Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "treatment outcome" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Own Clinical Observations of Treatment Outcome in Acute Type B Aortic Dissection
Autorzy:
Janczak, Dariusz
Skóra, Jan
Garcarek, Jerzy
Litarski, Andrzej
Merenda, Marcim
Wieraszko, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396586.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
acute aortic dissection
hybrid procedures
stentgraft
Opis:
The aim of the study was to analyse early results of treatment of acute type B aortic dissection.Material and methods. 59 patients, treated between 1998 and 2011, were divided into four groups. Group I comprised ten patients in whom hybrid procedures were performed: extra-anatomical by-pass graft from the brachio-cephalic trunk to the left carotid artery in six patients, transposition of the left carotid artery to the right one in two patients, and reversed Y prosthesis from the brachio-cephalic trunk to both carotids in the remaining 2 patients, to facilitate stent-grafting. Group II comprised 13 patientsin whom endovascular procedures were performed (stent-grafting). Group III comprised 21 patients in whom conventional surgery was done. Group IV comprised 15 patients who were treated conservatively.Results. In group I, a very good clinical outcome, without complications, was achieved in six patients (60% of cases). The total mortality rate was 40%. One patient died on the operation table, following stent-grafting, due to the rupture of the aortic arch. Two patients died as a result of brain damage (cerebral aneurysm rupture in one, and ischemic stroke in the other). In one patient, an aorto-oesophageal fistula developed. In group II, one patient died during endovascular procedure. Another patient suffered from type 1 endoleak, requiring repeated endovascular surgery. In group III, 15 patients (72%) died. Moreover, four patients required acorrective cardiac surgery (Bentall procedure)which in three patients resulted in death. Thus, the total mortality rate in this group was as high as 85%. In group IV, the mortality rate was 13%.Conclusions. We noticed a clear superiority of endovascular procedures over conventional surgeries-for acute type B aortic dissection. Hybrid procedures for acute, complicated type B aortic dissection evidently reduce mortality and postoperative morbidity. Uncomplicated acute type B aortic dissections should be treated conservatively at intensivecare units.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2012, 84, 1; 23-30
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feline ocular toxoplasmosis: seroprevalence, diagnosis and treatment outcome of 60 clinical cases
Autorzy:
Ali, K.M.
Abu-Seida, A.M.
Abuowarda, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087214.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
cats
chorioretinitis
keratitis
seroprevalence
Toxoplasma gondii
uveitis
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2021, 24, 1; 51-61
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clinical Significance of Therapeutic Approach to Treatment Planning
Autorzy:
Afolabi, Olusegun Emmanuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430312.pdf
Data publikacji:
2015-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Therapeutic approach
psychological assessment
clinical significance change
treatment outcome
Opis:
Psychological assessment has long been reported as a key component of clinical psychology. This paper examined and shed light on the complexities surrounding the clinical significance of therapeutic approach to treatment Planning. To achieve this objective, the paper searched and used the PsycINFO and PubMed databases and the reference sections of chapters and journal articles to analysed the underlying themes: 1) a strong basis for the usage of therapeutic approach to psychological assessment in treatment plans, 2) explained the conceptual meaning of clinical significant change in therapeutic assessment, 3) used initial theory to explain the therapeutic mechanisms of change in clinical practice, 4) analysed the empirically documenting clinically significant change in therapeutic assessment. Finally, the study suggested that though therapeutic assessment is not sufficient for the systematic study of psychotherapy outcome and process, it is still consistent with both the lay-man and professional expectations regarding treatment outcome and also provides a precise method for classifying clients as “changed” or “unchanged” on the basis of clinical significance criteria.
Źródło:
Polish Psychological Bulletin; 2015, 46, 4; 607-615
0079-2993
Pojawia się w:
Polish Psychological Bulletin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wyników samodzielnej radioterapii chorych na raka endometrium
Radiotherapy as sole treatment of endometrial cancer. Analysis of treatment outcome
Autorzy:
Jóźwik, Piotr
Karolewski, Kazimierz
Kojs, Zbigniew
Jakubowicz, Jerzy
Blecharz, Paweł
Urbański, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908391.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
brachytherapy
endometrial cancer
irradiation
radiotherapy
Opis:
Radiotherapy was used as a stand-alone therapeutic modality in 155 patients with endometrial cancer, treated at the Cracow Branch of the Center of Oncology since 1988 thru 1999. In these patients surgical excision was impossible due to far-advanced cancer (clinical stages III and IV) (n=50), severe comorbidity and poor performance status (n=105). In this patient population, 50 persons in clinical stage I received intracavitary brachytherapy, while the remaining 105 patients in clinical stages II, III and IVA received external beam irradiation followed by intracavitary brachytherapy. In the entire group (n=155), cumulative symptom-free 5 year survival rate was 51% (n=79). In relation to tumour grade, 5 year symptom- free survival rate was 70.3% in patients with well differentiated tumour, 43.5% in those with intermediate- grade tumour and only 20% in persons with poorly differentiated cancer. In patients with stage I endometrial cancer, symptom-free 5 year survival rate was 82% (n=41/50); in clinical stage II – 54.5% (30/55), in clinical stages III and IVA – 16% (8/50). Multivariate Cox analysis revealed that independent prognostic factors were clinical stage and tumour grade. Cure rates were 82%, 54.4% and 16% in clinical stages I, II and III/IVA, respectively. Symptom-free 5-year survival rates were 70.3%, 43.5% and 20% in well-differentiated, intermediate- and poorly-differentiated tumours, respectively. Severe late complications of radiotherapy (3rd and 4th degree) developed in 3.5% of patients.
W latach 1988-1999 w krakowskim Oddziale Centrum Onkologii (COOK) leczono pierwotnie napromienianiem 155 chorych na raka endometrium (RE), u których niemożliwe było wykonanie zabiegu operacyjnego z powodu zbyt dużego zaawansowania raka (stopnie III i IV) (50 chorych), ciężkich chorób towarzyszących i złego stanu sprawności (105 chorych). U 50 chorych na RE w I stopniu zaawansowania zastosowano wyłącznie brachyterapię dojamową, u pozostałych 105 (stopnie II, III i IVA) brachyterapię dojamową skojarzono z uprzednią teleradioterapią. Spośród 155 chorych badanej grupy 79 pacjentek (51%) przeżyło 5 lat bez objawów nowotworu. Pięć lat bez objawów nowotworu przeżyło 70,3% chorych na wysoko zróżnicowanego, 43,5% na średnio zróżnicowanego i 20% na nisko zróżnicowanego raka. Spośród 50 chorych na raka w I stopniu zaawansowania 5 lat bez objawów choroby przeżyło 41 (82%) pacjentów, spośród 55 chorych na raka w II stopniu zaawansowania - 30 (54,5%), a spośród 50 chorych na raka w stopniach III i IVA - tylko 8 (16%). W wielocechowej analizie Coksa niezależnymi czynnikami prognostycznymi były zaawansowanie kliniczne i stopień zróżnicowania raka. Wyleczono 82% chorych na RE w I stopniu zaawansowania, 54,5% w II stopniu i tylko 16% w stopniach III i IVA. Pięć lat bez objawów nowotworu przeżyło odpowiednio 70,3%, 43,5% i 20% chorych na wysoko, średnio i nisko zróżnicowanego raka. Odległe, ciężkie powikłania (stopnie 3. i 4.) radioterapii wystąpiły jedynie u 3,5% chorych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 3; 151-158
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guz pęcherzyka żółtkowego – charakterystyka grupy chorych oraz wyniki leczenia
Yolk sac tumour – characteristics of patient’s group and treatment outcome
Autorzy:
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908082.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
malignant germ cell tumours
surgery
treatment
yolk sac tumour/endodermal sinus tumour
chemotherapy
Opis:
Introduction: Yolk sac tumour is a very rare, highly aggressive germ cell neoplasm of ovaries. The aim of the paper: The aim of this paper is to present the group of patients, diagnosed with EST, treated in Department of Gynaecological Oncology, Cancer Centre, Warsaw, between 1994-2001. Material and methods: 11 patients were involved into the analysis. Yolk sac tumour was diagnosed in 13.25% of all patients with malignant germ cell tumours of reproductive organs. All patients were operated primarily outside our Centre. Results: The patients age varied from 16 to 44 years of age. Stage I according to FIGO classification was diagnosed in 6 patients (54.5%), 1 patient was with stage II, 2 patients in stage III and 2 patients in IV. All patients received 3 to 7 cycles of chemotherapy based on BEP regimen. I line therapy allowed to obtain 9 complete remissions, 1 stabilization of disease, and 1 case of progression. Recurrence of disease was found in 2 patients after about 6 months from first line treatment. Treatment failures (disease progression or recurrence) was reported in 3 patients that is in 27.7%. 3 patients were lost to follow-up during the first 4 months from prior chemotherapy. Within the rest of the group, no deaths were reported during observation period lasting from 2.6 to more than 10 years. In 3 patients the conservative surgery was performed; one successful pregnancy with delivery of healthy neonate was reported. Conclusions: The cure of the patients with yolk sac tumour is possible nowadays. Also it is possible to preserve fertility. But such outcome require to introduce the therapy as soon as possible, meaning optimal and proper staging surgery as well as intensive and early introduced chemotherapy.
Wstęp: Guz pęcherzyka żółtkowego jest bardzo rzadko występującym, bardzo agresywnym nowotworem germinalnym jajników. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie grupy chorych z tym rozpoznaniem, leczonych w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych w Warszawie w latach 1994-2001. Materiał i metody: Analizie poddano 11 pacjentek. Guz pęcherzyka żółtkowego został rozpoznany u 13,25% chorych z guzami germinalnymi narządu rodnego. Wszystkie pacjentki miały przeprowadzony pierwotny zabieg operacyjny poza naszym ośrodkiem. Wyniki: Wiek chorych mieścił się w przedziale 16-44 lata. Pierwszy stopień zaawansowania według FIGO zdiagnozowano u 6 chorych (54,5%), drugi u jednej kobiety, stopień trzeci – u dwóch i czwarty u kolejnych dwóch kobiet. Wszystkie chore otrzymały od 3 do 7 cykli chemioterapii według schematu BEP. Na zakończenie leczenia pierwszorzutowego uzyskano 9 odpowiedzi całkowitych, jedną stabilizację choroby i jedną progresję. Wznowa wystąpiła u dwóch pacjentek po około pół roku od zakończenia leczenia. Łącznie niepowodzenia, czyli progresję choroby lub też jej wznowę, odnotowano u 3 chorych, co stanowiło 27,7%. Trzy chore znikły z obserwacji w okresie do 4 miesięcy od zakończenia chemioterapii. U pozostałych pacjentek nie odnotowano zgonów podczas obserwacji trwającej od 2,6 roku do powyżej 10 lat. Z trzech chorych, które miały wykonany zabieg operacyjny oszczędzający narząd rodny, jedna zaszła w ciążę i urodziła zdrowe dziecko. Wnioski: Wyleczenie pacjentki z guzem pęcherzyka żółtkowego jest obecnie możliwe. Możliwe jest także zachowanie u niej płodności. Wymaga to jednak szybkiego zastosowania leczenia składającego się z radykalnego i poprawnie wykonanego pod względem diagnostycznym zabiegu operacyjnego oraz intensywnej, wcześnie wdrożonej chemioterapii.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 38-45
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiochemioterapia zaawansowanego raka sromu – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa
Radiochemotherapy in advanced vulvar cancer. Own experience and review of the literature
Autorzy:
Krynicki, Ryszard
Lidner, Bogusław
Jońska-Gmyrek, Joanna
Staniaszek, Jagna
Bobek-Pstrucha, Ewelina
Borowiak, Joanna
Madzińska, Magdalena
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908468.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
advanced vulvar cancer
radiochemotherapy
reaction to radiation
treatment outcome
tumour regression
Opis:
Background: In cases of advanced vulvar cancer with non-resectable lesions, permanent cure is extremely rare. In the past, chance for improved outcomes was sought in extensive exenterative procedures, resulting in significant disability and compromising the patients functioning. An alternative therapeutic option of far-advanced vulvar cancer is radiotherapy, either used as a stand-alone modality or as neoadjuvant modality, prior to surgery. At present, chemosensibility of vulvar cancer is relatively well documented. Implementation of synchronous chemotherapy with a 15-20% reduction of total dose of radiotherapy provides a favourable therapeutic index. The aim of this paper is to evaluate tumour response to radiochemotherapy in patients with advanced vulvar cancer, based on own experience to-date. Material and method: Since January 1st, 2005 thru December 31st, 2008, at the Department of Female Genital Tumours of the Centre of Oncology in Warsaw, we have treated 17 patients with planoepithelial vulvar cancer in clinical stages T3 and T4, N0-N2M0, aged 56-81 years (mean: 68 years). The patients were irradiated with photons X (6-15 MeV) over vulvar area, inguinal lymph nodes and pelvis. Total doses delivered to vulvar area ranged from 50 to 65 Gy (depending on extent of tumour infiltration) and to pelvic and inguinal lymph nodes – 45-65 Gy. Chemotherapy consisted of 5-FU at the dose of 750-1000 mg/m2, administered in a 96-hours’ infusion on days 1st-4th and cisplatin at a dose of 50 mg/m2 on day 1st, administered on the 1st and 5th week of radiotherapy. Results: Complete regression of tumour (complete response, CR) was achieved in 7 (41%) patients, partial response (PR) – in 9 (53%) patients, and progression of disease in spite of the therapy was observed in 1 (6%) patient. In 3 (33%) patients who obtained partial response, at surgery only radiation-induced damage was seen, with no viable tumour remnants. Conclusions: Radiochemotherapy should be considered the treatment of choice in far-advanced vulvar cancer. Treatment plan should be elaborated by qualified gynaecologists-oncologists, in close cooperation with radiotherapists. Surgery should be reserved for patients with recurrent disease or those with incomplete regression after radiotherapy.
Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Obecnie chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii z redukcją dawek całkowitych o 15-20% z radioterapii pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy jest ocena odpowiedzi guza na leczenie radiochemioterapią u chorych na zaawansowanego raka sromu oparta na dotychczasowych doświadczeniach autorów. Materiał i metoda: Od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2008 roku leczono napromienianiem w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie 17 chorych na płaskonabłonkowego raka sromu o zaawansowaniu T3 i T4 N0-N2M0 w przedziale wieku 56-81 lat (średnia 68 lat). Pacjentki były napromieniane fotonami X 6 lub 15 MeV na obszar sromu i węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom wynosiły od 50 do 65 Gy, w zależności od rozległości nacieku, na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – od 45 do 65 Gy. Chemioterapia: 5-FU podawany w 96-godzinnym wlewie w dawce 750-1000 mg/m2, dzień 1.-4. i cisplatyna w dawce 50 mg/m2 w 1. dniu podawana w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza (CR) uzyskano u 7 (41%) chorych, częściową (PR) u 9 (53%) kobiet, a u 1 (6%) pacjentki stwierdzono progresję choroby (PD). U 3 (33%) badanych z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, jedynie popromienne uszkodzenia. Wnioski: Radiochemioterapia w zaawansowanym raku sromu powinna być metodą leczenia z wyboru. Do leczenia powinni kwalifikować ginekolodzy onkolodzy wraz z radioterapeutami. Chirurgię należy zarezerwować dla chorych z nawrotem choroby lub z niecałkowitą regresją po napromienianiu.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 88-96
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Factors of subjective assessment of the effectiveness of physiotherapy: a study on patients with degenerative disease of the spine
Autorzy:
Kossakowska, Karolina
Szczepanik, Marcin
Woszczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552404.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
physical therapy modalities
treatment outcome
depression
pain
degenerative disease of the spine.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2018, 2; 131-138
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Community rehabilitation after stroke
Rehabilitacja środowiskowa po udarze mózgu
Autorzy:
Czernuszenko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963061.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
Rehabilitation
Treatment Outcome
healthcare
community
Community Services
udar mózgu
rehabilitacja
efekty leczenia
ochrona zdrowia
środowisko
usługi środowiskowe
Opis:
Aim: The aim of this paper is to deliver an overview of community rehabilitation services for stroke patients - their purpose, forms, and potential benefits.Views: Stroke is the main cause of disability in the adult population. Rehabilitation is an integral part of medical care after a stroke from the very beginning. It leads to a reduction in disability and mortality after a stroke. Not all the rehabilitation needs of stroke patients can be addressed during hospital stay. Many of them emerge after the patients return home. Many of them develop later after discharge. There is in addition a risk of functional decline after the cessation of rehabilitation. A stroke affects not only the survivors but their families and carers as well. After discharge home both persons after a stroke and their carers should receive multidisciplinary community rehabilitation and support. There is evidence that this type of intervention is effective in reducing mortality, disability or decline in performance in daily activities. It reduces depression and increases the quality of life and satisfaction with services in both patients and carers. Some form of community support (Early supported discharge) in a selected group of patients helps in reducing the length of hospital stay and the overall expenses of care while improving health outcomes.Conclusions: Community rehabilitation is an important element of organized stroke care. It is necessary to develop community services for stroke patients in Poland based on the lessons learned from our own and foreign experiences.
Cel: Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie dostępnej literatury, na czym polega, czemu służy, jak jest realizowana i jakie korzyści może przynosić rehabilitacja środowiskowa u osób po udarze mózgu. Poglądy: Udar mózgu jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności u dorosłych. Rehabilitacja stanowi integralny element postępowania po udarze od najwcześniejszych godzin i przyczynia się do ograniczenia niepełnosprawności i śmiertelności. Liczne potrzeby rehabilitacyjne pacjentów po udarze nie mogą być zaspokojone w trakcie hospitalizacji. Wiele z nich pojawia się wraz z powrotem do domu, wiele z nich dopiero rozwija się z czasem. Dodatkowo po wypisie z oddziału szpitalnego istnieje ryzyko utraty sprawności. Obciążenia związane z udarem dotykają nie tylko samych chorych, ale także ich bliskich. Po wypisie ze szpitala chorzy i ich rodziny powinni być objęci wielospecjalistyczną środowiskową rehabilitacją i wsparciem. Istnieją dowody na to, że takie interwencje pozwalają na redukcję śmiertelności, poprawę lub utrzymanie sprawności i pozytywnie wpływają na nastrój, jakość życia i satysfakcję z usług rehabilitacyjnych u chorych i rodzin. Niektóre formy rehabilitacji środowiskowej pozwalają na skrócenie czasu hospitalizacji w oddziałach rehabilitacyjnych i oszczędności przy jednoczesnej redukcji śmiertelności i poprawie efektów funkcjonalnych. Wnioski: Rehabilitacja środowiskowa jest istotnym elementem zorganizowanej opieki udarowej. Należy dążyć do jej rozwoju w naszym kraju korzystając z dobrych doświadczeń polskich i zagranicznych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(2); 15-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Predyktory odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne w zapisie EEG i QEEG
EEG and QEEG biomarkers as predictors of antidepressant treatment response
Autorzy:
Radziszewska, Monika
Kaźmierski, Jakub
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944109.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
EEG
alpha asymmetry
depression
predictors of treatment outcome
quantitative EEG
eeg
asymetria alfa
depresja
ilościowe eeg
predyktory odpowiedzi na leczenie
Opis:
The aim of this paper is to present current research on the role of EEG and QEEG (quantitative electroencephalogram) prognostic indicators in the prediction of antidepressant treatment outcomes. Depression is currently one of the most common psychiatric disorders with a lifetime prevalence of 7–25%. The choice of antidepressant is still based on a trial-and-error procedure, which is often unsuccessful. Therefore, further research is necessary to establish objective biomarkers and their combination in order to proceed to a faster and more efficacious treatment of depression. In quantitative EEG (QEEG) research, various pretreatment differences in QEEG measures have been reported to be associated with improved antidepressant treatment outcomes. In particular, the following correlations seem to be clinically significant: lower pretreatment theta power, decreased theta cordance 48 h to 2 weeks after start of medication, greater alpha power, increased theta in the rostral anterior cingulate, higher alpha power over the right hemisphere. In contrast increased theta and delta power have been associated with poor treatment response.
Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych badań dotyczących roli wskaźników prognostycznych EEG i QEEG (ilościowa elektroencefalografia) w przewidywaniu rezultatów leczenia przeciwdepresyjnego. Depresja należy do najczęstszych zaburzeń psychicznych; rozpowszechnienie w populacji to 7–25% w ciągu całego życia. Wybór leku przeciwdepresyjnego opiera się na metodzie prób i błędów, co często wiąże się z niepowodzeniami. Konieczne są dalsze badania zmierzające do ustalenia obiektywnych biomarkerów oraz ich kombinacji w celu przyspieszenia leczenia depresji i zwiększenia jego skuteczności. W badaniach z zastosowaniem QEEG różnice w pomiarach przed leczeniem korelowały z późniejszą poprawą kliniczną. W szczególności istotne klinicznie wydają się następujące zależności: niższa moc theta przed włączeniem leczenia, spadek wskaźnika kordancji theta w czasie od 48 godzin do 2 tygodni po rozpoczęciu farmakoterapii, wzrost mocy alfa, wzrost mocy theta nad zakrętem obręczy, większa moc alfa nad prawą półkulą. Z kolei wzrost mocy theta i delta wiąże się ze słabą odpowiedzią na leczenie przeciwdepresyjne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 1; 19-25
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki leczenia raka trzonu macicy w materiale własnym Kliniki Onkologii Ginekologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu
Treatment outcome in uterine cancer in the material of Gynecologic Oncology Clinic of Wroclaw Medical University
Autorzy:
Jędryka, Marcin
Izmajłowicz, Barbara
Kornafel, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030815.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
5-year survival
radiotherapy
surgery
treatment outcome
uterine corpus cancer
5-letnie przeżycia
chirurgia
radioterapia
rak trzonu macicy
wyniki leczenia
Opis:
Cancer of the uterine corpus is the most frequent gynecologic malignancy in Poland and the fourth most common malignancy in the females. Periodic assessment of effectiveness of treatment outcomes in the context of 5-year survival rate is crucial for objective evaluation of efficacy of therapeutic protocols used at a particular center. The aim of this study was a retrospective analysis of outcomes in women treated at our center for cancer of the uterine corpus observing a 5-years’ follow-up and comparison of these data with international literature. Analysis encompassed only patients undergoing surgical treatment only (n=37) and those offered complementary radiotherapy (n=207), treated for endometrioid type of uterine corpus cancer since 2003 thru 2005. Every case underwent clinical staging (acc. to FIGO classification) and tumor grading. Results of this analysis, in the form of 5-year overall survival data, were compared with those published in the 2006 Annual Report. The study confirmed a similar overall survival rate in the whole group, i.e. in surgery-only patients: 84% vs. 80% (Annual Report) and combined-treatment patients: 75% and 83%. Results of our study were favorable in FIGO stage I and in G1 tumors at higher stages. In other settings, they differed somewhat from Annual Report data. Concluding, a more individualized approach to particular cases and adherence to recommendations of recognized opinion-making bodies in this area should contribute to improved treatment outcomes in even late-stage uterine corpus cancer.
Rak trzonu macicy jest najczęstszym nowotworem ginekologicznym w Polsce, zajmuje czwarte miejsce wśród wszystkich nowotworów u kobiet. Okresowa ocena skuteczności leczenia w kontekście 5-letniego przeżycia odgrywa kluczową rolę w ewaluacji stosowanych standardów leczenia danego ośrodka. Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia pacjentek naszego ośrodka chorujących na raka trzonu macicy przy założeniu 5-letniej obserwacji i porównanie tych wyników z danymi światowymi. Analizowaliśmy pacjentki leczone tylko chirurgicznie (n=37) oraz w sposób skojarzony z radioterapią (n=207) z powodu postaci endometrioidalnej raka trzonu macicy w naszym ośrodku w latach 2003-2005. W każdym przypadku określiliśmy zaawansowanie kliniczne choroby wg FIGO oraz zróżnicowanie histologiczne (grading). Uzyskane z tej analizy wyniki w postaci 5-letniego przeżycia (OS) zestawiliśmy z danymi Annual Report 2006. Wykazaliśmy porównywalne OS w całej grupie, u chorych leczonych tylko operacyjnie wyniosło 84 vs 80% (Annual Report 2006), a w leczeniu skojarzonym odpowiednio 75 i 83%. Rezultaty naszego leczenia były zadowalające w przypadku stopnia I wg FIGO oraz G1 w pozostałych stopniach zaawansowania klinicznego. U reszty chorych odbiegały o kilkanaście procent od OS podawanego przez Annual Report 2006. W konkluzji stwierdzamy, że bardziej zindywidualizowane podejście do konkretnego chorego oraz postępowanie zgodne z rekomendacjami uznanych organizacji opiniotwórczych w tej dziedzinie powinno poprawić w przyszłości także nasze wyniki leczenia raka trzonu macicy w zaawansowanych przypadkach.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 225-233
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminary Outcome of Treatment of Postoperative Primarily Closed Sternotomy Wounds Treated Using Negative Pressure Wound Therapy
Autorzy:
Witt-Majchrzak, Anna
Żelazny, Piotr
Snarska, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395851.pdf
Data publikacji:
2015-02-03
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
wound treatment
negative pressure therapy
sternotomy
Opis:
Hospital infections, and in particular infections of the surgical site are a common problem of the procedural departments. Due to continuous progress of surgical techniques and patient population getting older with multiple co-morbidities, multidirectional actions need to be taken to avoid these infections or, if they do occur, achieve optimal treatment outcomes. Vacuum wound therapy is one of the directions that has been developed over the recent years. The aim of the study evaluate wound healing in patients after an off-pump coronary artery bypass grafting procedure, using the internal mammary artery, treated with negative pressure wound therapy system. Material and methods. This prospective, open label study evaluated healing of postoperative sternotomy wounds after their primary closure with negative pressure wound therapy, using continuous negative pressure of -80 mmHg in 40 patients and 40 patients in a control group in whom conventional dressings were applied in the postoperative period. Results. The number of patients in whom primary wound healing occurred without complications was significantly higher in the negative pressure wound therapy group versus the control group (x2 test =4.50, p=0.0339) and the number of total superficial infections was significantly smaller versus the control group (x2 test =5; p=0.0254). Antibiotic therapy was also initiated significantly less often as compared to the group treated with conventional dressings (x2 test = 4.11; p=0.0425). Conclusions. Negative pressure wound therapy after primary wound closure reduces the risk of superficial infections in the population with multiple risk factors of complications in the sternotomy wound healing.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 10; 456-465
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczna terapia prenatalna i dobre wyniki odległe leczenia płodu ze skrajnie ciężką chorobą hemolityczną – opis przypadku
Successful intrauterine treatment and good long-term outcome in an extremely severe case of fetal hemolytic disease
Autorzy:
Dębska, Marzena
Kretowicz, Piotr
Tarasiuk, Anna
Dangel, Joanna
Dębski, Romuald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058008.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anhydramnios
heart failure
immune fetal hydrops
intrauterine ransfusion
severe anemia
bezwodzie
ciężka niedokrwistość
immunologiczny obrzęk płodu
niewydolność krążenia
transfuzja wewnątrzmaciczna
Opis:
A 34-year-old multiparous woman presented with anti-Rh-D antibodies (1 : 512) and fetal hydrops at the 21st week of gestation. Ultrasound revealed massive fetal skin edema, ascites, hepatomegaly, placentomegaly, and anhydramnios. No fetal movements were observed. Fetal heart was enlarged, with reportedly decreased contractibility. The Doppler parameters were abnormal: the peak systolic velocity in median cerebral artery (MCA PSV) was increased (84 cm/s, 3 MoM), and absent end diastolic flow (AEDF) was reported in the umbilical artery. Ultrasound examination indicated severe fetal anemia and heart failure. Umbilical vein puncture was performed and the fetal blood count was determined (RBC 0.01 × 106/μl, Ht 0.1%, PLT 67 × 103/μl, WBC 2.1 × 103/μl, indeterminable hemoglobin level). Packed red blood cells (0 Rh-, 30 ml) were immediately transfused to the fetus. Altogether, seven intrauterine transfusions were performed. Fetal hydrops disappeared gradually during the next few weeks. The male neonate (1860 g, 45 cm, Apgar score 3–4) was delivered after the last transfusion at 34th week of gestation due of intrauterine asphyxia. The infant was discharged after 21 days, in good condition, on breastfeeding. There was one 10 mm focus of periventricular leukomalacia in the brain, diagnosed based on trans-fontanel ultrasound, without any signs of damage to other organs. At the age of 5 years, the child is healthy, with no abnormalities in his neurodevelopmental parameters.
Trzydziestoczteroletnia wieloródka zgłosiła się w 21. tygodniu ciąży z powodu obecności przeciwciał anty-Rh-D w mianie 1:512 i rozpoznanego ultrasonograficznie obrzęku płodu. W badaniu ultrasonograficznym stwierdzono masywny obrzęk tkanki podskórnej, wodobrzusze, powiększenie wątroby, pogrubienie łożyska, bezwodzie oraz brak ruchów płodu. Serce płodu było powiększone, o obniżonej kurczliwości. W przepływach naczyniowych wykazano nieprawidłowości – prędkość maksymalna w tętnicy środkowej mózgu była przyspieszona do 84 cm/s, co odpowiada 3,0 MoM, stwierdzono brak fali rozkurczowej w tętnicy pępowinowej płodu. Obraz ultrasonograficzny płodu wskazywał na głęboką niedokrwistość i niewydolność krążenia. Wykonano kordocentezę diagnostyczną; liczba erytrocytów w krwi płodu wynosiła 0,01 × 106/μl, hematokryt – 0,1%, liczba płytek krwi – 67 × 103/μl i leukocytów – 2,1 × 103/μl; hemoglobina była nieoznaczalna. Z tego samego wkłucia przeprowadzono transfuzję dopłodową, podając 30 ml koncentratu krwinek czerwonych grupy 0 Rh−. Wykonano łącznie siedem transfuzji dopłodowych. Obrzęk uogólniony ustąpił stopniowo w ciągu kilku tygodni. Poród odbył się w 34. tygodniu ciąży, bezpośrednio po ostatniej transfuzji wewnątrzmacicznej, z powodu zagrażającej zamartwicy płodu. Urodził się syn o masie 1860 g i długości 45 cm, oceniony na 3–4 punkty w skali Apgar. Wraz z zastosowanym leczeniem po porodzie stan kliniczny chłopca szybko się poprawił. Po 21 dniach pobytu w szpitalu dziecko zostało wypisane do domu w stanie dobrym, było karmione piersią. Poza ogniskiem leukomalacji okołokomorowej o średnicy 10 mm, obserwowanym w badaniu ultrasonograficznym przezciemiączkowym, nie stwierdzono innych nieprawidłowości. Obecnie dziecko ma 5 lat, jest zdrowe, nie stwierdzono u niego żadnych odchyleń w rozwoju neuromotorycznym.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 57; 217-222
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected predictors increase the chance of effective interferon beta treatment in patients with multiple sclerosis
Wybrane predyktory zwiększają szansę skutecznego leczenia interferonem beta chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
predictors
multiple sclerosis
interferon beta
outcome
predyktory
stwardnienie rozsiane
wyniki
Opis:
Background: Most demographic, clinical and MRI variables in patients with relapsing – remitting multiple sclerosis (RRMS) failed to predict the IFN beta treatment outcome. Objective: To identify pre-treatment and early treatment variables which predict in RRMS patients a beneficial response to the INF beta therapy. Method and patients: A survey of 20 articles on pretreatment and early treatment variables predicting the result of the IFN beta therapy in MS patients. Results: Age, gender, duration of the disease, the total or annual number of relapses and disability scale status prior to the treatment did not prognosticate the response to the IFN beta treatment. In the pre-treatment period responders compared with non-responders underwent the RR course more often. The earlier initiation of the IFN beta treatment showed a positive predictive value but only in selected patients. During the first 2 years of treatment the absence of relapses, decreased disability scale status, neuroimages with 0-2 new T2 – related lesions, without active T1-related enhanced lesions and with lower T2-, T1- related lesions predicted beneficial effects after further 2-3 years of treatment. Conclusion: A composite of selected predictors increases the chance of the beneficial IFN beta treatment outcome. The composite consists of the reduced number of relapses, the diminished disability scale status, the limited volume of new or extending T2-, T1- related lesions and the decreased number of active enhanced lesions during the first 2 years of treatment.
Temat. Większość demograficznych, klinicznych i neuroobrazowych (RM) predyktorów nie określa odpowiedzi chorych z nawracająco-zwalniającym stwardnieniem rozsianym (NZSR) na leczenie interferonem beta (IFN beta). Cel. Identyfikacja przed i na początku leczenia IFN beta zmiennych, które orzekają o korzystnej reakcji chorych z NZSR na tę terapię. Metoda i pacjenci. Dokonano przeglądu 20 artykułów opisujących zmienne, które przed i w czasie leczenia orzekły o wyniku terapii IFN beta chorych na SR. Wyniki. Wiek, płeć, długość choroby, całkowita lub roczna liczba rzutów i stopień niepełnosprawności (NP) przed leczeniem nie prognozowały odpowiedzi na IFN beta. Reagujący w porównaniu do niereagujących częściej mieli przed leczeniem zwalniający przebieg choroby. Wcześniejsze rozpoczęcie terapii IFN beta wykazało pozytywną wartość predykcyjną, lecz tylko u wybranych chorych. Podczas pierwszych 2 lat leczenia ustąpienie rzutów, zmniejszenie NP, wystąpienie neuroobrazów z O-2 nowymi T2 - zależnymi uszkodzeniami, bez aktywnych T1 – zależnych wzmacniających się zmian oraz z mniejszą objętością T2 – i T1- zależnych uszkodzeń były predyktorami korzystnego wyniku leczenia po 2-3 latach. Wniosek. Kompozyt wybranych predyktorów zwiększa szansę korzystnego wyniku leczenia IFN beta. Kompozyt ten składa się ze zmniejszonej liczby rzutów, obniżonego stopnia NP, ograniczonej objętości nowych lub poszerzających się T2, T1 - zależnych uszkodzeń i mniejszej liczby aktywnych wzmacniających się ognisk podczas pierwszych 2 lat leczenia.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 119-129
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena neuropsychologiczna wczesnych i odległych wyników leczenia operacyjnego chorych z krwawieniem z tętniaków tętnicy łączącej przedniej i tętnicy łączącej tylnej
Neuropsychological assessment of early and long-term outcome after operative treatment in patients with bleeding from anterior or posterior communicating artery aneurysms
Autorzy:
Ormezowska, Elżbieta A.
Zawirski, Marek
Jaskólski, Dariusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061537.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Hunt and Hess grade
Wechsler Intelligence Scale
intracranial aneurysm
neuropsychological evaluation
subarachnoid hemorrhage
tętniak wewnątrzczaszkowy
ocena neuropsychologiczna
krwotok podpajęczynówkowy
skala Hunta i Hessa
Skala Inteligencji Wechslera
Opis:
Introduction: The aim of the paper was to assess a character, magnitude and dynamism of neuropsychological disorders in patients operated on for intracranial aneurysms located either on anterior communicating or posterior communicating arteries. We attempted to establish the usefulness of the Hunt and Hess grading as a predictor of subsequent postoperative neuropsychological disorders. Material and methods: To this study 82 patients with SAH from a single aneurysm located either on the anterior or posterior communicating arteries were enrolled. Directly before surgery the patients were assessed according to Hunt and Hess grading and only those assigned to grades I, II and III were taken into consideration. Neurological outcome of all these patients a discharge was described as good (GOS 4-5). The neuropsychological tests were carried out first about three weeks after the surgery and again six months later. Results: Compared to average results found in the population, our patients displayed decreased scores in the range of all functions examined with Wechsler Intelligence Scale. This was particularly true in patients Hunt and Hess grade III. Neuropsychological tests six months after the surgery confirmed apparent dynamics of the changes, particularly in the non-verbal tests. Conclusions: Hunt and Hess grading proved to be of satisfying prognostic value for future neuropsychological disorders. As a rule, Hunt and Hess grade I and II patients achieved better results in neuropsychological tests then those grade III. The only exception was noted in the case of the factor of the susceptibility to distraction, where the results were below average in all patients, both directly and six months after the surgery.
Wstęp: Celem pracy było określenie rodzaju, nasilenia i dynamiki zaburzeń neuropsychologicznych u chorych po operacji tętniaka wewnątrzczaszkowego. Dokonano również analizy czynników wpływających na stan neuropsychologiczny pacjentów ze szczególnym uwzględnieniem wartości rokowniczej skali Hunta i Hessa. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 82 pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym (ang. subarachnoid haemmorhage, SAH), z pojedynczym tętniakiem umiejscowionym na tętnicy łączącej przedniej lub tylnej. Bezpośrednio przed zabiegiem pacjentów przypisano do grup I-III wg Hunta i Hessa, a ich stan neurologiczny przy wypisie określono jako dobry (GOS 4-5). Chorych dwukrotnie badano za pomocą skali Wechslera - mniej więcej trzy tygodnie i pół roku od operacji tętniaka. Wyniki: W zakresie wszystkich funkcji neuropsychologicznych badanych skalą Wechslera odnotowano obniżenie wyników w porównaniu z przeciętnymi w populacji, szczególnie wyraźne u pacjentów z III grupy wg Hunta i Hessa. W obydwu porównywanych grupach zaobserwowano też wyraźną dynamikę zmian stwierdzonych w badaniu neuropsychologicznym w ciągu pół roku od zabiegu, szczególnie w zakresie testów niewerbalnych. Wnioski: Wartość rokownicza skali Hunta i Hessa okazała się zadowalająca w odniesieniu do zaburzeń neuropsychologicznych. Pacjenci z niższym indeksem klasyfikacji Hunta i Hessa osiągali lepsze wyniki w testach neuropsychologicznych. Jedynie w przypadku czynnika podatności na dystrakcję uzyskano wyniki poniżej przeciętnej zarówno we wczesnym, jak i odległym badaniu w obydwu porównywanych grupach.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 4; 270-276
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyjaśnienie zależności pomiędzy przymierzem terapeutycznym a efektami terapii: rola pośredniczącego wpływu wieku i płci w leczeniu uzależnień u osób nieletnich
Untangling the Alliance-Outcome Correlation: Exploring the Relative Effect of Age and Gender in Treatment of Adolescence Substance Abuser
Autorzy:
Afolabi, Olusegun E.
Adebayo, Fatai A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371399.pdf
Data publikacji:
2017-07-28
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
relacja terapeutyczna
uzależnienia nieletnich
zmienne demograficzne
zależność pomiędzy relacją terapeutyczną a efektami terapii
therapeutic alliance
adolescent substance abuse
demographic variables
alliance-outcome correlations
Opis:
Związek pomiędzy przymierzem (relacją, sojuszem) terapeutyczną a rezultatami terapii został już dawno przedstawiony w wielu opracowaniach i metaanalizach. Jeśli jednak chodzi o leczenie osób uzależnionych nieletnich, to nadal jest to obszar mało zbadany. Niniejsze opracowanie obejmuje badanie czynników wpływających na związek pomiędzy relacją terapeutyczną a efektami leczenia uzależnionych nieletnich. Zbadano pośredniczący wpływ zmiennych demograficznych, tzn. wieku i płci, na próbie uzależnionych nieletnich w centrum rehabilitacji szpitala uniwersyteckiego (UCH) w Ibadan, stan Oyo, Nigeria. W badaniu wzięło udział pięćdziesięciu trzech nieletnich, którzy przed leczeniem wypełnili ankiety oceny własnej gotowości i oczekiwań (teoria zmiany pacjenta) względem terapii, a w czasie leczenia ankiety dotyczące relacji terapeutycznej. Wyniki prezentowanych badań wskazują, że wiek nie wpływa na związek pomiędzy relacją terapeutyczną a efektami leczenia uzależnień osób nieletnich.Ponadto, wyniki wykazały istotną zależność od płci, jeśli chodzi o zmienne motywacyjne przed terapią oraz opinie pacjentów na temat relacji terapeutycznej i wyników leczenia. Ostatecznie zaproponowano, że wczesna identyfikacja zmiennych demograficznych wpływających na leczenie uzależnień wśród nieletnich, jako atrybucja ich odporności, ma związek z wiekiem i płcią.
Although the relationship between the therapeutic alliance and outcome has long been establishedacross numerous studies and meta-analyses, less is known about this in treatment of adolescence substance abuse. This study investigates factors that influence alliance- outcome relationship in adolescence substance abuse treatment. To achieve this objective, this study explored the relative effect of demographic variables, i.e., (age and gender) in a sample of adolescent substance abuser at the rehabilitation treatment centre of University college hospital, (UCH) Ibadan, Oyo State Nigeria. Fifty –three adolescents took part in this study, and completed self-report measures of readiness and expectation (client’s theory of change) prior to treatment, therapeutic alliance measures during treatment. The findings indicates that, age do not predict alliance-outcome relationship in adolescence substance abuse treatment, as there was no moderating effect for client’s age. In addition, the finding showed a significant sex difference in pre-treatment motivational variables, client ratings of the alliance and treatment outcome. Finally, it was suggested that early identification of demographic variables that influence adolescent’s treatment; asadolescent’s attributions of resistance are associated with age and gender.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2017, 13; 211-231
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies