Pojednanie podzielonej ludzkości z Bogiem przez krzyżową śmierć Chrystusa. Rozwój chrystologicznej, soteriologicznej i eklezjologicznej argumentacji w Ef 2,11-22

Przedmiotem artykułu jest analiza egzegetyczna perykopy Ef 2,11-22 zmierzająca do wszechstronnej eksploracji tematyki pojednania. Autor wykazuje najpierw, że fragment Ef 2,11-22 ma strukturę chiastyczną ABCDD’C’B’A’. Tematyka pojednania jest w tej strukturze centralnym motywem teologicznym wokół którego oscylują wszystkie inne. Pierwszym elementem strategii pragmatycznej autora Ef w perykopie 2,11-22 jest ukazanie kondycji pogańskich adresatów z punktu widzenia religii starotestamentowego Izraela. Byli oni pozbawieni Boga i Jego zbawczych obietnic. Dzięki Chrystusowemu dziełu pojednania, które dokonało się poprzez śmierć Chrystusa na krzyżu, obydwie podzielone dotąd części ludzkości (poganie i Żydzi) stały się jednością. Chrystusowe dzieło pojednania naprawia przede wszystkim relację obu wrogich stron z Bogiem. Pojednanie pomiędzy owymi zwaśnionymi stronami jest pochodną ich uprzedniego pojednania z Bogiem przez Chrystusa w Duchu Świętym (teologia trynitarna). Dzięki Chrystusowemu dziełu pojednania poganie przestali być obcy Bogu i razem z chrześcijanami pochodzenia żydowskiego stanowią jedną „świętą świątynię”, „mieszkanie Boga przez Ducha”, czyli Kościół.

The article aims at an exegetical exploration of the theme of reconciliation in Eph 2:11-22. First it is argued that the passage has chiastic literary structure (ABCDD’C’B’A’). Reconciliation is in the structure a central (pivotal) theme around which go all other theological motifs. The first element of pragmatic strategy of the author in Eph 2:11-22 is to show the condition of the addressee of the letter from the point of view of the Old Testament religion. As Gentiles they were deprived of God and His salvific promises. Thanks to the work of reconciliation accomplished by Christ’s death on the cross, both previously divided parts of the world (namely Gentiles and Jews) have become one. Christ’s work of reconciliation restores above all the relationship of each hostile group with God. The reconciliation between the two groups is a consequence of their prior reconciliation with God by Christ in the Holy Spirit (Trinitarian theology). Thanks to Christ’s work of reconciliation Gentiles are not strangers to God any more but together with the faithful Christians of Jewish origin form one “holy temple”, “Gods dwelling through the Spirit”, namely the Church.

Der Gegenstand dieses Artikels ist eine exegetische Analyse der Perikope Eph 2, 11-22, in der die Thematik der Versöhnung umfassend behandelt wird. Der Autor bemerkt zuerst, dass dieses Fragment eine chiastische Struktur aufweist: ABCDD’C’B’A’. Das Thema der Versöhnung ist in dieser Struktur das zentrale theologische Motiv, um das herum alle anderen Motive kreisen. Das erste Element der pragmatischen Strategie des Verfassers des Epheserbriefes in der Perikope 2,11-22 ist die Aufzeichnung der Kondition der heidnischen Adressaten vom Standpunkt der Religion des alttestamentlichen Israels aus. Sie waren fern von Gott und seinen Heilsverheißungen. Dank des Versöhnungswerkes, das sich durch den Kreuzestod Christi ereignete, wurden die beiden bisher getrennten Teile der Menschheit (Heiden und Juden) vereint. Das Versöhnungswerk Christi verbessert vor allem das Verhältnis zu Gott der beiden verfeindeten Seiten. Die Versöhnung zwischen den beiden Seiten des Konflikts ist ein Resultat ihrer vorherigen Versöhnung mit Gott durch Christus im Heiligen Geist (trinitarische Theologie). Dank des christlichen Versöhnungswerkes sind die Heiden nicht mehr Gott gegenüber fremd, sondern gemeinsam mit den Christen jüdischer Abstammung bilden sie den einen "Heiligen Tempel", die "Wohnstätte Gottes durch den Geist", also die Kirche.