- Tytuł:
-
Selection and isolation of filamentous fungi applicable in protein enrichment of carbohydrate raw materials
Próba selekcji i izolacji grzybów strzępkowych przechowywanych w kolekcji IPF przydatnych do wzbogacania surowców węglowodanowych w białko - Autorzy:
-
Solak, G.
Hornecka, D.
Ilnicka-Olejniczak, O. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1398752.pdf
- Data publikacji:
- 1986
- Wydawca:
- Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
- Tematy:
-
filamentous fungi
Asp. oryzae
starch
protein
biosynthesis - Opis:
-
Among the investigated filamentous fungi of genera Aspergillus Fusarium, Byssochlamys, Penicillium Paelicomyces and Trichoderma, the strain Aspergillus oryzae A. or./6 was the most suitable for the biosynthesis of protein from starch-containing raw materials. Selection afforded four monocultures characterized by protein increase of 3.1-3.8 g/dm³ , and by protein yield (calculated per utilized starch) ranging from 24.7 to 31.1%: medium utilization fluctuated between 74.0-84.9%.
Stwierdzono, że spośród przebadanych grzybów strzępkowych należących do rodzajów: Aspergillus, Fusarium, Byssochlamys, Penicillium, Paecilomyces i Trichoderma najbardziej przydatny do biosyntezy białka z surowców skrobiowych okazał się szczep Aspergillus oryzae oznaczony symbolem A.or./6 (tab. 1). Opracowano szybką metodę selekcji wysokowydajnych szczepów wytwarzających enzymy amylolityczne opierającą się na określeniu stosunku średnicy rozjaśnienia (R) do średnicy kolonii (r) na podłożu Czapek-Doxa z dodatkiem zhydrolizowanej do dekstryn skrobi jako jedynym źródłem węgla oraz płynem Lugola jako wywoływaczem. Otrzymane wyniki zweryfikowano metodami statystycznymi (rys. 2). Dla monokultury A.or./6/9 określono dynamikę biosyntezy białka. i enzymów amylolitycznych stwierdzając, że najwięcej białka uzyskuje się w 72 h hodowli, a najwyższą aktywność w 120 h hodowli (rys. 3). W wyniku przeprowadzonej selekcji szczepu A.or./6 otrzymano 4 monokultury o bezwzględnym przyroście białka wynoszącym 3,22-3,48 g/dm³, wydajność procesu w przeliczeniu na ubytek suchej masy wahała się od 30,85 do 45,71, a w przeliczeniu na skrobię od 23,74 do 25,66% (tab. 3). Następnie sprawdzono przydatność wyselekojonowanych 4 monokultur do wzrostu na podłożu ze śrutą żytnią i stwierdzono, że bezwzględny przyrost białka był większy o ok. 80% niż na pożywce ziemniaczanej, natomiast wydajność białka w przeliczeniu na wprowadzoną skrobię była niższa o ok. 38% niż w przypadku podłoża ziemniaczanego (tab. 4). W tab. 5 i 6 przedstawiono wpływ czasu przechowywania na zdolność do biosyntezy białka badanych 4 monokultur i stwierdzono, że była ona zadowalająca. Po 16 miesiącach przechowywania przyrost białka w 1 dm³ podłoża wahał się w granicach 3,11-3,78 g, a wydajność białka w przeliczeniu na wykorzystaną skrobię 24,74-31,06%. - Źródło:
-
Acta Alimentaria Polonica; 1986, 12, 3-4; 205-220
0137-1495 - Pojawia się w:
- Acta Alimentaria Polonica
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł