Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "acute diarrhea" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Ostra biegunka u dzieci
Acute diarrhea in paediatric patients
Autorzy:
Buda, Piotr
Książyk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031601.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acute diarrhea
hydration
oral hydrating preparations
probiotics
rotavirus
ostra biegunka
rotawirus
probiotyki
nawodnienie
doustne płyny nawadniające
Opis:
Acute diarrhea is one of the most frequent problems faced by paediatricians. While it usually takes a benign clinical course, on a global scale is still remains one of the leading causes of infantile mortality and is a frequent indication for hospitalisation. Many children are affected, mainly during their first 3 years of life. The commonest type of paediatric acute diarrhea is infective – viral or bacterial (or caused by intoxication by bacterial exotoxins). Rare causes thereof include protozoons, fungi and parasites. The aim of this paper is to review diagnostic and therapeutic approach to paediatric acute diarrhea, based on ESPGHAN and ESPEN 2008 guidelines. Clinical course of acute diarrhea depends mainly on its aetiology. The usual cause of severe diarrhea is rotaviral infection. The principal clinical problem in this setting is dehydration. Its severity is an important prognostic factor and determines the therapeutic approach. First-line treatment includes rehydration by oral route using oral hydrating and hypoosmotic agents. Principles of intravenous rehydration are also discussed. In mild or moderate dehydration, following a brief (4-6 hours) course of intensive rehydration, children should return to their premorbid dietary habits. In most cases, acute infectious diarrhea (both viral and bacterial) resolves spontaneously and does not require, apart from rehydration, any other treatment. The paper presents current ESPGHAN and ESPEN recommendations concerning additional pharmacotherapy and preventive measures.
Ostra biegunka należy do najczęstszych problemów, z jakimi spotyka się pediatra. Mimo że jest to choroba o zwykle łagodnym przebiegu, w skali światowej wciąż pozostaje jedną z głównych przyczyn śmiertelności i jest częstą przyczyną hospitalizacji. Choruje na nią wiele dzieci, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 lat życia. Najczęstszy rodzaj ostrej biegunki u dzieci stanowi biegunka infekcyjna – wirusowa i bakteryjna (lub spowodowana zatruciem egzotoksynami bakterii), rzadziej jest ona wynikiem infekcji wywołanej przez pierwotniaki, grzyby, pasożyty. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie postępowania diagnostycznego i leczniczego w ostrej biegunce u dzieci w oparciu o wytyczne ESPGHAN i ESPEN (2008 r.). Przebieg kliniczny zależy głównie od etiologii – najczęstszą przyczyną biegunki o ciężkim przebiegu są zakażenia rotawirusowe. Głównym objawem klinicznym ostrej biegunki jest odwodnienie, jego stopień nasilenia ma charakter rokowniczy i determinuje wybór postępowania. Leczeniem pierwszego wyboru jest nawadnianie doustne za pomocą doustnych płynów nawadniających (DPN) hipoosmolarnych. W poniższym artykule rozszerzono zasady nawadniania dożylnego. W przypadku lekkiego lub umiarkowanego odwodnienia po krótkim (około 4-6-godzinnym) okresie intensywnego nawadniania dzieci powinny być żywione tak jak przed zachorowaniem. W większości przypadków ostra biegunka infekcyjna (zarówno wirusowa, jak i bakteryjna) ustępuje samoistnie i nie wymaga, poza nawadnianiem, dodatkowego leczenia. W pracy przedstawiono aktualne stanowisko ESPGHAN i ESPEN dotyczące dodatkowego postępowania farmakologicznego oraz profilaktyki.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 275-282
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia żołądkowo-jelitowe o etiologii norowirusowej
Gastrointestinal norovirus infections
Autorzy:
Kalicki, Bolesław
Furgał, Joanna
Maślany, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031540.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acute gastroenteritis
diarrhea
epidemiology
norovirus
therapy
norowirus
biegunka
ostre zapalenie żołądka i jelit
epidemiologia
leczenie
Opis:
Noroviruses – members of the family Caliciviridae – are one the most common factors of gastrointestinal infections. For nearly half a century, when the symptoms caused by these microorganisms were first described, knowledge on this subject has been systematically growing. The paper presents the contemporary knowledge on the structure, routes of transmission and symptoms of illness caused by noroviruses. In the thesis we also present the methods of prevention and treatment in gastroenteritis caused by noroviruses. As noroviruses have high infectivity and resistance to typically used detergents, the effective protection against infection is very difficult. Symptoms appear within 2 days after infection, initially starting with nausea and vomiting, then accompanied by watery diarrhea. Among the currently used diagnostic methods – that is electron microscopy, enzyme immunoassay and RT-PCR – for the most optimum is considered the latter. There is no specific treatment of noroviral infections or primary prevention in the form of vaccination. Treatment is based on using rehydrating and rebalancing fluids, helping with electrolyte disturbances, in the form of oral or intravenous administration. The disease course is usually self-limiting and does not give long-term complications. More severe and prolonged course of disease is observed among children, the elderly and people with compromised immune systems. Taking into account the microbiological characteristic of noroviruses and the lack of specific treatment, in the coming years we expect an increase in incidence of acute gastroenteritis of this aetiology.
Norowirusy – klasyfikowane do rodziny Caliciviridae – należą do najczęstszych czynników epidemiologicznych zakażeń żołądkowo-jelitowych. Od niemal pół wieku, kiedy po raz pierwszy opisano objawy choroby powodowanej przez te drobnoustroje, wiedza na ich temat systematycznie rośnie. W pracy przedstawiono aktualne informacje o budowie, drogach zakażenia i symptomach chorobowych powodowanych przez norowirusy oraz metody zapobiegania i leczenia zakażeń przez nich wywoływanych. Z uwagi na wysoką zakaźność oraz odporność norowirusów na standardowo stosowane detergenty skuteczna ochrona przed zakażeniem jest bardzo trudna. Objawy chorobowe pojawiają się w ciągu 2 dni od zarażenia, do nudności i wymiotów dołącza się wodnista biegunka. Wśród obecnie stosowanych metod diagnostycznych, czyli mikroskopii elektronowej, testów immunoenzymatycznych oraz RT-PCR, za optymalną uznawana jest ta ostatnia. Nie istnieje przyczynowe leczenie zakażeń norowirusowych ani profilaktyka pierwotna w postaci szczepień ochronnych. Leczenie polega na stosowaniu płynów nawadniających oraz wyrównujących zaburzenia elektrolitowe i kwasowo-zasadowe – w postaci doustnej i dożylnej. Przebieg choroby jest najczęściej samoograniczający się, zazwyczaj nie daje ona odległych powikłań. Bardziej burzliwy i dłuższy przebieg choroby obserwuje się u dzieci, osób starszych oraz z upośledzoną odpornością. Biorąc pod uwagę charakterystykę mikrobiologiczną norowirusów oraz brak możliwości leczenia przyczynowego, w najbliższych latach możemy spodziewać się wzrostu zachorowań o tej etiologii.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 283-286
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies