Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bender, Agnieszka." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Projekt interdyscyplinarny: Bona Sforza d’Aragona. Settimana della cultura Italo-Polacca. (Sprawozdanie). Przygotowała Agnieszka Bender
    Interdisciplinary Project: Bona Sforza d’Aragona. Settimana della cultura Italo-Polacca (Report). Prepared by Agnieszka Bender
    Progetto interdisciplinare: Bona Sforza d’Aragona. Settimana della cultura Italo-Polacca (Rassegna). Preparato da Agnieszka Bender
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784414.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2020, 2; 223-224
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Father Stefan Wyszyński’s Stay with the Zamoyski Family in Kozłówka: A Reconstruction of Events and Places
    Ksiądz Stefan Wyszyński u Zamoyskich w Kozłówce. Rekonstrukcja wydarzeń i miejsc
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1928242.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-08
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ksiądz Prymas Stefan Wyszyński
    Kozłówka
    Zamoyscy
    II wojna światowa
    muzeum
    Primate Stefan Wyszyński
    the Zamoyski family
    World War II
    museum
    Opis:
    The article is an attempt to organize the existing knowledge about the stay of Fr. Stefan Wyszyński at the Zamoyski Palace in Kozłówka, where a state museum was opened after World War II. Almost half a century after the war, historical and museum research began on this subject. It was favored by the changing political situation and the publication of witnesses’ memories. Late in the 1990s, the museum came up with the idea of commemorating the Primate of the Millennium in connection with the 60th anniversary of Fr. Wyszyński’s stay at Kozłówka. At that time, a bust and a dedication plaque were unveiled to commemorate the Primate. The ceremonies were accompanied by the museum’s publication Niezwykły Gość [Extraordinary Guest], containing recollections of the exceptional guest of Jadwiga and Aleksander Zamoyski. The next step taken by the Zamoyski Museum managers to commemorate Primate Wyszyński was the reconstruction of his room, ceremonially opened during the new exhibition “Father Stefan Wyszyński in Kozłówka 1940-1941” on June 21, 2016. The reconstruction of the room was not an easy task for the museum staff, as neither the photos of the room nor the items related to Fr. Wyszyński were available. Some furniture from the nineteenth and early twentieth centuries was found in the museum’s storage rooms. Several personal items that once belonged to the Primate were placed on the desk, such as a travel alarm clock and a set of writing utensils.
    Artykuł jest próbą uporządkowania dotychczasowej wiedzy na temat ponadrocznego pobytu ks. Stefana Wyszyńskiego w pałacu Zamoyskich w Kozłówce, gdzie po II wojnie światowej zostało otwarte państwowe muzeum. Niemal pół wieku po zakończeniu wojny rozpoczęto badania historyczne i muzealne na ten temat. Sprzyjała temu zmieniająca się sytuacja polityczna, jak i wydawanie wspomnień przez świadków historii. W końcu lat dziewięćdziesiątych XX wieku, w muzeum pojawił się pomysł upamiętnienia postaci Prymasa Tysiąclecia w związku z przypadającym na rok 2000 sześćdziesięciolecie przyjazdu ks. Wyszyńskiego do Kozłówki. Wówczas odsłonięto popiersie i tablicę dedykacyjną, upamiętniającą postać Księdza Prymasa. Uroczystościom towarzyszyła muzealna publikacja Niezwykły Gość, zawierająca wspomnienia o wyjątkowym gościu Jadwigi i Aleksandra Zamoyskich. Kolejnym krokiem podjętym przez Dyrekcję Muzeum Zamoyskich, aby uczcić pamięć Prymasa Wyszyńskiego, była rekonstrukcja jego pokoju, uwieńczona uroczystym otwarciem 21 czerwca 2016 r. nowej ekspozycji „Ksiądz Stefan Wyszyński w Kozłówce 1940-1941”. Rekonstrukcja pokoju nie była łatwym zadaniem dla muzealników, gdyż nie zachowały się ani zdjęcia pomieszczenia, ani przedmioty związane z ks. Wyszyńskim. W muzealnych magazy-nach udało się znaleźć meble z XIX i początku XX wieku. Na biurku umieszczono kilka przedmiotów, które pozyskano, a które należały do Prymasa, m.in. budzik podróżny oraz komplet przyborów do pisania.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4 Special Issue; 29-44
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tapiserie z wyprawy ślubnej królowej Bony Sforzy d’Aragona
    Tapestries from the Dowry of Queen Bona Sforza d’Aragona
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787925.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bona Sforza
    tapiserie
    Uczynki miłosierdzia
    portiery
    Kraków
    Bari
    tapestries
    Works of Mercy
    door curtains (portieres)
    Opis:
    Królowa Bona Sforza, która przybyła w 1518 r. do Rzeczypospolitej z Bari, przywiozła godny posag, opisany przez Giuliano Passero. Wśród wielkiej liczby kosztownych przedmiotów znalazły się tapiserie – „panni di razza”: seria ośmiu z Uczynkami miłosierdzia i cztery portiery. Celem niniejszego artykułu jest uzupełnienie dotychczasowej wiedzy na ich temat, co stało się możliwe dzięki dotarciu do kilku wcześniej nieznanych polskiej literaturze przedmiotu źródeł i włoskich opracowań, oraz ich nowa interpretacja. Opierając się na wszystkich dostępnych aktualnie informacjach z prac autorstwa Giuliano Passero, Colantonio Carmignano, Antonio Beatillo, Giovanni Battista Pacichelliego i Giulio Petroniego, można stwierdzić, że cztery z ośmiu tapiserii z Uczynkami miłosierdzia Bona przekazała między 1520 a 1557 r. do bazyliki Św. Mikołaja w Bari, gdyż szczególnie czciła jej patrona. Tapiserie te znajdowały się zapewne w świątyni jeszcze do końca XVII wieku. Przypuszczalnie tkaniny te do dzisiaj się nie zachowały.  
    Queen Bona Sforza d’Aragona, who came to the Kingdom of Poland from Bari in Italy in 1518, brought a handsome dowry, as described by Giuliano Passero. Among the large number of expensive items were tapestries – the “panni di razza”, which was a series of eight tapestries portraying the Works of Mercy and four door curtains (portieres). The aim of this article is to supplement the current knowledge about these tapestries by drawing conclusions from studies by Italian authors on the subject matter and their new interpretations, which were previously unknown in Polish literature. Based upon all currently available source information, namely works by Giuliano Passero, Colantonio Carmignano, Antonio Beatillo, Giovanni Battista Pacichelli and Giulio Petroni, we can infer that Bona donated four of the eight tapestries from the Works of Mercy, which had been made with great mastery, to the Basilica of Saint Nicholas in Bari, probably because she considered the church to be a suitable place to preserve them. She also chose this particular church because she had a special devotion to its saint. The tapestries were placed in the basilica between 1520 and 1557. These fabrics were probably in the Bari church’s collection until the end of the 17th century. Presumably, this series, as well as Bona’s four portieres, have not survived to this day.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 55-69
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie ślady w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Mentorelli
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158282.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Mentorella
    Marian shrine
    Resurrectionists
    church museum
    John Paul II
    sanktuarium maryjne
    zmartwychwstańcy
    muzeum kościelne
    Jan Paweł II
    Opis:
    Mentorella jest jednym z najstarszych sanktuariów maryjnych w Italii. Od ponad 160 lat posługują w nim polscy zmartwychwstańcy. Według tradycji sanktuarium wznosi się w miejscu nawrócenia trybuna rzymskiego Placyda (przełom I i II wieku po Chr.). Papież Grzegorz I Wielki przekazał Mentorellę benedyktynom z Subiaco. Po ich pięciusetletnim pobycie pozostały fragmenty architektury z IX wieku, romańska bryła świątyni z XII wieku oraz kilka artefaktów (najważniejsze to figura Pani Mentorelskiej). Kolejnymi gospodarzami byli jezuici, którzy opiekowali się tym miejscem do kasaty zakonu w 1773 roku. Widomym śladem ich obecności jest obraz św. Stanisława Kostki w kościele. W 1857 roku opuszczony kościół i klasztor papież Pius IX powierzył nowo powstałemu, założonemu przez Polaków zgromadzeniu zmartwychwstańców. Dzięki ich staraniom odnowiono budynki kościelne, a kościół ozdobiono malowidłami i artefaktami autorstwa członków zgromadzenia oraz uznanych artystów, m.in. Edwarda Brzozowskiego czy Tomasza Oskara Sosnowskiego. Przed 1970 rokiem wykonano witraże, które wpisywały się w obchody tysiąclecia chrztu Polski we Włoszech. Najwcześniejszy zachowany wpis Karola Wojtyła w księdze gości sanktuarium w Mentorelli pochodzi z 1965 roku. Jednak hierarcha nawiedził to miejsce ponad 30 razy, w tym osiem razy jako papież. Były to wizyty prywatne, skoncentrowane na modlitwie i odpoczynku. Aktualnie można odwiedzić tzw. pokój papieski, ze zgromadzonymi artefaktami po Janie Pawle II. Pamiątką po jego wizytach jest także górski szlak 502 nazwany Sentiero Karol Wojtyła. Papieża upamiętnia także figura w brązie, umieszczona przed wejściem do kościoła. Kilkadziesiąt fotografii z odwiedzin sanktuarium przez Jana Pawła II oraz prezydenta RP Andrzeja Dudę zmartwychwstańcy eksponują w jednym z pokoi na parterze budynku klasztornego.
    Mentorella is one of the oldest Marian shrines in Italy. Polish Resurrectionists have been ministering there for more than 160 years. According to tradition, the sanctuary stands at the site of the conversion of the Roman tribune Placidus (turn of the first and second centuries A.D.). Pope Gregory I the Great gave Mentorella to the Benedictines of Subiaco. Their 500-year stay left a legacy in form of fragments of ninth-century architecture, a Romanesque temple from the 12th century and several artefacts (the most important being a statue of Our Lady of Mentorella). The next keepers of the sanctuary were the Jesuits, who took care of the place until the order’s suppression in 1773. A visible sign of their presence is the painting of St Stanislaus Kostka in the church. In 1857, Pope Pius IX entrusted the abandoned church and monastery to the newly formed Resurrectionist congregation founded by Poles. Owing to their efforts, the church buildings were renovated, and the church was decorated with paintings and artefacts made by members of the congregation and renowned artists, including Edward Brzozowski and Tomasz Oskar Sosnowski. Before 1970, stained glass windows were made, which were part of the celebration of the millennium of the baptism of Poland in Italy. The earliest surviving entry of Karol Wojtyła in the guest book of the Mentorelli Shrine dates back to 1965. The hierarch visited the place more than 30 times, including eight times as pope. These were private visits, focused on prayer and rest. Currently, one can visit the so-called Papal Room, with collected artefacts of John Paul II. The 502 mountain trail named Sentiero Karol Wojtyla is also a reminder of his visits. The Pope is also commemorated by a bronze statue placed in front of the church entrance. Dozens of photographs of the visits by Pope John Paul II and Polish President Andrzej Duda to the shrine are on display in one of the rooms on the first floor of the monastery building.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 29-49
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prince Stanisław Poniatowski: expert on and collector of ancient and Italian art
    Książę Stanisław Poniatowski – koneser oraz kolekcjoner dzieł sztuki starożytnej i włoskiej
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432859.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-17
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Prince Stanisław Poniatowski
    Italy
    collector
    patron
    engraved gems
    Rome
    Florence
    książę Stanisław Poniatowski
    Włochy
    kolekcjoner
    mecenas
    gemmy
    Rzym
    Florencja
    Opis:
    The current state of research into the patronage and collecting activities of Prince Stanisław Poniatowski (1754–1833) in Italy with which he was connected for almost 40 years of his life is outlined. Over the period, the Prince made 3 long trips there which preceded 30 years of living in Italy on a permanent basis, first in Rome, and then in Florence where he was buried. Despite his many accomplishments and extraordinary personal history, the Prince has not taken as prominent a position either in academic research or in the collective memory of Poles as his junior cousin Prince Józef who drowned in the Elster River giving his life for the homeland. Although no monograph has as yet been published on Stanisław Poniatowski, he is not entirely forgotten. However, the major studies dedicated to him were published a relatively long time ago. The most extensive, i.e. the book I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), speaking of the history of Prince Stanisław and the Poniatowski family, was written by the Italian writer and columnist Andrea Busiri Vici and has never been translated into Polish. As the current state of research shows, very few Polish art historians have taken any in depth interest in the Prince’s activity. Apart from the mentions scattered in different studies, there are merely four articles dealing with some selected aspects of the Prince’s patronage and collecting activity (by Janina Michałkowa, Elżbieta Budzińska, Tadeusz Jaroszewski, Dominika Wronikowska). Historically the most complete study dedicated to Prince Stanisław is to be found in Jerzy Michalski’s paper from 50 years ago published in the Polish Biographical Dictionary. The to-date Polish and foreign publications in history, history of art and archaeology do not exhaust many issues related to the person, activity, and the collecting passion of Prince Stanisław.
    Artykuł ma na celu zarysowanie aktualnego stanu badań na temat działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833) w Italii, z którą związał blisko 40 lat życia. Na ten czas złożyły się 3 długie podróże księcia, które poprzedziły 30-letni pobyt stały, podczas którego mieszkał najpierw w Rzymie, a potem we Florencji, gdzie został pochowany. Książę, mimo licznych dokonań i niezwykłych kolei losu, nie zajął ani w badaniach naukowych, ani w zbiorowej pamięci Polaków, tak wysokiej pozycji jak jego młodszy kuzyn – książę Józef, który zginął w nurtach Elstery, oddając życie za ojczyznę. Stanisław Poniatowski nie doczekał się historycznej monografii, nie jest jednak postacią całkowicie zapomnianą. Najważniejsze poświęcone mu prace naukowe powstały dosyć dawno. Najobszerniejsza, książka pt. I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), ukazująca losy księcia Stanisława i rodziny Poniatowskich, wyszła spod pióra włoskiego pisarza – publicysty Andrei Busiri Viciego. Nigdy nie została przetłumaczona na język polski. Jak wynika z aktualnego stanu badań, niewielu polskich historyków sztuki w pogłębiony sposób zainteresowało się działalnością księcia. Poza rozsianymi w różnych opracowaniach wzmiankami istnieją zaledwie 4 artykuły, które omawiają wybrane aspekty działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia (Janiny Michałkowej, Elżbiety Budzińskiej, Tadeusza Jaroszewskiego, Dominiki Wronikowskiej). Historycznie najpełniejszym opracowaniem dotyczącym księcia Stanisława pozostaje nadal, liczący niemal 50 lat, artykuł Jerzego Michalskiego zamieszczony w Polskim słowniku biograficznym. Dotychczas powstałe polskie i obce publikacje z zakresu historii i historii sztuki oraz archeologii nie wyczerpują wielu problemów badawczych dotyczących samej postaci, działalności, a także pasji kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 80-89
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi – The First “Polish Pope”
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791423.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi
    Rzym
    Watykan
    polski papież
    sprawy polskie
    Rome
    Vatican
    Polish pope
    Polish affairs
    Opis:
    Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.
    Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 213-233
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ornat ze scenami legendy o scaleniu zwłok św. Stanisława. Praca tapisera François Glaizea
    The Chasuble with the Scenes from the Legend of Reuniting the Corpse of St. Stanisław. The Work of the Tapestry-Weaver François Glaize
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1955801.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Among the works of Polish tapestry of the 18th century the ones whose author was the French tapestry-weaver François Glaize deserve a special attention. Glaize worked in Warsaw and Cracow from 1743 till at least 1770. Until 1758 he was employed by Bishop Andrzej Stanisław Kostka Załuski and it was for him that he made more than a dozen canonicals – chasubles, dalmatics, copes – using the technique of tapestry, which is a unique phenomenon on the European scale. The most interesting of them, with the most developed iconographic programme, is the chasuble with scenes from the legend of reuniting the corpse of St. Stanisław that in unexplained circumstances found itself abroad and at present is kept at The Fine Arts Museums in San Francisco. The sources that have been found allow to precisely date the object to 1758 as well as to define the author of the design – it was Tadeusz Kuntze who had already collaborated with Glaize. The chasuble along with five altarfrontals (that are now at the Princes Czartoryskis Museum in Cracow), two door-curtains and a carpet – we do not know if they were actually made – were supposed to be the Bishop's gift to the Polish church in Rome.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 4; 267-274
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    François Glaize − francuski tapiser pracujący w połowie XVIII w. dla polskich mecenasów. Nowe ustalenia
    François Glaize − the French Upholsterer Working in Mid-18th Century for Polish Patrons. New Findings
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1961808.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Among the 18th-century tapestries made in Poland the excellent works of the French upholsterer, François Glaize, make up an exceptional group for many reasons. Polish and American collections store twenty three objects ascribed to him. From the technological point of view the works have almost exclusively silk threads. Another characteristic of this group of fabrics is that the technique of tapestry was used to make liturgical vestments, a method that is something utterly exceptional not only on the Polish, but also on the European scale. The archival sources and objects that have recently been found allow us to better know the life and artistic work of Glaize. As it turned out, he stayed in Poland for almost thirty years (1743-1770), or even longer. His artistic activity should be connected with the then most prominent Polish patrons of art, among whom, as we suppose, initially was King Stanisław Leszczyński, and then the bishop Andrzej Kostka Załuski and King Stanisław August Poniatowski. We have most works and information from the times when Glaize was employed by Bishop Załuski. The latter commissioned the talented upholsterer to make, among other things, a dozen or so vestments, and antependia, portieres and a carpet for the Polish St. Stanisław Kostka church in Rome.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1997, 45, 4; 257-272
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezwykłe dzieje i ikonografia Drzwi Płockich
    The uncommon history and iconography of Płock Door
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041785.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dom
    Płock
    romanische Kunst
    12. Jahrhundert
    katedra
    sztuka romańska
    XII wiek
    cathedral
    romanesque art
    12th century
    Opis:
    The bronze Plock Door beside Gniezno Door belong to the most splendid masterpieces of 12th century European founding. Thanks to recent scientific re-search it was possible to get to know a history and iconography of this work. So today we know that it was made between 1152-1154 in Magdeburg. After on, in the end of 13th or in 14th century, in whole unknown circumstances the Door as a booty to Big Novogrod (Russia), where it is still remains. In 1981 its faithful copy was installed in Plock cathedral. In a book - Credo Apostolorum w romańskich Drzwiach Plockich (Credo Apostolorum in the Romanesque Plock Door) the autor - Rev. Ryszard Knapiriski proved the scens on the Door illustrate profession of faith.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1999, 71; 369-378
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bona Sforza d’Aragona i rola mody w kształtowaniu jej wizerunku
    Bona Sforza d’Aragon and the Role of Fashion in Creating Her Image
    Bona Sforza d’Aragona e il ruolo della moda nel creare la sua immagine
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938930.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Bona Sforza of Aragon
    Renaissance fashion
    Isabella of Aragon
    Giuliano Passero
    woodcut
    jewellery
    Bona Sforza d’Aragona
    moda rinascimentale
    Isabella d’Aragona
    xilografia
    gioielli
    renesansowa moda
    drzeworyt
    biżuteria
    Opis:
    The main goal of the article is to examine how queen Bona Sforza’s taste and interest in fashion has been influenced by her nearest milieu – including her mother, Isabella of Aragon – since her childhood in Italy and until her arrival in Poland. In the first part of the text, the author seeks to obtain an answer to the question of how the Renaissance fashion could influence Bona’s look and garments. The author proposes her own translations of several sources which shed new light on the subject. The description of wedding celebrations written by Giuliano Passero, Giuliano Passero cittadino napoletano o sia prima pubblicazione in istampa, delle Storie in forma di Giornali (Napoli, 1785) is especially important for this article. The new translation of this text differs occasionally from that published by Władysław Pociecha several years ago. In the second part of this article, the author analyses ceremonial dress and jewellery which we can see on the earliest preserved portrait of Bona, painted most likely in Italy, around 1518. The woodcut, included in Jost Ludwik Decjusz’s De Sigismundi regis temporibus liber III in 1521, could not precisely depict the facial features and details of the young queen’s apparel.
    L’obiettivo principale dell’articolo è esaminare come il gusto e la sensibilità per la moda di Bona Sforza siano stati influenzati da sua madre, Isabella d’Aragona e dall’ambiente italiano, prima del suo arrivo in Polonia. Nella prima parte l’autrice cerca di ottenere una risposta alla domanda su come la moda rinascimentale aveva influenzato l’aspetto e il modo di vestire di Bona. Per dimostrare le sue tesi, l’autrice propone una propria versione della traduzione dei testi, che gettano nuova luce sull’argomento. In particolar modo degna di nota è la descrizione del matrimonio di Giuliano Passero, Giuliano Passero cittadino napoletano o sia prima pubblicazione in istampa, delle Storie in forma di Giornali (Napoli, 1785). La nuova traduzione presenta delle differenze rispetto alla versione di Władysław Pociecha, pubblicata negli anni Cinquanta. Nella seconda parte dell’articolo è stato analizzato l’abito cerimoniale e i gioielli indossati dalla giovane Bona nel suo unico ritratto, realizzato probabilmente in Italia all’incirca nel 1518. La xilografia, inclusa in De Sigismundi regis temporibus liber III di Jost Ludwik Decjusz nel 1521, non rendeva riconoscibile precisamente le caratteristiche del viso e i dettagli dell’abbigliamento della giovane regina.
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2020, 2; 33-52
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wprowadzenie
    Introduction
    Introduzione
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Janas, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784434.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Opis:
    Introduzione
    Introduction
    Wprowadzenie
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2020, 2; 15-17
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies