Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Federacja Rosyjska," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Identyfikacja uwarunkowań konfliktu rosyjsko-ukraińskiego w międzynarodowym środowisku bezpieczeństwa
Determinants of the Russian-Ukrainian Conflict in the International Security Environment
Autorzy:
Rogozińska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118530.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russian Federation
Ukraine
Security
Conflict
international environment
Federacja Rosyjska
Ukraina
bezpieczeństwo
konflikt
środowisko międzynarodowe
Opis:
Celem artykułu jest analiza konfliktu rosyjsko-ukraińskiego w kontekście międzynarodowego środowiska bezpieczeństwa. Omówiono w nim ewolucję relacji rosyjsko-ukraińskich od rozpadu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich po obecne groźby wywołania otwartej wojny przez Federację Rosyjską. Artykuł analizuje konflikt rosyjsko-ukraiński w perspektywie działań podejmowanych przez państwa zachodnie, interpretując rosyjski szantaż użycia siły wobec Ukrainy jako element presji na międzynarodowe środowisko bezpieczeństwa i instrument osiągania rosyjskich celów strategicznych w polityce zagranicznej.
The aim of the article is to analyse the Russian-Ukrainian conflict in the context of the international security environment. It discusses the evolution of Russian-Ukrainian relations from the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics to the current threats of open war by the Russian Federation. The article analyses the Russian-Ukrainian conflict from the perspective of actions taken by Western countries, as well as interprets the Russian blackmail to use force against Ukraine as an element of pressure on the international security environment and an instrument for achieving Russian strategic foreign policy goals.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2022, 1; 117-133
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój Dalekiego Wschodu w polityce Federacji Rosyjskiej
Development of the Far East in the Russian Federation’s policy
Autorzy:
Radomska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619826.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
development
economy
economic cooperation
Far East
Russian Federation
rozwój
gospodarka
współpraca gospodarcza
Daleki Wschód
Federacja Rosyjska
Opis:
The aim of this article is to analyze the causes of the increased involvement of the Russian government in the development of the Far East, to identify the directions of actions taken to promote development in this region and to assess them, taking into account the existing barriers. Regardless of the numerous concepts, programs and strategies adopted, the Russian government has been unable to develop a genuinely comprehensive model for the region’s development and to generate tangible development stimuli in the region. Considering the concrete measures taken by the Russian government, energy and transportation should be recognized as the region’s most promising sectors. The consequence of the priorities adopted by the Russian government will result in the deepening reliance of the Russian and regional economies on the energy sector. The main barriers to the development of the Far East are those linked to the systemic problems existing in Russia as a whole, whereas many other barriers have a specifically local character. There are no prerequisites that would permit the assumption that, in the medium or long term, the economy of the Far East could become competitive, given the rapid development of China. In the current circumstances, it appears that its status as a stable supply base of raw materials for Asiancountries is the maximum development potential of the Far East.
Celem artykułu jest analiza przyczyn wzrostu zaangażowania władz Rosji w rozwój Dalekiego Wschodu, identyfikacja kierunków podejmowanych działań na rzecz rozwoju regionu i ich ocena z uwzględnieniem występujących barier. Mimo wielu przyjętych koncepcji, programów i strategii, władze Federacji Rosyjskiej nie potrafiły zdefiniować rzeczywistego, kompleksowego modelu rozwoju regionu i wygenerować skutecznych impulsów rozwojowych w regionie. Uwzględniając realne działania rosyjskich władz, za najbardziej perspektywiczne sektory w regionie należy uznać energetykę i transport. Bezpośrednią konsekwencją przyjętych priorytetów będzie pogłębianie zależności gospodarki rosyjskiej oraz regionalnej od sektora energetycznego. Główne bariery rozwoju rosyjskiego Dalekiego Wschodu są powiązane z problemami systemowymi występującymi w całej Rosji, wiele barier ma charakter specyficznie lokalny. Brak jest przesłanek pozwalających przyjąć, że gospodarka Dalekiego Wschodu mogłaby w perspektywie średnio- i długoterminowej stać się konkurencyjna w stosunku do coraz szybciej rozwijających się Chin. W obecnychuwarunkowaniach, wydaje się, że status zaplecza surowcowego państw azjatyckich to maksimum możliwości rozwojowych rosyjskiego Dalekiego Wschodu.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2018, 1; 97-119
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-military dimension of the hybrid war in Ukraine
Niemilitarny wymiar wojny hybrydowej na Ukrainie
Autorzy:
Rogozińska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619686.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
security
hybrid war
non-military dimension
Russian Federation
Ukraine
bezpieczeństwo
wojna hybrydowa
działania niemilitarne
Federacja Rosyjska
Ukraina
Opis:
Artykuł analizuje strukturę, treść, właściwości i skutki rosyjsko-ukraińskiej „wojny hybrydowej” w jej niemilitarnym wymiarze. Szczególny nacisk położono na aspekt wojny informacyjnej, propagandowej oraz działań w cyberprzestrzeni. Konflikt rosyjsko-ukraiński scharakteryzowany został w kontekście strategii nowej wojny autorstwa generała Walerija Gierasimowa. Współczesna praktyka działań hybrydowych w konflikcie zbrojnym na Ukrainie uwidoczniła, że po raz pierwszy to przeciwnik silniejszy, Rosja, wykorzystuje pełne spektrum oddziaływania hybrydowego na przeciwnika słabego i niezdolnego do obrony integralności własnego terytorium. Konflikt zbrojny lat 2013–2014 pokazał nie tylko słabość państwa ukraińskiego, ale co ważniejsze niewydolność organizacji odpowiadających za zapewnienie bezpieczeństwa międzynarodowego: NATO, OBWE i ONZ. W dalszej perspektywie czasowej należy zauważyć, że eskalacja działań hybrydowych na Ukrainie bez wątpienia zagraża państwom „prawej flanki” Sojuszu Północnoatlantyckiego. Przeprowadzona analiza odnosi się do problemu zdefiniowanego w formie pytań: na czym polega istota operacji hybrydowych? Jaki jest charakter niewojskowych operacji hybrydowych? Jaki był przebieg tych działań na Ukrainie? Jak interpretowano prawo międzynarodowe w odniesieniu do tego konfliktu?
The article analyzes the structure, content, properties and effects of the Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia, uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance. The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law interpreted in relation to this conflict?
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 2; 173-194
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo Europy Środkowo-Wschodniej w aspekcie zagrożeń płynących z Federacji Rosyjskiej
The security of Central and Eastern Europe with regard to threats from the Russian Federation
Autorzy:
Banasik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619580.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Central and Eastern Europe
Russia
NATO
adaptation
challenge
security
threats
Europa Środkowo-Wschodnia
Federacja Rosyjska
adaptacja
wyzwania
bezpieczeństwo
zagrożenia
Opis:
The goal of the Russian Federation’s imperial policy is changing the international order established after the end of the Cold War and rebuilding its zone of influence. The aim of the article is to assess the security of Central and Eastern European countries in terms of threats from Russia. The article presents the strategic challenges facing NATO and indicates the desirable directions NATO should take to adapt to the changing determinants of international security.
Imperialna polityka Federacji Rosyjskiej zmierza do zmiany porządku międzynarodowego ustanowionego po zakończeniu zimnej wojny i odbudowania strefy wpływów. Celem artykułu jest ocena bezpieczeństwa krajów Europy Środkowo-Wschodniej pod kątem zagrożeń płynących z Rosji. W artykule przedstawiono strategiczne wyzwania stojące przed NATO i wskazano na pożądane kierunki adaptacji NATO do zmieniających się uwarunkowań bezpieczeństwa międzynarodowego.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 2; 5-27
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poziom rozwoju gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego w Federacji Rosyjskiej – główne trendy i wyzwania
The level of development of the digital economy and the digital society in the Russian Federation – the main trends and challenges
Autorzy:
Radomska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929234.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
digital economy
digital society
information and communication technology
Russian Federation
gospodarka cyfrowa
społeczeństwo cyfrowe
technologia informacyjno-komunikacyjna
Federacja Rosyjska
Opis:
Celem artykułu jest ocena poziomu rozwoju gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego w Federacji Rosyjskiej wraz z identyfikacją głównych trendów i wyzwań. Przeprowadzona analiza wykazała, iż poziom rozwoju gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego w Federacji Rosyjskiej kształtuje się na średnim poziomie w porównaniu do najbardziej konkurencyjnych na świecie gospodarek pod względem cyfryzacji. Mimo postępów w rozwoju gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego w FR w ramach programu cyfryzacji, wciąż występuje wiele obszarów wymagających poprawy i dalszych działań. Rządowy program cyfryzacji i ujęte w nim projekty mają znaczenie, ale pogorszenie koniunktury gospodarczej w FR wywołanej m.in. przez pandemię Covid-19 oraz wewnętrzne uwarunkowania systemowe nie sprzyjają ich wdrażaniu zgodnie z przyjętymi założeniami i ramami czasowymi (realizację wielu celów w ramach projektów ujętych w programie przesunięto do 2030 r.). Postępy w procesie cyfryzacji FR służące gospodarce i społeczeństwu dostrzegalne będą w perspektywie długookresowej.
The aim of the article is to assess the level of development of the digital economy and the digital society in the Russian Federation, as well as identify the main trends and challenges. The analysis has shown that the level of development of the digital economy and the digital society in the Russian Federation is at an average level compared to the world’s most competitive economies in terms of digitization. Despite progress in the development of the digital economy and the digital socjety in the Russian Federation under the digitization program, there are still many areas for improvement and further action. The government’s digitalization program and the projects it contains are important, but the economic downturn in the Russian Federation, caused by, among other things, the Covid-19 pandemic, and internal system conditions are not conducive to their implementation in accordance with accepted assumptions and timeframes (many of the objectives of the projects included in the program have been put forward to 2030). Progress in the digitalization of the Russian Federation for the economy and society will be visible in the long term.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2021, 1; 33-52
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej
Similarities and differences in combating Caucasian militants during the exercise of power by Boris Yeltsin and Vladimir Putin in the Russian Federation
Autorzy:
Kardaś, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619622.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russian Federation
Islamic terrorism
North Caucasus
Boris Yeltsin
Vladimir Putin
Ramzan Kadyrov
Federacja Rosyjska
terroryzm islamski
Kaukaz Północny
Borys Jelcyn
Władimir Putin
Ramzan Kadyrow
Opis:
Analyzing the policy of the Russian Federation to the terrorist threat originating from the North Caucasus, it is clear that for many years Moscow has not established a coherent approach to solving this problem. In the last decade of the 20th century, Russia’s policy consisted primarily in responding to the emerging crises. This policy led to the defeat in the first Chechen war and contributed to increased instability in the whole region of the North Caucasus. At the beginning of the 21st century, Russia changed its strategies to combat terrorism rooted in the North Caucasus. Moscow began to implement the so-called Chechenization policy, assuming that the representatives of the Caucasian nations would fight the terrorists themselves.
Analizując politykę Federacji Rosyjskiej wobec zagrożenia terrorystycznego, pochodzącego z Kaukazu Północnego, należy stwierdzić, że Moskwa przez wiele lat nie miała wypracowanej jednej i spójnej koncepcji rozwiązania tego problemu. W ostatniej dekadzie XX w. rosyjska strategia polegała w dużej mierze na reagowaniu na zaistniałe kryzysy. Polityka ta, doprowadziła do porażki w pierwszej wojnie czeczeńskiej oraz przyczyniła się do wzrostu niestabilność całego regionu Kaukazu Północnego. Rosjanie na początku XXI w. zmienili strategię walki z terroryzmem pochodzącym z Kaukazu Północnego, realizując tzw. politykę czeczenizacji. Polega ona na tym, że przedstawiciele samych narodów kaukaskich zwalczają terrorystów.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2017, 1; 85-100
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становление и развитие современного института губернатора в России (на примере Иркутской области)
Powstanie i rozwój nowoczesnej instytucji gubernatora w Rosji (na przykładzie obwodu irkuckiego)
The formation and development of the modern institution of governor in Russia (on the example of the Irkutsk region)
Autorzy:
Zulyar, Yuriy
Zulyar, Raksana
Rybalko, Mikhail
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929227.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russian Federation
Irkutsk region
governor’s office
Russian model of federalism
Boris N. Yeltsin
Vladimir V. Putin
regional policy
Federacja Rosyjska
obwód irkucki
stanowisko gubernatora
rosyjski model federalizmu
Borys N. Jelcyn
Władimir W. Putin
polityka regionalna
Opis:
Исследование процесса создания, становления и развития современной модели российского федерализма обязательно приводит к необходимости анализа института губернатора, являющегося одной из ключевых элементов российской государственности. В течение всего постсоветского периода в системе российского федерализма идет борьба двух тенденций: централизации и децентрализации, в настоящее время доминирует первая. Роль губернатора (главы региона) является ключевой и определяющей во взаимодействии федеральной и региональных властных элит. Спецификой российской модели федерализма является его асимметричность, обусловленная этнической субъектностью. Однако формально главы субъектов РФ имеют равные права и одинаковый круг полномочий. В действительности это не так, но причины этого чисто субъктивны. В каждом субъекте сложилась региональная элита, ориентированная и связанная с правящим классом страны, но не консолидированная внутри мегарегионов. Россия, как реально асимметричная федерация вынуждена уделять большое внимание борьбе с сепаратизмом. В процессе сложных и трудных поисков,руководство страны выработаломодель эффективного федерализма – императивного, при формировании которого был учтен советский опыт. Основным принципом этой модели является соответствие главы региона статусу федерального чиновника, но не представителя, а тем более лидера региональной элиты. Реализация этого принципа весьма трудна, так как находится в противоречии с институтом прямых выборов губернаторов. Однако президент В. В. Путин, владея правом отстранения главы субъекта, строго следит за тем, чтобы они не проводили антигосударственную политику, не имели криминального прошлого и не совершали должностных преступлений. В целях обеспечения эффективного функционирования данной модели, Центр старается не допускать превращения регионов в площадки карьерного роста и делегирует на должности глав субъектов представителей федеральных элит, не связанных с возглавляемыми регионами. При этом особое значение придается его партийности – членство или сочувствие правящей „Единой России”.
The study of the creation process, formation and development of the contemporary model of Russian federalism requires an analysis of the institution of governor, which is one of the key elements of the Russian state. In the post-Soviet period, there were two trends within the Russian federalist system: centralization and decentralization; currently the former is dominant. The role of governor (head of the region) is essential and decisive in the interaction between the federal and regional power elites. However, formally, the heads of regions of the Russian Federation have equal rights and the same range of powers. In reality, this is not the case, but the reasons for this are purely subjective. The elites in every region are oriented towards and associated with the country’s ruling class, but not consolidated within megaregions. In the course of complex and difficult search, the country’s leadership developed an imperial model of effective federalism, in the formation of which the Soviet experience was taken into account. The main principle of this model is that the status of a head of the region corresponds to that of a federal official but the former is not a representative of the regional elite and much less its leader. It is highly problematic to implement this principle as it contradicts the instrument of direct elections of governors. However, Presi dent Putin, who has the right to remove the head of any region, guarantees that they do not pursue any anti-state policy or commit official crimes, and that they do not have criminal past. In order to ensure the effective functioning of this model, the center tries to prevent the transformation of regions into platforms for developing individual careers and delegates the representatives of federal elites who are not associated with the regions as their heads. At the same time, special importance is given to their partisanship reflected by their membership of or sympathy for the ruling United Russia.
Badanie procesu tworzenia, kształtowania i rozwoju współczesnego modelu federalizmu rosyjskiego nieuchronnie prowadzi do konieczności analizy instytucji gubernatora, która jest jednym z kluczowych elementów państwa rosyjskiego. W okresie poradzieckim w systemie federalizmu rosyjskiego istniały dwa nurty: centralizacja i decentralizacja; obecnie dominuje ten pierwszy. Rola gubernatora (głowy regionu) jest kluczowa i decydująca w relacjach między federalnymi i regionalnymi elitami władzy. Specyfiką rosyjskiego modelu federalizmu jest jego asymetria wynikająca z podmiotowości etnicznej. Jednak formalnie szefowie regionów Federacji Rosyjskiej mają równe prawa i taki sam zakres uprawnień. Rzeczywistość jest inna, ale przyczyny tego są czysto subiektywne. Elity poszczególnych regionów są zorientowane na centralną klasę rządzącą kraju i są z nią powiązane, ale nie są skonsolidowane w ramach megaregionów. Rosja, jako prawdziwie asymetryczna federacja, musi walczyć z separatyzmem. W procesie skomplikowanych i trudnych badań władze kraju wypracowały imperialny model efektywnego federalizmu, w którego tworzeniu wzięto pod uwagę doświadczenia z okresu Związku Radzieckiego. Główną zasadą tego modelu jest to, że status szefa regionu odpowiada statusowi urzędnika federalnego, ale nie przedstawiciela, a tym bardziej lidera regionalnej elity. Realizacja tej zasady jest wysoce problematyczna, ponieważ jest ona sprzeczna z instrumentem bezpośrednich wyborów gubernatorów. Jednak prezydent Putin, który ma prawo do usunięcia głowy każdego regionu sprawuje pieczę nad tym, aby poszczególne osoby nie prowadziły polityki antypaństwowej, nie popełniały przestępstw urzędowych, ani nie miały kryminalnej przeszłości. W celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania tego modelu, centrum stara się nie dopuścić do przekształcania się regionów w platformy budowania własnych karier i deleguje na stanowiska kierownicze przedstawicieli elit federalnych niezwiązanych z regionami. Jednocześnie szczególne znaczenie przywiązuje się do ich postaw, przejawiających się członkostwem lub sympatią do rządzącej partii Jedna Rosja.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 4; 111-128
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pełnomocnik Praw Małych Rdzennych Ludów Północy w Republice Sacha (Jakucja)
Representative for the Rights of Small Indigenous Peoples of the North in the Republic of Sakha (Yakutia)
Autorzy:
Nowak, Krystian
Pogłódek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619377.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
indigenous peoples
sectorial ombudsman
Representative for the Rights of Small Indigenous Peoples of the North
nationality policy
Republic of Sakha (Yakutia)
Russian Federation
ludy rdzenne
ombudsman sektorowy
Pełnomocnik Praw Małych Rdzennych Ludów Północy
polityka narodowościowa
Republika Sacha (Jakucja)
Federacja Rosyjska
Opis:
The study analyzes the existing legislation of the Republic of Sakha (Yakutia) regarding the Representative for the Rights of Small Indigenous Peoples of the North. The analysis of legal acts makes it possible to indicate the legal framework for the status of the Representative of the Rights of Small Indigenous Peoples of the North as one of the mechanisms of nationality policy towards small indigenous ethnic groups in the Republic of Sakha (Yakutia). The analysis has been conducted considering systemic, comparative and dogmatic approaches. The study indicates good solutions, as well as the inadequacies of the mechanism for the legal protection of small indigenous ethnic groups of the North by the Representative. The author concludes that there is a need for further development of Sakha (Yakutia) legislation on the Representative for the Rights of Small Indigenous Peoples of the North.
W pracy dokonano analizy obowiązującego ustawodawstwa Republiki Sacha (Jakucja) w zakresie dotyczącym Pełnomocnika Praw Małych Rdzennych Ludów Północy. Egzegeza aktów prawnych pozwoliła wskazać ramy prawne statusu Pełnomocnika Praw Małych Rdzennych Ludów Północny jako jednego z mechanizmów polityki narodowościowej wobec małych rdzennych grup etnicznych w Republice Sacha (Jakucja). Przeprowadzona analiza uwzględnia podejście systemowe, porównawcze oraz dogmatyczne. Wskazano dobre rozwiązania, a także niedociągnięcia w mechanizmie prawnej ochrony małych rdzennych ludów Północy przez Pełnomocnika. We wnioskach wskazano na potrzebę dalszego udoskonalania ustawodawstwa Sachy (Jakucji) o Pełnomocniku Praw Małych Rdzennych Ludów Północy.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 3; 45-60
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies