Myśliciel egzystencjalny jako myśliciel hermeneutyczny. Sørena Kierkegaarda krytyka myśli obiektywnej w pespektywie hermeneutyki Odo Marquarda

Im Artikel schlage ich eine innovative Gegenüberstellung der Ideen von zwei Philosophen vor, die sich auf eine überraschende und sehr inspirierende Weise verflechten. Ich schildere, wie die Reflexionen von Kierkegaard zur Evolution der Bewusstmachung der  philosophischen Anthropologie (und vor allem der Zeit des menschlichen Lebens und der Möglichkeit des menschlichen Wissens) und zur endgültigen Ablösung des objektiven Wissens führen, was wir gegenwärtig erfahren. Die Synthese der Moderne von Marquard ist im Werk Kierkegaards tief verwurzelt. Beide Philosophen teilen gemeinsam die Sorge um die Kondition des Menschen und die Abneigung gegen die Arroganz der absoluten Vernunft. Im Artikel verwende ich die philosophischen Ideen von Marquard als einen Interpretationsschlüssel, der erneut in Kierkegaard ein Genie der Vorwegnahme und der überzeitlichen Einsicht in die Moderne erkennen lässt.

In my article I attempt to introduce a trailblazing juxtaposition of two philosophers whose ideas interweave in most inspiring way. I see Kierkegaard’s revolutionary approach to communicating and defining truth as the beginning of the modern philosophy of language and meaning. It leads to an evolution of understanding the time of human life, the anthropology of human knowledge, and to the final repudiation of the objective truth that we are witnessing in modernity. Marquard, whose thought is deeply rooted in Kierkegaard’s oeuvre, gives us a great synthesis of modern thought. Kierkegaard’s and Marquard’s shared concern for the human condition and aligned aloofness for the arrogance of pure reason enable the reader to see them as different soldiers fighting the same battle. Therefore Marquard’s ideas serve as an inspiring filter to interpret Kierkegaard once again as a genius of anticipation and a source of timeless insight into modernity.

W artykule proponuję nowatorskie zestawienie myśli dwóch filozofów, których idee splatają się w zaskakujący i niezwykle inspirujący sposób. Pokazuję, jak refleksje Kierkegaarda prowadzą do ewolucji rozumienia antropologii filozoficznej(a przede wszystkim czasu ludzkiego życia i możliwości ludzkiej wiedzy) i ostatecznej detronizacji wiedzy obiektywnej, której świadkami jesteśmy współcześnie. Marquardowska synteza nowoczesności jest głęboko zakorzeniona w dziele Kierkegaarda. Obaj filozofowie dzielą wspólna troskę o kondycję człowieka i niechęć do arogancji absolutnego rozumu. W artykule używam filozoficznych pomysłów Marquarda jako świeżego klucza interpretacyjnego, pozwalającego po raz kolejny dostrzec w Kierkegaardzie geniusza antycypacji i ponadczasowego wglądu w nowoczesność.