Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Odpowiedzialność karna" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Odpowiedzialność karna rodziców za uprowadzenie lub zatrzymanie małoletniego dziecka (art. 211 k.k.)
    Autorzy:
    Kosonoga-Zygmunt, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083126.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    uprowadzenie lub zatrzymanie małoletniego
    władza rodzicielska
    kidnaping
    kidnapping or detainment of a minor
    parental authority/power
    kidnapping
    Opis:
    Przedmiotem opracowania jest problematyka odpowiedzialności karnej rodzica za uprowadzenie lub zatrzymanie swojego dziecka. W artykule, poza ogólną charakterystyką ustawowych znamion tytułowego przestępstwa, przeanalizowano podmiotowy zakres odpowiedzialności karnej rodzica za czyn z art. 211 k.k. w zależności od przysługującej mu władzy rodzicielskiej. Odniesiono się w tym aspekcie do zachowań podjętych przez sprawcę, któremu przysługuje pełnia władzy rodzicielskiej, który nie posiada władzy rodzicielskiej oraz sprawcy, któremu ograniczono władzę rodzicielską. Odrębne rozważania poświęcono kwestii tymczasowego rozstrzygnięcia sądu rodzinnego. W artykule zakwestionowano tezę, iż rodzice posiadający pełnię władzy rodzicielskiej nie mogą być podmiotami przestępstwa określonego w art. 211 k.k., a mogą stać się nimi dopiero wówczas, gdy zostaną tej władzy pozbawieni lub zostanie ona im ograniczona, czy też zawieszona.
    The article discusses the issue of a parent’s criminal liability for kidnapping or detainment of his/her child. Apart from the general characteristics of the statutory features of the offence, the article analyses the scope of parents’ criminal liability for the act under Article 211 CC depending on the parental power they have. The author discusses this aspect of the perpetra-tors’ behaviour in case they have full parental authority, they do not have parental authority and their parental authority has been limited. Another issue under consideration concerns a family court’s provisional settlement. The article questions the thesis that parents who have full parental authority cannot be perpetrators of the offence under Article 211 CC and can commit that offence only when they have been deprived of their parental power or it has been limited or suspended.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 3; 5-26
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Czemu nie można latać dronem nad Kancelarią Premiera?” - odpowiedzialność karna i cywilna operatora drona w Polsce
    Autorzy:
    Konert, Anna
    Kotliński, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1363768.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    lotnictwo
    prawo lotnicze
    drony
    operator drona
    aviation
    aviation law
    drones
    drone operator
    Opis:
    Rozwijająca się gałąź lotnictwa bezzałogowego niewątpliwie otwiera nowe możliwości dla przemysłu, nie tylko lotniczego. Wizja wzrostu gospodarczego, dostępność technologii, liberalne regulacje i malejące koszty bezzałogowych statków powietrznych przyczyniają się do coraz większej liczby operatorów w Europie i na całym świecie. Tendencja ta jest bardzo widoczna w Polsce, gdzie liczba licencjonowanych operatorów dronów w trzecim kwartale 2018 roku przekroczyła 8 500. Liczba nielicencjonowanych, tak zwanych rekreacyjnych i sportowych, użytkowników dronów może być kilka, a nawet kilkadziesiąt razy wyższa. Licencjonowani operatorzy najprawdopodobniej są świadomi swoich obowiązków i potencjalnych zagrożeń, jakie mogą stwarzać operacje BSP. Użytkownicy rekreacyjni natomiast są mniej poinformowani o potencjalnej odpowiedzialności za swoje działania. Ta nowa gałąź dojrzałego sektora lotniczego może wymagać wzmożonych wysiłków ustawodawcy, jednak przepisy dotyczące odpowiedzialności cywilnej i karnej w odniesieniu do załogowego lotnictwa mogą z powodzeniem zostać zastosowane do bezzałogowych statków powietrznych. Autorzy niniejszego opracowania przedstawiają przegląd tych regulacji na przykładzie polskich przypadków, aby potwierdzić, że świadome korzystanie z nowej technologii jest najważniejszym czynnikiem jej dalszego rozwoju.
    The developing branch of unmanned aviation is undoubtedly opening the new possibilities to aviation applications. The prospect of economic growth, technology availability, liberal regulations and decreasing costs of unmanned aerial vehicles reduce the entry threshold for more and more operators in Europe and worldwide. This trend is largely visible in Poland where the number of licensed drone operators in the third quarter of 2018 exceeded 8,500. The number of unlicensed, so-called recreational and sport users of drones, might be a few or even dozens times higher. While trained and licensed operators are most probably aware of their responsibilities and potential hazards the drone operations might create, recreational users tend to be more reluctant to fly by the book and less informed on potential liability of their actions. The new branch of long-time developed and matured aviation sector might require increased efforts of lawmakers, however, criminal and civil liability regulations concerning manned aviation can be successfully applied to unmanned aerial vehicles. The authors of this study present an overview of these regulations on the example of Polish provisions in order to confirm that the conscious use of the new technology is crucial for its further development and sustaining the liberal approach of lawmakers and other aviation users.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 4; 97-114
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność karna sprawcy z naprzemiennym rozszczepieniem osobowości
    Criminal responsibility of the perpetrator with alternating split personality
    Autorzy:
    Golonka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200542.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-24
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    niepoczytalność
    poczytalność ograniczona
    dysocjacyjne zaburzenia tożsamości
    naprzemienne rozszczepienie osobowości
    insanity
    diminished sanity
    dissociative identity disorders (DID)
    alternating split personality
    Opis:
    Opracowanie zostało poświęcone problematyce odpowiedzialności karnej sprawcy z konwersyjnymi zaburzeniami tożsamości. Jego celem jest więc ukazanie dylematów, jakie rodzi rozdwojenie jaźni w kontekście niepoczytalności sprawcy czynu zabronionego. Bazując na przykładzie Kennetha Bianchiego (analiza przypadku), ukazano trudności związane ze zdiagnozowaniem tego zaburzenia i konsekwencje tego w odniesieniu do odpowiedzialności karnej. Z kolei metodę analityczno-dogmatyczną wykorzystano przy podjęciu rozważań nad kwestią związaną z uznaniem tych zaburzeń za określoną kategorię przyczyn stanu, o którym mowa w art. 31 § 1 k.k. Niezależnie od tego, w opracowaniu zaprezentowano jednak również takie podejście do tego zagadnienia, które odbiega od dotychczas prezentowanego w literaturze przedmiotu. Wyciągnięte na tej podstawie wnioski pozwalają zarazem na wypełnienie pewnej luki, jaką w polskim piśmiennictwie prawnokarnym stanowi brak opracowań dotyczących tytułowej problematyki.
    The study is devoted to the issue of criminal liability of a perpetrator suffering from conversion identity disorders. Therefore, its aim is to highlight the dilemmas arising from a split personality disorder in the context of the insanity of the perpetrator of a prohibited act. Based on the example of Kenneth Bianchi (case study), the difficulties related to the diagnosis of this disorder and its consequences in relation to criminal liability are shown. In turn, the analytical-dogmatic method is used to consider the issue related to the recognition of these disorders as a specific category of causes of the condition referred to in Article 31 § 1 of the Polish Criminal Code. Regardless of this, the study also presents an approach to this issue that differs from that previously presented in the literature. The conclusions drawn on this basis also allow for filling a certain gap in the Polish literature on criminal law, which is a lack of studies on the subject matter.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 2; 1-19
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane zagadnienia z zakresu wzajemnego stosunku odpowiedzialności karnej i administracyjnej
    Autorzy:
    Mozgawa, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392137.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    criminal responsibility
    administrativeliability
    guilt
    tort
    criminalisation
    odpowiedzialność karna
    odpowiedzialność administracyjna
    wina
    delikt prawa
    cywilnego
    kryminalizacja
    Opis:
    The work discusses the relationship between criminal and administrative liability. The authors compare basic features of both types and indicate that what they have in common is the use of a hardship for the violation of a norm of conduct. They also come up with a thesis that it would be right if both types of liability were of different quality. However, they notice that in practice there is a tendency to substitute administrative liability for criminal liability and in such a case it plays the role of criminal liability and is repressive in nature. The authors see this process as an expression of a tendency to simplify the classification. This simplification, typical in criminal law, is so far-reaching in this case that it also includes renunciation of guilt and principles of penalty administration, which is difficult to approve of. At the same time, being aware of expansive development of this type of liability, they believe that on the one hand it is right to limit this process, and on the other hand cases of criminal-administrative liability should be subject to guarantees that are typical of criminal liability. The authors also make reference to the issues of a conjuncture of criminal and administrative liability and point out some characteristic cases of conjunctures connected with the lack of correlation between its particular types.
    Praca dotyczy zagadnienia wzajemnego stosunku odpowiedzialności karnej i administracyjnej. Autorzy porównują podstawowe cechy jednej i drugiej wskazując, że cechą obu jest operowanie dolegliwością, wymierzanej za naruszenie normy postępowania. Stawiają tezę, że słuszne byłoby, gdyby oba te rodzaje odpowiedzialności stanowiły różne jakości. Zauważają wszakże, że w praktyce istnieje tendencja do zastępowania odpowiedzialności karnej odpowiedzialnością administracyjną, która w tym przypadku pełni rolę odpowiedzialności karnej, a w każdym razie represyjnej. W procesie tym widzą wyraz tendencji do upraszczania typizacji. Uproszczenie to, typowe dla prawa karnego, w omawianym wypadku sięga tak daleko, że obejmuje także rezygnację z winy i zasad wymiaru kary, co jest trudne do zaakceptowania. Jednocześnie mając świadomość ekspansywnego rozwoju tej postaci odpowiedzialności uważają za trafne z jednej strony ograniczenie tego procesu, z drugiej objęcie przypadków odpowiedzialności karno-administracyjnej gwarancjami charakterystycznymi dla odpowiedzialności karnej. Autorzy nawiązują także do zagadnień zbiegu odpowiedzialności karnej z cywilną, wskazując kilka charakterystycznych przypadków zbiegów tej odpowiedzialności, wiążących się z brakiem korelacji pomiędzy jej poszczególnymi postaciami.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 3; 31-63
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Food fraud: criminological perspective and limits of penal response in Poland
    Autorzy:
    Leciak, Michał
    Daśko, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1341133.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    żywność
    branża spożywcza
    konsument
    fałszerstwo
    odpowiedzialność karna
    food
    food industry
    customer
    fraud
    criminal liability
    Opis:
    The agriculture and food industry, which is one of the biggest sectors of the European Union economy, is extremely vulnerable to fraud connected with counterfeiting foodstuff and beverages as well as other fraudulent practices concerning nutrition. Regardless of the high EU standards of regulations in the field of food and nutrition safety, the scale of fraud in this area is constantly growing. The spectrum of potential fraudulent practices is very wide and at the same time covers, inter alia, labelling poorer quality products with a forged or original trademark, substituting cheaper ingredients and dangerous substances for the necessary ones, inappropriate labelling with respect to contents, e.g. by skipping some ingredients, inappropriate labelling of weight or types of animal meat used in meat products or seafood, or selling traditional food as organic. At present national legislators in the European Union member states still show little interest in combating those activities with the use of penal repression instruments. The analysis of Polish normative solutions confirms this observation. On the European scale, the problem also consists in law enforcement agencies’ little interest in efficient prosecution of this type of crime.
    Sektor rolno-spożywczy – jako jeden z największych sektorów gospodarczych w Unii Europejskiej – należy do niezwykle podatnych na nadużycia związane z fałszowaniem produktów spożywczych i napojów oraz inne oszukańcze praktyki żywnościowe. Pomimo wysokich standardów unijnych regulacji w obszarze bezpieczeństwa żywności i żywienia, skala nadużyć w tym obszarze systematycznie rośnie. Spektrum możliwych oszukańczych praktyk w tym zakresie jest zarazem niezwykle szerokie i obejmuje między innymi oznaczanie gorszej jakości produktów podrobionym lub oryginalnym znakiem towarowym, zastępowanie składników tańszymi lub substancjami niebezpiecznymi, niewłaściwe etykietowanie w zakresie składu, np. poprzez pominięcie jakichś składników, niewłaściwe etykietowanie wagi lub gatunków zwierząt wykorzystywanych w produktach mięsnych lub owocach morza czy też sprzedaż zwykłej żywności jako ekologicznej. Zainteresowanie ustawodawców krajowych w państwach Europy zwalczaniem tego procederu przy zastosowaniu instrumentarium represji karnej jest jak dotąd niewielkie. Analiza polskich rozwiązań normatywnych istotnie potwierdza takie spostrzeżenie. W skali europejskiej problemem pozostaje także znikome zainteresowanie organów ścigania efektywnym zwalczaniem tego typu przestępczości.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 4; 17-34
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń za 2021 rok
    Autorzy:
    Stefański, Ryszard A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147030.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    fałszywe zeznania
    handel w niedziele i święta
    odpowiedzialność karna
    przemoc
    przestępstwo
    środek karny
    wykroczenie
    zamiana kary
    Opis:
    Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń wydanych w 2021 r., w wyniku rozpatrzenia tzw. pytań prawnych. Dotyczyły one: pojęcia przestępstwa z użyciem przemocy (art. 41a § 1 k.k.), odpowiedzialności za złożenie fałszywych zeznań z obawy przed grożącą odpowiedzialnością karną (art. 233 § 1a k.k.), charakteru losowego gry hazardowej (art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych), zamiany kary prawomocnie orzeczonej za przestępstwo w wypadku przekształcenia przestępstwa w wykroczenie (art. 2a§ 1 k.w.) oraz pojęcia „przeważająca działalność” gospodarcza, zawartego w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta. Podstawowym celem naukowym była ocena zasadności dokonanych przez ten organ interpretacji przepisów regulujących zagadnienia prawne poddane Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia. Głównymi tezami badawczymi było wykazanie, że tzw. instytucja pytań prawnych kierowanych do Sądu Najwyższego spełnia ważną rolę w zapewnieniu jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych, gdyż argumentacja stanowiska tego organu jest pogłębiona. Wyniki badania mają oryginalny charakter, ponieważ rozwijają twórczo interpretację zawartą w analizowanych rozstrzygnięciach. Badania mają przede w wszystkim zasięg krajowy. Artykuł ma istotne znaczenie dla nauki – zawiera pogłębioną analizę dogmatyczną oraz duży ładunek myśli teoretycznej, a także jest przydatny dla praktyki, wzbogacając argu-mentację Sądu Najwyższego lub przytaczając okoliczności uzasadniające poglądy odmienne.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 1; 133-163
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Criminal-law qualification of failure to pay social insurance contributions
    O karnoprawnej kwalifikacji zachowania polegającego na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne
    Autorzy:
    Kowalski, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1359702.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    składki
    ubezpieczenia społeczne
    odpowiedzialność karna
    wykroczenie
    płatnik składek
    contributions
    social insurance
    criminal liability
    offence
    social insurance contribution payer
    Opis:
    This article is a polemic against some views expressed by Krzysztof Ślebzak and Jacek Kosonoga in their paper entitled Liability of a social security contribution payer for calculation, deduction and submission of social security contributions [Odpowiedzialność płatnika składek za obliczanie, potrącanie i przekazywanie składek na ubezpieczenie społeczne], published in Ius Novum No. 3 of 2016. Appreciating the value of the views presented in the above study, the author disputes some of them concerning criminal-law qualification of a conduct consisting in failure to pay social insurance contributions. In the view of the author of this polemic, failing to pay social insurance contributions for an employee does not violate any of the employee rights in the area of social insurance that would be subject to protection by virtue of Article 218 § 1a Criminal Code. However, if the due contributions were deducted from the salary, failure to pay them may constitute the violation of an employee right resulting from employment, i.e. the right to remuneration for work. Only with reference to that part of unpaid contribution, is it possible to commit a crime under Article 218 § 1a Criminal Code. Furthermore, social insurance contributions in the part deducted from the salary of the insured person cannot be misappropriated, because they are neither material things nor a property right provided for in Article 284 § 1 Criminal Code. The author also suggests that a crime consisting in failure to pay social insurance contributions or other forms of social security premiums which are statutorily due to the ZUS Social Insurance Institution should be introduced to the Criminal Code.
    Artykuł jest polemiką z niektórymi poglądami wyrażonymi przez Krzysztofa Ślebzaka i Jacka Kosonogę w opracowaniu pt. „Odpowiedzialność płatnika składek za obliczanie, potrącanie i przekazywanie składek na ubezpieczenie społeczne”, opublikowanym w trzecim numerze „Ius Novum” z 2016 roku. Doceniając wartość rozważań zawartych w wymienionej publikacji, autor polemizuje jednak z częścią z nich, dotyczącą karnoprawnych kwalifikacji zachowań, polegających na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne. Zdaniem autora polemiki, nieopłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracownika nie narusza żadnego z praw pracownika z zakresu ubezpieczeń społecznych, które podlegałoby ochronie na podstawie art. 218 § 1a k.k. W części, w jakiej składki podlegające opłaceniu zostały potrącone z wynagrodzenia za pracę, ich nieopłacenie stanowić może jednak naruszenie prawa pracownika, wynikającego ze stosunku pracy – prawa do wynagrodzenia za pracę. W odniesieniu do tej tylko części nieopłaconej składki na ubezpieczenia społeczne możliwe jest popełnienie przestępstwa z art. 218 § 1a k.k. Ponadto składki na ubezpieczenia społeczne w części, w jakiej zostały potrącone z przychodu ubezpieczonego, nie mogą zostać przywłaszczone, ponieważ nie są one ani rzeczami, ani prawem majątkowym, o którym mowa w art. 284 § 1 k.k. Dodatkowo, autor postuluje wprowadzenie do Kodeksu karnego typu przestępstwa polegającego na nieopłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne lub składek na inne formy zabezpieczenia społecznego, do których poboru z mocy ustawy zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 3; 57-77
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2021 r., I KK 23/21
    Gloss on the Supreme Court decision of 26 May 2021, I K 23/21
    Autorzy:
    Gądzik, Zuzanna B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200516.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    medycyna estetyczna
    świadczenie zdrowotne
    odpowiedzialność karna
    zawód lekarza i lekarza dentysty
    aesthetic medicine
    health service
    criminal responsibility
    the profession of a doctor and dentist
    Opis:
    W glosie do postanowienie Sądu Najwyższego z 26 maja 2021 r. (I KK 23/21) odniesiono się do kwestii prawidłowości ustalenia zakresu pojęcia „świadczenie zdrowotne” odnośnie do zabiegów z zakresu medycyny estetycznej. W kontekście tym przeanalizowano, jakie podmioty mogą przeprowadzać w sposób legalny zabiegi tego rodzaju oraz w jakich przypadkach podjęcie określonych czynności przez osobę nieuprawnioną będzie wiązać się z jej odpowiedzialnością karną lub dyscyplinarną.
    In the gloss to the decision of the Supreme Court of 26 May 2021 (I KK 23/21), the issue ofthe correctness of establishing the scope of the term “health service” with regard to treatments in the field of aesthetic medicine was addressed. In this context, it has been analyzed which entities can legally carry out such treatments and in which cases taking specific actions by an unauthorized person will result in criminal or disciplinary liability.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 4; 177-188
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność karna za uwolnienie (się) osoby prawnie pozbawionej wolności w prawie niemieckim, szwajcarskim, austriackim i w prawie Księstwa Liechtenstein
    Criminal liability for (self)-liberation of a person legally deprived of liberty under German, Swiss, Austrian, and the principality of Liechtenstein’s law
    Autorzy:
    Poniatowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200529.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-20
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    przestępstwo uwolnienia (i uwolnienia się) osoby pozbawionej wolności
    przestępstwo ułatwienia ucieczki osobie pozbawionej wolności
    przestępstwo nakłaniania do ucieczki
    offence of liberation (and self-liberation) of a person deprived of liberty
    offence of facilitating escape of a person deprived of liberty
    offence of instigating to escape
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są regulacje dotyczące ucieczki osoby prawnie pozbawionej wolności, które obowiązują w państwach wywodzących się z germańskiej tradycji prawnej. Analiza prawa niemieckiego, szwajcarskiego, austriackiego i prawa Księstwa Liechtenstein została przeprowadzona na tle rozwiązań polskich. Celem opracowania jest przedstawienie podobieństw i różnic pomiędzy rozwiązaniami przyjętymi w poszczególnych państwach niemieckojęzycznych, a także pomiędzy tymi rozwiązaniami a regulacjami zawartymi w polskim Kodeksie karnym.
    The subject of the article is regulations concerning the escape of a person legally deprived of liberty, that are in force in countries that have a Germanic legal tradition. The analysis of German, Swiss, Austrian and the Principality of Liechtenstein’s law is conducted against a background of Polish solutions. The aim of the study is to present similarities and differences between the solutions adopted in particular German-speaking countries, as well as between these solutions and the regulations contained in the Polish Penal Code.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 1; 40-53
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r. III KK 141/17. Odpowiedzialność za paserstwo nieumyślne
    Autorzy:
    Różańska-Ungur, Patricia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1336686.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-25
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    paserstwo umyślne
    paserstwo nieumyślne
    odpowiedzialność karna profesjonalnego podmiotu
    nabycie rzeczy pochodzących z czynu zabronionego
    przedmiot wykonawczy
    sprawca przestępstwa pierwotnego
    handling stolen goods intentionally
    handling stolen goods unintentionally
    professional entity’s criminal liability
    acquisition of things originating from prohibited acts
    object of crime
    perpetrator of primary crimes
    Opis:
    Niniejsze opracowanie stanowi aprobujące odniesienie się autora do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r., III KK 141/17. Przedmiotem niniejszej glosy jest próba rozkodowania ustawowych przesłanek charakteryzujących stronę podmiotową i stronę przedmiotową podmiotu dopuszczającego się przestępstwa paserstwa niemyślnego, opisanego w normie prawnej z art. 292 k.k., tj. przestępstwa powszechnego o charakterze publicznoskargowym ściganego z urzędu, przez pryzmat sprawcy będącego przedsiębiorcą trudniącym się handlem konkretnymi rzeczami w sposób profesjonalny, który jako taki winien dochować należytej staranności, aby zorientować się, że dana nabywana przez niego rzecz pochodzi z czynu zabronionego.
    The paper presents the author’s opinion of approval of the judgement of the Supreme Court of 28 June 2017, III KK 141/17. The gloss tries to decode the statutory features of the subjective and objective aspects of an entity involved in the offence of handling stolen goods unintentionally referred to in the legal norm of Article 292 CC , i.e. a commonoffence subject to public prosecution ex officio, through the prism of a perpetrator who is an entrepreneur involved in professional trade and who, as such, should be especially diligent in order to recognise that an object he/she buys originates from the commission of a prohibited act.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 1; 167-184
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Concept of liability in Polish environmental law
    Autorzy:
    Radecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392733.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    ochrona środowiska
    odpowiedzialność cywilna
    karna i administracyjna
    przestępstwo
    wykroczenie
    delikt administracyjny
    environmental protection
    civil
    criminal and administrative liability
    crime
    misdemeanour
    administrative torts
    Opis:
    Environmental law, understood as a set of provisions governing the protection of components of the environment and the protection against harmful impact on the environment, has not been fully developed as a branch of law yet. In the several dozen years’ long history of the Polish environmental law, a special form of liability typical of environmental law has not come into being. We deal with a combination of three “classical” forms of such liability: civil, administrative and criminal. As far as civil liability is concerned, the legislator adopted a “code-related” concept, according to which civil liability is applicable only under the Civil Code with some modifications resulting from the Act – Environmental law. With regard to criminal liability in its two variants, i.e. for crimes and for misdemeanours, although neither the Criminal Code nor the Misdemeanour Code contains an exhaustive list of crimes and misdemeanours against the environment, through code-related rules of liability applicable to non-code crimes and misdemeanours, both Codes function as “clamps” fastening environmental criminal law sensu stricto (crimes) and sensu largo (crimes and misdemeanours). The situation is completely different concerning administrative liability for forbidden acts carrying administrative pecuniary penalties, which are called administrative torts. Liability for such acts already dominates liability in the environmental protection and evolution of legislation places liability for administrative torts closer to liability for crimes and misdemeanours giving grounds for differentiating environmental criminal law sensu largissimo (crimes, misdemeanours and administrative torts), which is not, however, built on a stable foundation determining general rules of liability.
    Prawo ochrony środowiska, rozumiane jako zbiór przepisów o ochronie komponentów środowiska i ochronie przed szkodliwymi oddziaływaniami na środowisko, nie jest jeszcze w pełni ukształtowaną gałęzią prawa. W kilkudziesięcioletniej historii polskiego prawa ochrony środowiska nie doszło do powstania szczególnej formy odpowiedzialności prawnej, właściwej tylko prawu ochrony środowiska. Mamy tu do czynienia z kombinacją trzech „klasycznych” form takiej odpowiedzialności: cywilnej, administracyjnej i karnej. Jeśli chodzi o odpowiedzialność cywilną, to ustawodawca przyjął koncepcję „kodeksową”, według której odpowiedzialność cywilna następuje na podstawie kodeksu cywilnego z modyfikacjami wniesionymi ustawą – Prawo ochrony środowiska. Jeśli chodzi o odpowiedzialność karną w obu wariantach, tj. za przestępstwa i za wykroczenia, to wprawdzie ani kodeks karny, ani kodeks wykroczeń nie zawierają wyczerpujących list przestępstw i wykroczeń przeciwko środowisku, ale poprzez kodeksowe zasady odpowiedzialności stosowane do przestępstw i wykroczeń pozakodeksowych oba kodeksy są klamrami spinającymi prawo karne środowiska sensu stricto (przestępstwa) i sensu largo (przestępstwa i wykroczenia). Zupełnie inaczej rzecz się ma z odpowiedzialnością administracyjną za czyny zabronione pod groźbą administracyjnej kary pieniężnej, zwane deliktami administracyjnymi. Odpowiedzialność za takie czyny już zajmuje dominującą pozycję w instrumentarium odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska, a ewolucja ustawodawstwa zbliża odpowiedzialność za delikty administracyjne do odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia, dając podstawę do wyróżnienia prawa karnego środowiska sensu largissimo (przestępstwa, wykroczenia i delikty administracyjne), które wszakże nie jest zbudowane na trwałym fundamencie określającym generalne zasady odpowiedzialności.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 63-78
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impossible attempt versus voluntary withdrawal or prevention of perpetration: comments on the Supreme Court resolution of 19 January 2017 (I KZP 16/16)
    NIEUDOLNOŚĆ USIŁOWANIA A DOBROWOLNE ODSTĄPIENIE LUB ZAPOBIEŻENIE DOKONANIU. UWAGI NA MARGINESIE UCHWAŁY SĄDU NAJWYŻSZEGO Z DNIA 19 STYCZNIA 2017 R. (I KZP 16/16)
    Autorzy:
    Gruszecka, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1389853.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    inchoate offences
    criminal attempt
    impossible attempt
    failed attempt
    voluntary
    withdrawal
    “active regret”
    criminal liability for attempt
    formy stadialne popełnienia przestępstwa
    usiłowanie
    usiłowanie nieudolne
    usiłowanie chybione
    dobrowolne odstąpienie od dokonania
    czynny żal
    odpowiedzialność
    karna za usiłowanie
    Opis:
    Usiłowanie nieudolne, jako szczególna forma stadialna popełnienia przestępstwa, przy której sprawca nie zdaje sobie sprawy, że dokonanie jest ex ante niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu lub brak środka nadającego się do popełnienia przestępstwa, stanowi źródło wielu – jak dotąd nierozwiązanych – dogmatycznych dylematów, z uzasadnieniem jego karalności na czele. Jednym z takich właśnie zagadnień jest dopuszczalność stosowania instytucji czynnego żalu wobec zachowania, które nawet gdyby sprawca go nie zaniechał, i tak nigdy nie sprowadziłoby niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Kwestia ta po raz kolejny pojawiła się w związku z ostatnią uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2017 r., w której Sąd analizował kryteria udolności usiłowania oraz dobrowolności odstąpienia. Autorka stara się wykazać, że po pierwsze nie ma żadnych przeszkód, by sprawca, który w swoim wyobrażeniu dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, mógł korzystać z takich samych przywilejów w zakresie odpowiedzialności karnej, co sprawca usiłowania udolnego (zwykłego), choć stosowanie przepisu art. 15 k.k. możliwie jest jedynie na zasadzie analogii. Po drugie, celem artykułu jest przybliżenie konstrukcji usiłowania chybionego, która pozwala na efektywniejsze i teoretycznie poprawniejsze rozwiązanie zarysowanych problemów.
    Impossible attempt, as a special form of inchoate offences, where the offender fails to realise that the attempt could under no circumstances lead to the completion of the offence due to the nature of its object or the means by which it was to be committed, is a source of many unsolved dogmatic dilemmas, with the justification of its criminalization in the first place. One of such issue is the admissibility of applying the institution of “active regret” to behavior which, even if the perpetrator did not prevent its completion would never cause any danger to the legal good. This issue has once again appeared in connection with the last Supreme Court’s resolution of 19 January 2017, in which the Court analysed the criteria of the impossible attempt and the voluntariness of withdrawal. The author attempts to prove that, firstly, there are no reasons preventing one from treating an offender, who in his or her vision voluntarily gives up further execution of an offence or prevents its completion as the offender of effective (ordinary) attempt, although the application of Article 15 of the Criminal Code is possible only by analogy. Secondly, the objective of the paper is to explain in more detail the institution of failed attempt, which allows the outlined problems to be solved more effectively and in a more theoretically correct way.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 1; 185-204
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies