Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teatr dramatyczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    O ATRYBUTACH I AKCYDENSACH TEATRU EKSPERYMENTALNEGO
    Autorzy:
    Kącki, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/639898.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    teatr, teatr eksperymentalny, teatr dramatyczny
    Opis:
    Kształtowanie pozytywnych zachowań współczesnego człowieka to z pewnością jedno z zadań, jakiego można oczekiwać od ekspresji twórczej, wyrażanej sztuką teatralną – bodaj najstarszym ludycznym sposobem społecznej komunikacji międzyludzkiej, poddawanej artystycznej transformacji. Dzisiejsze techniki medialne, wykorzystujące najnowsze zdobycze nauki i techniki, czynią wszystko, by najdoskonalsze technologie „wyręczały” te bezpośrednie interakcje międzyludzkie. Telewizja, kino domowe, programy satelitarne czy Internet stają się wirtualnymi substytutami takich autentycznych relacji, uznawanych w przeszłości za najważniejszy cywilizacyjny mechanizm komunikacji międzyludzkiej.Osobliwym reliktem takich więzi pozostaje po dziś dzień teatr dramatyczny, posługujący się konwencją zbudowaną nie z obrazu, lecz z rzeczywistych przedmiotów i istot – ciała i głosów aktorów. Można zatem antycypować z wielką dozą prawdopodobieństwa fakt, iż cywilizacja zdominowana przez wciąż doskonalszą technologię i technikę cyfrowego zapisu obrazu coraz bardziej będzie doceniać właśnie takie prymarne kontakty międzyludzkie, mające miejsce podczas widowisk teatralnych.
    Źródło:
    Zarządzanie w Kulturze; 2007, 8
    2084-3976
    Pojawia się w:
    Zarządzanie w Kulturze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwrot performatywny w teatrze postdramatycznym
    Performative turn in postdramatic theatre
    Autorzy:
    Grzymisławski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392048.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    teatr dramatyczny
    teatr postdramatyczny
    proces akceptacji
    Opis:
    In this article I try to identify changes that occur in the communication process in the theatre, which I call acceptance process. The core of perception in dramatic theatre up to now was the denial (term proposed by Anne Ubersfeld), which allows to participate in theatrical work. In theatre which leaves dramatic form, so-called postdramatic theatre, there is an acceptance process. This new situation in the theatre, by turning towards enforcing performative functions in the communication theatre, leads to changes in the relationship between stage and audience, their mutual temporary and spatial arrangement. In the contemporary art, not only in theatre, Auditorium turns into an Autorium – watching works becomes literally a creative activity, within which there are as many performances as many persons participating in an event – or as many images in each of performative entity’s mind.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 51-61
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Układy interakcyjne w teatrze dramatycznym - na podstawie badań własnych
    Interactive systems in dramatic theater - based on empirical research
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034606.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-30
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Tematy:
    teatr dramatyczny
    układy interakcyjne
    aktor
    widz
    spektakl
    Performance
    dramatic theater
    interactive systems
    actor
    spectator
    Opis:
    Artykuł dotyczy układów interakcyjnych w polskim teatrze dramatycznym. Autorka, na podstawie źródeł zastanych i wywołanych, analizuje następujące sytuacje: 1. aktorzy oddziałują na widzów 2; widzowie oddziałują nawzajem na siebie; 3.widzowie oddziałują na aktorów i 4. aktorzy oddziałują nawzajem na siebie. Charakteryzuje specyfikę owych interakcji poprzez następujące pojęcia: interferencja społeczna, syntonia, facylitacja społeczna, próżniactwo społeczne, deimmersja, defokusacja, uskrzydlenie grupowe. Nie zamierzam mówić o instytucji czy organizacji formalnej, ale o miejscu prezentacji spektaklu, o sytuacji, gdy naprzeciw siebie „stają” aktor i widz, i ten pierwszy podmiot zaczyna coś przedstawiać, prezentować, kreować, a drugi dokonuje aktu recepcji. Ta sytuacja konstytuuje teatr.
    The article concerns interactive systems in the Polish drama theater. The author, based on existing and evoked sources, analyzes the following situations: 1. actors influence viewers 2; viewers interact with each other; 3. viewers interact with actors and 4. actors interact with each other. The author characterizes the specificity of these interactions through the following concepts: social interference, synthonia, social facilitation, social idleness, deimmersion, defocused, group winging. I do not intend to talk about an institution or a formal organization, but about the place where the performance is presented, about the situation when the actor and viewer "face each other," and the first entity begins to present something, present, create, and the second performs the act of reception. This situation constitutes the theate
    Źródło:
    Studia Humanistyczne AGH; 2020, 19, 1; 27-40
    2084-3364
    Pojawia się w:
    Studia Humanistyczne AGH
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reszta jest milczeniem
    The Rest is Silence
    Autorzy:
    KOSIŃSKI, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047490.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teatr dramatyczny, milczenie, gra niema, dramat modernistyczny, Dziady Adama Mickiewicza
    drama theatre, silence, silent play, modernist drama, Forefathers’ Eve by Adam Mickiewicz
    Opis:
    Tematem artykułu jest milczenie omawiane przede wszystkim w kontekście zachodniego modelu teatru dramatycznego, dla którego podstawowym środkiem wyrazu jest mowa. Pierwszą sferą i formą, w jakiej w tym „teatrze mówionym” pojawia się milczenie, jest „gra niema” – przede wszystkim mimika i gest, które w trakcie ewolucji sztuki aktorskiej stawały się stopniowo dziedziną uznawaną za szczególne pole twórczej aktywności aktorów i dowód ich kreacyjnej samodzielności. „Gra niema”, rozwijana przez mistrzów aktorstwa w dziewiętnastym wieku (w Polsce na przykład przez Alojzego Żółkowskiego syna), zyskała szczególne znaczenie w dramacie modernistycznym, gdzie stosowano ją świadomie jako sposób na ukazanie wieloznacznych reakcji postaci lub sygnał znaczeń niemożliwych do jednoznacznej werbalizacji. Druga sfera teatralnego milczenia związana jest ze śmiercią i pojawiającymi się na scenie jej reprezentantami: duchami, zjawami i innymi figurami umarłych. Niektóre z tych postaci (na przykład Widmo w Dziadach Adama Mickiewicza) wprowadzają na scenę teatralną milczenie, które ją otacza i które stanowi tajemnicę ze względu na to, że jego znaczenie jest niewysławialne. Nie jest już ono „ciszą śmierci”, ale możliwą do doświadczenia dzięki teatrowi całością, obejmującą także milczenie widzów. I to właśnie dzięki wprowadzeniu takiego milczenia na scenę stać się ona może „miejscem filozoficznym”.
    The article focuses on silence analyzed primarily in the context of Western drama theatre, which is mainly ‘spoken word theatre.’ The first field and the main form in which silence appears in ‘spoken word theatre’ is the so-called ‘silent play’ embracing face expression and gesture. In the course of the evolution of stage acting, they gradually became proofs of the actors’ artistry and creative originality. Developed by masters of the 19th century stage (in Poland, in particular by Alojzy Żółkowski, Jr), the ‘silent play’ became especially important in the modernist drama. Playwrights were using it as the tool to show the ambivalent reactions of their characters or to express deep symbolic meanings. Another aspect of theatrical silence is that connected with death and its figures (such as ghosts, specters, living dead etc.) appearing on the stage. Sometimes (for instance in the Forefathers’ Eve by Adam Mickiewicz) they introduce enveloping silence, a mysterious silence of the unspeakable, to the center of the stage. This silence is no longer ‘the silence of death’ though; rather, it is an entirety encompassing the silence of the audience, and as such it is accessible to human experience. The introduction of this kind of silence onto the stage opens up the possibility of making the stage a philosophical place.
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 1 (113); 49-65
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iнтэрпрэтацыя фiласофскай праблематыкi класiчнай i сучаснай беларускай драматургii ў тэатры
    Interpretacja problematyki filozoficznej w klasycznym i współczesnym dramacie białoruskim
    Interpretation of philosophical problems of classical and modern Belarusian drama in the theater
    Autorzy:
    Смольская, Крысцiна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106234.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    teatr białoruski
    interpretacja reżysera
    teatr post-dramatyczny
    współczesny dramat białoruski
    tematy filozoficzne
    klasycy
    Belarusian theater
    director’s interpretation
    post-dramatic theater
    modern Belarusian drama
    philosophical themes
    national writers
    Opis:
    W artykule omówiono problemy filozoficzne w klasycznej i współczesnej dramaturgii białoruskiej. Autorka zwraca uwagę na ciągłość i odmienność estetyki autorów młodego pokolenia w porównaniu z klasykami. Analizuje również cechy reżyserskiej interpretacji tekstu we współczesnym teatrze białoruskim: reżyserzy zachowują tradycję realizmu psychologicznego, rozwijają formy narodowego i metaforycznego teatru, częściowo wykorzystują elementy teatru post-dramatycznego.
    In the article the philosophical problems of the classical and modern Belarusian dramaturgy are analyzed. The author reveals continuity and distinctness of aesthetics of a new generation of authors. She also analyzes the features of a director’s drama reading in modern Belarusian theater: directors preserve the tradition of psychological realism, develop the forms of national metaphorical theater, make use of the elements of post-dramatic theater.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2016; 283-293
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iнтэрпрэтацыя фiласофскай праблематыкi класiчнай i сучаснай беларускай драматургii ў тэатры
    Interpretacja problematyki filozoficznej w klasycznym i współczesnym dramacie białoruskim
    Interpretation of philosophical problems of classical and modern Belarusian drama in the theater
    Autorzy:
    Смольская, Крысцiна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944646.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Belarusian theater
    director’s interpretation
    post-dramatic theater
    modern Belarusian drama
    philosophical themes
    national writers
    teatr białoruski
    interpretacja reżysera
    teatr post-dramatyczny
    współczesny dramat białoruski
    tematy filozoficzne
    klasycy
    Opis:
    W artykule omówiono problemy filozoficzne w klasycznej i współczesnej dramaturgii białoruskiej. Autorka zwraca uwagę na ciągłość i odmienność estetyki autorów młodego pokolenia w porównaniu z klasykami. Analizuje również cechy reżyserskiej interpretacji tekstu we współczesnym teatrze białoruskim: reżyserzy zachowują tradycję realizmu psychologicznego, rozwijają formy narodowego i metaforycznego teatru, częściowo wykorzystują elementy teatru post-dramatycznego.
    In the article the philosophical problems of the classical and modern Belarusian dramaturgy are analyzed. The author reveals continuity and distinctness of aesthetics of a new generation of authors. She also analyzes the features of a director’s drama reading in modern Belarusian theater: directors preserve the tradition of psychological realism, develop the forms of national metaphorical theater, make use of the elements of post-dramatic theater.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2016, 8; 283-293
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DAnnunzio w relacjach Konecznego
    Autorzy:
    Gajda, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645939.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    „Przegląd Polski”
    Teatr Miejski w Krakowie
    tekst dramatyczny
    gra sceniczna
    Opis:
    D’Annunzio in Koneczny’s reviews Abstract Feliks Koneczny, as most Polish reviewers, distanced himself from the topics of dramaticworks of Gabriele d’Annunzio. Yet due to the acting of Wanda Siemaszkowa, StanisławaWysocka and Helena Modrzejewska he explained with great interest the poetics (style,imagery) and staging (word, gesture, movement) of Il sogno di un mattino di primavera (1897)and La Gioconda (1899) in Cracow theatre. Keywords: „Przegląd Polski”, Municipal Theatre in Cracow, dramatic text, performance
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 105-114
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zdziczenie obyczajów pośmiertnych Bolesława Leśmiana jako dramat-synteza
    The Savagery of Posthumous Mores [Zdziczenie obyczajów pośmiertnych] by Bolesław Leśmian as a drama-synthesis
    Autorzy:
    Wawryk, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401136.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Bolesław Leśmian
    death theatre
    fantastic poem
    dramatic poem
    teatr śmierci
    poemat fantastyczny
    poemat dramatyczny
    Opis:
    Zdziczenie obyczajów pośmiertnych od lat jest obecne w badaniach twórczości Bolesława Leśmiana, jednak dopiero w 2014 roku ukazała się pierwsza przygotowana na podstawie rękopisów edycja utworu w opracowaniu Dariusza Pachockiego. Wydarzenie to skłania do podjęcia kolejnych prób analizy i interpretacji dzieła. Utwór zawiera tematy, motywy oraz ujęcia znane z liryki, ballad i dramatów mimicznych Leśmiana, jak odgrywanie życia w zaświatach, miłosny trójkąt, natura, mgła, mrok, nieobecność Boga. Nawroty pewnych elementów wskazują na ważną w światopoglądzie Leśmiana problematykę antropologiczną i ontologiczną.
    The Savagery of Posthumous Moreshas been present in the studies of Bolesław Leśmian’s works for years, but it was not until 2014 that the first edition of the work prepared on the basis of the manuscripts was published in Dariusz Pachocki’s issue. This fact prompts further attempts to analyse and interpret the work. It contains themes, motives and shots known from Leśmian’s lyrics, ballades and mimic dramas, namely playing life in the underworld, a love triangle, nature, fog, darkness, and God’s absence. The recurrences of certain elements point to the anthropological and ontological issues which were of crucial importance in Leśmian’s worldview.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2018, 4; 275-290
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawskie teatry Stanisławy Wysockiej
    The Warsaw Theaters of Stanisława Wysocka
    Autorzy:
    Michalczyk, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47228725.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Stanisława Wysocka
    teatr polski 1918-1939
    Teatr Rybałt
    Teatr w Pomarańczarni
    Oddział Dramatyczny przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym
    sztuka aktorska
    reforma teatru
    Polish theater 1918–1939
    Department of Drama at the State Conservatory of Music
    art of acting
    theater reform
    Opis:
    Artykuł prezentuje wybrane aspekty działalności reżyserskiej i pedagogicznej Stanisławy Wysockiej w  dwudziestoleciu międzywojennym. Autorka szuka powiązań między teorią a praktyką Wysockiej, zestawiając postulaty z jej tekstów publicystycznych o „teatrze przyszłości” z przedsięwzięciami pedagogicznymi i teatralnymi podjętymi w latach 1920–1926. Zarówno inicjatywy edukacyjne, jak i próby stworzenia własnych scen w Warszawie (Teatr w Pomarańczarni i Teatr Rybałt) zostały ujęte jako kontynuacja idei kijowskiego Teatru Studya. W wizerunku Wysockiej jako pedagożki, reżyserki i dyrektorki zaakcentowano te cechy jej myślenia o teatrze, które mają reformatorski charakter: nowoczesne i holistyczne podejście do procesu kształcenia artystów, świadomość współzależności artystycznych i organizacyjno-technicznych aspektów działalności teatralnej, otwarcie na potrzeby nowej, demokratyzującej się widowni.
    This article presents selected aspects of Stanisława Wysocka’s directing and teaching activity in the interwar period. The author seeks out links between Wysocka’s theory and practice, discussing postulates from her journalistic texts about the “theater of the future” alongside her pedagogical and theatrical projects from 1920–1926. Both Wysocka’s educational initiatives and attempts at establishing her own theaters in Warsaw (Teatr w Pomarańczarni [Orangery Theater] and Teatr Rybałt) are approached as a continuation of the ideas of Teatr Studya in Kyiv. In Wysocka’s image as an educator, director and manager, the author emphasizes reformatory ideas about the theater: her modern and holistic approach to the process of artistic training, her awareness of the interdependence of artistic and organisational/technical aspects of running a theater, and her openness to the needs of the new, “democratizing” audience.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 155-176
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies