Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Biblia żydowska" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Biblijna ekumenia hermeneutyk. Pytanie o specyfikę wczesnochrześcijańskiej egzegezy biblijnej
The Biblical Oecumene of Hermeneutics. The question of Early Christian Biblical Exegesis
Autorzy:
Szymik, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494468.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Biblia żydowska
Stary i Nowy Testament
egzegeza żydowska
egzegeza wczesnochrześcijańska
egzegeza teologiczna
Hebrew Bible
Old and New Testament
Jewish exegesis
early Christian exegesis
theological exegesis
Opis:
Autor artykułu pyta o specyficzne cechy wczesnochrześcijańskiej egzegezy biblijnej. Przedstawia wpierw zwięźle metody i zasady egzegezy żydowskiej czasów Nowego Testamentu, jako hermeneutyczne tło egzegezy chrześcijańskiej. W drugiej części zajmuje się sposobami interpretacji Biblii żydowskiej w nauczaniu Jezusa i apostołów, posługujących się żydowskimi metodami egzegetycznymi, ale także chrystologicznym wykładem Pism, jak dokumentuje to Nowy Testament. W ostatnim punkcie omówione są wyznaczniki wczesnochrześcijańskiego wykładu Biblii żydowskiej. Autor wymienia trzy cechy główne: charakter chrystologiczny, teologiczny i pneumatologiczny. W Piśmie Świętym nie ma sporów o metodologię biblijną, przeciwnie, można mówić o biblijnej ekumenii hermeneutyk, natomiast obecne są w niej żywe dyskusje na temat prawd Bożych, jaka jest wola Boża i jak najlepiej Bogu służyć. Z punktu widzenia współczesnych dyskusji hermeneutycznych najbardziej interesującą cechą wczesnochrześcijańskiej egzegezy biblijnej jest jej teologiczny i zaangażowany charakter, jej charakter normatywny, a nie deskryptywny, by posłużyć się terminologią teologiczną. Postulowana przez papieża Benedykta XVI hermeneutyka wiary, łącząca egzegezę historyczną i egzegezę teologiczną, nawiązuje do tej wielkiej tradycji hermeneutycznej egzegezy wczesnochrześcijańskiej.
The aim of the paper is to explore the determinants of early Christian exegesis in context of modern debate on biblical hermeneutics. Consequently, first at all the author discusses briefly the main Jewish methods of exegesis in the time of the New Testament as the hermeneutical background of early Christian exegesis. Then, he proceeds to present the early Christian exegesis of the Hebrew Bible: the Jewish methods employed by the authors in the New Testament as well as the christological exegesis of the Scripture in the teaching of Jesus and apostles. The last paragraph deals with the determinants of Christian interpretation of the Hebrew Bible. There are three main features: this exegesis is christological, theological and pneumatical. There is in the Bible no conflict on biblical methods of exegesis so we may speak about the biblical oecumene of different hermeneutics, but there is the question of biblical truth and the authentic human life of faith. So the most fascinating determinant of the early Christian exegesis for contemporary exegesis is especially its theological character and its primary determinative task, and not descriptive one. The hermeneutic of faith proposed by Benedict XVI, who employs complementarily historical exegesis and theological exegesis as well, leads back to this great hermeneutical tradition of the early Church.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 4; 427-446
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meaning and function of the Sign of Jonah in Matthew 12:38-42 and 16:1-4
Znaczenie i funkcja znaku Jonasza w EwangeliiI św. Mateusza 12:38-42 i 16:1-4
Autorzy:
Kowalski, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469702.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Jonah
rewritten Bible
OT and Jewish literature
syn comparison
resurrection
σημεῖον, Son of Man
Jonasz
ponownie napisana Biblia
Stary Testament i literatura żydowska
porównania
zmartwychwstanie
σημεῖον
Syn Człowieczy
Opis:
The article deals with particular texts that are not limited to the resurrection narratives in Matt 28. In what follows we will have a close look at Matthew’s understanding of Jonah’s sign. What did he mean with the sign of Jonah? Did Matthew understand it in terms of resurrection? And if so, did he follow examples of the past? Why did he mention the sign of Jonah in this particular context of his composition?
Artykuł dotyczy poszczególnych tekstów, które nie są ograniczone jedynie do opisu zmartwychwstania w Ewangelii wg św. Mateusza 28. W dalszej części zobaczymy, jak św. Mateusz rozumie znak Jonasza. Co miał na myśli, mówiąc o znaku Jonasza? Czy rozumiał, że chodzi o zmartwychwstanie? A jeśli tak, to czy podążał za przykładami z przeszłości? Dlaczego wspomniał o znaku Jonasza w tym konkretnym kontekście?
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2015, 22; 35-54
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wdrożenie chaosu. Uwagi o Il dettaglio e l’infinito. Roth, Yehoshua e Salter (Detal i nieskończoność. Roth, Yehoshua i Salter) Luki Alvina
Implementing chaos. Some notes on Il dettaglio e l’infinito. Roth, Yehoshua and Salter (“Detail and infinity. Roth, Yehoshua and Salter”) by Luca Alvino
Autorzy:
Taraborrelli, Chiara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27322521.pdf
Data publikacji:
2023-04-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Luca Alvino
Philip Roth
Abraham Yehoshua
James Salter
Luigi Pirandello
il dettaglio
l’infinito
detail
infinite
infinity
Jews
Jewish history
Bible
Ebrei
storia ebraica
Friendly Fire
All That Is
detal
szczegół
chaos
wdrożenie chaosu
Żydzi
historia żydowska
diaspora
Biblia
Opis:
Il dettaglio e l’infinito autorstwa Luki Alvina to zbiór krótkich esejów krytycznych, poświęconych trzem znanym powieściopisarzom, Philipowi Rothowi, Abrahamowi Yehoshule i Jamesowi Salterowi, którzy swą twórczą uwagę poświęcają, zdaniem Alvina, chaosowi oraz drobiazgom ludzkiej egzystencji. Odrzucają oni każdy rodzaj paradygmatu, który oferuje czytelnikowi iluzję wszechświata rządzonego przez określony porządek, w to miejsce koncentrują swój narracyjny wysiłek na spotkaniu z migotliwością istnienia, nieuporządkowanego we wszystkich swoich przejawach. Praca Luki Alvina jest przejrzysta i płynna i oferuje nie tylko precyzyjną i jasną analizę badanej literatury, ale również – rozsiane mniej lub bardziej przypadkowo – wskazówki umożliwiające czytelnikowi zastosowanie ukazanego rozumowania do innych autorów oraz innych niż literatura rodzajów sztuki, finalnie sugerując mu reorientację sposobu podejścia do otaczającego nas świata i jego ekspresji.
Il dettaglio e l’infinito by Luca Alvino is a collection of short critical essays dedicated to three famous novelists, Ph. Roth, A. Yehoshua and J. Salter, who devote their creative effort, according to Alvino, to chaos and the minutiae of human existence. They reject any delusional paradigm of a universe governed by order, instead focusing their narrative attention on the flickering dynamism of existence, unorderly in all its manifestations. Luca Alvino’s prose is transparent and fluid, and his work offers not only a precise and clear analysis of the literature examined, but also more or less occasional hints that encourage the reader to apply the same reasoning to other authors and arts other than literature, eventually suggesting glimpses of an alternative way of approaching the world surrounding us and its expression.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 30; 182-187 (eng); 184-189 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szema Karola Péguy
Shema de Charles Péguy
Autorzy:
Pereira, Katarzyna R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954962.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biblia a literatura
dialog judeo-chrześcijański
ekumenizm
kabała chrześcijańska
mistyka żydowska
Mystères de Jeanne d'Arc
Péguy Charles
Le Porche du mystère de la deuxième vertu
Szema [Izrael]
Bible and literature
Jewish-Christian dialogue
ecumenism
Cabbala
Cabala
Jewish mysticism
Shema [Israël]
Opis:
Beaucoup de biographes, amis et critiques de Péguy, constatent que sa vie et son œuvre sont indéniablement liées à la fois à Israël et à l’Église. Il est l’homme aux frontières et le précurseur de l’œcuménisme. C’est avec les Juifs qu’il a fait ses premiers pas. d’abord dans la politique, ensuite dans la philosophie. Ses nombreux amis, collaborateurs et abonnés des Cahiers de la Quinzaine. étaient sinon de confession, au moins d’origine juive. Son grand amour était une Juive. 11 avait jusqu’à son «chapelain hébraïque», comme il appelait lui-même son ami, un juif observant, Edmond-Maurice Lévy. Dans la Note conjointe de Péguy, devenue son texte ultime et restée inachevée, appa raissent «deux amis qui se promènent», L’un est juif, l’autre chrétien. Cette image, tout à fait banale et quotidienne, de «deux amis» qui «philosophent» ensemble malgré leurs différences, chacun restant soi-même et, néanmoins, faisant un effort pour essayer de «voir avec les yeux de l’autre», peut être comprise en tant que figure prophétique du dialogue judéo-chrétien et de celui des deux Testaments qui, aujourd’hui, semble voir le jour. Tout en étant leur précurseur, Péguy découvre en même temps sa propre appartenance filiale à l’Église et le don essentiel du catholicisme, sa véritable richesse, la joie. Le dialogue entre les «deux amis» correspond à celui qui peut s’instaurer entre les deux parties du Livre sacré, l’Ancien et la Nouveau Testament, en un processus décisif pour la réconciliation entre les deux peuples-héritiers de la Bible-Torah. Ce désir de réconciliation est d’autant plus justifié que la plaie de la Shoah reste ouverte, Selon la vision du salut présentée par Péguy, qui est à la fois paulinienne et proche de certains mystiques juifs, plus grande est l’ouverture dans le cœur de l’homme suite à la souffrance, (celle-ci étant le fruit de son propre péché ou de celui des autres), plus grande peut être aussi la grâce qui s’y glisse. La promenade de «deux amis», le juif et le chrétien, est à la fois une réalité palpable de la vie de Péguy et une figure symbolique qui exprime l’essentiel de la vocation de l’auteur. Elle est l’image de son dialogue interne, mais semble être également la promesse du meilleur dans le dialogue externe, devenu aujourd’hui possible. C’est sous l’éclairage de ces recherches sur le dialogue œcuménique que nous avons choisi d’aborder Le Porche du mystère de la deuxième vertu de Péguy. Péguy se révèle comme un annonciateur du dialogue, mais il s’avère aussi beaucoup plus que cela; en mystique, il pressent la dimension profondément trinitaire de celui-ci. Les deux Testaments, en tant que deux pièces d’une même unité, deviennent eux-mçmes de véritables «symboles» (sumbolon en grec signifiant étymologiquement «morceau d’un objet partagé entre deux personnes pour servir entre elles de signe de reconnaissance»). 11 faut préciser le terme de symbole, dont l’usage est devenu ambigu. Tout au long de notre travail, il sera pour nous le porteur d’une signification «méta-physique» (au sens propre) et sacramentaire. Il s’agit donc d’un signe visible (étant lui-même une réalité palpable, un événement) qui rend réellement présente une réalité, d’un événement voilé, invisible. Dans cette compréhension du terme de symbole, il n’y a que deux pièces, soudées entre elles, d’une unique et même réalité. Nous nous situons ainsi dans la ligne des traditions (sur ce point convergentes) judaïque et chrétienne. Dans les deux cas, le symbole diffère essentiellement de l’allégorie. Celle-ci n’est qu’une représentation de quelque chose d’exprimable par une autre chose, elle aussi exprimable, avec un nombre infini de signifiés. Le symbolisme lisible chez Péguy se fait particulièrement transparent dans les textes de ses Mystères. Cette œuvre étant elle-même un grand dialogue dont l’auteur s’efface (il semble être à la fois Madame Gervaise et son interlocuteur, Jeanne d’Arc, figurant ainsi une véritable mise en scène trinitaire) porte, selon nous, scs marques les plus pertinentes. L’auteur se révèle non seulement comme l’homme du dialogue entre deux Alliances, T Ancienne et la Nouvelle, mais encore comme leur héritier. Cela transparaît sans cesse dans son œuvre. Il semble se mouvoir, à travers ces deux réalités selon un certain «code intuitif» que nous appe- lerions le Sherna. Ce verbe hébreu signifiant «écoute!» et «écouter» commence la prière juive Shema, Israël. Elle tire son appellation des premiers mots du texte du Deutéronome (6, 4-9): «Écoute, Israël: le Seigneur est notre Dieu, le Seigneur est un!». Récitée tous les jours, matin et soir, elle est devenue la «profession de foi» juive par excellence. «Écoute, ma fille», «Écoute, mon enfant», constamment répétés dans l’œuvre de Péguy, représentent une «mise en œuvre» de la situation existentielle et spirituelle de l’auteur.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 5-24
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies