Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prawo Szariatu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Wolność religijna i stosunek państwa do wspólnot religijnych w konstytucjach wybranych państw muzułmańskich
    Religious freedom and the state’s attitude to religious communities in the constitutions of selected Muslim countries
    Autorzy:
    Krzysztofek-Strzała, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154929.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    państwa muzułmańskie
    prawo szariatu
    konstytucja
    wolność religijna
    państwo wyznaniowe
    Sharia law
    constitution
    religious freedom
    Muslim countries
    confessional state
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest analiza przepisów konstytucji 21 państw, w których wyznawcy islamu stanowią większość, choć islam niekoniecznie uznawany jest za religię państwową. Autorka bada związek pomiędzy zakresem wolności religijnej w wymiarze indywidualnym oraz wspólnotowym a kształtem relacji państwa ze związkami wyznaniowymi. Punkt odniesienia stanowił przy tym podział państw na wyznaniowe i świeckie. Analiza porównawcza prowadzi do wniosku, że zakres wolności religijnej gwarantowanej w poszczególnych państwach jest różny i nie jest w pełni zależny od przyjętego w nich modelu relacji ze związkami wyznaniowymi. Nie ma też bezpośredniego związku pomiędzy liczbą muzułmanów w danym państwie a kształtem tych relacji. Jako dyskusyjna jawi się ponadto użyteczność stosowania w odniesieniu do muzułmańskich państw wyznaniowych podziału na dwie wersje: otwartą i zamkniętą. Nie odzwierciedla on bowiem różnorodności unormowań dotyczących wolności religijnej, które przyjęto w ustawach zasadniczych analizowanych państw.
    The aim of this paper is to analyze the provisions of the constitutions of twenty-one states in which Islam is practiced by the majority of the population, although it is not necessarily recognized as the state religion. The author examines the connection between the scope of individual and collective religious freedom and the type of relations between the state and religious organizations, taking as a point of reference the distinction between confessional and secular states. The comparative analysis shows that the scope of religious freedom guaranteed in individual states tends to vary and does not fully depend on the adopted model of relations with religious organizations. Moreover, there is no direct relationship between the number of Muslims living in a given country and the type of these relations. It is also argued that the division of confessional states into closed and open variants is of limited usefulness, as it does not reflect the diversity of the regulations on religious freedom adopted in the constitutions of the analyzed states.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2022, 25; 171-193
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die muslimische Welt in Deutschland
    Świat muzułmański w Niemczech
    Islam in Germany
    Autorzy:
    Nowak, Joachim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480808.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Islam
    Germany
    German Islam Conference
    Integration
    religious instruction
    sharia law
    islam
    Niemcy
    Niemiecka Konferencja ds. Islamu
    Integracja
    wychowanie religijne
    prawo szariatu
    Opis:
    There are approximately 1.3 billion Muslims in the world. In Germany, the make up 5% of the population. 1.8 million of them have German citizenship. As for 2008, 63% of the Muslim population in Germany was of Turkish origin. The German Islam Conference, started in 2006 in Berlin, seeks to provide a national framework for dialogue between the German state and Muslims living in Germany and improve religious, social and political integration of Muslims into German society. In 1978, a request to introduce Islamic classes was submitted for the first time. In the 1980s Bavaria and North Rhine-Westphalia introduced ”religious instruction” for Muslim pupils (within the framework of instruction in their mother tongue, i.e. Turkish). Since 2000 the instruction is given also in the German language. In 2010 the German Council of Science and Humanities decided to establish ”Islamic centers” at German universities. Two years later, the University of Tübingen inaugurated the Center for Islamic Theology for the education of islamologists, imams and Muslim ”religious instructors”. There are no legally recognised Muslim holidays in Germany. Recently, the Secretary General of the Central Council of Muslims in Germany, Aiman Mazyek, has called to do so. Unlike in Great Britain, there are no Muslim arbitration courts issuing pronouncements based on the Sharia law. But the Muslim call to prayer is covered by the right of the freedom of religion. In 2004-2005 there were 1.152 conversions to Islam in Germany.
    Szacuje się, że 1,3 miliarda ludzi całego globu wyznaje islam. W Niemczech 5% społeczeństwa przyznaje się do tej religii (1,8 miliona to obywatele niemieccy). W roku 2008 około 63% muzułmanów żyjących w Niemczech miało tureckie pochodzenie. Powstała w 2006 roku Niemiecka Konferencja ds. Islamu ma na celu religijną i społecznopolityczną integrację ludności muzułmańskiej w Niemczech. W 2006 w Berlinie odbyła się pierwsza Niemiecka Konfrencja Muzułmańska. Jej celem było nawiązanie dialogu pomiędzy państwem niemieckim a muzułmanami w Niemczech. W roku 1978 w Niemczech został po raz pierwszy złożony wniosek o wprowadzenie islamskich lekcji religii. W latach 80. Bawaria i Nadrenia-Westfalia wprowadziły „naukę religii” dla muzułmańskich uczniów (w ramach lekcji ojczystego języka tureckiego). Od roku 2000 lekcje te prowadzone są również po niemiecku. W 2010 roku Rada Naukowa zdecydowała o założeniu „islamskich ośrodków” na niemieckich uniwersytetach. W 2012 na uniwersytecie w Tybindze rozpoczęło swoją działalność Centrum Teologii Islamskiej, kształci ono islamologów, imamów oraz islamskich „nauczycieli religii”. W Niemczech nie ma państwowych świąt islamskich. Przewodniczący Centralnej Rady Muzułmanów Aiman Mazyek domaga się, aby święta islamskie były oficjalnie przyjęte jako niemieckie święta. W Niemczech (inaczej jak np. w Wielkiej Brytanii) nie funkcjonują „islamskie sądy polubowne” wydające wyroki według szariatu. Natomiast islamskie zwoływanie na modlitwę chronione jest prawem wolności religijnej. W latach 2004-2005 1.152 osoby przeszły na islam.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 376-397
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Per il vero bene della famiglia umana”: L’analisi sociologica ed etica sul Documento sulla fratellanza umana per la pace mondiale e la convivenza comune
    "For the true benefit of the human family": Sociological and ethical analysis on a document on human fraternity for world peace and living together
    Autorzy:
    Biały, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2086083.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    analiza socjologiczna
    braterstwo
    islam
    chrześcijaństwo
    pokój
    papież Franciszek
    prawo Szariatu
    Wielki Imam
    sociological analysis
    fraternity
    Islam
    Christianity
    peace
    terrorism
    Pope Francis
    the Islamic leg of Scharia
    the Great Immac
    Opis:
    Artykuł ten to podjęta próba oceny, z punktu widzenia możliwości budowania pokojowych relacji społecznych, wydarzenia, jakim było podpisanie Dokumentu o braterstwie ludzkim dla pokoju światowego i wzajemnych relacji, w stolicy Emiratów Arabskich Abu Dhabi (Zabi) 4 lutego 2019 r. przez papieża Franciszka i  wielkiego Imama islamskiego uniwersytetu al.-Azhar w Kairze, Szejka Al-Azhara Ahmada Al-Tayyeba. Akt ten odbył się na konferencji poświęconej braterstwu ludzkiemu organizowanej przez Muzułmańską Radę Starszych (Muslim Council of Elders), założoną w 2014 roku, mającą za cel przełamanie podziałów i waśni w łonie islamu, a także obronę tej religii przed ekstremistami, oraz krzewienie przesłania ludzkich wartości i tolerancji. Niniejszy dokument, podpisany w kontekście zakładanych celów tego stowarzyszenia, jak i problematyki różnych aktualnych konfliktów religijnych (nie wykluczając aktów terroryzmu) - możemy uznać za akt epokowy. Jest on (w pewnym sensie) zwieńczeniem teologicznych przemyśleń i działań poprzednika papieża Franciszka – Benedykta XVI, który w swoim znamiennym wystąpieniu na uniwersytecie w Ratysbonie (6.09.2006 r. ), określił bardzo odważnie etyczno-teologiczne nieporozumienie, jakim jest uzurpowanie sobie prawa (w imię wyznawanego Boga) do szerzenia swojej religii nie wylkuczając przemocy, co muzułmanie nazywają dżihadem. Stwierdził bowiem, że przemoc jest rzeczą irracjonalną i że, jako taka, nie może odpowiadać naturze racjonalnego (i świętego) Boga, którego wyznajemy. Protesty, jakie wtedy się pojawiły w świecie muzułmańskim, dziś, w akcie tego podpisanego dokumentu, wydają się być już tylko echem niepotrzebnego niezrozumienia się pomiędzy dwoma wielkim religiami.          Tym samym autor artykułu dochodzi do przekonania, iż należy mieć nadzieję, że niniejszy dokument posłuży pokojowi na świecie; tzn. układaniu pozytywnych relacji między chrześcijanami i muzułmanami. Nadto uważa, że należy wyrazić duży szacunek dla sygnatariuszy takiej bardzo ważne wzajemnej deklaracji. Jednakowoż (podkreśla), że dokument ten (chociaż bardzo ważny), sam w sobie niczego nie załatwi w poprawieniu stosunków między zwaśnionymi stronami, jak też nie zmieni myślenia ludzi, których nazywamy fundamentalistami (radykałami). Potrzebna jest dalsza wzajemna praca i wzajemne kontakty w trosce o jeszcze lepsze zrozumienie się i pojednanie. Chciałby niniejszym podkreślić, że ma rację P. Prüffer, który w swojej - wyżej wspomnianej - książce pisał o potrzebie czerpania przez współczesną socjologię (tj. teorię życia społecznego) z dorobku katolickiej doktryny społecznej. A to także oznacza, że nie możemy wykluczyć z tego dorobku kodyfikacji zawartych w KPK. Analizowany dokument, mówiący o wzajemnej tolerancji i braterstwie, jest niniejszem dobrym świadectwem potrzeby takiej wzajemnej współpracy.  
    This article is an attempt to evaluate, in the ethical and sociological way, the event of signing the Document on Human Fraternity for World Peace and Living Together in the capital of the United Arab Emirates Abu Dhabi (Zabi) on February 4, 2019 by Pope Francis and the Grand Imam of the Islamic Al-Azhar University in Cairo, Sheikh Al-Azhar Ahmad Al-Tayyeb. This act took place at a conference devoted to human fraternity organized by the Muslim Council of Elders, founded in 2014, aimed at overcoming divisions and feuds within Islam, as well as defending this religion against extremists, and promoting the message of human values and tolerance. This document - signed in the context of the assumed goals of the association, as well as the problems of various current religious conflicts (not excluding acts of terrorism) - can be considered an epochal act. It is (in a sense) the culmination of the theological reflections and actions of the predecessor of Pope Francis - Benedict XVI, who, in his significant speech at the University of Ratysbon (March 6, 2006), very boldly described the ethical and theological misunderstanding of usurpation of the law ( in the name of God) to spread one’s religion also with violence, and, what Muslims call, jihad. He stated that violence is an irrational thing and that, as such, it cannot correspond to the rational (and holy) nature of the God we believe in. The protests, which appeared in the Muslim world then, today, with the act of signing this document, seem to be just an echo of unnecessary misunderstanding between the two great religions. Thus, the author of the article comes to the conclusion that one should hope that this document will bring peace in the world and establish positive relations between Christians and Muslims. Moreover, he believes that a great respect for the signatories of such an important reciprocal declaration should be expressed. However, he points out that the document (as important as it is) will not automatically improve the relations between the warring parties, nor will it change the thinking of the people we call fundamentalists (radicals). There is a need for further mutual work and contact for the benefit of even better understanding and reconciliation.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 149-163
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność stosowania prawa szariatu w zakresie spraw rozwodowych i spadkowych w prawodawstwie Unii Europejskiej
    Admissibility of application of Sharia law in the matters of divorce and inheritance in the European Union legislation
    Autorzy:
    Krzysztofek, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043959.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Islam
    religious freedom
    freedom of conscience and religion
    Sharia law
    religious denominations
    women in Islam
    divorce
    inheritance
    religious organization
    wolność religijna
    wolność sumienia i wyznania
    związki wyznaniowe
    prawo szariatu
    rozwód
    spadkobranie
    kobiety w islamie
    Opis:
    W związku ze zwiększoną liczbą muzułmanów napływających do krajów członkowskich Unii Europejskiej coraz częściej sądy państw członkowskich stykają się z rodzimym prawem muzułmanów, z prawem szariatu. W tym kontekście pojawia się pytanie czy prawodawstwo unijne dopuszcza orzekanie przez sądy krajów członkowskich w oparciu o prawo szariatu? Istotnymi z punktu widzenia jednostki dziedzinami prawa są prawo rodzinne i prawo spadkowe. Niniejsze opracowanie ma na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie czy w świetle prawa unijnego sądy mogą orzekać o rozwodach i o spadkobraniu bazując na prawie religijnym, jakim jest prawo szariatu. W kwestii rozwodów decydujące znaczenie ma rozporządzenie Rady (UE) nr 1259/2010, natomiast odnośnie do spadkobrania zastosowanie znajduje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012. Analiza powyższych aktów prawnych prowadzi do wniosku, że zasadniczo dopuszczają one stosowanie prawa szariatu jako prawa obcego. Ale równocześnie obydwa te akty prawne wyraźnie wyłączają stosowanie prawa obcego w sytuacji gdyby jego zastosowanie godziło w zasady porządku publicznego. I właśnie ta klauzula może znacząco ograniczyć orzekanie przez sądy państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie spraw rozwodowych i spadkowych w oparciu o szariat, gdyż w obydwu tych dziedzinach prawo muzułmańskie w sposób znaczący odbiega od standardów europejskich, w dużej mierze ograniczając uprawnienia kobiet zarówno w zakresie możliwości występowania o rozwód jak i w zakresie dziedziczenia.
    Nowadays much more Muslims are coming to the European Union countries. Because of this the courts of members’ countries more often need to take into consideration the Sharia law. That’s why is important finding the answer to the question if the European Union legislation allowed the courts judging on the basis of Sharia law? In this context the most important fields of law are family law and inheritance law. The purpose of this study is finding the answer to the question if in the light of European Union legislation the courts are allowed to judging about divorces and inheritance on the basis of religious law, means Sharia law. In the case of divorces the main importance has the decree of Council (UE) No 1259/2010, and in the case of inheritance the decree of European Parliament and Council (UE) No 650/2012. The analyze of those acts leading to the conclusion that mentioning legal acts allowed in general applying Sharia law as foreign law. But simultaneously both acts clearly excluded using external law in the case that using it may lead to the violation of public order. And exactly this clause may strongly limited judging on the basis of Sharia law by the courts of European Union countries in the cases of divorces and inheritance. The reason is that in both fields Muslim law significantly difference to the European standards, largely limited women’s rights both in the occurrence of divorce and in the cases of inheritance.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2016, 19; 23-43
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies