Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "visual" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    From visual culture to visual communication. The pictorial and iconic turn in contemporary culture.
    Od kultury wizualnej do komunikacji wizualnej. problematyka zwrotu piktorialnego / ikonicznego w kulturze współczesnej.
    Autorzy:
    Chmielecki, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593951.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    visual culture
    visual communication
    data visualization
    pictorial turn
    iconic turn
    kultura wizualna
    komunikacja wizualna
    wizualizacja danych
    Opis:
    The article attempts to approximate the notions of “visual culture”, “visual communication” and “data visualization”, which appeared with the pictorial and the iconic turns. The pictorial turn raised the picture to the rank of a sign system, similarly to language within the poststructuralist reflection. In contrast, thanks to the changes in art history research, Visual Culture Studies came into being, necessitating a definition of the term “visual culture”. Doris Bachmann-Medick characterizes the iconic turn as a late reaction of art history studies to the linguistic turn, which views a painting as a textual and discursive phenomenon. This situation gave rise to Norman Bryson’s semiotics of the image, which employs the notion of “the language of images”, creating the need for a definition of “visual communication”. The expansion of new media poses another challenge to visual culture, which is the need to define “data visualization”. W.J.T. Mitchell announced a new version of the pictorial turn – a turn towards biopictures, or biodigital pictures. These “animated icons” have been given the characteristics of life by the biological-information technology. However, the definition of “data visualization” is shaped by the “digital turn”, which views it as a practice of endowing the raw, mathematical sequences of codes in databases with anthropological and cultural information. Currently, the definition of "data visualization" is also impacted by the theory of databases and software studies by Lev Manovich. Finally, I would like to ask about the risks and benefits of the pictorial and iconic turns.
    Artykuł jest próbą przybliżenia pojęć „kultura wizualna” „komunikacja wizualna” i „wizualizacja danych”, które pojawiły się przy okazji zwrotu piktorialnego i ikonicznego. Zwrot piktorialny spowodował, że obraz urasta obecnie do rangi systemu znakowego, podobnie jak język w refleksji poststrukturalistycznej. Natomiast dzięki przemianom historii sztuki pojawiają się studia kultury wizualnej. Razem z ich powstaniem rodzi się również potrzeba zdefiniowania terminu „kultura wizualna”. Doris Bachmann-Medick charakteryzuje zwrot ikoniczny jako opóźnioną reakcję historii sztuki na linguistic turn, która odkrywa malarstwo jako fenomen tekstowy i dyskursywny. W tej sytuacji rodzi się semiotyka obrazu Normana Brysona, która odwołuje się do pojęcia „języka obrazów”. Jest to kolejna potrzeba zdefiniowania terminu „komunikacji wizualnej”. Ekspansja nowych mediów stawia kulturę wizualną przed kolejnym wyzwaniem, którym jest potrzeba zdefiniowania terminu „wizualizacja danych”. Mitchell zapowiada nową wersję zwrotu piktorialnego, który odbywa się w kierunku bioobrazów, albo biocyfrowych obrazów. Tym „ożywionym ikonom” nadano cechy życia za pomocą biologiczno-informacyjnej technologii. Jest to kolejny zwrot piktorialnym, który Mitchell nazywał zwrotem biopiktorialnym. Jednak definicja pojęcia „wizualizacji danych” jest kształtowana przez „zwrot cyfrowy”, który powoduje, że „wizualizacja danych” jest praktyką nadawania surowym, matematycznym ciągom kodów baz danych bezpiecznych antropologicznie i kulturowo kształtów. Obecnie definicje „wizualizacji danych” buduje się również w oparciu o teorię baz danych i software studies Lva Manovicha. Na zakończenie chciałbym postawić pytanie dotyczące zagrożeń i korzyści wynikających z obecności zwrotu piktorialnego i ikonicznego.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 93-114
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narratives - stories of stones and humans
    Narracje. Historie kamieni i ludzi
    Autorzy:
    Szyjkowska-Piotrowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366162.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    narrative
    metamorphosis
    sense-making
    sequence
    visual arts
    narracja
    metamorfoza
    tworzenie sensu
    sekwencja
    sztuki wizualne
    Opis:
    When considering the notion of narrative in the visual arts, a rather important problem is encountered: how can an isolated whole like a canvas, an installation or a sculpture be analyzed in terms of narrative and, hence, in terms of a sequence? The article aims to show that the problem of a sequence versus an isolated item in the visual arts can be solved through the mode of implicit anticipation of the future and implicit recognition of the past. That is to say, although it is difficult to consider a sequence structure concerning an isolated item like a canvas or an installation, it is possible to think of it as embedded in a more abstract sequence, wherein the work of art is a ‘moment’ between the past and the future implicitly present in it. I would also like to argue that the most important part of narrative is not so much the technical aspect of its sequence-bound structure, but rather that which is implicit to the definition of narrative: that, above all, narrative is a symptom of a compulsion to make sense of the world.
    W przypadku sztuk wizualnych kwestia narracyjności napotyka istotny problem: jak można analizować wyodrębnioną całość, taką jak chociażby płótno, instalacja czy rzeźba, w kategoriach sekwencji? Chciałabym pokazać, że problem sekwencji wobec wyizolowanego przedmiotu w sztukach wizualnych można rozwiązać poprzez przewidywanie przyszłości i rozpoznanie przeszłości. Oznacza to, że chociaż trudno jest rozważać strukturę sekwencji dotyczącą pojedynczego przedmiotu, takiego jak płótno lub instalacja, można o nim myśleć jako o bardziej abstrakcyjnej sekwencji, w której dzieło sztuki jest ‘chwilą’ pomiędzy przeszłością i przyszłością implicite w nim obecnymi. Chciałabym również argumentować, że najważniejszą częścią tego, co jest narracją, nie tyle stanowi techniczny aspekt jej struktury związanej z sekwencją, ale raczej ten, który nie jest obecny w definicji narracji: przede wszystkim narracja ukazuje kompulsywną potrzebę tworzenia sensu świata.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 27-37
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Avant-gardists and primitivism
    Autorzy:
    Pawłowska, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593849.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Avant-garde
    visual arts
    primitivism
    Black Africa
    artistic affinities
    Awangarda
    sztuki wizualne
    prymitywizm
    Czarna Afryka
    powinowactwa artystyczne
    Opis:
    Today, the relations between modern art with primitive art are almost legendary. Contemporary appreciation of non-European artists’ contribution to the development of modern art was reflected, for instance, in the ground-breaking exhibition held in 1984 at the New York Museum of Modern Art (MoMA), titled Primitivism in 20th-century Art: Affinity of the Tribal and the Modern, curated by the influential art critic and director of this institution, William S. Rubin. Even before that, however, reflections on the phenomenon of primitivism had been based on the combined exhibitions of tribal art and modern art, such as a display of Picasso's works combined with African sculptures, organized in Berlin and in Dresden in1913, as well as the presentation of African art at Alfred Stieglitz’s 291 Gallery in New York. Deeper and broader reflection on the importance of the contribution of tribal cultures (including, of course, African culture) to modern art appeared in 1938 in Robert Goldwater's book entitled Primitivism in Modern Art. The avant-gardists’ expectations concerning so-called primitive art varied. Most often, they sought formal inspirations (Cubist painters, modern sculptors Constantin Brancusi, Pablo Gargallo, Alberto Giacometti, Jacques Lipchitz). However, some artists have looked to it for new representations and symbols as well as a source of human creativity. The article concludes with the words of Georges Salles that the art of black Africa has renewed European artistic scene.
    Związki sztuki nowoczesnej z prymitywną są już dziś nieomal legendarne. O tym, że obecnie ich wkład w formowanie sztuki nowoczesnej został w pełni doceniony świadczy chociażby przełomowa wystawa w nowojorskim Museum of Modern Art’s (MoMA) z 1984 r. zatytułowana Primitivism’ in 20th-century Art: Affinity of the Tribal and Modern, której kuratorem był wpływowy krytyk sztuki i zarazem dyrektor tejże placówki William S. Rubin. Zasadniczą podstawę do refleksji na temat zjawiska prymitywizmu stanowiły wspólne ekspozycje sztuki plemiennej i sztuki nowoczesnej, podobnie jak widoczne w twórczości awangardowych artystów inspiracje sztuką plemienną (n.p. prezentacja dzieł Picassa zestawionych z afrykańskimi rzeźbami, zorganizowana w Neue Galerie w Berlinie w grudniu 1913 r. i w Dreźnie czy prezentacja sztuki afrykańskiej w nowojorskiej Galerii 291 Alfreda Stieglietza, zorganizowana z inicjatywy Mariusa de Zayasa w 1914 r. pod wymownym tytułem – Statuary in Wood by African Savages: the Root of Modern Art. Poszerzona i pogłębiona refleksja nad doniosłością wkładu kultur plemiennych (w tym oczywiście afrykańskich) w sztukę nowoczesną pojawiła się w 1938 r. w książce Roberta Goldwatera Primitvism in Modern Art. Oczekiwania awangardystów względem tak zwanej sztuki prymitywnej były niejednorodne. Najczęściej uwzględniano inspiracje formalne (malarze kubiści, rzeźbiarze: C. Brancusi, P. Gargallo, A. Giacometti, J. Lipchitza). Twórcy z niemieckiej grupy Die Brücke, poszukiwali nowych wyobrażeń i symboli a zarazem źródła twórczości ludzkiej. Zainteresowanie tym ostatnim zagadnieniem związane było z badaniami nad psychiką człowieka prowadzonymi przez Zygmunta Freuda w końcu XIX w. Inspiracją dla ekspresjonistów była także nagość, której prezentacja nawiązywała do życia w warunkach społeczności plemiennych. Warto dodać, iż sami artyści niejednokrotnie – np. Picasso – zaprzeczali wpływom sztuki z Afryki na ich dzieła. Konkluzją artykułu jest myśl G. Sallesa, iż sztuka z Czarnej Afryki odnowiła tę z Europy.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 153-169
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Telling images? The self-reflexive turn in contemporary American graphic novels
    Wymowne obrazy? zwrot autotematyczny we współczesnych amerykańskich powieściach graficznych
    Autorzy:
    Olsza, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593915.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    pictorial turn
    comics
    graphic novel
    visual narrative
    self-reflexive turn.
    zwrot obrazowy
    komiks
    powieść graficzna
    narracja wizualna
    zwrot autotematyczny
    Opis:
    This article proposes to see graphic novel as the epitome of a twofold turn. First, as the genre of the pictorial turn, a form that demonstrates the transition from the verbal to the visual. Indeed, the graphic novel can be described as a verbal-visual compound whose power of expression arises from the tension between text and image. The burden of advancing the plot is primarily placed on the visual sequence: images in graphic novels serve to “tell” of the events. With its roots in the popular medium of the comics, the graphic novel embraces unequivocalness of the image as its main principle. This rule, however, is being increasingly violated. This development signals the second turn: the so-called “self-reflexive” turn, where the image is emancipated from the referent. This article examines instances of a play with the image and its representational status. I will analyze selected sequences from contemporary American graphic novels, including David Mazzucchelli and Paul Karasik’s City of Glass (1994), Chris Ware’s Jimmy Corrigan (2000), and Craig Thompson’s Blankets (2003), describing the strategies employed to render the narrative less straightforward. Such strategies as the use of color fields, non-standard page layout, or emphasis on the abstract character of the portrayed shapes and forms constitute significant additions to graphic tales. I will demonstrate how this subversive visual language enriches the medium of the graphic novel – a primarily self-reflexive form.
    Artykuł rozpatruje powieść graficzną w kontekście dwojakiego zwrotu. Po pierwsze, powieść graficzna to gatunek, którego narodziny i rozwój są ściśle związane ze zwrotem obrazowym, demonstrując przejście od opowiadania do obrazowania. Powieść graficzną można zdefiniować jako zespolenie słowa i obrazu: jej siła wyrazu leży w napięciu pomiędzy sferą werbalną a wizualną. Akcję „prowadzi” jednak głownie sekwencja wizualna; obrazy w powieści graficznej mają „opowiedzieć” o wydarzeniach. Czerpiąc z tradycji obrazowania komiksowego, powieść graficzna opiera się na obrazach figuralnych i jednoznacznych w odczytaniu. Jednak coraz więcej autorów powieści graficznych świadomie porzuca jednoznaczność i czytelność narracji wizualnej na rzecz eksperymentów w tej sferze. Jest to sygnał dokonującego się drugiego zwrotu – tzw. zwrotu „autotematycznego” – w ramach którego obraz oddziela się od referenta. Artykuł opisuje gry z obrazem i jego reprezentacyjnym charakterem we współczesnych amerykańskich powieściach graficznych: City of Glass (1994) D. Mazzucchelli’ego i P. Karasika, Jimmy Corrigan (2000) C. Ware’a, oraz Blankets (2003) C. Thompsona. Analizie zostają poddane wybrane sekwencje poszczególnych powieści, ukazując jakie strategie graficzne czynią narrację wizualną formą opierającą się jednoznacznemu odczytaniu. Płaszczyzny koloru, niestandardowy układ strony oraz abstrakcyjne obrazowanie wzbogacają język powieści graficznych – medium w swojej istocie autotematyczne.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 273-290
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marian Wimmer and his school. The discourse of oblivion
    Marian Wimmer i jego szkoła. Dyskurs zapomnienia
    Autorzy:
    Sumorok, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041812.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Higher artistic education – the State Higher School of Visual Arts (PWSSP) in Łódź – Marian Wimmer
    wyższe szkolnictwo artystyczne – Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych- Marian Wimmer
    Opis:
    The article points out Marian Wimmer’s achievements in the field of creating the State Higher School of Visual Arts in Łódź (today’s Strzemiński Academy of Fine Arts). Marian Wimmer was a versatile artist of many interests, active in various fields. He graduated as an architect and followed his vocation as a teacher, art theoretician and organizer of artistic education. He established the so-called film department, later transformed into Lodz Film School, at the State Higher School of Visual Arts (PWSSP) in Łódź (today’s Strzemiński Academy of Fine Arts) and co-organized the faculty of architecture there. Despite his tremendous achieve- ments, activity in many fields and an exceptional personality, he has slipped memory and has been erased from the history of both the film and the art school. It is difficult to reconstruct the beginnings of the PWSST, or the role that Marian Wimmer played there, mostly due to a lack of fully preserved archives. The fact that Wimmer was a member of the PWSSP Curriculum Board, as well as the positions of e.g. deputy head and head that he held, definitely underline his significant contribution to the school’s history. His role in developing the PWSSP was so important that his contemporaries called it Wimmer’s school. This is not about giving up the existing narra- tion, but filling a certain gap in history and thus creating its more comprehensive picture.
    Artykuł zwraca uwagę na dokonania Mariana Wimmera w zakresie tworzenia łódzkiej szkoły artystycznej PWSSP (dziś ASP). Marian Wimmer to twórca wszechstronny, o wielu zainteresowaniach, działających w różnych przestrzeniach. Z wykształcenia był architektem, z pasji pedagogiem, teoretykiem sztuki, organizatorem szkolnictwa artystycznego. Założył tzw. wydział filmowy na PWSSP w Łodzi (dziś ASP), przekształcony potem w Szkołę Filmową, współorganizował wydział architektury na PWSSP w Łodzi. Mimo swoich niebywałych osiągnięć, wielotorowej działalności i niezwykłej osobowości wymknął się z pamięci, wymazany został zarówno z dziejów szkoły filmowej, jak i tej artystycznej. Początki kształtowania PWSSP w Łodzi, z uwagi przede wszystkim na brak w pełni zachowanych archiwaliów trudne są dziś do rekonstrukcji, podobnie jak i rola w niej Mariana Wimmera. Z pewnością znaczącą rolę Wimmera w dziejach szkoły podkreśla fakt, że znalazł się w jej Radzie Programowej, a także zajmowane przez niego stanowiska, m.in. wicedyrektora i dyrektora. Jego rola w kształtowaniu szkoły była zaś na tyle duża, że współcześni nazywali ją szkołą Wimmera. Nie chodzi tutaj o porzucenie dotychczasowej narracji, ale wypełnienie luki w historii, stworzenie jej bardziej całościowego obrazu
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 331-345
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is it just a metaphysical turn?
    Czy to tylko „zwrot metafizyczny”?
    Autorzy:
    Solewski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593814.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    contemporary art
    metaphysics
    escape from metaphysics
    end of art
    metaphysical turn
    visual turn
    sztuka współczesna
    metafizyka
    ucieczka od metafizyki
    „koniec sztuki”
    zwrot metafizyczny
    zwrot wizualny
    Opis:
    The paper introduces the phenomenological definition of metaphysics in art and out-lines the relationship between metaphysics and 20th century art, suggesting possible "escape from metaphysics," and the reactions to this suggestion within the philosophical turn announcing “the end of art" and within the so-called “metaphysical turn”. As the illustration of those “turns”, the author analyzes the installations of Miroslaw Balka, James Turrell and Bill Viola. The analysis leads to the conclusion about the possible connection of the described works with the various "turns" and to the hypothesis that the methodologies of the “turns” in fact seek to unveil the metaphysics from which art had tried to escape. The metaphysics transcends the various turns. This confirms the philosophical truth that "there is no escape from metaphysics," pointing out at the same time that metaphysics in art cannot be reduced to a "turn".
    Artykuł wprowadza w fenomenologiczne definicje metafizyczności w sztuce oraz zarysowuje relacje z metafizyką w sztuce XX wieku, sugerując obserwowanie w niej „ucieczki od metafizyki” i reakcje na taką ucieczkę w obrębie filozoficznego zwrotu zwanego „końcem sztuki” oraz tzw. „zwrotu metafizycznego”. Jako ilustracja tej reakcji przeanalizowane zostają artystyczne instalacje Mirosława Bałki, Jamesa Turrella i Billa Violi. Ostatecznie analizy prowadzą do wniosku o wpisywaniu się dzieł w różne „zwroty” oraz do hipotezy, że metodologie różnych zwrotów służą w istocie odkrywaniu metafizyki, od której sztuka próbowała uciekać, a która transcenduje zwroty. Potwierdza to filozoficzną prawdę, że „nie ma ucieczki od metafizyki” wskazując zarazem, że metafizyczności w sztuce nie można sprowadzić do jednego ze „zwrotów”.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 167-179
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transcultural Congo as the Periphery of Europe or a Hybrid and Networked Archipelago: Transculturality within the Visual Culture Studies
    Transkulturowe Kongo jako peryferie Europy albo hybrydowy i usieciowiony "archipelag": transkulturowość w badaniach nad kulturą wizualną
    Autorzy:
    Chmielecki, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593949.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    transculturality
    Congo
    imagining Europe
    representing periphery
    hybridity
    net-worked archipelago
    Visual Culture Studies
    transkulturowość
    Kongo
    wyobrażenie Europy
    reprezentacja peryferii
    hybrydowość
    usieciowiony „archipelag”
    studia kultury wizualnej
    Opis:
    The article takes up the issue of imagining and representing the periphery of Europe in the context of colonial and post-colonial reflection. The analyzed examples are art works that can be treated as transcultural representations. The main concept that has been scrutinized is transculturality as proposed by Wolfgang Welsch, who criticizes the existing concepts of individual cultures, as well as the ideas of multiculturalism and interculturalism. The starting point is the belief of Nicholas Mirzoeff that all cultures are transcultures. Within the field of Visual Culture Studies, the concept of transculturality has been replaced by transculturation and transculture, which are involved in the process of constructing networked cultural identities with a hybrid structure. The notions of transculturation and transculture can also be applied to the works of José Bedia. The evolution of Mirzoeff’s thinking about transculturality proceeds from the affirmation of the position of the Cuban anthropologist Alfonso Ortiz to the transformation of Welsch’s concept. The photographs of Herbert Lang are juxtaposed with the concept of “imperial transculture”, which refers to the scopic regimes of Martin Jay. These connotations also direct us toward the understanding of the concept of “imperialism” of Edward W. Said, who treats the Orient as an artificial construct. In this sense, one example of the operation of the visual regime of colonialization can be provided by the nkisi figures that appear in the works Fetish No. 2 (1988) by Renée Stout and Ta Tele (1988) by Trigo Piula, which can be interpreted in relation to Marcel Mauss’s magic fetishism and Karl Marx’s commodity fetishism. Another example of the operation of the visual regime of colonialization is the necropolitics of the civil war in Rwanda between the Hutu and Tutsi tribes and two more works – Scramble for Africa (2003) by Yinka Shonibare and The Chief: he who sold Africa to the colonists (1997) by Samuel Fosso. The concept of constructing an image of the Kongo peoples presented here is based on the assumption that it is the result of the operation of the discourse created by the European colonizers. This point of view can be also found in the book The Right to Look, where Mirzoeff constructs the definitions of visuality and countervisuality.
    Artykuł podejmuje problematykę wyobrażeń i reprezentacji peryferii Europy w kontekście refleksji kolonialnej i postkolonialnej. Analizowanymi przykładami są prace artystyczne, które mogą być traktowane jako reprezentacje transkulturowe. Głównym pojęciem, które zostało poddane rewizji jest transkulturowość w ujęciu proponowanym przez Wolfganga Welscha, który krytykuje istniejące koncepcje izolowanych kultur, a także idee wielokulturowości i in-terkulturowości. Punktem wyjścia jest przekonanie Nicholasa Mirzoeffa, że wszystkie kultury są transkulturami. W obszarze badań nad kulturą wizualną pojęcie transkulturowości zostaje zastąpione przez transkulturację i transkulturę, które uczestniczą w procesach konstruowania sieci tożsamości kulturowych o charakterze hybrydowym. Pojęcia transkulturacji i transkultury można również odnieść do prac artystycznych José Bedii. Ewolucja myśli Mirzoeffa na temat transkulturowości przebiega od afirmacji stanowiska kubańskiego antropologa Alfonso Ortiza do transformacji koncepcji Welscha. Prace fotograficzne Herberta Langa są zestawione z kon-cepcją „imperialnej transkultury”, która odnosi się do reżimów skopicznych Martina Jaya. Przywołane konotacje kierują nas również w stronę rozumienia „imperializmu” Edwarda W. Saida, traktującego Orient jako „sztuczny” wytwór dyskursu kolonialnego. W tym sensie przy-kładem funkcjonowania reżimu skopicznego kolonializmu mogą być figurki nkisi, pojawiające się w pracach Fetish No. 2 (1988) Renée Stout i Ta Tele (1988) Trigo Piula, które mogą być interpretowane w kontekście fetyszyzmu magicznego Marcela Maussa i fetyszyzmu towaro-wego Karola Marksa. Kolejnym przykładem działania wizualnego reżimu kolonializmu jest nekropolityka podczas wojny domowej w Ruandzie między plemionami Hutu i Tutsi i dwie następne prace, Scramble for Africa (2003) Yinka Shonibare i The Chief: he who sold Africa to the colonists (1997) Samuela Fosso. Zaprezentowana koncepcja konstruowania obrazu ludów Kongo opierała się na założeniu, że jest on efektem funkcjonowania dyskursu wytworzonego przez europejskich kolonizatorów. Ten punkt widzenia daje się również odnaleźć w książce The Right to Look, w której Mirzoeff buduje definicje wizualności i kontrwizualności.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2013, 15; 9-30
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Living Death: ‘Trick or treat!’ The Vivid Presence of Death Symbolism in Contemporary Art and a Philosophical Interpretation of its Existential Role
    Żywa śmierć: 'cukierek albo psikus!' Wyrazista obecność symboliki śmierci w sztuce współczesnej – próba filozoficznej interpretacji jej egzystencjalnej roli
    Autorzy:
    Piotrowska-Tryzno, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593857.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    contemporary aesthetics
    philosophy of life
    visual anthropology
    depth psychology
    art
    symbols of death
    intercultural symbolism.
    estetyka współczesna
    filozofia życia
    antropologia kultury wizualnej
    psychologia głębi
    sztuka
    symbolika śmierci
    symbolika międzykulturowa
    Opis:
    The paper covers the symbolism of death, which seems to be largely overlooked, trivialized or narrowly read both by the public and by some authors of texts on contemporary aesthetics. Numerous artists of the 20th and 21st century, including those widely known and commented on, try to restore the theme of mortality to the culture of the West, often showing it in the form of intercultural symbols, present in art from the beginning of its documented existence. The aim of this essay is to summon some meanings of such symbols, which are in a comprehensive way traditional, but invariably attractive for contemporary artists and thus freely transformed, and to sketch the possibility of their potential existential impact. The exploration of the possible causes of these meanings has been conducted on the basis of the selected proposals of interpretation in visual anthropology and depth psychology. The symbolism of death and its alleged role in contemporary art and contemporary Western culture have been also confronted with the selected proposals of the philosophy of life.
    Artykuł dotyczy symboliki śmierci, która wydaje się w dużej mierze niezauważana, banalizo-wana lub wąsko odczytywana zarówno przez współczesnych odbiorców sztuki, jak i przez estetykę współczesną. Autorka zakłada, że artyści XX i XXI wieku, również ci szeroko znani i komentowani, starają się przywrócić kulturze Zachodu tematykę skończoności życia, podając nam ją często „do widzenia” w postaci zestawień międzykulturowych symboli obecnych w sztuce od początku jej udokumentowanego istnienia. Celem pracy jest ukazanie niektórych znaczeń symboliki śmierci (nieodmiennie atrakcyjnej dla twórców, w sposób szeroko pojęty tradycyjnej, choć swobodnie współcześnie trawestowanej) oraz możliwości jej potencjalnego oddziaływania. Eksploracja możliwych przyczyn aktualności tych znaczeń przeprowadzona została w oparciu o wybrane propozycje interpretacyjne antropologii kultury wizualnej i psy-chologii głębi. Symbolika śmierci i jej domniemana rola w sztuce współczesnej i współczesnej kulturze zachodniej zostały także skonfrontowane z wybranymi propozycjami filozofii życia.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 243-255
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From sign to word in contemporary Polish “HTML literature”. Post-avant-garde heirs of modernist typography
    Autorzy:
    Pawłowska, Aneta
    Wendorff, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593985.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Great Avant-garde movement
    “HTML literature”
    visual arts
    20th and 21st century
    Polish avant-garde poetry
    Wielka Awangarda
    "literatura HTML"
    sztuki wizualne
    XX i XXI wiek
    polska poezja awangardowa
    Opis:
    Digital literature or "HTML literature" is one of the more expressive and important trends of the Polish literature of the 21st century. In order to present the main aims and objectives of HTML literature, it is essential to take under consideration the digital works characterized by the autonomisation of words, as well as the isolation of words from the linguistic and non-linguistic context and reality, so that "the word itself and for itself would have a clear meaning" – as it was claimed in the late 1960s by one of the main representatives of Polish language art and the icon of Polish concrete poetry, Stanisław Dróżdż. The authors search for the predecessors of such an approach to literary texts in the period of the Great Avant-garde – one can refer here to the pronouncements of the Polish Formists and Constructivists (the true beginning are the literary manifestoes and poems of Tytus Czyżewski from 1921, inspiring such Polish Constructivists as Henryk Berlewi, Mieczysław Szczuka, Teresa Żarnowerówna, as well as Władysław Strzemiński, the latter author deserving special attention. Contemporarily in the 21st century, the works of Piotr Kowalczyk are renowned for a similar treatment of “the isolated word”. Kowalczyk, who works under the pseudonym of Nick Name, is the author of such works as: iPhone Stories, Twitter Fiction, Tech Quotes, Transtories, as well as Short stories for geeks.
    Jednym z bardziej wyrazistych trendów polskiej literatury XXI wieku jest literatura cyfrowa, czyli HTML. Chcąc oddać główny zamysł piśmiennictwa HTML należy wziąć pod uwagę dzieła odznaczające się zautonomizowaniem słowa oraz wyizolowaniem słów z kontekstu językowego i rzeczywistości pozajęzykowej tak, „żeby słowo samo w sobie i dla siebie znaczyło” - jak twierdził już od końca lat 60 XX w. przedstawiciel polskiego language art'u (czyli poezji konkretnej) Stanisław Dróżdż. Autorki upatrują protoplastów takiego traktowania wypowiedzi literackiej w okresie Wielkiej Awangardy - można odwołać się tu do wystąpień polskich formistów i konstruktywistów (początkiem są literackie manifesty i wiersze Tytusa Czyżewskiego z 1921 r., kontynuacją działania polskich konstruktywistów, takich jak Henryk Berlewi, Mieczysław Szczuka, Teresa Żarnowerówna oraz Władysław Strzemiński; na szczególną uwagę zasługuje ten ostatni artysta). Współcześnie, w XXI w., z podobnego traktowania „wyizolowanego słowa” słynie twórczość Piotra Kowalczyka (występującego pod pseudonimem Niżej podpisany, ang. Nick Name), autora iPhone Stories, Twitter Fiction, Tech Quotes, Transtories, oraz Short stories for geeks.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 273-289
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the Incompatibility of Science and Art – A Quantitative Survey to Determine the Relevance of an Academic Definition of Art for Artists
    O niezgodności nauki i sztuki – badanie ilościowe mające na celu ocenę znaczenia i stosowności naukowej koncepcji sztuki w twórczości artystycznej
    Autorzy:
    Fassio, Sarah
    Hodgkiss, Jessica
    Rosa, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593931.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    nauka i sztuka
    definicja pojęcia sztuki
    teoria sztuki
    artysta jako naukowiec
    sztuka wizualna
    badanie ilościowe
    ankieta
    Art and Science
    Definition of Art
    Concept of Art
    Art Theory
    Artist as Researcher
    Visual Artist
    Quantitative Research
    Artist Survey
    Opis:
    Dyskurs naukowy o teoretycznym zdefiniowaniu pojęcia sztuki ma swoje korzenie w greckim antyku. Od tego czasu historia sztuki, filozofia i socjologia sztuki starająsiędefiniowaćsztu- kęna różne sposoby, niemniej jednak sztuka jako pojęcie ma w swojej naturze ciągłe odkrywanie sięna nowo. Dostępna literatura dotycząca tej dziedziny zajmuje sięw tym kontekście zazwy¬czaj badaniem perspektywy naukowo-teoretycznej. Celem artykułu jest podkreślenie artystycz¬nego spojrzenia na poruszaną tematykę i ukazanie, jaką rolę odgrywa naukowe badanie pojęcia sztuki w praktyce artystycznej oraz identyfikacja alternatywnych modeli definicji pojęcia sztuki. Wyniki badania ilościowego przeprowadzonego wśród 80-ciu artystów wizualnych wykazały, że naukowa definicja sztuki ma dla nich mniejsze znaczenie, a wielu z nich uważa nawet, że taka definicja jest zbędna. Zamiast tego, postrzegają oni swoja role na rynku sztuki jako tych, którzy definiują sztukę przed jej historykami lub kuratorami. Można zatem stwierdzić, że istnieje pew¬na niezgodność w kwestii ostatecznego definiowania pojęcia sztuki między teoretykami sztuki, a artystami wizualnymi. Na podstawie uzyskanych wyników badania można sformułować wnioski dotyczące dalszego rozwoju w dziedzinie tworzenia koncepcji sztuki. Jedną z propozycji jest silniejsze włączenie artysty w proces naukowy w celu opracowania bardziej elastycznych i dopasowanych modeli teorii sztuki.
    Since Greek Antiquity, art historians, philosophers and sociologists alike have been engaged in an academic discourse to find a definition for art. It seems, however, to lie in the very nature of art to continuously redefine itself. The endeavor of developing a theoretical con¬struct for the visual arts appears therefor to succeed only in part; art seems always a step ahead of science. A scientific perspective on the concept of art still dominates literature today. This article highlights the artist’s perspective and shows what role a scientific approach to the con¬cept of art plays in artistic practice while also identifying alternative possibilities to define art. A quantitative survey among 80 visual artists revealed that they consider a scientific definition of art as rather irrelevant, a majority even deeming it unnecessary. Instead, they see artists as key figures on the art market, positioning themselves before art historians or curators when it comes to determining what art is. When it comes to the question of who ultimately defines the concept of art, it becomes clear that a certain incompatibility between art theorists and visual artists exi¬sts. Based on the insights gained, this study concludes with implications for further developing theories on the concept of art, proposing to better integrate artists in their roles as researchers in order to achieve more dynamic and adaptable approaches.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 191-208
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The taming of space in recovered territories. the participatory aspects of biennale of spatial forms in Elbląg and visual arts symposium Wrocław 70
    Oswajanie przestrzeni ziem odzyskanych. Aspekty partycypacyjne biennale form przestrzennych w Elblągu i sympozjum plastycznego Wrocław 70
    Autorzy:
    Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593937.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    partycypacja w sztuce
    sztuka w przestrzeni publicznej
    Biennale Form Przestrzennych w Elblągu
    Sympozjum Wrocław '70
    sztuka Ziem Zachodnich i Północnych
    participation in art
    art in public space
    Biennale of Spatial Forms in Elbląg
    Visual Arts Symposium Wrocław '70
    art of Western and Northern Territories
    Opis:
    This article will cover a number of issues concerning artistic events indicated in the title with emphaisis on the activities or projects of the artists actively involved ‘ordinary citizens,’ the inhabitants of Poland’s Western and Northern Territories, where Poles were resettled after 1945, in the process of co-creation/reception of their artistic work. An attempt will be made to answer the following questions: To what extent did the en plein air events and symposia de facto realize the ideas propagated by the communist authorities in Poland? Perhaps these artworks, originally intended by their creators to enliven the public space, are now perceived from the contemporary perspective and have finally triumphed over empty communist dialectics, creating artistic value that Pierre Bourdieu could include within the scope of objectified forms of cultural capital? Did they really contribute to the cultural ‘domestication’ of the northern and western territories, where the dicussed events were organized? Also, last but not least: the question concerning the nature of the aforementioned participation – what was the nature of the contribution from the individual participants to the co-creation and realization of the projects?
    W niniejszym artykule przeanalizowano kilka wątków dotyczących tytułowych wydarzeń artystycznych, ze szczególnym uwzględnieniem działań lub projektów artystów włączających aktywnie zwykłych ludzi – mieszkańców zasiedlonych po 1945 roku Ziem Zachodnich i Północnych – w proces współtworzenia / odbioru dzieła. Została podjęta próba odpowiedzi na następujące pytania: na ile omawiane plenery i sympozja w rzeczywisty sposób realizowały idee propagowane przez władzę ludową? A może odczytywane z dzisiejszej perspektywy dzieła, świadomie w zamyśle autorów ingerujące w przestrzeń publiczną, ostatecznie „wygrały” z pustą dialektyką komunistyczną, tworząc dobra, które Pierre Bourdieu włączyłby w zakres uprzedmiotowionej formy kapitału kulturowego? Czy rzeczywiście przyczyniły się do „oswojenia” terenów północnych i zachodnich, na których zorganizowano omawiane imprezy? Ponadto last but not least: pytanie o naturę owej partycypacyjności – jaki charakter miał udział poszczególnych uczestników przy współtworzeniu projektów i realizacji?
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 133-157
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies