Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "interpretacja psychoanalityczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
АРХЕТИПНЕ ПІДҐРУНТЯ І ПОЕТИКА ПОВТОРЕННЯ У ЗИМОВІЙ ПОВІСТІ ОЛЕСЯ УЛЬЯНЕНКА
ARCHETYPE SUBSTRATUM AND POETICS OF REPETITION IN OLES ULIANENKO’S ZYMOVA POVIST
ARCHETYPOWE TŁO I POETYKA POWTÓRZENIA W ZIMOWEJ OPOWIEŚCI OŁESIA ULIANENKI
Autorzy:
Штейнбук, Фелікс
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041156.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Oles Ulianenko
sociologism
psychoanalytical interpretation
archetype images
repetition
death
Ołeś Ulianenko
socjologia
interpretacja psychoanalityczna
obrazy archetypowe
powtórzenia
śmierć
Opis:
Unlike many previous ones which contained authors’ socially conditioned interpretations of Oles Ulianenko’s works, the article suggests an original, poetically determined, psychoanalytical reading of Zymova povist. As a result, the conclusion is that in this short but aesthetically powerful work of fiction of unclear genre, plot and theme, the Ukrainian author offers a concentrated, concise presentation of polysemous and expressive archetype images, which are obviously connected with social-historical, moral-ethical, and philosophical subject matter which found its in-depth representation in his later literary work. Above all, however, in this particular work of fiction, Ulianenko depicts how death is defeated by repeated victory.
W prezentowanym artykule zaproponowana została oryginalna, w przeciwieństwie do wielu wcześniejszych odczytań Zimowej opowieści Ołesia Ulianenki zazwyczaj opartych na podejściu socjologicznym, psychoanalityczna interpretacja tego dzieła, sięgająca głęboko do poetyki utworu. Przeprowadzona analiza dowodzi, że w niewielkim, ale znakomitym pod względem artystycznym szkicu, który trudno przypisać do określonego gatunku i w którym niełatwo wyznaczyć fabułę i temat, ukraiński pisarz w skondensowanej formie zaprezentował liczne wieloaspektowe i sugestywne obrazy archetypowe, ściśle powiązane z problematyką wspólnotowo-historyczną, moralno-etyczną, filozoficzną (immanentnie obecną w jego późniejszych pracach). Ponadto, co najważniejsze, autor udowodnił, że śmierć można pokonać dzięki powtarzającym się zwycięstwom.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 2; 141-149
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jarosław Iwaszkiewicz jako pisarz autobiografizujący (na przykładzie opowiadań: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
Jarosław Iwaszkiewicz as an Autobiographical Writer (Based on the Short Stories: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
Autorzy:
Madyda, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807083.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura polska XX wielu; Jarosław Iwaszkiewicz; opowiadanie; autobiografizm; interpretacja psychoanalityczna dzieła literackiego; homoseksualizm
Polish literature of the 20th century; Jarosław Iwaszkiewicz; short story; autobiographism; psychoanalytic interpretation of a literary work; homosexuality
Opis:
Artykuł dotyczy konwencji literackiej o nazwie „autobiografizm”, będącej reakcją na niekontrolowany przyrost wiedzy naukowej, który nastąpił na przełomie wieków XIX i XX. Najogólniej konwencję literacką autobiografizmu można scharakteryzować jako takie ukształtowanie dzieła prozy narracyjnej, które skłania czytelnika do ustanowienia analogii między fabułą utworu a biografią twórcy. W literaturze polskiej pierwsze tego typu utwory powstawały w latach dwudziestych XX wieku, by rozpowszechnić się na nie spotykaną do tej pory skalę w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Artykuł analizuje to zjawisko na przykładzie pięciu opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza, powstałych w latach 1940-1958, które przedstawiają sobą różne możliwości przetwarzania biografii w literaturę, a jednocześnie – ukazywania takich treści, o których autor nie mógł pisać wprost, gdyż naruszały one tabu kulturowe.
The article deals with the literary convention called “autobiographism”, which arose as a reaction to the uncontrolled increase of scientific knowledge that took place at the turn of the 19th and 20th centuries. Generally, the literary convention of autobiographism can be characterised as a method of shaping a work of narrative prose which prompts the reader to establish an analogy between the story’s plot and the writer’s biography. The first works of this type in Polish literature were created in the 1920s, and then spread on a previously unknown scale in the 1960s and 1970s. The article analyses this phenomenon on the example of five short stories by Jarosław Iwaszkiewicz, written in the years 1940-1958, which present different possibilities of turning biography into literature and, at the same time, show the content that the author could not describe explicitly because it violated cultural taboos.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 37-60
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies