Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ekklesiologie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Pojednanie podzielonej ludzkości z Bogiem przez krzyżową śmierć Chrystusa. Rozwój chrystologicznej, soteriologicznej i eklezjologicznej argumentacji w Ef 2,11-22
Autorzy:
Kręcidło, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041182.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Epheserbrief
Versöhnung
Christologie
Soteriologie
Ekklesiologie
Letter to Ephesians
reconciliation
Christology
soteriology
ecclesiology
List do Efezjan
pojednanie
chrystologia
soteriologia
eklezjologia
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza egzegetyczna perykopy Ef 2,11-22 zmierzająca do wszechstronnej eksploracji tematyki pojednania. Autor wykazuje najpierw, że fragment Ef 2,11-22 ma strukturę chiastyczną ABCDD’C’B’A’. Tematyka pojednania jest w tej strukturze centralnym motywem teologicznym wokół którego oscylują wszystkie inne. Pierwszym elementem strategii pragmatycznej autora Ef w perykopie 2,11-22 jest ukazanie kondycji pogańskich adresatów z punktu widzenia religii starotestamentowego Izraela. Byli oni pozbawieni Boga i Jego zbawczych obietnic. Dzięki Chrystusowemu dziełu pojednania, które dokonało się poprzez śmierć Chrystusa na krzyżu, obydwie podzielone dotąd części ludzkości (poganie i Żydzi) stały się jednością. Chrystusowe dzieło pojednania naprawia przede wszystkim relację obu wrogich stron z Bogiem. Pojednanie pomiędzy owymi zwaśnionymi stronami jest pochodną ich uprzedniego pojednania z Bogiem przez Chrystusa w Duchu Świętym (teologia trynitarna). Dzięki Chrystusowemu dziełu pojednania poganie przestali być obcy Bogu i razem z chrześcijanami pochodzenia żydowskiego stanowią jedną „świętą świątynię”, „mieszkanie Boga przez Ducha”, czyli Kościół.
The article aims at an exegetical exploration of the theme of reconciliation in Eph 2:11-22. First it is argued that the passage has chiastic literary structure (ABCDD’C’B’A’). Reconciliation is in the structure a central (pivotal) theme around which go all other theological motifs. The first element of pragmatic strategy of the author in Eph 2:11-22 is to show the condition of the addressee of the letter from the point of view of the Old Testament religion. As Gentiles they were deprived of God and His salvific promises. Thanks to the work of reconciliation accomplished by Christ’s death on the cross, both previously divided parts of the world (namely Gentiles and Jews) have become one. Christ’s work of reconciliation restores above all the relationship of each hostile group with God. The reconciliation between the two groups is a consequence of their prior reconciliation with God by Christ in the Holy Spirit (Trinitarian theology). Thanks to Christ’s work of reconciliation Gentiles are not strangers to God any more but together with the faithful Christians of Jewish origin form one “holy temple”, “Gods dwelling through the Spirit”, namely the Church.
Der Gegenstand dieses Artikels ist eine exegetische Analyse der Perikope Eph 2, 11-22, in der die Thematik der Versöhnung umfassend behandelt wird. Der Autor bemerkt zuerst, dass dieses Fragment eine chiastische Struktur aufweist: ABCDD’C’B’A’. Das Thema der Versöhnung ist in dieser Struktur das zentrale theologische Motiv, um das herum alle anderen Motive kreisen. Das erste Element der pragmatischen Strategie des Verfassers des Epheserbriefes in der Perikope 2,11-22 ist die Aufzeichnung der Kondition der heidnischen Adressaten vom Standpunkt der Religion des alttestamentlichen Israels aus. Sie waren fern von Gott und seinen Heilsverheißungen. Dank des Versöhnungswerkes, das sich durch den Kreuzestod Christi ereignete, wurden die beiden bisher getrennten Teile der Menschheit (Heiden und Juden) vereint. Das Versöhnungswerk Christi verbessert vor allem das Verhältnis zu Gott der beiden verfeindeten Seiten. Die Versöhnung zwischen den beiden Seiten des Konflikts ist ein Resultat ihrer vorherigen Versöhnung mit Gott durch Christus im Heiligen Geist (trinitarische Theologie). Dank des christlichen Versöhnungswerkes sind die Heiden nicht mehr Gott gegenüber fremd, sondern gemeinsam mit den Christen jüdischer Abstammung bilden sie den einen "Heiligen Tempel", die "Wohnstätte Gottes durch den Geist", also die Kirche.     
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 199-220
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prospettiva unitaria e integrativa dei principi teologici nel pensiero di Joseph Ratzinger / Benedetto XVI
The Unifying and Integrative Perspective of the Theological Principles in the Thought of Joseph Ratzinger / Benedict XVI
Jednocząca i integrująca perspektywa zasad teologicznych w myśli Josepha Ratzingera / Benedykta XVI
Autorzy:
Valencia, José Omar Larios
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408369.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Joseph Ratzinger
zasady teologiczne
chrystologia
eklezjologia
Benedykt XVI
theological principles
Christology
ecclesiology
Benedict XVI
Josef Ratzinger
theologische Prinzipien
Christologie
Ekklesiologie
Benedikt XVI.
principi teologici
cri
ecclesiologia
Benedetto XVI
Opis:
Questo articolo contiene una sintesi di alcuni studi storico-teologici sul pensiero di Joseph Ratzinger. La metodologia utilizzata è sistematica, positiva e descrittiva. In queste righe si espongono le idee centrali del pensiero teologico di Joseph Ratzinger / Benedetto XVI, e intende apprezzare la prospettiva unitaria e integrativa presente nelle sueidee, come hanno proposto alcuni autori attuali. I diversi temi della teologia di Ratzinger si strutturano attorno a quelli che abbiamo chiamato principi teologici del suo pensiero: Cristo, Sacra Scrittura, Ecclesiologia, Mariologia e liturgia, ai quali si aggiunge l’aspetto pratico e più pastorale, presente nelle categorie non esclusive dell’annuncio e della missione. Molti altri argomenti potrebbero essere inclusi in questo articolo, anche se lo sviluppo e l’esposizionedei temi qui offerti hanno lo scopo di spiegare l’unità intrinseca che si verifica nel pensiero del teologo tedesco.
Niniejszy artykuł jest syntezą wybranych studiów historyczno-teologicznych dotyczących myśli Josepha Ratzingera. Zastosowana w nim metoda ma charakter systematyczny, pozytywny i deskryptywny. W tekście zostały omówione główne idee teologiczne w myśli Josepha Ratzingera / Benedykta XVI w celu ukazania perspektywy jednoczącej i integrującej w jego myśli, jak wskazują na to niektórzy współcześni autorzy. Różne tematy w teologii Ratzingera zostały ustrukturyzowane wokół tego, co zostało określone zasadami teologicznymi jego myśli: Chrystus, Pismo Święte, eklezjologia, mariologia i liturgia. Zostały do nich dodane aspekty praktyczne i pastoralne, obecne w niewyłącznych kategoriach przepowiadania i misji. Liczne inne argumenty mogły zostać włączone do artykułu, ale rozwinięcie i wyjaśnienie zaprezentowanych tematów miało na celu ukazanie wewnętrznej jedności obecnej w myśli niemieckiego teologa.
The present article contains a synthesis of several historical-theological studies of the thought of Joseph Ratzinger. The methodology used is systematic, positive, and descriptive. In these lines the central ideas of the theological thought of Joseph Ratzinger / Benedict XVI are presented, with the intention of appreciating the unifying and integral perspective present in his ideas, as certain current authorshave proposed. The various themes of Ratzinger’s theology are structured around what we have called the theological principles of his thought: Christ, Sacred Scripture, Ecclesiology, Mariology, and Liturgy, to which are added the practical and more pastoral aspects, present in the non-exclusive categories of proclamation and mission. Many other arguments could be included in this article, even if the development and exposition of the themes presented aim to explain the intrinsic unity found in the thought of the German theologian.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2023, 43, 1; 59-72
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyka w codzienności: Postulat dla reformy i rozwoju Kościoła
Mysticism in Everyday Life: Calling for a Reform and Development of the Church
Autorzy:
Napiórkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041409.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
institutionelle Ekklesiologie
Reform
Prinzipien der Reform
Entwicklung
Kirche
Mystik
Taufe
institutional ecclesiology
reform
principles of reform
growth
development
the Church
mysticism
baptism
eklezjologia instytucjonalna
reforma
zasady reformy
rozwój
Kościół
mistyka
chrzest
Opis:
Niniejsza prezentacja nakreśla odchodzenie współczesnego Kościoła od eklezjologii instytucjonalnej. W ramach posoborowej eklezjologii, inspirując się myślą Y. Congara, wypracowałem pięć zasad reformy (Słowo Boże i liturgia, miłość i świadectwo, antropologiczna, ekumeniczna, międzyreligijna). Również przedłożyłem kilka praktycznych wskazań reformy (tradycja i nowoczesność, jedność z całością, wolność i normy moralne, respektowanie rzeczywistości transcendentnej), aby ją realizować. Właściwie pojęta reforma Kościoła staje się jego rozwojem, który należy postrzegać jako niekończący się proces, wpisany tak w dzieje Kościoła, jak i w całe życie wierzącego. Po tej drodze rozwoju Kościoła i własnego nawrócenia kroczą dzisiejsi mistycy w codzienności. Mistyka nie jest bowiem dla wybranych, ale już z mocy chrztu każdy chrześcijanin jest wezwany do świętości i jej prostego i pospolitego urzeczywistniania. Wielu ją praktykuje, nie mając nawet tego świadomości. Okazuje się, że zasady i wskazania eklezjalnej reformy odnoszą się także do naszej codzienności kroczenia za Chrystusem w Jego Kościele.
This presentation outlines the movement of the contemporary Church away from the institutional ecclesiology. Within the context of the post-conciliar ecclesiology and being inspired by the thought of Y. Congar, I have developed 5 principles of reform (the Word of God and liturgy, love and witness, anthropological, ecumenical, interreligious). I have also submitted a few practical indications of this reform (tradition and modernity, unity with a whole, freedom and moral standards, respect for the transcendental reality) in order to perform it. The reform of the Church properly understood becomes her development, which should be seen as a long process, inscribed in the history of the Church as well as in the life of a believer. In their everyday life today’s mystics follow this way of the Church’s development and of their own conversion. Mysticism is not just for those who have been specially elected, but by the grace of Baptism, every Christian is called to holiness and to the practice of mysticism. Even not being aware of it, many are practicing it. Thus those principles and indications of the ecclesial reform also apply to our everyday life of following Christ in his Church.
Die folgende Präsentation skizziert die Distanzierung der Kirche von der institutionellen Ekklesiologie. Im Rahmen der nachkonziliaren Ekklesiologie, unter der Inspiration vom Gedankengut Y. Congars, habe ich fünf Reformprinzipien herausgearbeitet (Wort Gottes und Liturgie, Liebe und Zeugnis, anthropologisches, ökumenisches und interreligiöses Prinzip). Ich habe ebenfalls einige praktische Hinweise für die Reform formuliert (Tradition und Modernität, Einheit mit dem Ganzen, Freiheit und moralische Normen, Achtung gegenüber der transzendenten Wirklichkeit), um sie zu verwirklichen. Die richtig verstandene Reform der Kirche besteht in ihrer Entwicklung, die man als einen immerwährenden Prozess betrachten muss, der ins Leben der Kirche und des einzelnen Gläubigen integriert ist. Auf diesem Weg der Entwicklung der Kirche und der eigenen Umkehr schreiten heutige Alltagsmystiker. Denn Mystik ist nicht nur für Außerwählte. Auf Grund der Taufe ist schon jeder Christ zur Heiligkeit und ihrer einfachen und alltäglichen Verwirklichung berufen. Viele praktizieren sie, ohne es zu wissen. Es stellt sich heraus, dass sich die Prinzipien und Weisungen der Kirchenreform auf unsere tägliche Nachfolge Christi in seiner Kirche beziehen.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 71-88
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawosławie wobec reformacji Lutra
The Orthodox Church towards Luther’s Reformation
Autorzy:
Pańkowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040984.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Luther
orthodoxe Kirche
Westkirche
der Leipziger Disput
Primat
Rechtfertigung
Fegefeuer
Ekklesiologie
the Orthodox Church
the Western Church
the Leipzig dispute
primacy
justification
purgatory
ecclesiology
Luter
Kościół prawosławny
Kościół zachodni
dysputa lipska
prymat
usprawiedliwienie
czyściec
eklezjologia
Opis:
Rocznica 500lecia Reformacji dla Kościoła prawosławnego nie stanowi szczególnego powodu do radości, ponieważ stanowi kolejny podział w Kościele – powiedział metropolita Hilarion (Ałfiejew). Pomimo, że dotyczyła ona relacji Lutra i Kościoła zachodniego, jej odniesieniem stał się Kościół prawosławny, w którym Luter doszukiwał się pierwotnej nauki i eklezjologii. Dowodem tego był dysputa lipska, podczas której prymat, liturgikę, strukturę Kościoła, naukę o usprawiedliwieniu i czyśćcu Luter konfrontował z nauką Kościoła prawosławnego. Skoro Luter widział w prawosławiu osnowę dla swojej reformy, dlaczego nie zdecydował się na konwersję do Kościoła wschodniego? Karmires, podkreślając dużą znajomość prawosławia przez Lutra, twierdzi jednak, iż miała ona jedynie powierzchowny charakter, któremu brakował empirycznego poznania. Konkluduje ponadto, że Luter ani nie chciał, ani nie mógł przyjąć prawosławia ze względu na swoje przywiązanie do mentalności Kościoła zachodniego, a także teologii scholastycznej.
”The 500th anniversary of the Reformation for the Orthodox Church is not a special reason for joy, because that was another division in the Church” – Metropolitan Hilarion (Alfeyev) said. Although it concerned the relationship between Luther and the Western Church, its reference became the Orthodox Church, in which Luther sought primary teaching and ecclesiology. The proof of this was the Leipzig dispute, during which the primacy, liturgy, structure of the Church, the teaching of justification and purgatory, Luther confronted with the teaching of the Orthodox Church. If Luther saw in the Orthodox Church a framework for his reform, why did he not decide to convert to the Eastern Church? Karmires, emphasizing Luther's great knowledge of the Orthodox Church, claims, however, that it had only a superficial character, lacking empirical knowledge. He also concludes that Luther neither wanted nor accepted Orthodoxy because of his affection to the mentality of the Western Church and to scholastic theology as well.  
Der 500. Jahrestag der Reformation ist für die orthodoxe Kirche kein besonderer Anlass zur Freude, da es die nächste Teilung der Kirche bedeutet – sagte der Metropolit Hilarion (Ałfiejew). Obwohl sie das Verhältnis zwischen Luther und der westlichen Kirche betrifft, wurde die orthodoxe Kirche zum Referenzpunkt, da Luther in ihr die ursprüngliche Lehre und Ekklesiologie gesucht hat. Der Beweis dafür ist der Leipziger Disput, in der Luther die Problematik des Primats, der Liturgie, der Kirchenstruktur sowie der Rechtfertigung und des Fegefeuers mit der Lehre der orthodoxen Kirche konfrontiert hat. Wenn Luther in der Orthodoxie einen Bezugspunkt für seine Reform gesehen hat, warum hat er nicht zur orthodoxen Kirche konvertiert? Karmires ist der Meinung, dass trotz der detaillierten Kenntnisse Luthers über die Orthodoxie, sein Verständnis oberflächlich war, ohne empirische Erfahrung. Er stellt fest, dass Luther weder die Orthodoxie annehmen wollte noch konnte wegen seiner Verbundenheit mit der Mentalität der westlichen Kirche und der scholastischen Theologie.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 83-91
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Ducha kontynuacją Wcielenia Chrystusa o. prof. dr. hab. Andrzeja A. Napiórkowskiego OSPPE, ss. 232
The Church of the Spirit as a continuation of the Incarnation of Christ by Fr. prof. dr. hab. Andrzej A. Napiórkowski, OSPPE, pp. 232
Autorzy:
Pielka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011234.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Buchbesprechung
Fr. Prof. Dr. dr hab. Andrzej Napiórkowski OSPPE
Ekklesiologie
der Heilige Geist in der Kirche
die Menschwerdung Christi
book review
Fr. prof. dr hab. Andrzej Napiórkowski OSPPE
ecclesiology
the Holy Spirit in the Church
the incarnation of Christ
recenzja książki
o. prof. dr hab. Andrzej Napiórkowski OSPPE
eklezjologia
Duch Święty w Kościele
wcielenie Chrystusa
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 477-479
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizja Kościoła papieża Franciszka
Autorzy:
Napiórkowski, Andrzej Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040910.pdf
Data publikacji:
2020-09-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
J. Ratzinger
Wende
liberaler Theologe
Zweites Vatikanisches Konzil
Redaktion der Konzilsdokumente
Kirche
Marxismus
Faschismus
Studentenbewegung 1968
Ekklesiologie
Mariologie
change
liberal theologian
the Second Vatican Council
editing of the conciliar documents
Church
marxism
fascism
the student movement in 1968
ecclesiology
mariology
Joseph Ratzinger
przemiana
teolog liberalny
Sobór Watykański II
marksizm
faszyzm
mariologia
eklezjologia
Opis:
Rekonstrukcja gestów, zachowań i słów Franciszka pod kątem jego rozumienia Kościoła niesie ze sobą spore trudności. Forsowana przez niego eklezjologiczna koncepcja przysparza mu z jednej strony rzesze zwolenników, a z drugiej prowokuje wielu do krytyki i postawy odrzucenia. Aby bez zniekształceń zrozumieć jego naukę o Kościele, należy sięgnąć do dokumentu z Aparecidy biskupów latynoamerykańskich (2007) oraz jego papieskiej adhortacji Evangelii gaudium (2014). Poturbowany Kościół J. Bergoglio znajduje się przede wszystkim na obrzeżach chrześcijaństwa i wyrasta z argentyńskiej opcji dla różnego typu wykluczonych. Stąd doktrynalnie i duszpastersko nieroztropnie wystawia się taka wspólnota na niebezpodstawne zarzuty propagowania religijnego synkretyzmu, osłabiania wyjątkowości i jedyności Jezusa Chrystusa, stawiania pod znak zapytania eklezjalnej sakramentalności.  
 The reconstruction of Francis' gestures, behaviors, and words in terms of his understanding of the Church brings with it considerable difficulties. On the one hand, the ecclesiological concept he fostered attracts crowds of followers, and on the other, it provokes many to criticize and to the attitude of rejection. In order to understand his teaching on the Church without distortion, one needs to refer to the Aparecida Document of Latin American Bishops (2007) and to his papal exhortation Evangelii gaudium (2014). The battered Church of J. Bergoglio is located primarily on the outskirts of Christianity and grows out of the Argentine option for various types of people who are excluded. Hence, such a community imprudently exposes itself to the accusations, which are not groundless, of promoting religious syncretism, weakening the uniqueness and oneness of Jesus Christ, calling into question the ecclesiastical sacramentality.
Die intellektuelle wie die spirituelle Bildung von Joseph Ratzinger/Benedikt XVI. verlangt, dass man von seinem Entwicklungsprozess sprechen muss. Der Artikel zeigt die meistens unterlassene Etappe der Entwicklung des jungen Ratzingers auf, wo er sich vom Standpunkt einer progressiven und manchmal unverantwortlichen theoretischen akademischen Theologie zu einem Denker entwickelt, der in der Gemeinschaft des Glaubens steht und ein Wächter der christlichen Doktrin und Lehrer in Einheit des Geistes und der Tradition der Kirche wird. Ein Licht auf diese Wende in der Haltung des deutschen Theologieprofessors wirft die Vorbereitungsetappe zum Zweiten Vatikanischen Konzil sowie dessen Beratungen, aber auch die schmerzliche Erfahrung der Studentenrevolte 1968, die ihn in Tübingen vorfand. Auf diese Weise wird aus einem liberalen deutschen Theologen ein außerordentlicher katholischer Theologe der Gesamtkirche.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2020, 15; 33-57
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies