Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Art art" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 86
Tytuł:
Experiment and “Art Art”. From Uncertainty to Imitation
Eksperyment i „sztuka artystyczna”. Od niepewności do imitacji
Autorzy:
Białkowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366146.pdf
Data publikacji:
2020-12-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
experiment
Art art
experimental novel
experimental art
pastiche
imitation
eksperyment
sztuka artystyczna
powieść eksperymentalna
pastisz
imitacja
sztuka eksperymentalna
Opis:
The article discusses three various stages of artistic experiment. Both a source concept of experiment in artistic practice, developed by Émile Zola in the 19th century under the banner of 'experimental novel', and the neo-avant-garde distinction into Art art and experimental art created by Allan Kaprow in the 1960s, established a close connection of experiment with uncertainty and risk. In this context, the article investigates the extent to which contemporary artists' practices, including those frequently defined as experimental, can be subsumed under the historical meaning of experiment and poses a question whether they might have created another style of art. The problem is analysed in reference to Artur Żmijewski's film, Powtórzenie [Repetition].
Artykuł przedstawia trzy różne odsłony eksperymentu artystycznego. Źródłowa idea eksperymentu w działalności artystycznej, przedstawiona w XIX wieku przez Émila Zolę pod hasłem „powieści eksperymentalnej” a także neoawangardowe rozróżnienie na „sztukę artystyczną” i eksperymentalną dokonane przez Allan Kaprowa w latach 60. XX wieku łączyły ściśle eksperyment z niepewnością i niewiedzą. W tym kontekście w artykule postawione zostaje pytanie, w jakiej mierze praktyki współczesnych artystów, również często określane mianem eksperymentalnych, wpisują się w historyczne rozumienie eksperymentu i czy nie stały się kolejną artystyczną stylistyką. Kwestia ta jest analizowana w odniesieniu do filmu Powtórzenie Artura Żmijewskiego.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 143-155
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concept of Art and Works of Art in the Theory of Art and in the Restoration Industry
Pojęcie sztuki i działa sztuki w teorii sztuki i konserwacji
Autorzy:
Orlenko, Mykola
Ivashko, Yulia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593899.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
sztuka
dzieło sztuki
restauracja
kryteria określenia
art
work of art
restoration industry
criteria for determination
Opis:
Jawne i ukryte procesy społeczno-polityczne we wszystkich epokach dziejowych miały bezpo¬średni wpływ na działalność artystyczną. Poczynając od pierwszej dekady XX wieku stopniowej transformacji ulega znaczenie terminu «sztuka» oraz «dzieło sztuki». Od tego momentu sztuka nie zawsze jest postrzegana w związku z kategorią piękna. Zaszły także zmiany związane z dobo¬rem artefaktów artystycznych. Proces tworzenia odbywa się stopniowo, poprzez transformację zaobserwowanego zjawiska lub bodźca, a następnie ulega żywiołowej zmianie przy pomocy odpowiednich środków i twórców. Później staje często zjawiskiem społecznym i zajmuje pewną niszę w życiu kulturalnym społeczeństwa. Sztuka zatem jest także środkiem edukacji społeczeń¬stwa, rozwijającym się zgodnie z zasadami estetyki. Przemysł związany z restauracją dzieł sztuki jest dość konserwatywny. Przestrzega kryteriów definiowania dzieła sztuki, jego zachowania i reprodukcji. Rozwinął się w XX i XXI wieku, a renowacja obejmuje dziś nie tylko malarstwo, malowidła ścienne, rzeźbę, a również meble, tkaniny itp.
At all times, art has quickly responded to the evident and concealed socio-political processes in the society. Starting from the first decades of the twentieth century, the semantic meaning of the terms “art” and “work of art” gradually has changed; art does not always refer to the category of beauty, and therefore the criteria for the selection of artefacts to works of art also has changed. The transformation of the phenomenon into art occurs gradually: first it arises spontaneously, then specific genres and professionals appear, then it becomes a social pheno¬menon and holds a particular niche in the cultural life of society. So, art should be a means of educating society, which develops according to the laws of aesthetics and composition, and in this case, the elemental phenomenon becomes an artistic phenomenon. The restoration industry is quite conservative; it adheres to the criteria for defining a work of art and the basics of preserving and reproducing a work of art that developed during the 20th and 21st centuries, in which restoration includes painting, murals, sculpture, carving, iconostasis, furniture, fabrics.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 171-190
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Practice and Theory. Comments on the Specificity of Art History and Art Education in Poland and Ukraine
Między praktyką a teorią. Uwagi o edukacji artystycznej i z zakresu historii sztuki w polsce i na Ukrainie
Autorzy:
Gryglewski, Piotr
Chernyshev, Denys
Kashchenko, Oleksandr
Shilo, Alexander
Ivashko, Yuliа
Dmytrenko, Andrii
Ivashko, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041826.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
art theory
artistic education
teaching methodology
history of art
Łódź
Kiev
teoria sztuki
edukacja artystyczna
metodologia nauczania
historia sztuki
Kijów
Opis:
Changes taking place in the area of artistic practice happen in parallel with transformations in the social area. Artistic and architectural activity coexists with theoretical reflection in the field of art. Changes of this kind also translate into assumptions that guide research in the area of art history. Contemporary art is characterized by dynamic changes and re-evaluations, in which practice and theory are intertwined. The nature of these phenomena is also a challenge on the level of academic education dealing with the subject of art, architecture and art history. The specificity of the analyzed phenomena makes it necessary to combine theoretical knowledge with broadly understood practice in this process. The aesthetic premises of contemporary art are widely used in the process of artistic education. An example of this can be activities undertaken by the Kiev National University of Construction and Architecture (KNUCA). Successive lecturers at this university have consistently combined theory with creative practice in the educational process. These premises have found application in architectural design that uses plastic elements. The ties between theory and practice are also inherently inscribed in the history of the history of art department at the University of Lodz. It was largely influenced by the specificity of Łódź as an artistic center in which, very early, before World War II, there was an interest in modern art at the level of theory, practice and museology. This attitude was also close to the academic activity of prof. G. Sztabiński who successfully combined in-depth aesthetic and theoretical reflections with the experiences of an artistic practitioner
Przemiany zachodzące w obszarze praktyki artystycznej dokonują się równolegle z przekształceniami w obszarze społecznym. Plastyczna i architektoniczna aktywność współistnieje z refleksją teoretyczną z zakresu sztuki. Zmiany tego rodzaju przekładają się również na założenia jakimi kierują się badania z obszarów historii sztuki. Współczesna sztuka charakteryzuje się dynamicznymi przemianami i przewartościowaniami, w których przeplata się praktyka i teoria. Charakter tych zjawisk jest wyzwaniem również na poziomie edukacji akademickiej podejmującej tematykę sztuki, architektury czy historii sztuki. Specyfika analizowanych zjawisk wpływa na konieczność łączenia w tym procesie wiedzy teoretycznej z szeroko pojmowaną praktyką. Estetyczne założenia sztuki współczesnej są szeroko wykorzystywane w procesie edukacji artystycznej. Przykładem tego mogą być działania podejmowane w ramach Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Budownictwa i Architektury (KNUCA, Kyiv Civil Engineering Institute). Kolejni wykładowcy tej uczelni konsekwentnie w procesie edukacyjnym łączyli założenia teoretyczne z praktyką twórczą. Założenia te znalazły zastosowanie w projektowaniu architektonicznym, wykorzystującym elementy plastyczne. Związki teorii i praktyki są immanentnie wpisane również w dzieje historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. Duży wpływ na to miała specyfika łódzkiego ośrodka, w którym bardzo wcześnie, już przed II wojną światową, pojawiło się zainteresowanie sztuka nowoczesną, na poziomie teorii, praktyki i muzealnictwa. Taka postawa była też bliska aktywności akademickiej prof. G. Sztabińskiego, który pogłębione refleksje estetyczno-teoretyczne w udany sposób łączy z doświadczeniami artysty praktyka.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 168-190
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Files in the Lomholt Archive of Mail Art
Polskie dokumenty w archiwum Nielsa Lomholta
Autorzy:
Dziamski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593847.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
mail art
net
network
archive
art documentation
post-conceptual under-standing of art
alternative scene
databases
computer culture
narratives
sieć
archiwum
dokumentacja
pokonceptualne dzieło sztuki
scena alternatywna
bazy danych
kultura komputera
narracje
Opis:
This text is devoted to the archives of mail art complied by the artists and the participants of the mail art network. Mail art was one the most representative artistic phenomena of the 1970s along with feminist art, performance, video art and land art. Today, all those phenomena find their place in the official art world except for mail art, which still remains outside the official institutions of the art world, in private collections. In recent years, most of those collections have been systematized and presented to the public. We should therefore attempt to establish the artistic significance and value of those private archives. This text seeks to contribute to this project, describing in details the Polish section of the archive compiled by the Danish artist Niels Lomholt.
Tekst dotyczy archiwów gromadzonych przez artystów mail artu i uczestników mail artowskiej sieci w latach 70. Mail art był zjawiskiem charakterystycznym dla sztuki lat 70., obok sztuki feministycznej, performance, sztuki video czy sztuki ziemi. O ile jednak wszystkie te zjawiska znalazły dzisiaj swoje miejsce w świecie sztuki, to mail art pozostał poza instytucjami świata sztuki, w rozlicznych archiwach, które są dzisiaj porządkowane i opracowywane. Jakie jest znaczenie i artystyczna wartość tych archiwów? Na to pytanie stara się odpowie-dzieć ten tekst, przyglądając się polskiej części archiwum duńskiego artysty Nielsa Lomholta.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 138-146
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participatory art, new media and convergence art based on the example of La Fura Dels Baus Group
Sztuka partycypacyjna, nowe media i kultura konwergencji na przykładzie grupy La Fura dels Baus
Autorzy:
Pawłowska, Aneta
Wendorff, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593913.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
La Fura dels Baus
participation
Theatre of Cruelty
spectacle
audience
partycypacja
teatr okrucieństwa
spektakl
publiczność
Opis:
The article attempts to present various categories of activities related to participatory art that we can find in the extensive artistic output of the Catalan group named La Fura dels Baus. Ever since it was established in 1979, the group has been presenting a wide variety of forms: open-air events, dramatic plays, operas, and performances. It uses typically theatrical techniques, emphasizing especially quasi-religious experiences and experiments originating from mythical prehistory of the stage art and newer group techniques (happening, techniques developed by groups of the contestation period). The article discusses such shows as: Accions (1983), Suz/O/Suz (1985), Noun (1990), Manes and MTM (both 1996), as well as XXX (2001). Special attention is paid to acquisition and adaptation of Artaud’s concept of “Theatre of Cruelty” in relation to the group’s activities, which at the same time are analysed from the perspective of audience participation in performances forced by artistic means.
Artykuł jest próbą przedstawienia różnych kategorii działań związanych ze sztuką partycypacyjną, jakie możemy odnaleźć w bogatej twórczości artystycznej katalońskiej grupy La Fura dels Baus. Od momentu gdy zespół powstaje w 1979 r. prezentuje bardzo rozmaite formy: spektakle plenerowe, przedstawienia dramatyczne, opery, performansy. Operuje technikami typowo teatralnymi, akcentując zwłaszcza doświadczenia i eksperymenty quasi-religijne wywodzące się z mitycznej prehistorii sztuki sceny i nowsze techniki grupowe (happening, techniki wypracowane przez zespoły okresu kontestacji). Omówione zostały takie widowiska jak: Accions (1983), Suz/O/Suz (1985), Noun (1990), Manes i MTM (oba 1996) oraz XXX (2001). Przedmiotem szczególnych rozważań jest, przejęcie i dostosowanie Artaudowskiego konceptu „teatru okrucieństwa”, w odniesieniu do działań grupy, które jednocześnie są analizowane w perspektywie wymuszonej środkami artystycznymi partycypacji publiczności w spektaklach.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 217-233
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idealistic Philosophy of Participation and Contemporary Art. Selected Examples of Polish Art at the turn of the Twenty First Century
Idealistyczna filozofia partycypacji i sztuka współczesna. Wybrane przykłady sztuki polskiej na przełomie XX i XXI wieku
Autorzy:
Solewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593839.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
philosophy of participation
being
act
geometric abstraction
critical art
symbol
paradox
poetry
filozofia partycypacji
byt
akt
abstrakcja geometryczna
sztuka krytyczna
paradoks
poezja
Opis:
The article begins with elements of the idealistic philosophy of participation. The introduction includes both Plato’s thought regarding the possibility of participating in the world of ideas and the concepts of being (including the Absolute Being), acting and existence of Saint Thomas Aquinas. Finally, the notion of religious faith in participating in God’s truth and love is discussed. The examples of works by Janusz Orbitowski, Grzegorz Sztabiński, Mirosław Bałka, Sebastian Wywiórski and Zbigniew Libera are described then as contemporary artistic attempts to participate in the metaphysical reality. The participation not only occurs thanks to the very metaphysical nature of art, but it is also the content and theme of works. Artists address the issues of being, essence, act, ideal pattern, the idea of writing, eternity, love relationship as participation in the idea of the Good. The poetic use of symbols and paradoxes also serves to relate to metaphysics. It is precisely poetics that is ultimately indicated as a way of participating in the metaphysical reality clearly present in contemporary visual arts.
Tekst rozpoczyna wprowadzenie w idealistyczną filozofię partycypacji. Zawiera ono przypomnienie o myśli Platona dotyczącej możliwości uczestniczenia w świecie idei, o koncepcjach bytu (w tym Bytu Absolutnego), aktu i egzystencji w filozofii Św. Tomasza z Akwinu oraz o religijnej wierze w uczestniczenie w prawdzie i miłości Boga. Opisane dalej przykłady dzieł Janusza Orbitowskiego, Grzegorza Sztabińskiego, Mirosława Bałki, Sebastiana Wywiórskiego * i Zbigniewa Libery zinterpretowane zostają jako współczesne próby artystycznego uczestniczenia w rzeczywistości metafizycznej. Dzieje się to przez samą metafizyczność sztuki oraz przez podejmowanie w treści i formie dzieł zagadnień bytu, esencji, akt, idealnego wzoru, idei pisma, wieczności, relacji miłosnej jako uczestniczenia w idei Dobra. Relacji z metafizyką służy także poetyckie wykorzystanie symbolu i paradoksu. Właśnie poetyckość zostaje ostatecznie wskazana jako sposób partycypowania w rzeczywistości metafizycznej wyraźnie obecny we współczesnych sztukach wizualnych.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 245-255
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Why Do We Need the Term “Art”?
Dlaczego jest nam potrzebny termin „sztuka”?
Autorzy:
Sztabiński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593845.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
niedefiniowalność pojęcia „sztuka”
„koniec sztuki” (A. Danto)
sztuka po końcu sztuki
teoretyzowanie z niepewnością
„sztuka” jako kategoria integrująca
indefinability of the term “art”
“end of art” (A. Danto)
art after the end of art
theorizing with uncertainty
“art” as an integrative category
Opis:
W artykule podjęta została refleksja nad współczesną sytuacją, w której termin „sztuka” jest szeroko stosowany, ale bez podejmowania prób uściślenia jego znaczenia lub definiowania go. Sytuacja ta dotyczy zarówno obszaru estetyki, gdzie rozważania nad pojęciem sztuki zanikły od kilku dekad, jak wypowiedzi krytyków i artystów. Punktem wyjścia prowadzonych tu rozważań jest stan, jaki miał miejsce w latach 50. i 60. XX wieku. W myśli estetycznej pojawiły się wówczas poglądy wskazujące na niedefiniowalność pojęcia „sztuka” (np. stanowisko Morrisa Weitza) oraz tendencje do wskazywania innych sposobów użycia tego terminu, niż poznawczy – uwzględnienia jego charakteru oceniającego, perswazyjnego itp. W latach 90. ważnym głosem w tej sprawie były teksty Arthura C. Danto, który ujmował zagadnienie w kontekście swojej teorii „końca sztuki”. Koniec ten nie oznaczał kresu twórczości artystycznej, a tylko zmianę polegającą na zakończeniu się ery sztuki jako problemu teoretycznego. W XX wieku zarówno w tworzonych dziełach, jak pisanych tekstach, próbowano ustalić, czym jest „sztuka prawdziwa”. Dziś natomiast wszystkie znaczenia słowa „sztuka” stają się ważne. Życie artystyczne, według Danto, układa się więc bardziej pokojowo, bez „czystek etnicznych”. Jak zatem motywuje się włączanie poszczególnych praktyk do obszaru sztuki? Uważam, że często następuje to na zasadzie podobnej do gry w domino. Ilustruję tę tezę za pomocą polskiego przykładu - koncepcji „sztuki ze społeczeństwem” realizowanej od 2011 roku w warszawskiej dzielnicy Ursus. Tekst kończą refleksje odnoszące się do współczesnego „teoretyzowania z niepewnością”. Pojawia się teza, że termin „sztuka” pełni dzisiaj przede wszystkim rolę integrującą wobec różnorodnych działań, dla których inaczej trudno byłoby znaleźć stosowną kategorię.
The article reflects on the contemporary situation in which the term “art” is broadly used, albeit without attempting to clarify its meaning or define it. This situation concerns both the area of aesthetics, where the deliberations on the concept of art have been abandoned for several decades, as well as the statements of critics and artists. The starting point of the reflections presented here is the situation that occurred in the 1950s and 1960s. In the aesthetic thought there appeared views pointing to the indefinability of the term “art”. (e.g. the stand of Morris Weitz) and the tendencies to indicate other usages of this term, than cognitive – to consider its evaluative, persuasive, etc. character, etc. In the 1990s, Arthur C. Danto's texts were an important contribution to this issue, commenting on the subject in the context of his theory of the “end of art”. That “end” did not mean the end of artistic crea-tivity, but only a change consisting in the end of the era of art as a theoretical problem. In the 20th century, both in created works and in written texts, attempts were made to establish what “true art” is. Today, however, all meanings of the word “art” become important. Artistic life, according to Danto, is therefore more peaceful, free from “ethnic cleansing”. How, then, do we motivate the inclusion of particular practices in the area of art? I believe that it often happens on a similar basis to playing dominoes. I illustrate this thesis with the use of the Polish example – the concept of “art with community” implemented since 2011 in the Warsaw district of Ursus. The text ends with reflections on contemporary “theorizing with uncertainty”. There is an assertion that the term “art” plays an integrating role in the face of various activities, for which otherwise it would be difficult to find an appropriate category.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 19-35
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aesthetics and the political turn in art
Estetyka wobec zwrotu politycznego w sztuce
Autorzy:
Czekaj, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593933.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Jacques Rancière
Zoon Politikon
Friedrich Schiller
Immanuel Kant
Berlin Biennale
Artur Żmijewski
socially engaged art
Fryderyk Schiller
sztuka zaangażowana społecznie
Opis:
It was observed as early as the mid-twentieth century that aesthetics as a philosophical theory of art differs from its objects. The products of contemporary artistic practice go beyond the horizon of traditional aesthetics. Artists are involved increasingly often and on a wide scale in the actions aimed at transforming and constructing the common space. In the face of such activities as took place, for example, as part of the 7th Berlin Biennale for Contemporary Art in 2012, traditional aesthetics seems to be helpless. That is why, if art is to continue to be the focus of aesthetic investigations, it must, as it were, redefine itself. Jacques Rancière is one of the authors who have outlined the new horizon of aesthetics. In my paper I will briefly present his conception. It provides some theoretical tools which I will use for the description and interpretation of some selected examples of contemporary socially engaged artistic practices. I will show that his distinction of the „aesthetic regime“ of the interpretation of art reveals the competence that combines all artistic practices, past and present, into one concept of art: art as politics. The foundations for setting such perspective were already provided by Schiller and Kant – the classics of modern philosophical aesthetics.
Już w początkach XX wieku dostrzeżono, że przedmiot badań estetyki – jako dziedziny filozoficznej – stał się nieoczywisty. Także i dzisiaj produkty praktyk artystyczny wykraczają daleko poza horyzont tradycyjnej estetyki, a artyści coraz częściej angażują się w konstruowanie i kształtowanie przestrzeni społecznej. W obliczu praktyk artystycznych, jakich nagromadzeniem stało się na przykład 7. Berlińskie Biennale sztuki współczesnej, tradycyjna estetyka wydaje się bezradna. Jeśli nadal chce utrzymać w swoim polu badawczym przedmioty sztuki, musi niejako na nowo zdefiniować swoje granice. Jednym ze współczesnych teoretyków, którzy kreślą nowy horyzont tego, co estetyczne, jest Jaques Rancière. W tekście przedstawiam jego koncepcję “estetyki jako polityki” i wydobywam z niej narzędzia teoretyczne, które posłużą mi do opisu i interpretacji wybranych przykładów praktyk artystycznych zaangażowanych społecznie. Pokażę, że Rancierowski “reżim estetyczny” pozwala umieścić całość dorobku sztuki w jednym pojęciu: sztuki jako polityki. A uzasadnienie takiego ujęcia znajdziemy także u takich klasyków nowożytnej estetyki jak Schiller i Kant.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 83-92
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Street Art as a New Phenomenon of Art – a Means of Gentrification of the Urban Environment
Street-art jako nowe zjawisko w sztuce – środek na gentryfikację miejskiego środowiska
Autorzy:
Dyomin, Mykola
Ivashko, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593897.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
nowa sztuka
street-art
wypełnienie treścią
klastery artystyczne
globalizacja
new art
street art
content
art cluster
globalization
Opis:
W artykule są rozpatrywane kwestie pochodzenia street-artu, jego transformacji ze zjawiska spontanicznie pojawiającego się w przestrzeni miejskiej na zjawisko, które zyskało uznanie wśród szerokiej publiczności i fachowców oraz przyciągnęło uwagę zawodowych artystów. Street-art stopniowo przekształcił się w specyficzną odmianę współczesnej sztuki. Można w nim zauważyć różne nurty, mające międzynarodowy bądź regionalny charakter (graffiti, muralizm). Rozpo¬wszechnieniu street-artu jako zjawiska sztuki sprzyjała dostępność technologii informacyjnych oraz aktywność producentów farb w sprayu. W trakcie rozwoju street-artu, dzięki udziałowi zawodowych malarzy, ukształtowały się artystyczne chwyty związane z różnymi kierunkami sztuki. Rozszerzenie sfery stosowania street-artu staje się zauważalnym składnikiem produkcji artystycznej i wymaga współczesnych struktur organizacyjnych i związków, takich jak ośrodki i klastery. Będzie to sprzyjało skuteczności działań i popularyzacji street-artu jako środku wycho¬wania estetycznego. Zachodzi też krystalizacja twórczych procesów i ich przemiana na kierunki i style street-artu.
The article deals with the genesis of street art, its transformation from a spontaneous phenomenon of the urban environment, to a phenomenon that has been recognized by the people and professionals and attracted the attention of expert artists. Successively, street art has transformed and is transforming into a specific type of contemporary art, in which various movements of international or regional character (graffiti, muralism) can be determined. The spread of street art as a phenomenon of art was promoted by the availability of information technologies and the activity of manufacturers of aerosol paints. In the process of development of street art, thanks to the participation of professional artists, the art techniques have emerged, which have an interconnection with the classical styles of art. Expanding the scope of applica¬tion of street art products becomes a significant component of the sphere of spiritual production and requires modern organizational structures and associations, such as art centres and art clusters. It will contribute to the effectiveness of their activities, the popularization of street art as a means of art education of the population, the synthesis of experience. Crystallization of creative processes and thanks to the globalization, their transformation into the directions and styles of street art occur.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 129-148
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Landscape art – a new definition and new look
Sztuka krajobrazu. Nowa definicja, nowe spojrzenie
Autorzy:
Frydryczak, Beata
Salwa, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041832.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
art
art theory
landscape
krajobraz
sztuka
teoria sztuki
Opis:
The aim of this article is to propose a new definition of landscape art. By landscape art we mean all forms of art which refer to any landscape and problematize it, i.e. subject it to artistic analysis, interpretation and intervention, both in a formal and aesthetic, as well as critical sense. Landscape art understood in this way would not be a separate direction or trend in art and would not form a coherent artistic concept. In the article we indicate the current understanding of landscape functioning in the field of art and the reasons why the new definition is useful
Celem artykułu jest zaproponowanie nowej definicji sztuki krajobrazowej. Przez sztukę krajobrazową rozumiemy wszelkie formy sztuki, które odnoszą się do wszelkich krajobrazów, problematyzując je, czyli poddając je artystycznej analizie, interpretacji i interwencji, zarówno w sensie formalnym i estetycznym, jak i krytycznym. Tak rozumiana sztuka krajobrazowa nie byłaby więc wyodrębnionym kierunkiem czy nurtem w sztuce i nie tworzyłaby zwartej koncepcji artystycznej. W artykule wskazujemy dotychczasowe rozumienie krajobrazu funkcjonujące na gruncie sztuki oraz powody, dla których nowa definicja jest przydatna
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 113-123
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance art, performativity and the issue of neomodernism
Performance art i performatywność a problem neomodernizmu
Autorzy:
Sztabińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593983.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
body art
performance art
performativity
modernism
postmodernism
neomodernism
Marina Abramović
performatywność
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
Opis:
Body art and performance art are often discussed together, and even identified as the same thing. A careful analysis of these artistic trends and the accompanying theoretical commentary tends, however, to highlight their differences. Body art turns out to be a phenomenon manifesting significant similarity to the modernist conception of art in the spirit similar to the concept of Clement Greenberg, while performance art largely rejects these assumptions. Performative aesthetics developed by Erika Fischer-Lichte on the one hand stems from challenging modernist artistic essentialism, but on the other emphasizes the role of “the radical concept of presence” of the artist. The article presents a detailed analysis of two new creative achievements of Marina Abramović, the artist associated both with body art and performance art: Seven Easy Pieces (2005) and The Artist is Present (2010). The indicated ambiguity of performance art has been radicalized in their case. They combine the modernist emphasis on authenticity, presence, and essentialism with the postmodern penchant for citing. The phenomenon of pastiche described by Frederic Jameson has been transformed in such a way that it is no longer empty but takes over the whole of the performer’s self. The term “neomodern” is used today in a variety of meanings. The issues discussed in the article suggest the possibility of understanding it as overcoming the oppositions characteristic of modernism and postmodernism, while maintaining some of the features of these two trends regarding their respective approaches to art.
Sztuka ciała i performance art często omawiane są łącznie, a nawet utożsamiane. Uważna analiza tych tendencji artystycznych oraz towarzyszących im komentarzy teoretycznych skłania jednak do zaznaczenia dzielących je różnic. Body art okazuje się wówczas zjawiskiem wykazującym istotne związki z modernistycznym pojmowaniem sztuki w duchu zbliżonym do koncepcji Clementa Greenberga, natomiast performance art założenia te w znacznym stopniu odrzuca. Także estetyka performatywna rozwijana przez Erikę Fischer-Lichte z jednej strony wywodzi się z zakwestionowania modernistycznego esencjalizmu artystycznego, choć jednocześnie akcentuje rolę „radykalnej koncepcji obecności” artysty. W artykule szczegółowej analizie poddane zostały dwa nowe dokonania twórcze Mariny Abramović, artystki łączonej zarówno ze sztuką ciała i performance art: Seven Easy Pieces (2005) oraz The Artist is Present (2010). Wskazana niejednoznaczność performance art została w nich zradykalizowana. Łączą one modernistyczne zaakcentowanie autentyczności, obecności, esencjalizmu z postmodernistycznym cytowaniem. Opisywane przez Frederica Jamesona zjawisko pastiszu przekształcone zostało w taki sposób, że przestaje on być pusty, a przejmuje pełnię „ja” performera. Pojęcie „neomodernizm” używane jest dziś w różnych znaczeniach. Omówiona w artykule problematyka sugeruje możliwość pojmowania go jako przekroczenia opozycji właściwych dla modernizmu i postmodernizmu, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech obu tych nurtów myślenia o sztuce.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 161-176
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Morawski and Grzegorz Sztabiński: several comments on the background of neo-avant-garde art
Stefan Morawski i Grzegorz Sztabiński: kilka uwag na marginesie sztuki neoawangardowej
Autorzy:
Przybysz, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041838.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Stefan Morawski
Grzegorz Sztabiński
neo-avant-garde art
neo-avant-garde artist
post-modernist artist
sztuka neoawangardowa
artysta neoawangardowy
artysta postmodernistyczny
Opis:
In the article, the author attempts to answer the question to what extent Stefan Moraw- ski's and Grzegorz Sztabiński's views on neo-avant-garde art were convergent or identical. The first stage on the way to answering this question is the reconstruction of Grzegorz Sztabiński's standpoint on the crisis of culture and the role of neo-avant-garde art in it. The second stage is the reconstruction of Stefan Morawski's contexts of understanding the art practised by Grzegorz Szta- biński. The third one, which provides a fundamental answer to the question posed in the introduction, is the confrontation of the axiological dimension of neo-avant-garde art with postmodernist art. The author argues for axiological convergence in the decisions of Grzegorz Sztabiński and Stefan Morawski in favour of neo-avant-garde art confronted with postmodernist art
W artykule autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie na ile poglądy na sztukę neoawangardową Stefana Morawskiego i Grzegorza Sztabińskiego były zbieżne lub tożsame. Pierwszym etapem na drodze do udzielenia odpowiedzi na to pytanie jest rekonstrukcja stanowiska Grzegorza Sztabińskiego wobec kryzysu kultury i roli jaką w niej pełni sztuka neoawangardowa. Drugim etapem na tej drodze jest rekonstrukcja kontekstów Stefana Morawskiego rozumienia sztuki uprawianej przez Grzegorza Sztabińskiego. Trzecim, który w sposób zasadniczy udziela odpowiedzi na postawione we wstępie pytanie to konfrontacja aksjologicznego wymiaru sztuki neoawangardowej ze sztuką postmodernistyczną. Autor argumentuje za aksjologiczną zbieżnością w rozstrzygnięciach Grzegorza Sztabińskiego i Stefana Morawskiego na rzecz sztuki neoawangardowej w konfrontacji ze sztuką postmodernistyczną
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 59-74
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary Art and its Boundaries: Permeation or Pervasion?
Przenikanie czy przekraczanie? O granicach we współczesnej sztuce
Autorzy:
Jagnicka, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593911.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
granice sztuki
sztuka współczesna
etyka
definicja sztuki
zwierzęta w sztuce
dzieło sztuki
boundaries of art
contemporary art
ethics
definition of art
animals in art
a work of art
Opis:
Artykuł omawia znaczenie warstwy etycznej oraz granic we współczesnej sztuce. W tekście przy¬wołane zostają dzieła, które powstały w wyniku torturowania bądź zabicia zwierząt. Prace te zostały uznane za przekraczające etyczne granice, wywołały oburzenie i liczne protesty publicz¬ności. Omówione zostają konsekwencje tych reakcji oraz skandalu, jaki powstał wokół przywoła¬nych prac, co zmusza do zadania pytania nie tylko o granice dzieła sztuki, znaczenie estetyki, ale również o definicję pojęcia „sztuka”, które poddawane wielu redefinicjom utrudnia, lub nawet uniemożliwia, ustanowienie czytelnych zasad. Analiza jest nie tylko próbą odpowiedzi na pytania o granice sztuki współczesnej, ale również o zasadność samego pojęcia „sztuka” wobec współcze¬snych działań artystycznych.
The article discusses the significance of the ethical aspects and limits in contemporary art. The text refers to the collection of works that were created based on torturing or killing ani¬mals. Those particular works have been considered as breaking ethical limits, evoked indignation and numerous protests of the public. The paper touches the issue of consequences resulting from such reactions, and the scandal that was born around the referred works. This forces me to pose a question not only on the reasonable limits of works of art and the importance of aesthetics, but also on the definition of the term ‘art’. The word ‘art’, having been applied to a number of redefinitions, makes it difficult or even impossible to set up clear rules. My analysis is not only attempted at answering questions on the limits of the contemporary art, but also on the justifica¬tion of the term ‘art’ itself in relation to today’s artistic creations.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 149-160
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
African contemporary art and the curatorial turn
Afrykańska sztuka współczesna a zwrot kuratorski
Autorzy:
Pawłowska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593959.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
African art
curatorial turn
museum
exhibitions
contemporary art
sztuka afrykańska
zwrot kuratorski
muzeum
wystawy
sztuka współczesna.
Opis:
During the fifty year period of the second half of the 20th century the field of African Art History, as well as the forms of art studies and art exhibitions have changed considerably. This article considers the evolution of the idea of African identity in contemporary arts. I would like to examine the different forms of art representation and interviewing of African fine arts in the last three decades. In order to illustrate the dynamic changes in the European approach to African Art, it is simply enough to recall the famous remarks of Carl Einstein and Roy Sieber on that subject or William Rubin’s controversial exhibition Primitivism in 20th Century Art at the Museum of Modern Art in New York (1984). It seems that the visibly growing practice of engaging curators of African origin in the creation of exhibitions of modern African art, particularly as a strategy to incorporate the voices of those represented, is one of the most important aspects of the “curatorial turn” of the 21st century.
W II połowie XX wieku podejście do historii sztuki afrykańskiej jako dziedziny naukowej jak też formy studiów artystycznych oraz wystaw tejże sztuki znacznie się zmieniły. Celem artykułu jest zobrazowanie ewolucji idei tożsamości współczesnej sztuki afrykańskiej poprzez prezentację sposobów ekspozycji tej sztuki w ciągu ostatnich trzech dekad. Aby pojąć dynamikę zmian w europejskim podejściu do sztuki afrykańskiej, wystarczy przypomnieć słynne uwag Carla Einsteina i Roya Siebera z I połowy XX w. na ten temat lub kontrowersyjną wystawę Williama Rubina w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (1984), pt. Primitivism in 20th Century Art. Wydaje się, że obecnie proces przemian w postrzeganiu i prezentowaniu współczesnej sztuki afrykańskiej pogłębia się. Jednocześnie rośnie udział kuratorów pochodzenia afrykańskiego, co pozwala na stworzenie nowej strategii kuratorskiej – prawdziwego „zwrotu kuratorskiego” z początku XXI w., który pozwala odzyskać głos uprzednio jedynie reprezentowanym Afrykanom.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 219-237
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nominalist re-turn in contemporary art
Zwrót / powrót nominalizmu w sztuce współczesnej
Autorzy:
Schollenberger, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593891.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
nominalism
feeling
sensus communis
Kant, Duchamp
de Duve.
nominalizm
uczucie
Kant
Duchamp
Opis:
Hans Blumenberg has shown (Die Legitimität der Neuzeit) that the appearance of nominalism in the debates of the Middle Ages had laid grounds for modernity. Nominalism assumes that only individual, concrete objects exist and that common properties are not grounded in any kind of supra-individual properties or relations that would exist independently of what is singular. In Thierry de Duve’s interpretation, “pictorial nominalism” of Duchamp puts stress on a particular or a singular name, stops the process of reference and shows its “plastic being”. This aesthetic idea opens up a new field that we now call “art”, where art becomes a “proper name”. I would like to follow his analysis, but also to re-think it the context of the present, to explore the specificity of the nominalist re-turn in contemporary art. The contemporary aesthetic experience of art as such is nominalist in the sense I would like to examine in this article.
Hans Blumenberg pokazał w swojej Die Legitimität der Neuzeit, w jaki sposób pojawienie się nominalizmu w średniowiecznych debatach położyło podwaliny pod nowoczesność. Nominalizm zakłada, że tym, co istnieje są jedynie pojedyncze, konkretne rzeczy, a wspólne własności nie są osadzone w jakichś innych ponad-indywidualnych własnościach, czy relacjach, które mogłyby istnieć niezależnie od tego, co jednostkowe. W interpretacji Thierry de Duve’a „nominalizm pikturalny” Duchampa kładzie nacisk na jednostkowe imię, zatrzymuje proces odniesienia i ukazuje jego „plastyczne istnienie”. Ta idea estetyczna otwiera całkowicie nowy obszar, który określamy współcześnie mianem „sztuki”, gdzie sztuka staje się „nazwą własną”. W artykule pragnę prześledzić tę analizę, jak również chcę ją przemyśleć w kontekście współczesności, by odpowiedzieć na pytanie o charakter nominalistycznego zwrotu/powrotu w sztuce współczesnej. W tym rozumieniu współczesność charakterystyczna dla doświadczenia estetycznego okazuje się nominalistyczna w sensie, który zamierzam wypracować w artykule.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 69-82
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 86

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies