Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Vernunft" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zur Homonymie der Rede vom Gewissen
On the Homonymy in the Speech on Conscience
O homonimii w dyskursie o sumieniu
Autorzy:
Wolbert, Werner
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595541.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Gewissen
praktische Vernunft
moral sense
Autonomie
sumienie
rozum praktyczny
zmysł moralny (moral sense)
autonomia
Conscience
practical reason
autonomy
Opis:
W publikacjach na temat „sumienia” często za mało uwzględnia się wieloznaczność tego terminu. W sensie rozumu praktycznego osąd sumienia dotyczy wszystkich ludzi według tej samej miary, jako wewnętrzny prawodawca i sędzia dotyczy on jedynie konkretnych osób, przy czym dla etyki powstaje pytanie o to, jak należy rozumieć to wewnętrzne prawodawstwo (autonomia). Czasami „sumienie” oznacza także podmiot moralności, czyli adresata osądu sumienia.
In publications on the subject of “conscience”, too little attention is usually paid to the ambiguity of this term. As a practical reason, for example, the judgement of conscience affects all people according to the same standard, as internal legislator and judge it affects only the respective person. Here the question arises for the ethicist as to how such internal legislation (autonomy) is to be understood. Sometimes “conscience” also refers to the moral subject, the addressee of the verdict of conscience.
In Publikationen zum Thema „Gewissen“ wird meist zu wenig die Mehrdeutigkeit dieses Terminus beachtet. Im Sinne von praktischer Vernunft etwa betrifft das Urteil des Gewissens alle Menschen nach dem gleichen Maßstab, als innerer Gesetzgeber und Richter nur die jeweilige Person, wobei sich für die Ethik die Frage stellt, wie solche innere Gesetzgebung (Autonomie) zu verstehen ist. Bisweilen bezeichnet „Gewissen“ auch das sittliche Subjekt, den Adressaten des Gewissensspruchs.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 27-53
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedykta XVI wizja uniwersytetu
Benedict XVI’s vision of the university
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011208.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Katholische Universität
Autonomie
Wahrheitssuche
Bildung
Vernunft
Glaube
university Catholic
autonomy
the search for truth
formation
reason
faith
uniwersytet katolicki
autonomia
poszukiwanie prawdy
formacja
rozum
wiara
Opis:
W artykule autor ukazał bogatą i wielostronną wizję uniwersytetu Benedykta XVI. W tej wizji zawarte są zagadnienia dotyczące zarówno misji badawczej, jak i formacyjnej. Podstawowym zadaniem prowadzonych badań akademickich jest poszukiwanie prawdy, także tej prawdy ostatecznej, którą jest Bóg–Mądrość. Wiara i rozum współdziałają w poszukiwaniu prawdy. Papież zachęcał badaczy nauk empirycznych do otwierania się na transcendencję, tak, aby rozum „poszerzony” mógł badać i zrozumieć także aspekty ponadempiryczne. Człowiek jest powołany także do dobra, a uniwersytet, pomagając akademikom kształtować postawy etyczne, realizuje właściwą sobie wizję humanistyczną. Doniosłe są też wskazania Benedykta XVI dotyczące uniwersytetu katolickiego. Uniwersytet noszący tę nazwę inspiruje się w swej działalności wiarą chrześcijańską oraz wiernością wobec katolickiego orędzia, które w ciągu wieków było nieustannie zaczynem kultury i światłem dla rozumu. Opierając się na motywacji nadprzyrodzonej, uniwersytet katolicki tym bardziej winien być zaangażowany w troskę o prawdę i formację chrześcijańską.
In the article, the author presents a rich and multi-faceted vision of the Benedict XVI university. This vision covers both the research mission and the formation mission. The main task of the conducted academic research is to search for truth, including the ultimate truth, which is God–Wisdom. Faith and reason work together in the search for truth. The pope encouraged researchers of empirical sciences to open up to transcendence, so that “extended” reason could also investigate and understand supra-empirical aspects. Man is also called to good, and the university, by helping academics to shape ethical attitudes, realizes its humanistic vision. Benedict XVI’s indications regarding the Catholic University are also significant. The university bearing this name is inspired in its activities by the Christian faith and fidelity to the Catholic message, which throughout the centuries has been a constantly a leaven of culture and a light for reason. Relying on a supernatural motivation, a Catholic university should be all the more committed to the care of the truth and Christian formation.
In dem Artikel präsentiert der Autor eine reiche und facettenreiche Vision der Universität Benedikt XVI. Diese Vision umfasst sowohl die Forschungsmission als auch die Bildungsmission. Die Hauptaufgabe der durchgeführten akademischen Forschung ist die Suche nach der Wahrheit, einschließlich der letzten Wahrheit, die Gott-Weisheit ist. Glaube und Vernunft arbeiten bei der Suche nach Wahrheit zusammen. Der Papst ermutigte die Erfahrungswissenschafter, sich der Transzendenz zu öffnen, damit die „erweiterte“ Vernunft auch die überempirischen Aspekte untersuchen und verstehen könne. Auch der Mensch ist zum Guten berufen, und die Universität, die Wissenschaftlern hilft, ethische Einstellungen zu formen, verwirklicht ihre eigene humanistische Vision. Bedeutsam sind auch die Hinweise Benedikts XVI. bezüglich der Katholischen Universität. Die Universität, die diesen Namen trägt, ist in ihren Aktivitäten vom christlichen Glauben und der Treue zur katholischen Botschaft inspiriert, die über die Jahrhunderte ein ständiger Sauerteig der Kultur und ein Licht der Vernunft war. Aus einer übernatürlichen Motivation heraus sollte eine katholische Universität umso mehr der Sorge um die Wahrheit und der christlichen Bildung verpflichtet sein.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 231-265
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia według J. Ratzingera/Benedykta XVI.
Theology according to J. Ratzinger/Benedict XVI.
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041035.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Theologie
Christologie
Erkenntnis
Wahrheit
Glaube
Vernunft
Kirche
Universität
Wissenschaft
theology
christology
cognition
truth
faith
mind
Church
university
science
teologia
chrystologia
poznanie
prawda
wiara
rozum
Kościół
uniwersytet
nauka
Opis:
Pytanie o teologię to w istocie pytanie o poznawczą rolę wiary, wzajemną relację wiary i rozumu oraz kulturowe, społeczne i egzystencjalne skutki przyjęcia bądź wykluczenia wiary w procesie poznawczym (naukowym). Rozwijając się w przestrzeni myślenia, teologia poszukuje argumentów rozumowych na rzecz Boskich odpowiedzi na egzystencjalne pytania. Problematyce tej – jako szczególnie aktualnej i ważnej dla współczesnej cywilizacji – wiele uwagi poświęca w swoich publikacjach i nauczaniu J. Ratzinger/Benedykt XVI. Uczy, że wiara uwalnia rozum (czyni niezależnym, niezideologizowanym), otwiera go na prawdę, której poznanie jest naczelnym celem wszelkiej aktywności naukowej. Istotnym warunkiem teologicznego poznania jest uznanie pierwszeństwa daru, łaski samego Boga, który poprzez swoje słowo i działanie daje się poznać. Ostatecznie ma to sens chrystologiczny: Syn zna Ojca i chce objawić Tajemnicę Boga. Teologia jako scientia fidei ma potencjał, by nadawać działaniom poznawczym charakter relacyjny i holistyczny, a tym sprawiać, że mają one sens wykraczający poza doraźną użyteczność. Wierna Kościołowi teologia służy rozwojowi świata i człowieka w najgłębszym rozumieniu tego słowa – prowadzi ku zbawieniu, spełnieniu w Bogu samym.
The question about theology is, indeed, the question about the cognitive role of faith, a mutual relationship between faith and mind, as well as cultural, social and existential consequences of accepting or eliminating faith in the cognitive (scientific) process. While developing in the space of thought, theology seeks rational arguments speaking in favour of God's answers to existential questions. In his publications and teachings J. Ratzinger/Benedict XVI gives much attention to these issues, as they are particularly topical and important for the contemporary civilisation. He teaches that faith releases the mind (makes it independent, non-ideologized), opens it to the truth, the learning of which constitutes the key objective of all scientific research. Recognition of the priority of gifts, God's grace, who makes Himself known through his Word and actions is an important pre-requisite for theological cognition. Ultimately, it has a christological sense: Son knows His Father and wants to reveal the Mystery of God. As scientia fidei, theology has got potential to give relational and holistic character to cognitive actions, thus made them acquire sense transcending their temporary usefulness. Theology, faithful to the Church, contributes to the development of the world and men in the deepest meaning of the word – it leads to salvation, finding fulfilment in God Himself.  
Die Frage nach der Theologie ist im Grunde genommen eine Frage nach der erkenntnismäßigen Rolle des Glaubens, nach der gegenseitigen Beziehung zwischen Glauben und Vernunft sowie nach der kulturellen, gesellschaftlichen und existentiellen Folgen der Annahme bzw. Ablehnung des Glaubens im (wissenschaftlichen) Erkenntnisprozess. Bei ihrer Entfaltung im Raum des Denkens sucht die Theologie nach vernünftigen Argumenten bezüglich der göttlichen Antworten auf existentielle Fragen. Dieser Problematik – als besonders aktuell und wichtig für die heutige Zivilisation – schenkt eine große Aufmerksamkeit in seinen Veröffentlichungen auch J. Ratzinger/Benedikt XVI. Er lehrt, dass die Vernunft vom Glauben freigesetzt (unabhängig, nicht ideologisch gemacht) wird, geöffnet für die Wahrheit, deren Erkenntnis die wichtigste Aufgabe aller wissenschaftlichen Aktivität ist. Eine wesentliche Voraussetzung für die theologische Erkenntnis ist die Anerkennung des Vorrangs der Gabe, der Gnade Gottes selbst, der sich durch sein Wort und Wirken erkennen lässt. Letztendlich hat dies den christologischen Sinn: der Sohn kennt den Vater und will das Geheimnis Gottes offenbaren. Als scientia fidei hat die Theologie das Potential, den Erkenntnisaktivitäten einen relationalen und holistischen Charakter zu verleihen und damit auch einen Sinn, der über die vorläufige Nutzbarkeit hinausreicht. Eine Theologie, die der Kirche treu ist, dient im tiefsten Sinn des Wortes der Entwicklung der Welt und des Menschen – führt zum Heil, zur Erfüllung in Gott.  
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 35-47
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśliciel egzystencjalny jako myśliciel hermeneutyczny. Sørena Kierkegaarda krytyka myśli obiektywnej w pespektywie hermeneutyki Odo Marquarda
Autorzy:
Boroń, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644065.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Existenz
Anthropologie
Zeit
die absolute Vernunft
der objektive Denker
der subjektive Denker
Hermeneutik
Kommunikation
existence
anthropology
time
absolute reason
objective thinker
subjective thinker
hermeneutics
communication
egzystencja
antropologia
czas
rozum absolutny
myśliciel obiektywny
myśliciel subiektywny
hermeneutyka
komunikacja
Opis:
Im Artikel schlage ich eine innovative Gegenüberstellung der Ideen von zwei Philosophen vor, die sich auf eine überraschende und sehr inspirierende Weise verflechten. Ich schildere, wie die Reflexionen von Kierkegaard zur Evolution der Bewusstmachung der  philosophischen Anthropologie (und vor allem der Zeit des menschlichen Lebens und der Möglichkeit des menschlichen Wissens) und zur endgültigen Ablösung des objektiven Wissens führen, was wir gegenwärtig erfahren. Die Synthese der Moderne von Marquard ist im Werk Kierkegaards tief verwurzelt. Beide Philosophen teilen gemeinsam die Sorge um die Kondition des Menschen und die Abneigung gegen die Arroganz der absoluten Vernunft. Im Artikel verwende ich die philosophischen Ideen von Marquard als einen Interpretationsschlüssel, der erneut in Kierkegaard ein Genie der Vorwegnahme und der überzeitlichen Einsicht in die Moderne erkennen lässt.
In my article I attempt to introduce a trailblazing juxtaposition of two philosophers whose ideas interweave in most inspiring way. I see Kierkegaard’s revolutionary approach to communicating and defining truth as the beginning of the modern philosophy of language and meaning. It leads to an evolution of understanding the time of human life, the anthropology of human knowledge, and to the final repudiation of the objective truth that we are witnessing in modernity. Marquard, whose thought is deeply rooted in Kierkegaard’s oeuvre, gives us a great synthesis of modern thought. Kierkegaard’s and Marquard’s shared concern for the human condition and aligned aloofness for the arrogance of pure reason enable the reader to see them as different soldiers fighting the same battle. Therefore Marquard’s ideas serve as an inspiring filter to interpret Kierkegaard once again as a genius of anticipation and a source of timeless insight into modernity.
W artykule proponuję nowatorskie zestawienie myśli dwóch filozofów, których idee splatają się w zaskakujący i niezwykle inspirujący sposób. Pokazuję, jak refleksje Kierkegaarda prowadzą do ewolucji rozumienia antropologii filozoficznej(a przede wszystkim czasu ludzkiego życia i możliwości ludzkiej wiedzy) i ostatecznej detronizacji wiedzy obiektywnej, której świadkami jesteśmy współcześnie. Marquardowska synteza nowoczesności jest głęboko zakorzeniona w dziele Kierkegaarda. Obaj filozofowie dzielą wspólna troskę o kondycję człowieka i niechęć do arogancji absolutnego rozumu. W artykule używam filozoficznych pomysłów Marquarda jako świeżego klucza interpretacyjnego, pozwalającego po raz kolejny dostrzec w Kierkegaardzie geniusza antycypacji i ponadczasowego wglądu w nowoczesność.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2013, 8
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Rolle der Enzykliken von seliggesprochenem Johann Paul II. für die Gestaltung des Christenlebens
Rola encyklik błogosławionego Jana Pawła II w kształtowaniu życia chrześcijan
Autorzy:
Kowalczyk, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233929.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Paweł II – encykliki
Chrystus Odkupiciel
Miłosierdzie Boże
Duch Święty
Maryja
Kościół i Eucharystia
rozum i wiara
ekumenizm
sumienie
obrona życia
praca i bezrobocie
solidarność i sprawiedliwość społeczna
polityka i pokój
Johannes Paul II. − Enzykliken
die Barmherzigkeit Gottes
der Heilige Geist
Maria
Kirche und die Eucharistie
Vernunft und Glauben
Ökumene
Gewissen in der Verteidigung von Leben
Arbeit und Arbeitslosigkeit
Solidarität und soziale Gerechtigkeit
Politik und Frieden
Christus, der Erlöser
Opis:
Artykuł zawiera pogłębioną refleksję teologiczną nad treścią encyklik, beatyfikowanego w Niedzielę Miłosierdzia, 1 maja 2011 roku, wielkiego Papieża Polaka, błogosławionego Jana Pawła II. W pierwszym paragrafie wykazano, że program Jego pontyfikatu zawiera przesłanie dwóch programowych encyklik: Redemptor hominis i Dives in misericordia, z którymi w sposób nierozłączny łączy się trzecia, mianowicie encyklika o Duchu Świętym Dominum et Vivificantem. Ojciec Święty akcentuje w ten sposób trynitarny charakter życia chrześcijańskiego, które koncentruje się na paterologicznym, chrystologicznym i pneumatologicznym usposobieniu całego ludu Bożego. Następnie został ukazany wpływ encyklik społecznych Jana Pawła II na systemy polityczne świata, a zwłaszcza upadek komunizmu oraz troskę o solidarność międzyludzką, kreacyjny i zbawczy wymiar pracy, sprawiedliwość i pokój. Kolejny paragraf skoncentrował się na encyklikach dotyczących zbawczego posłannictwa Kościoła, z wyakcentowaniem niezastąpionej roli Eucharystii i inicjatyw ekumenicznych. Konkluzję artykułu stanowi prezentacja życia wiary, nadziei i miłości na wzór Maryi, która doskonale łączy fides et ratio, a naszego Błogosławionego – oddanego całkowicie do dyspozycji Matki Najświętszej (Totus Tuus) – bezustannie upewniała w przekonaniu zaczerpniętym od sług Bożych kard. Augusta Hlonda i kard Stefana Wyszyńskiego, że „zwycięstwo, kiedy przyjdzie, będzie to zwycięstwo przez Maryję”.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 141-162
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies