Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sugier, D." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Selected elements of biology and morphology of roseroot in south-eastern Poland
Wybrane elementy biologii i morfologii różeńca górskiego w południowo-wschodniej Polsce
Autorzy:
Kołodziej, B.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542266.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Rhodiola rosea is a valuable, perennial plant with important pharmaceutical activity. Its raw material – rhizomes and roots are collected from nature, however due to the intensive collecting, natural populations are highly threatened. Therefore, this is important to understanding the biology and variability of roseroot and introduction of this species to the culture is very important. The objective of this study was to acquaint the biology and morphology of Rhodiola rosea L. plants during seven following years of cultivation in south-eastern part of Poland. Results of our experiment indicate that the rate of growth and development of roseroot in a south-eastern Poland did not differ from that observed in other parts of Europe, but was faster than observed wild growth in the Altai Mountains. The life cycle of plants from bud to fruit production takes place within one growing season. Starting from the second year of vegetation throughout next following vegetation periods plants produced shoots of second or from the third vegetation period – of third generation, so the period of accumulation of biologically active substances extended to five months, causing a rapid increase in weight of rhizomes. Weight and dimensions of the aerial and under ground parts of plants have changed in subsequent years of vegetation. In the first year of cultivation plants produced one to three stems and under ground parts with average air dry matter of 2.38 g plant-1. In the next following vegetation periods weight of rhizomes and roots systematically increased, reaching the highest value from fourth to sixth year of vegetation.
Rhodiola rosea jest wieloletnią rośliną leczniczą o cennym działaniu frmakologicznym. Jego surowiec – kłącza i korzenie zbierane są ze stanu naturalnego, jednak ze względu na intensywny zbiór, populacje naturalne są bardzo zagrożone. Dlatego też poznanie biologii i zmienności cech różeńca i wprowadzenie tego gatunku do uprawy jest bardzo ważne. Celem niniejszych badań było przedstawienie biologii i morfologii roślin w ciągu siedmiu kolejnych latach uprawy w południowo-wschodniej części Polski. Wyniki badań wskazują, że tempo wzrostu i rozwoju różeńca w południowo-wschodniej Polsce nie różniły się od obserwowanych w innych częściach Europy, ale był szybsze niż obserwowane w stanie dzikim w górach Ałtaju. Pełny cykl rozwojowy roślin odbywał się w każdym badanym okresie wegetacji roślin. Począwszy od drugiego roku wegetacji przez kolejne lata rośliny wytwarzały pędy drugiej, a od trzeciego okresu wegetacyjnego – trzeciej generacji, tak więc okres akumulacji substancji biologicznie czynnych przedłużał się do pięciu miesięcy, co powodowało szybki wzrost masy kłącza. Masa i wymiary części nad- i podziemnych roślin uległy zmianie w kolejnych latach wegetacji. W pierwszym roku uprawy rośliny tworzyły od jednego do trzech pędów i część podziemną o średniej powietrznie suchej masie 2,38 g roślina-1. W następnych latach wegetacji masa kłączy i korzeni systematycznie wzrasta, osiągając najwyższą wartość od czwartego do szóstego roku wegetacji.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 5; 127-142
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of plants age on the chemical composition of roseroot (Rhodiola rosea L.)
Wpływ wieku roślin na skład chemiczny Różeńca (Rhodiola rosea L.)
Autorzy:
Kołodziej, B.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542534.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Roseroot, Rhodiola rosea L. has been used in the traditional Asian, Scandinavian and Eastern European medicine for centuries as remedies for improvement of physical condition, treatment of anemia, depression, asthenia, impotence, gastro-intestinal and nervous system disorders and also as a immunostimulant and anti-inflammatory agent. This valuable plant grows naturally in Himalayas, Altai, Alps and the Carpatian mountains. Roseroot raw material contains phenylethanoids (salidroside and p-tyrosol) and cinnamic glycosides known as phenylpropanoids (rosin, rosavin and rosarin), that are considered the most important active substances identified in raw material. The objective of this experiment was to compare the content of phenolic compounds (salidroside, p-tyrosol) and cinnamic glycosides (rosarin, rosavin and rosin) determined by HPLC method, from particular morphological parts (roots, rhizomes, and for the first time – tips and above ground parts) of the raw material of R. rosea cultivated in Poland through seven following vegetation periods. In this study we found that significantly yearly increases in total phenylethanoids and phenylpropanoids concentrations occur with R. rosea grown in Poland. Rhizomes were characterized by highest amount of phenylpropanoids and phenylethanoids studied, in comparison to the other morphological parts of plants at the same age, whereas a certain amount of active substances were also found in the stems and leaves of Rhodiola rosea (on an average as twice as lower than in the under ground parts of plants). Thus, above ground parts of roseroot could be a potential source of phenylethanoids and phenylpropanoids for pharmacy. Roseroot harvested after only 3 year of vegetation contained significantly lower amounts of phenylethanoids and phenylpropanoids in under ground parts of plants than harvested after 4, 5 or 6 year. Since these phenolics and glycosides are the major active constituents of Rhodiola rosea, this change to an earlier harvest (before fourth or in appropriate cases in third year) may have an effect on the quality of the harvested raw material.
Różeniec, Rhodiola rosea L. od wieków stosowany był w tradycyjnej azjatyckiej, skandynawskiej i wschodnioeuropejskiej medycynie jako środek poprawiający kondycję fizyczną, w przypadku anemii, depresji, astenii, impotencji, zaburzeń żołądkowo-jelitowych i układu nerwowego, a także jako immunostymulant i środek przeciwzapalny. Ta cenna roślina rośnie w Himalajach, górach Ałtaju, Alpach i Karpatach. Surowiec zielarski rożeńca zawiera fenyloetanoidy (salidrozyd i p-tyrozol) i glikozydy kwasu cynamonowego znane jako fenylopropanoidy (rozyna, rozawina i rozaryna), które uważane są za najważniejsze substancje aktywne w nim zawarte. Celem niniejszego eksperymentu było porównanie zawartości związków fenolowych (salidrozydu, p-tyrozolu, rozaryny, rozawiny i rozyny) metodą HPLC w poszczególnych częściach morfologicznych roślin (korzeniach, kłączach, i po raz pierwszy – tipsach i częściach nadziemnych) w surowcu uprawianym w Polsce w ciągu kolejnych siedmiu sezonów wegetacyjnych. W tych badaniach stwierdziliśmy coroczne istotne zwiększanie się ogólnej zawartości fenyletanoidów i fenylpropanoidów w Rhodiola rosea rosnącym w Polsce. Kłącza charakteryzowały się największą koncentracją fenyletanoidów i fenylpropanoidów, w porównaniu z pozostałymi częściami morfologicznymi roślin w tym samym wieku, podczas gdy pewną ilość substancji aktywnych znaleźliśmy także w łodygach i liściach R. rosea (przeciętnie dwukrotnie mniej niż w częściach podziemnych). Dlatego też wydaje się, że części nadziemne mogą być potencjalnym źródłem fenyletanoidów i fenylpropanoidów dla przemysłu farmaceutycznego. Różeniec zbierany po trzech latach uprawy zawierał istotnie mniejsze ilości fenyletanoidów i fenylpropanoidów w częścich podziemnych niż zebrany po 4, 5 lub 6 latach. Ponieważ glikozydy są najważniejszymi składnikami aktywnymi Rhodiola rosea zmiana polegająca na wcześniejszym zbiorze (przed czwartym lub w odpowiednich przypadkach w trzecim roku) może mieć wpływ na jakość zebranego surowca.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2013, 12, 3; 147-160
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In vitro propagation of Arnica montana L.: an endangered herbal species of great importance to medicine
Rozmnażanie Arnica montana L. metodą in vitro: istotnego w medycynie i zagrożonego gatunku zielarskiego
Autorzy:
Surmacz-Magdziak, A.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542343.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Arnica montana L., a valuable medicinal plant, has been used in the pharmaceutical and cosmetic industry for many years. Traditional methods of reproduction of this protected species are hardly efficient; hence, the method of in vitro culture provides the possibility of increasing the multiplication coefficient, which in turn would facilitate introduction of arnica into crop production. The aim of the study was to examine the effect of cytokinins and their concentration on multiplication of shoots and the effect of different concentrations of auxin on rooting of multiplied shoots of Arnica montana. The plants of mountain arnica were propagated from shoot tips placed on the MS agar (0.7%) medium supplemented with NAA (0.1 mg ·1⁻¹). One of the four cytokinins, i.e. BAP, KIN, 2iP and Z, was applied at the concentrations of 0.5, 1.0, 1.5 and 2.0 mg ·1⁻¹ . After 5 weeks of the in vitro culture, the shoots obtained were transferred to the MS agar medium supplemented with 0, 0.05, 0.1 and 0.2 mg ·1⁻¹ NAA for rooting. The greatest number of the explants regenerating shoots and the shoots number were found in the MS medium supplemented with 0.5 mg·1⁻¹ BAP. KIN at the concentrations of 1.5 and 2.0 mg·1⁻¹ exerted the most substantial impact on the shoot length. No change in shoot length and weight was found in the case of Z, and a bigger number of shoots was obtained at its concentrations ranging 1.0 to 2.0 mg·1⁻¹. The shoots of the mountain arnica were characterised by high rhizogenic capacity. The biggest numbers of rooted shoots were found in the medium containing 0.1 mg·1⁻¹ NAA. Plants with the greatest number and weight of shoots were obtained in the same medium, while the longest roots were found at 0.05 mg·1⁻¹ NAA.
Arnica montana L. jest cenną rośliną leczniczą wykorzystywaną od wiele lat w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Tradycyjne metody rozmnażania w przypadku tego chronionego gatunku są mało wydajne, stąd zastosowanie metody kultur in vitro stwarza możliwość zwiększenia współczynnika mnożenia, co ułatwiłoby wprowadzenie arniki do uprawy polowej. Celem badań była ocena wpływu cytokinin i ich stężeń do mnożenia pędów oraz zróżnicowanego stężenia auksyny do ukorzeniania namnożonych pędów Arnica montana L. Rośliny arniki górskiej rozmnażano z wierzchołków pędów, które umieszczano na agarowym (0,7%) podłożu MS z dodatkiem NAA (0,1 mg ·1⁻¹) oraz jedną z czterech cytokinin, tj. BAP, KIN, 2iP oraz Z w stężeniach: 0,5; 1,0; 1,5; 2,0 mg ·1⁻¹. Po 5 tygodniach kultury in vitro otrzymane pędy w celu ukorzenienia przenoszono na agarowe podłoże MS z dodatkiem NAA w ilości 0; 0,05; 0,1; 0,2 mg ·1⁻¹. Najwięcej eksplantatów tworzących pędy oraz ich największą liczbę stwierdzono na pożywce MS z dodatkiem 0,5 mg·1⁻¹ BAP. Na długość wytwarzanych pędów największy wpływ miała KIN w stężeniu 1,5 i 2,0 mg·1⁻¹. W przypadku Z nie stwierdzono zmiany długości i masy pędów, zaś większą liczbę pędów obserwowano w stężeniach od 1,0 do 2,0 mg·1⁻¹⁻¹. Otrzymane pędy charakteryzowały się dużą zdolnością do ryzogenezy. Najwięcej pędów ukorzeniło się na pożywce zawierającej 0,1 mg·1⁻¹ NAA. Na tej pożywce otrzymano również rośliny o większej liczbie i masie korzeni, natomiast najdłuższe korzenie stwierdzono przy stężeniu 0,05 mg·1⁻¹ NAA.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 2; 127-140
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Enhancement of antioxidant abilities and the lipoxygenase and xanthine oxidase inhibitory activity of broccoli sprouts by biotic elicitors
Zastosowanie elicytorów biotycznych w celu zwiększenia aktywności antyoksydacyjnej oraz zdolności do inhibicji lipoksygenazy i oksydazy ksantynowej kiełków brokułu
Autorzy:
Gawlik-Dziki, U.
Świeca, M.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542228.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Saccharomyces cerevisiae (SC) and Salix daphnoides bark (SD) water extracts were used for improving health-beneficial capacity of broccoli sprouts. The SC dilutions tested were 0.1, 0.5 and 1% (w/v), the SD concentration was 1% (w/v). Elicitation significantly modified the phenolics and flavonoid content, antiradical and chelating abilities, lipoxygenase (LOXI) and xanthine oxidase inhibitory activity (XOI). SC proved to be a better elicitor at a low concentration of 0.1% inducing antiradical, LOXI, XOI activities of both – hydrophilic and lipophilic extracts. SD water extract effectively induced lipophilic compounds with XOI activity and hydrophilic compounds with LOXI and antiradical activity. In most cases better results were obtained after one step induction. In the light of proved data nutaceutical value of non-processed food (broccoli sprouts) could be effectively enhanced by elicitation.
W celu wzmocnienia właściwości prozdrowotnych kiełków brokułu zastosowano elicytację wodnymi ekstraktami drożdży Saccharomyces cerevisiae (SC) oraz kory Salix daphnoides (SD). Zastosowano roztwory SC w stężeniach 0,1; 0,5 i 1% (w/v) oraz SD w stężeniu 1% (w/v). Indukcja wzrastających kiełków istotnie zmodyfikowała zawartość flawonoidów oraz związków fenolowych ogółem, aktywności antyoksydacyjne oraz zdolność do inhibicji lipoksygenazy (LOXI) i oksydazy ksantynowej (XOI). Zastosowanie 0,1% ekstraktu SC najskuteczniej indukowało aktywność LOXI, XOI oraz aktywność przeciwrodnikową zarówno związków hydrofilnych, jak i lipofilnych. Elicytacja 1% ekstraktem SD efektywnie indukowała aktywność lipofilnych inhibitorów XO oraz hydrofilnych inhibitorów LOX. W większości przypadków najlepsze rezultaty stwierdzono po jednokrotnej indukcji. Zastosowana strategia pozwala na zwiększenie wartości nutraceutycznej żywności nieprzetworzonej, jaką stanowią kiełki brokułu.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 1; 13-25
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The content of phenolic glycosides and macroelements (K, Ca, Mg) in the bark of herbal willows
Zróżnicowanie zawartości glikozydów fenolowych i makroelementów (K, Ca, Mg) w korze wierzb zielarskich
Autorzy:
Sugier, D.
Sugier, P.
Banaś, A.
Szewczuk, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542445.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
The willows with high phenolic glycosides concentrations are used in herbal production. The knowledge about these metabolites are well documented, but less is known about macroelement concentration in the bark of herb willows. The aims of this study were to evaluate the content of phenolic glycosides and macroelements in the bark of Salix alba, S. daphnoides and S. purpurea originating from their natural habitats and cultivated on the two different soil types. The study was carried out in 2009 and 2010 on a 5–6 year-old plantation. All the species cultivated on the loess soil were characterized by the highest concentration of phenolic glycosides in the bark. The soil type under willow plantation determined both the content of phenolic glycosides and the content of macroelements in the bark of all the three willow species. Calcium primarily determined the difference in the chemical composition of the bark. Among the species studied, Salix alba was characterized by the highest content of K, Ca and Mg in the bark, compared to the other species studied, irrespective of the soil conditions.
Wierzby charakteryzujące się dużą zawartością glikozydów fenolowych są wykorzystywane jako surowiec zielarski. Koncentracja tych metabolitów w korze jest stosunkowo dobrze udokumentowana, natomiast niewiele jest informacji odnośnie zawartości makroelementów. Celem badań było określenie zawartości glikozydów fenolowych oraz makroelementów (K, Ca, Mg) w korze Salix alba, S. daphnoides i S. purpurea, pozyskanych z naturalnych siedlisk występowania tych gatunków i uprawianych na różnych jednostkach glebowych. Badania były przeprowadzone w latach 2009 i 2010 na pięcioboi sześcioletniej plantacji. Wszystkie badane gatunki uprawiane na glebie lessowej charakteryzowały się większą zawartością glikozydów fenolowych w korze w porównaniu z uprawianymi na glebie piaszczystej. Właściwości gleby determinowały zarówno zawartość glikozydów fenolowych, jak i zawartość makroelementów w korze wszystkich ocenianych gatunków Salix sp. Z badanych pierwiastków zawartość wapnia w Salicis cortex była najbardziej zróżnicowana. Salix alba odznaczała się największą zawartością potasu, wapnia i magnezu w korze w porównaniu z pozostałymi gatunkami, niezależnie od warunków glebowych.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2013, 12, 4; 31-41
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Salix myrsinifolia Salisb. as a source of phenolic glycosides: distribution and characteristic of habitat conditions in the mid-eastern Poland
Salix myrsinifolia Salisb. źródłem glikozydów fenolowych: rozmieszczenie i charakterystyka warunków siedliskowych w Polsce środkowowschodniej
Autorzy:
Sugier, D.
Sugier, P.
Pawełek, M.
Gawlik-Dziki, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542010.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
In Poland, Salix myrsinifolia Salisb. reaches the south-western border of the dense geographical range. Therefore, the number of natural stands of this species is limited. The aims of this study were: to evaluate the content of phenolic glycosides in darkleaved willow bark taken from natural sites, and to investigate the habitat conditions and natural resources of this species in mid-eastern Poland. In the sites of S. myrsinifolia the annual shoots were taken, and the content of phenolic glycosides in willow bark was determined. The plant communities with the share of this species were characterised, and pH, organic matter, macro- and microelements in soils were determined. The bark of the dark-leaved willow is characterised by a very high content of phenolic glycosides and is considered to be potential natural source of salicylates. The plant communities with share of this species were formed spontaneously on highly transformed calcareous fens where peat was mined and on agriculturally developed peatlands. The number of natural stands is small, and gather from natural habitats is limited. Therefore, this species can be a good source of quality raw material during cultivating.
W Polsce Salix myrsinifolia Salisb. osiąga południowo-zachodnią granicę zwartego geograficznego zasięgu, toteż liczba naturalnych stanowisk tego gatunku jest ograniczona. Celem badań było określenie zawartości glikozydów fenolowych w korze wierzby czarniawej ze stanowisk naturalnych, ocena warunków siedliskowych oraz zasobów tego gatunku w Polsce środkowo-wschodniej. W korze pobranej z jednorocznych pędów S. myrsinifolia oznaczono zawartość glikozydów fenolowych. Scharakteryzowano zbiorowiska roślinne z udziałem tego gatunku, a w pobranych próbkach glebowych oznaczono pH, materię organiczną oraz makro- i mikroelementy. Kora wierzby czarniawej charakteryzowała się bardzo wysoką zawartością glikozydów fenolowych i może być traktowana jako potencjalne źródło salicylanów. Zbiorowiska roślinne z udziałem tego gatunku wykształciły się spontanicznie na torfowiskach węglanowych przekształconych w związku z eksploatacją torfu oraz rolniczo zagospodarowanych. Liczba naturalnych stanowisk Salix myrsinifolia jest niewielka, a pozyskiwanie kory ze stanu naturalnego ograniczone. Celowe wydaje się wprowadzenie tego gatunku do uprawy.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 75-88
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Identification of genetic diversity among Arnica montana L. genotypes using RAPD markers
Analiza zróżnicowania genetycznego wśród genotypów Arnica montana L. za pomocą markerów RAPD
Autorzy:
Okoń, S.
Paczos-Grzęda, E.
Łoboda, M.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542962.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
DNA polymorphism
identification
genetic diversity
Arnica montana
genotype
RAPD marker
medicinal plant
molecular analysis
Opis:
Arnica montana L. is one of the most important herbal plants used in medicine, pharmaceutical and cosmetic industry. The number of studies performed with molecular markers on arnica genotypes is very limited. Because of this fact the aims of presented examination were optimization of protocols DNA isolation from fresh leaves of A. montana and identification of genetic diversity among this plant genotypes. In presented study to obtain pure DNA Plant & Fungi DNA Purification Kit (EURx) were used. To clean obtained DNA long and slow electrophoresis and isolation DNA from gels were used. A. montana genotypes were analyzed using 40 RAPD primers (Operon Technologies), out of which 12 produced high number of polymorphic and repeatable fragments. In total, selected primers produced 120 fragments, among them 111 (92.5%) were polymorphic. The genetic similarity matrices were produced based on RAPD using the Dice’s coefficient. RAPD based genetic similarity was estimated between 0.535 and 0.945. The highest genetic similarity was estimated among GA17 and GA18 genotypes, which are closely located on the obtained dendrogramme.
Arnica montana L. jest jedną z najcenniejszych roślin zielarskich wykorzystywanych w medycynie, farmacji i przemyśle kosmetycznym. W dostępnej literaturze liczba doniesień związanych z analizą molekularną arniki jest znikoma, dlatego też celem prezentowanych badań była optymalizacja procesu izolacji DNA ze świeżych liści oraz identyfikacja zróżnicowania genetycznego oparta na markerach RAPD. W prezentowanej pracy w celu uzyskania czystego DNA do izolacji wykorzystano zestaw DNA Plant & Fungi DNA Purification Kit (Euro) oraz oczyszczanie za pomocą długiej elektroforezy w żelu agarozowym. Spośród testowanych 40 starterów RPAD do analiz wybrano 12 generujących stabilne i polimorficzne wzory prążków. Wyselekcjonowane startery amplifikowały 120 fragmentów, spośród których 111 (92,5%) było polimorficznych. Wykorzystujac markery RAPD utworzono matryce podobieństwa genetycznego. średnia wartość podobieństwa analizowanych genotypów wynosiła 0.886. Najwyższy współczynnik podobieństwa genetycznego oszacowano pomiędzy genotypami GA17 i GA18, które ulokowały się blisko siebie na uzyskanym dendrogramie.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 4; 63-71
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Improvement of nutraceutical value of broccoli sprouts by natural elicitors
Zwiększenie wartości nutraceutycznej kiełków brokułu poprzez zastosowanie elicytorów biotycznych
Autorzy:
Gawlik-Dziki, U.
Świeca, M.
Dziki, D.
Sugier, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542411.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Contrary to genetic engineering elicitation is a cheaper and socially acceptable methods for improving plant food functionality. In this work broccoli sprouts were elicited with Saccharomyces cerevisiae (SC) and Salix daphnoides bark (SD) extracts. The most effective elicitors of phenolics overproduction were 1% SD and 0.5% SC. Treatment with 0.1% SC significantly increased content of ferulic acid, whereas p-coumaric and syryngic acids levels were significantly elevated by elicitation with SC (0.5% and 1%) and SD. All studied extracts appeared to be very effective elicitors of kaempferol biosynthesis (17-fold for 0.1% SC). In the case of mastication-extractable phytochemicals significant increase of SOD-like activity was observed after elicitation with 0.1% SC, 1% SC and 1% SD. All elicitors caused also an increase of OH• radicals scavenging ability. The most effective was 1% SC, where an increase was about 40%. Elicitation significantly improved potential bioaccessibility of compounds with anti-ROS activities, especially SOD-like active phytochemicals, thus may consist an effective biotechnology.
W przeciwieństwie do inżynierii genetycznej modyfikacja przy użyciu elicytorów jest tania i społecznie akceptowalna. W niniejszej pracy kiełki brokułu były elicytowane wodnymi ekstraktami z drożdży Saccharomyces cerevisiae (SC) i kory wierzby purpurowej Salix daphnoides (SD). Nadprodukcja związków fenolowych została spowodowana przez 1% (w/v) ekstrakt z SD i 0,5% (w/v) ekstrakt z SC. Dziaáanie 0,1% ekstraktem z SC spowodowało istotny wzrost zawartości kwasu ferulowego. Zawartość kwasów p-kumarowego i syryngowego wzrosła istotnie po elicytacji 0,5 i 1% ekstraktami z SD. Wszystkie zastosowane roztwory spowodowały wzrost zawartości kempferolu (ponad 17-krotny w przypadku 0,1% SC). Statystycznie istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika ponadtlenkowego przez związki potencjalnie biodostępne zaobserwowano po elicytacji roztworami: 0,1% SC, 1% SC i 1% SD. Wszystkie elicytory spowodowały istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika hydroksylowego. Najbardziej efektywnymi elicytorem był 1% ekstrakt z SC (ponad 40% wzrost aktywności). Elicytacja znacząco zwiększyła potencjalną biodostępność związków zdolnych do neutralizacji reaktywnych form tlenu – może więc stanowić efektywną technikę biotechnologiczną.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2013, 12, 1; 129-140
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of in vitro lipoxygenase, xanthine oxidase inhibitory and antioxidant activity of Arnica montana and Arnica chamissonis tinctures
Porównanie zdolności do hamowania aktywności lipooksygenazy i oksydazy ksantynowej oraz aktywności antyoksydacyjnych in vitro przez nalewki z Arnica montana i Arnica chamissonis
Autorzy:
Gawlik-Dziki, U.
Świeca, M.
Sugier, D.
Cichocka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542009.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Preparations of Arnica have been used for treatment of post-trauma effects and inflammatory diseases. The aim of the study was to determine and compare the antioxidant activities and in vitro lipoxygenase (LOX) and xanthine oxidase (XO) inhibitory activity of different parts of A. montana (AM) and A. chamissonis (AC) with reference to the polyphenolic compounds content. Based on IC50 values could be concluded that active compounds of AM acted mainly as a XO inhibitors while LOX was more effective inhibited by AC samples. The highest antiradical activity was observed in the cases of AM flower heads and AC herbs tincture. All studied materials exhibited high chelating power (with IC50 ranged from 10.96 to 11.84 mg/ml) and ability to inhibition of lipid peroxidation (IC50 ranged from 10.00 to 15.09 mg/ml). Arnica tinctures possess high antioxidant abilities and XO and LOX inhibitory activity that might be helpful in preventing or slowing the progress of free radical dependent diseases. Additionally, results clearly showed that A. chamissonis might be a valuable herbal raw material.
Preparaty otrzymane z arniki są szeroko używane w leczeniu stanów pourazowych oraz chorób o podłożu zapalnym. Celem pracy było określenie i porównanie aktywności antyoksydacyjnych oraz zdolności do hamownia aktywności lipooksygenazy (LOX) i oksydazy ksantynowej (XO) przez nalewki z różnych części A. montana (AM) i A. chamissonis (AC) w aspekcie zawartości związków polifenolowych. Na podstawie wartości IC50 sądzić można, iż aktywne składniki AM działają głównie jako inhibitory OX, podczas gdy LOX była skuteczniej hamowana przez próby otrzymane z AC. Najwyższą aktywnością przeciwrodnikową charakteryzowały się nalewki z koszyczków AM oraz ziela AC. Wszystkie badane próby wykazały wysoką zdolność do redukcji (IC50 od 10,96 do 11,84 mg/ml) i peroksydacji lipidów (IC50 od 10,00 do 15,09 mg/ml). Nalewki z arniki wykazały wysoką aktywność antyoksydacyjną oraz zdolność do inhibicji OX I LOX, co może wskazywać na ich użyteczność w zapobieganiu lub łagodzeniu przebiegu chorób o podłożu wolnorodnikowym. Ponadto otrzymane rezultaty wskazują na fakt, iż AC może być wartościowym surowcem zielarskim.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 15-27
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies