Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Features" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    QUAND LA TRADUCTION EST-ELLE JURIDIQUE?
    KIEDY TŁUMACZENIE MOŻNA NAZWAĆ PRAWNICZYM?
    WHEN IS TRANSLATION LEGAL?
    Autorzy:
    GAŁUSKINA, Ksenia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920281.pdf
    Data publikacji:
    2011-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    traduction juridique
    caractéristiques
    définition
    tłumaczenie prawnicze
    cechy
    definicja
    legal translation
    features
    definition
    Opis:
    Nous abordons dans le présent article le problème de la portée du terme traduction juridique. Nous allons essayer de désigner les caractéristiques qui peuvent servir de base à une définition de la traduction juridique. La première partie se concentre sur la présentation de la notion de la traduction juridique, notamment du point de vue de la définition du texte et du discours et du langage juridiques. Nous analysons les différents types des textes juridiques en comparant les typologies adoptées par quelques auteurs et en adoptant la perspective de la traduction. Dans la deuxième partie du présent article, nous présentons les caractéristiques qui permettent de distinguer la traduction juridique d’autres types de traduction spécialisée en démontrant qu’elle réside dans la spécificité du processus de la traduction juridique qui consiste en décryptage et recryptage du message.
    The author focuses her attention on the term legal translation. The aim of the paper is togive features of legal translation which can serve the purpose of constructing a definition of theterm. The first part of the paper touches upon the problem of legal translation, legal discourse, legal texts and legal language. The typologies of legal texts presented by different authors have been included here as well. In the second part of the article the features typical of legal translation and differentiating it from other types of translation are given.
    W niniejszym artykule poruszony jest problem zakresu terminu tłumaczenie prawnicze. Opracowanie ma na celu wskazanie tych elementów charakterystycznych, które mogą posłużyć do zbudowania definicji przekładu prawniczego. Pierwsza część poświęcona jest omówieniu pojęcia przekładu prawniczego, w szczególności z perspektywy definicji tekstu i dyskursu prawniczego oraz języka prawa. Omówione zostaną różne typy tekstów prawnych w koncepcjach różnych autorów oraz w perspektywie tłumaczeniowej. W drugiej części opracowania przedstawiono cechy pozwalające na rozróżnienie tłumaczenia prawniczego od innych rodzajów przekładu specjalistycznego, poprzez wskazanie, że jego specyfika wynika z przebiegu procesu tłumaczenia na etapie odkodowania i ponownego kodowania informacji.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2011, 8, 1; 27-36
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O KOMUNIKATYWNOŚCI JĘZYKA PRAWNEGO
    COMMUNICATIVE NATURE OF LEGAL LANGUAGE
    Autorzy:
    ZAWŁOCKI, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920411.pdf
    Data publikacji:
    2013-04-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    język prawny
    cechy języka prawnego
    komunikatywność
    legal language
    features of legal language
    communicativeness
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony został zaprezentowaniu prawa karnego jako celowego tworu językowego o określonych cechach. Omówienia takiego ujęcia Autor dokonuje poprzez odniesienie się do istoty prawa karnego. Następnie, odnotowując fakt, iż język jest środkiem komunikowania się określonych podmiotów, przeprowadza rozważania w zakresie języka adresatów prawa karnego, języka twórców prawa karnego, a na końcu – języka interpretatorów prawa karnego.Taka płaszczyzna oceny obecnie obowiązującego prawa karnego prowadzi do wniosku, że prawodawca w znacznym stopniu nie ustanawia norm prawnokarnych w sposób w pełni odpowiedzialny, tzn.: świadomy, racjonalny, prosty, zrozumiały i uzasadniony. Język prawa karnego musi zaś wykazywać określone cechy, aby był odpowiednim środkiem realizacji celów prawa karnego. Język prawa karnego pozbawiony tych cech nie tylko pozbawia prawo karne skuteczności, lecz dodatkowo wpływa dysfunkcjonalnie na stosunki społeczne, które ma chronić. Obywatelowi nie można bowiem zarzucić naruszenia obowiązku posłuchu dla normy prawa karnego, gdy obiektywnie norma ta do obywatela nie mogła dotrzeć z uwagi na istotną wadliwość jej nośnika.W opinii Autora, we współczesnym rodzimym prawie karnym materialnym niemała część przepisów (norm) nie jest określona we właściwym języku prawnym i nie spełnia wymogu komunikatywności, co skłaniać winno do ich pilnego usunięcia lub korekt.
    The paper presents the criminal law as a purposeful linguistic composition with a specific characteristics. The Author elaborates this conceptualization through a reference to the criminal law’s essence. Subsequently, bearing in mind the fact that a language is being a communication device, he conducts further analysis concerning the language of the criminal law’s addressees, lawmakers and, lastly, interpreters.The analysis made from the abovementioned assessment perspective leads to a conclusion that the lawmaker, extensively, does not legislate in a fully reasonable manner, i. e.: knowingly, reasonably, simply, understandably and rightfully. The criminal law parlance should be specifically attributed to serve as a measure fulfilling the criminal law’s objectives. Otherwise, not only criminal law’s effectiveness deteriorates, but it additionally negatively affects social relationships which it should actually protect. A citizen cannot be accused of breaching a duty to comply with a criminal law norm, when the norm objectively could not impact the citizen’s behavior, because of a faultiness of its medium.In the Author’s opinion, a significant part of current Polish substantial criminal law provisions (norms) are not expressed in an appropriate legal language, being contrary with a prerequisite of communicativeness. Therefore, those provisions should be amended.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2013, 13, 1; 69-97
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LEGAL DISCOURSE RECONSIDERED: GENRES OF LEGAL TEXTS
    EWALUACJA DYSKURSU PRAWNEGO: GATUNKI TEKSTÓW PRAWNYCH
    Autorzy:
    BERŪKŠTIENĖ, Donata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920711.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dyskurs prawny
    język prawa
    język prawny
    cechy
    klasyfikacja
    legal discourse
    legal language
    legal texts
    genres
    specific features
    classification
    Opis:
    Being a complex type of discourse, legal discourse is realized through legal texts written in legal language, which are regarded as special-purpose texts different from other kinds of texts in respect of their text-internal and text-external properties. A great variety of legal texts reflects the diversity of law itself. As different legal texts tend to have different functional, structural and linguistic features, they are classified into genres on the basis of different criteria. The analysis of genres of legal texts contributes to the overall understanding and construction of legal discourse in general and legal texts in particular. This paper aims at the overview and discussion of genres of legal texts focusing on specific features of legal texts and criteria of the classification of legal texts into genres.
    Dyskurs prawny jest jednym z bardziej złożonych typów dyskursu. jest on realizowany przez teksty prawne sformułowane w języku prawa. Teksty prawne są tekstami specjalistycznymi różniącymi się od innych tego typu tekstów swoimi inter i intra tekstowymi relacjami, są wśród nich teksty o specyficznych strukturalnych, funkcjonalnych i lingwistycznych cechach, które mozna sklasyfikować ze względu na różne kryteria. Olbrzymia różnorodność tekstów prawnych odzwierciedla różnorodność dziedziny jaką jest prawo. Mając na uwadze powyższe relacje pomiędzy tekstem prawnycm a samamym prawem, mozna stwierdzić, że analiza gatunków tekstów prawnych przyczynia się do rozwoju prawnego dyskursu w ujęciu całościowym i do zrozummienia istoty tekstu prawnego w ujęciu szczególnym. Niniejszy artykuł ma na celu opis i ocenę cech charakterystycznych istniejących klasyfikacji tekstów prawnych.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2016, 28, 1; 89-119
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    МЕТОМАРФОЗЫ ЯЗЫКОВОЙ ЛИЧНОСТИ ГОВОРЯЩЕГО ПРИ ПЕРЕВОДЕ СУДЕБНОГО ДОПРОСА
    METAMORPHOSIS OF LEXICAL FEATURES OF SPEECH IN THE COURT INVESTIGATION TRANSLATION
    METAMORFOZY LEKSYKALNYCH WŁAŚCIWOŚCI MOWY W TŁUMACZENIU PRZESŁUCHANIA SĄDOWEGO
    Autorzy:
    ISOLAHTI, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/919967.pdf
    Data publikacji:
    2017-02-09
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    перевод судебного допроса
    особенности лексикона
    финский-русский
    юридические термины
    tłumaczenie sądowe
    cechy leksykalne
    makrokontekst sądowy
    terminologia sądowa
    fiński-rosyjski
    court interpretation
    lexical features
    juristic macrocontext
    juristic terms
    Finnish-Russian
    Opis:
    Принято считать, что судебный перевод должен быть точным и передавать все нюансы исходного сообщения, включая стиль и регистр речи говорящего, акцентное выделение, громкость и экспрессивность высказывания, паузы, а также экстралингвистические элементы сообщения (см. Driesen 1992; González, Vásquez & Mikkelson 1991: 16, 272; Hale 2004: 8–9; Mikkelson 2000: 50, 61; Moeketsin1999: 100). В выступлении коснусь вопроса передачи особенностей лексикона говорящего при переводе судебного допроса. Передача лексических особенностей речи может быть важна по двум причинам. Во-первых, формулировка вопроса, выбор используемых при этом слов и терминов может быть сознательным и тщательно продуманным стратегическим ходом адвоката или прокурора (см. Colin & Morris 1996: 21; Kiesiläinen & Niemi-Kiesiläinen 2000: 190.) Определенный выбор слов может даже применяться для манипуляции памятью свидетеля или служить средством для введения его в заблуждение (Haapasalo 2000: 58). Допрашиваемый, отвечая на заданный ему вопрос, может сознательно подбирать те или иные слова или выражения, наиболее оптимально отвечающие его ви́дению происходящего. Во-вторых, особенности речи допрашиваемого, в том числе и лексики, создает у слушающих, и в первую очередь у членов суда, определенное объективное или субъективное представление о личности говорящего и о правдивости его показаний. Такие представления могут иметь значение при оценке доказательств и вынесении решения по делу. В качестве материала исследования используются аутентичные переводы судебных допросов, выполненных в языковой паре финский-русский. Аудиозаписи переводов транскрибированы, аннотированы и сохранены в корпусе устного перевода CIC (Corpus of Court Interpreting at the University of Tampere), созданного на кафедре перевода русского языка Института современных языков и переводоведения Тамперского университета (Финляндия). В  докладе будут рассмотрены две категории лексических единиц – разговорные слова и выражения и специальные юридические термины. Результаты корпусного исследования дают основания полагать, что переводчики систематически изменяют регистр речи, используемый говорящим. При переводе разговорная, подчас несколько сниженная лексика нормализируется, а термины, в свою очередь, нередко заменяются неспециальными выражениями или опускаются. Полагаю, что переводчик неосознанно стремится передавать сообщения общедоступным, литературным языком и потому сглаживает использование нестандартной лексики.
    Artykuł podejmuje zagadnienie cech leksykalnych mowy podczas tłumaczenia sądowego. Studium bazuje na zapisie autentycznych przesłuchań sądowych z udziałem tłumacza oraz stanowi analizę korpusową w ujęciu analitycznym. Analiza danych pokazuje, że tłumacze starają się zachować zgodność z makrokontekstem sądowym oraz sytuacją, w której tłumaczenia ma miejsce. To może prowadzić do błędnego zrozumienia tożsamości mówcy przez odbiorcę. Przecenianie cech idiolektu mówcy może prowadzić do błędnych przekazów ważnych informacji zawartych w wiadomości źródłowej. Obraz może fałszować także chęć tłumacza do wykorzystywania terminologii specjalistycznej sądowej.
    The article deals with the speaker‘s lexicon features during court interpretation. The study is based on the transcripts of the authentic interpreter mediated court investigations and analyzed using a corpus analytical approach. The analysis of the data shows, that interpreters strive to be loyal to the juristic macrocontext and the situation in which conversation takes place. That might lead to the wrong understanding of the identity (personality) of the speaker by the recipient. The overemphasizing of the features of speakers idiolect might lead to major misrepresentation of the information that was in the source message. The interpreter's endeavor of using special juristic terms might also complicate communication process.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2010, 2, 1; 183-198
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WYBRANE CECHY POLSKIEGO I FRANCUSKIEGO JĘZYKA PRAWA ZOBOWIĄZAŃ UMOWNYCH – CHARAKTERYSTYKA CECH UMÓW ODNOSZĄCYCH SIĘ DO RZECZY
    SELECTED FEATURES OF POLISH AND FRENCH CONTRACT LAW – CHARACTERISTICS OF CONTRACTS FOR TRANSFERRING RIGHTS TO THINGS
    LES CARACTERISTIQUES CHOISIES DU LANGAGE DU DROIT POLONAISE ET FRANÇAISE CONCERNANT LES CONTRATS DE DROIT DES OBLIGATIONS – ANALYSE DES CONTRATS PORTANT SUR L’USAGE DES CHOSES
    Autorzy:
    NOWAK-KORCZ, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920440.pdf
    Data publikacji:
    2013-07-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    język prawniczy
    język umów
    francuski język prawniczy
    polski język prawniczy
    cechy języka umów
    legal language
    language of contracts
    French legal language
    Polish legal language
    features of language of contracts
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie wybranych cech polskiego i francuskiego języka prawa umów prawa zobowiązań, a konkretnie umów dotyczących używania rzeczy w aspekcie translatologicznym. Tłumaczeniu i analizie poddane zostały wybrane teksty paralelne umów najmu, dzierżawy, użyczenia oraz leasingu w języku polskim i francuskim. Scharakteryzowano cechy leksykalne, gramatyczne oraz inne cechy języka umów jak np.: określenia temporalne.
    The article aims at characterizing selected features of the Polish and French contraact law and to be more exact the language of contracts for transferring rights to things in the aspect of translation. The author has translated and analyzed Polish and French parallel texts of contracts of lease, contracts of tenancy, contracts of lending and contracts of lease with an option to purchase. The lexical, grammatical and other features of the langauge of contracts are amply exemplified.
    L’objectif de l’article consiste à montrer les caractéristiques choisies de la langue du droit polonaise et française concernant les contrats de droit des obligations et notamment des contrats portant sur l’usage des biens dans la perspective de traduction. Les textes parallèles tels que les contrats de location, contrats de bail à ferme, de prêt à usage ainsi que de crédit-bail ont été traduits et analysés. L’auteur présente les caractéristiques lexicales, grammaticales ainsi que les autres traits typiques de la langue en question p. ex. expressions du temps.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2013, 14, 1; 47-116
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    CECHY JAPOŃSKIEGO I POLSKIEGO JĘZYKA PRAWA
    THE FEATURES OF THE JAPANESE AND POLISH LANGUAGE OF LAW
    Autorzy:
    HORIE, Yuki
    TRZASKAWKA, Paula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920623.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    cechy języka
    język prawny
    język prawniczy
    wieloznaczność
    polisemia
    homonimia
    homofony
    synonimia
    metafory
    eufemizmy
    archaizmy
    termin fachowy
    zapożyczenia
    język ogólny
    analiza językowa
    features of language
    language of law
    polysemy and homonymy
    homophones
    synonyms
    metaphors
    euphemisms
    specialized terminology
    borrowings
    colloquial language
    linguistic analysis
    Opis:
    Temat pracy wybrano, ponieważ cechy języka prawa nie zostały jeszcze opisane we wskazanej parze językowej. Celem pracy jest omówienie tych cech w japońskim i polskim języku prawnym i prawniczym. Autorki przedstawiają cechy języka prawa, posługując się definicjami i przykładami z polskiej i japońskiej ustawy o prawie autorskim i przykładami terminologii narodowej czy sądowej. Owe ustawy, jak i terminologia są zarazem materiałem badawczym. Metoda badawcza, która została obrana, opiera się na obserwacji empirycznej wskazanego materiału badawczego. Autorki skupiają się na omówieniu takich cech, jak: polisemia i homonimia, synonimy, metafory, faux amis czy terminy fachowe/specjalistyczne. Dodatkowo zarysowano różnice pomiędzy językiem potocznym a językiem prawnym i prawniczym. Praca ma charakter poglądowy. Wybrano tylko niektóre cechy języka prawa. W dalszych badaniach należałoby poszerzyć ten opis o większą ilość cech i przykładów.
    The subject of the paper was chosen because the features of language of law have not been described in every language pair yet. The aim of the paper is to discuss the features of the Japanese and Polish language of law. The presented features were taken from Polish and Japanese copyright acts, national terminology and language used in courts. The method focuses on empirical studies. The authors of the paper focus on the following features of language of law: polysemy and homonymy, synonyms, metaphors, false friends (faux amis) or specialized terminology, as well as differences between colloquial language and the varieties of the language of the law. The paper has an outlook nature. Only some features of language of law were chosen. In the nearest future the description of these features should be broadened, as well as the examples.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 7-24
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies