Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ancient Greek philosophy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Rola intelektualistów w polis. Rozważania o Hieronie Ksenofonta
Autorzy:
Wonicki, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188284.pdf
Data publikacji:
2022-10-24
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
ancient Greek philosophy
political philosophy
Leo Strauss
intellectuals
tyranny
Opis:
The role of intellectuals in polis. Reflections on Xenophon’s Hiéron: It is well known, although the 20th century has showed it probably in the most visible way, that intellectuals would often like to make a moral influence on politicians and politics. Their eternal dream of enlightened government turns them to the delusion of their own agency in influencing politicians. Following such an illusion as Mark Lilla shows leads them in many cases to support a tyrannical regime. The problem of intellectual engagement and interaction with the authorities is not of course new. We could also observe and analyze it just going back to the Greek roots. In the article I would like to outline the relationship between Xenophon’s life and his reflections as a philosopher on power that he included in Hieron. I also refer these considerations to the present day in reference to Leo Strauss’ interpretation of Xenophon’s ideas about tyranny. Such comparison could be still today instructive for us how problematic is the role of those who, communing with the ideas of beauty, good and justice, want to transfer them to the sphere of the political community. It is this junction of ethics and politics that I would like to address in my considerations, trying to compare Plato with Xenophon and indicate several possible interpretations of the philosopher’s relationship to politics and power.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2022, 12, 1; 27-40
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scientific Realism and the Objects of Medicine in the Hippocratic Treatise On the Art
Autorzy:
Cales, Kevin Ray
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057140.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
scientific realism
medicine
ancient Greek philosophy
sophism
abstract objects
ontology
Opis:
On the Art is a polemical treatise in the Hippocratic corpus that has been dated to 450–400 Bce. As a polemical work, the author defends the existence of medicine against detractors. i argue that the author employs two arguments for scientific realism in defense of medicine that are among the earliest known. First, i situate the work in the context of the sophistic movement and the nomos vs. physis debate. Second, i analyze the two arguments in On the Art ii, and i argue by contraposing spatiotemporalist, constructivist, and realist interpretations of the passage that the author grapples with the semantic stretch of the word εἶδος. thereafter, i propose the arguments are best understood as indispensability arguments in which medical realism is defended in order to explain clinical practice.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2022, 11, 2; 229-248
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nature, Man and Logos: An Outline of the Anthropology of the Sophists
Autorzy:
Nerczuk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010381.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
ancient Greek philosophy
Presocratics
the sophists
anthropology
theory of cognition
rhetoric
Opis:
The paper aims at reconstructing the fundamentals of the sophistic anthropology. Contrary to the recognized view of the humanistic shift which took place in the sophistic thought, there is evidence that the sophists were continuously concerned with the problems of philosophy of nature. The difference between the sophists and their Presocratic predecessors was that their criticism of the philosophical tradition and the transformative answers given to the old questions were the basis and the starting point of the “ethical” and “rhetorical” part of their intellectual activity. This naturalistic perspective is reflected in their research in the field of medicine and biology, in the discussion about “the human nature”, and in their interest in the individual physiological and mental conditions, which determine the state of the human body and the behaviour of a man. The sophists pioneered in linguistic, rhetorical, and philological studies. To enhance the power of persuasion, they investigated how various mental conditions influenced cognitive processes and physiological reactions. Thus they started a thorough examination of the human psyche, initiating the field of psychology. Although the originality of the sophists in each of the aforementioned aspects is undeniable, a complete picture of the sophists can only be achieved by examining the sources of their thought: the Presocratic philosophical tradition, Hippocratic medicine, and earlier literary tradition.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2016, 2(112); 43-52
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O (przed)racjonalności w myśli starożytnej. Uwagi na marginesie pewnej książki
On (Pre)Rationality in Ancient Thought: Notes on the Margins of a Book
Autorzy:
Pacewicz, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232832.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ancient Greek philosophy
rationalism
Greek religion
Orphism
Presocratics
starożytna filozofia grecka
racjonalizm
religia grecka
orfizm
presokratycy
Opis:
Artykuł stanowi obszerne, krytyczne omówienie książki Przedracjonalne źródła racjonalnej refleksji filozoficznej autorstwa Jadwigi Skrzypek-Faluszczak. Krytyka obejmuje kolejne części monografii — „Wstęp” oraz trzy rozdziały, a zakończona jest wskazaniem na rozmaite uchybienia formalne, jakie w tej monografii się pojawiają. Rozważania nie ograniczają się do aspektu krytycznego, lecz prezentują rozmaite ujęcia danych kwestii obecne w literaturze przedmiotu, a nie zostały ujęte przez autorkę monografii, a także propozycje własnych autorskich rozwiązań.
The article is an extensive critical discussion of the book Przedracjonalne źródła racjonalnej refleksji filozoficznej [Pre-rational Sources of Rational Philosophical Reflection] by Jadwiga Skrzypek-Faluszczak. The critique covers the following parts of the monograph — the introduction and three chapters — and concludes by pointing out the various formal deficiencies to be found in this monograph. The reflections are not limited to the critical aspect, but present various approaches to the given issues present in the literature on the subject, not included by the author of the monograph, as well as the proposals of own original solutions.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 251-273
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza herezji wczesnochrześcijańskich w ujęciu Filastriusza z Brescii
The origin of early Christian heresies according to Philastrius of Brescia
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614216.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Filastriusz z Brescii
herezje wczesnochrześcijańskie
judaizm
starożytna filozofia grecka
platonizm
stoicyzm
epikureizm
gnostycyzm
manicheizm
montanizm
Philastrius of Brescia
early Christian heresies
Judaism
ancient Greek philosophy
Platonism
Stoicism
Epicureanism
Gnosticism
Manichaeism
Montanism
Opis:
The original Latin catalogue of heresies, produced by Saint Philastrius of Brescia in the second half of IVth century, encompasses several observations regarding the source of early Christian heterodox movements. These views are dispersed and interwoven into the analysis of particular heresies, and as such do not constitute an integral and standalone teaching on the nature of unorthodoxy and its genesis. The present work attempts at enucleating this standpoint and summarising it in a comprehensive and complementary manner. Regarding the issue of the foundation of heresy, Philastrius proposed his own point of view based on the following threefold argumentation: the theological (Satan is the father of all the world’s heterodoxy – comprehended as a lapse form God’s truth), the moral (heresies rise due to one’s pride), and historical and cultural (errors in early Christian doctrine derive from the Judaic sects or else from the counterfactual views of the ancient Greek philosophers). Philastrius’ perspective refers back to an extensive and modestly younger work Panarion by Epiphanius of Salamis, in which the topic of Jewish-deriving deviations from the doctrine was treated even more at length. The Bishop of Brescia’s index has been the inspiration for the later catalogues of unorthodoxy by St. Augustine (narrow in the topic of Judaic origins of heretical movements and rather focused on influences from the ancient philosophical schools) and Isidore of Seville (intermingling both sources of early heretical movements – i.e. Judaic and Greek – withholding the determination which of them has in fact more influenced the uprising of heterodoxy and the doctrine itself).
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 631-651
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plethon wobec tradycji teologicznej Greków
Pletho and tradition of ancient Greek theology
Autorzy:
Kujawa, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806884.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Plethon
Laws
Byzantine philosophy
ancient tradition
Greek theology
Opis:
Byzantine philosopher Georgios Gemistos Pletho (1355–1452) is regarded as the first Philhellene who rejected Christianity and attempted to restore the pogan religion of Hellenic gods. In his last work Books of Laws (Νόμων συγγραφή) he presents his own system of theology based on ancient philosophy and Greek mythology. The aim of the paper is to outline some main features of Plethon’s theology and to show the influence of Greek tradition on it.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 107-127
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowo to potężny władca. Poglądy językowe Gorgiasza sofisty
Speech is a Powerful Lord. The Linguistic Theory by Gorgias the Sophist
Autorzy:
Tomaka, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878536.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofia starożytna
sofistyka grecka
językoznawstwo antyczne
Gorgiasz
ancient philosophy
greek sophism
ancient linguistics
Gorgias
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest syntetyczne przedstawienie poglądów językowych, które manifestował najbardziej radykalny sofista, Gorgiasz z Leontinoi. Autorka poddała analizie nihilistyczny pogląd Gorgiasza na poznanie i sam przekaz językowy. Sofista, burząc zgodność między rzeczywistością, myśleniem i językiem, odebrał słowu wartość poznawczą, a wyeksponował jego funkcję impresywną. Język w jego poglądach przestaje być nośnikiem informacji, staje się natomiast narzędziem perswazji i wywoływania emocji. Wyrażona przez Gorgiasza w Pochwale Heleny fascynacja magiczną mocą słów zostaje ostudzona w traktacie O niebycie albo o naturze faktem ich bezużyteczności w procesie poznania.
This article provides an overview of the linguistic theory discussed by the sophists, and more specifically, indicates some of the central philosophical issues related to language usage raised by one of the greatest sophist – Gorgias. The purpose of this article is to analyse his discussions of language, rhetoric and poetry as they are presented in and exemplified by Encomium of Helen and the treatise On Nature or the Non-Existent. The present essay aims to examine the statement that has often been taken as characteristic of Gorgias’ thought: that language is not a reflection of things, but that it is its own master.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 3; 23-36
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Normatywne kryteria oceny poprawności językowej w poglądach sofistów
The Sophists on the Correctness of Language
Autorzy:
Tomaka, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887542.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofia starożytna
sofistyka grecka
językoznawstwo antyczne
Protagoras
Prodikos
Gorgiasz
ancient philosophy
greek sophism
ancient linguistics
Prodicus
Gorgias
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcono tematowi odnoszącemu się do powstania i rozwoju myśli językoznawczej w starożytnej Grecji. Szczegółowej analizie poddane zostały studia nad poprawnością wyrażeń językowych prowadzone przez trzech głównych przedstawicieli sofistyki greckiej – Gorgiasza, Protagorasa i Prodikosa. Tekst poświęcony został w pierwszej kolejności omówieniu normatywnych kryteriów oceny poprawności językowej, ujmowanych w poglądach Protagorasa i Prodikosa kategorią orthos. Następnie przedstawiono sofistyczne badania nad synonimiką wyrazów, oparte na rozumieniu ich treści etymologicznej. Kanwą zaprezentowanych rozważań jest zaś radykalny pogląd Gorgiasza na przekaz językowy i negacja kognitywnej wartości słowa, którym przeciwstawione zostały podjęte przez Protagorasa i Prodikosa próby nadania słowu właściwego sensu i precyzji. Artykuł dowodzi ostatecznie, że sofistyczne badania nad językiem stanowiły zdecydowanie więcej aniżeli tylko platońską karykaturę sofistycznych praktyk.
This article examines the specific linguistic theory discussed by the sophists. The sophists’ insistence on precision in the language was rooted in their mastery of rhetoric. The main aim of this article is to describe the category of correctness in language and the status of different norms concerning language usage established by the sophists. The purpose of this article is also to explain how Protagoras and Prodicus used the concept of correctness (orthos) in order to distinguish the difference between a pair of similar words (apparent synonyms) and to apprehend the correct meaning of them. It is further shown that the sophists’ interest in proper language usage is far more than Plato’s ironic remark on this issue.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 3; 79-96
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Writing, Legal Rule and Abstract Coin – the Archaic Beginnings of Scientific and Philosophical Thought
Autorzy:
Oniszczuk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1975409.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
philosophy
ancient Greece
ancient Greek law
polis
science
abstract norm
monetary money
symbolic value
written language
lawgiver
nomos
physis.
Opis:
Important for the scientific and philosophical mode of thought is the issue of circumstances that lead to the emergence of such type of reflection, different from traditional ways of explaining the reality by mythological beliefs. The spiritual search of a philosophising man turned out to be a reflection upon rule, upon the all-governing principle, i.e. both the natural world (cosmos) and the relations between people. This mode of thought evolved when a need and possibility for writing down (setting out) abstract legal norms (nomos) for the sake of certainty and verifiability of judgments arose. It was vital also for the trade and in particular for ownership (civil law), whose value was abstractly expressed in monetary money. These were the crucial factors in the initiation and development of scientific and philosophical (abstract) thought. Other fundamental conditions for the development of science and philosophy included liberty, equality and respect for otherness, as well as the non-orthodox character of beliefs (myths). These were ensured by the civic, cosmopolitan and economically developed polis, particularly the democratic one. Such conditions for the development of science and philosophy have proved to be universal and timeless.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 2; 238-261
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bazyli Wielki jako spadkobierca i kontynuator greckiej tradycji filozoficznej w homili "O zawiści"
Autorzy:
Sowa, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158104.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bazyli z Cezarei
zawiść
grecka filozofia moralna
homiletyka starożytna
nauczanie moralne
Basil of Cesarea
envy
Greek moral philosophy
ancient predication
moral teaching
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie roli, jaką w homilii Bazylego z Cezarei O zawiści odgrywa grecka tradycja filozofii moralnej. Homilia ta, zaliczana do rozpraw moralnych, analizuje naturę i przedstawia metody leczenia zawiści, uważanej zarówno przez pisarzy grecko-rzymskich, jak i wczesnych autorów chrześcijańskich za emocję szczególnie niebezpieczną i szkodliwą zarówno dla duszy pojedynczego człowieka, jak i dla całego społeczeństwa. Pisarze kościelni przejęli wiele elementów z tradycyjnych koncepcji odnoszących się do zawiści i pokrewnych jej emocji, dostosowali je do swoich celów i dodali do długiej tradycji interpretacyjnej własne spostrzeżenia. Chociaż sam Bazyli nie wymienia w homilii źródeł innych niż Biblia, dokładna analiza tekstu ukazuje silny wpływ dawnych greckich pisarzy zajmujących się filozofią moralną – przede wszystkim Platona, Arystotelesa, stoików, a także Plutarcha z Cheronei.
The aim of this article is to present the role played by the Greek moral philosophy in Basil of Cesarea’s homily On envy. The homily, which has been classified as one of the moral treatises, deals with the problem of the nature and the cure of envy, recognized by Greco-Roman and early Christian thinkers alike as a particularly dangerous and destructive emotion both for the soul of the individual human being and the society as a whole. Episcopal writers appropriated much of the traditional language and conceptualization of invidious emotions but also adjusted them to their own purposes and added their own insights to longstanding interpretive traditions. Although Basil himself never named in the homily other sources than the Bible, a careful analysis of the text shows the strong influence of the Greek philosophical writers of the past, especially Plato, Aristotle, Stoics, and Plutarch of Chaeronea.  
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 83; 179-204
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język pisany, reguła prawna i abstrakcyjna moneta – archaiczne początki myślenia naukowo-filozoficznego
Writing, Legal Rule and Abstract Coin – the Archaic Beginnings of Scientific and Philosophical Thought
Autorzy:
Oniszczuk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1975421.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
filozofia
nauka
abstrakcyjna norma
polis
pieniądz monetarny
wartość symboliczna
język pisemny
prawodawca
nomos i physis
philosophy
ancient Greece
ancient Greek law
science
abstract norm
monetary money
symbolic value
written language
lawgiver
nomos
physis
Opis:
Ważny dla naukowego i filozoficznego sposobu myślenia jest problem okoliczności, które wpłynęły na wykształcenie takiego typu rozważań, różnego od objaśniania rzeczywistości za pomocą mitologicznych wierzeń. Sensem umysłowych poszukiwań człowieka filozofującego okazał się namysł nad regułą, nad kierującą wszystkim zasadą, tj. zarówno światem naturalnym (kosmosem), jak i relacjami między ludźmi. Doszło do tego sposobu myślenia po tym, gdy pojawiła się potrzeba i możliwość spisania (ustanowienia) abstrakcyjnych norm prawa (nomos) dla pewności i sprawdzalności orzecznictwa, dla obrotu gospodarczego, a zwłaszcza dla własności (prawo cywilne), wartość której wyrażono abstrakcyjnie w pieniądzu monetarnym. Były to znaczące okoliczności dla zainicjowania i rozwoju myślenia naukowo-filozoficznego (abstrakcyjnego). Innymi fundamentalnymi warunkami rozwoju nauki i filozofii była wolność, równość i uznanie dla inności, a także nieortodoksyjny charakter wierzeń (mitów). Te zapewniała zaś obywatelska, kosmopolityczna i rozwinięta gospodarczo polis, zwłaszcza demokratyczna. Owe warunki rozwoju nauki i okazały się uniwersalne i ponadczasowe.
Important for the scientific and philosophical mode of thought is the issue of circumstances that lead to the emergence of such type of reflection, different from traditional ways of explaining the reality by mythological beliefs. The spiritual search of a philosophising man turned out to be a reflection upon rule, upon the all- -governing principle, i.e. both the natural world (cosmos) and the relations between people. This mode of thought evolved when a need and possibility for writing down (setting out) abstract legal norms (nomos) for the sake of certainty and verifiability of judgments arose. It was vital also for the trade and in particular for ownership (civil law), whose value was abstractly expressed in monetary money. These were the crucial factors in the initiation and development of scientific and philosophical (abstract) thought. Other fundamental conditions for the development of science and philosophy included liberty, equality and respect for otherness, as well as the non-orthodox character of beliefs (myths). These were ensured by the civic, cosmopolitan and economically developed polis, particularly the democratic one. Such conditions for the development of science and philosophy have proved to be universal and timeless.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 2; 212-237
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
„Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
Autorzy:
Sinitsyn, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Dionysius of Halicarnassus
“A Letter to Pompeius”
historiography
rhetoric
early Greek historians Hellanicus
Charon
Herodotus
Thucydides
Xenophon
Philistus
Theopompus
style
syngraphers
Plato
philosophy
ancient Greek orators Lysias
Demosthenes
literary criticism
polylogue
agon
influence
Dionizjos z Halikarnasu
„List do Pompeiusza”
historiografia
retoryka
wcześni historycy greccy – Hellanikos
Herodot
Tukidydes
Ksenofont
Filistos
Teopompos
oratorzy
Lysias
Demostenes
krytyka literacka
Opis:
Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies