Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wierzbicki, Alfred Marek" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Filozofowie personalistycznego przebudzenia: Karol Wojtyła i Tadeusz Styczeń
Philosophers of the Personalist Awakening: Karol Wojtyła and Tadeusz Styczeń
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1376013.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
osoba
moralność
personalizm
norma personalistyczna
doświadczenie moralne
intuicjonizm etyczny
etyka niezależna
person
morality
personalism
personalist norm
moral experience
ethical intuitionism
autonomous ethics
Opis:
Artykuł stanowi rekonstrukcję formowania się lubelskiej personalistycznej szkoły etyki w myśli Karola Wojtyły i Tadeusza Stycznia jako jego ucznia i kontynuatora. Personalizm w kulturze, a zwłaszcza w filozofii XX wieku, jest odpowiedzią na kryzys człowieczeństwa. Formułującnormę personalistyczną jako podstawową normę moralności, Wojtyła dokonał przebudowy etyki chrześcijańskiej. Rozwijał filozofię osoby, aby jeszcze głębiej odsłonić aksjologicznepodstawy etyki. Styczeń dokonał z kolei szeregu krystalizacji metaetycznych: uściślił pojęcie doświadczenia moralnego jako macierzystej sytuacji etyki, przedstawiał personalizm jakokonsekwentny intuicjonizm etyczny i wreszcie uściślał pojęcie etyki niezależnej w krytycznym i twórczym dialogu z myślą etyczną Tadeusza Kotarbińskiego i Tadeusza Czeżowskiego.
This article is a reconstruction of the emergence of the Lublin personalist school in Ethics in the thought of Karol Wojtyła and Tadeusz Styczeń, who was his disciple and follower. Personalism in culture, and especially in the philosophy of the 20th century, is the answer to the crisis of humanity. Formulating the personalist norm as the fundamental norm of morality, Wojtyła accomplished a transformation of the Christian Ethics. In order to reveal the deeper axiological roots of Ethics he was developing the studies on the philosophy of a person. Styczeń accomplished significant categorisations in Metaethics. He precisely defined the concept of the moral experience as the underlying situation in Ethics, he presented personalism as consistent ethical intuitionism, and finally he clarified the concept of Autonomous Ethics through critical and creative dialogue with the ethical thought of Tadeusz Kotarbiński and Tadeusz Czeżowski.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2020, 3, 3; 9-25
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak czytać tekst, którym jest człowiek. Glosy do Platona, Karola Wojtyły i Margaret Archer
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1367414.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
osoba
społeczeństwo
uczestnictwo
alienacja
metodologiczny indywidualizm
metodologiczny kolektywizm
morfogeneza
Opis:
Według Platona, człowiek i państwo to ten sam tekst - pisany małymi lub dużymi literami. Teza ontologiczna: człowiek i państwo mają tę samą istotę. Teza metodologiczna: dwie różne metody "czytania" tekstu o człowieku i tekstu o państwie. Teza ontologiczna jest błędna, poprawna jest teza metodologiczna, implikuje ona jednak inną ontologię niż ta, którą głosi Platon. W pewien sposób uwaga Platońska antycypuje nowoczesny spór pomiędzy metodologicznym indywidualizmem a kolektywizmem. Krytyka alternatywy indywidualzm-kolektywizm Karola Wojtyły uwzględnia historyczny kontekst społeczeństwa, w którym zachodzi zjawisko alienacji. Rozwija personalistyczne rozumienie alienacji i proponuje sposoby jej praktycznego przezwyciężania. Podstawowa kategoria etyki społecznej to kategoria uczestnictwa. Wojtyła analizuje społeczeńśtwo w aspekcie normatywnym, uxczestnictwo polega na tym, że osoba współistniejąc i współdziałając z innymi, spełnia się jako osoba. Reinterpretuje marksistowską diagnozę alienacji: uczestnictwo jest przeciwieństwem alienacji. Margaret Archer podejmuje próbę zbudowania realistycznej teorii społecznej, która implikuje poprawną ontologię i nadaje się do użycia jako efektywne narzędzie badań socjologicznych. Teoria morfogenetyczna/morfostatyczna przezwycięża atemporalną ontologię, jaką zakłada zarówno metodologiczny indywidualizm, jak i metodologiczny holizm. Uwzględnienie wymiaru czasu w zjawisku transformacji społecznej pozwala na badanie procesu transformacji zgodnie z jej czasowymi fazami. Analiza czynnika czasu ugruntowuje dualizm metodologiczny, wolny od wszelkiego typu konflacji w opisie struktury i działania na gruncie ontologii pluralistycznej, zgodnie z którą, sprawczość jest właściwością zarówno jednostek, jak i struktur.
Źródło:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2015, 10; 105-112
2299-2367
Pojawia się w:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Wojtyła’s Philosophy on the Issue of Modernity
Filozofia Karola Wojtyły wobec problemu moderny
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649444.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
personalizm
moderna
świadomość
podmiotowość
wolność
sumienie
personalism
modernism
awareness
subjectivity
freedom
conscience
Opis:
Specyfiką antropologii Karola Wojtyły jest synteza obiektywizmu i subiektywności, łączy on wątki aleteiczne i agapiczne. Akceptując nowożytny zwrot antropologiczny, z jednej strony, podejmuje w swych pracach próbę syntezy klasycznej filozofii bytu z filozofią świadomości, a z drugiej strony, dąży do korekty skrajnego antropocentryzmu myśli nowożytnej. Autor artykułu analizuje związek Wojtyły koncepcji świadomości i podmiotowości z personalistycznym stylem duszpasterstwa Jana Pawła II, głoszącego, że „człowiek jest podstawową drogą Kościoła”. Drugim filarem analizy jest pytanie o sens ludzkiej wolności. W myśli Wojtyły oraz w nauczaniu Jana Pawła II rozważania o wolności jako podstawowej właściwości bytu osoby łączą się z namysłem nad jej etycznym wymiarem.
Karol Wojtyła’s anthropology is characterised by a synthesis of objectivity and subjectivity, and his combination of aletheic and agapic notions. By accepting the modern anthropological turn, on the one hand, he attempted in his works a synthesis of the classic philosophy of being with the philosophy of awareness, and, on the other, he strived to correct the extreme anthropocentrism of modern thought. The author of the article analysed the relationship between Wojtyła’s concept of awareness and subjectivity with the personalistic style of John Paul II’s ministry of “man as the basic path of the Church.” The other pillar of the analysis is the question about the meaning of human freedom. In Wojtyła’s thought and in the teachings of John Paul II, any discussion of freedom as the basic property of a personal being was combined with a reflection on its ethical dimension.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 54, 3; 173-185
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wina i sumienie. Komentarz etyczny do epilogu Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego
The Guilt and Conscience. An Ethical Commentary to the Epilogue of Dostoyevskys Crime and Punishment
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048641.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
conscience
culpability
Übermensch
the will to power
receptivity and activity of conscience
confession of guilt
ontological culpability
synderesis
heart
anamnesis
Opis:
Dostoyevsky’s famous novel Crime and Punishment can be interpreted as an argument with Nietzsche’s view on the genealogy of conscience. While Nietzsche believes that conscience is a product of a disease and inhibits the will to power, Dostoevsky shows the situation of crossing the border as a source of moral illness and self-destruction of the human person. Crime and Punishment, as well as Dostoevsky’s novel Demons and The Trial of F. Kafka, also criticize modern and postmodern society, in which there is a strong trend, stimulated by psychoanalysis, to liberate people from guilt. With reference to Martin Buber’s views, the author of the article formulates a thesis on the ontological nature of guilt, treating its confession as a necessary act of self-enlightenment in conscience.Examining the structure of conscience in the context of guilt, a deeper level must be indicated, called synderesis in the scholastic tradition. Considering the elements of experience present in the experience of conscience, the author criticizes the intellectualist interpretation of synderesis. He takes into account the deep level of understanding of conscience in the category of heart made by D. v. Hildebrand and the anamnesis category of J. Ratzinger.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2012, 9; 39-50
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hermeneutyka ojcostwa w prozie Brunona Schulza
Hermeneutics of paternity in Bruno Schulz’s prose
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950787.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
ojciec – syn
pan – niewolnik
totalitaryzm
tradycja biblijna
istota człowieczeństwa
father – son
master – slave
totalitarianism
biblical tradition
the
essence of humanity
Opis:
The article is an attempt to read a philosophical load of prose by Bruno Schulz, a writer whose biography marked by the tragic experiences of the Soviet and Nazi totalitarianism is an example of an artist who was turned into a slave. In Schulz’s prose strikes the focus on the father and the son relationship, which is a reversal of the key projects of modernity paradigm of a slave and his master. The axis of the dialectic of Schulz’s father – son are parallel phenomena of presence and absence of the father. Schulz’s narrative fits into the biblical archetype, evokes the heritage of the Patriarchs (James and Joseph), raises the question about the source of being. The fact of renewing the birth, the flow of existence from one entity to the other makes the dialectic of the father and the son a core of anthropological thought. Bruno Schulz, regardless of his break with Judaism and agnostic attitude shows the anthropological significance of the vision of Genesis, according to which man owes its existence to the creative will of God. In Schulz’s prose we meet images of deformation of the source father – son relationship in various forms of authoritarianism: the family, institutional and political.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2015, 14, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warto się trudzić. Homilia na Mszy świętej z okazji 100. rocznicy śmierci Hieronima Łopacińskiego wygłoszona 25 sierpnia 2006 roku w kaplicy na cmentarzu przy ulicy Lipowej
Autorzy:
Wierzbicki, Alfred Marek ks.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/463099.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2006, 49; 43-45
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies