Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nowakowska, K." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Structure of macro-molecular dextrins
    Struktura dekstryn wielkocząsteczkowych
    Autorzy:
    Nowakowska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396416.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    high molecular dextrins degradation of potato starch
    amylolytic enzymes
    Opis:
    The aim of this work was to study macro-molecular dextrins obtained in the process of acid degradation of potato starch, performed by two methods. The first concerned lintnerization of starch, i.e. action of acid on starch in water suspension , at room temperature for 7 days. The second covered dextrinization of starch by its torrefaction with the supplement of a small amount of acid at 125°C.
    W pracy podjęto badania dekstryn wielkocząsteczkowych otrzymanych w procesie kwasowego rozpadu skrobi ziemniaczanej, prowadzonego dwiema metodami. Pierwsza dotyczyła lintneryzacji skrobi, czyli działania kwasu na skrobię w postaci zawiesiny wodnej, w temperaturze pokojowej w ciągu 7 dób. Druga metoda polegała na dekstrynizacji skrobi przez jej prażenie z dodatkiem niewielkiej ilości kwasu w temp. 125 °C. Badane dekstryny wielkocząsteczkowe otrzymywane były w stanie czystym, tj. po usunięciu ostatecznych i rozpuszczalnych w wodzie niskocząsteczkowych produktów hydrolizy skrobi. Przeprowadzona analiza fizykochemiczna wymienionych dekstryn, dotycząca wyznaczenia średniej masy cząsteczkowej, liczby grup końcowych w cząsteczce, stopnia rozgałęzienia i stopnia polimertzacji odcinków prostych w cząsteczce pozwoliła stwierdzić, że podczas procesu dekstrynizacji skrobi zachodzą obok reakcji o charakterze hydrolitycznym - reakcje transglukozydacji. Przypuszczenia takie potwierdziły przeprowadzone w dalszej części pracy badania enzymatyczne dekstryn, a mianowicie β-amyloliza tych dekstryn, a następnie hydroliza uzyskanych dekstryn granicznych z udziałem glukoamylazy. Badania te pomogły określić możliwość i kierunki reakcji kondensacji wewnątrz- lub międzycząsteczkowej dekstryn. Dekstryny wielkocząsteczkowe otrzymano w wyniku łagodnej hydrolizy skrobi, tj. przez lintneryzację oraz częściową dekstrynizację skrobi. Badania fizykochemiczne i enzymatyczne tych dekstryn pomogły określić możliwość zachodzenia reakcji kondensacji wewnątrz- lub międzycząsteczkowej dekstryn.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 1; 71-77
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biochemical characteristics of Propionibacterium shermanii nisin-resistant strains
    Biochemiczna charakterystyka nizynoopornych szczepów Propionibacterium shermianii
    Autorzy:
    Pedziwilk, F.
    Skupin, J.
    Nowakowska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10026.pdf
    Data publikacji:
    1975
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    Wyizolowano mutanty Propionibacterium shermanii oporne na 300 jednostek nizyny i podano ich podstawową charakterystykę biochemiczną. Dotyczyła ona głównie właściwości ważnych z punktu widzenia technologii zarówno w odniesieniu do zastosowania bakterii kwasu propionowego w produkcji serów, jak i biosyntezy witaminy B₁₂ (głównie do celów paszowych). Bakterie kwasu propionowego, oporne na działanie nizyny mogą intensyfikować biosyntezę witaminy B₁₂, mają jednak stosunkowo mały wpływ na wydajność kwasu propionowego. Szczepy oporne na działanie nizyny lepiej wykorzystują laktozę aniżeli bakterie oryginalne. Mutanty P. shermanii, wyhodowane na pożywce serwatkowej pozwalały otrzymać 18,0 mg kwasu propionowego z 1 ml pożywki; szczepy oryginalne charakteryzowały się wydajnością 12,0 mg. W obydwu przypadkach badanych mutantów oraz szczepu oryginalnego nie stwierdzono aktywności proteolitycznej.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1975, 01, 2
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Production of high saccharified syrups by two-stage enzymatic hydrolysis of potato starch
    Wytwarzanie syropów wysokocukrzonych przez dwustopniową hydrolizę enzymatyczną skrobi ziemniaczanej
    Autorzy:
    Sroczynski, A.
    Pierzgalski, T.
    Nowakowska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10091.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    High saccharified syrups (50-75DE) were obtained by liquefaction of potato starch with α-amylase and saccharification with glucoamylase. Considerably reduced concentrations of glucoamylase preparations were used in hydrolysates to make the process more economical. A part of the experiments concerned enzymatic dissolving and saccharification of starch at constant pH 6. This was performed to avoid accretion of salts, which would have developed in an environment with varying pH.
    Syropy wysokoscukrzone o redukcyjności 50-75 DE otrzymywano metodą enzymatycznej hydrolizy skrobi. Do upłynniania skrobi i częściowego jej scukrzania stosowano preparaty bakteryjnej α-amylazy. W celu uzyskania dużej zawartości cukrów redukujących w syropach wysokoscukrzonych stosowano do dalszej hydrolizy preparaty glukoamylazy, w ilościach kilkakrotnie mniejszych od ogólnie używanych i zalecanych przez producentów tych preparatów. Miało to na celu poprawienie efektywności ekonomicznej wytwarzania syropów wysokoscukrzonych. Stosując minimalną dawkę preparatu glukoamylazy Novo 75, wynoszącą U,025% preparatu licząc na s.s. substratu, uzyskiwano stopień scukrzenia hydrolizatów w granicach 55 do 60 DE. Proces scukrzania prowadzono przy optymalnej wartości pH, w czasie 12-24 godzin. Syropy wysokoscukrzone o zawartości cukrów redukujących ok. 55 DE można również otrzymać w znacznie krótszym czasie np. 6 godz., ale przy wyższym stężeniu preparatów glukoamylazy, tj. ok. 0,10% s.s. substratu. W pierwszej części doświadczeń uzyskiwano zatem syropy wysokoscukrzone, stosując różne wartości pH optymalne dla działania poszczególnych preparatów enzymatycznych np. pH 6,0 dla α-amylazy Novo 264, w fazie rozpuszczania skrobi i pH 5,2 dla glukoamylazy Sumyzyme w fazie scukrzania. Scukrzanie hydrolizatów prowadzono przy współdziałaniu glukoamylazy z obecną w roztworze nie zdezaktywowaną α-amylazą. W drugiej części doświadczeń, stosując dwustopniową enzymatyczną hydrolizę przy jednej tylko niezmiennej wartości pH= 6,0 (pośredniej w stosunku do optymalnej wartości pH 7,0 dla działania α-amylazy HT-1000 i optymalnej wartości pH 5,2 dla działania glukoamylazy Sumy-zyme), otrzymywano również syropy wysokoscukrzone o niewiele mniejszych zawartościach cukrów redukujących. Nieco niższe wartości DE syropów uzyskiwanych przy utrzymywaniu stałej wartości pH np. 6,0 w całym procesie dwustopniowej hydrolizy enzymatycznej rekompensuje korzystnie mniejsza zawartość soli w syropach, ponieważ nie występuje wówczas konieczność na przemian zakwaszania i zobojętniania hydrolizatów do wartości pH niezbędnych dla poszczególnych etapów hydrolizy oraz odpowiednich dla końcowego produktu.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1977, 03, 2
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of preparation and drying conditions of bacterial and yeast-bacterial biomasses on the biological value of protein-vitamin concentrates
    Wpływ warunków przygotowania i suszenia biomas drożdżowo-bakteryjnych na ich wartość odżywczą
    Autorzy:
    Skupin, J.
    Giec, A.
    Pedziwilk, F.
    Stasinska, B.
    Trojanowska, K.
    Nowakowska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10584.pdf
    Data publikacji:
    1978
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    Comparative studies involved bacterial and yeast-bacterial biomasses which have been subjected to freeze-drying and spray-drying either with or without the after-fermentation fluid. Considering the nutritive and economic aspects, spray-drying of biomasses not containing the after-fermentation fluid appeared to be most desirable and resulted in proteinvitamin preparations showing the highest biological value.
    Biomasy drożdżowa-bakteryjne uzyskano w wyniku hodowli drożdży Culveromyces fragilis i bakterii z rodzaju Propionibacterium na podłożu serwatkowym. Uzyskane biomasy suszono rozpyłowa i liofilizacyjnie wraz z podłożem lub po jego oddzieleniu metodą wirowania. Jako kryteria wartości uzyskanych preparatów przyjęto podstawową ich charakterystykę oraz zawartość witamin z grupy B, zwłaszcza witaminy B₁₂ , kwasów nukleinowych, kwasu propionowego, strawność enzymatyczną „in vitro" oraz wartość biologiczną oznaczoną na zwierzętach doświadczalnych, mikrobiologicznie i na podstawie wskaźników chemicznych. Badania wykazały, źe zastosowana metoda prowadzenia skojarzonych hodowli drożdźowo-bakteryjnych na serwatce pozwala na osiągnięcie wysokowartościowych preparatów białkowo-witaminowych . Uzyskane wyniki wskazują ponadto, że suszenie rozpyłowe tych biomas jest poza względami ekonomicznymi bardziej uzasadnione od liofilizacyjnego, głównie z uwagi na obniżenie ilości kwasów nukleinowych i podwyższenie podatności preparatów na działanie enzymów proteolitycznych przewodu pokarmowego (strawność enzymatyczna „in vitro"'). Nie wykazano jednocześnie negatywnego wpływu tego suszenia na zawartość witamin z grupy B ani na profil korynoidów. Suszenie omawianych biomas z płynem pofermentacyjnym prowadzi do uzyskania produktu o znacznej zawartości kwasu propionowego i związków popiołowych przy jednoczesnym obniżeniu zawartości witamin. Optymalne właściwości badanych preparatów zapewnia więc suszenie metodą rozpyłową biomas oddzielonych od płynów pofermentacyjnych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1978, 04, 1
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies