Temat: Morphology - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Morpho-histological analysis of tomato (Solanum lycopersicum L.) plants after treatment with juglone
Morfologiczno-histologiczna analiza łodyg pomidora (Solanum lycopersicum L.) traktowanego juglonem. Czy juglon wpływa pozytywnie na wzrost roślin?
Autorzy:: Milewska-Hendel, Anna
Polak, Małgorzata
Sala, Katarzyna
Zieleźnik-Rusinowska, Paulina
Gawecki, Robert
Kurczyńska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1590651.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: histology
cambium
fibers
juglone
morphology
tomato
Opis:: Juglone is a substance that limits plant growth and has a toxic effect on plant development. In this study, we analyzed the influence of juglone at two different concentrations (10−3 M and 10−4 M), which were applied to different parts of Solanum lycopersicum L. plants (root system, stem after decapitation, and surface of a younger leaf or after autografting) for a short period of time (7 days), on the morphology and histology of stems. At a lower concentration, juglone had positive effects on plant growth, which resulted in an increase in interfascicular cambial cell divisions, faster development of a continuous cambium layer along the stem circumference, and development of fibers. Additionally, under the influence of juglone, the number of developing leaves increased and adventitious roots developed. The results are discussed based on the current literature concerning the reaction of plants to juglone and to stress conditions.
Badania prowadzono na kilkutygodniowych roślinach pomidora (Solanum lycopersicum L.) traktowanych juglonem w dwóch stężeniach (10−3 M lub 10−4 M) przez okres 7 dni. Juglon podawany był albo do systemu korzeniowego, albo w postaci pasty lanolinowej na dekapitowane pędy lub powierzchnię najmłodszego liścia. Sprawdzono również wpływ juglonu na tempo procesu zrastania się zrazu z podkładką po autoszczepieniu. Rośliny traktowane juglonem (niezależnie od miejsca aplikacji) w stężeniu 10−4 M, były większe w porównaniu do roślin kontrolnych, miały więcej rozwiniętych liści, charakteryzowały się wytwarzaniem korzeni przybyszowych, a proces zrastania się zrazu z podkładką przebiegał szybciej niż w roślinach kontrolnych. Juglon podany w wyższym stężeniu wpływał hamująco na wzrost i rozwój roślin w odniesieniu do analizowanych parametrów wzrostowych. Analiza histologiczna pokazała, że w roślinach traktowanych juglonem w stężeniu 10−4 M zwiększona była liczba komórek kambium w rzędach promieniowych, szybciej zakładał się ciągły na obwodzie łodygi pokład kambium i dochodziło do różnicowania się włókien, czego nie stwierdzono w roślinach kontrolnych, będących w tym samym wieku. Uzyskane wyniki zostały przedyskutowane w oparciu o literaturę opisującą wpływ juglonu na wzrost i rozwój roślin oraz w aspekcie odpowiedzi rośliny na działający czynnik stresowy.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2017, 70, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The biology of flowering of winter aconite (Eranthis hyemalis (L.) Salisb.)
Biologia kwitnienia rannika zimowego (Eranthis hyemalis (L.) Salisb.)
Autorzy:: Rysiak, K.
Zuraw, b.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28378.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: winter aconite
Eranthis hyemalis
dynamics
flowering
nectar
pollen
Ranunculaceae
biology
plant morphology
flower morphology
Opis:: Eranthis hyemalis belongs to the Ranunculaceae family whose representatives enrich early spring pollen flow and nectar for pollinating insects. Flowering biology and morphological characteristics flowers of winter aconite were studied. The forage value was estimated as the rate of nectar production. Observations were carried out between 2008 and 2011 in the Botanical Garden of the Maria Curie-Skłodowska University located in the Lublin area. In the conditions of Lublin, flowering of winter aconite plants started at the beginning of February and lasted until the end of March. The seasonal bloom dynamics was strongly affected by maximum temperatures, which intensified flower blooming, and snowfalls which hampered this process. During the day, flowers opened between 8.00 am and 3.00 pm, but the highest intensity was between 10.00 am and 12.00 am. The process of pollen release, with the average number of 29 stamens shedding pollen in the flowers, lasted from 2 to 3 days. During the day the largest number of anthers opened at noon hours, between 11.00 am and 1.00 pm, though a certain rise in this number was also observed in the morning hours between 8.00 and 9.00 am. Eranthis hyemalis flowers develop funnel-shaped nectaries, on average 3-6 per flower. The determined amount of nectar per flower was 1.23 mg, while the concentration of sugars in it averaged 72.11%. The weight of nectar sugar per flower was 0.88 mg.
Eranthis hyemalis należy do rodziny Ranunculaceae, której przedstawiciele wzbogacają wczesnowiosenny pożytek pyłkowy i nektarowy dla owadów zapylających. Celem pracy było poznanie biologii kwitnienia i cech morfologicznych kwiatów rannika zimowego oraz wartości pożytkowej wyrażonej obfitością nektarowania. Obserwacje prowadzono w latach 2008-2011 na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie. W warunkach Lublina kwitnienie roślin trwało od początku lutego do końca marca. Na sezonową dynamikę rozkwitania decydujący wpływ miały temperatury maksymalne, które intensyfikowały rozkwitanie kwiatów, ale również opady śniegu, które całkowicie hamowały ten proces. W ciągu dnia kwiaty rozkwitały od godziny 8.00 do 15.00 z największym nasileniem w godzinach 10.00-12.00. Proces pylenia pręcików w liczbie średnio 29 w kwiecie trwał od 2 do 3 dni. W ciągu dnia najwięcej pylników otwierało się w godzinach południowych 11.00-13.00, choć zauważono również pewną zwyżkę w godzinach porannych 8.00- 9.00. Kwiaty rannika wykształcają lejkowatego kształtu listki miodnikowe w liczbie od 3 do 6. Oznaczona ilość nektaru z 1 kwiatu wynosiła 1,23 mg, a koncentracja cukrów w nim zawartych średnio 72,11%. Masa cukrów oznaczonych z 1 kwiatu wynosiła 0,88 mg.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2011, 64, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Morphology, anatomy and ultrastructure of yarrow [Achillea millefolium L.] floral nectaries
Morfologia, anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych krwawnika pospolitego [Achillea millefolium L.]
Autorzy:: Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26887.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: ultrastructure
morphology
floral nectary
Achillea millefolium
nectary
Compositae
anatomy
yarrow
Opis:: Badano cechy morfologiczne i anatomiczne oraz związane z ultrastrukturą komórek nektarników Achillea millefolium z rodziny Asteraceae. Obecność nektarników stwierdzono tylko w kwiatach rurkowatych u podstawy szyjki słupka. Zbadano mikromorfologię nektarników w SEM, przeprowadzono obserwacje struktury w mikroskopie świetlnym i transmisyjnym elektronowym. Określono liczbę warstw budujących gruczoł, wielkość oraz kształt komórek epidermy i komórek gruczołowych. Analizowano ultrastrukturę komórek wydzielniczych. Dyskoidalny gruczoł nektarnikowy oglądany z góry miał kształt pięciokąta o wysokości 181,5 µm i średnicy 299,4 µm. Zbudowany był z jednowarstwowej epidermy oraz średnio z 6 warstw komórek wydzielniczych. Komórki gruczołowe były większe (27 µm) od komórek skórki (22 µm), różny był także kształt komórek w obu tkankach. Sekrecja nektaru odbywała się przez zmodyfikowane aparaty szparkowe. Komórki aparatów szparkowych były wyniesione ponad powierzchnię pozostałych komórek tkanki okrywającej oraz wyróżniały się większymi rozmiarami. Nektarniki zaopatrywane były przez wiązki waskularne biegnące od szyjki słupka, które kończyły się u podstawy nektarnika, nie wnikając w głąb gruczołu. Badane w TEM komórki epidermy nektarnika krwawnika charakteryzowały się obecnością dużych jąder komórkowych, licznych piastydów, mitochondriów oraz wakuol z depozytami włóknistej wydzieliny oraz pęcherzykowatymi strukturami. W komórkach tkanki wydzielniczej nektarnika obserwowano elektronowo gęstą cytoplazmę, liczne plastydy, mitochondria, aparaty Golgiego oraz rozległą sieć retikulum endoplazmatycznego.
The studies focused on the morphological and anatomical features as well as those related to the ultrastructure of nectary cells Achillea millefolium Asteraceae family. The nectary presence was confirmed only in the disk flowers at the pistil style base. The micromorphology of nectaries was investigated in SEM, and structure was observed in a light and transmission electron microscopes. A number of layers composing a gland, the size and shape of epidermal and glandular cells were determined. The secretory cell ultrastructure was analyzed. The discoidal nectary gland observed from above had a pentagonal shape, 181.5 µm height and 299.4 µm diameter. It was built of the monolayer epidermis and 6 layers of the secretory cells on average. The glandular cells appeared to be bigger (27 µm) than the epidermal cells (22 µm), a cell shape in both tissues differed as well. The nectar secretion occured through the modified stomata. The stomata cells were at distinguishable greater size and raised above the surface of epidermis. The nectaries were supplied by the vascular bundles running from the pistil style up to the nectary base, not getting into the gland. In the cells of the nectary epidermis observed in TEM the big cell nuclei, numerous plastids, mitochondria and vacuoles with fibrous secretion deposits and vesicular structures were found. In the cells of the nectary secretory tissue there were dense cytoplasm, many plastids, mitochondria, Golgi bodies and the extensive network of the endoplasmic reticulum.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Structure of Kalanchoe pumila Bak. leaves (Crassulaceae DC.)
Struktura liści Kalanchoe pumila Bak. (Crassulaceae DC.)
Autorzy:: Chernetskyy, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27963.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: leaf structure
Kalanchoe pumila
leaf
Crassulaceae
plant morphology
plant anatomy
ultrastructure
Opis:: The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Changes accompanying proliferative capacity and morphology of Nicotiana tabacum L. callus in response to 2,4-D
Zmiany związane ze zdolnością do proliferacji i morfologią kalusa Nicotiana tabacum L. w odpowiedzi na różne stężenia 2,4-D
Autorzy:: Gatz, Andrzej
Tomaszewska-Sowa, Agnieszka
Figas, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1628038.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: Nicotiana tabacum
2
4-dichlorophenoxyacetic acid
proliferation
cell divisions
callus morphology
Opis:: The common trait of all auxins is a stimulation of cell elongation and also cell division in the presence of cytokinin; both are essential for callus induction and its multiplication. The response of plant tissues to various compounds with auxin activity may be quite different. In this study, the effectiveness of a synthetic auxin, 2,4-dichlorofenoxyacetic acid (2,4-D), instead of the generally applied natural auxin, indole-3-acetic acid (IAA), was tested for the proliferation of Nicotiana tabacum callus. The following concentrations of 2,4-D were tested: 0.1, 0.5, 1.0, 1.5, and 2.0 mg dm−3. Callus was derived from stem pith and its proliferation allowed on MS medium through five subcultures at 25°C and in darkness. After each passage, the fresh weight and morphological features of the callus were determined. The 0.5 mg dm−3 2,4-D treatment was the most favorable for producing the greatest increase in fresh weight in each of five subsequent subcultures as well as maintaining normal morphological features for proliferation. However, the 1.0 mg dm−3 2,4-D treatment in comparison with the lowest, 0.1 mg dm−3, was more beneficial when considering regular increases of fresh weight and a better cell cohesion for callus growth.
Do indukcji i namnażania kalusa niezbędne jest zastosowanie odpowiedniej auksyny, podanej samodzielnie lub z cytokininą. Spośród naturalnych auksyn IAA jest często wykorzystywana do stymulowania proliferacji kalusa Nicotiana tabacum. Zastosowanie IAA wymaga wyższych stężeń ze względu na nietrwałość, wynikającą z wrażliwości na światło i wysoką temperaturę. Takich ograniczeń nie posiada syntetyczna auksyna 2,4-D. Celem tej pracy była ocena przydatności 2,4-D do proliferacji kalusa Nicotiana tabacum z następującymi wariantami stężeń 0.1, 0.5, 1.0, 1.5 i 2 mg dm−3. Proliferację kalusa z rdzenia łodygi przeprowadzono na pożywce MS przez 5 pasaży bez dostępu światła i w temperaturze 25°C. Po każdym pasażu określono świeżą masę i cechy morfologiczne kalusa takie jak barwa, struktura powierzchni i stopień spójności komórek. Spośród badanych stężeń 2,4-D, najefektywniej stymulującym było 0.5 mg dm−3 ze względu na najwyższy przyrost świeżej masy w każdym z pięciu kolejnych pasaży oraz sprzyjające proliferacji cechy morfologiczne kalusa. Wariant stężenia 1.0 mg dm−3 2,4-D w porównaniu z 0.1 mg dm−3 okazał się korzystniejszy, ponieważ charakteryzował się regularnymi przyrostami i lepszą dla namnażania spójnością komórek kalusa.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2017, 70, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The biology of flowering and structure of selected elements of Cornus alba L. flowers
Biologia kwitnienia i struktura wybranych elementów kwiatów Cornus alba L.
Autorzy:: Konarska, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27640.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: flowering
flower microstructure
Cornus alba
Cornaceae
flower
trichome
papilla
stoma
plant morphology
Opis:: The biology of flowering and the micromorphology of Cornus alba flowers were studied using light and scanning electron microscopy. The flowering of white dogwood in 2008 lasted 35 days, and the lifespan of a single flower was 3 days. The number of flowers per inflorescence was variable (on the average, it was 89). The largest group of insects visiting the flowers of C. alba comprised Hymenoptera (mainly bees and andrenids), then ants, dipterans and beetles. They foraged the dogwood flowers most intensively between 11.00 and 15.00. The inconspicuous four-petalled flowers of C. alba were characterised by the occurrence of T-shaped, two-armed non-glandular trichomes covering the receptacle as well as observed on the petals of the corolla, the style of the pistil and the anthers in a smaller number. The trichomes were covered by a thick cuticle with characteristic outgrowths. They contained a living protoplast, and plastids were observed in the cytoplasm of the trichome cells. In addition, anomocytic stomata were found in the epidermis of the receptacle and in the epidermis of the corolla petals. The stigma of the pistil and the adaxial epidermis of the petals were composed of very numerous conical papillae.
Badano biologię kwitnienia oraz mikromorfologię kwiatów Cornus alba przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej oraz skaningowej elektronowej. Kwitnienie derenia białego w roku 2008 trwało 35 dni, a długość życia pojedynczego kwiatu wyniosła 3 dni. Liczba kwiatów w kwiatostanie była zmienna (średnio wynosiła 89). Najliczniejszą grupą owadów odwiedzających kwiaty C. alba były błonkówki (pszczoły i pszczolinki), następnie mrówki, muchówki i chrząszcze. Oblatywały one kwiaty derenia najintensywniej między godzinami 10.00 a 15.00. Niepozorne, czterokrotne kwiaty C. alba charakteryzowały się występowaniem T-kształtnych, dwuramiennych, mechanicznych włosków pokrywających dno kwiatowe, a także w mniejszej liczbie obserwowanych na płatkach korony, szyjce słupka oraz pylnikach. Włoski pokryte były grubą kutykulą z charakterystycznymi wyrostkami. Zawierały żywy protoplast, a w cytoplazmie komórek włosków obserwowano plastydy. W epidermie dna kwiatowego i abaksialnej epidermie płatków korony występowały ponadto anomocytyczne aparaty szparkowe. Znamię słupka, jak i adaksialną epidermę płatków korony budowały bardzo liczne stożkowate brodawki (papille).
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Morphological diversity of pollen from selected species of the genus Taraxacum, according to their ploidal level
Zroznicowanie morfologiczne pylku wybranych gatunkow rodzaju Taraxacum w zaleznosci od poziomu ploidalnosci
Autorzy:: Marciniuk, J
Rudzzinska-Langwald, A
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28175.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: ploidal level
plant
Taraxacum
chromosome number
pollen morphology
Taraxacum mendax
morphological diversity
Opis:: The study of the morphology of pollen concerned eight species of the genus Taraxacum. Seven types were chosen with a different number of chromosomes belonging to the section Palustria: Taraxacum paucilobum 2n = 3x = 24, T. subdolum 2n = 3x =24, T. subpolonicum 2n =3x = 24, T. vindobonense 2n = 4x = 32, T. trilobifolium 2n = 4x = 32, T. mendax 2n = 5x = 40, T. portentosum 2n =? and one type from the section Obliqua – T. platyglossum 2n =?. Pollen from all the examined species was observed by SEM microscopy. A distinct relation exists between the morphology of pollen and the way of reproduction. Pollen of triploidal species, being compulsory apomicts, is characterized by a great variability of the size and a high percentage of deformed pollen grains. Tetraploids, being optional apomicts, produce regular pollen with a relatively even size. The regular type of pollen in pentaploidal Taraxacum mendax and in species with an unknown number of chromosomes (Taraxacum portentosum and T. platyglossum) suggests that these taxa are optional apomicts.
Studia nad morfologią pyłku przeprowadzono dla ośmiu gatunków rodzaju Taraxacum. Wybrano siedem gatunków o zróżnicowanej liczbie chromosomów należących do sekcji Palustria: Taraxacum paucilobum 2n = 3x = 24, T. subdolum 2n = 3x =24, T. subpolonicum 2n =3x = 24, T. vindobonense 2n = 4x = 32, T. trilobifolium 2n = 4x = 32, T. mendax 2n = 5x = 40, T. portentosum 2n = ? oraz jeden gatunek z sekcji Obliqua – T. platyglossum 2n = ?. Pyłek wszystkich gatunków obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym SEM. Istnieje wyraźna zależność pomiędzy morfologią pyłku a sposobem rozmnażania. Pyłek gatunków triploidalnych, będących obligatoryjnymi apomiktami charakteryzuje się dużą zmiennością wielkości oraz wysokim odsetkiem ziaren zdeformowanych. Tetraploidy będące apomiktami fakultatywnymi wytwarzają pyłek regularny, o stosunkowo wyrównanej wielkości. Regularny typ pyłku u pentaploidalnego Taraxacum mendax oraz u gatunków o nieznanej liczbie chromosomów (Taraxacum portentosum i T. platyglossum) pozwala przypuszczać, że taksony te są apomiktami fakultatywnymi.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2008, 61, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Biological value and morphological traits of pollen of selected garlic species Allium L.
Wartosc biologiczna i morfologiczne cechy pylku wybranych gatunkow czosnku [Allium L.]
Autorzy:: Zuraw, B
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27831.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: pollen grain size
morphology
pollen grain
biological value
viability
garlic
Allium
germination
Opis:: This study was conducted in the years 1997-1999. From the collection of the UMCS Botanical Garden, nine species of garlic were selected (A. aflatunense, A. atropurpureum, A. caeruleum, A. cernuum, A. ledebourianum, A. lineare, A. sphaerocephalon, A. victorialis, A. ursinum) and one subspecies (A. scorodoprasum subsp. jajlde). Pollen grain viability was evaluated on microscopic slides stained with acetocarmine, germination ability on the agar medium and measurements of grains were made on glycerin jelly slides. The studied species were characterized by high pollen viability (87-99%) what indicates the great value of garlic flowers as a source of protein-rich feed for honey-bee and wild pollinating insects. Very low germination of pollen on the agar medium was recorded. The length of the equatorial longitudinal axis ranged from 24.3 µm to 37.5 µm and it allowed pollen of most garlic species to be classified as medium-sized grains and only the pollen of A. caeruleum and A. cernuum was included in the group of small-sized grains.
Badania prowadzono w latach 1997-1999. Z kolekcji roślin jednoliściennych Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie wytypowano dziewięć gatunków czosnku (Allium aflatunense, A. atropurpureum, A. caeruleum, A. cernuum, A. ledebourianum, A. lineare, A. sphaerocephalon, A. victorialis, A. ursinum) i jeden podgatunek (A. scorodoprasum subsp. jajlae). Żywotność ziaren pyłku oceniano w preparatach z acetokarminem, zdolność kiełkowania na pożywce agarowej, natomiast pomiary ziaren wykonano w preparatach gliceryno-żelatynowych. Badane gatunki charakteryzowały się wysoką żywotnością ziarn (87-99%), co wskazuje na znaczną wartość kwiatów czosnku jako źródła pokarmu białkowego dla pszczoły miodnej i dziko żyjących owadów zapylających. Stwierdzono natomiast bardzo niską siłę kiełkowania pyłku na pożywce agarowej. Wymiary podłużnej osi równikowej ziarn w zakresie od 24,3 µm do 37,5 µm pozwoliły zaklasyfikować pyłek większości gatunków czosnku do ziaren średnich, jedynie ziarna pyłku Allium caeruleum i A. cernuum zaliczono do małych.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Microscopical observations of Sphaerellopsis filum, a parasite of Puccinia recondita
Obserwacje mikroskopowe nad Sphaerellopsis filum, pasozytem Puccinia recondita
Autorzy:: Plachecka, A
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28281.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: hyperparasitism
microscopy
parasite
morphology
Puccinia recondita
fungi
Sphaerellopsis filum
parasite-hyperparasite contact
Opis:: Sphaerellopsis filum is a well-known parasite associated with many species of rust fungi. It is of frequent occurrence as parasite of cereal rusts: Puccinia recondita, P. coronata, P. graminis, P hordei and P. striiformis. Uredial sori of Puccinia recondita f.sp. tritici infected with Sphaerellopsis filum were examined by light and scanning microscope to determine morphology of hyperparasite as well as the parasite-hyperparasite contact. The microscopical examination of infected uredinia clearly showed the intimate connection of S. filum with its rust host.
Sphaerellopsis filum jest pospolitym pasożytem wielu gatunków grzybów rdzawnikowych. Bardzo często występuje jako pasożyt rdzy zbożowych takich jak: Puccinia recondita, P. coronata, P. graminis, P. hordei i P. striiformis. Przeprowadzono analizę morfologiczną grzyba Sphaerellopsis filum oraz struktur anatomicznych służących temu nadpasożytowi do kontaktu z grzybem rdzawnikowym Puccinia recondita. Badania wykonano przy użyciu mikroskopu świetlnego i skaningowego. Opisano struktury morfologiczne - ssawki - wskazujące na związek pasożytniczy między grzybnią S. filum i zarodnikami P. recondita.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2005, 58, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ecological adaptations of the floral structures of Galanthus nivalis L.
Przystosowania ekologiczne struktur kwiatowych Galanthus nivalis L.
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28462.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: ecological adaptation
plant morphology
micromorphology
Galanthus nivalis
flower
plant anatomy
osmophore
tepal
Opis:: The structure of the flowers of Galanthus nivalis shows adaptations to early spring flowering conditions as well as adaptations to entomogamy. The tepals produce colour marks and odorous substances. The aim of the present study was to determine the micromorphology and anatomy of tepals, in particular in the regions comprising colour marks which, in accordance with the literature data, emit essential oils. Examination was performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Large protrusions, corresponding to the location of the green stripes, were found to occur on the adaxial surface of the inner tepals. The epidermal cells in this part of the tepals produce a cuticle with characteristic ornamentation as well as numerous stomata with well-developed outer cuticular ledges. The wide opening of many stomata is evidence of high activity in this area. The fluorescence microscopy images confirm the high activity of the epidermis (scent emission), on both sides of the tepals, as well as of the chloroplast- containing mesophyll. In the abaxial epidermis, there were observed different-sized papillae that also participated in essential oil secretion. The polarization of the epidermal cell protoplasts, large cell nuclei, and the presence of large vacuoles with heterogeneous contents in the peripheral part of the cells correspond to the structural features of the tissues emitting odorous compounds in flowers – osmophores. In freshly opened flowers, the mesophyll of the central part of the perianth segments was composed of several cell layers, whereas in older flowers large air ducts formed, which are adaptations to environmental thermal conditions.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Morphology of uredinia and urediniospores of the fungus Melampsora larici-epitea Kleb. a damaging pathogen of common osier (Salix viminalis L.) in Poland
Morfologia urediniów i urediniospor grzyba Melampsora larici-epitea Kleb. - groźnego patogena wierzby wiciowej (Salix viminalis L.) w Polsce
Autorzy:: Ciszewska-Marciniak, J.
Jedryczka, M.
Jezowski, S.
Przyborowski, J.
Wojciechowicz, K.
Zenkteler, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26940.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: morphology
uredinium
urediniospore
fungi
Melampsora larici-epitea
pathogen
common osier
Salix viminalis
Polska
Opis:: Rust (Melampsora spp.) is a damaging disease of willows (Salix spp.), including common osier (S. viminalis L.). So far, the pathogens of this species found in Europe were identified as M. larici-epitea Kleb. or M. ribesii-viminalis Kleb. Moreover, a stem infecting form (SIF), deprived of a sexual stage in its life cycle was reported. The aim of this study was to find out which species of the rust fungi cause disease symptoms on common osier in Poland. The isolates from common osier were compared to the ones originating from its putative hybrids with trembling aspen (Populus tremula L.) and Simon’s poplar (P. simonii Carr.). Fungal isolates were obtained in 2008–2010 from 15 different genotypes of willows, including seven varieties of common osier (4 Swedish and 3 Polish), two landraces of common osier and six putative hybrids with poplars. Fungal isolates originated from three experiment sites, including west (Wielkopolska and Lubuskie) and north-east (Warmia) regions of Poland. To ensure the genetic uniformity, the isolates were derived from single uredinia, obtained from natural infection conditions. In all collected samples the position of uredinia was always hypophyllous. The diameter of uredinia was measured by Sigma Scan Pro software, after inoculation of four standard genotypes, including two common osier and two willow hybrids. The studies proved that the main cause of common osier rust is Melampsora larici-epitea f. typica. All studied isolates, including the ones obtained on putative hybrids, were very similar according to the size of uredinia and the size and morphology of urediniospores. The average size of a uredinium was 1.1 mm diameter and slightly differed between the isolates (from 0.9 to 1.3 mm), depending on willow genotype, the quality of plant material used for artificial inoculations and infection conditions. The average size of a typical urediniospore was 12.4 x 10.5 μm, but the sizes varied from 9.8 to 13.2 μm. Urediniospores from common osier were slightly bigger and more oval (12.5 x 10.4 μm) as compared to spores from the putative hybrids Salix x Populus (12.3 x 10.6 μm), but the differences were statistically insignificant. The spores were ovoid, globoid or angular, evenly echinulated. The size of uredinia, as well as the size and morphology of urediniospores were in full agreement with literature data for M. larici-epitea f. typica.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Pollen productivity and morphology of pollen grains in two cultivars of honeyberry [Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.]
Wydajnosc pylkowa i morfologia ziarn pylku dwoch odmian suchodrzewu kamczackiego [Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.]
Autorzy:: Bozek, M
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28304.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: honeyberry cultivar
morphology
pollen grain
pollen efficiency
Lonicera kamtschatica
Duet cultivar
Atut cultivar
honeyberry
Opis:: In the years 2004-2006, investigations on the abundance of pollen production in two cultivars of Lonicera kamtschatica (Sevast.) Pojark. - Atut and Duet, were conducted at the Felin Experimental Farm of the Agricultural University in Lublin. Moreover, the viability of pollen grains was estimated and measurements of their size were taken. Ten flowers of both studied cultivars supplied 11.42 mg of pollen and the average pollen productivity per 1 ha of a several-years-old plantation was 30.04 kg. The pollen of the observed plants was eagerly collected by honey bees. Pollen grains of both cultivars are suboblate. Considering their size, they can be described as large ones (P=47.55 µm, E=60.37 µm). Pollen viability for both cultivars is high, about 95%.
Doświadczenia nad obfitością pylenia kwiatów dwóch odmian Lonicera kamtschatica (Sevast.) Pojark.: ‘Atut’ i ‘Duet’, prowadzono w latach 2004-2006 w Lublinie w Gospodarstwie Doświadczalnym AR - Felin. Zbadano także żywotność i wykonano pomiary wielkości ziaren pyłku. Kwiaty badanych roślin wytwarzały 11,42 mg pyłku z 10 kwiatów, a przeciętna wydajność pyłkowa z 1 ha kilkuletniej plantacji dla obu odmian wynosiła 30,04 kg pyłku. Pyłek był chętnie zbierany przez pszczoły miodne. Ziarna pyłku obu odmian posiadają kształt lekko spłaszczony (suboblate), pod względem wielkości należą do dużych (P=47,55 µm, E=60,37 µm) i charakteryzują się wysoką żywotnością w granicach 95%.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Effects of culture conditions on the growth and morphology of 20 strains of Drechslera avenae (Eidam) Scharif
Wpływ warunków hodowli na wzrost i morfologię 20 szczepów Drechslera avenae (Eidam) Scharif
Autorzy:: Cegielko, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28623.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: culture condition
fungal growth
fungi
morphology
fungal strain
Drechslera avenae
agar medium
temperature
growth
sporulation
Opis:: Growth and sporulation of 20 single-spore isolates of Drechslera avenae grown on different agar media were investigated at 24oC and 11oC. Four different agar media were used – water agar (WA, 20 g agar x l-1), maltose-peptone agar (MPA, 20 g maltose from Difco, 2.5 g peptone, 20 g agar x l-1), potatodextrose agar (PDA, from Difco, 39 g x l-1), and rye agar (RA). The isolates were evaluated in respect of growth, colony colour, and formation of morphological structures. The study showed differences between isolates in respect of colony growth, depending on culture conditions. Comparing macroscopic features of all D. avenae isolates tested, three groups of strains formed equal colonies and four individual strains were separated. Generally, most strains, except strains number: 2, 4, 7, 9, 10, 13 and 17, grew faster on all agar media at 24oC than at 11oC. In case of D. avenae isolates, hyphal growth was the fastest on MPA medium and the slowest on WA. All strains investigated produced typical conidiophores and conidia both at 24oC and 11oC, but at 24oC earlier sporulation was observed. MPA and RA were the best media for the sporulation of D. avenae strains. Sporulation of this species was the latest on WA.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Analysis of flowering ability of regenerated Carlina acaulis subsp. simplex plants
Analiza zdolnosci do kwitnienia regenerantow Carlina acaulis subsp. simplex
Autorzy:: Trejgell, A
Tretyn, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27397.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: regenerated plant
plant
flowering ability
inflorescence stem morphology
Carlina acaulis ssp.simplex
seedling explant
stem development
Opis:: Regenerated plants of Carlina acaulis subsp. simplex induced on shoot tips and fragments of hypocotyls, cotyledons and roots were used as an experimental material. Explants were isolated from 10-day-old, sterile seedlings and were put on growth media supplemented with BA(3 mg × dm⁻³), andNAA(0,l mg × dm⁻³). Plantlets were acclimatized to ex vitro conditions and planted to the field. Analysis of flowering ability, inflorescence stem morphology, and survival level was the objective of the study. The plants regenerated from shoot tips and cotyledons were able to flower in the first year after acclimatization, however no vital seeds were found, while in the case of hypocotyl- and root-regenerated plants flowering appeared in the second year after acclimatization. Number of flowering-able plants grew in time, reaching 100% level. Few percent of inflorescence stems displayed branches ending with additional capitula. The number of this type of plants decreased in successive years, while the average length of inflorescence stem increased. In the case of intensively flowering plants, the survival rate decreased in 3 consecutive years.
Materiał eksperymentalny stanowiły regeneranty Carlina acaulis subsp. simplex, indukowane na wierzchołkach wzrostu oraz fragmentach hypokotyli, liścieni i korzeni. Eksplanty były izolowane z 10-dniowych sterylnych siewek i wykładane na pożywki uzupełnione w BA (3 mg × dm⁻³) i NAA (0,1 mg × dm⁻³). Regeneranty były aklimatyzowane do warunków ex vitro i wysadzane do gruntu. Celem badań była analiza: zdolności do kwitnienia, morfologii pędu kwiatostanowego oraz poziomu przeżywalności w 3 kolejnych sezonach wegetacyjnych. Rośliny zregenerowane z wierzchołków wzrostu i liścieni były zdolne do kwitnienia już w pierwszym roku po aklimatyzacji, ale nie stwierdzono żywotnych nasion. Natomiast rośliny zregenerowane z fragmentów hypokotyli i korzeni były zdolne do kwitnienia w drugim roku po aklimatyzacji. Liczba roślin zdolnych do kwitnienia rosła w kolejnych latach osiągając poziom 100%. Niewielki odsetek roślin wykazywał rozgałęzione pędy kwiatostanowe zakończone dodatkowymi koszyczkami. Liczba tego typu roślin zmniejszała się w kolejnych latach, rosła natomiast średnia długość pędów kwiatostanowych. W przypadku roślin intensywnie kwitnących po 3 latach uprawy spadał wskaźnik przeżywalności.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Nutritive for insects attractants in Asphodelus albus Miller flowers
Atraktanty pokarmowe dla owadow w kwiatach Asphodelus albus Miller
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28459.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: white asphodel
morphology
pollen efficiency
pollen grain
nectar secretion
nectary
insect
flower
Asphodelus albus
nutritive attractant
Opis:: The studies on Asphodelus albus Miller flowers were conducted in the Botanical Garden of the UMCS in Lublin in the years 2004-2005. The flower nectaries location was determined in a stereoscopic microscope. The nectaring abundance was studied with a pipette method described by Jabłoński and Szklanowska (1979), while pollen efficiency determined after Warakomska's ether method (1972). Pollen viability was computed in a sample of 400 grains after acetocarmine staining. The following measurements of pollen grains were made: the length of polar axis (P), equatorial longitudinal axis (EL) and equatorial transverse axis (ET). In Asphodelus albus flowers, there are three nectary glands located in the ovary septa whose outlets are situated in the upper part of the ovary. The nectar secretion starts in a dehiscing bud and persists until the withering stage of perianth leaves. Considering the size of monocolpate pollen grains of Asphodelus albus, they are ranked among great, whereas their shape assumed flattened and circular at the polar view. In the Poland climatic conditions, a pollen showed high vitality (98%). The Asphodelus albus plants constitute a valuable source of nutrition for the pollinators as a single flower generated on average 4,22 mg sugars and 0,2 mg of pollen grains.
Badania kwiatów Asphodelus albus Miller przeprowadzono na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie w latach 2004-2005. W mikroskopie stereoskopowym określono położenie nektarników kwiatowych. Obfitość nektarowania badano metodą pipetową opisaną przez Jabłońskiego i Szklanowską (1979). Do oznaczeń wydajności pyłkowej kwiatów zastosowano metodę eterową Warakomskiej (1972). Żywotność pyłku obliczono w próbie 400 ziaren po zabarwieniu acetokarminem. Wykonano pomiary ziaren pyłku: określono długość osi biegunowej (P) oraz osi równikowej podłużnej (EL) i poprzecznej (ET). W kwiatach Asphodelus albus występują trzy gruczoły nektarnikowe położone w przegrodach zalążni, które mają ujścia usytuowane w górnej części zalążni. Sekrecja nektaru rozpoczyna się w pękającym pąku i trwa do fazy więdnięcia listków okwiatu. Jednobruzdowe ziarna pyłku Asphodelus albus pod względem wielkości zaliczono do dużych, zaś ich kształt określono jako spłaszczony, a w położeniu biegunowym kolisty. Pyłek w warunkach klimatycznych Polski wykazał wysoką żywotność (98%). Rośliny Asphodelus albus są wartościowym źródłem pokarmu dla owadów zapylających, gdyż jeden kwiat wytwarzał średnio 4,22 mg cukrów i 0,2 mg pyłku.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Morphology" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język