Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "THEATRE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Postmedia w mediach: przypadek teatru
    Postmedia in media: The case of theatre
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22645698.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    teatr
    postteatr
    performans
    postmedia
    aktor
    theatre
    post-theatre
    performance
    actor
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest obecności postmediów w przestrzeni współczesnych przedstawień teatralnych. Autor wykorzystuje kategorię tak zwanego postteatru. W kontekście diagnoz kultury postmedialnej proponuje spojrzenie na współczesne przedstawienia teatralne jako syntezę dramaturgicznych, cielesnych, afektywnych i technologicznych mechanizmów mediatyzacji. Na przykładzie odbioru spektaklu Vernon Subutex autor dowodzi, iż współczesny podmiot znajduje swoje najpełniejsze uobecnienie w postmedialnym teatrze. Reakcje recenzenckie odsłaniają zarazem niską świadomość społeczną nowego paradygmatu kulturowego, który choć na co dzień tworzy i stymuluje zachowania na masową skalę, nie jest rozumiany i adekwatnie nazywany.
    The paper is devoted to the presence of postmedia in contemporary theatre performances. The author uses the category of the so-called post-theatre. In the context of diagnosis of postmedial culture, he suggests looking at modern theatre plays as a synthesis of dramaturgical, corporal, affective and technological mechanisms of mediatisation. On the basis of Vernon Subutex performance, the author proves that the contemporary subject finds its fullest representation in postmedial theatre. At the same time, reviews show a low social awareness of the new cultural paradigm, which despite creating and stimulating mass behaviours on a daily basis, is not understood or appropriately named.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 13-29
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramaturg jako archiwista. O stylu montażu dokumentalnego Witolda Wandurskiego i sceny robotniczej
    Playwright as an archivist. About Witold Wandurski’s style of editing a documentary and the Workers’ Stage
    Autorzy:
    Dorak-Wojakowska, Lilianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521352.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Witold Wandurski
    scena robotnicza
    teatr awangardowy
    montaż
    faktomontaż
    filmowość dramaturgii teatralnej
    Workers’ Stage
    Avant-garde theatre
    editing
    documentary theatre
    film features of theatre drama
    Opis:
    Artykuł opisuje specyfikę sceny robotniczej międzywojennej twórczości teatralnej Witolda Wandurskiego, którego propozycja reformy teatru polskiego wiązała się z projektem połączenia rozwiązań formalnych z reinterpretacją materiału historycznego. Celem rozważań jest próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób specyfika sceny robotniczej wpłynęła na kształt polskiego teatru awangardowego, zmianę warunków percepcji przedstawienia teatralnego pod wpływem nowych wynalazków technologicznych, których efektem było także zastąpienie dramatopisarza postacią dramaturga jako teatralnego symbolu przemian na polu sztuki nowoczesnej.
    The article describes a unique nature of the Workers’ Stage in the Inter-War period theatre activity of Witold Wandurski, whose proposal for reforming the Polish theatre involved combining formal solutions with a reinterpretation of historical material. The aim of this work is to answer the question how the unique nature of the Workers’ Stage shaped the Polish Avant-garde theatre, as well as how it altered the perception of a theatre performance as a result of introducing new technological inventions, the effect of which was the replacement of a dramatist with a playwright, who then became a theatrical symbol of transformations in modern art.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 20-35
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lidii Zamkow: Pamięć – niepamięć – re/mistyfikacja
    Lidia Zamkow: Memory – Oblivion – Re//mystification
    Autorzy:
    Łubieniewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521076.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Zamkow theatre
    re//mix
    creative personality
    predatory aesthetics
    existentialism
    politics
    new language of theatre
    nonconformism
    artistic courage
    Opis:
    W formule „płynnej nowoczesności”, jaką zwykło się opatrywać dzisiejszą kulturę, pamięć o przeszłości nie jest kategorią hołubioną. Inną postawę w tej kwestii deklarują twórcy tzw. re/miksu, formy zakładającej poszukiwanie w historii legendarnych biografii czy zjawisk artystycznych, z którymi młodzi artyści mogliby konfrontować własne programy i opinie. Bohaterką jednego z takich projektów, autorstwa Weroniki Szczawińskiej, stała się Lidia Zamkow, rzadko dziś przywoływana w dyskursie pokoleniowym wybitna reżyserka II połowy XX wieku. Trudność sprostania podjętemu zadaniu dotarcia do prawdy o tej bogatej i niezwykłej osobowości zapowiadał już tytuł re/miksu: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem. W obliczu sugerowanego braku dokumentacji spektakl złożono z domysłów, hipotez i oczekiwań wobec reżyserki, odwołując się do widowisk w jej twórczości peryferyjnych, których wybór zdeterminowało założenie wstępne. Realizatorzy szukali w osobie Zamkow prekursorki sztuki feministycznej i postaw genderowych, a rozczarowani nieodnalezieniem spodziewanej wartości, ukuli tezę o „artystycznej mierności” bohaterki „fantazmatu”… Trudno o osąd bardziej krzywdzący. Przedstawienia niepokornej interpretatorki dramatu współczesnego (m.in. Indyk Mrożka – 1961, Brechtowska Matka Courage – 1962 i Opera za 3 grosze – 1965, Kaligula Camus’a – 1963) wstrząsały i przykuwały uwagę widzów. O jej interpretacjach klasyki (Makbecie – 1966, Królu Edypie – 1968, Weselu 1969) pisano niejednokrotnie, że przejdą do historii teatru. Drapieżna, a zarazem poetycka estetyka Zamkow budziła entuzjazm, ale też prowokowała do polemik. Drażniła tradycjonalistów, przerażała oportunistów. „Krakowskie Na dnie (1960) w sposób niejako kliniczny o b n a ż y ł o s ł a b o - ś c i n a s z e j k r y t y k i” – stwierdzał wprost Marian Sienkiewicz, autor artykułu o szczególnie przez siebie cenionym rosyjskim nurcie twórczości artystki (w którym wryły się w pamięć zwłaszcza Sen Dostojewskiego, Zmartwychwstanie Tołstoja czy Cichy Don Szołochowa). Reżyserka; permanentnie wywoływała burzę, zrywając np. z tradycją inscenizacyjną Brechta i Dürenmatta (jego Wizytę starszej pani ukazała w konwencji okrutnej bajki). Tragedie i komedie Szekspira odczytywała z perspektywy bliskiej myśli Jana Kotta, nadając im współczesny kształt teatralny. W Ameryce Kafki (1968) zdemistyfikowała dwie utopie ziemi obiecanej: amerykańskiego dobrobytu i „komunijnej wspólnoty wydziedziczonych”, efektownie wykorzystując w ruchowej organizacji części scen poetykę niemego filmu. Wierna swojej koncepcji teatru nie poddawała się dyktatowi elit: zaciekłe ataki na nią za sposób wykreowania w Weselu Widm były w istocie sporem o nowy język teatralny, w którym zaskakująca i wieloaspektowa metafora zastąpiła sceniczny stereotyp. To, że dotąd nie opisano fenomenu artystki, nie świadczy więc o jej „miernej wartości” (co niesprawiedliwie i błędnie sugerowali re/mixowi dekonstruktorzy) lecz o braku gotowości do podjęcia przez krytykę wyzwania, jakim jest ogarnięcie bogactwa i skomplikowania osobowości twórczej Zamkow.
    In the convention of “liquid modernity”, as the present culture is commonly named, memory of the past is not an overly favoured category. A different attitude is displayed by the creators of the so-called RE//MIX: a framework that assumes searching the past for legendary biographies or artistic phenomena with which young artists could confront their own views and agendas. The leading character in one of such projects (run by Weronika Szczawińska) is Lidia Zamkow, a great theatrical director of the second half of the 20th century, rarely recalled in the inter-generational discourse nowadays. Even the title of this RE//MIX – 2 or 3 things I know about her – foreshadows the difficulties in completing the mission, which is discovering the truth about this complex, extraordinary personality. In view of the implied lack of documentation, the performance has been put together from conjectures, hypotheses and expectations of the director, and references have been made to plays which were peripheral in her work, the choice of which was determined by the initial assumption of the project. The authors of the performance picked Zamkow, searching for a forerunner of feminist art and Gender attitudes. Disappointed, because they did not find what they had expected, they formed the thesis of “artistic mediocrity” of the heroine of a “phantasm”… It is a most unjust opinion. The shows staged by the defiant interpreter of the modern theatrical drama (e.g. Mrożek’s Turkey in 1961, Brecht’s Mother Courage in 1962, Brecht’s The Threepenny Opera in 1965, Camus’ Caligula in 1963) shocked the spectators and grabbed their attention. Her interpretations of the classics (Macbeth in 1966, Oedipus the King in 1968, The Wedding in 1969) were often written about, and were expected to enter the history of theatre. Zamkow’s ferocious, but also poetic aesthetics evoked enthusiasm and provoked polemical disputes. She annoyed the traditionalists and scared the opportunists. ”The Lower Depths staged in Krakow (1960) almost clinically reveals the weaknesses of our critical work”, stated openly Marian Sienkiewicz in his article on the Russian current (his favourite) in Zamkow’s work (especially memorable creations are Dostoevsky’s Uncle’s Dream, Tolstoy’s Resurrection, and Sholokhov’s Quietly Flows the Don). The director continually evoked controversy by breaking up with the traditional rules of staging Brecht and Dürenmatt (she showed The Visit in the convention of a cruel fairy-tale). She interpreted Shakespeare’s tragedies and comedies from the perspective of Jan Kott’s thought, giving the staging a modern theatrical shape. In Kafka’s Amerika (1968) she demystified two utopias of the promised land: the American prosperity and the “community of the dispossessed” (Ameryka, in ”Tygodnik Powszechny” 1968, no. 39), effectively applying the poetics of silent movies to the organization of stage movement in some scenes. True to her concept of the theatre, she did not yield to the dictate of the elites. The fierce attacks on her creation of the Apparitions in The Wedding were in fact voices in a debate on the new language of the theatre, in which an unpredictable, multifaceted metaphor replaces stage stereotypes. The fact that this artist’s phenomenon has not been examined yet does not prove her “mediocrity” (which was unjustly and wrongly suggested by the RE//MIX deconstructors), but rather implies that the critics are not yet ready to accept the challenge to comprehend the productivity and complexity of Zamkow’s artistic personality.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2015, 7, 1 "Re: Reprezentacja – Rekonstrukcja – Reinterpretacja"; 19-30
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transmedialne „ja” – czyli podmiot performatywny w relacji z kulturą
    Transmedial “self”: the performative subject in a relation with culture
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520798.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    identity
    transmedial
    narrative
    modernism
    postmodernism
    theatre
    performance
    Opis:
    The author discusses the performative production of identity by the reception of films, theatre and installation art space. The author emphasizes the transgressive way of participation in cyberspace. Modernist, “locating” aesthetics (Racławice Panorama, Wrocław) is shown in contrast to the aesthetics of the performative spectacle of W. Ziemilski’s Prolog (Ochota Theatre, Warsaw 2011). Reception of the Racławice Panorama and the Prolog is presented in the context of postmodern identity construction. Its ontic foundation appears to be the transmedial I arising in the course of daily interaction with culture, both in the reality and the virtual space.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2013, 5, 1; 238-250
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacja performatywna jako skuteczny model nauczania
    Performative education as an effective teaching model
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521130.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    education
    theatre
    performance
    humanities
    subject
    drama
    experience
    Opis:
    The article presents the author’s own teaching method, learner as a cultural actor, used on elective courses devoted to the theatre. It discusses the ways of theatricalization of learning space, shows how to combine knowledge with the ability to self-reflection and performative interpretation texts written by students. The article highlights the role of motivational factors that allow students to be able to create a few-minute performance. In the end, the author shows that performative interpretation can also be applied for other courses, making it an effective way of producing places of "cultural reciprocity", which the M. P. Markowski describes as humanities.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2014, 6, 1 "Edukacja kulturowa. Ujęcie monograficzne"; 106-119
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nażywość czy nowa nażywość. Obecność a niecielesność we współczesnym teatrze
    Autorzy:
    Pogonowicz, Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057159.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    współczesny teatr
    nowe media
    teatr postdramatyczny
    nowa nażywość
    immersja
    contemporary theatre
    new media
    post-dramatic theatre
    new liveliness
    immersion
    Opis:
    W artykule podsumowuję sposoby definiowania teatru oraz mediów. Pokazuję różnorodność w definiowaniu i wyznaczaniu granic teatru. Omawiam skrótowo rozwój mediów i nowych technologii. Łączę skutki rozwoju mediów wraz ze zmianami w teatrze. Udowadniam, że nażywość ciała aktora i widza nie są koniecznymi warunkami do powstania spektaklu.
    In the article I summarize ways of defining theatre and media. I present the diversity in defining and setting the boundaries of the theatre. I briefly discuss the development of media and new technologies. Moreover, I combine the effects of media development with changes in theatre. To sum up I prove that the presence of the actor’s and the viewer’s body is not a condition for the production of a performance.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 1; 95-102
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr Telewizji jako medium edukacyjne – rola historiograficzna i popularyzatorska na przykładzie wybranych spektakli
    Television Theatre as an educational medium – historiographical and popularising role, as exemplified by chosen performances
    Autorzy:
    Mirek-Rogowska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22622761.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Teatr Telewizji
    medium
    edukacja
    popularyzacj
    historia
    Television Theatre
    education
    popularization
    history
    Opis:
    Teatr Telewizji jest gatunkiem kształtującym się na pograniczu teatru, filmu i telewizji. Szczególnym jego rodzajem są utwory należące do tak zwanej sztuki faktu, której celem jest rekonstruowanie wydarzeń zgodnie z faktami i realiami. Niniejsza praca, oparta na analizie wybranych spektakli historycznych polskiego Teatru Telewizji, jest próbą ukazania go jako medium odgrywającego ważną rolę edukacyjną oraz w popularyzowaniu historii Polski XX wieku. Równocześnie jest zaproszeniem do bardziej szczegółowych i interdyscyplinarnych badań nad telewizyjnym teatrem.
    Television Theatre is a genre on the border between theatre, film and television. One special example is the so-called art of fact, whose purpose is the reconstruction of events according to facts and reality. The following paper, which is based on the analysis of selected historical performances of the Polish Television Theatre, is an attempt at presenting it as a medium that plays an important role in education and popularisation of the Polish history of the 20th century. At the same time, it is an invitation to more detailed and interdisciplinary research into television theatre.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 4; 26-38
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncerty zespołów metalowych jako teatr okrucieństwa
    Metal concerts as the Theatre of Cruelty
    Autorzy:
    Stec, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520836.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Artaud
    teatr okrucieństwa
    koncert muzyczny
    Batushka
    Gorgoroth
    Tool
    Theatre of Cruelty
    music concert
    Opis:
    Artykuł traktuje o koncertach metalowych jako (nie-)świadomej realizacji teatru okrucieństwa sformułowanej w latach trzydziestych XX wieku przez Antonina Artauda. Życie tego twórcy jest buntem wobec mieszczańskiego stylu życia, co przekłada się przede wszystkim na treść jego pism, które są obrazoburcze i przełomowe. Jest w tym pewne podobieństwo do estetyki i poetyki muzyki blackmetalowej, ewokującej nastrój grozy i buntu. Teatr okrucieństwa nie ma związku z zadawaniem bólu i cierpienia w wymiarze fizycznym, Artaudowi zależało na tym, by spektakl był okazją do zmian w widzu, dla którego oglądane przedstawienie jest doświadczeniem wzniosłym, rytualnym i dotykającym sacrum. Koncerty zespołów: Gorgoroth, Batushka i Tool, zostały wybrane jako reprezentatywne dla omówienia obecności koncepcji Artauda w muzyce metalowej.
    The following paper is dedicated to metal music concerts as (non-)deliberate realisation of the Antonin Artaud’s (1896–1947) Theatre of Cruelty, which he proposed in the 1930s. The life of Artaud is a pure rebellion against society, which pervades his writings that are both iconoclastic and groundbreaking. There is a certain similarity between Artaud and black metal music, whose aesthetics and poetics evoke the sense of dread and rebellion. The Theatre of Cruelty is not about corporal suffering. It aims to provoke essential changes in a viewer, owing to the play, which could be regarded as a noble ritual, touching sacrum. Concerts of Gorgoroth, Batushka and Tool have been selected as representative ones in order to discuss the presence of the Artaud’s concept in metal music.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 3 "Kultura metalowa w przestrzeni rytualnej i medialnej"; 70-80
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artystyczne transmisje afektu
    Artistic transmissions of affect
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520770.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    performans
    edukacja
    trauma
    teatr
    poezja
    proces twórczy
    performance
    education
    theatre
    poetry
    creative process
    Opis:
    W artykule przedstawiam formy wykorzystania afektu w edukacji artystycznej. Doświadczenia emocjonujących spotkań z miejscami, w których powstawały ważne spektakle, gdzie tworzyli wielcy artyści i poeci, są wskazane jako punkty węzłowe wywoływania postaw afektywnych, przenoszonych na działania twórcze. Siłę sprawczą afektu demonstruję na przykładzie spotkania z miejscem kluczowym dla powstania Umarłej klasy Tadeusza Kantora. Następnie wskazuję na wykorzystanie zespołowego charakteru przeżywania emocji twórczych. Dynamika grupowego oddziaływania emocji jest pokazana na przykładzie działania Klubu Literackiego MOK w Olkuszu. Poezja i proza czytane na głos oraz odpowiednio teatralizowane umożliwiają dzielenie się doświadczeniami, tworzą afektywną przestrzeń spotkania, służą do przepracowywania osobistych traum i wytyczania nowych celów życiowych.
    The article presents the forms of using affect in artistic education. Experiences of exciting encounters with places where important performances were made, where great artists and poets created their work, are indicated as nodal points for the induction of affective attitudes, transferred to creative activities. Using as an example a meeting with a key place for the rise of Umarła klasa (the Dead Class) by Tadeusz Kantor, I demonstrate the driving force of affect. Then, I point to the team nature of experiencing creative emotions. The dynamics of group interaction of emotions can be seen in the Literary Club of MOK in Olkusz. Poetry and prose read aloud and staged properly make it possible to share experiences, create an affective space of encounter, serve to get over personal traumas and set new life goals.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 77-90
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samodzielność i nieśmiałość młodzieży zagrożonej niedostosowaniem społecznym w procesie działań teatroterapeutycznych
    Self-reliance and shyness of young people at risk of social maladjustment in the process of drama therapy activities
    Autorzy:
    Masłowska, Monika
    Aondo-Akaa, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521198.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    teatroterapia
    zagrożenie niedostosowaniem społecznym
    nieśmiałość
    samodzielność
    theatre therapy
    risk of social maladjustment
    shyness
    self-reliance
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad rolą teatru w pracy socjoterapeutycznej z młodzieżą zagrożoną niedostosowaniem społecznym. Ukazuje projekt teatroterapeutyczny „Młody Książę” realizowany w Krakowie w roku szkolnym 2016/2017. W artykule przedstawiono także rolę projektu w poszerzaniu autonomii i niwelowaniu nieśmiałości adolescentów zagrożonych niedostosowaniem społecznym oraz zaprezentowano wyniki badań prowadzonych w obszarze tychże czynników.
    This article is a reflection on the role of theater in sociotherapeutic work with young people at risk of social maladjustment. “The Young Prince” theater-therapy project is being implemented in Krakow from October 2016 to June 2017. The article also presents the role of the project in extending autonomy and eliminating the shyness of adolescents at risk of social maladjustment, as well as the results of research conducted in the area of these factors.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 139-151
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucje kultury podczas pierwszej fali pandemii koronawirusa – analiza porównawcza działań w mediach społecznościowych wybranych teatrów
    Autorzy:
    Żubryk, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056931.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Facebook
    theatre in pandemic
    social media
    changes in communication
    teatr w pandemii
    media społecznościowe
    przemiany komunikacji
    Opis:
    Media społecznościowe zrewolucjonizowały myślenie o kanałach dotarcia do odbiorców. Ich istnienie okazało się szczególnie znamienne w pandemii koronawirusa. Codzienność przeniosła się do internetu, a proces ten nie ominął instytucji kultury. Niniejszy artykuł analizuje przemiany praktyk komunikacyjnych szczecińskiego Ośrodka Teatralnego Kana, Teatru Wielkiego w Łodzi i Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy widoczne w postach na stronach teatrów w serwisie Facebook. Celem jest wskazanie nowych elementów strategii komunikacyjnych obieranych przez różne ośrodki w pierwszej fali pandemii.
    Social media have revolutionized the ways of thinking about channels for reaching audiences. Their existence proved particularly significant in the coronavirus pandemic. Everyday life shifted to the Internet and this process had an impact on cultural institutions. This article analyzes the changes in communication practices of Theatrical Centre Kana in Szczecin, Grand Theatre in Łódź and the Helena Modrzejewska Theatre in Legnica in the posts on theatres’ Facebook pages. The aim is to identify new elements of communication strategies chosen by different institutions in the first wave of pandemic.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 4; 118-133
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Międzynarodowa edukacja teatralna na przykładzie polsko-francuskich projektów artystycznych „Szekspir Projekt” i „MOON”
    International theatre education based on the example of Polish-French artistic projects – “Shakespeare Project” and “MOON”
    Autorzy:
    Krzemińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520792.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    edukacja teatralna
    teatr
    cyrk
    nowy cyrk
    współczesny cyrk
    pedagogika cyrku
    edukacja międzykulturowa
    projekt artystyczny
    projekt międzynarodowej wymiany artystycznej
    theatre education
    theatre
    circus
    new circus
    contemporary circus
    circus pedagogy
    intercultural education
    an artistic project
    a project of international artistic exchange
    Opis:
    Artykuł porusza zagadnienie edukacji teatralnej z wykorzystaniem elementów sztuki cyrkowej w pracy projektowej z młodzieżą w kontekście międzypokoleniowym i międzynarodowym. Na przykładzie dwóch polsko-francuskich projektów „Szekspir Projekt” i „MOON”, których celem była artystyczna wymiana między francuskimi aktorami zawodowymi oraz młodzieżową grupą artystów cyrkowych z Klubu 303 Ośrodka Kultury Kraków–Nowa Huta, autorka prezentuje wielowymiarowe (wychowawcze, społeczne i międzykulturowe) oddziaływanie teatru.
    The article discusses the issue of theatre education with the use of circus art elements in workshops for youth in the intergenerational and international context. Using as examples two Polish-French projects named „Shakespeare Project” and „MOON”, whose aim was an artistic exchange between professional French actors and a group of young circus artists from Klub 303 Ośrodka Kultury Kraków–Nowa Huta, the author presents multidimensional (educational, social and intercultural) influence of theatre.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 100-113
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spotkania. Współpraca Michała Borczucha z dziećmi oraz osobami niepełnosprawnymi
    Meetings. Cooperation of Michał Borczuch with children and the disabled
    Autorzy:
    Berendt, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520718.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Michał Borczuch
    teatr
    dzieci
    niepełnosprawni
    autycy
    instytucja
    sztuka partycypacyjna
    theatre
    children
    disabled people
    autistic people
    institution
    participatory art
    Opis:
    Zuzanna Berendt w swoim artykule omawia trzy spektakle zrealizowane przez reżysera Michała Borczucha we współpracy z dziećmi i osobami niepełnosprawnymi: Lepiej tam nie idź (2013), Zostań, zostań (2015), Paradiso (2014). Autorka skupia się na instytucjonalnym kontekście współpracy reżysera zawodowego z aktorami nieprofesjonalnymi oraz na jego metodach pracy. Współpracę pomiędzy Borczuchem a dziećmi i niepełnosprawnymi ocenia jako przynoszącą wiele korzyści obu stronom i pozytywnie wpływającą na praktykę reżysera w pracy z aktorami zawodowymi.
    The aim of this article is to present three performances by a theatre director Michał Borczuch that were created in cooperation with children and disabled people: You Better Not Go There (2013), Stay, Stay (2015), Paradiso (2014). The author focuses on the institutional context of the cooperation between Borczuch, who is a professional, and non-professional actors, as well as the methods he uses. According to the author, such collaboration is valuable for both sides and positively influences the director's work with professional actors.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 114-122
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktywność działań kulturalnych w obliczu pandemii. Nowa wirtualna rzeczywistość wybranych podmiotów sektora kulturalnego
    Autorzy:
    Mirek-Rogowska, Aleksandra
    Rączy, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056946.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    kultura online
    media online
    teatr online
    komunikacja
    koncert online
    online culture
    online media
    online theatre
    communication
    online concert
    Opis:
    Pandemia COVID-19 sprawiła, że internet stał się nową przestrzenią życia codziennego i artystycznego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie działań podjętych przez wybrane instytucje kultury oraz artystów w czasach pandemii, która stanowiła wyzwanie, ale również szansę i inspirację do powstania nowych form realizacji sztuki i zarządzania kulturą. Wykorzystano metodę badawczą opartą na obserwacji, analizie zawartości, desk research oraz analizie krytycznej dostępnej literatury przedmiotu.
    The COVID-19 pandemic made the internet a new space of everyday and artistic life. The research aim is to present the activities undertaken by selected cultural institutions and artists during the pandemic, which was a challenge, but also an opportunity and inspiration for new forms of art realization and cultural management. The research method used was based on observation, content analysis, desk research and critical analysis of available literature on the subject.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 4; 80-94
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drama w przedszkolu – jej zintegrowany potencjał
    Drama in kindergarten – its integrated potential
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521178.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    edukacja zintegrowana
    przedszkole
    drama
    teatr
    metody dramowe
    nauczyciele edukacji przedszkolnej
    rozwój dziecka
    twórczość
    wyobraźnia
    integrated education
    kindergarten
    drama, theatre
    drama methods
    pre-school education
    child development
    creativity
    imagination
    Opis:
    Artykuł stanowi rozważania na temat stosowania metod dramowych w edukacji przedszkolnej. Specyfika rozwoju dziecka w tym okresie oraz obowiązujący w edukacji dzieci młodszych w Polsce tzw. zintegrowany model nauczania stwarza szerokie pole zastosowań dramy w pracy z najmłodszymi dziećmi. Przytoczone w artykule dane potwierdzają, iż aktywny udział w zajęciach dramowych (na przykładzie grupy wiekowej 13–16 lat) znacząco podwyższa funkcjonowanie w szkole, w domu, rozwija wyobraźnię, daje lepsze efekty uczenia się, rozwija postawy przedsiębiorcze, wpływa na rozwój empatii, zaangażowania, uczestnictwo w kulturze itd. Przedstawiony model pracy z wykorzystaniem dramy w programie wychowania w przedszkolu, wskazuje na wybrane spośród dużej puli aspekty wspierające, stymulujące rozwój dziecka. Drama w ujęciu projektowym to spektrum aktywności związanych z aktywnością plastyczną, muzyczną, literacką, społeczną, fizyczną, poznawczą itd. Ostatnia część artykułu skupia się na postaci nauczyciela edukacji przedszkolnej. Przedstawiono efekty pilotażowego sondażu diagnostycznego, którego wyniki mogą stać się podstawą do dalszych eksploracji badawczych.
    The article is a reflection on implementing drama methods in pre-school education. The specificity of a child development and the integrated teaching model in education in Poland creates a wide range of drama applications for working with the youngest children. The data cited in the article confirms that active participation in drama classes (based on the example of a 13–16-year-old group) significantly enhances functioning at school, at home, develops imagination, brings better learning results, develops entrepreneurial attitudes, influences the development of empathy, commitment, participation in culture, etc. The presented model of work with drama methods in the kindergarten curriculum indicates the supporting and stimulating aspects of child development selected from a large pool. Drama as a pre-school project is a spectrum of activities related to artistic, musical, literary, social, physical, cognitive activities, etc. The last part of the article focuses on the character of a pre-school education teacher. The results of a pilot diagnostic survey were presented, which may become a basis for further exploratory research.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 123-138
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies