Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "canonical law" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Przełożony kościelny a notitia criminis w sprawie zastrzeżonego dla Kongregacji Nauki Wiary przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
    Church superior and notitia criminis in the case of a crime against VI Commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    Autorzy:
    Majer, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761999.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    przestępstwo kanoniczne
    kanoniczne prawo karne
    przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
    przestępstwa zastrzeżone dla Kongregacji Nauki Wiary
    doniesienie o przestępstwie
    zawiadomienie o przestępstwie
    notitia criminis
    dochodzenie wstępne
    canonical crime
    canonical criminal law
    crimes against the Sixth Commandment of the Decalogue
    crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    report of a crime
    notification of a crime
    preliminary investigation
    Opis:
    Autor w artykule przedstawił analizę odpowiedzialności ordynariusza, który otrzymuje informację o możliwym przestępstwie przeciwko VI przykazaniu Dekalogu, zastrzeżonym dla Kongregacji Nauki Wiary, w świetle Vademecum opublikowanego przez tę Kongregację 16 lipca 2020 roku. Prezentowane są następujące zagadnienia: notitia criminis jako źródło wiedzy o możliwym przestępstwie, problem właściwości ordynariusza oraz kryteria wstępnej weryfikacji otrzymanej informacji. W konkluzji autor dostrzega, że swoboda ordynariusza w dokonywaniu oceny wiadomości o przestępstwie oraz podjęciu decyzji o dochodzeniu wstępnym zostaje znacznie zmniejszona. Ograniczenie uznaniowości jest jednym z istotnych elementów niedawnej reformy kanonicznego prawa karnego przeprowadzonej przez papieża Franciszka.
    The author analyzes in the paper the responsibility of a church superior who receives information about a possible offense against the sixth commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith in light of the Vademecum published by that Congregation on July 16, 2020. The following issues are presented: the notitia criminis as a source of knowledge of a possible crime, the problem of the jurisdiction of the ordinary, and the criteria for preliminary verification of the information received. In conclusion, the author sees that the discretion of the ordinary in evaluating the news of a crime and deciding on the preliminary investigation is significantly reduced. The reduction of discretion is one of the important elements of the recent reform of canonical criminal law carried out by Pope Francis.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2021, 17, 2; 49-81
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forma kanoniczna zawierania małżeństwa – spojrzenie historyczne i postulat reformy
    Autorzy:
    Dohnalik, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554732.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    matrimony
    sacrament of marriage
    canonical form of marriage
    canonical codification
    revision of the Code of Canon Law
    małżeństwo
    sakrament małżeństwa
    kanoniczna forma małżeństwa
    kodyfikacja prawa kanonicznego
    rewizja kodeksu prawa kanonicznego
    Opis:
    Canonical form of matrimony, required for its validity, was introduced by the Tametsi decree of the Council of Trent (1563). Since this important norm had never covered the entire Church, at the beginning of the 20th century took place a discussion about new provisions. That new law, named Ne temere, was promulgated in 1907, on demand of Pius X as a decree of the Congregation of Council. Despite its being well thought over, during the proceedings of the Second Vatican Council and the subsequent revision of the Code, there were proposed numerous drafts of changes. Finally, the current law has mainly preserved its original rule of territorial authority of the assisting parish priest. There has been ongoing discussion in canonical literature regarding the necessity of reforming the canonical form of marriage. In this context, having analyzed 20th century historical discussions, the author supports one of the proposed solutions. While it is advisable to maintain the requirement of the canonical form for the validity of marriage, it would be sufficient to conclude matrimony in the presence of any ordained priest. This solution would be understood for the faithful and guarantee the sacramental character of marriage. This proposal would comply with regulations regarding other sacraments, including baptism. Finally, the postulated reform could help to avoid invalidity of marriage due to negligence or ignorance of the clergy.
    Kanoniczna forma zawarcia małżeństwa, wymagana do jego ważności, została wprowadzona przez dekret Tametsi Soboru Trydenckiego (1563). Z uwagi na fakt, że ta ważna norma prawa kanonicznego nigdy nie obowiązywała w całym Kościele, na początku XX wieku miała miejsce dyskusja odnośnie do nowych rozwiązań. To nowe prawo, zwane Ne temere, zostało ogłoszone w 1907 roku na polecenie papieża Piusa X, jako dekret Kongregacji Soboru. Chociaż było to prawo całościowe i dobrze przemyślane, podczas Soboru Watykańskiego II i późniejszej rewizji Kodeksu prawa kanonicznego były zaproponowane liczne projekty zmian. Ostatecznie obowiązujące prawo zasadniczo utrzymało zasadę kompetencji terytorialnej asystującego duchownego. Obecnie ma miejsce dyskusja w literaturze kanonistycznej odnośnie do potrzeby zreformowania kanonicznej formy małżeństwa. W tym kontekście po przeanalizowaniu dwudziestowiecznych dyskusji autor wspiera jedno z zaproponowanych rozwiązań. Podczas gdy utrzymuje się wymóg formy kanonicznej do ważności małżeństwa, należałoby wprowadzić możliwość zawierania małżeństwa przed jakimkolwiek wyświęconym kapłanem. To rozwiązanie byłoby zrozumiałe dla wiernych i gwarantowałoby sakramentalny charakter małżeństwa. Propozycja współgra z innymi normami prawnymi dotyczącymi sakramentów, łącznie z chrztem. Wreszcie postulowana reforma pomogłaby uniknąć nieważnych małżeństw spowodowanych zaniedbaniem lub niewiedzą duchownych.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 2
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies