Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "The canon law" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
Prawa i obowiązki wiernych ze szczególnym uwzględnieniem praw i obowiązków rodziny
The rights and duties of the Christ’s faithful in the CIC 1983 with particular focus on the rights and duties of family
Autorzy:
Kornecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554773.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
CIC 1983
faithful
Catholic Church
family
rights and duties
The Canon Law of the Catholic Church
The Church
Christian
Opis:
The members of the Catholic Church have both rights and responsibilities, which result from the nature of the human being, as people are called to follow their vocation in life. However, to make it possible people and their activities must be protected by the rights and duties. Code of Canon Law sets out the rights and responsibilities of those who believe. It should be emphasized that these rights and duties permeate each other. A human being, as a member of the community of the Church through baptism, has the right, but also the obligation to promote holiness in life and thus strive to achieve it, since not only does it enrich inner life, but it also affects family life making it more human and more Christian. Parents should enjoy the right to educate their children according to their own beliefs and systems of values, and the state authorities cannot infract or destroy these systems. The right to education is a part of the idea of evangelization, which should originate from the closest members of a family. At the same time members of the Church, including both parents and children, can rely on help from the clergy in achieving salvation. They have the right to form associations and the right to defend the good name.
Źródło:
Annales Canonici; 2014, 10; 151-162
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogólna charakterystyka Wydziału Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
The general characteristic of the Faculty of Canon Law of the Ponti cal University of John Paul II in Krakow
Autorzy:
Dyduch, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957767.pdf
Data publikacji:
2015-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Faculty of Canon Law
Pontifical University of John Paul II
canon law
academic degree
Wydział Prawa Kanonicznego Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
prawo kanoniczne
stopnie naukowe
tytuły naukowe
Opis:
The crowning achievement of the development of the Ponti cal University of John Paul II and especially the Institute of Canon Law was erection on March 19th, 2014 by the Apos- tolic See the Faculty of Canon Law. The faculty in question is an academic community to which belong: the authorities of the Faculty, the academic teachers, and, of course, the students. The main aim of the institution is caring out the scienti c research in the eld of canon law, graduation of the students and granting them the degrees in canon law, and preparation the stu for the work in the diocesan tribunals or other church institutions.
Ukoronowaniem rozwoju Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie, a szczególnie Instytutu Prawa Kanonicznego, było erygowanie dnia 19 marca 2014 roku przez stolicę Apostolską Wydziału Prawa Kanonicznego. Wydział, o którym mowa, jest wspólnotą akademicką, do której należą: władze Wydziału, nauczyciele akademiccy, i oczywiście studenci. Główny cel tej instytucji to troska o naukowy rozwój na polu prawa kanonicznego, promowanie studentów i nadawanie im stopni i tytułów naukowych z prawa kanonicznego, a także przygotowanie personelu do pracy w sądach diecezjalnych lub innych kościelnych in- stytucjach.
Źródło:
Annales Canonici; 2015, 11; 79-93
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ancora sul concetto di diritto soggettivo nell’ordinamento della Chiesa
Subjective rights within the Code of canon law once again
Raz jeszcze o prawie podmiotowym wiernych
Autorzy:
Michowicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762006.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Synod Biskupów
Principia quæ
communio i współuczestnictwo
prawa i obowiązki wiernych
wolności
Synod of Bishops
communion and participation
rights and obligations of faithful
liberties
Opis:
Przedmiotem artykułu jest jeden z najbardziej dyskutowanych tematów w kanonistyce posoborowej, tj. podmiotowe prawo osoby ochrzczonej zawarte w przepisach kodeksu prawa kanonicznego z 1983 roku. Poruszana problematyka została poddana analizie w oparciu o zasady rewizji kodeksu wypracowane przez I Synod Biskupów. Autor podkreśla, że zasadniczym zamierzeniem odnowy prawa kościelnego miała być nie tyle pilna konieczność poszerzenia katalogu praw wszystkich wiernych, ile bardziej kwestia sposobu sprawowania władzy rządzenia przez kościelnych przełożonych, którzy winni się wystrzegać arbitralności lub innych form poważnych nadużyć w tym zakresie. W konsekwencji autor wskazuje na przewagę obowiązków nad tzw. prawami i postuluje, by tzw. prawa podmiotowe wyrażać poprzez termin „wolność”, z uwagi na istotę założeń, na których zbudowany jest prawny system Kościoła katolickiego.
The paper discuses one of the most commented topic in the contemporary science of canon law, that is the bill of subjective rights and obligations set by the ecclesiastical legislator in the Code of canon law for the Western Church. The author analyses the concept of those rights and obligations in the light of the Principles of revision elaborated by the first Synod of Bishops held in 1967. One of the commission’s first actions was to draft a set of principles to guide the work of rethinking the Code, especially the significance of rights and obligations of the Christian faithful. Given the nature of the Catholic Church developed by the Second Vatican Council (communion and participation), the examination of this document let the author to affirm that the main goal was to emphasise the exercise of authority that should have appear more clearly as service and should be free from abuse rather to define and safeguard the rights of persons. Furthermore, it was also possible to determine the correct intention of the Synod Fathers whose idea was to define the subjective rights in term of liberties in the same way in which they are obtainable in catalogues of human rights. Eventually, the author demonstrates consequences related to the new vision of rights and obligations highlighting for example the clear priority of obligations over rights.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 2; 83-100
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanon 1311 § 2 kodeksu prawa kanonicznego jako program odnowionego prawa karnego kanonicznego. Pierwsze uwagi
Canon 1311 § 2 of the Code of Canon Law as a programme for a renewed canonical penal law. First remarks
Autorzy:
Skonieczny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761996.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prawo karne kanoniczne
nowelizacja z 2021 r.
kan. 1311 § 2 CIC/21
Canon penal law
2021 amendment
can. 1311 § 2 CIC/21
Opis:
Artykuł jest komentarzem systematycznym do nowego kan. 1311 § 2 CIC/21. Autor odczytuje ten przepis jako program odnowionej księgi VI CIC/21. Program ten streszcza w trzech wymiarach (i częściach tego artykułu): I. roli przełożonego kościelnego w wykonywaniu przez Kościół jego prawa karania wiernych; II. metazasad prawa karnego w Kościele: III. funkcji prawa karnego kanonicznego i kary kanonicznej. Zdaniem autora komentowany przepis ma charakter duszpasterski i powinien być stosowany przez każdego przełożonego kościelnego, nie tylko ordynariusza (I.1.). Podążając za teologią św. Tomasza z Akwinu, uznaje, że przedmiotem ochrony prawa karnego w Kościele jest dobro wspólne (bonum communitatis), a stąd zbędny jest dodatek singulorumque christifidelium (I.2.2.2.). Autor wskazuje, że nowe prawo karne kanoniczne rozszerza obowiązek prawny wszczynania procesu karnego na wszystkie sprawy karne (I.2.3.1.) i ubolewa, że reformie nie towarzyszy nowelizacja procedury karnej (I.2.3.2.). Zgodnie z tradycją kanoniczną wyjaśnia potrójną rolę przełożonego kościelnego w sprawach karnych: jako pasterza, ojca i sędziego (I.3.), ale z karą kanoniczną jako ultima ratio (I.3.3.). Wskazuje, że kan. 1311 § 2 CIC/21 wprowadza zasadę miłości duszpasterskiej (caritas pastoralis), podkreśla kanoniczne rozumienie zasady praworządności (cum aequitate canonica) oraz zasady Nulla poena sine processu (II.). Odnośnie do funkcji prawa karnego kanonicznego autor odrzuca naukę prawa świeckiego w tym zakresie i wskazuje na trzy w znowelizowanej księdze VI CIC/21, wymienione in fine kan. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), które następnie analizuje, odwołując się często do nauki św. Tomasza z Akwinu (III.3.). Dla autora nowy kan. 1311 § 2 CIC/21 jest bramą (ianua) nowego prawa karnego Kościoła łacińskiego.
The article is a systematic commentary on the new can. 1311 § 2 CIC/21. The Author reads this provision as a programme of the renewed Book VI of CIC/21. He summarizes this programme in three dimensions (and parts of this article): I. the role of the ecclesiastical superior in the Church’s exercise of her right to punish the faithful; II. the meta-principles of penal law in the Church: III. the functions of canonical penal law and canonical punishment. According to the Author, the commented provision has a pastoral character and should be applied by every ecclesiastical superior, not only the Ordinary (I.1.). Following the theology of St. Thomas Aquinas, he acknowledges that the object of penal law protection in the Church is the common good (bonum communitatis), and hence the addition singulorumque christifidelium is unnecessary (I.2.2.). The Author points out that the new canon penal law extends the legal obligation to initiate a criminal trial to all criminal cases (I.2.3.1.) and regrets that the reform is not accompanied by an amendment of the criminal procedure (I.2.3.2.). In line with the canonical tradition, he explains the threefold role of the ecclesiastical superior in criminal matters: as shepherd, father and judge (I.3.), but with the canonical penalty as ultima ratio (I.3.3.). The Author points out that can. 1311 § 2 CIC/21 introduces the principle of pastoral charity (caritas pastoralis), emphasises the canonical understanding of the rule of law (cum aequitate canonica) and the principle Nulla poena sine processu (II.). As regards the functions of canonical penal law, the Author rejects the teaching of secular criminal law in this respect and points to three in the revised Book VI CIC/21, mentioned in fine can. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), which he then analyses, often referring to the teaching of St. Thomas Aquinas (III.3.). For the Author the new can. 1311 § 2 CIC/21 is the gateway (ianua) of the new penal law of the Latin Church.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 2; 101-142
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Forma kanoniczna zawierania małżeństwa – spojrzenie historyczne i postulat reformy
Autorzy:
Dohnalik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554732.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
matrimony
sacrament of marriage
canonical form of marriage
canonical codification
revision of the Code of Canon Law
małżeństwo
sakrament małżeństwa
kanoniczna forma małżeństwa
kodyfikacja prawa kanonicznego
rewizja kodeksu prawa kanonicznego
Opis:
Canonical form of matrimony, required for its validity, was introduced by the Tametsi decree of the Council of Trent (1563). Since this important norm had never covered the entire Church, at the beginning of the 20th century took place a discussion about new provisions. That new law, named Ne temere, was promulgated in 1907, on demand of Pius X as a decree of the Congregation of Council. Despite its being well thought over, during the proceedings of the Second Vatican Council and the subsequent revision of the Code, there were proposed numerous drafts of changes. Finally, the current law has mainly preserved its original rule of territorial authority of the assisting parish priest. There has been ongoing discussion in canonical literature regarding the necessity of reforming the canonical form of marriage. In this context, having analyzed 20th century historical discussions, the author supports one of the proposed solutions. While it is advisable to maintain the requirement of the canonical form for the validity of marriage, it would be sufficient to conclude matrimony in the presence of any ordained priest. This solution would be understood for the faithful and guarantee the sacramental character of marriage. This proposal would comply with regulations regarding other sacraments, including baptism. Finally, the postulated reform could help to avoid invalidity of marriage due to negligence or ignorance of the clergy.
Kanoniczna forma zawarcia małżeństwa, wymagana do jego ważności, została wprowadzona przez dekret Tametsi Soboru Trydenckiego (1563). Z uwagi na fakt, że ta ważna norma prawa kanonicznego nigdy nie obowiązywała w całym Kościele, na początku XX wieku miała miejsce dyskusja odnośnie do nowych rozwiązań. To nowe prawo, zwane Ne temere, zostało ogłoszone w 1907 roku na polecenie papieża Piusa X, jako dekret Kongregacji Soboru. Chociaż było to prawo całościowe i dobrze przemyślane, podczas Soboru Watykańskiego II i późniejszej rewizji Kodeksu prawa kanonicznego były zaproponowane liczne projekty zmian. Ostatecznie obowiązujące prawo zasadniczo utrzymało zasadę kompetencji terytorialnej asystującego duchownego. Obecnie ma miejsce dyskusja w literaturze kanonistycznej odnośnie do potrzeby zreformowania kanonicznej formy małżeństwa. W tym kontekście po przeanalizowaniu dwudziestowiecznych dyskusji autor wspiera jedno z zaproponowanych rozwiązań. Podczas gdy utrzymuje się wymóg formy kanonicznej do ważności małżeństwa, należałoby wprowadzić możliwość zawierania małżeństwa przed jakimkolwiek wyświęconym kapłanem. To rozwiązanie byłoby zrozumiałe dla wiernych i gwarantowałoby sakramentalny charakter małżeństwa. Propozycja współgra z innymi normami prawnymi dotyczącymi sakramentów, łącznie z chrztem. Wreszcie postulowana reforma pomogłaby uniknąć nieważnych małżeństw spowodowanych zaniedbaniem lub niewiedzą duchownych.
Źródło:
Annales Canonici; 2018, 14, 2
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potestas sacra według Klausa Mörsdorfa – założenia teologiczne, struktura, sposób przekazywania i charakter
Autorzy:
Skonieczny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554697.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Klaus Mörsdorf
potestas sacra
sacred power
the Second Vatican Council
canon law
Opis:
This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
Źródło:
Annales Canonici; 2013, 9
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła
The obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762009.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prawo karne
przestępstwo
doniesienie o przestępstwie
przeszkody do święceń
przeszkody małżeńskie
przestępstwo solicytacji
Ofiara eucharystyczna
delicta graviora
obowiązek denuncjacji
tajemnica papieska
tajemnica urzędowa
delict
penal canon law
penal canon process
penal responsibility
denunciation of the delict
obligation to denounce
canon obligation
liturgical and moral abuse
impediments to marriage
impediments to sacred orders
denunciation in the civil law
Opis:
Artykuł koncentruje się na obowiązku powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła. W sposób szczególny chodzi o udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące tego, czy w aktualnym prawie Kościoła nadal istnieje obowiązek powiadamiania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, o nadużyciach dyscyplinarnych, liturgicznych oraz moralnych (nie tylko w zakresie przestępstwa pedofilii). W tym celu poruszane są następujące zagadnienia: doniesienie według kodeksu z 1983 roku; doniesienie według najnowszych przepisów kanonicznych; państwowy obowiązek denuncjacji. Z przeprowadzonej analizy wynika, że Kościół także dzisiaj stara się dostosować swoje przepisy do wyzwań, przed jakimi stawia go współczesny człowiek i świat. W sposób szczególny jest to widoczne w materii przestępstw popełnianych przeciwko osobom małoletnim i tym, które są z nimi zrównane. W tym kontekście należy bardzo pozytywnie ocenić wprowadzenie państwowego i kanonicznego obowiązku denuncjacji. Trzeba jednak zauważyć, że pewnym mankamentem kanonicznego obowiązku denuncjacji jest brak jakiejkolwiek (określonej lub nieokreślonej) sankcji (karnej i/lub administracyjnej) na wypadek ewentualnego niewywiązania się z takiego obowiązku. Nie oznacza to, że Kościół nie posiada narzędzi prawnych pozwalających na pociągnięcie do odpowiedzialności za niewywiązanie się z kanonicznego obowiązku denucjacji, zwłaszcza wtedy, gdy jest to związane z powstaniem jakiejś szkody. Wystarczy w tym miejscu przywołać treść kan. 128, 1389 czy listu apostolskiego papieża Franciszka Come una madre amorelove z 2016 roku. Należy stwierdzić, że sama denuncjacja, a szczególnie jej obowiązek, powinna być spostrzegana jako przejaw świadomej współodpowiedzialności za dobro wspólne i cel ostateczny, jakim jest salus animarum każdego człowieka, nie wyłączając sprawcy naruszeń. Wprowadzenie kanonicznego obowiązku denucjacji jest jedynie wypełnieniem i doprecyzowaniem owego modus procedendi, jaki został podany przez Pana Jezusa (Mt 18, 15–17).
The present article focuses on the obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church. The particular attention is paid to finding an answer to the question whether the current Church law still encompasses the obligation to denounce any suspicion of committing a delict and of any disciplinary, liturgical and moral abuse (not only paedophilia). Thus the following issues are mentioned: a denunciation according to the Canon Law Code of 1983, a denunciation according to the latest canon regulations, and a state obligation of denunciation. The analysis suggests that the Church is trying to adapt its regulations to the challenges of the modern world. It is particularly seen in the field of delicts against minors and their equals. The introduction of both state and Church obligation of making a denunciation should be highly evaluated here. However, it must be noticed that there are some shortcomings of the canon obligation as it does not determine any sanctions (criminal or/and administrative) in case of default on the denunciation obligation. It should be clearly stated that denunciation itself should be considered as a sign of conscious co-responsibility for the common good and the ultimate goal, which is salus animarum of each man, the perpetrator included. The introduction of a canon obligation to make a denunciation is only a fulfilment and clarification of the modus procedendi established by Jesus Christ (Mathew 18:15–17). Keywords: delict, penal canon law, penal canon process, penal responsibility, denunciation of the delict, obligation to denounce, canon obligation, liturgical and moral abuse, impediments to marriage, impediments to sacred orders, denunciation in the civil law
Źródło:
Annales Canonici; 2022, 18, 1; 5-48
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona danych osobowych w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa w świetle wybranych zasad procesu (cz. 1)
Protection of personal data in marriage nullity cases in the light of selected procedural rules (part 1)
Autorzy:
Andrzejewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762023.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
canon law
personal data
data sharing
nullity of marriage
principles of law
prawo kanoniczne
dane osobowe
udostępnianie danych
nieważność małżeństwa
zasady prawa
Opis:
W artykule podjęto problematykę zakresu ochrony danych osobowych uczestników procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa w odniesieniu do promulgowanego przez Konferencję Episkopatu Polski dekretu ogólnego w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim w kontekście wybranych zasad procesowych. W części pierwszej  zweryfikowano hipotezę badawczą, zgodnie z którą metoda regulacji przyjęta przez dekret i polegająca na fragmentarycznej transpozycji norm prawa egzogenicznego (RODO) do prawa endogenicznego Kościoła w zakresie ochrony danych uczestników procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa, nie jest koherentna ze specyfiką wymierzania sprawiedliwości w Kościele, które jest  zakorzenione w naturze Ludu Bożego, stanowiącego Mistyczne Ciało Chrystusa i żyjącego w Duchu Świętym. De lege ferenda zaproponowano konieczne zmiany w dekrecie ogólnym, co w konsekwencji pozwoli rozwiązać trudności wykładnicze związane z jego stosowaniem w analizowanym zakresie.
The paper addresses the issue of the scope of protection of personal data of the participants in the process of nullity of marriage in the context of the General Decree on the Protection of Natural Persons with regard to the Processing of Personal Data in the Catholic Church promulgated by the Polish Bishops’ Conference under selected procedural rules. In the first part of the study, the research hypothesis was tested that the regulatory method chosen in the Decree, which consists in a fragmented transposition of norms of external law (GDPR) into canon law in the form of a Decree on the protection of personal data of persons involved in the nullity procedure, does not correspond to the specifics of the transposition of canon law rooted in the nature of the people of God, who form the mystical body of Christ and live in the Holy Spirit. De lege ferenda, the necessary amendments to the General Decree are proposed in order to remove the difficulties of interpretation.
Źródło:
Annales Canonici; 2023, 19, 1; 5-37
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Kościoła partykularnego w procedurze mianowania biskupów przez papieża
Autorzy:
Migliore, Celestino
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554795.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
bishop
the particular Church
pope
nomination
canon law
Opis:
The nominations for bishops are very important for the Church. They are considered as very ticklish and requiring delicacy. The article aims to show the role of the particular Church in the procedure. The past and today practices are presented, as well as legal foundation of the process.
Źródło:
Annales Canonici; 2012, 8
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The celebrant of the Holy Sacrament of the Eucharist. Rules and canonical norms of the Orthodox Church
Autorzy:
Mititelu, Cătălina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554705.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Holy Sacrament
Eucharist
Orthodox Church
canon law
theology
Opis:
This review presents the canonical legislation text of the Orthodox Church, from the first millennium – corroborated with the text of the typiconal guidelines made and published over the centuries in this part of this ecumenical Christian world – concerning the celebration of the Divine Sacrament of the Eucharist and, ipso facto, its celebrant. Thus an opportunity is created to offer to the reader (canonist or theologian) some eloquent testimonies of the liturgical-canonical Tradition of this Church, which is part of the common liturgical-canonical heritage of the ecumenical Church of the first millennium.
Źródło:
Annales Canonici; 2014, 10; 137-150
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upoważnienia habitualne (facultates habituales) - wprowadzenie do problematyki
Habitual faculties (facultates habituales) - an introduction to the problematic
Autorzy:
Skonieczny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957739.pdf
Data publikacji:
2016-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
uprawnienia habitualne
can. 132
kodeks prawa kanonicznego 1983
habitual faculties
Code of Canon Law 1983
Opis:
This article presents the problematic concerning habitual faculties (facultates habituales). The Author applies the concept of power-conferring norms or norms of competence from legal theory. There follows a presentation of the evolution of habitual faculties from a privilege (cf canon 66 of the 1917 Code) to the power of governance (cf canon 132 of the 1983 Code). According to the Author, the term facultates is ambiguous. He distinguishes facultates in a strict sense (only these are power-conferring and “habitual” in the sense of canon 132), from facultates in a larger sense (e.g. faculties to hear confessions). There are two structural elements: the existing hierarchical relationship between the higher and lower instances, and the objective, i.e. the enlargement of the competence of the lower instance. The Author comments on these elements and, nally, presents some di culties to be solved.
Artykuł przedstawia problematykę dotyczącą upoważnień habitualnych (facultates habituales). Autor odwołuje się do koncepcji norm kompetencyjnych z teorii prawa. Następnie ukazuje ewolucję upoważnień habitualnych od przywileju (por. kan. 66 kodeksu z 1917 roku) do władzy rządzenia (por. kan. 132 kodeksu z 1983 roku). Według autora termin facultates jest niejednoznaczny. Odróżnia on facultates w sensie ścisłym (tylko te są kompetencyjne i „habitualne” w rozumieniu kan. 132) od facultates w sensie szerokim (np. uprawnienie do słuchania spowiedzi). Są dwa elementy konstrukcyjne upoważnień habitualnych – uprzedni stosunek hierarchiczny między podmiotem wyższym i niższym w strukturze oraz cel, tj. poszerzenie kompetencji podmiotu niższego. Autor komentuje te elementy, a w końcu przedstawia pewne trudności, które domagają się rozwiązania.
Źródło:
Annales Canonici; 2016, 12; 155-182
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim jest proboszcz zakonny? O relacji między przełożonym zakonnym a proboszczem w parafii powierzonej instytutowi zakonnemu
Who is a religious pastor? Concerning the relationship between the religious superior and the pastor in a parish entrusted to a religious institute
Autorzy:
Skonieczny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554680.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
religious pastor
religious parish
local Superior
canon law
parish
Opis:
This article presents the problematic concerning the relationship between the local Superior and the religious pastor in a parish entrusted to a religious institute, when these offices are not held by the same person. The Author presents briefly a historical evaluation of the concept of the religious parish, i.e. the movement from the beneficium to the communitas. According to the Author there are 3 principles organising this commitment: the salvation of souls, the work (opus) of the institute, and the principle of conserving religious identity. Following these principles, the Author expresses his opinion regarding the limitation of the religious pastor as “pastor proprius paroeciae”, and emphasises the fact that the religious pastor is first of all a religious, without any special rights in the religious community. Lastly, according to the Author, it would be better for religious life to use the canonical office of moderator rather than that of the pastor (cf can. 517, 1983 CIC).
Źródło:
Annales Canonici; 2014, 10; 57-78
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie dopełnienia małżeństwa naturalnego, czyli (jeszcze) niesakramentalnego
The significance of cosummation of natural marriage, i.e. not (yet) sacramental
Autorzy:
Wójcik, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762035.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
dopełnienie małżeństwa
teologia ciała
kan. 1142 KPK
consummation of marriage
theology of the body
can. 1142 Code of Canon Law
Opis:
Kanon 1142 KPK wprowadza pośrednio kategorię dopełnienia małżeństwa naturalnego, które nie jest jeszcze sakramentalne. Niniejszy artykuł próbuje przedstawić antropologiczne znaczenie tego dopełnienia, posługując się analizami Jana Pawła II zawartymi w jego teologii ciała. Dopełnienie małżeństwa jest aktem, który można nazwać biblijnym terminem „jednego ciała”. Charakteryzują ów akt antropologiczne terminy: „poznanie”, „dojście do kresu przedmiotowości ciała” oraz „posiadanie”. Ukazanie treści tych terminów prowadzi do konkluzji, że znaczenie dopełnienia małżeństwa naturalnego jest głęboko personalistyczne i pozwala na głębsze zrozumienie, czym jest przedmiot małżeńskiego konsensu, czyli małżeński węzeł.
Canon 1142 Code of Canon Law indirectly introduces the category of consummation of natural marriage, which is not yet sacramental. This article attempts to present the anthropological meaning of this consummation using John Paul II’s analyzes contained in his theology of the body. The consummation of marriage is an act that may be called by the biblical term of „one flesh”. This act is characterized by anthropological terms: „knowledge”; „reaching the end of the objectivity of the body” and „possession”. Showing the content of these terms leads to the conclusion that the meaning of consummation of natural marriage is deeply personalistic and allows for a deeper understanding of what is the subject of the marriage consensus, i.e. the marriage bond.
Źródło:
Annales Canonici; 2023, 19, 2; 125-138
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona danych osobowych w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa w świetle wybranych zasad procesu (cz. 2)
Protection of personal data in marriage nullity cases in the light of selected procedural rules (part 2)
Autorzy:
Andrzejewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762044.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prawo kanoniczne
dane osobowe
udostępnianie danych
nieważność małżeństwa
zasady prawa
canon law
personal data
data sharing
nullity of marriage
principles of law
Opis:
W artykule podjęto problematykę zakresu ochrony danych osobowych uczestników procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa w odniesieniu do promulgowanego przez Konferencję Episkopatu Polski dekretu ogólnego w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim w kontekście wybranych zasad procesowych. W części drugiej  weryfikowano hipotezę badawczą, zgodnie z którą chociaż unormowania kanonicznego prawa procesowego dotyczące konsensusunieważności małżeństwa nie zawierają expressis verbis przepisów mających za zadanie ochronę danych osobowych uczestników iudicium, to jednak dzięki stworzonemu systemowi zasad procesowych zapewniona jest szeroka ochrona danych in causis de  matrimonii nullitate.
The paper addresses the issue of the scope of protection of personal data of the participants in the process of nullity of marriage in the context of the General Decree on the Protection of Natural Persons with regard to the Processing of Personal Data in the Catholic Church promulgated by the Polish Bishops’ Conference under selected procedural rules. In the second part, the research hypothesis is tested that the consensual system for the nullity of a marriage, regulated expressis verbis by canonical procedural law, does not provide for legal norms aimed at protecting the personal data of the participants in the iudicium, but that the procedural system set up ensures a high level of data protection in the procedure causis de matrimonii nullitate.
Źródło:
Annales Canonici; 2023, 19, 2; 5-55
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa wersja motu proprio „Vos estis lux mundi”. Znaczenie zmian wprowadzonych przez papieża Franciszka w 2023 roku
New version of the motu proprio „Vos estis lux mundi”. The significance of the changes introduced by Pope Francis in 2023
Autorzy:
Dohnalik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762037.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
kanoniczne prawo karne
Vos estis lux mundi
bezbronna osoba dorosła
obowiązek zgłoszenia
odpowiedzialność przełożonych
Canon penal law
vulnerable adult
obligation of report
responsibility of superiors
Opis:
Niniejszy artykuł dotyczy nowej wersji listu mu proprio Vos estis lux mundi, ogłoszonej przez papieża Franciszka 25 marca 2023 roku. W porównaniu z wersją ad experimentum z 2019 roku obecny dokument zawiera pewne zmiany, które są przedmiotem niniejszego studium. Artykuł 1 zawiera nowe sformułowanie poszczególnych kategorii osób skrzywdzonych wykorzystaniem seksualnym. Oprócz kategorii małoletniego dodano dwie kolejne: osobę, która ma niepełne używanie rozumu, oraz bezbronnego dorosłego. W odniesieniu do pornografii wprowadzono również kilka istotnych zmian mających na celu lepszą ochronę małoletnich i bezbronnych dorosłych. Zgodnie z art. 2 diecezje „muszą zapewnić instytucje lub biura, które są łatwo dostępne dla każdego w celu składania zawiadomień”. W tym samym artykule rozstrzygnięto kontrowersję dotyczącą jurysdykcji przełożonych kościelnych w tych sprawach. O ile nie zostanie to wzajemnie uzgodnione, „odpowiedzialność ponosi ordynariusz miejsca, w którym miały miejsce zdarzenia”. W art. 3 potwierdzono obowiązek denuncjacji, z wyjątkiem przypadków uzyskania informacji na forum wewnętrznym. Zgodnie z art. 4 obowiązek milczenia nie może być nałożony na osobę zgłaszającą, jak również na osobę, która twierdzi, że jest skrzywdzona i świadków. Istotną nowością dokumentu jest podjęcie kwestii przestępstw i zaniedbań ważnej grupy przełożonych: „wiernych świeckich, którzy są lub byli moderatorami międzynarodowych stowarzyszeń wiernych” (art. 6). Dlatego też lista kompetentnych dykasterii została rozszerzona w art. 7 o Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Ponadto podkreślono rolę Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego poprzez dodanie nowego art. 10. W całym dokumencie szczególną uwagę zwraca się na prawną ochronę dobrego imienia wszystkich zaangażowanych osób. Mogło to być powodem dodania nowego przepisu w art. 18: „Kopia akt ma być przechowywana w archiwum kompetentnego przedstawiciela papieskiego”. Najważniejsza zmiana to ta, że nowy Vos estis lux mundi jest teraz stabilnym prawem, które ma być stosowane w harmonii z innymi ustawami Kościoła.
This article refers to a renewed version of the motu proprio document Vos estis lux mundi, in English You are the light of the world, promulgated by pope Francis March 25th, 2023. Comparing to the 2019 ad experimentum version, the current document consists of some changes which are the focus of this article. Article 1 contains a new formulation of particular categories of victims of sexual abuse. Apart from the category of minors there have been added two more – “a person who habitually has imperfect use of reason” and “a vulnerable adult”. Regarding pornography there have been also introduced some significant changes aimed at better protection of minors and vulnerable adults. According to art. 2 dioceses “must provide for institutions or offices that are easily accessible to the public for the submission of reports”. Moreover, in this article there is explained controversy regarding jurisdiction. Unless mutually agreed, “it is the responsibility of the Ordinary of the place where the events are said to have occurred”. In art. 3 there is confirmed an obligation to report the delict, except for cases of obtaining the information within the internal forum. According to art. 4 an obligation to keep silent must not be imposed on the person reporting, as well as on an alleged victim and witnesses. A major innovation of the document is that it undertakes the issue of delicts and negligence of a new important group: “lay faithful who are or who were Moderators of international associations of the faithful” (art. 6). Therefore the list of the competent dicasteries has been extended in the art. 7 with the Dicastery for the Laity, the Family and Life. Furthermore, the role of the Dicastery for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life was underlined by adding the new art. 10. Throughout the document special attention is paid to the legitimate protection of the good name of all persons involved. This may have been the reason for adding a new provision in art. 18: “A copy of the acts is to be kept in the Archive of the competent Pontifical Representative”. The most important change that should be underlined: the new Vos estis lux mundi is now a permanent law that is supposed to be applied in line with other laws of the Church.
Źródło:
Annales Canonici; 2023, 19, 2; 57-73
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies