Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roniewicz, E." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Early Norian (Triassic) corals from the Northern Calcareous Alps, Austria, and the intra-Norian faunal turnover
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20215.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Early Norian
Triassic
coral
Alps Mountains
Austria
faunal turnover
paleontology
Scleractinia
Hexanthiniaria
taxonomy
Norian
Dachstein
Tethys
Opis:
The first description of early Norian coral fauna from the Northern Calcareous Alps (Dachstein Plateau and Gosaukamm), Austria, is presented: 31 scleractinian species from 24 genera (including three corals not formally determined), and three hexanthiniarian species belonging to two genera. The stratigraphical position of the main part of the fauna discovered in the South Dachstein Plateau at the Feisterscharte is determined by means of the conodont Epigondolella quadrata (Lacian 1); single finds are from the horizons with Epigondolella triangularis and Norigondolella navicula (Lacian 3), and one close to the horizon with Epigondolella cf. multidentata (Alaunian 1). Rare corals from the Gosaukamm are from the Lacian 1 and Alaunian. Five species are described as new: Retiophyllia vesicularis, Retiophyllia aranea, Margarosmilia adhios, Hydrasmilia laciana; one new genus and species from the family Coryphylliidae, Margarogyra hirsuta; one new genus and species, Thamnasterites astreoides, cannot be assigned to a family. Two hexanthiniarian species, Pachysolenia cylindrica and Pachydendron microthallos, known exclusively from the Tethyan lower Norian, represent stratigraphically valuable species. A regularly porous coral from the family Microsolenidae, Eocomoseris, which up to now has only been known from the Jurassic and Cretaceous, is here identified from the Triassic strata (originally described as Spongiomorpha [Hexastylopsis] ramosa). Predominant taxa show solitary and phaceloid (pseudocolonial) growth forms and an epithecal wall; pennules−bearing corals are common. Carnian genera and genera typical of the Lacian and Lacian–early Alaunian prevail; a hydrozoan genus Cassianastraea has also been encountered as well as a scleractiamorph coral, Furcophyllia septafindens). The faunal composition contrasts with that of well known late Norian–Rhaetian ones, the difference being observed not only at the generic but also at the family level. The post−early Norian change in coral spectrum documents the turnover of the coral fauna preceding that at the Triassic/Jurassic boundary.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2011, 56, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pennular and non-pennular Jurassic scleractinians-some examples
Przykłady jurajskich korali pennularnych i niepennularnych
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20637.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Four Malmian corals of different microstructures have been described: Thamnasteria concinna, Dimorphastraea sp., Actinaraeopsis exilis and Isastraea cf. bernensis. Aragonite coral tissue being preserved, histological observations have been initiated. Taxonomical value of microstructure and histology, as decisive for suprageneric division, is confirmed. In four discussed species, trabeculae are of a branched morphology and non-sclerodermitic structure. Each species represents a different variety of trabecular histology. A restricted significance of synapticulae for taxonomical purposes is confirmed. Are described vertical adtrabecular bars, a new skeletal element, in Th. concinna.
Jurajskie korale znalezione w osadach lodowcowych na Pomorzu (Roniewicz in press) przedstawiają interesujący materiał paleontologiczny, gdyż ich aragonitowy szkielet nie uległ kalcytyzacji. Doskonały stan zachowania szkieletu pozwolił na nowe zbadanie czterech gatunków: Thamnasteria concinna (Goldfuss, 1826) i Dimorphastraea sp. spośród pennularnych oraz Actinaraeopsis exilis Roniewicz, 1968 i Isastraea cf. bernensis Etallon, 1864 spośród niepennularnych. Nowe dane morfologiczne i mikrostrukturalne pozwalają na przeprowadzenie rewizji dotychczasowej diagnozy rodzaju Thamnasteria Lesauvage, 1823. Generalnie, przeczą też one panującemu poglądowi na mikrostrukturę korali, który mówi, że trabekule są zbudowane z porcji szkieletowych — sklerodermitów. Natomiast dane te potwierdzają pogląd Gilla 1970 oraz Gilla i Lafuste’a (1971), że trabekule mają przyrost ciągły. Mikrostruktura szkieletu (a gdy ta nie jest zachowana, to w ograniczonym zakresie, jej odbicie w postaci ornamentacji septalnej) wysuwają się jako główne kryteria wydzieleń taksonomicznych na poziomie ponad-rodzajowym. Wśród korali o rozgałęzionych trabekulach uzasadnione wydaje się wydzielenie kilku różnych grup korali pennularnych, grupy niepennularnych z ostrymi guzkami (którym Gill 1967, potem Gill i Lafuste 1971 proponują, odpowiednio, nazwy Pennulacea i Montlivaltioidea), niepennularnych z cienkimi i długimi odgałęzieniami typu neoripidakantowego, i in. Przeprowadzono przegląd budowy elementów typu synaptikularnego, która okazuje się bardzo różnorodna, lecz niezwiązana z określonym typem mikrostruktury septów. Ze względu na to zakwestionowano przydatność synaptikul dla systematyki.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1982, 27, 1-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jurassic scleractinian coral Thamnoseris Etallon, 1864 (Scleractinia), and its homeomorphs
Jurajski koral Thamnoseris Etallon, 1984 (Scleractinia) i jego homeomorfy
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21553.pdf
Data publikacji:
1979
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1979, 24, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scleractinia from the Upper Portlandian of Tisbury, Wiltshire, England
Scleractinia z górnego portlandu Tisbury (Wiltshire, Anglia)
Scleractinia iz verkhnego portlanda Tisberi (grafstvo Wiltshire, Anglija)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21898.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1970, 15, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobyastraea n. gen., genre homomorphique de Thamnasteria Lesauvage, 1823 (Hexacoralla)
Kobyastraea n. gen., rodzaj homomorficzny z Thamnasteria Lesauvage, 1823 (Hexacoralla)
Kobyastraea n. gen., gomomorf roda Thamnasteria Lesauvage, 1823 (Hexacoralla)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22053.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1970, 15, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les Madreporaires du Jurassique superieur de la bordure des Monts de Sainte-Croix, Pologne
Górno-jurajskie Hexacorallia z obrzeżenia gór Świętokrzyskich
Verkhnejurskie Hexacorallia iz obramlenija Sventokrzhiskikh Gor, Polsha
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22388.pdf
Data publikacji:
1966
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Jurassic
paleontology
fauna
Hexacorallia
Holy Cross Mountains
new species
morphology
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1966, 11, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complexastraea i Thecosmilia z astartu Polski
Complexastraea and Thecosmilia from the astartian of Poland
Complexastraea i Thecosmilia iz astarta Polshi
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22459.pdf
Data publikacji:
1960
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Opracowano kilka gatunków korali należących do rodziny Montlivaultiidae Dietrich, zebranych w górnej jurze obrzeżenia Gór Świętokrzyskich. Okazy z Bukowej pochodzą ze środkowego astartu, a okazy z Sobkowa, Sulejowa i okolic Kodrąbia - z górnego astartu. Opisano 6 gatunków korali ,w tym 2 nowe : Complexastraea sobkoviensis n. sp. i C. carinata n. sp.
Description is here made of several corals of the family Montlivaultiidae Dietrich, collected in 1957 and 1959 from Upper Jurassie limestones outcropping in the western and north-western margins of the Holy Cross Mountains (Góry Świętokrzyskie). Specimens collected at Bukowa are referable to the Middle Astartian, those from exposures at Sobków, Sulejów on the Pilica and the vicinity of Kodrąb - to the Upper Astartian. Six coral species are described , two of them are new to science. Within the marginal area of the Holy Cross Mountains corals occur foremost in Middle and Upper Astartian beds, mainly in detritic limestones bunt of organic remains and of oolithic limestones, with a large admixture of organogenic clastic material. They are mostly colonial corals, branched or massive. In the sediment they occupy a life position and bear traces of organic destruction only. Frequently corals are associated with large molluscs and gastropods. On the whole they do not form major accumulations. In pelitic compact limestones corals occur less frequently than in oolithic and detritic limestones. They aro represented mostly by species with massive colonies smaller than those of corals in oolithic limestones. The colonies here described come from both mentioned varieties of limestone. Thecosmilia trichotoma (Goldf.) and Complexastraea hemisphaerica Geyer have been recovered from oolithic unbedded limestones in quarries within the Kodrąb area . Fossils associated with them are listed on p. 452/3 of the Polish text. Complexastraea thevenini (Et.) occurs in the quarry at Bukowa, in compact cream-coloured limestones, along with scarce molluscs and gastropods, also with indeterminate colonial and individual corals. C. burgundiae (Blainv.) has been recorded from detritic limestones at Sulejów on the Pilica. It occurs there in association with a rich fauna listed on p. 452/3 of the Polish text. Colonies of two new species - Complexastraea sobkoviensis and C. carinata have been found in the products of weathering of oolithic limestones in the vicinity of Sobków. The environmental conditions of the here considered corals may be interpreted as not being a true reef, but rather an accumulation of organisms within a moderately shallow neritic zone, not very distant from the shore. Genus Complexastraea d'Orbigny, 1849 Specific identifications within this genus will be facilitated not only by such features as size of the corallite diameter , number of septa etc., but also by the following structural characters of the endotheca, thus far not sufficiently taken into account : 1. Relative development of endothecal elements . In C. hemisphaerica Geyer we may observe strong development of the dissepiments; in C.thevenini (Et.), C. sobkovicnsis n. sp . and C. carinata n. sp. the dissepiments are less numerous and more flat , pseudotabulae being the predominant elemen t. In C. burgundiae (Blainv.) regularly arranged, broad pseudotabulae predominate, the vesicles are few. 2. Varying density of elements. In C. thevenini (Et.) and C. carinata n. sp . the endotheca is dense, made up of extremely flat and thin elements. 10-11 pseudotabulae fit into 1 mm in longitudinal section; in the remaining species the endotheca consists of large and fairly thick elements, loosely arranged, with 5-7 pseudotabulae in 1 mm. 3. Arrangement pattern. The axial depression on the endotheca varies: it is shallowest in C. carinata n. sp., deepest in C. burgundiae (Blainv.) and intermediate in the remaining species, The arrangement pattern of transverse elements between corallites depends on the distance separating the corall it es. In C. thevenini (Et .), C. hemisphaerica Geyer, C. sobkoviensis n. sp . and C. carinata n. sp. the corallites are rather closely arranged, hence the costal part of septae is poorly developed and the Jines of divergence of contacting septa are markedly close. Since the greatcst elevation of endothecal elements occurs along the passage or the line of divergence, the transversal elements between two corallites are convex, rounded or flattened at the top, and occasionally slightly concave. In C. burgundiae (Blainv.) the corallites are not so closely spaced, the costal part of septa is well developed, the lines of divergence of the contacting septa being, therefore, far spaced. Hence the greatest elevations of pseudotabulae occur at some distance from one another with a broad and deep depression in between them. The only mode of budding observed by the writer in species of the genus Complexastraea d'Orbigny is intracalicinal, shown in C. thevenini (pl. VIII). Microstructure of septa, stereom and dissepiments is unrecognizable due to the recrystallization of skeleton. The only vestige of primary structure, visible in slides of septa, is a light median line, about 0.03 mm wide, bordered from each side with one thin, dark line. Complexastraea sobkoviensis n. sp. (pl, VI ) Diagnosis. - Massive colony, up to 40 cm in height. Corallites ovoid in cross section, with diameter ranging f rom 1.1 X 1.6 cm to 1.2 X 2.0 cm. Distance between centres of corallites varies from 1.3 to 1.8 cm. The thirty-four to fourty -seven septa are thin, ornamented by notably small carinae. Endotheca consists of pseudotabulae, centrally flatly arranged, five fitting on 5 mm in cross section, and of large vesicular dissepiments. Between corallites these form an elevation with flattened top. Comparison. - This species, with diameter similar to that in C. hemisphaerica Geyer and C. carinata n. sp., differs from them in number of septa and structure of endotheca. Endotheca consists of widely spaced central pseudotabulae and of large vesicular dissepiments. From other known species it differs in smaller corallites and in number of septa. Complexastraea carinata n. sp. (pl. VII) Diagnosis. - Tabular colony. In cross section corallites ovoid or round, with diameter up to 1.5X2.0 cm. Distance between centres of corallites from 1.3 to 1.8 cm . Septa (40-56) rather densely spaced, ornamented by protruding carinae. Major and minor septa somewhat more dilated than the remaining ones. Endotheca consisting of thin pseudotabulae and dissepiments. In the centre of corallites these are slightly depressed , while in between the corallites they form an elevation with concave top. 10- 11 pseudotabulae occur on 5 mm in longitudinal section. Comparison . - In size of corallites this species resembles C.hemisphaerica Geyer and C. sobkoviensis n. sp. It differs therefrom in number of septa, their more conspicuous ornamentation and in structure of endotheca consistlng of very densely arranged pseudotabulae and flat dissepiments. In structure of endotheca it approaches C. thevenini (Et .), but it is with smaller corallites and more distinctly marked ornamentation of septa. From the remaining species it differs foremost in smaller dimensions of corallites.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1960, 05, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cylismilia nom. n. (Scleractinia, Jurassic)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22551.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The generic name used lor an early Kirameridgian coral from Dobrogea, Cylindrosmilia Roniewicz, 1976 (type species: Cylindrosmilia cylindrica Roniewicz, 1976 is preoccupied by Cylindrosmilia Quenstedt, 1880 (type species: Cylindrosmilia reticulata Quenstedt, 1880) from the late Kimmeridgian of Nattheim. It was Wells’ list of coral generic taxa published recently (1987) which recorded this nomenclatural irregularity. To avoid the homonymy a new name Cylismilia (type species: Cylindrosmilia cylindrata Roniewicz, 1976) is here proposed to replace Cylindrosmilia Roniewicz, 1976. The new name has been obtained by shortening of the original one.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Correction of homonymy of generic name Cyclophyllia Roniewicz, 1989 (Scleractinia) into Cycliphyllia nom. n.
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19935.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
correction
homonym
generic name
nomenclature
paleontology
Triassic
Upper Triassic
Cyclophyllia
Scleractinia
Opis:
A new generic name, Cycliphyllia, is here proposed as a replacement name for Cyclophyllia Roniewiecz, 1989 (type species: Thecosmilia cyclica Schaefer et Senowbari-Daryan, 1978, Upper Triassic). The latter is a junior homonyme of Cyclophyllia Milne-Edwards et Haime, 1848 (type species: Cyclolites cristata Lamarck, 1801, Cretaceous), an invalid name, which is a junior synonyme of Aspidiscus Koenig, 1825 (Milne-Edwards 1857: t. 2, p. 386). This regrettable error has been noticed thanks to the List of generic names by Wells (1986). As a consequence of the above change, the orthography of the family name Cyclophylliidae Roniewicz, 1989 is here corrected into Cycliphylliidae.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Actinaraeopsis, un nouveau genre de Madréporaire jurassique de Pologne
Actinaraeopsis n.gen. (Hexacoralla) z górnej jury obrzeżenia Gór Świetokrzyskich
Actinaraeopsis n.gen. (Hexacoralla) iz verkhnejurskikh otlozhenijj obramlenija Cventokrzhiskikh Gor (Polsha)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21079.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1968, 13, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fossil Flabellum (Scleractinia) of Antarctica
Kopalny gatunek Flabellum (Scleractinia) z Antraktyki
Autorzy:
Roniewicz, E.
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22574.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
A new ahermatypic scleractinian coral, Flabellum rariseptatum sp.n., belonging to the Flabellum thouarsii-group of species, has been described from Tertiary glacio-marine sequence of the Cape Melville Formation cropping out at the King George Island, South Shetland Islands, Antarctica.
Wśród obfitej fauny kopalnej odkrytej w 1980—81 roku przez uczestników V Polskiej Wyprawy Antarktycznej PAN (Birkenmajer 1982a) znajduje się nowy gatunek koralowca nierafowego, Flabellum rariseptatum sp.n. Fauna pochodzi z osadów lodowcowo-morskiej Formacji Cape Melville odsłaniających się na Półwyspie Melville’a na Wyspie King George w Południowych Szetlandach (fig. 1 A—C). Osady te są wykształcone przede wszystkim w postaci mułowców i iłowców z rozrzuconymi głazami wytopionymi z dryfujących gór lodowych. Formacja Cape Melville tworzy najwyższą część Grupy Moby Dick wyróżnionej na Wyspie King George przez Birkenmajera (1982a, 1984). Koralowce występują obok krabów (Förster et al. 1985, Förster et al. in press), szkarłupni (Szymańska in press), mięczaków (Karczewski in press), wieloszczetów (szczęki i aparaty szczękowe, Szaniawski i Wrona in press), otwornic, oraz kredowych belemnitów i nannoplanktonu, które są redeponowane (Birkenmajer et al. 1983; Dudziak 1984). Uważa się, że osady Formacji Cape Melville powstawały w spokojnej wodzie w obrębie zewnętrznego szelfu (Birkenmajer 1982b, 1984). Górną granicę wieku osadów tej formacji określają przecinające je dajki andezytowe, które liczą około 20 mln lat (Birkenmajer et al. 1985). Nowy gatunek należy do grupy gatunków z kręgu F. thouarsii szeroko rozprzestrzenionych od oligocenu do dziś wokół Antarktydy i w strefie subantarktycznej. Osobniki dochodzą do dużych rozmiarów i odznaczają się bardzo zmiennym kształtem (fig. 2; pl. 15: 1—6). Kombinacja takich cech, jak cienkie i stosunkowo mało zagęszczone septa oraz lekko wypukły lub prawie poziomy zarys dystalnego brzegu septów (figs. 3, 4; pl. 16: 1—3) różnią ten gatunek od pokrewnych. Korality mają bardzo cienki pedicel z wklęsłą od dołu płytką bazalną oraz gąbczastą kolumellę o mało zwięzłej budowie (pl. 16: 4—7).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1985, 30, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolutionary trends in the epithecate scleractinian corals
Autorzy:
Roniewicz, E
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22890.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fald brzezny
Scleractinia
trias
skamienialosci
epiteka
skleraktinia
ewolucja
polipy
morfologia
korale
paleontologia
mikrostruktura
szkielet
ontogeneza
Opis:
Adult stages of wall ontogeny of fossil and Recent scleractinians show that epitheca was the prevailing type of wall in Triassic and Jurassic corals. Since the Late Cretaceous the frequency of epithecal walls during adult stages has decreased. In the ontogeny of Recent epithecate corals, epitheca either persists from the protocorallite to the adult stage, or is replaced in post-initial stages by trabecular walls that are often accompanied by extra-calicular skeletal elements. The former condition means that the polyp initially lacks the edge zone, the latter condition means that the edge zone develops later in coral ontogeny. Five principal patterns in wall ontogeny of fossil and Recent Scleractinia are distinguished and provide the framework for discrimination of the four main stages (grades) of evolutionary development of the edge-zone. The trend of increasing the edge-zone and reduction of the epitheca is particularly well represented in the history of caryophylliine corals. We suggest that development of the edge-zone is an evolutionary response to changing environment, mainly to increasing bioerosion in the Mesozoic shallow-water environments. A glossary is given of microstructural and skeletal terms used in this paper.
Zmiany w budowie ściany szkieletu Scleractinia, jakie obserwować można od triasu do dziś (Fig. 1-14), są wyrazem modyfikacji anatomicznych w budowie dystalnej części ich polipów. Pierwotnym typem ściany u skleraktinii, który występował niemal u wszystkich osobnicznych i faceloidalnych korali triasowych byla epiteka tworząca zewnętrzną część szkieletu (Fig. 1A, 6). Ciało polipa nie wykraczało poza granice epiteki, co w przypadku wielu rodzajów oznaczało, że zawarte ono było w obrębie niewielkiej przestrzeni wewnątrzkielichowej. Epiteka powstaje w bruździe epitekalnej dystalnego zafałdowania ścianki polipa, które można uwazać za zaczątkowy fałd brzeżny. Epiteka odróżnia się od innych ścian korali (1) miejscem tworzenia, (2) mikrostrukturą i (3) morfologią. Obecność epiteki u korali kopalnych i dzisiejszych stwierdza się na podstawie włóknistej (nietrabekularnej) struktury o wzroście dośrodkowym, lub morfologii jej zewnętrznej powierzchi pokrytej liniami przyrostowymi (Fig. 2-12). W ewolucji Scleractinia widoczny jest trend do otaczania szkieletu faldem ciała miękkiego, tzw. fałdem brzeznym (edge-zone), czego efektem jest redukcja, a następnie eliminacja pierwotnej ściany epitekalnej. Epiteka jest zastępowana przez ściany trabekularne, którym towarzyszą pozakielichowe złogi szkieletowe (np. tynk ścienny = tectura, patrz Fig. 1B i 4), bądź wchodzi w skład ścian złożonych, np. jako ściany epitekalno-paratekalne, epitekalno-septotekalne (Fig. 3, 11). Wydzielono pięć podstawowych modeli ontogenezy szkeletu kopalnych i współczesnych skleraktinii i rozpatrzono na ich tle gradacje w rozwoju fałdu brzeżnego (Fig. 15). Wyróżniono cztery stopnie w rozwoju fałdu brzeżnego: (I) preformacja fałdu brzeżnego w postaci dystalnego fałdu ściany; (II) uformowanie się fałdu brzeżnego o zmiennym zasięgu i braku/ograniczonej zdolności do tworzenia pozaściennych złogów szkieletowych; (III) pokrycie szkieletu przez fałd brzeżny posiadający zdolność wytwarzania tynku ściennego; (IV) redukcja zasięgu fałdu brzeżnego do strefy dystalnej szkieletu, z zachowaniem zdolności do wytwarzania tynku ściennego. Przemiany związane z wykształceniem się fałdu brzeżnego, a następnie jego rolę w tworzeniu szkieletu widać najpełniej w ewolucji Caryophylliina: od wyłącznie epitekalnych Volzeioidea (trias-dziś) do posiadających szkielet całkowicie otoczony fałdem ciała miękkiego Turbinoliidae (kreda-dziś). Rozwój fałdu brzeżnego mógł stanowić ewolucyjną odpowiedź korali na zmieniaące się warunki środowiska, głównie na nasilenie bioerozji w mezozoicznych środowiskach płytkowodnych. Dziś korale o wyłącznie epitekalnych ścianach występują jedynie w wodach głębokich bądź w środowiskach kryptycznych (np. Gardineria i niektóre Guyniidae).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 131-166
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural disparity between Recent fungiine and Mesozoic microsolenine scleractinians
Autorzy:
Morycowa, E
Roniewicz, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20981.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Cunnolitidae
trias
skamienialosci
Microsolenidae
jura
Microsolenina
Fungiidae
paleobiologia
korale minitrabekularne
Latomeandridae
Synostreidae
korale
mikrostruktura
Astraeomorphidae
Opis:
The Mesozoic families Microsolenidae, Latomeandridae, Synastreidae and Cunnolitidae basically differ from the Recent fungiids, with which they had traditionally been classified due to their having synapticulae and porous septa. We propose a new suborder Microsolenina for these families because their members possess collar-like structures (pennulae of Gill 1967) spaced along the trabeculae, tending to merge into more or less continuous flanges parallel to the septal distal margin, distributed on each face of the septa. The fungiids, having trabeculae with granulations set off from the trabecular axis towards interseptal space (vepreculae of Jell 1974), are closest to the faviids from which they probably derived.
Skleraktinie jurajskie i kredowe należące do rodzin Latomeandridae, Microsolenidae, Synastreidae i Cunnolitidae, ze względu na morfologiczne podobieństwa z dzisiejszymi koralami, były włączane do podrzędu Fungiina. Budowa mikroskopowa septów (mikrostruktura), tj. budowa trabekul - zarówno ich trzonów (typ wielocentrowy), jak też struktur bocznyh czyli ornamentacji (guzki, pennule, meniany, synaptikule: Fig. 1-5), świadczą o braku bezpośrednich powiąpań filogenetyycznych między wymienionymi rodzinami z jednej, a kenozoiczną rodziną Fungiidae z drugiej strony. Autorki proponują wyodrębnienie nowego podrzędu, Microsolenina, który obejmowałby wymienione rodziny jurajsko-kredowe. Przedstawiają też schemat przekształcenia budowy szkieletu septalnego typowego dla jednej z triasowych linii filetycznych korali minitrabekularnych, Astraeomorptridae, w złożone struktury występujące u korali rodzin Latomeandridae i Midrosolenidae, które pojawiły się z początkiem jury (Fig. 6).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 361-385
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revision of the genus Cladophyllia and description of Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22534.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.
Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies