- Tytuł:
-
Uwarunkowania turystycznego kierunku rozwoju górskich obszarów wiejskich
Conditions of mountain areas in Poland development through tourism - Autorzy:
- Chudy-Hyski, D.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/61990.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Stowarzyszenie Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich PAN
- Tematy:
-
Polska
tereny gorskie
obszary wiejskie
rozwoj regionalny
rozwoj lokalny
kierunki rozwoju
rozwoj wielofunkcyjny
turystyka
rynek turystyczny
turystyka wiejska
rozwoj turystyki
uwarunkowania wewnetrzne
scenariusze rozwoju - Opis:
-
Obszary górskie Polski stanowią specyficzne terytorium pod względem
fizyczno-geograficznym, gospodarczym i społecznym. Posiadają one szczególne
uwarunkowania przyrodnicze, ekonomiczne i kulturowe, z których wynikają zarówno
ograniczenia, jak i szanse rozwoju tych obszarów. Z uwarunkowaniami
przyrodniczymi wiążą się zwiększone koszty gospodarowania, głównie w rolnictwie,
a także takich dziedzinach, jak budownictwo, czy komunikacja. Wiążą się
z nimi także cechy stanowiące walory turystyczne, umożliwiające właśnie poprzez
rozwój turystyki rekompensowanie przynajmniej części ograniczonych możliwości
pozyskiwania dochodów przez ludność miejscową.
Obszary górskie definiuje się jako obszary, gdzie produkcja rolna jest
utrudniona ze względu na niekorzystne warunki klimatyczne i ukształtowanie
terenu. Podstawowym kryterium wyodrębniania obszarów górskich stosowanym
w Polsce jest wzniesienie nad poziom morza. Do obszarów górskich zaliczono
więc gminy i obręby geodezyjne, w których ponad połowa powierzchni użytków
rolnych znajduje się na wysokości powyżej 500 m n.p.m.
Przestrzennie badaniami objęto górskie obszary wiejskie Polski, przy czym
za najmniejszą jednostkę badawczą przyjęto obszar gminy. Obiektem badań są
wszystkie gminy stanowiące w Polsce górskie obszary wiejskie o niekorzystnych
warunkach gospodarowania (określane jako ONW górskie). Badaniami objęto
łącznie 50 gmin (w czterech województwach: dolnośląskim, małopolskim,
podkarpackim oraz śląskim), z których 43 to gminy wiejskie, natomiast
7 to gminy miejsko-wiejskie. Z uwagi na fakt, że przedmiot badań stanowią wyłącznie
obszary wiejskie, analizą objęto gminy wiejskie w całości oraz części
wiejskie gmin miejsko-wiejskich. Gminy te wybrano na podstawie rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach
o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów
wiejskich. Załącznik 2 rozporządzenia wskazuje enumeratywnie gminy
stanowiące w Polsce obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania, w tym
obszary górskie.
Aby dana gmina mogła wykorzystać turystykę jako siłę napędową lokalnego
rozwoju społeczno-gospodarczego, muszą po pierwsze istnieć sprzyjające warunki
uprawiania różnych form turystyki (muszą być podstawy dla powstania
i zwiększania intensywności ruchu turystycznego), a po drugie – muszą być podstawy
powstawania różnych form działalności gospodarczej w zakresie turystyki
oraz związanej z obsługą ruchu turystycznego i zwiększonych potrzeb mieszkańców.
Uwarunkowania (czynniki), decydujące o predyspozycjach gmin górskich do
podjęcia i realizacji turystycznego kierunku rozwoju (rozwoju przez turystykę),
mogą mieć charakter zewnętrzny oraz wewnętrzny. W pracy szczegółowej analizie poddano wyłącznie uwarunkowania wewnętrzne. Przyjęto, że zbiorczą kategorią
grupującą wszystkie te czynniki są uwarunkowania turystycznego kierunku
rozwoju obszaru (U). Uwarunkowania te poddano analizie, uwzględniając ich różnorodny
charakter, co znalazło wyraz w postaci wyodrębnienia uwarunkowań
cząstkowych, tj. uwarunkowań infrastrukturalnych, gospodarczych, środowiska
(przyrodniczego i antropogenicznego) oraz społecznych, charakteryzowanych
przez poszczególne cechy diagnostyczne.
W pracy wykorzystano różne metody badawcze. W odniesieniu do celu poznawczego
pracy instrumentem była w szczególności analiza opisowo-jakościowa,
która pozwoliła na zidentyfikowanie problemów oraz uwarunkowań rozwoju górskich
obszarów wiejskich Polski. Cel metodyczny pracy zrealizowano, wykorzystując
dorobek nauk ekonomicznych, bazując przy tym na wybranych metodach
statystycznej analizy wielowymiarowej, a w szczególności na metodach taksonomicznych.
Cel aplikacyjny osiągnięto, wykorzystując wyniki przeprowadzonych
badań ilościowych oraz opracowując różne scenariusze rozwoju górskich obszarów
wiejskich Polski ze wskazaniem możliwości uwzględnienia właściwego ich
wariantu.
Źródłowe materiały dotyczące badanych cech zostały uzyskane drogą
ankietową z urzędów gmin objętych analizą. Ponadto wykorzystano dane Głównego
Urzędu Statystycznego, w tym dane Narodowego Spisu Powszechnego Ludności
i Mieszkań oraz Powszechnego Spisu Rolnego 2002. Dane, zarówno z badań
ankietowych, jak i statystyczne GUS, zgromadzono dla celów porównawczych
z dwóch lat – 2005 i 2007.
Korzystając z procedur taksonometrycznych, określono syntetyczny
wskaźnik poziomu uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju. Na podstawie
jego wartości obliczonych dla każdej z badanych gmin i dla każdego z uwarunkowań
cząstkowych stwierdzono znaczące zróżnicowanie poziomu uwarunkowań
rozwoju analizowanych gmin, zarówno pod względem poziomu ogółem, jak
i z uwzględnieniem uwarunkowań cząstkowych (infrastrukturalnych, gospodarczych,
środowiska i społecznych) analizowanej struktury. Szczególnie dużym
zróżnicowaniem badane gminy charakteryzowały się pod względem uwarunkowań
infrastrukturalnych (UI), w odniesieniu do których zakres zmienności okazał się
największy. Najmniejszą zmiennością w 2007 r. charakteryzował się poziom uwarunkowań
społecznych (US). Przeważająca liczba badanych gmin charakteryzowała
się w 2007 r. niskim oraz bardzo niskim poziomem uwarunkowań gospodarczych
(UG) oraz społecznych (US), a tylko w nielicznych gminach poziomy te
były wysokie.
Analizując uporządkowanie gmin według wartości zmiennej syntetycznej
opisującej poziom uwarunkowań ogółem, można zauważyć, że do grupy gmin
o najkorzystniejszym poziomie uwarunkowań należą gminy, które już mają „tradycje”
turystyczne, tj. realizują strategie rozwoju, w których turystyka odgrywa
istotną rolę jako czynnik rozwoju lokalnego. Na podstawie uporządkowania gmin
pod względem wartości miary syntetycznej wyznaczonej w zakresie warstw analizowanej
struktury uwarunkowań, tj. uwarunkowań: UI, UG, UŚ oraz US, można
zauważyć znaczną zmienność uporządkowania badanych gmin. Stwierdzono wyraźną
zależność w uporządkowaniu badanych gmin pod względem poziomu uwarunkowań
infrastrukturalnych (UI) i gospodarczych (UG). Natomiast pomiędzy
uporządkowaniami pod względem poziomu uwarunkowań infrastrukturalnych (UI)
i środowiska (UŚ) oraz gospodarczych (UG) i środowiska (UŚ) stwierdzono średnią
zależność korelacyjną. Korelacja okazała się nieistotna w odniesieniu do
następujących par uwarunkowań: infrastrukturalnych (UI) i społecznych (US), gospodarczych (UG) i społecznych (US), jak również środowiska (UŚ) i społecznych
(US).
Poszczególne uwarunkowania turystycznego kierunku rozwoju posłużyły
jako odrębne kryteria klasyfikacji gmin górskich pod względem poziomu tych
uwarunkowań. W wyniku klasyfikacji gmin pod względem poziomu uwarunkowań
(U) turystycznego kierunku rozwoju górskich obszarów wiejskich Polski wyodrębniono
cztery grupy gmin. Przyjęta metoda klasyfikacji (metoda trzech średnich)
pozwala na uzyskanie jako wynikowej stałej liczby grup (cztery grupy)
charakteryzujących się jednoznaczną ich interpretacją, tzn. kolejne grupy obejmują
gminy o coraz niższym poziomie uwarunkowań, przy czym dwie pierwsze grupy
odznaczają się poziomem powyżej średniej wyznaczonej dla wszystkich gmin
(poziom „bardzo korzystny” oraz „korzystny”), a dwie następne – poziomem poniżej
średniej (poziom „niekorzystny” oraz „wyjątkowo niekorzystny”).
Najmniej liczną okazała się pierwsza grupa gmin. W jej skład weszły cztery
gminy górskie o „bardzo korzystnym” poziomie uwarunkowań turystycznego kierunku
rozwoju, ustalonym na podstawie wszystkich cech diagnostycznych łącznie.
Wszystkie gminy z pierwszej grupy typologicznej znajdują się w granicach administracyjnych
województwa małopolskiego, przy czym trzy z nich tworzą zwarty
przestrzennie układ, a czwarta znajduje się w otoczeniu obszarów o „korzystnym”
poziomie uwarunkowań (gminy z grupy drugiej). Typologiczna grupa druga obejmuje
14 gmin górskich o „korzystnym” poziomie uwarunkowań (a więc o poziomie
uwarunkowań powyżej wartości średniej ustalonej dla wszystkich badanych
gmin łącznie). Gminy tej grupy występują we wszystkich czterech województwach,
tworząc w przeważającej mierze większe obszary charakteryzujące się
zbliżonym poziomem uwarunkowań. Gminy trzeciej grupy typologicznej, a więc
charakteryzowane przez „niekorzystny” poziom uwarunkowań, zlokalizowane są
również we wszystkich badanych województwach. W każdym z województw
(z wyjątkiem śląskiego) są to gminy sąsiadujące z sobą i tworzące w ten sposób
większe obszary charakteryzowane przez zbliżony pod względem wartości poziom
uwarunkowań. Spośród 12 gmin z czwartej grupy żadna nie należała do gmin województwa
podkarpackiego. Ich lokalizacja (zwłaszcza w województwie małopolskim)
sugeruje wniosek, że górskie obszary wiejskie charakteryzowane przez „wyjątkowo
niekorzystny” poziom uwarunkowań rozwoju zlokalizowane są na
obrzeżach obszarów górskich.
Analiza zmian czasowych poddanej badaniom struktury uwarunkowań turystycznego
kierunku rozwoju górskich obszarów wiejskich Polski pozwoliła na
odnotowanie w roku 2007 w porównaniu z rokiem 2005 ogólnej poprawy poziomu
uwarunkowań (U), przy czym uwarunkowania cząstkowe złożyły się na ten stan
rzeczy w zróżnicowanym stopniu, tj. jedne z nich wpłynęły na ten poziom stymulująco,
inne wpłynęły na niego hamująco. Maksymalny przyrost wartości poziomu
uwarunkowań (U) odnotowano w gminie Jordanów, natomiast maksymalny spadek
odnotowano w gminie Szaflary. Rozkład przestrzenny zmiany poziomu uwarunkowań
wskazuje, że w większości gmin odnotowano przyrost wartości miary
syntetycznej, a w mniejszej ich liczbie – obniżenie poziomu uwarunkowań.
W pracy przeprowadzono także klasyfikację gmin górskich Polski pod
względem struktury uwarunkowań wewnętrznych turystycznego kierunku rozwoju,
co pozwoliło na wyodrębnienie ośmiu typów górskich obszarów wiejskich.
Typ I górskich obszarów wiejskich obejmuje 33 gminy charakteryzowane
przez wartość średnią poziomu uwarunkowań (U) poniżej wartości średniej wyznaczonej
dla wszystkich gmin górskich. Istniejący poziom uwarunkowań świadczy
o słabszej pozycji konkurencyjnej gmin objętych typem pierwszym. Gminy te cechują się znacznym zróżnicowaniem poziomu uwarunkowań turystycznego kierunku
rozwoju, tzn. występują gminy o wyraźnie niekorzystnym ich poziomie, jak
również gminy o wyraźnej przewadze konkurencyjnej względem większości gmin
górskich. Większość gmin pierwszego typu cechuje się niskimi wartościami miary
syntetycznej poziomu uwarunkowań (U). Żadne z uwarunkowań cząstkowych (UI,
UG, UŚ, US) nie osiągnęło poziomu równego średniej dla wszystkich gmin górskich.
Poziom uwarunkowań infrastrukturalnych (UI), gospodarczych (UG) oraz
środowiska (UŚ) można określić jako przeciętny, natomiast poziom uwarunkowań
społecznych (US) – jako niski. Obszary górskie typu pierwszego występują we
wszystkich czterech badanych województwach. Tworzą one kilka względnie zwartych
przestrzennie skupisk, z których największe znajduje się na pograniczu województw
śląskiego i małopolskiego.
Typ II górskich obszarów wiejskich tworzony jest przez siedem gmin górskich.
Wartość średnia poziomu uwarunkowań (U) turystycznego kierunku rozwoju
wyniosła nieco powyżej średniej dla wszystkich badanych gmin. Gminy typu
drugiego są bardziej zróżnicowane pod względem ogólnego poziomu uwarunkowań
niż miało to miejsce w wyróżnionym typie pierwszym, ale też żadna
z nich nie osiągnęła tak niskiego, jak w typie pierwszym poziomu uwarunkowań.
W gminach typu drugiego uwarunkowania społeczne (US) osiągnęły bardzo wysoki
poziom. Jako przeciętny można uznać poziom uwarunkowań infrastrukturalnych
(UI) oraz środowiska (UŚ), natomiast uwarunkowania gospodarcze (UG),
średnio rzecz biorąc osiągnęły niski poziom. Gminy drugiej grupy typologicznej
występują w województwie małopolskim i tworzą zwarty przestrzennie obszar
z wyjątkiem gminy Muszyna.
Typ III górskich obszarów wiejskich obejmuje zaledwie trzy gminy, dla
których wartość średnia poziomu uwarunkowań (U) plasuje tę grupę gmin na korzystnej
pozycji konkurencyjnej względem większości gmin górskich. Trzecią
grupę typologiczną charakteryzuje względnie niewielka zmienność, przy czym
nawet gmina o najmniej korzystnych uwarunkowaniach w tej grupie osiągnęła poziom
wyraźnie przewyższający średni poziom dla badanych gmin ogółem. Strukturę
uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju gmin stanowiących typ trzeci
górskich obszarów wiejskich cechuje przeciętny poziom uwarunkowań infrastrukturalnych
(UI), wysoki poziom uwarunkowań gospodarczych (UG), bardzo wysoki
poziom uwarunkowań środowiska (UŚ) oraz niski poziom uwarunkowań społecznych
(US). Gminy trzeciej grupy typologicznej występują po jednej
w województwach: śląskim, małopolskim oraz podkarpackim.
Typ IV górskich obszarów wiejskich tworzony jest również przez trzy gminy
– jedna z województwa dolnośląskiego i dwie z małopolskiego. Ten typ obszarów
górskich cechuje niski poziom uwarunkowań (U) turystycznego kierunku
rozwoju, przy czym jest on wyraźnie niższy niż to miało miejsce w pierwszej grupie
typologicznej. W gminach górskich tego typu poziom uwarunkowań infrastrukturalnych
(UI) można określić jako przeciętny, poziom uwarunkowań gospodarczych
(UG) i środowiska (UŚ) – jako niski, natomiast poziom uwarunkowań
społecznych (US) – jako wysoki.
Typ V górskich obszarów wiejskich opisany jest przez poziom uwarunkowań
turystycznego kierunku rozwoju tylko nieznacznie przewyższający średni poziom
ustalony dla wszystkich gmin górskich. W tym względzie typ piąty obszarów
można porównać do typu drugiego, jednakże charakteryzuje się on wyraźnie korzystniejszym
poziomem uwarunkowań gospodarczych oraz infrastrukturalnych.
Ten typ reprezentuje tylko jedna gmina górska, tj. gmina Poronin (województwo
małopolskie). Uwarunkowania infrastrukturalne (UI) oraz środowiska (UŚ) osiągnęły w niej poziom przeciętny, uwarunkowania gospodarcze (UG) – poziom
wysoki, natomiast uwarunkowania społeczne (US) – bardzo wysoki.
Typ VI górskich obszarów wiejskich, do którego zaklasyfikowano też jedną
tylko gminę – Krynicę-Zdrój (województwo małopolskie), charakteryzuje się bardzo
wysokim poziomem uwarunkowań (U) turystycznego kierunku rozwoju, przy
czym poszczególne jego składowe cechuje również bardzo wysoki poziom z wyjątkiem
uwarunkowań środowiska (UŚ), których poziom można określić jako
przeciętny.
Typ VII górskich obszarów wiejskich cechuje gminę Uście Gorlickie (województwo
małopolskie). Typ ten opisany został przez bardzo wysokie wartości
miary poziomu uwarunkowań (U) turystycznego kierunku rozwoju. Poziom poszczególnych
uwarunkowań stanowiących warstwy analizowanej struktury można
ocenić jako bardzo wysoki – w odniesieniu do uwarunkowań infrastrukturalnych
(UI) i gospodarczych (UG), jako wysoki – w odniesieniu do uwarunkowań środowiska
(UŚ) oraz przeciętny – w stosunku do uwarunkowań społecznych (US).
Typ VIII górskich obszarów wiejskich charakteryzuje się bardzo niskim
poziomem uwarunkowań (U) turystycznego kierunku rozwoju, przy czym
w odniesieniu do uwarunkowań infrastrukturalnych (UI), gospodarczych (UG)
i środowiska (UŚ) również okazał się on bardzo niski, a w wypadku uwarunkowań
społecznych (US) – wysoki. Jedynie gmina Czarny Bór (województwo dolnośląskie)
została zaklasyfikowana do ósmego typu górskich obszarów wiejskich.
Na podstawie przeprowadzonych badań i uzyskanych wyników klasyfikacji
pod względem poziomu oraz struktury uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju
opracowano scenariusze turystycznego kierunku rozwoju górskich obszarów
wiejskich Polski.
Scenariusz pierwszy kierowany jest do gmin górskich charakteryzujących
się bardzo wysokim poziomem uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju, co
stanowi bez wątpienia o dużych możliwościach rozwoju turystyki na ich obszarze.
Poprzez systematyczną dbałość o istniejące uwarunkowania celem zwiększenia ich
atrakcyjności (turystycznej i inwestycyjnej) oraz zachowania ich dla przyszłych
pokoleń gminy te predestynują do wzrostu pozycji konkurencyjnej względem
gmin o podobnym poziomie uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju. Gminy
górskie, wybierając i rozwijając turystykę jako wiodącą działalność gospodarczą,
stają się beneficjentami pozytywnych efektów (efektów mnożnikowych) wielofunkcyjnego
rozwoju obszaru.
Scenariusz drugi przeznaczony jest dla gmin górskich zamierzających wykorzystywać
powstające efekty mnożnikowe turystyki w stymulowaniu rozwoju
społeczno-gospodarczego. Obszary predestynowane do realizacji drugiego scenariusza
rozwoju charakteryzują się ponadprzeciętnym (ale nie najwyższym) poziomem
uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju. Obszary te stanowią więc
atrakcyjną przestrzeń dla podmiotów rynku turystycznego zainteresowanych turystyką
(po stronie popytowej oraz podażowej). W celu poprawy swojej pozycji
konkurencyjnej gminy górskie, dla których realizacja tego scenariusza jest właściwa,
wymagają rozwiązania pewnych istotnych kwestii wynikających
z przynależności danej gminy do jednego z wyodrębnionych typów górskich obszarów
wiejskich, a więc związanych ze strukturą uwarunkowań.
Scenariusz trzeci uwzględnia możliwość podjęcia i realizacji turystycznego
kierunku rozwoju górskich obszarów wiejskich, przy czym taka alternatywa nie
może stanowić głównego czynnika rozwoju społeczno-gospodarczego, a wyłącznie
dodatkowy (uzupełniający) przyczyniający się do zwiększenia stopnia wielofunkcyjności
danego obszaru. Trzeci scenariusz rozwoju przewidziany został dla 303
gmin górskich charakteryzujących się znaczącymi ograniczeniami w zakresie podjęcia
i realizacji turystycznego kierunku rozwoju. Gminy te mogą realizować go
w ograniczonym zakresie, przyjmując jako niezbędne rozwiązanie licznych istotnych
kwestii (również wynikających z faktu zaklasyfikowania ich do danego typu
górskich obszarów wiejskich) w celu wykorzystania dodatnich (pozytywnych)
efektów zewnętrznych generowanych przez turystykę w zakresie rozwoju społeczno-
gospodarczego. Szansą dla tych gmin może być wykreowanie regionalnego
(lokalnego) produktu turystycznego, gwarantującego wzrost atrakcyjności turystycznej
i inwestycyjnej, przejawiający się możliwością konkurowania o turystów
i inwestorów z innymi gminami górskimi, nawet tymi o wyższym poziomie uwarunkowań
tego rozwoju.
Scenariusz czwarty zakłada „ostrożne” podejście do kwestii stymulowania
rozwoju lokalnego dzięki korzyściom (gospodarczym, społecznym oraz przyrodniczym)
generowanym przez turystykę. Scenariusz ten został przewidziany dla takich
górskich obszarów wiejskich, które charakteryzowane są przez bardzo niski
poziom uwarunkowań turystycznego kierunku rozwoju. Gminy górskie, dla których
przewidziany został czwarty scenariusz rozwoju, cechują się istotnymi ograniczeniami
realizacji turystycznego kierunku rozwoju, co wskazuje na niewielkie
szanse skutecznej jego realizacji. Niemniej jednak bardziej szczegółowa analiza
zapóźnień w sferze uwarunkowań rozwoju (uwarunkowań cząstkowych) umożliwia
zróżnicowanie gospodarki lokalnej przez podejmowanie przez podmioty działalności
turystycznej.
Każdy z czterech opracowanych scenariuszy turystycznego kierunku rozwoju
górskich obszarów wiejskich Polski uwzględnia w swoich założeniach poziom
uwarunkowań tego rozwoju właściwy dla kolejnych przebadanych gmin górskich.
O sposobie realizacji przez daną gminę górską określonego scenariusza nie
może jednak przesądzać sam tylko specyficzny dla niej poziom uwarunkowań.
Należy także uwzględnić strukturę tych uwarunkowań, którą tworzą uwarunkowania
cząstkowe w postaci uwarunkowań infrastrukturalnych, gospodarczych, środowiska
oraz społecznych.
Scenariusze te stanowią narzędzie podejmowania decyzji na szczeblu lokalnym,
czyli tam, gdzie ważą się decyzje o podjęciu i realizacji turystycznego
kierunku rozwoju obszaru, bądź też tam, gdzie taki kierunek rozwoju obszaru jest
już realizowany, a władze gminy jedynie potwierdzając trafność swoich dotychczasowych
decyzji, podejmują działania zmierzające do jego kontynuowania podjętą
ścieżką rozwoju.
Mountain areas in Poland constitute a special territory with respect to physico-geographical, economic and social aspects. There are specific environmental, economic and cultural conditions, which on one hand restrain and on the other provide chances of these areas development. Environmental conditions involve higher economic costs mainly in agriculture but also in other fields, such as construction or transportation. Other characteristics of these areas include landscape values which just through development of tourism can at least partially recompense the local communities the limited opportunities of gaining incomes. Mountain areas are defined as the areas where agricultural production is made difficult by the unfavourable climatic conditions and land configuration. The basic criterion used for identification of mountain areas in Poland is their elevation above the sea level. Therefore the mountain areas comprise communes and land surveying districts, where over a half of the arable land area is situated above 500 m a.s.l. Considering the investigated space, the research comprised mountain rural areas in Poland, whereas the area of a single commune was assumed as the smallest researched unit. The object of studies were all communes which in Poland constitute mountain less favoured areas (mountain LFA). The investigations comprised a total of 50 communes (in four provinces: dolnośląskie, małopolskie, podkarpackie and śląskie), of which 43 are rural communes, whereas 7 are urbanrural communes. Due to the fact that rural areas have been the object of research, analysed were wholly rural communes and rural parts of urban-rural communes. The communes were selected on the basis of the Regulation of the Council of Ministers dated 14 April 2004 stating detailed terms and procedures of providing financial assistance for supporting agricultural activity in less favoured areas included in the rural development plan. Appendix 2 to the above mentioned regulation enumerates the communes in Poland which constitute less favoured areas, including also mountain areas. In order that an individual commune may use tourism as a driving force for local social-economic development, in the first place there must be conditions favourable for practising various forms of tourism (bases for starting and then intensifying the tourist movement are necessary prerequisites), secondly opportunities must be opened up for creating various enterprises connected with tourism and providing services for tourists, and capable of meeting increased needs of local communities. Conditions (factors) determining mountain communes predisposition for undertaking and realisation of development through tourism may be either of external or internal character. A detailed analysis was conducted in the thesis only on the internal conditions. It was assumed that a collective category grouping all these factors are the conditions of the area development through tourism (U). These conditions were analysed considering their diversified character, which was presented as identification of partial conditions, i.e. infrastructural, economic, environmental (natural and anthropogenic) and social conditions characterised by individual diagnostic features. Various research methods were applied in the thesis. Regarding the cognitive objective of the thesis, descriptive-qualitative analysis was the tool which allowed to identify the problems and conditions of the development of mountain rural areas in Poland. The methodological aim of the thesis was realised by using the output of economic sciences, at the same time basing on selected methods of multivariate statistical analysis, particularly taxonomic methods. The applicational aim was reached using the results of conducted quantitative analysis and developing various scenarios for the development of mountain rural areas in Poland, pointing to a potential of considering their proper variant. The source materials concerning the analysed features were obtained by means of surveys conducted by communes offices of the analysed communes. Moreover, the Author used the data provided by the Central Statistical Office, including the data from Population and Housing Census and Agricultural Census 2002. For the purpose of comparison, the data both from the survey studies and statistical CSO data were gathered for two years 2005 and 2007. Taxonometric procedures were used to determine the synthetic indicator of the level of development conditions through tourism. On the basis of its values computed for each of the analysed communes and for the partial conditions, a considerable diversification of the level of development conditions through tourism was found for the analysed communes, both with respect to the general level and considering partial conditions (infrastructural, economic, environmental and social) of the analysed structure. The analysed communes revealed especially great diversification with respect to infrastructural conditions (UI), for which variability range proved the widest. The level of social conditions (US) was characterised by the smallest variability in 2007. Also in 2007 the prevailing number of the analysed communes was characterised by low or very low level of economic (UG) and social (US) conditions and only in few communes these levels were high. The analysis of commune ordering according to the values of synthetic variable describing the general conditions level, reveals that the group of communes with the most advantageous level conditions includes those, which already have some tourist “traditions”, i.e. have been implementing a development strategy, in which tourism plays a crucial role as a local development factor. On the basis of arranging communes according to the value of synthetic measure determined within the range of the analysed condition structure layers, i.e. UI, UG, UŚ and US conditions, a considerable variability of the analysed communes ordering may be seen. An apparent dependence was observed for the analysed communes ordering in respect of the level of infrastructural (UI) and economic (UG) conditions. On the other hand a medium correlational dependence was found for the ordering according to the level of infrastructural (UI) and environmental (UŚ) conditions, and economic (UG) and environmental (UŚ) conditions. The correlation proved nonsignificant for the following pairs of conditions: infrastructural (UG) and social, economic (UG) and social (US), and also for environmental (UŚ) and social (US). Individual conditions of development through tourism served as separate criteria for classification of mountain communes according to the level of these conditions. Four groups of communes were identified in result of commune classification with respect to the level of conditions (U) of mountain areas in Poland development through tourism. Applied method of classification (triple averages method) allows to obtain as a result a constant number of groups (four groups) characterised by an unanimous interpretation, i.e. the subsequent groups comprise communes with decreasing level of conditions, however the two first groups reveal the level above the average determined for all communes (“very advantageous” and “advantageous” level), whereas the two next reveal the level beneath the average (“disadvantageous” and “exceptionally disadvantageous”. The first group of communes proved the least numerous. It comprised four mountain communes with a “very advantageous” level of conditions of development through tourism, determined on the basis of all diagnostic features. All communes from the first typological group are situated within the administrative boundaries of the małopolskie province, where three of them constitute a compact spatial configuration, whereas the fourth one is surrounded by the areas with “advantageous” level of conditions (communes from the second group). The second typological group comprises 14 mountain communes with an “advantageous” level of conditions (i.e. the level of conditions above the average value determined jointly for all analysed communes). The communes in this group are situated in all provinces, in majority forming larger areas characterised by an approximate level of conditions. The communes in the third typological group, i.e. characterised by “disadvantageous” level of conditions are also localised in all investigated provinces. In each of the provinces (except śląskie) these are neighbouring communes together forming larger areas characterised by an approximate value of conditions level. None of the 12 communes from the fourth group is situated in the podkarpackie province. Their localisation (particularly in the małopolskie province) suggest a conclusion that mountain rural areas characterised by “exceptionally disadvantageous” level of conditions for development are situated on the border of mountain terrains. The analysis of time changes of investigated structure of conditions for mountain rural areas in Poland development through tourism allowed to register a general improvement of the conditions (U) level in 2007 in comparison with 2005, however the partial conditions differently contributed to this situation, i.e. some stimulated the level, whereas the others had a negative effect. The maximum increase in the value of condition (U) level was noted in Jordanów commune, whereas a maximum decrease was registered in Szaflary commune. Spatial distribution of the change in the level of conditions shows that in a majority of communes an increase in the synthetic measure value was noted, whereas the level of conditions decreased in the least number of the communes. The thesis presents also the classification of mountain communes in Poland conducted with respect to the structure of internal conditions for the development through tourism, which allowed to identify eight types of mountain rural areas. Type 1 of mountain rural areas comprises 33 communes characterised by a medium value of conditions level (U), below the mean value determined for all mountain communes. The existing level of conditions evidences a weaker competitive position of the communes within the first type. These communes reveal a considerable diversification of the level of development conditions through tourism, i.e. there are communes where this level is apparently disadvantageous, but also those showing obvious competitive advantage over most mountain communes. A majority of the first type communes is characterised by low values of synthetic measure of the level of conditions (U). None of the partial conditions (UI, UG, UŚ or US) reached the level equal to the average for all mountain communes. The level of infrastructural (UI), economic (UG) and environmental (UŚ) conditions may be determined as average, whereas the level of social conditions (US) as low. The mountain areas of the first type are situated in all four analysed provinces. They constitute several relatively compact spatial clusters, of which the largest is located on the border of the śląskie and małopolskie provinces. Type 2 of the mountain rural areas consists of seven mountain communes. The mean level value of conditions (U) for development through tourism was lightly above the mean value computed for all analysed communes. The communes of the second type are more diversified with respect to general level of conditions than those of the first type, but none has reached such low level of conditions as registered in type 1. In the communes of the second type social conditions (US) reached very high level. The levels of infrastructural (UI) and environmental (UŚ) conditions may be considered average, whereas economic (UG) conditions on average reached a low level. The communes from the second typological group are situated in the małopolskie province and form a spatially compact configuration, except for the Muszyna commune. Type 3 of mountain rural areas comprise only three communes which the mean value of condition level (U) places in a disadvantageous competitive position in relation to most mountain communes. The third typological group is characterised by a relatively small variability, however even the commune with the least advantageous conditions in this group reached the level apparently higher than the average level for a total of the analysed group. The structure of conditions for development through tourism in communes constituting the third type of mountain rural areas reveals an average level of infrastructural (UI) conditions, high level of economic conditions (UG), very high level of environmental conditions (UŚ) but a low level of social conditions (US). One of the communes from the third typological group is situated in śląskie, małopolskie and podkarpackie province, each. Type 4 of the mountain rural areas is also formed of three communes – one in the dolnośląskie and two from the małopolskie province. This type of mountain areas is characterised by a low level of conditions (U) for development through tourism which is apparently lower than registered in the first typological group. In this typological group the level of infrastructural (UI) conditions may be assessed as average, the level of economic (UG) and environmental (UŚ) conditions as low, whereas the level of social (US) conditions as high. Type 5 of mountain rural areas is described by the level of conditions for development through tourism as only slightly exceeding the average level determined for all mountain areas. In this respect the fifth type of the areas may be compared with the second type, however it is characterised by an apparently more advantageous level of economic and infrastructural conditions. This type is represented by only one mountain commune, i.e. Poronin commune (małopolskie province). Infrastructural (UI) and environmental (UŚ) conditions reached the average level, economic conditions (UG) – high level, whereas social conditions (US) – very high level. Type 6 of mountain rural areas to which also only one commune (Krynica Zdrój in the małopolskie province) was classified is characterised by a very high level of conditions (U) for development through tourism, however the individual components also represent a high level, except for the environmental (UŚ) conditions, whose level may be described as average. Type 7 of mountain rural areas characterises Uście Gorlickie commune (małopolskie province). This type was described by very high values of the measure of condition (U) level of development through tourism. The levels of individual conditions constituting the layers of the analysed structure may be assessed as very high – considering the infrastructural (UI) and economic (UG) conditions, but average with respect to social conditions (US). Type 8 of mountain rural areas is characterised by a very low level of conditions (U) for development though tourism, and the level proved also very low concerning the infrastructural (UI), economic (UG) and environmental (UŚ) conditions, but high for social conditions (US). Only Czarny Bór commune (dolnośląskie province) was classified to the eighth type of mountain rural areas. On the basis of conducted research and obtained results of classification concerning the level and structure of conditions for development through tourism, scenarios of mountain rural areas in Poland development through tourism were developed. The first scenario targets mountain communes characterised by very high level of conditions for development through tourism, which undoubtedly determined considerable potential of tourism development in these areas. Owing to systematic care about the existing conditions and to improve their attractiveness (for tourists and investors), and maintaining them for future generations, these communes are predetermined to improve their competitive position over the communes with a similar level of conditions for development through tourism. By choosing and developing tourism as the leading economic activity, the mountain communes become beneficiaries of positive effects (multiplier effect) of multifunctional area development. The second scenario is meant for mountain communes which intend to use generated multiplier effects of tourism for stimulating their socio-economic development. The areas where the second development scenario should be implemented are characterised by over the average (but not the highest) level of conditions for development through tourism. Therefore, these areas constitute an attractive space for tourist market subjects interested in tourism (considering sales and demand). In order to improve their competitive position, the mountain communes for which realisation of this scenario seems proper, must solve some important problems resulting from their affiliation to one of the identified types of mountain rural areas, i.e. connected with the structure of conditions. The third scenario considers a possible undertaking and realisation of mountain rural areas development through tourism, however this alternative cannot be the main factor of socio-economic development, but only an additional (supplementary) one contributing to an improvement of this area multifunctionality. The third scenario of development has been developed for the mountain communes characterised by considerable constraints involved in the undertaking and realization of development through tourism. These communes may realize it in a limited scope, considering as crucial solving numerous important problems (resulting also from their classification to an individual type of mountain rural areas) in order to utilise positive external effects generated by tourism in the field of socio- economic development. A chance for these communes is provided by creating a regional (local) tourist product, ensuring their improved attractiveness for tourists and investors, apparent as possible competing for tourists and investors with the other mountain communes, even these with a higher level of conditions for development. The fourth scenario assumes “careful” approach to stimulating local development owing to the benefits (economic, social and environmental) generated by tourism. This scenario was intended for the mountain rural areas characterised by very high level of conditions for development through tourism. Mountain com munes for which the fourth development scenario was developed are characterised by considerable constraints in the realisation of development through tourism, which points to small chances of its effective implementation. However, more detailed analysis of delays in the sphere of conditions for development (partial conditions) enables diversification of the local economy through undertaking tourist activities by economic subjects. Each of the four scenarios developed for mountain rural areas in Poland development through tourism includes in its assumptions the level of conditions of development proper for the subsequent analysed mountain communes. However, the way in which individual scenario would be realised by individual communes cannot be determined only by its specific level of conditions. One should also consider the structure of these conditions, formed by partial, i.e. infrastructural, economic, environmental and social conditions. These scenarios are a tool for decision making on a local level, i.e. in places where decisions are made about undertaking and realisation of the area development through tourism, or in the localities where this particular direction of development has been already pursued, and the commune authorities need only to confirm their former right decisions and continue the initiated development. - Źródło:
-
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich; 2009, 01
1732-5587 - Pojawia się w:
- Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł