390 § 1 k.p.c. konieczny jest związek między przedstawionym zagadnieniem prawnym a podjęciem decyzji co do istoty sprawy, na istnienie którego musi wskazywać jurydyczna spójność sformułowanego zagadnienia i jego uzasadnienia, a także nawiązanie w ogólnie postawionym pytaniu do stanu faktycznego sprawy. Po trzecie wreszcie, przedmiotem zagadnienia przedstawionego do rozstrzygnięcia musi być kwestia prawna budząca rzeczywiście poważne wątpliwości; w razie powstania zwykłych wątpliwości sąd drugiej instancji obowiązany jest rozwiązywać je we własnym zakresie. Samoistnej przesłanki wystąpienia z pytaniem prawnym nie stanowią natomiast ani waga zawierającego się w nim problemu, ani też rozbieżności w orzecznictwie i piśmiennictwie co do sposobu jego rozwiązania.
The institution of questions of law, as a result of which the court ruling in the case is bound by the view of the Supreme Court expressed in its resolution, is an exception to the constitutional principle of subordination of judges solely to the Constitution and statues (Article 178, paragraph 1 of the Constitution of the Republic of Poland). The point of law which raises serious doubts because divergent interpretation of the same provision exist in the case-law could be submitted when in the opinion of the appellate court each of these interpretations can be adopted in view of its significant legal arguments, and neither the position of the jurisprudence nor the doctrine of law explains which interpretation should be chosen. The point of law submitted to the Supreme Court for resolution under Article 390(1) of the Code of Civil Procedure must meet three basic requirements. Firstly, the point of law must be of an abstract nature and concern the interpretation of legal provisions, as it is unacceptable to present to the Supreme Court a question of law simply to get an answer on how to settle the case. Secondly, the point of law needs to concern a legal doubt which needs to be clarified in order to examine the legal remedy; in other words, in order to use the right set forth in Article 390(1) of the CCP, a link must exist between the presented point of law and a decision to be made on the merits of the case, and such link needs to be demonstrated through the juridical consistency of the point of law formulated at the outset and the reasons thereto, and through the proper reference to the facts of the case in such generally defined question of law. Thirdly, the point of law to be resolved needs to concern a legal issue which raises serious doubts; if ordinary doubts arise, the court of second instance needs to settle them on its own. The significance of the issue or the discrepancies in the jurisprudence and literature regarding the ways of its resolutions are not per se independent premises for raising a question of law.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 2; 140-157
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2021 r., I OPS 2/21
Gloss on the resolution of a panel of seven judges of the Supreme Administrative Court of 21November 2021, I OPS 2/21
Autorzy:
Sierpowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179107.pdf
Data publikacji:
2022-11-06
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
alimenty
fundusz alimentacyjny
pomoc społeczna
alimony
alimony fund
social assistance
Opis:
Przedmiotem glosy jest uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której Sąd odniósłsię do zasad ustalania dochodu w postępowaniach z zakresu pomocy społecznej. Uznającmożliwość pomniejszenia przychodu jedynie o alimenty świadczone osobie uprawnionej napodstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, NSA stwierdził jednoznacznie, żez uprzywilejowanego sposobu ustalania dochodu nie mogą korzystać dłużnicy alimentacyjnispłacający zobowiązania na rzecz funduszu alimentacyjnego. Glosa przedstawia argumentyaprobujące tezy zawarte w uchwale oraz ich aksjologiczne uzasadnienie. Ponadto zawierarozwinięcie zagadnień pośrednio poruszanych przez skład orzekający, dotyczących alimentówzaległych oraz kwot faktycznie przekazywanych w ramach alimentacji. Problematyka ta maistotne znaczenie dla ustalania sytuacji dochodowej osoby ubiegającej się o wsparcie w ramachsystemu pomocy społecznej oraz ponoszącej odpłatność za świadczenia.
The subject of the gloss is a resolution of the Supreme Administrative Court in which theCourt examined the rules of determining income in social assistance proceedings. Whilerecognising the possibility of reducing income solely by the amount of alimony provided toan entitled person under the provisions of the family and guardianship code, the SupremeAdministrative Court stated unequivocally that the privileged method of determining incomecannot be used by persons who do not pay alimony and are obliged to make payments to thealimony fund. This gloss presents arguments supporting the theses contained in the resolutionand their axiological justification. Moreover, it elaborates on the issues indirectly raised by theadjudicating panel, such as overdue alimony and amounts that are actually paid as part ofalimony. This subject is important for determining the income of persons applying for supportunder the social assistance system as well as paying for benefits.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 3; 188-201
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZEGLĄD UCHWAŁ IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO W ZAKRESIE POSTĘPOWANIA KARNEGO I POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA ZA 2014 R.
REVIEW OF THE RESOLUTIONS OF THE CRIMINAL CHAMBER OF THE SUPREME COURT ON CRIMINAL PROCEDURE ISSUED IN 2014
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393237.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
: ruling
juridical question
Supreme Court
appeal court
resolution
question of law
postanowienie
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
zagadnienie prawne
Opis:
The article analyses resolutions and rulings of the Criminal Chamber of the Supreme Court issued with regard to questions of law in the field of criminal procedure law. The article discusses the following issues: parties’ participation in court sessions (Article 339 § 5 of the CPC), participation of an unauthorised person in decision making (Article 439 § 1 point 1 of the CPC), types of appeal court’s decisions (Article 437 § 1 of the CPC), juridical questions (Article 441 of the CPC), re-opening of a trial resulting from a ruling of the European Court of Human Rights (Article 540 § 3 of the CPC), court bench composition at a trial to render a cumulative judgement (Article 573 PRZEGLĄD UCHWAŁ IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO… 167 Ius Novum 1/2016 § 1 of the CPC), temporary arrest of a person wanted for the purposes of prosecution under the EAW (Article 607 § 3 of the CPC), costs of services provided electronically (Article 619 § 1 of the CPC), costs of defence counsel ex officio (§ 19 point 2 of the ordinance of the Minister of Justice of 28 September 2002 on costs of attorneys’ services and costs of free of charge legal assistance ex officio that are incurred by the State Treasury), appeals against decisions changing penalty (Article 50 item 1 and 2 of the Act of 27 September 2013 amending the Criminal Procedure Code and some other laws), municipal police powers to act as public prosecution in petty offences cases (Article 17 § 3 of the Code of Procedure in Petty Offences) and questions of law (Article 60 § 1 and 2 of the Act on the Supreme Court).
Przedmiotem artykułu jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego wydawanych w związku z przedstawianymi zagadnieniami prawnymi w zakresie prawa karnego procesowego. Zostały omówione takie kwestie jak: udział stron w posiedzeniu sądu (art. 339 § 5 k.p.k.), udział osoby nieuprawnionej w wydaniu orzeczenia (art. 439 §1 pkt 1 k.p.k.), rodzaje orzeczeń sądu odwoławczego (art. 437 § 1 k.p.k.), pytania prawne (art.441 k.p.k.), wznowienie postępowania z powodu rozstrzygnięcia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (art. 540 § 3 k.p.k.), skład sądu na rozprawie w przedmiocie wydania wyroku łącznego (art. 573 § 1 k.p.k.), tymczasowe aresztowanie osoby ściganej ENA (art. 607k § 3 k.p.k.), koszty usługi świadczonej drogą elektroniczną (art. 619 § 1 k.p.k.), koszty obrony z urzędu (§ 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu), zażalenia na postanowienia o zamianie kary (art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw), uprawnienia straży gminnej do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia (art. 17 § 3 k.p.w.), pytania abstrakcyjne (art. 60 § 1 i 2 ustawa o Sądzie Najwyższym).
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 1; 132-167
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd Uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2014 r.
Autorzy:
A. Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392476.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
decision
fraud
intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange
for a material or personal benefit
money laundering
legal questions
Supreme Court
appellate
court
resolution
mistreatment
felony
postanowienie
oszustwo
płatna protekcja
pranie pieniędzy
pytanie prawne
Sąd Najwyższy
sąd odwoławczy
uchwała
znęcanie się
zbrodnia
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego, podejmowanych w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych z zakresu prawa karnego materialnego w 2015 r. Zostały omówione: obowiązek naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.), zbrodnia przeciwko ludzkości w kontekście przedawnienia karalności (art. 105 § 1 k.k.), znęcanie się nad członkami rodziny (art. 207 k.k.), przedmiot ochrony płatnej protekcji (art. 230 § 1 k.k.), znaczenie znamiona przestępstwa oszustwa „niekorzystne rozporządzenie mieniem” (art. 286 § 1 k.k.), zaniechanie pobrania podatku należnego w kontekście oszustwa oraz znamiona „które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie oraz orzeczenie przepadku” przestępstwa prania pieniędzy (art. 299 § 1 k.k.).
The article presents an analysis of resolutions and decisions of the Supreme Court Criminal Chamber made in the course of solving legal issues within the scope of substantive criminal law in 2015. It discusses: obligation to redress damage (Article 46 § 1 CC), homicide in the context of limitation (Article 105 § 1 CC), mistreatment of family members (Article 207 CC), the issue of intercession with the authorities in the settling of a matter in exchange for a material or personal benefit (Article 230 § 1 CC), the importance of the features of the crime of fraud consisting in “disadvantageously disposing of someone else’s property” (Article 286 § 1 CC), tax waiver in the context of fraud and features “that can prevent or make significantly more difficult determination of the criminal origin or place of deposition, detection or forfeiture” of profits from money laundering (Article 299 § 1 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 3; 357-378
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń 2017 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361310.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
designer drugs
public function
unlawful threat
gambling
aggregate penalty
Supreme Court
resolution
maintenance evasion
attempt
more relevant statute
conditional
release
dopalacze
funkcja publiczna
groźba bezprawna
gry hazardowe
kara
łączna
podatek
Sąd Najwyższy
uchwała
uchylanie się od alimentów
usiłowanie
ustawa
względniejsza
warunkowe zwolnienie
Opis:
W artykule zostały poddane analizie uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego zapadłe w trybie rozstrzygania zagadnień prawnych w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa wykroczeń i prawa karnego skarbowego za 2017 r. Przedmiotem rozważań są: pojęcie „przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego”, będącego jednym z elementów usiłowania nieudolnego przestępstwa (art. 13 § 2 k.k.); przesłanki orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z reszty kary pozbawienia wolności (art. 77 § 1 k.k.); znaczenie skazania za przestępstwo popełnione podczas korzystania przez skazanego z zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru, (art. 138 § 1 pkt 8 k.k.w.) w aspekcie negatywnej przesłanki wymierzenia kary łącznej w trybie wyroku łącznego (art. 85 § 3 k.k.); rozumienie groźby karalnej określonej w art. 190 § 1 k.k., stanowiącej jeden z elementów definicji groźby (art. 115 § 12 k.k.); pełnienie funkcji publicznej przez osobę zatrudnioną w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej (art. 115 § 19 k.k.); odpowiedzialność za wprowadzanie do obrotu tzw. dopalaczy (art. 165 § 1 pkt 2 k.k.); znaczenie prawnokarne przerw pomiędzy okresami, w których sprawca uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby (art. 209 § 1 k.k.); stosowanie ustawy względniejszej dla sprawcy w razie jej zmiany (art. 4 § 1 k.k.) do orzekania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w postępowaniu karnym wykonawczym (art. 152 k.k.w.); wykroczenie spożywania alkoholu w miejscu publicznym (art. 431 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi); przepisy techniczne w sektorze gier hazardowych a odpowiedzialność karno-skarbowa za przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. (art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 612); określenie „w terminie płatności podatku” (art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).
The article analyses resolutions and rulings issued by the Criminal Chamber of the Supreme Court resulting from adjudication of legal issues concerning substantive criminal law, penalty execution law, misdemeanour law and fiscal penal law in 2017. The article discusses: the concept of “the object of a prohibited act”, which is one of the elements of an unsuccessful attempt to commit an offence (Article 13 § 2 CC); condition for ruling conditional release of a person sentenced to the penalty of deprivation of liberty from serving the balance of the penalty (Article 77 § 1 CC); the significance of a conviction for a crime committed by a convict released from prison without supervision (Article 138 § 1 (8) PEC) as a negative condition for ruling an aggregate penalty in the form of an aggregate sentence (Article 85 § 3 CC); interpretation of a punishable threat determined in Article 190 § 1 CC constituting one of the elements of the definition of a threat (Article 115 § 12 CC); performing a public function by a person employed in an independent public healthcare institution (Article 115 § 19 CC); liability for trafficking the so-called designer drugs (Article 165 § 1 (2) CC); legal significance of breaks between periods in which a perpetrator persistently evades the duty to take care by not providing maintenance for the next of kin or other persons (Article 209 § 1 CC); in case of change in legislation, application of a more relevant statute to a perpetrator (Article 4 § 1 CC) in order to rule a conditional suspension of the execution of the penalty of deprivation of liberty in a penalty execution proceeding (Article 152 PEC); the misdemeanor of alcohol consumption in a public place (Article 431 (1) Act of 26 October 1982 on upbringing in sobriety and preventing alcoholism); technical regulations in the gambling sector vs. fiscal penal liability for an offence under Article 107 § 1 FPC (Article 6 (1) and Article 14 (1) Act of 19 November 2009 on gambling (Dz.U. of 2015, item 612); the phrase ‘in tax payment term’ (Article 28 (4) Act of 26 July 1991 on personal income tax).
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 1; 65-88
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of resolutions of the Supreme Court Criminal Chamber for 2017 concerning criminal procedure law
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2017 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359711.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
abolicja
postanowienie
postępowanie dyscyplinarne
radca prawny
Sąd Najwyższy
skarga na wyrok sądu odwoławczego
uchwała
ułaskawienie
właściwość sądu
zagadnienie prawne
zażalenie
abolition
ruling
disciplinary proceedings
attorney-at-law
Supreme Court
complaint about an appeal court’s judgment
resolution
pardon
court competence
prejudicial issue
complaint
Opis:
The article presents resolutions and rulings of the Supreme Court Criminal Chamber adopted as a result of deciding prejudicial issues requiring fundamental interpretation of statutes, raising doubts concerning the interpretation of the provisions which are grounds for a judgment issued or which raised discrepancies in their interpretation. These concern: admissibility of a complaint about a court’s ruling on lack of competence (Article 35 § 3 CPC); the requirements for appeal courts for asking the Supreme Court prejudicial questions concerning issues that need fundamental interpretation of a statute (Article 441 § 1 CPC); the scope of the power of pardon (Article 139 Constitution of the Republic of Poland and Article 560 CPC) and the scope of application of the Criminal Procedure Code in disciplinary proceedings against attorneys-at-law (Article 741 para. 1 Act on attorneys-at-law). Assessing the opinions expressed in those judgments, the author reviews statements made on those issues in the legal doctrine and judicature and adds his own thoughts to the quoted arguments.
Przedmiotem artykułu są uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjęte w wyniku przedstawienia do rozstrzygnięcia zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy, budzących wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia lub które wywołały rozbieżności w ich wykładni. Dotyczyły one: dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu stwierdzające niewłaściwość (art. 35 § 3 k.p.k.); przesłanek występowania do Sądu Najwyższego przez sądy odwoławcze o rozstrzygnięcie zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.); zakresu prawa łaski (art. 139 Konstytucji RP i 560 k.p.k.) i zakresu stosowania kodeksu postępowania karnego w postępowaniu dyscyplinarnym radców prawnych (art. 741 pkt 1 ustawy o radcach prawnych). Autor, oceniając wyrażone w tych orzeczeniach poglądy, dokonał przeglądu wypowiedzi na te tematy w doktrynie i judykaturze, a przytoczoną argumentację wzbogacił własnymi przemyśleniami.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 78-96
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Impossible attempt versus voluntary withdrawal or prevention of perpetration: comments on the Supreme Court resolution of 19 January 2017 (I KZP 16/16)
NIEUDOLNOŚĆ USIŁOWANIA A DOBROWOLNE ODSTĄPIENIE LUB ZAPOBIEŻENIE DOKONANIU. UWAGI NA MARGINESIE UCHWAŁY SĄDU NAJWYŻSZEGO Z DNIA 19 STYCZNIA 2017 R. (I KZP 16/16)
Autorzy:
Gruszecka, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389853.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
inchoate offences
criminal attempt
impossible attempt
failed attempt
voluntary
withdrawal
“active regret”
criminal liability for attempt
formy stadialne popełnienia przestępstwa
usiłowanie
usiłowanie nieudolne
usiłowanie chybione
dobrowolne odstąpienie od dokonania
czynny żal
odpowiedzialność
karna za usiłowanie
Opis:
Usiłowanie nieudolne, jako szczególna forma stadialna popełnienia przestępstwa, przy której sprawca nie zdaje sobie sprawy, że dokonanie jest ex ante niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu lub brak środka nadającego się do popełnienia przestępstwa, stanowi źródło wielu – jak dotąd nierozwiązanych – dogmatycznych dylematów, z uzasadnieniem jego karalności na czele. Jednym z takich właśnie zagadnień jest dopuszczalność stosowania instytucji czynnego żalu wobec zachowania, które nawet gdyby sprawca go nie zaniechał, i tak nigdy nie sprowadziłoby niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Kwestia ta po raz kolejny pojawiła się w związku z ostatnią uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2017 r., w której Sąd analizował kryteria udolności usiłowania oraz dobrowolności odstąpienia. Autorka stara się wykazać, że po pierwsze nie ma żadnych przeszkód, by sprawca, który w swoim wyobrażeniu dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, mógł korzystać z takich samych przywilejów w zakresie odpowiedzialności karnej, co sprawca usiłowania udolnego (zwykłego), choć stosowanie przepisu art. 15 k.k. możliwie jest jedynie na zasadzie analogii. Po drugie, celem artykułu jest przybliżenie konstrukcji usiłowania chybionego, która pozwala na efektywniejsze i teoretycznie poprawniejsze rozwiązanie zarysowanych problemów.
Impossible attempt, as a special form of inchoate offences, where the offender fails to realise that the attempt could under no circumstances lead to the completion of the offence due to the nature of its object or the means by which it was to be committed, is a source of many unsolved dogmatic dilemmas, with the justification of its criminalization in the first place. One of such issue is the admissibility of applying the institution of “active regret” to behavior which, even if the perpetrator did not prevent its completion would never cause any danger to the legal good. This issue has once again appeared in connection with the last Supreme Court’s resolution of 19 January 2017, in which the Court analysed the criteria of the impossible attempt and the voluntariness of withdrawal. The author attempts to prove that, firstly, there are no reasons preventing one from treating an offender, who in his or her vision voluntarily gives up further execution of an offence or prevents its completion as the offender of effective (ordinary) attempt, although the application of Article 15 of the Criminal Code is possible only by analogy. Secondly, the objective of the paper is to explain in more detail the institution of failed attempt, which allows the outlined problems to be solved more effectively and in a more theoretically correct way.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 1; 185-204
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego i procesowego za 2020 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083121.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
fałszywe zeznania
konkretne pytanie prawne
naruszenie praw osoby skła-dającej zawiadomienie o przestępstwie
osoba nieuprawniona do orzekania postanowienie
reprezentowanie małoletniego
Sąd Najwyższy
skarga
środek karny
uchwała
wydatki nie-zbędne do wydania opinii
zasada prawna
wznowienia postępowania
false testimony
specific legal questions
violation of rights of a person who has reported the commission of crime
person unauthorised to judge
ruling
representing a minor
Supreme Court
complaint
penal measure
resolution
expenditures necessary to issue an opinion
legal rule
reopening of a proceeding
Opis:
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest analiza uchwał i postano-wień Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego i procesowego wydanych w 2020 r., w wyniku rozpatrzenia tzw. pytań prawnych. Dotyczyły one: odpowie-dzialności za fałszywe zeznania (art. 233 § 1 k.k.), reprezentowania małoletniego pokrzyw-dzonego przez jednego z rodziców w sytuacji, gdy oskarżonym (podejrzanym) jest drugi z rodziców (art. 51 § 2 k.p.k.), naruszenia praw wskutek przestępstwa osoby, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie (art. 306 § 1 pkt 3 k.p.k.), osoby nieuprawnionej, do orzekania (art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k.), konkretnych pytań prawnych (art. 441 § 1 k.p.k.), zaliczenia na poczet orzeczonego łącznego środka karnego odrębnie wykonanych tożsamych rodzajowo środków karnych (art. 577 k.p.k.), wznowienia postępowania z powodu popełnienia przestępstwa w związku z postępowaniem (art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k.), pojęcia „wydatków niezbędnych do wydania opinii” (art. 618f § 1 k.p.k.), przedstawienia przez skład Sądu Najwyższego zagadnie-nia prawnego do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów tego sądu (art. 82 ustawy o SN), uchwał o mocy zasad prawnych (art. 87 § 1 ustawy o SN) i skargi na decyzje organów wykonawczych (art. 7 § 1 k.k.w.). Podstawowym celem naukowym była ocena zasadności dokonanych przez ten organ interpretacji przepisów regulujących zagadnienia prawne poddane Sądowi Najwyż-szemu do rozstrzygnięcia. Głównymi tezami badawczymi było wykazanie, że tzw. instytucja pytań prawnych kierowanych do Sądu Najwyższego spełnia ważną rolę w zapewnieniu jed-nolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych, gdyż argumentacja stanowiska tego organu jest pogłębiona. Wyniki badania mają oryginalny charakter, ponieważ rozwijają twórczo interpretację zawartą w analizowanych rozstrzygnięciach. Badania mają przede w wszystkim zasięg krajowy. Artykuł ma istotne znaczenie dla nauki – zawiera pogłębioną analizę dogmatyczną oraz duży ładunek myśli teoretycznej, a także jest przydatny dla prak-tyki, wzbogacając argumentację Sądu Najwyższego lub przytaczając okoliczności uzasadnia-jące poglądy odmienne.
This scientific research-based article aims to analyse resolutions and rulings of the Supreme Court Criminal Chamber concerning substantive and procedural criminal law issued in 2020 as the response to the so-called legal questions. They concerned liability for false testimony (Article 233 § 1 CC), representation of a minor by one parent in case the other one is a defendant (a suspect) (Article 51 § 2 CCP), violation of rights of a person who has reported crime resulting from the commission of an offence (Article 306 § 1 (3) CCP), a person unauthorised to judge (Article 439 § 1 (1) CCP), specific legal questions (Article 441 § 1 CCP), counting already executed separate but identical penalties towards a combined sentence (Article 577 CCP), reopening of a proceeding due to the commission of an offence connected with the proceeding (Article 540 § 1 (1) CCP), a concept of ‘expenditures necessary to issue an opinion’ (Article 618f § 1 CCP), referring a legal issue by the Supreme Court to be solved by seven judges of the Court (Article 82 Act on the Supreme Court), resolutions having the power of legal rules (Article 87 § 1 Act on the Supreme Court) and a complaint about decisions of execution bodies (Article 7 § 1 CPE). The research basically aims to evaluate the legitimacy of this body’s interpretation of the regulations covering the legal issues referred to the Supreme Court for resolution. The main research theses consist in showing that the so-called legal questions referred to the Supreme Court play an important role in ensuring the uniformity of common and military courts’ judgements because the body’s stand is based on in-depth reasoning. The research findings are original in nature as they creatively develop the interpretation contained in the resolutions analysed. The range of the research is mainly national. The article is especially important for science because it contains a deepened dogmatic analysis and a big load of theoretical thought as well as it is practically useful as it enriches the Supreme Court’s arguments or refers to circumstances justifying different opinions.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 3; 105-132
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies