Wszystkie pola: "Starożytność" - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Książka

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Poglądy na wojnę i pokój -- krok w starożytność
Autorzy:: Kardas, Jarosław S.
Powiązania:: Zeszyty Naukowe Akademia Obrony Narodowej, 1998, nr 1, s. 252-260
Data publikacji:: 1998
Tematy:: Filozofia wojny 8 w. p.n.e. - 5 w. p.n.e.
Opis:: Rys.; Sum.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Historia artylerii rzutowej : (starożytność-średniowiecze)
Autorzy:: Kmieć, Władysław.
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Koszalin : "Feniks"
Tematy:: Broń miotająca do 14 w.
Działa do 14 w.
Machiny i urządzenia oblężnicze do 14 w.
Opis:: Bibliogr.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Książka

Skocz do pozycji: 4.

Książka

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kary hańbiące w rzymskim wojsku okresu republiki
Autorzy:: Członkowska-Naumiuk, Małgorzata.
Powiązania:: Mówią Wieki 2020, nr 10, s. 25-28
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Starożytność
Dyscyplina wojskowa
Kara (prawo)
Wojsko
Żołnierze
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:: Artykuł opowiada o zasadach stosowania w armii cesarstwa rzymskiego kar wobec legionistów, w tym kar uznanych za obraźliwe. Według badaczy rzymskiego wojskowego prawa karnego istniały przekazywane drogą tradycji przykłady stosowania określonych kar za określone przestępstwa. Jednak stosowanie tych kar zależało od decyzji dowódcy. Żołnierze byli więc zarazem wyborcami dla swoich dowódców w życiu cywilnym, czyli od nich zależała kariera polityczna dowódcy. Jednak z zachowanych tekstów np. księgi VI Dziejów Polibiusza (II wiek p.n.e.) wynika, że armia rzymska była wzorem karności i surowości. Jednak z opisów kampanii wojennych wynika, że kary śmierci stosowano niezwykle rzadko. W 133 roku p.n.e. na Sycylii podczas powstania niewolników Lucjusz Kalpurniusz Pizon Frugi za ustąpienie pola dezerterom kazał prefekta kohorty oprócz innych kar pozbawić pasa od tuniki. A skazany codziennie w tym stroju stał na placu głównym. Z zachowanych danych wynika, że to kary hańbiące stosowano w Legionach najczęściej.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Urartu – imperium górskich fortec
Autorzy:: Mazur, Przemysław (1979- ).
Powiązania:: Mówią Wieki 2020, nr 10, s. 20-24
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Starożytność
Polityka
Wojna
Władcy
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:: Artykuł przypomina losy ludu i monarchii Urartu, powstałej przez zjednoczenie plemion Nairi, za rządów Sarduri I (panującego w latach 844-828 p.n.e.). Obok rydwanów bojowych sformowali pierwsze oddziały kawalerii. Zdobyli nowe tereny między Tygrysem na południu a Eufratem na zachodzie i między jeziorami Urmia i Sewan na wschodzie i północy. Stolicą królestwa było miasto Turuszpa lub Tuszpa, nad jeziorem Wan. Bezpieczeństwa strzegły strategicznie usytuowane twierdze. W granice Urartu włączono kraj Musasir, a za króla Menui (810-786 p.n.e.) wojska sięgnęły Kapadocji Północnej i Kaukazu Południowego, obejmując też kontrolą szlaki handlowe z Iranu i Mezopotamii do Azji Mniejszej. Za ostateczną datę zagłady państwa Urartu przyjmuje się zdobycie i spalenie w 585 roku p.n.e. przez Scytów historycznej stolicy Tejszebaini.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW